Forumi Horizont (http://www.forumihorizont.com/index.php3)
- Mjekësia (http://www.forumihorizont.com/forumdisplay.php3?forumid=266)
-- nje pjese nga mendja ime... (http://www.forumihorizont.com/showthread.php3?threadid=12880)

Sekreti (pjesa 2)

Kotrolaò buzeqeshi. “Po,eshte i tille.” Gruaja e re e bukur ishte e jashtzakonshme , mendoi. Ai kuptoi qe nuk ishte shqetesuar nga ato qe kishte thene ose per cfare kishte lene pa thene. Ai e dinte se ajo kishte te drejte. Gaspare D’Aquino vinte nga aristokracia dhe kishte lindur mes aq shume lekesh se nuk do ishte kurre i afte ti harxhonte. Dhe prap zgjodhi mjeksine dhe u be mjek i mjekeve. Aftesia e tij diagnostikuese ishte e habitshme, edhe pse Kotrolaò e mbante veten te barabarte me D’Aquinon mbi kete pike. Jo , ajo qe e beri te vecante D’Aquinon ishte aftesia qe kishte per te lidhur nje raport te lehte me pacientet, ne cilendo situate. Ishte nje talent qe ishte shfaqur qe ne kohen e universitetit. Thene me pak fjale, nuk kishte person qe te mos arrinte ti fliste dhe nuk kishte person qe te mos fliste me te. Kishte nje menyre intuitive dhe te vecante per te zberthyer ceshtjen per te cilen ishte thirrur, per te qelluar me nje ze rezonant. Ne kohet e tija me te reja kur ishte akoma beqar, shoket e tij e kishin kuptuar kete gje dhe gjithmone e kishin perdorur ate si nje avantazh per te thyer akullin me grupe vajzash te reja qe perndryshe do ti kishin injoruar. Kotrolaò kishte degjuar histori nga pacientet per “Doktor D’Aquinon e ri te jashtzakonshem” dhe menyrat e tij , sidomos me ate qe po vdiste . Kotrolao e dinte qe sekreti i komunikimit te D’Aquinos ishte dashuria e tij te merrej me njerezit dhe sekreti i suksesit te tij clini ishte dashuria e tij per tu marre me kliniken. Ai e admironte dhe e kishte zili D’Aquinon per kete gje.

Kotrolaò kishte pasur rast ti thonte keshtu nje here kur kishin qene duke udhetuar te dy ne tren drejt Napolit . Kotrolaò habitej gjithmone se si D’Aquino i ri gjithmone e dinte me perpikshmeri cilin celes duhet te hapte ne zemren e personit tjeter. Gaspare D’Aquino kishte qeshur me metaforen e papershtatshme; kishte kthyer koken pak anash si gjest pranimi per te miren e muhabetit dhe kishte vazhduar “I dashur Kotrolaò , nese dikush vjen naten ne shtepine tende me nje grup me celesa dhe te perpiqej te hapte deren do ja arrinte te futej thua? Dhe nese do ja arrinte te futej, si do ta pershendesje?” D’Aquino kishte levizur gishtin sa majtas djathtas shokut te vet te udhetimit. “Sekreti nuk eshte te dish si te marresh celesat dikujt; sekreti qendron te dish ti besh qe te te hapin deren per ty.”
Zeri i Zonjes D’Aquino e ktheu Kotrolaòn serish ne te tashmen. “E dija qe Gaspare do te gjente nje menyre per ti folur Xhanes.” Ajo buzeqeshi. “Doktor,nese ju them, nuk do te me besoni. Gaspare u fut ne dhomen e saj mengjesin e krishtlindjeve dhe u ul mbi krevatin e saj. Ajo buzeqeshi kur e pa dhe e perqafoi fort dhe ai e puthi ne faqe. Atehere ai u perkul mbi te dhe i pershperiti dicka ne vesh te saj,vetem asaj.” Gruaja e re tundi koken. “asaj i pelqenin shume sekretet,prandaj.”
Kotrolaò pohoi me koke. Nje sekret , mendoi . Kaq e thjeshte. “Pas saj,gjerat shkuan shume me mire. Ajo dukej sikur ishte kthyer ne jete perseri.” Ajo qante tani me ironine e fjaleve te veta. Kotrolaò filloi te cohej dhe ta ngushellonte por ajo i beri me shenje qe te qendronte ne karriken e vet. “ Ajo filloi te buzeqeshte serish, edhe pse trupi po i shkaterrohej. Oh, ajo do te cohej naten duke qare dhe une do te vrapoja per tek ajo, por ishte babai i vet ajo qe kerkonte . Dhe ai do te ulej pran saj,do te mbante,do ta bente te ndihej me mire deri kur te flinte serish.”

Kotrolaò studjoi pamjen e Zonjes . Ai mendoi se mund te dallonte admirim atje por kishte edhe dicka tjeter qe ai nuk po arrinte ta lexonte. Ishte dicka e tmerrshme, Kotrolaò e dinte, te jetoje deri sa te shihje femijen tende te vdiste. Ai habitej se si do arrinte te merrej me nje semundje terminale te femijes se tij nese ai do te ishte i semure, Zoti mos e dhente! Ta shikonte ate te vuante…
Papritur Kotrolaòs i erdhi ne mend se ishte e cuditshme qe ai ishte thirrur te shihte vajzen e vogel te vdekur , kur vdekja e saj ishte dicka qe pritej dhe kur babai i saj ishte mjek vete...

vazhdon...