shkelin mbi trishtimin si mbi gjethe te thata
ndjenjat shushurijne si te detit vale
te buta, te dobta, te embla, te adheta.
E hyj ne nje bote qe tashme eshte e huaj
e prek mure qe dikur me flisnin,
me struktura te ngurta zgjat gishtrinjte e luaj
atje ku format zvarritsshem humbisnin.
Me kerrcasin hapat a ndjenjat s'e di
dicka qe merr fryme, ka emer, ka puls
nje ndjesi delikate pa emer pa shtepi
qe s'di a ta ushqej a ndoshta ta kepus.
Hap nje porte te hekurt veshur me shkurre
Kacafytur gjembat me trendafila te ndryshkur
e shkel me lehtesi mbi vazhda te murrme
atje ku hapat e dikurshem pa ze, jane vyshkur.
Gjunjet perplasen mbi degeza te kafta
duart gerrmojne mes zhurrmes se vdekur
zhvasin nje rreze drite nga rete e kaltra
e i japin fryme nje filizi te sapo celur.
Ps. Ia dedikoj kete poezi Cedrus dhe Glaukus
Pershendetje!