Kanë thënë shumë kohë më parë që e vërteta vishte një fustan modest dhe jetonte krejtësisht e vetme .
Një ditë vendosi të shkonte mes njerëzve.Nuk e kishte bërë kurrë .Askush nuk e mirëpriti ,edhe ata që e hasën përballë iu dhanë me të shpejtë këmbëve dhe ia mbyllën portat para syve .
E poshtëruar dhe e dëshpëruar u drejtua drejt një rruge të shkretë fshati ,kur papritur iu shfaq një zonjë e bukur e veshur me mëndafsh e dantella , e stolisur me bizhuteri fallse , por që shkëlqenin . Ishte përralla !
Përshëndetje - i tha miqësisht përralla , - ku po shkon e vetmuar dhe kaq shumë e trishtuar ?
Të gjithë largohen me të shpejtë nga unë , asnjë nuk dëshiron të më dëgjojë - iu përgjigj me trishtim e Vërteta .
Shiko - i thotë përralla , ti gabohesh sepse iu paraqitesh atyre e zhveshur ,je shumë e pakujdesshme ...
Ndërsa unë me këto rroba të bukura ngjyra - ngjyra jam dëgjuar me vëmendje kudo dhe nga të gjithë .
Kam një ide !Fshihu poshtë mantelit tim , dhe do dalim së bashku shëtitje nëpër botë si dy motra .
Do të na vlejë që të dyjave .Të mençurit do më mirëpresim kur të mësojnë që brenda meje fshihet e vërteta ndërsa budallenjtë do të të pranojnë sepse do të jesh e shndritshme nga veshjet dhe bizhuteritë e mia .
P.S: E vura ketu se spo dija ne cilin nenforum ta vendosja. Shume domethenese...
