Forumi Horizont (http://www.forumihorizont.com/index.php3)
- Ditari (http://www.forumihorizont.com/forumdisplay.php3?forumid=179)
-- Momente Reflektuese - "FRYMEZIME" (http://www.forumihorizont.com/showthread.php3?threadid=12204)

sot mendoj se do te isha gjithe diten vetem dhe per kete gje u gezova shume nje dite qetesi te madhe sa bukur do te ishte por ndolli e kunderta dhe aq shume zhurme sa u detyrova te dal nga shtepia ime per te mos u zene kot...cfare idiotsie!!!!!!!!!!

Mendja besoj se eshte gjeja me e veshtire te duash pasi ne shume raste ndjehesh i kapur ne gracke, jo gjithmone por ne ato momente kur shqetesimet te rethojne. Dhe inati. meria e bejne te shpertheje ne nje trazire te pakontrolluar.....

kam nje jete qe ndjek te dashuren time virtuale dhe aj ne fakt eshte matrtuar dhe tall byt*** me mua. ika nga nje fshat verior ne emigracion dhe nuk gjeta qetesi. Eh ky forum qe nuk ma hoqi dot damken e malokut.

Kur cohem ne mengjes nuk harroj te bej llogari mijra oret e kaluara ne FH dhe te bej bilanc t e jetes time te gjore prej fshatari qe pasi ngopi barkunme buke filloi te bje si "artist copy-paste-ist.

Mjere ne dhe gjithe kombi yne per fshatro maloket si une.

Ej ! me shihni sa here e ndryshoj avatarin dhe profilin dhe do te kuptoni se une jam nje crregullim obsesiv-kompulsiv me prjardhje nga fshtrat e lezhes.

Best for all

Po mendoj te mbledh shkrimet te gjitha bashke dhe ti botoj ne nje liber te quajtur;
''Mundimi i vetvetes'' ,mbase behem e pasur ku i dihet?!

mendoj se kjo qe the denisa eshte dicka shume e bukur dhe vertet me fute ne mendime tani per shume gjera.

Nje shoku im(qe e konsiderij si nje nga penat me te vlera te ketije forumi) me foli per forume te tjera ne perndim ku me thohte se njerezit atje debatonin ne menure knstruktive per shume ceshtje.

Une kam mendimin se ky forum eshte zor ta arrije kete pike. Edhe une kam qene shpesh ofendues dhe vulgar ne shkrime, shpesh kam qene edhe i ashper...por mendoj se shumekush harron per semundjen nr 1 te botes cyber dhe qe eshte varesia nga interneti. nese do ti shtosh kesaje diagnoze crregullime te personalitetit, dhe qenesine historike fashatareske atehere punet komplikohen.

Nese dikush pretendon se ka pjelle nje femije dhe ka kohe te shkruaj psh nga 30 mesazhe ne dite atehere mbase duhet te mendojme se foshnja duhet te jete nje ari i vogel ne prag te gjumit dimeror...


Not shaging my friend...


PS: Mua me jane fshire disa mesazhe pa te drejte...e ka bere nje individ i seksit femer por qe ka nj fytyre shume...por shume mashkullore...dhe ky nuk eshte faji im

Kur degjojme fjalen dorrezim (surrender) besoj se shume do ta bashkonin me nje ide te dobet. Per mua vija ne mes jetes dhe vdekjes eshte kaq e paqarte sa eshte zhdukur dhe pikerisht sepse kam aritur dorezimin. Kur arin te shikosh veten si nje cikel total te vdekjes ne jete dhe te jetes ne vdekje atehere je dorezuar. Dorezimi arin kur jeten e shikon si nje pikture le te themi Monet dhe i jep nje perqendrim te plote, e cmon thellesine e imazhit, e hap veten cfare ke perpara sesa te lesh veten te cperqendrohet. Me e rendesishmja eshte kur leme qe ne qender te vemendjes te jete kjo pikture e cila detyrimisht perjeton dashuri sepse artisti eshte atje...

Me nje fjale cfare dua te them eshte se jeta nuk eshte e veshtire por jane njerzit me te veshtire. Po te kemi parasysh qe duhet te japim nje vemendje te plote, te cmojme pasurine e jetes, te hapim veten se cfare kemi perpara te mos jemi kritikuse, te na mungoje egoja, te kemi perulesine te jemi te hapur dhe pranusa ne te gjitha mundesite te leme te duam atehere je dorezuar ......

me nje fjale te take it easy.. i thone keta redneck-et..
ai krahasimi me pikturen eshte i goditur edhe per faktin e kohezjatjes.. jeta zgjat sa nje cast, aq sa ai casti i fiksuar ne pikture

Sa gjera te papritura vijne ne jete edhe te shkaterrojne shpirtin...vjen nje kohe me kur prishesh me nje person me te cilin ke ndare edhe buken e gojes me te edhe kur vjen puna te hedh poshte...njerez pa ndjenja,pa ditur se cfare eshte shoqeria por qe vetem e vetem mendojne te zhvasin

jam i lodhur duke u marre me njerezit.kam arritur ne ate pike qe sa here qe filloj nje diskutim nuk jam ne gjendje ta coj deri ne fund...u hap rruge qe ideja e tyre ne fund te triumfoje...nuk eshte ceshtje dobesie!thjesht...lodhje.
e nga ana tjeter njerez kompleks...nje labirint i vertete qe sa me thelle futesh aq me shume aq me shume humbet...nga nje ane kenaqesia ti zbulosh enigmat,e nga ana tjeter trishtimi qe nuk do jesh kurre ne gjendje ti kuptosh deri ne fund...e atehere terhiqem,perpara se ta kuptoj qe eshte teper vone...kompleksiteti nuk eshte gje per mua!eshte shume me mire thjeshtesia...

p.s:mendoj qe kur drita u shkompozua ne detajet e saj,e humbi bukurine...do kishte qene me mire te mbetej ashtu...por fundja nuk e bera une