Ne mengjesin kur do nisesej Nadia, plaku serish nuk ndjehej i qete, ndaj i dha nje tjeter propozim.
Po sikur te vete une, ta takoj kete Enesin?
Ti them se je ketu, dhe ai te te vije e te marre vete.Nuk eshte keq ja preu Nadia, por ti nuk mund ta gjesh dot shtepine e tyre. Do te pyes tha plaku, pastaj ka njerez qe do me ndihmojne derisa te vete e ta takoj.
Mire buzeqeshi Nadia, dhe e puthi fort ne ballet e moshuarin, nga syte e te cilit rrodhen lot.
Ashtu u be, plaku vuri ne koke kesulen e bardhe si bore qe e kishte lare dora e Nadias dhe u nis,te bente edhe kete sacrifice per vajzen qe i kishte rikthyer edhe nje here gezimin e humbur per vite te tera.
Here ecte e here pushonte, here rrezohej e here ngrihej, por nuk deshi te dorezohej. Kur ndjente qe kishte ndokend afer i lutej ta ndihmonte.
Pas shume kohesh e mundimesh arriti ta gjente keshtjellen e madhe dritaret e se ciles ishin te veshura ne argjend.
Argjendi nuk kishte aspak vlere te plaku sepse as qe e shihte, por ajo qe i interesonte ishte te futej brenda e te fliste me djaloshin shpirtmire qe i thonin Enes.
Vijon---
