Kerkese!| Forumi Horizont | Gjithsej 9 faqe: « 1 2 3 [4] 5 6 7 8 9 » Trego 422 mesazhet në një faqe të vetme |
Forumi Horizont (http://www.forumihorizont.com/index.php3)
- Besimi Fetar (http://www.forumihorizont.com/forumdisplay.php3?forumid=182)
-- Leter e hapur dhe disa pytje drejtuar Janullatosit . (http://www.forumihorizont.com/showthread.php3?threadid=8824)
Mesazhi u pastrua !
Nuk jemi ne cerdhe ketu Njerez te Mire !!
Dhe seshte nevoja per te perdorur krahasime!
Evisa se di kush je ti po cilado qofsh uroj te jesh ne brendi te ngjarjeve te kishave tona me probleme me kishen greke dhe te mos na dalesh ketu progreke se e mori lumi pasatj kete forum,te lutem shume rishikoji e rishikoji mire temnat dhe qellimet e tyre qe simbolizojne kete forum.
Kerkese!
Drejtuar: Moderatorit te ketij nen forumi
Per dijeni: Administratorit perkates.
Eshte teper fyese dhe poshtersi qe nje mesazh te transformohet duke u fshire deri ne masen 90 %.
Dialogu me erzenin ishte mbase i nxehet por nuk ka te drejte askush qe te modifikujemesazhin tim ku citoja erzenin_be duke lene vete nje fjali qe eshte e qellimte dhe mund te merret si fyerje nga te dyja palet. Mua qe me merr atributet e mendimit nje dikush qe nuk e njeoh dhe nuk ja kam pare vlerat (pervec ketij atentati" dhe mbase erzenit_be qe ngelet sikur une i paskam thene vetem "fort lubturia juaj" ( qe ishte fetem fjalia e pare).
I lutem Admnistratoreve qe te mos lejojne me invazione te tilla.
Jam dakord me sanksionet edhe me fshirjet e mesazheve komplet por ky i fundit eshte ATENTAT!
Citim:
Po citoj ato që tha amoxil
Evisa se di kush je ti po cilado qofsh uroj te jesh ne brendi te ngjarjeve te kishave tona me probleme me kishen greke dhe te mos na dalesh ketu progreke se e mori lumi pasatj kete forum,te lutem shume rishikoji e rishikoji mire temnat dhe qellimet e tyre qe simbolizojne kete forum.
Re: Kerkese!
Citim:
Po citoj ato që tha WOLF_CUB
Drejtuar: Moderatorit te ketij nen forumi
Per dijeni: Administratorit perkates.
Eshte teper fyese dhe poshtersi qe nje mesazh te transformohet duke u fshire deri ne masen 90 %.
Dialogu me erzenin ishte mbase i nxehet por nuk ka te drejte askush qe te modifikujemesazhin tim ku citoja erzenin_be duke lene vete nje fjali qe eshte e qellimte dhe mund te merret si fyerje nga te dyja palet. Mua qe me merr atributet e mendimit nje dikush qe nuk e njeoh dhe nuk ja kam pare vlerat (pervec ketij atentati" dhe mbase erzenit_be qe ngelet sikur une i paskam thene vetem "fort lubturia juaj" ( qe ishte fetem fjalia e pare).
I lutem Admnistratoreve qe te mos lejojne me invazione te tilla.
Jam dakord me sanksionet edhe me fshirjet e mesazheve komplet por ky i fundit eshte ATENTAT!
Re: Re: Kerkese!
Citim:
Po citoj ato që tha Evisa
Mesazhet u fshine nga une ishin komplet jashte teme dhe kishin ndejtur shume biles ne faqet e FH !
Sic thate dhe vete ju e kuptoni qe gjithcka ishte jashte teme dhe fyerjet dhe sharjet nuk jane per njerzit ! Mendoj Une
I bera nje fshirje te mire qe te dyve pa mbajtur anen e askujt Cfare lexova qe nuk i permbahej temes ate fshiva
Te gjitha mesazh jashte teme duke Ofenduar do fshihen ! Dhe seshte ATENTAT sic mendoni juve !
Faleminderit !
Une kam te drejte te fshij apo katandis c'do mesazh qe eshte jashte normave Normale Nuk po diskutoj me tej !
Deshira juaj u plotesuar per fshirje mesazhi !
Debatim te kendeshem !
Re: Re: Re: Kerkese!
Citim:
Po citoj ato që tha WOLF_CUB
Une kerkoj qe te fshihet i gjithe mesazhi.
(se na shkoi zemra te themra :p.) per ate mesazhin se une e lexova dhe t'u pergjigja , e kam fjalen ishte nje debat midis nesh qe s'kishte te bente aq shume me temen.
evisa mos lesho dore qe ne fillim se ta pijne lengun pastaj. shqiptari zbutet vetem me doren e hekurt ose kur ua merr kalane perbrenda, por kalane ua merr vetem kur tregoehsh konkurrent i pamundur Amoksil, wolf he tani mos e teproni me replika. se do filloj nga leeksionet pastaj . Kemi apo jo mision kombetar ndergjegjesimin e kombit te paradokseve?
Mesazhi mund te fshihet
Citim:
Po citoj ato që tha analistja
Mesazhi mund te fshihet
dhe se kam marur vesh une besoj se do dal me fitore pastrim Redikal
Pershtypjet e mia pak rendesi kane , rendesi per mua ka qe forumistat dhe te gjithe ata qe e lexojne kete forum te kuptojne se si qendron e verteta mbi historikun e kishave tona te cilave u eshte hudhur balte mbi origjinalitetin e tyre ne lidhje me kulturen e lashtesine e kombit tone.
Vazhdon tema sigurisht qe me replika analiste,pse kujton ti motra se do rrime gojembyllur kur vjen puna te na e marrin buken nga goja????
amoksili e ksiha llafin per replikat ndaj moderatoreve. sigurisht qe tema do vazhdoje dhe sa mundemi te pakten tu hapim syte njerezve. fundjave te mbare
ne fakt kjo eshte ceshtja qe duhet ngritur dhe jo te trajtohet janulli sepse ai mund te jete prof dr i merituar po le te jete ne greqi ose ne turqi po jo ne shqiperi. football perqafime me amoksilin kena koh qe i kena ul shpatat yhy , kur ulet nga pozita njeriu ulen vetevetiu dhe shpatat
Ej po cbehet ne kete teme. Kam lexuar tre faqet e fundit, lodh koken kot se nuk lexova asgje ne drejtim te temes. Cdo gje e shkruar ketu i ngjan nje bisede ku njeri e hedh dhe tjetri e pret.
Nejse eshte dobsia e moderatorit qe i lejon keto postime jashte teme.
Evisa pershendetje dhe urime per detyren e moderatorit.
Citim:
Po citoj ato që tha Keni
Ej po cbehet ne kete teme. Kam lexuar tre faqet e fundit, lodh koken kot se nuk lexova asgje ne drejtim te temes. Cdo gje e shkruar ketu i ngjan nje bisede ku njeri e hedh dhe tjetri e pret.
Nejse eshte dobsia e moderatorit qe i lejon keto postime jashte teme.
Evisa pershendetje dhe urime per detyren e moderatorit.
e lere me qe edhe vete tema po del jashte teme.
Mesazhet e mesiperme u lexuan .. erdhi koha te fshihen !
Kujdesni popullsi e lashte Shqiptare !
Seshte nevoja per komente te kota !
Faleminderit !
Leri ofendimet se kush per borxh nuk ta ka. Evisa detyren e saj po ben, tjeter gje nese nuk te pelqen ty apo dikujt tjeter.
ja ku jemi perseri
Po po , dhe mua me duket se keto 2-3 faqet e fundit kane dale teresisht nga tema. Me te vertete eshte sh. gje e mire ajo qe do te bej amoxili por duhet te kete nje njohuri me te thelle te ceshtjeve fetare (ortodokse), dhe jo vetem duke i pare ato vetem me pikpamje politike por edhe me ato shpirterore - fetare.
Sepse duhet te dini, me te vertete ka sh. kisha autoqefale dhe te ndara nga njera tjeter por kjo gje behet per te lehtesuar dhe per te bere me te frytshem ekzistencen e tyre , si bashkesise fetare e nje vendi. Dhe kur ne nje vend sic ishte Shqiperia ne vitin 1991, me mungese thuajse totale te (klerikeve )prifterinjve te formuar dhe me eksperience ne drejtimin e nje kishe autoqefale, atehere zgjidhja mbetet te vij dikush tjeter i cili i ka keto te dhena , dhe pervoja.
Ne lidhje me nderrimin e kryepeskopit ose shkarkimin e tij gjerat nuk jane aq te thjeshta si ne qeveri, me nje urdher .Nje episkop largohet nga detyra kur ai jep doreheqjen vete (nga mosha e madhe) , kur mblidhet sinodi per shkelje te rende te bere nga kryepeskopi ,e cila gjithmone parashikohet nga ligjete shenjta te kishes qe jane te njejta per te gjitha kishat ortodokse,dhe vendos shkarkimin e tij dhe se fundi kur ai vdes. Jam dakort dhe madje eshte e drejte qe drejtuesi i nje kishe autoqefale te nje vendi te jete nga ai i vend ose te pakten me prejardhje, por nqs si ne rastin e viteve 90 kemi nje mungese te ketij kleri vendas atehere drejtimin e merr nje episkop i derguar nga patriarkana ekumenike, dhe me pelqimin e klerit dhe bisimtareve vendas ai zgjidhet ose jo kryepeskop. Keshtu ka ndodhur pikerisht dhe kryepeskopin e tanishem te kishes sone.
