Forumi Horizont | Gjithsej 7 faqe: « 1 2 3 4 [5] 6 7 » Trego 307 mesazhet në një faqe të vetme |
Forumi Horizont (http://www.forumihorizont.com/index.php3)
- Ditari (http://www.forumihorizont.com/forumdisplay.php3?forumid=179)
-- Turisti i shpirtit (http://www.forumihorizont.com/showthread.php3?threadid=1017)
:P
...ndonjehere duhet te veshesh maske. Behet a sort of mbijetese e domosdoshme qe ta perdoresh per jeten. Te gjithe e veshim masken here pas here edhe ketu, edhe tani dhe mos e shiko si gje negative, e nuk eshte mire te paguash all the time. Try some free stuff. It's so fun. Nuk eshte edhe aq e keqe te hiqesh sikur je dikush tjeter. at the end of the process mund edhe te kesh ndryshuar pakez...
Ket e kane qujt fenomeni "teptil"
:p
Udhetoj me kepucet qe me vrasin kembet. Gishtat jane gjak por nuk ndaloj se ecuri. Kam nje pikesynim qe duhet te arrij. Pluhuri i rruges shkretetiren kujton dhe pa pritur shiun hapat zvarris te zbuloj se prej cfare lloji jam bere.
Ne tkurremi si mitra para publikut, sikur do pjellim kushedi ç'organizem intelektiv. Tkurremi dhe vezhgojme, te rrjeshtuar ne temat e maternitetit horizont. Sikur presim doktorin me ngulm, rastin tone per te pjelle, nuk ia lejojme vetes te pjellim me infermiere. Syte skuqen dhe barku fryhet nga ato qe mbajme brenda. Ndokush duket shtatanik dhe keput rreshta per inkubator. Te tjere perfundojne ne thiken e kohes, per te nxjerre sikletet me pahir.
Nuk eshte pejsazh i trishte. Nuk mund te jete i trishte nje maternitet. Eshte vetem ambjent ulerites, ku bashke me bebet e formuara dalin jashteqitje mendore te paparashikuara. Ose kelyshe te ngordhur ne bark... sepse shume kohe jane mbajtur pa komunikuar me boten. Dhe per denim kane hedhur kordonin ombelikal si lak ne qafe, per te fajesuar padronin qe merr kufomat ti ruaje ne formaline. Te gjitha keto jane pjese e privatesise se secilit. Sepse ne maternitet vihet veçse per te pjelle e uleritur, me thika apo me duar. Dhe pacientet kthehen ne folete e tyre shpejt. Ca traumatizohen, nuk guxojne te hyjne serisht. Zgjasin syte per se largu, gudulisin kutite private, stimulojne pjelljen e te tjereve. Por vete s'e duan me ate shqyerje. Efekt i rritjes apo plakjes, kete se di. Ashtu siç nuk di nese pjellja e vazhdueshme e ketyre shkrimeve eshte ndonje forme e perhersheme adoleshenciale.
http://www.youtube.com/watch?v=wXSTe9YMCKo (Tanita Tikaram -Twist in my sobriety)
(edhe pse shkruar nen efektin e Sade - Soldier of Love)
Citim:
Po citoj ato që tha Fajtori
Ne tkurremi si mitra para publikut, sikur do pjellim kushedi ç'organizem intelektiv. Tkurremi dhe vezhgojme, te rrjeshtuar ne temat e maternitetit horizont. Sikur presim doktorin me ngulm, rastin tone per te pjelle, nuk ia lejojme vetes te pjellim me infermiere. Syte skuqen dhe barku fryhet nga ato qe mbajme brenda. Ndokush duket shtatanik dhe keput rreshta per inkubator. Te tjere perfundojne ne thiken e kohes, per te nxjerre sikletet me pahir.
