ai i varfer, ajo e pasur e ardhur per pushime.. dashurohen, mbarojne pushimet.. ai i shkruan 365 letra, cdo dite nga nje, por ajo s'i merr kurre se ia fshihte mamaja, si rrjedhim ky s'merrte asnje pergjigje. Kalon viti, ky shkon ne lufte, ajo njeh nje tjeter.. ne prag martese kjo lexon nje artikull ku shkruhej mbi nje djale te kthyer nga lufta qe kish ndertuar nje shtepi te gjithen vete, sepse ia kish premtuar dikur te dashures. Shkon e takon, bie ne gracke
.Puna eshte se filmi sikur rrefehet nga zeri i ketij, qe tashme plak, i lexon historine e dashurise se tyre gruas qe kurohej ne nje klinike per pleq, ku kjo kurohej nga amnezia. Historine e kishte shkruar vete kjo sapo kishte marre vesh per semundjen, dhe ne fakt e ndihmonte qe te rikthehej ndonjehere ne vete, por per pune minutash. E dashuroheshin marrezisht edhe per ato 5 minuta, edhe pse tashme pleq.
Une e tregova shume varfer edhe pse e zgjata, po ke parasysh Hirushen? Nuk eshte asgje ne krahasim