Apostull i ditëve tona
Anastas Janullatos
Apostull i ditëve tona
Gjatë gjysmës së parë të shekullit XX, Kisha Orthodhokse ishte relativisht jo aktive në misionarizëm. Përpjekjet e mëdha misionare të Kishës Ruse shkuan drejt fundit, ndërsa perdja komuniste e izoloi plotësisht Kishën. Ndërkohë Kishat Orthodhokse të Ballkanit u përpoqën të kapërcenin pasojat e pesë shekujve të regjimit Otoman. Megjithëse vendet orthodhokse si Greqia, Rumania, Bullgaria dhe Serbia fituan pavarësinë, një ndjenjë e fuqishme nacionalizmi mbizotëronte brenda Kishës dhe ideja e shërbimit jashtë kufinjve të vendit të tyre ishte një ide, të cilën pak njerëz e menduan thellë.
Vetëm përpara fundit të viteve 1950, një numër teologësh të rinj orthodhoksë filluan të ngrenë zërin për nevojën e misionarizmit jashtë Kishës. Nga një konferencë ndërkombëtare e të rinjve orthodhoksë që u mbajt në vitin 1958, filloi të zhvillohet një thirrje për misionarizëm. Këta të rinj, shprehën idenë se përgjegjësia e Kishës ndaj misionit nuk ishte thjesht diçka e së kaluarës, por përkundrazi një përgjegjësi për Kishën bashkëkohore. Pavarësisht nga gjendja e vështirë e një Kishe të varfër të sapoçliruar nga nënshtrimi, thirrja apostolike e Zotit kërkonte një përgjigje. Udhëheqësi i këtij grupimi shumë të ri ishte Anastas Janullatos, një i ri orthodhoks, teolog nga Greqia. Ai sfidoi Kishën e Greqisë po aq sa dhe Kishën Orthodhokse në një shkallë më të gjerë, që të ringjallte traditën e dikurshme misionare.
Në vitin 1959, Anastasi ndihmoi në themelimin e "Porefthentes" (Shkoni), një lëvizje misionare qëllimi i së cilës ishte të rindizte ndërgjegjien misionare të Kishës Orthodhokse dhe gjithashtu të edukonte botën jo-orthodhokse për trashëgiminë e pasur misionare të Kishës së Lindjes. Kjo lëvizje filloi të nxirrte një revistë në greqisht dhe anglisht që titullohej "Porefthentes". Në numrin e parë të saj, Anastasi shkroi një artikull nxitës të titulluar "Urdhëresa e harruar", me të cilin ftonte Kishën për të rizbuluar zellin misionar të brezave të mëparshëm. Në këtë artikull teologu i guximshëm vinte në pyetje plogështinë e pranuar ndaj misionit që mbizotëronte në Kishën bashkëkohore Orthodhokse:
“Nuk është një çështje “a mundemi?”, por është një urdhërim i detyruar “ne duhet”: “Shkoni, pra, dhe mësoni të gjithë kombet! Shkoni në të gjithë botën dhe predikojini Ungjillin çdo krijese!” Nuk thuhet “shikoni nëse mundeni”, por është një urdhër i përcakuar, një urdhër i thënë qartë nga Zoti ynë... Nëse e lëmë veten të prehemi të qetë në këtë ngurtësi zakoni përsa i përket misionarizmit, jo vetëm që po e fshehim dritën e pastër të besimit “nën tas”, por po tradhëtojmë një nga elementët bazë të traditës sonë Orthodhokse. Sepse puna misionare ka qenë një traditë brenda Kishës Orthodhokse... Aktiviteti misionar nuk është thjesht diçka “e dobishme” ose “e këndshme”, por është një urdhëresë, mbi të gjitha na jep një detyrë, nëse me të vërtetë duam të kemi vazhdimësi në Besimin tonë Orthodhoks”.
Anastasi, u bë i njohur si mbështetës dhe drejtues i misionarizmit në vitet që pasuan. Ai i nxiste besimtarët orthodhoksë të rigjenin kuptimin e pastër të “një Kishe të Shenjtë, të Përgjithshme dhe Apostolike”. Madje ai shpresonte të ngrinte një lloj qendre misionare orthodhokse të jashtme. Megjithatë entuziazmi i tij u vu në lojë prej shumicës së qarqeve orthodhokse, si qëllim jo realist. Sipas një thirrje që ai u drejtoi studentëve të teologjisë në Universitetin e Athinës, në janar të vitit 1959, dikush nga salla bëri një vërejtje duke thënë në mënyrë skeptike, se “organizimi i një Qendre Misionare të Jashtme është njësoj si një mrekulli”. Kësaj, Anastasi iu përgjigj: “Jemi plotësisht në një mendje, por si të krishterë ne besojmë në mrekullitë”. Jeta dhe vepra e Anastas Janullatosit, ndoshta misiologjistit më të rëndësishëm në botën e sotme, tregon shembullin e realizimit të një mrekullie në Kishën Orthodhokse bashkëkohore.
...........................................................................................
..................................................................
Titulli i origjinalit: fr. Luke Veronis, Missionaries, Monks and Martyrs: Making Disciples of All Nations, Light & Life Publishing Co., 1994.
Ps.Amoxil dhe kompania me shoke..A mund te sillni ndonje shkrim ku flitet me kaq respekt e dinjtet per zoterine tuaj..
Faleminderit qe tregove dhe njehere rregullat e miresjelljes sepse disa i kishin harruar ,oseee .. nuk donin ti kujtonin.
Re: Apostull i ditëve tona
Citim:
Po citoj ato që tha unforgiven
Ps.Amoxil dhe kompania me shoke..A mund te sillni ndonje shkrim ku flitet me kaq respekt e dinjtet per zoterine tuaj..
Re: Apostull i ditëve tona
Citim:
Po citoj ato që tha unforgiven
Anastas Janullatos
Apostull i ditëve tona
Megjithëse vendet orthodhokse si Greqia, fituan pavarësinë, një ndjenjë e fuqishme nacionalizmi mbizotëronte brenda Kishës dhe ideja e shërbimit jashtë kufinjve të vendit të tyre ishte një ide, të cilën pak njerëz e menduan thellë.
“Shkoni, pra, dhe mësoni të gjithë kombet!
Titulli i origjinalit: fr. Luke Veronis, Missionaries, Monks and Martyrs: Making Disciples of All Nations, Light & Life Publishing Co., 1994.
Forumi Horizont, forum publik...
Nqs me mirekuptim dhe rrespekt per njeri-tjetrin vendosni te mos merrni pjese apo te kerkoni mos marrjen pjese ne nje teme te caktuar, eshte e drejta juaj dhe ju ftoj qe marreveshje te tilla t'i rrealizoni me MP psh, jo ne publik.
Flm
Re: Apostull i ditëve tona
Citim:
Po citoj ato që tha unforgiven
Anastas Janullatos
Apostull i ditëve tona
Po ky trari paska filluar perseri me trakte
Gjatë gjysmës së parë të shekullit XX, Kisha Orthodhokse ishte relativisht jo aktive në misionarizëm. Përpjekjet e mëdha misionare të Kishës Ruse shkuan drejt fundit, ndërsa perdja komuniste e izoloi plotësisht Kishën. Ndërkohë Kishat Orthodhokse të Ballkanit u përpoqën të kapërcenin pasojat e pesë shekujve të regjimit Otoman. Megjithëse vendet orthodhokse si Greqia, Rumania, Bullgaria dhe Serbia fituan pavarësinë, një ndjenjë e fuqishme nacionalizmi mbizotëronte brenda Kishës dhe ideja e shërbimit jashtë kufinjve të vendit të tyre ishte një ide, të cilën pak njerëz e menduan thellë.
Vetëm përpara fundit të viteve 1950, një numër teologësh të rinj orthodhoksë filluan të ngrenë zërin për nevojën e misionarizmit jashtë Kishës. Nga një konferencë ndërkombëtare e të rinjve orthodhoksë që u mbajt në vitin 1958, filloi të zhvillohet një thirrje për misionarizëm. Këta të rinj, shprehën idenë se përgjegjësia e Kishës ndaj misionit nuk ishte thjesht diçka e së kaluarës, por përkundrazi një përgjegjësi për Kishën bashkëkohore. Pavarësisht nga gjendja e vështirë e një Kishe të varfër të sapoçliruar nga nënshtrimi, thirrja apostolike e Zotit kërkonte një përgjigje. Udhëheqësi i këtij grupimi shumë të ri ishte Anastas Janullatos, një i ri orthodhoks, teolog nga Greqia. Ai sfidoi Kishën e Greqisë po aq sa dhe Kishën Orthodhokse në një shkallë më të gjerë, që të ringjallte traditën e dikurshme misionare.