Nuk eshte pejsazh i trishte. Nuk mund te jete i trishte nje maternitet. Eshte vetem ambjent ulerites, ku bashke me bebet e formuara dalin jashteqitje mendore te paparashikuara. Ose kelyshe te ngordhur ne bark... sepse shume kohe jane mbajtur pa komunikuar me boten. Dhe per denim kane hedhur kordonin ombelikal si lak ne qafe, per te fajesuar padronin qe merr kufomat ti ruaje ne formaline. Te gjitha keto jane pjese e privatesise se secilit. Sepse ne maternitet vihet veçse per te pjelle e uleritur, me thika apo me duar. Dhe pacientet kthehen ne folete e tyre shpejt. Ca traumatizohen, nuk guxojne te hyjne serisht. Zgjasin syte per se largu, gudulisin kutite private, stimulojne pjelljen e te tjereve. Por vete s'e duan me ate shqyerje. Efekt i rritjes apo plakjes, kete se di. Ashtu siç nuk di nese pjellja e vazhdueshme e ketyre shkrimeve eshte ndonje forme e perhersheme adoleshenciale.
http://www.youtube.com/watch?v=wXSTe9YMCKo (Tanita Tikaram -Twist in my sobriety)
(edhe pse shkruar nen efektin e Sade - Soldier of Love)
Citim:
Po citoj ato që tha AngelDevil
sa bukur flisni ju piktoret ... asigjo smorra vesh .... apo ti thua.... mos kujto se jam piktor ... jam artist
he pra perkthe se na trashe
Sublimueshem
Hedhim hapat ne lokal dhe ulemi ne nje tavoline. Porosisim nje birre dhe shtrohemi te flasim ne zhurma muzike e fjalesh. Se dime as vete pse shkojme te gjithe neper lokale, kur do mjaftonte nje tavoline 6-çe ne shtepi.
Bejme sikur se dime...
Ne fakt eksitohemi nga afersia e qenieve qe nuk njohim. Nga njerez te rastesishem qe na kalojne prane, kushedi me ç'jete, me ç'humor, a ç'perputhje do kishim. Qenie rrezatuese qe ne kohe tjeter, temperature tjeter, dite tjeter, a takim tjeter, mund te beheshin dirigjente perfekte te jetes tone. Edhe pse mbeten pergjithmone rastesi te humbura, Potenciale ndryshuese qe kalojne anash shkujdesur. Radioaktivitet eksitues.
Eshte nje spektakel i rralle, aluçinogjen natyral, pa kerpudhat e Amsterdamit, ndjesia qe te sjell kalimi i afert i Potencialeve. Sy qe drejtohen, shikime qe kryqezohen, vetulla te pastra, buze te shkujdesura, dhe ne fund... oh ne fund... rrezatime aromash qe bejne qenien prej psikopati nje Parfumer aktiv. Flegrat e hundes hapen, molekulat lajmetare futen, parashikojne akorde muzikore, parashtrojne karnalitetin, ngjeshen per here te pare misherisht pas mukozes nazale... Nese ke vlera sadopak magnetike behesh prè e forcave qe s'te perkasin. Dore mbi instrumentet e jetes. Zgjat telat, pergatit simfonine. Ashtu kalimthi, teksa nje Potencial rrezaton radioaktivitetin e vet nepermjet formes prej mishi qe i ka dhene natyra.
Ehhh, lokalet kundermojne Potenciale radioaktive. Forca krijuese apo vdekjeprurese qe do linin gjurme ne jete. Dhe se dine as vete... (gjoja). Ulur ne tavoline vazhdojme te bejme sikur jetojme ne menyre te pavetedijshme ato ndjesi. Sikur kubaturat plot me njerez jane nje rastesi. Jemi perverse deri ne palce, si derrkuce qe paralizohen nga feromonet. Deshmi per ekzistencen e Potencialeve.
________________________
P.s. Parafoles, keni ca te drejte lart. Duhen shkoqitur gjerat qe mendjet ti kuptojne qarte.
Fajtor po kthehesh ne nje Bill Maher shqiptar- kam pershtypjen se po te doje ndryshim karriere mund te filloje stand up comedine tende ose nje reality show
Per disa njerez e vetmja konstante eshte ndryshimi. Per meshkujt e vetmja konstante duket te jete ovulimi
ndersa mua me duket qe "sublimueshem" ta kem hasur dikund neper ndonje liber ...ndoshta eshte dhe "deja vù" ...
Citim:
Po citoj ato që tha Klodel
....
