kishte disa kohe qe nuk ndihej mire dhe per nje fare kohe ishte shtruar ne spital sepse kishte paraqitur shenja te renda semundjeje...pas pak kohesh ishte ndjere serish mire dhe e kishin nxjerre...kaluan me pak se 2 muaj dhe kete rradhe u shtrua serish per nje diarre te forte...cdo dite venitej...nje kalvar qe zgjati mbi 3 muaj...3 muaj ku mjeket nuk qene te afte te benin nje diagnoze te sakte dhe te fillonin nje terapi te mundshme.kishin vleresuar mundesine e semundjes se Krohn-it qe do shpjegonte shume nga shenjat ne fakt,perfshire ketu edhe faktin se pse mes 2 krizave ishte ndjere mire por nuk qene kurre te afte ta provonin serish...ne fund,vendosen per nje operacion eksplorativ (alternative qe duhet te merrej parasysh qe ne fillim nese analizat nuk kishin arritur te shpjegonin gje) por sipas asaj qe me treguan e kishin hapur dhe nuk kishin bere asnje nderhyrje me teper...situata me sa duket kishte deterioruar shume dhe vetem e mbyllen serish,dhe i thane qe nuk mund te behet me gje...nuk kaloi shume dhe vdiq.
gjeja qe me shume me irriton ne kete ceshtje eshte paaftesia e mjekeve per te menaxhuar nje situate te tille...nuk ishte dicka qe ndodhi brenda 24 oresh por ishte nje kalvar...nga aq analiza sa bene duhet te kishin qene te afte te benin diagnoze(ose te pakten te kishin nje ide rreth natyres se semundjes) ose te pakten te nisnin nje terapi te mundshme ose te thonin qe nuk ishin ne gjendje dhe mund te konsiderohej edhe mundesia e trasferimit ne nje spital jasht shtetit (mundesia per ta cuar ne Turqi u shfaq ditet e fundit por ishte ne ate pike qe ndoshta udhetimin nuk do ta perballonte dot)...dhe perdite ata mjeke atje kane marre leke!dhe ishte xhaxhai imi ai qe paguante cdo dite per faktin se askush nuk luante vendit nese nuk i jepej nje shume lekesh...dhe nuk ishin te vetmit!ekziston edhe nje rrace me gjakpirese qe leviz ne spitalet shqiptare dhe quhen infermiere...me tregonte qe infermieret nese nuk i jepje 5000 leke cdo dite nuk vinin per te nderruar carcafet e krevatit
por rasti qe me preku nuk eshte i vetmi!nje shokut tim i vdiq babai para pak muajsh...vdiq nga KETOACIDOZA!!!!mjeku nuk kishte qene ne gjendje te kuptonte qe kishte te bente me nje ketoacidoze,nderkohe qe ai djali vete thonte qe e gjithe dhoma e babait biente era uthull!!!
nje rast tjeter eshte ajo qe po ndodh me nenen e nje djali tjeter qe eshte semure per here te 3 a te 4 me infeksion ne rruget urinare...mjeku i kishte dhene nje kure antibiotikesh (deri ne nje fare pike mund ta kuptoj kete zgjidhje kur jepen antibiotike me rreze te gjere veprimi) dhe e kishte cuar ne shtepi,pa i bere as edhe nje antibiograme qe mund te conte ne nje terapi edhe me te sakte...fakti qe ajo po semuret per here te 3,duhet ta beje mjekun te dyshoje pak!
por ka edhe me keq kur si terapi antibiotikesh jepet si terapi fillestare nje cefalosporine e gjenerates se 3...rast tjeter ky ku u semur nena e nje djali tjeter...pyes veten se me cfare kishte ndermend ta luftonte infeksionin ai mjeku nese bakteri behej rezistent kundrejt atij antibiotiku!per fat qe ai cuni kishte bere Fakultetit e Farmacise dhe ju kthye mjekut!sapo mori vesh kete gje,mjeku nderroi serish terapi!
e sa e sa raste te tjera!pyes veten se deri kur keto gjera duhet e vazhdojne te ndodhin ne Shqiperi!ndoshta ky fakt per momentin mund te mos ju interesoje shume,nese dicka e tille nuk ju ka ndodh,por bejini vetes kete pyetje: Cfare do te benit nese do ju ndodhte dikujt nga familja juaj kjo gje?