Në vitin 1959, Anastasi ndihmoi në themelimin e "Porefthentes" (Shkoni), një lëvizje misionare qëllimi i së cilës ishte të rindizte ndërgjegjien misionare të Kishës Orthodhokse dhe gjithashtu të edukonte botën jo-orthodhokse për trashëgiminë e pasur misionare të Kishës së Lindjes. Kjo lëvizje filloi të nxirrte një revistë në greqisht dhe anglisht që titullohej "Porefthentes". Në numrin e parë të saj, Anastasi shkroi një artikull nxitës të titulluar "Urdhëresa e harruar", me të cilin ftonte Kishën për të rizbuluar zellin misionar të brezave të mëparshëm. Në këtë artikull teologu i guximshëm vinte në pyetje plogështinë e pranuar ndaj misionit që mbizotëronte në Kishën bashkëkohore Orthodhokse:
“Nuk është një çështje “a mundemi?”, por është një urdhërim i detyruar “ne duhet”: “Shkoni, pra, dhe mësoni të gjithë kombet! Shkoni në të gjithë botën dhe predikojini Ungjillin çdo krijese!” Nuk thuhet “shikoni nëse mundeni”, por është një urdhër i përcakuar, një urdhër i thënë qartë nga Zoti ynë... Nëse e lëmë veten të prehemi të qetë në këtë ngurtësi zakoni përsa i përket misionarizmit, jo vetëm që po e fshehim dritën e pastër të besimit “nën tas”, por po tradhëtojmë një nga elementët bazë të traditës sonë Orthodhokse. Sepse puna misionare ka qenë një traditë brenda Kishës Orthodhokse... Aktiviteti misionar nuk është thjesht diçka “e dobishme” ose “e këndshme”, por është një urdhëresë, mbi të gjitha na jep një detyrë, nëse me të vërtetë duam të kemi vazhdimësi në Besimin tonë Orthodhoks”.
Anastasi, u bë i njohur si mbështetës dhe drejtues i misionarizmit në vitet që pasuan. Ai i nxiste besimtarët orthodhoksë të rigjenin kuptimin e pastër të “një Kishe të Shenjtë, të Përgjithshme dhe Apostolike”. Madje ai shpresonte të ngrinte një lloj qendre misionare orthodhokse të jashtme. Megjithatë entuziazmi i tij u vu në lojë prej shumicës së qarqeve orthodhokse, si qëllim jo realist. Sipas një thirrje që ai u drejtoi studentëve të teologjisë në Universitetin e Athinës, në janar të vitit 1959, dikush nga salla bëri një vërejtje duke thënë në mënyrë skeptike, se “organizimi i një Qendre Misionare të Jashtme është njësoj si një mrekulli”. Kësaj, Anastasi iu përgjigj: “Jemi plotësisht në një mendje, por si të krishterë ne besojmë në mrekullitë”. Jeta dhe vepra e Anastas Janullatosit, ndoshta misiologjistit më të rëndësishëm në botën e sotme, tregon shembullin e realizimit të një mrekullie në Kishën Orthodhokse bashkëkohore.
...........................................................................................
..................................................................
Titulli i origjinalit: fr. Luke Veronis, Missionaries, Monks and Martyrs: Making Disciples of All Nations, Light & Life Publishing Co., 1994.
Ps.Amoxil dhe kompania me shoke..A mund te sillni ndonje shkrim ku flitet me kaq respekt e dinjtet per zoterine tuaj..
Me falni per gabimin e kisha fjalen tek unforgiven qe paska filluar perseri nga traktet pra janulla qenka apostulli 13 hahahahaha kjo te bene me shume se te qeshes. Jashte plerat nga toka e shenjte e shqiponjes.
Citim:
Po citoj ato që tha ss1
Me falni per gabimin e kisha fjalen tek unforgiven qe paska filluar perseri nga traktet pra janulla qenka apostulli 13 hahahahaha kjo te bene me shume se te qeshes. Jashte plerat nga toka e shenjte e shqiponjes.
Citim:
Po citoj ato që tha Une Stenli
Sa e veshtire qenka per ss1 & Co te pranoje faktet.
Po sikur kete ta thoshte Papa, do e besoje ti, apo jo?
Citim:Zoteri i nderuar me fal po kush eshte papa,per mua eshte nje njeri i zakonshem qe ka nje post,fjaala e tij nuk eshte fjala e zotit.
Po citoj ato që tha Une Stenli
Sa e veshtire qenka per ss1 & Co te pranoje faktet.
Po sikur kete ta thoshte Papa, do e besoje ti, apo jo?
Hmmm
Sa per informacion: Fryma pro-greke ketu ne forum nuk tolerohet. Cdo postim qe i shkon kesaj fryme dhe qe ankohet nga nismetari i temes do te fshihet. Nuk eshte ky forum, zedhenes per grekomanet(flas per ata qe kane synime keqdashese ndaj Shqiperise)
Re: Hmmm
Citim:
Po citoj ato që tha Admirali
Sa per informacion: Fryma pro-greke ketu ne forum nuk tolerohet. Cdo postim qe i shkon kesaj fryme dhe qe ankohet nga nismetari i temes do te fshihet. Nuk eshte ky forum, zedhenes per grekomanet(flas per ata qe kane synime keqdashese ndaj Shqiperise)
Po Stemli ashtu eshte....
Re: Apostull i ditëve tona
Citim:
--------------------------------------------------------------------------------
Po citoj ato që tha unforgiven
Anastas Janullatos
Apostull i ditëve tona
Megjithëse vendet orthodhokse si Greqia, fituan pavarësinë, një ndjenjë e fuqishme nacionalizmi mbizotëronte brenda Kishës dhe ideja e shërbimit jashtë kufinjve të vendit të tyre ishte një ide, të cilën pak njerëz e menduan thellë.
“Shkoni, pra, dhe mësoni të gjithë kombet!
Titulli i origjinalit: fr. Luke Veronis, Missionaries, Monks and Martyrs: Making Disciples of All Nations, Light & Life Publishing Co., 1994.
--------------------------------------------------------------------------------
Tamam ashtu eshte. Anastasi eshte apostull i shovinizmit grek i diteve tona.
__________________
SHQIPERIA E SHQIPTAREVE.
http://vertet.blogspot.com
Re: Hmmm
Citim:
Po citoj ato që tha Admirali
Sa per informacion: Fryma pro-greke ketu ne forum nuk tolerohet. Cdo postim qe i shkon kesaj fryme dhe qe ankohet nga nismetari i temes do te fshihet. Nuk eshte ky forum, zedhenes per grekomanet(flas per ata qe kane synime keqdashese ndaj Shqiperise)
Lamtumire tek kjo Superteme.
Ne fakt, i kisha thene vetes qe nuk do te shkruaja me ne kete teme.
Po jua le juve ne dore te zgjidhni ceshtjen e Janullatosit, perderisa e keni me merak te madh. Keshtu, duke mos shkruar me ne kete teme, nuk kam se ke te ofendoj me dhe ne kete menyre nuk do te me terhiqet vemendja nga moderatoret.
Kam filluar te aktivizohem ne disa tema te tjera dhe ndihem shume mire.
Ia kalofshi mire. Uroj qe problemin "Janullatos" ta zgjidhni sa me shpejt.
Paci vetem suksese. Kete jua uroj me gjithe shpirt, megjithese e di qe nuk do te katranosni gje, por jua thashe sa per modesti.
Lamtumire.
Re: Re: Hmmm
Citim:
Po citoj ato që tha amoxil
tashi që u bë m... mullar fole ti ???
po ske faj se do rrish tu më fshi temat mua edhe kto të tjerat ju shpëtojnë...
të kam thënë nuk duhet nji moderator musliman në krye të nënforumit ortodoks apo katolik....
Re: Lamtumire tek kjo Superteme.
Citim:
Po citoj ato që tha Une Stenli
Ne fakt, i kisha thene vetes qe nuk do te shkruaja me ne kete teme.
Po jua le juve ne dore te zgjidhni ceshtjen e Janullatosit, perderisa e keni me merak te madh. Keshtu, duke mos shkruar me ne kete teme, nuk kam se ke te ofendoj me dhe ne kete menyre nuk do te me terhiqet vemendja nga moderatoret.
Kam filluar te aktivizohem ne disa tema te tjera dhe ndihem shume mire.
Ia kalofshi mire. Uroj qe problemin "Janullatos" ta zgjidhni sa me shpejt.
Paci vetem suksese. Kete jua uroj me gjithe shpirt, megjithese e di qe nuk do te katranosni gje, por jua thashe sa per modesti.
Lamtumire.
Re: Re: Re: Hmmm
Citim:
Po citoj ato që tha Admirali
Ty, apo dikujt tjeter, ne dac ti pelqeje apo jo, une do nderhyj aty ku eshte e arsyeshme, dhe kesaj rradhe e pashe mese te arsyeshme, edhe pse per ty duket sikur u be m*** mullar.
Xil akoma lodhe tu kthesh pergjigje , ne nje hapsine ku sia vlen..
Te uroj gezuar pashket familiarisht dhe paci gezim e lumturi gjithmone ne zemer e familje .. Kiss jo ty e e di ti se kujt..
Gezuar te gjithe ortodokseve ..Shendet, Fat dhe Lumturi ne familjet tuaja..
Citim:
Po citoj ato që tha Demokrate4ever
Xil akoma lodhe tu kthesh pergjigje , ne nje hapsine ku sia vlen..