Per meshkujt e vetmja konstante duket te jete ovulimi
Citim:
Po citoj ato që tha lost_soul
Meshkujt nuk ovulojne.
vetem per gypat e fallopit nuk po flasim te kjo teme
Eiaculatio precox
Ushqehemi me te kaluaren pa e kuptuar, sepse derdhjet atehere ishin te plota, te pjekura, te menduara. Ndersa sot mezi arrijme te mbledhim elementet brenda vetes per te krijuar nje gjysem historie. Jemi te gjithe ne lufte me çastin, ne kerkim te zgjatjes se momenteve, anti-çastit. Duam te behemi skulptore te kohes, te zgjasim duart ne poçen e argjiles qe rrotullohet. Te ushtrojme force kostante derisa te nxjerrim formen prej balte te rrumbullaket: perfekte. Por jetojme ne modernizem. Arrijme ta prekim vetem pak momente. Shtremberojme rrumbullakesine me çaste te pazgjatshme. Me duar me balte terhiqemi te mundur. Padurimi deformon skulpturat qe ndertojme brenda dhe jashte vetes. Dhe ne fund e kuptojme: moderniteti eshte "eiaculatio precox". Derdhje e parakohshme mendimesh, deshirash, reflektimesh. Zbrazje e dites, nates, pergjegjesise. RESET i vazhdueshem e nje kompjuteri difektoz.
E megjithate mundohemi. Rrekemi te prodhojme organizma te plota historike, ne vend te qelizave çastore. Pretendojme qe software-çastet te qendrojne ne ekuliber mbi hardware-shoqerine pa azhornuar kurre pjeset e sistemit.
Duam vetem pak perfeksion. Ju lutem pak perfeksion. Mbreteria ime per pak perfeksion.
Error 1406: Unable to write registry value to key. Installation could not be completed.
Re: Eiaculatio precox
Citim:
Po citoj ato që tha Fajtori
Ushqehemi me te kaluaren pa e kuptuar, sepse derdhjet atehere ishin te plota, te pjekura, te menduara. Ndersa sot mezi arrijme te mbledhim elementet brenda vetes per te krijuar nje gjysem historie. Jemi te gjithe ne lufte me çastin, ne kerkim te zgjatjes se momenteve, anti-çastit. Duam te behemi skulptore te kohes, te zgjasim duart ne poçen e argjiles qe rrotullohet. Te ushtrojme force kostante derisa te nxjerrim formen prej balte te rrumbullaket: perfekte. Por jetojme ne modernizem. Arrijme ta prekim vetem pak momente. Shtremberojme rrumbullakesine me çaste te pazgjatshme. Me duar me balte terhiqemi te mundur. Padurimi deformon skulpturat qe ndertojme brenda dhe jashte vetes. Dhe ne fund e kuptojme: moderniteti eshte "eiaculatio precox". Derdhje e parakohshme mendimesh, deshirash, reflektimesh. Zbrazje e dites, nates, pergjegjesise. RESET i vazhdueshem e nje kompjuteri difektoz.
E megjithate mundohemi. Rrekemi te prodhojme organizma te plota historike, ne vend te qelizave çastore. Pretendojme qe software-çastet te qendrojne ne ekuliber mbi hardware-shoqerine pa azhornuar kurre pjeset e sistemit.
Duam vetem pak perfeksion. Ju lutem pak perfeksion. Mbreteria ime per pak perfeksion.
Error 1406: Unable to write registry value to key. Installation could not be completed.
Herezi e plakjes
Castet e hidhura kthehen gjithmone ne alibi per te ardhmen. Lemshe ne gryke qe lene kafshata te tjera pa percjelle. Prandaj nuk duhen mbajtur nen vete, duhen hedhur gjetke, publikisht, qe alibia te mos behet kurre intime. Nejse, po mendoja qe:
Alkoli ndan copat qe na perbejne. Shkermoq grumbujt e ngjitura me mastiç brenda nesh. Rinia jeton me alkolin qe te ndaje copat brenda vetes, pjeset e ngjitura sa per te thene. Si kockat e kokes se nje femije, krejt fleksibel, per te dale nga vagina-meme disi me bute. Ja çfare ben alkoli. I jep mundesine secilit te shformohet paksa, te gjezdise brenda vetes i habitur dhe eksituar. Te ndihet i ri-pjelle sa here koka i shtrengohet mes mureve te deshires. Kjo eshte herezia e te pirit...
Por ndoshta herezi me e madhe eshte te jesh monobllok. Te jesh i paafte te shperbehesh ne copa. Te mos habitesh nga vetja, te zbulosh se mungon shummellojshmeria. Dhe kjo nuk eshte patologji e njerit apo tjetrit, por destinacioni i perbashket i plakjes. Njerezit udhetojne detyrimisht ne ngurtesim. Mastiçet dhe tutkallet e dikurshem nuk shkrihen me. Shume here kane tradhetuar ishujt e endrrave. I kane palosur, baltosur, ferkuar me mjete oportunizmi. Prandaj alkoli i dikurshem nuk ben me efekt. Nuk pijne me. Tashme kane familje, femije, burra, gra. Nepermjet tyre farketojne qenien ne monobllok. Behen monogame, monogjene, monoseks, monoshtepi, monoshoqeri, monopub, monobirre. Herezise se plakjes si shpeton dot kush. I shpetojne vetem iluzionet hekurudhore. Mendime pa timon mbi binare qe nuk bezdisen nga dilemat.
