Forumi Horizont (http://www.forumihorizont.com/index.php3)
- Lashtësia e gjuhës shqipe (http://www.forumihorizont.com/forumdisplay.php3?forumid=392)
-- Gjuha shqipe, ne themel te gjuheve te vjetra. (http://www.forumihorizont.com/showthread.php3?threadid=17275)

Në figurën e Salomonit shohim thjesht figurën greke Soloni. Pra, Davidi nuk është ati i tij por një ndjekës i tij, veçse aq i zhytur në pabesira dhe rrëmbime sa edhe vetë filohitejtë, grekët (helenët) e ndoqën më në fund, por duket pa e hedhur krejt poshtë, nga shërbimet që u kish bërë.
Harruam kopshtin e Edeni-t, (parajsën), ku duket qartë "e deni-t", e dheni-t, d.m.th. kopshti i dheut.
Gjithashtu, -më duket se e kemi shpjeguar edhe më lart-, që olokaust , holokaust (fjalë kjo që konsiderohet më tepër greke se hebrehe), ka kuptimin e lënies së flisë (kurbanit në altar), duket shumë qartë dhe ruhet akoma në shqipe: e lo kushtin, pra e lë atë që është caktuar për Perëndinë /Zotin.
Në bibël na dalin disa Tamara, të gjitha këto dalin të bukura, kryesisht me origjinë disi veriore, dhe të gjitha ose rrëmbehen ose përdhunohen nga kushurinj apo njerëz të ndryshëm. Tek ky emër shohim ta mora, d.m.th. rrëmbimin e një gruaje të bukur.
Para se të vdiste, Moisiu mori vesh nga Zoti që do të vdiste në malin e Abarimëve. Këtu shohim siç duket respektin e Zotit për ‘të, që ndonëse nuk e la të hynte në tokën e bekuar ku rridhte qumësht dhe mjaltë, të paktën e nderoi duke e lënë të vdiste në malin e barit (të) imët, a bar imët.
Në bibël kemi edhe një personazh dikur në kohën e grabitqarit të femrave, Davudit, i cili quhej Araunah, dhe i cili e ndau arën e tij, duke e lënë një pjesë altar për Zotin. Ky nuk kish si të quhej ndryshe nga shkruesit grekë apo paragrekë, veçse "ara u n(d)ah".
Nuk na kujtohen tani të tjerë personazhe apo toponime, por sidoqoftë, një shumicë e tyre duket që i përshtaten atyre të kuptimeve të sotme shqipe, çfarë është ndryshe 70-90% kuptimi i vjetër grek.
Edhe simbolikat e Ungjillit (nr. 12 etj.) i bashkngjiten atyre të Biblës, por ky ecën në tjetër frymë nga Bibla, është më paqësor. Edhe ky është shumë i trajtuar nga studjuesit e shumtë. Ajo që na intereson tek ky është vetë titulli i tij: Evangjelium, të cilin e kupton cilido shqipfolës: e vëna e gjallën, që ka kuptimin e kësaj të vëne të gjallë, diçkaje të rikrijuar, një fryme të re, asja kohe kjo kishte kuptimin e diçkaje që po ngjallte njerëzimin. (Fund, f.210-216 nga Evol. gjuh. v.2, 2009, r.th.)