Te uroj gezuar pashket familiarisht dhe paci gezim e lumturi gjithmone ne zemer e familje .. Kiss jo ty e
Gezuar te gjithe ortodokseve ..Shendet, Fat dhe Lumturi ne familjet tuaja..
http://www.balkancentre.org/Bashkep...at_nikolla.html
Shqip
English
Srpski
( Nje leter e At Nikolle Marku,kisha e "Shen Merise" Elbasan rreth orthodoksise dhe krishterimit ne Kosove)
Krishterizmi erdhi si një dhuratë hyjnore për popujt dhe njerzimin i cili me anë të tij fitonte njësinë dhe identitetin e tij dhe qëndresën autentike. Krishterimi nuk ka qenë vetëm i Bizntit, por i gjithë viseve nga lindja në perëndim. Dokumentet vërtetojnë…se krishterizmi në këto vise është i kohës apostolike dhe jo vetëm mbrenda teritorit tone të sotëm, por edhe në Kosovë dhe Maqedoni.
Qysh herët në trevat e Maqedonisë përmendet Peshkopata e Ulpianës e cila përfshinte nën teritorin e sajë edhe Dardaninë (Kosova e Sotme) në vitet 342 pas Krishtit. Krishterizmi në Kosovë është shumë i hershëm, qysh para ardhjes së sllavëve në Ballkan në shekullin e VII-të, pas Krishtit . Pra pretendimi se Krishterimin e prune popujt sllav në Kosovë bie poshtë, sepse sllavët e gjetën të zhvilluar krishterizmin në këto treva. Për këto të dhëna ka fakte të shkruara,kur perandori Justinian për të organizuar më mire kishën e krishtere në lindje , ku bënë pjesë edhe Dardania ( Kosova e sotme) krijoi një peshkopatë të re që u quajtë Justiniana e pare , në vitin 535 pas Krishtit dhe e cila e kishte qendrën në hapsirat Dardane.
Deri në shekullin e VIII krishterizmi u administrua sipas kombësive dhe popullatave në mënyrë të pavarur në bazë të traditës së mëhershme dhe në bazë të kulturës dhe gjuhës së tyre, ku përdorte të njejtën liturgji dmth ungjijt dhe letrat e shkrimet e apostujve. Po përsëri perandori Justiniani në “Novelën CXXXI” ndër të tjera thotë: “ Dhe shumë i lumuri në këtë kohë, kryepeshkopi i vendlindjes sonë ( Bederiana në Dardani) dhe që u quajt “Justiniana e pare”.
Eshtë fakt se Justiniani zgjidhi dy nga problemet kryesore të riorganizimit të kishës:
Ø Gjeti formulën më të mire për tu dhënë përgjigjje herezive që kishin për bazë ananizmin, kur thoshte perandori bashkëvepron me zotin, pa e zëvendësuar atë. Justiniani është edhe autori i termit “besimi i drejtë” që në greqisht do të thotë orthodoks..
Ø Ai mbrojti parimet për një kishë të përgjithshme apostolike dhe të pastër, të cilat ishin vendosur qysh në Sinodin e Nikesë .Kjo do të ishte pra edhe baza e kishës së krishtere.
Ardhja e slavëve dhe avarve në Ballkan u shoqëruar me luftëra dh errënime të reja. Këto hordhi grabitnin dhe plaqkitnin pasurinë e vendasve si dhe pasuritë e kishave dhe të manastireve. Vendësit u tërhoqën maleve.Slavët gjetën këtu një popullsi kompakte, të formuar shpirtërisht në pjesën më të madhe, pra krishterizmi kishte hyrë në Ballkan 700 vjet para ardhjes së sllavëve.
Nga pikpamja e krishtere arbreshët kanë qenë të pavarur nga sllavët, për arsye se edhe me ardhjen e tyre, ata arrijnë të ruajnë peshkopatat e ngritura më pare. Siq e kemi përmendur më sipër Justiniana e Parë u themelua nga perandori Justinian (527-565) me anën e një akti të lëshuar me 14 prill 535 dhe që lexohet në Novelën XI-të. Këtë peshkopatë ai e themeloi pranë vendlindjes së tijë dhe i vuri emrin e tijë. Kjo peshkopatë kishte nën administrim Dakinë bregdetare, Dardaninë, Maqedoninë veriore, Kosovën dhe Malin e Zi. Përfundimisht fiset slave u vendosën në ballkan në shekullin e VII-të. Ata nuk ishin të organizuar në shtet.Pasi u thyen dhe u nënshtruan nga ushtritë Bizante ata qëndruan në heshtje deri kah viti 828 dhe udhëheqeshin nga pleqët e fiseve që quheshin Zhupanë.
Mbas rrëzimit të perandorit Samuel në vitin 1014 erdhi në fuqi perandori Vasil i II-të i cili ka lënë dokumente të rendësishme, ku ndër tjerat përmendet administrimi dhe autoriteti që ka pasur mbi këto peshkopata si Peshkopata e Dibrës, Prizerenit Hosnit pranë Decanit dhe Pejës.
Duke iu referuar për sat hamë më si[për dhe duke u bazuar në dokumente autentike-hisorike të ndryshme të botuara herëpasherë del qartë pikmësynimi i serbve se ata sipas tyre e paskan sjellur dhe zhvilluarkrishterimin në Ballkan . Natyrisht kjo nuk mund të qëndrojë sepse dokumentet e shkruara flasin se edhe në kosovë ka pasur qendra të organizuara,peshkopata të krishtera shumë para se sllavët të arrinin aty. Kishat orthodokse të ndërtuara në kosovë janë të datuara si të ndërtuara rreth viteve 980-1014 me një stil që vërtetojnë kulturën serbe, që më vonë të dëshmonin se këto treva janë tokë serbe, se Kosova është pjesë e Serbisë, në një kohë kur kishat në kosovë datojnë të jenë të ndërtuara rreth viteve 345 pas krishtit.Kosova ka një kulture shumë të hershme me qendra dhe kryeqendra të krishterizmit , të ndërtuara me mjeshtri nga duartë e arta të popullit shqipëtar, prandaj spekulimet dhe pretendimet e kishës orthodokse serbe nuk kanë bazë reale.
Lavdi Zotit
At Nikollë Marku
Dioqeza e “Shën Mërisë” Elbasan
http://www.balkancentre.org/Bashkep...at_nikolla.html
(Pike se pari Uroj gezuar pashket "KRISHTI U NGJALL" dhe per sh vjet te gjitheve , vetem mbaresi dhe cfare te mire dhe te drejte tu deshiroje zemra tu plotesohet.)
Gjeta nje artikull qe mendoj se do jete me interes per ju ne lidhje me Anastas Janullatosin.
Të premten paradite, më datë 23 dhjetor 2005 në hotel “Sheraton” në kryeqytet, Bashkia e Tiranës organizoi ceremoninë e dhënies së titullit “Qytetar Nderi i Tiranës”, krerëve të komuniteteve fetare në Shqipëri, me shënimin: “Krerëve fetarë në Shqipëri për kontributin e tyre të jashtëzakonshëm për harmoninë ndërfetare, rikthimin e besimit në mbarë vendin si dhe për kapërcimin me urtësi të situatave të vështira politike”.
1) Ish-kryetari i Komunitetit Musliman në Shqipëri, Haxhi Hafiz Sabri Koçi (pas vdekjes).
2) Kryepiskopi i Tiranës, Durrësit dhe i gjithë Shqipërisë, Prof. Dr Anastasi
3) Monsinjor Rrok Mirdita, Arqipeshkv i Mitropolitisë së Tiranës dhe Durrësit
4) Baba Reshat Bardhi, Kryetar i Komunitetit Bektashi
Kjo ceremoni u kryesua nga Kryetari i Bashkisë së Tiranës, z. Edi Rama. Në fjalën e tij, kryetari Rama ndër të tjera tha: “… Përfaqësuesit e klerit shqiptar janë njerëz që meritojnë jo thjesht dhe vetëm nderimin e kryeqytetasve për çka bëjnë në suazën e besimit që ata përfaqësojnë. Ata meritojnë nderimin e kryeqytetasve në radhë të parë për sakrificat dhe durimin e pashoq përmes të cilëve ata mundën të ngrenë tempujt e besimit në shkretëtirën morale të fillimviteve 90-të. Unë besoj që qëndrimi i këtyre qytetarëve më të rinj të nderit të Tiranës, është një qëndrim që i kapërcen kufijtë e çdo komuniteti fetar dhe çdo vathe besimtarësh, është një qëndrim që reflekton dashuri dhe tolerancë edhe tek qytetarët laikë, të cilët falë kësaj bashkëjetese dhe kësaj paqeje të garantuar brenda dhe ndërmjet komuniteteve fetare ndjehen jo vetëm të pakërcënuar nga ato simptoma destabiliteti që gjenden rëndom në botën e sotme, në ato vende ku besime të ndryshme përplasen me njëra-tjetrën për shkak devijacionesh, por mbi të gjitha gjenden të rrethuar nga dashuria dhe paqja që përçojnë fjalët e këtyre katër figurave”.