Naten e mire.
Re: Herezi e plakjes
Citim:
Po citoj ato që tha Fajtori
Por ndoshta herezi me e madhe eshte te jesh monobllok. Te jesh i paafte te shperbehesh ne copa. Te mos habitesh nga vetja, te zbulosh se mungon shummellojshmeria. Dhe kjo nuk eshte patologji e njerit apo tjetrit, por destinacioni i perbashket i plakjes. Njerezit udhetojne detyrimisht ne ngurtesim. Mastiçet dhe tutkallet e dikurshem nuk shkrihen me. Shume here kane tradhetuar ishujt e endrrave. I kane palosur, baltosur, ferkuar me mjete oportunizmi. Prandaj alkoli i dikurshem nuk ben me efekt. Nuk pijne me. Tashme kane familje, femije, burra, gra. Nepermjet tyre farketojne qenien ne monobllok. Behen monogame, monogjene, monoseks, monoshtepi, monoshoqeri, monopub, monobirre. Herezise se plakjes si shpeton dot kush. -->
Re: Herezi e plakjes
Citim:them se eshte shenje e mire per ne meshkujt kjo "plakja", kam pershtypjen se gocat e pjekura e pelqejn ket settling down tek ne meshkujt, te mos them se eshte deshira e tyre me e madhe.
[i]Po citoj ato që tha Fajtori
Ecejake (p)artizanale
Prezantohemi si individe, rrahim gjoksin si autore te vetvetes, por ne fakt mbartim prezencen e njerezve te tjere. Ushqehemi me nektarin e njeri-tjetrit dhe iluzionohemi se jemi te pavarur... Duke e ditur shume mire qe mjalti jone eshte prodhim i luleve qe na rrethojne. Duam s'duam pamja jone prej blete punetore nuk mund t'i shpetoje fakteve. Jemi alternim i te zezes me te verdhen. Alternim i vetes me te tjeret. Ja pse jemi kafshe sociale. Per te thithur energjite e njeri-tjetrit. Per te transformuar lengjet ne mjalte. Kot bejme sikur shoqeria nuk eshte e domosdoshme per jeten. Pa shoqeri nuk rrojme dot. Neper takime baresh thithim nektar, dhe pllenojme pistilet e te tjereve me kurriz. Si bletet falim jete pa e ditur. Nisemi nga egoizmi dhe behemi rastesisht altruiste.
Nejse...
Lexoj forcen e disa njerezve ne udhetime ndjenjash. Ne ato çaste i adhuroj. Perpij pafajesine e tyre sikur te ishte e imja. Kuptoj qe pafajtesia humbet kur eksperiencat industrializohen. Kur nektaret futen ne emerues te perbashket. I gjehet formula sheqerit dhe jemi ne rregull. Por shpirtrat nuk jane uje me sheqer. Jane aromera, shije, dhe formula unike. Te gjitha i vret industria, teksa humbet uniciteti. Ne kete krim nuk jemi vetem. Nuk mund te jemi fajtore unike kur nuk jemi autore unike te vetvetes. Tentativa per te na industrializuar fillon nga predikimet e prinderve. Ato qenie monoseksore qe prej dekadash shtiren sikur bejne çdo gje per te miren tone. Aplikojne mbi ne industrine e tyre. Na mesojne formula te pergjithshme shoqerore. Vajzat duhet te mendojne keshtu, jo ashtu, te perdorin seksin me kriter, te martohen me burra te pasur, etj. Djemte duhet te jene garipa, jo qaramane, te mos sjellin ne shtepi larasken e pare, etj. Ata pretendojne te hyjne ne unicitetin tone, ne pafajesine feminore. Filtrojne zgjedhjet tona sipas industrise se tyre. Percjellin rregullat si bulkthi ne tavan qe i fliste pinokut. Ne menyre qe ne te kthehemi ne qenie prej mishi, ushtare sociale, pa gabime.