Kryetari i Bashkisë Rama, pasi sqaroi se biografia e këtyre njerëzve në asnjë rast tjetër nuk u lexohet, pasi ajo çka ata bëjnë në të përditshmen është e vetmja gjë që është e rëndësishme për ta dhe ajo që ka të bëjë me të kaluarën mbetet diçka thjesht vetëm e shkruar të cilën nuk mund të presim të na i thonë këta njerëz që janë madhështorë, për faktin se karakterizohen në radhë të parë nga ajo modesti intelektuale dhe shpirtërore aq shumë e munguar në qytetin tonë, lexoi përpara të pranishmëve biografinë e katër krerëve të komuniteteve fetare në Shqipëri, të cilët morën titullin “Qytetar Nderi i Tiranës”.
Gjatë paraqitjes së biografisë së Fortlumturisë së Tij, Kryepiskopit Anastas, Kryetari i Bashkisë Rama tha ndër të tjera: “Në biografinë e shkruar që mua ma kanë sjellë, kanë harruar të thonë se ai zotëron mirë, madje mjaft mirë edhe gjuhën shqipe. Dhe kjo të them të vërtetën është një harresë që mua më pëlqen. Për të është shkruar këtu si të ishte një shqiptar që zotëron dhe greqishten. Si kryetar i komunitetit orthodhoks, ai ka dhënë vlera të jashtëzakonshme për ripërtëritjen e komunitetit orthodhoks, për ndërtimin e objektit të kultit, edhe ato të rrënuara dhe të dëmtuara gjatë periudhës së brutalitetit komunist, si dhe për rikthimin e besimit në mbarë vendin. Komuniteti orthodhoks ashtu si edhe komunitetet e tjera fetare në Shqipëri kanë ndihmuar për zbutjen e traumave në vitin 1997 dhe për qetësimin e shpirtrave të trazuar, të të përzënëve nga dhuna e Milosheviçit në vitin 1999 dhe kontributi i Kryepiskopit të Tiranës, Durrësit dhe gjithë Shqipërisë është një kontribut që shtrihet edhe përtej këtyre që thashë, përmes shumë e shumë konferencave e seminareve, për të bërë të njohura besimet fetare në Shqipëri në plot auditorë universitetesh dhe auditorësh të botës, gjë që rithekson edhe njëherë që harmonia ndërfetare dhe njohja e respekteve reciproke mes besimeve në qytetin tonë është në radhë të parë një vetëdije e rrënjosur thellë në zemrat dhe mendjet e këtyre katër burrave…”.
Më pas Kryetari i Bashkisë së Tiranës z. Edi Rama iu dorëzoi simbolet katër kryetarëve të komuniteteve fetare. Në momentin e marrjes së simbolit “Qytetar Nderi i Tiranës: Kryepiskopi Anastas tha: “I nderuar zoti Kryetar i Bashkisë dhe Kryetar i Partisë Socialiste, zoti Edi Rama dhe të nderuar të pranishëm. Me gjithë zemër do të dëshiroja të shprehja falënderimet e mia të sinqerta ndaj jush dhe anëtarëve të nderuar të Këshillit Bashkiak për vendimin tuaj fisnik, duke më dhënë titullin, “Qytetar Nderi i Tiranës”. Pohoj se ndihem qytetar i Tiranës që nga viti 1991 kur për herë të parë erdha në këtë qytet. Jam duke qëndruar këtu gjatë këtyre 15 vjetëve të fundit dhe deklaroj se: Jam një tiranas i vogël pesëmbëdhjetë vjeçar. Gjithë këto vite që kam jetuar këtu kam marrë pjesë në vështirësitë, problemet, shpresat e njerëzve, vuajtjet dhe gëzimet e tyre. Dhe së bashku me drejtuesit e tjerë të dashur fetarë jemi përpjekur të kontribuojmë në harmoninë fetare, në bashkekzistencën paqësore për zhvillimin e jetës së qytetit, duke ndarë fjalën dhe dashurinë e Perëndisë nëpërmjet iniciativave në sektorët e shëndetit, edukimit, shërbimeve sociale etj. Duke shprehur përgëzimet e mia të sinqerta ndaj Bashkiakut tonë të aftë dhe bashkëpunëtorëve të tij të shkëlqyer, për arritjet e tyre të mrekullueshme në këto vitet e fundit, uroj nga thellësia e zemrës sime, shëndet, fuqi, vizion dhe durim në përmbushje të planeve të tyre ndaj qytetit tonë të dashur. Perëndia le të na ndihmojë të gjithë ne për të vazhduar me iniciativa krijuese përpjekjet tona, që ta bëjmë Tiranën një qytet të bukur, ku të sundojë harmonia ndërfetare, krijimtaria, përparimi, solidariteti, dashuria dhe shpresa. Edhe një herë falënderime të ngrohta nga një Tiranas pesëmbëdhjetë vjeçar.”
.
:p Por fatkeqesisht mendoj se kemi thene aq shume gjera ne lidhje me Anastas Janullatosin dhe perseri nuk kemi arritur ne nje pike te perbashket dhe as nuk do te arrijme, dhe ne nje fare menyre eshte e drejte sepse cdokush ka bindjet e tij , por pa dhunar lirine dhe ofenduar bindjet e te tjareve.Gjeja qe sme pelqen me shume eshte se perdoren ofendime shume te renda jo vetem drejt figures kryesore te kesaj teme (Anastas Janullatos) por dhe ndermjet anetareve te ketij forumi, kjo per mendimin tim tregon papjekuri , shovinizem dhe nje arrogance te tepruar te ketyre anetareve kundrejt te tjereve.Tregon nje paaftesi te ketyre personave per te komunikuar ne menyre te qyteteruar, dhe meqenese nuk dalim ne nje perfundim perreth kesaj teme por flasim dhe flasim duke share te gjithe te tjeret pa prekur thelbin ose pa pritur me miresjellje dhe mendimet e te tjereve , mendoj se eshte e kote te vazhdoje ekzistenca e kesaje teme, ose le ti nderrojme titullin dhe ta quajme
"Sharje dhe ofendime pa censure ne forum"
Do te te doja ti ktheja nje pergjigje Petri Koles dhe te gjithe te tjereve me nje artikull qe gjeta i cili eshte i argumentuar dhe qe tregon fytyren e vertete te Z.Nikalla Marku, qe cdo gje tjeter eshte pervecse prift.
Pasi kemi ndjekur me vëmendje botimet e kohëve të fundit të disa individëve kundër kreut të Kishës së vetme Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë dhe duke ditur se pas gjithë këtyre ngjarjeve fshihet individi Nikollë Marku, e ndjejmë si detyrë të informojmë besimtarët e devotshëm orthodhoksë, por dhe opinionin publik shqiptar më gjerë, lidhur me jetën dhe veprën e këtij njeriu të vetëtitulluar “prift”. Kush është në të vërtetë Nikollë Marku? Është me të vërtetë një prift orthodhoks apo jo? Është apo s’ është fare prift? A është ai shembull priftërie dhe a është vetë ai korrekt me të Drejtën Kanonike të Kishës së Krishtit apo këmbëngulja e tij në një nga statutet është thjesht përpjekje për të mbuluar falsitetin e tij si prift? Këtyre por dhe pyetjeve të tjera do t’u japim përgjigje në këtë artikull.
“Ju shkruajmë jo se nuk njihni të vërtetën, por sepse e njihni dhe sepse asnjë gënjeshtër nuk ka si burim të vërtetën” (1 Joanit 2:21). Nikollë Marku në vitin 1992 ndoqi për tre muaj Seminarin e Kishës Ortodokse Autoqefale të Shqipërisë në Durrës, ku qëllimi i kësaj shkolle ishte përgatitja e kuadrove dhe nxjerrja e priftërinjve, të cilët në njëfarë mënyre, do të mbulonin nevojat dhe mungesat që la pas periudha komuniste. Për sjelljen dhe tipin e tij ekcentrik flasin vetë ata që jetuan bashkë me të. N. Marku pat’ vjedhë më shumë se dy herë shokët e tij dhe materiale që destinoheshin për t’ju ndarë të gjithë seminaristëve. Mësimeve të këtij kursi tre mujor u bënte bisht me pretekstin se vuante rëndë nga astma. Që të kuptojmë sa më mirë se për kë bëhet fjalë, mjafton t’i referohemi një ngjarjeje spektakolare. Në prag të Pashkës së 1993-it, Nikollë Marku, vjedh mesazhin e Kryepiskopit Anastas drejtuar besimtarëve orthodhoksë me rastin e Pashkës dhe e boton në gazetën e Elbasanit me emrin e tij. Skena të tilla vetëm në Hollivud realizohen! Nga sa thamë më sipër, konkludojmë se: a) qëllimi i tij nuk ishte t’i shërbente Kishës Ortodokse dhe b) edhe nëse do të donte, nuk plotësonte as kushtet më elementare të një kandidati për prift. Këto dy konkluzione mirë është t’i mbajmë mend, sepse do t’u referohemi sërish në vijim.
Që të kuptojmë nëse Marku interesohet realisht apo jo për ruajtjen e Autoqefalisë, mjafton të përmendim një hollësi të vogël, duke bërë një retrospektivë në jetën e tij legjendare. Pasi mbaroi kursin tre mujor iu dha mundësia dhe bekimi i madh të predikonte ungjillin e Krishtit në Elbasan si katekist. Por Marku, sapo dëgjoi këtë ofertë humbi ngjyrën e fytyrës dhe u largua pa nam e pa nishan. Nuk ishte kjo çka kish ëndërruar; ai duhet të bëhej Kryepiskop, prandaj djersiti për tre muaj me radhë në kursin e Durrësit e jo për të predikuar Krishtin. Për rreth tre vjet vriste mendjen se si mund t’i zinte vendin Anastasit dhe e gjeti mënyrën; do vetëshpallej kreu i kishës ortodokse autoqefale kombëtare shqiptare. Me shtojcën e fundit do të arrinte të prekte edhe shqiptarët joorthodhoksë. Me këtë përmbledhje të shkurtër, por tepër të sinqertë ju mund të kuptoni se gjithë zhurma që bën Marku ka si qëllim ambiciet e tij prej karrieristi dhe jo preokupimin për Autoqefalinë.
Rikthimi i tij i bujshëm lidhet ngushtë me ngjarjet e 1995-s në Elbasan, vend në të cilin grabit Kishën e Shën Mërisë së kalasë, duke justifikuar zërat që bënin fjalë për një njeri pa fe e pa atdhe, të aftë për çdo gjë, njeriun e ekstremeve. Pra, duke përfituar nga mbështetje politike përvetëson me dhunë kishën në fjalë dhe godinën dykatëshe të restauruar prej KOASH-it, por duke qenë se ishte e pamundur që si civil të celebronte misteret e shenjta dhe si rrjedhojë të mbante një kishë pa qenë klerik, shfaqet si prift i shuguruar në Kishën skizmatike (që nuk është në kungim me asnjë Kishë në botë) të Maqedonisë. Në të vërtetë asnjëherë nuk kanë bindur pretendimet lidhur me priftërinë e tij. Interesant është fakti se, sa herë është thirrur të bëjë publik dokumentin e shugurimit të tij në prift, thjesht ka heshtur. Kjo na bën të besojmë se priftëria e N. Markut është inekzistente dhe pjellë e fantazisë së tij. Nga ana tjetër, nëse ekziston qoftë dhe mundësia më e vogël që Marku të jetë hirotonisur prift në Kishën skizmatike të Maqedonisë, atëherë gjërat ndërlikohen më shumë dhe bëhen më të vështira për të. Sepse që këtej e tutje nuk kemi të bëjmë thjesht me një shkelës të ligjeve juridike, por me një shkelës të kanoneve dhe të së Drejtës kishtare.
Por më mirë le të lemë kanonet e Kishës të flasin për N. Markun, sepse “kështu dallohen bijtë e Perëndisë nga bijtë e djallit: kush nuk vepron mirë nuk është bir i Perëndisë” (1 Joanit 3:10) dhe treguesi më i përshtatshëm është Kisha me kanonet që dekretoi për 2000 vjet me radhë dhe me Shkrimin e Shenjtë që është produkt i gjirit të Saj.
1. “Në qoftë se një episkop, prift apo dhiakon vjedh ose grabit, atëherë të katherizohet (d.m.th. të zhvishet)”. (Kanoni XXV i Apostujve). Marku jo vetëm që grabiti godinën dykatëshe dhe pronën e Kishës Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë, por dhe kishën e Shën Mërisë së kalasë në Elbasan.
2. “Në asnjë mënyrë të mos pranohet episkop, prift apo dhjakon që nuk i përket Kishës apo enorisë suaj pa letër rekomandimi nga mitropoliti i zonës, për të vepruar në zonën e caktuar”. (Kanoni XXXIII i Apostujve dhe kanoni XIII i Sinodit të IV Ekumenik). Këtu bëhet fjalë për veprim paraenorik, ku një klerik i një enorie (dioqeze) tjetër vepron pa lejen e mitropolitit që i përket zona. Konkretisht, Marku, vepron në qytetin e Elbasanit pa lejen e Kryepiskopit, i cili ka nën juridiksionin e tij Elbasanin. Sigurisht që kjo leje edhe nën kushte të tjera do të ishte e pamundur t’i jepej Markut, sepse mbi të gjitha nuk është prift kanonik, por skizmatik; gjithmonë nëse është i tillë! Më sipër përdorëm foljen “vepron”. Më korrekt do të ishte përdorimi i termit “parasinagogë”, sipas terminologjisë kanonike kishtare; d.m.th. N. Marku kryen parasinagogë, mbledhje të palejueshme më qëllime të errëta, mbledhje të cilat karakterizojnë klerikët heretikë dhe kundërvajtësit e ligjeve kishtare.
3. “Ai klerik që shan dhe fyen një episkop, prift apo dhjak, të aforizohet”. (Kanoni i LVI i Apostujve). Kanoni në fjalë është shumë i rreptë për klerikun që fyen një tjetër klerik, sidomos kur bëhet fjalë për kreun e një Kishe Autoqefale, siç është Kryepiskopi Anastas. Pasojë e një veprimi të tillë nuk është thjesht zhveshja, por aforizimi, d.m.th. çkishërimi. Dhe ja çfarë ndodh kur çkishërohet dikush, sipas apostull Pavlit: “Pra, pasi të mblidhet Kisha, në të cilën pjesëmarrës do të jem edhe unë shpirtërisht, me fuqinë e Zotit tonë Jisu Krisht ky njeri t’i dorëzohet satanait” (1 Korinthianëve 5:4-5). Dhe vetëm dëgjimi i një vendimi të tillë ndjell rrëqethje. Sigurisht që qëllimi i një vendimi kaq të rreptë është pendimi dhe shpëtimi i këtyre njerëzve, siç sqaron dhe Pavli: “…në mënyrë që të shpëtojë fryma e tij në ditën e Zotit Jisu”. (1 Korinthianëve 5:5).
4. “Episkopët ose çdo klerik tjetër, të cilët janë shuguruar duke paguar dhe jo për denjësinë dhe jetën e virtytshme, urdhërojmë që të katherizohen (të zhvishen)”. (Kanoni XXII i Sinodit të VI Ekumenik). Nuk e dimë nëse N. Marku është shuguruar prift duke paguar apo jo (nëse është shuguruar), edhe pse është shumë vështirë që dikush të shkojë në një vend të huaj dhe të dorëzohet prift pa u vënë në provë, sipas urdhrit të apostull Pavlit drejtuar episkopit të Efesit, Timotheut: “Mos i vër duart askujt (dorëzo në klerik askënd) me ngut” (1 Timotheut 5:22). Megjithatë, ajo që dënon ky kanon nuk është thjesht shugurimi i klerikëve si shpërblim i dhënies së parave, por dorëzimi i dikujt në prift, duke mos qenë i denjë për misterin e Priftërisë dhe duke mos patur një jetë të virtytshme. Marku, është shembulli klasik i të mosqenit i denjë për misterin e Priftërisë, jo vetëm për të kaluarën e tij të njollosur, por dhe për ecurinë e tij “paspriftërore”: pa qenë ende “prift”, vjedh shokët e tij, siç e theksuam më sipër. Pas pak kohësh, duke qenë “prift” tashmë, grabit pronën e KOASH-it dhe kishën e kalasë në Elbasan. Urtësia e popullit materializohet shumë bukur në rastin e Markut: “Ujku qimen e ndërron, por zakonin s’e harron”.
Kanoni i mësipërm, përveç atyre që thamë më sipër, në thelb dënon diçka shumë më të thellë: përdorjen e Priftërisë si mjet për të arritur qëllime të ndryshme dhe ambicie personale. Nëse kontradikta e jetës dhe veprës së Markut kundrejt ligjeve kishtare, Shkrimit të Shenjtë dhe misterit të Priftërisë, lidhet me mosvlerësimin për shkak të mosnjohjes së rëndësisë së tyre apo me injorimin e qëllimshëm të tyre, këtë nuk jemi në gjendje ta dimë. Megjithatë ajo që jemi në gjendje të vërtetojmë është se Marku nuk ka formim teologjik, kishtar.
Për të kuptuar rëndësinë e kanoneve (ligjeve) kishtare dhe rolin që duhet të luajnë ato në jetën e një prifti, mjafton të citojmë thënien e Shën Nikodhimit nga Mali i Shenjtë: “Ky libër (libri i kanoneve) është Shkrim i Shenjtë pas Shkrimit të Shenjtë, Dhiatë pas Dhiatës së Vjetër dhe të Re”. Jo më kot iu referuam rëndësisë dhe rolit që luajnë kanonet në jetën kishtare; nga rëndësia dhe serioziteti i kanoneve, kuptojmë madhësinë dhe pasojat që sjell shkelja e tyre. Dhe në qoftë se shkelja e ligjeve të një shteti ka si pasojë dënimin fizik të dikujt, në rastin e shkeljes së kanoneve kishtare dhe mospendimin e dikujt për këtë shkelje, vjen humbja e tij, mosfitimi i jetës së përjetshme, për të cilën synon dhe përpiqet çdo besimtar i krishterë.
Ajo që mbetet për t’u bërë është theksimi i rolit të misterit të Priftërisë nga Shkrimi i Shenjtë, Etërit e Kishës dhe Traditës së Shenjtë, për të parë kështu se sa vlerëson N. Marku atë që pretendon se mbart, Priftërinë. Sipas Grigor Teologut Priftëria është “art i arteve dhe shkencë e shkencave” dhe si pasojë “nuk mund të përballohet si profesion me qëllim përfitimi gjërash materiale ose për plotësimin e interesave të ndryshme” – sipas Joan Gojartit. “Prifti nuk është vetëm mësues dhe udhëheqës i shpirtrave, por dhe shembull moral për njerëzit” - vëren shën Grigor Teologu. “Në çdo gjë duhet të jetë shembull” (Veprat 20:35) dhe “për nevojat personale por dhe për nevojat e të tjerëve duhet të punojë me duart e tij”, sipas urdhrit të apostull Pavlit (Veprat 20:34). Nga shkrimet e Etërve por dhe nga thëniet e Pavlit, përfundojmë në faktin se qysh në fillim Kisha është përballur me njerëz si Marku, përderisa i është dashur të japë udhëzime dhe urdhërime të kësaj natyre, por ka qëndruar e patundur sepse “Kreu i Saj është vetë Krishti” (Efesianëve 5:23) “dhe dyert e ferrit nuk e mposhtin dot Atë” (Mattheu 16:18).
Ajo që shkakton keqardhje, nuk janë vetëm fjalët e Markut, por më shumë personi nga goja e të cilit dalin këto fjalë, “sepse nuk është e mundur që nga i njëjti burim të burojë ujë i ëmbël dhe ujë i kripur” (Jakovi 3:12). Nuk ka mundësi që nga njëra anë të kemi të bëjmë me një njeri dhe prift të virtytshëm, siç pretendohet prej disave në Mediat shqiptare, nga goja e të cilit dalin lutje drejtuar Perëndisë “për paqen e gjithë botës” dhe “për shpëtimin e gjithë njerëzve” dhe nga ana tjetër, nga goja e po të njëjtit person të dalin shpifje, fjalë përçarjeje, mllef dhe urrejtje kundër një Kryepiskopi, i cili fundja është pasardhësi i apostujve dhe enë e zgjedhur e Shpirtit të Shenjtë. Priftërinjtë nuk predikojnë fjalët dhe kredot e tyre, por fjalën e Krishtit; janë “goja e Krishtit” (Mattheu 10:20), flasin për ato gjëra që u mëson Shpirti i Shenjtë (1 Korinthianëve 2:13) dhe çdo gjë që bëjnë, e bëjnë në emër të Zotit Jisu. (Kolosianëve 3:17). Prifti duhet të ketë “mendjen e Krishtit”, sipas apostull Pavlit (1 Korinthianëve 2:16) “që të kullosë tufën e Perëndisë jo për të përfituar në mënyrë të pandershme…por duke u bërë shembull për tufën”. (1 Petro 5:2-4). “Priftërinjtë duhet të jenë etërit e popullit të Perëndisë, të luten për gjithë botën, për mbizotërimin e paqes ndër njerëzit si dhe të udhëheqin njerëzit drejt shpëtimit të shpirtrave” – shkruan Shën Joan Gojarti në veprën e tij “Mbi Priftërinë”. Është evidente se Marku asnjë prej këtyre thirrjeve nuk i përgjigjet.
Thirrja e apostull Joanit është mjaft koherente: “Mos merrni si shembull të keqen, por të mirën” (3 Joani 11) sepse “këta janë njerëzit që shkaktojnë ndarjet dhe përçarjet; sepse janë të pushtuar nga dëshirat dhe ambiciet personale dhe jo nga Fryma e Perëndisë” (Juda 19).
5. “As nji klerik nuk munt të të funksionojë fenë orthodhokse në Shqipëri pa qenë i emruar dhe i lidhur me Kishën Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë” (Statuti i 1929-s, artikulli 57 dhe Statuti i 1950-s, neni 7). Rëndësia e artikullit 57 të statutit të 1929-s është evidente, pasi rikonfirmohet dhe nga statuti i 1950-s, gjë që e bën ndërgjegje kishtare. Kjo ndërgjegje nuk karakterizon N. Markun, të cilit nuk i bëhet vonë për kanonet dhe ligjet e Kishës, madje as për statutet e KOASH-it, të cilëve u referohet dhe gjoja respekton. A thua Marku të ketë lexuar vetëm një ndër nenet e këtyre statuteve!!! Duket qartë se qëllimi i tij nuk është mbrojtja e Autoqefalisë, por hedhja baltë mbi të, të paktën këtë gjë rrëfejnë veprat e tij. Sepse nuk është e mundur që dikush të pohojë se interesohet për mbarëvajtjen e një shteti nga njëra anë dhe nga ana tjetër të jetë ai i pari që shkel rregullat dhe ligjet e këtij shteti. Konkretisht Nikolla Marku nuk është emëruar dhe i lidhur me KOASH-in, gjë që e bën aktivitetin e tij të jashtëligjshëm.
6. “As nji llaik ose Murg nuk munt të dorëzohet Prift ose Dhiak pa patur pëlqimin e Sinodhit dhe pa patur dipllomën e Seminarit Orthodhoks” (Stat. i 1929-s, art. 59 dhe Stat. i 1950-s, neni 20). Sërish artikulli 59 i statutit të 1929-s rikonfirmohet nga ai i 1950-s. Nikolla Marku është i ndërgjegjshëm për pozitën e tij të jashtëligjshme dhe si rrjedhojë nuk mund të kërkojë pëlqimin e Sinodit për aktivitetin e tij antiligjor. Në jetë për çdo gjë nevojitet burrëri, madje edhe për të pranuar dikush fajin e tij dhe dorëzimin në autoritetet ligjore për shkeljen e bërë. Me sa duket N. Marku vuan nga mungesa e burrërisë, pasi faji në rastin e tij mbetet jetim.
7. “Urdhërojmë se, ndalohet që një episkop të marrë dikë nga një krahinë tjetër dhe ta shugurojë prift pa dijeninë e episkopit të tij. Në rast se ndodh diçka e tillë, atëherë ky shugurim është i pavlefshëm” (Kanoni i XV i Sinodit të Sardikës, v. 347 pas Krishtit.). Jo më kot kanonin e Sardikës e lamë të fundit. Në rastin tonë, është kurora e gjithë kanoneve. Ky kanon (ligj) hedh poshtë çdo pretendim të N. Markut për Priftëri të mundshme. Kanoni në fjalë i jep fund debateve të shumtë dhe metodave retorike. Tashmë çdo gjë është sqaruar, s’ka më hapësirë për dyshime, sepse u prononcua vetë Kisha e Krishtit. S’ka më rëndësi nëse Nikolla Marku është shuguruar apo jo në kishën skizmatike të Maqedonisë. Ajo që ka rëndësi është fakti se personi në fjalë nuk ka qenë kurrë prift, sepse diçka e tillë nuk lejohet nga ligjet e Kishës, e cila është mbartëse e Hirit Hyjnor dhe Trashëgimisë apostolike, autoriteti i vetëm për pranimin ose jo të dikujt në radhët e Priftërisë. Konkretisht, Nikolla Marku, banor i qytetit të Elbasanit, në qoftë se, sipas pretendimeve të tij, është shuguruar prift në Maqedoni, kjo gjë është bërë pa dijeninë dhe pa autorizimin përkatës të Kryepiskopit të Tiranës, Durrësit, Elbasanit dhe gjithë Shqipërisë Anastasit, gjë që e bën të pavlefshëm shugurimin e tij në prift.
Deri tani folëm rreth personit të Markut dhe pamë se sjellja dhe qëndrimi i tij nuk i vijnë për shtat një prifti, i cili djersit për “përmbushjen e planit të Perëndisë” (1 Timotheut 1:4) “qëllimi i të cilit plan është dashuria që rrjedh nga zemra e pastër, ndërgjegjja e mirë dhe besa e pashtirur” (1:5). Por qëllimi i tij nuk është përmbushja e planit të Perëndisë; ai “kërkon të bëhet mësues i ligjit, në një kohë që nuk kupton as çfarë thotë dhe as çfarë mbështet” (1 Timotheut 1:7). Nikolla Marku ka shkelur kryekëput ligjet, urdhërimet dhe porositë e Kishës, Kreu i të cilës është Krishti (Efesianëve 5:23). Nuk ka asgjë që justifikon besimin e tij te Krishti, nuk e do Krishtin dhe këtë gjë nuk e themi ne, por vetë Jisu Krishti: “Nëse më doni, zbatoni porositë e mia” (Joani 14:15). Është mëse e qartë se Marku nuk është ortodoks, por antiortodoks, e megjithatë ky njeri shtiret si mbrojtës i Orthodhoksisë në Shqipëri!
Vërtetuam se meriton ndëshkim sipas ligjeve kishtare dhe se nuk ecën sipas Traditës dhe frymës së krishterë, nuk është imitues i Krishtit, apostujve dhe Etërve të Kishës, por mbi të gjitha pamë se Nikolla Marku nuk ka qenë kurrën e kurrës prift, por vetëm një mashtrues i opinionit publik shqiptar, prej të cilit tashmë duhet të kërkojë publikisht të falur për kaq vjet mashtrime. Kjo është gjëja më e pakët që mund të bëjë një gënjeshtar për të lehtësuar pozitën e tij. Ju z. Marku vini në dyshim inteligjencën e popullit shqiptar, por ju sigurojmë se vetë shqiptarët nuk mallëngjehen më nga individë që, për interesa të caktuara, veshin petkun e patriotit dhe akuzojnë pa teklif shovinizmin grek, imperializmin amerikan dhe revizionizmin sovjetik. Këto metoda demagogjike shqiptarët ia lanë të kaluarës dhe janë zhveshur nga paragjykime që me sa duket për ju z. Marku janë mbresëlënëse. Populli shqiptar ka sy për të parë e veshë për të dëgjuar; s’ka nevojë për udhëheqës të pashkollë dhe propagandistë të pandreqshëm. Orthodhoksët e Shqipërisë e kanë një udhëheqës karizmatik të njohur botërisht për aftësitë e tij të gjithanshme dhe e dinë shumë mirë se Fortlumturia e Tij Anastasi është bekimi më i madh që mund të ketë në krye Kisha e tyre.
Mosdenoncimi i shpifjeve të N. Markut nga ana e Kryepiskopit dhe të cilitdo Marku tjetër, nuk presupozon faj dhe pranim (asimilim) të akuzave. Heshtja e Fortlumturisë së Tij lidhet me epërsinë e karakterit të tij, gjë që nuk karakterizon personin e Markut. Ai i qëndron besnik qëndrimit të apostull Pavlit: “Talljeve u përgjigjemi duke bekuar, përndjekjeve me durim, shpifjeve me fjalë miqësore” (1 Korinthianëve 4:12-13).
Gjëja që thekson më tepër N. Marku sa herë që prononcohet kundër Kryepiskopit, është fakti që Anastasi është grek dhe sipas statutit që i referohet Marku diçka e tillë nuk parashikohet. Me këtë logjikë bëjmë fajtor apostull Pavlin që caktoi episkop të Efesit Timotheun (I Tim. 3:1-7), i cili nga babai ishte grek (Veprat 16:1) dhe vetë ai me origjinë nga Listra e Likaonisë (kap. 16) dhe Titon, të cilin duke mos qenë kretas, e caktoi episkop te Kretës (Titos 1:5-7). Me sa duket Marku është më orthodhoks se vetë apostulli i kombeve, Pavli! Deri në atë pikë arrin marrëzia e tij saqë vihet kundër veprimeve të Shën Pavlit, i cili “u bë apostull jo nga njerëzit dhe as me ndërhyrjen e ndonjërit, por nëpërmjet Jisu Krishtit dhe Perëndisë Atë” (Galatianëve 1:1 dhe 1 Timotheut 1:1). Nëse besimtarët orthodhoksë të Shqipërisë do të ishin të të njëjtit mendim me Markun, atëherë orthodhoksët e Korçës duhet të ankoheshin sepse Hirësia i tyre nuk është korçar; po kështu ata të Beratit e kështu me radhë. Por orthodhoksët në frymë nuk dallohen nga gjëra të tilla, ata i përmbahen Traditës dhe Shkrimit të Shenjtë që thotë: “Nuk ka më jude apo grek, s’ka as skllav as të lirë, s’ka më mashkull e femër; të gjithë ju jeni një në Krishtin Jisu” (Galatinëve 3:28). Dhe për shkelësit e këtij ungjilli, dënimi është shumë i rëndë, jo se e themi ne, por sepse e thotë vetë apostull Pavli: “Por edhe sikur ne ose një engjëll nga qielli t’ju predikojë një ungjill të ndryshëm nga ai që ju kemi predikuar, qoftë i mallkuar” (Galatianëve 1:8), por kam frikë se “arroganti nuk ia vë veshin qortimit” (Fjalët e Urta 13:1) dhe ka të drejtë ai që thotë: “Mos harxho fjalët me të pamendin” (Fjalët e Urta 23:9).
Kanonet nuk u paraprijnë ngjarjeve të jetës së Kishës. Përkundrazi, ngjarjet dhe përjetimet çojnë në dekretimin e kanoneve, të cilët shprehin më së miri ndërgjegjen e Kishës, të formuar prej përvojës dhe përjetimit të ngjarjeve historike. Sigurojmë N. Markun se ndërgjegjja e Kishës, e gjithë besimtarëve orthodhoksë të Shqipërisë, thekson se është një bekim i madh që Anastasi është në krye të KOASH-it, sepse do Shqipërinë më shumë se ata që shprehin këtë dashuri vetëm me llogje dhe teori nëpër gazeta. Ndërkohë që një pjesë e mirë e shqiptarëve la atdheun për të gjetur tokën e premtimit larg Shqipërisë, Anastasi la tokën e premtimit dhe bëri atdhe Shqipërinë. Këtë gjë e demonstron puna dhe vepra e tij 15-vjeçare dhe jo fjalët që i merr era, prej të cilave karakterizohen shpifësit dhe llafazanët.
U bëjmë thirrje besimtarëve orthodhoksë: “Mos lejoni t’ju përgojojë askush nga ata që fryhen nga krenaria për shkak të mendjes së tyre mishore. Ata nuk janë të bashkuar me Krishtin që është Kreu” (Kolosianëve 2:18-19); “Larg nga njerëz të tillë!” (1 Timotheut 6:5) dhe sidomos “Ruhuni nga ata që me punët e tyre bëjnë keq” (Filipianëve 3:2).
Aman cfare jane keto perralla me hajdute e kusare pulash...Kujt i hyn ne xhep se kur e ka filluar hajdutllikun e pulave At....(edhe emrat ketu ne FH i kam mesuar)...
Po ja ngreni vlerat me shume se sa kane ne te vertete Jonullatosave apo shokeve te tij duke i diskutuar dhe trilluar lloj lloj historish...
E verteta eshte qe nuk eshte shqiptaria nje grup njerezish qe sjellin e sjellin pa rreshtur perralla dhe anekdota mbi te paret e ortodoksise shqiptare...Shqiptaria e vertete as nuk e njeh Janullatosin apo Nikolla MArkun dhe as qe do t'ja dije se si eshte e verteta dhe se kush eshte ne te vertete Kryepiskop...
o landi që dhe emrin e ke greqizuar në lantis.....
këtë artikullin e morre tek website i janullatosit aty ku përkrah gjuhës shqipe ke opsionin që ta lexosh edhe në gjuhën greke?
nëse At Nikolla Marku nuk qënka kaq i rëndësishëm pse të gjithë ato vemjet e kambilizuara të janullit e kan mysh 3/4 e websitet me artikuj mbi At Nikolla Markun?
pastaj pse sna thua burimin se nga e more artikullin?
Lantis,
Munde te na thuash burimin e artikullit dhe vertetsine e gjerave qe thuhen ne te. Se per mua munde te thone se kam qene ne Hene per shembull..., por a kam qene une veretet atje...? Apo une munde te them se e kam pare Janullatosin qe bente seks me kafshet e pyllit, gje qe nuk eshte e vertet.
Nje gje eshte e vertet qe uzurpatori i Kishes Autoqefale, Janullatosi eshte grek dhe kete se luan topi. Eshte nje fakt qe juve nuk munde ta ndryshoni.
Pas atyre qe shkruaj une nuk fshihet asnje person, porvecse detyra ndaj Atdheut.
Ne se ne krye te kishes Autoqefale do te ishte nje shqiptar nje tem e tille nuk do te egzistonte, pra nuk do te shkruanin as atdhetaret dhe as te paguarit me Dhrahmi...
Re: Lantis,
Citim:
Po citoj ato që tha Petrit Kola
Apo une munde te them se e kam pare Janullatosin qe bente seks me kafshet e pyllit, gje qe nuk eshte e vertet.
Re: Re: Lantis,
Citim:
Po citoj ato që tha lost_soul
e ku e di ti qe nuk eshte e vertete??, .. pavaresisht se nuk e ke pare ti..
Re: Re: Lantis,
Citim:
Po citoj ato që tha lost_soul
e ku e di ti qe nuk eshte e vertete??, .. pavaresisht se nuk e ke pare ti..
Amoxil, te them te drejten qesha kur lexova fjaline tende te fundit.
Me raste je shume shakaxhi.
Por, per pune te tjera, megjithese je ti ai qe e ke hapur kete teme, je pyke fare. Si nuk fole njehere me fakte, por ti vetem shan, vetem shan. Edhe mesazhet e tua jane shume te shkurter. E ke kete te mire: qe ofendimet i ke te shkurtra. Flet tamam si burre: shkurt. I bie shume prere ti Amoxil.
Nuk lodhesh fare. Megjithese une jam shume i sigurt qe ti dhe shoket dhe shoqet e tua qe kane te njejten mendje me ty, nuk shkruani ketu sepse beheni shume merak per Shqiperine, por sepse eshte nje mjet kenaqesie.
Ne c'vend te USA jeton ti Amoxil?
Seriozisht e kam.
Dhe mos ma shani shume Kryepeshkopin tim sepse e dua shume.
Por, pse nuk e shani publikisht? Pse nuk dilni hapur?
Me kthe pergjigje, ti dhe te tjeret, vetem per kete pyetjen e fundit.
Hidhuni.
Re: Amoxil,
Per kete ofendim, ti merr ban.
Re: Re: Re: Lantis,
Citim:
Po citoj ato që tha Une Stenli
Pse ti e ke pare? Mos me thuaj qe Janullatosi e ka bere me ty, dmth me kafshen me te bukur te xhungles.
Mesazhin tend e denoncova tek moderatoret.
Shtaze.
| Gjithsej 9 faqe: « 1 2 3 [4] 5 6 7 8 9 » Trego 422 mesazhet në një faqe të vetme |
Materialet që gjenden tek Forumi Horizont janë kontribut i vizitorëve. Jeni të lutur të mos i kopjoni por ti bëni link adresën ku ndodhen.