Shoqeria, prindet, gjaku qe nuk behet uje, na shtyjne detyrimisht te jemi prodhim industrial, jo vepra arti ne duart e Babakalos. Heret a vone oxhaket tane leshojne ne qiell tymnaja te vogla. Jane shenja e pare se po industrializohemi, jemi gati te bejme gabimet e prinderve. E megjithate... nuk eshte e thene te zgjedhesh vazhdimesine gjenetike, mund te zgjedhesh te behesh shkrumb. Pinok druri ne furrnalta traditash shekullore. Patjeter, mendim adoleshencial, por nuk duhet harruar qe rrenjet i kemi ne adoleshence. Atehere kur Babakalo gdhendte copat e drurit per qejf.
-----
P.s. Me fal qiell nese peshtyva mbi ty. Nese ne barkun tim gelltita ndojne pinok te pafajshem dhe e bera tym. Ishte vetem deshira per te mbajtur zjarrin gjalle me oksigjenin tend. Mund te hakmerresh. Te shkundesh breket e shejtanit ne forme shiu. Dhe pasi te pastrohemi te dy, ti nga rete, une nga bloza, te bashkojme serisht molekulat ne forma te tjera. Nuk do me vinte aspak keq.
Foto çasti
Eshte patjeter nderrim brezash. Jo ketu jashte, jo. Jo ne forum. Por brenda vetes, njerezit nderrojne brezat. Pervjedhjet dhe ndryshimet tregojne se brenda te njejtet njerezve koha perçohet. Njerezit jane po ata, por muajt dhe vitet kalojne brenda tyre. Dhe ne i shikojme jashte si simptoma largimesh, heshtjesh, mos-shkrimesh.
Pse s'i ve emrin plakje do thoni ju? Sepse ne nuk plakemi, vetem spostohemi ne kohe (ose me sakte koha spostohet brenda nesh). Te plakesh presupozon nje rini qe hyn ne loje. Por rini nuk ka, jemi vetem ne qe kenaqemi me ngjyrat e pjekura te perendimit. Skuqemi nga kohet e gjata qe njohim njeri tjetrin. Lodhemi nga dite-jeta e gjate. Prandaj kerkojme te kthehemi nga ana tjeter, si ne krevat qe nuk rrime dot tere naten nga e njejta ane. Keshtu pra, shume se kuptojne, por shija e jetes qenka shume me e bukur kur gabimet i ke mbaruar se beri, kur nuk ke me takat te hidhesh me susta shpresash. Njesoj si nje fotografi under-exposure qe nxjerr ne pah ngjyrat e bukura, duke evituar tinez over-burning rinor.
Qete, heshur, kthyer a shperfillshem, nderrimi i brezave qe i diktojme vetes permes nderrimeve te prefiksave ne moshe na ben buongustai, degouteur, somelier. Kellqet i tremben plakjes, por nuk eshte plakje. Eshte under-exposure njerezish qe regjistrohen dhe komunikojne privatisht, ashtu qete-qete, under exposure... per te shijuar me bute ngjyrat qe koha i shtyn neper goje.
Re: Foto çasti
Citim:
Po citoj ato që tha Fajtori
Eshte patjeter nderrim brezash. Jo ketu jashte, jo. Jo ne forum. Por brenda vetes, njerezit nderrojne brezat. Pervjedhjet dhe ndryshimet tregojne se brenda te njejtet njerezve koha perçohet. Njerezit jane po ata, por muajt dhe vitet kalojne brenda tyre. Dhe ne i shikojme jashte si simptoma largimesh, heshtjesh, mos-shkrimesh.
Pse s'i ve emrin plakje do thoni ju? Sepse ne nuk plakemi, vetem spostohemi ne kohe (ose me sakte koha spostohet brenda nesh). Te plakesh presupozon nje rini qe hyn ne loje. Por rini nuk ka, jemi vetem ne qe kenaqemi me ngjyrat e pjekura te perendimit. Skuqemi nga kohet e gjata qe njohim njeri tjetrin. Lodhemi nga dite-jeta e gjate. Prandaj kerkojme te kthehemi nga ana tjeter, si ne krevat qe nuk rrime dot tere naten nga e njejta ane. Keshtu pra, shume se kuptojne, por shija e jetes qenka shume me e bukur kur gabimet i ke mbaruar se beri, kur nuk ke me takat te hidhesh me susta shpresash. Njesoj si nje fotografi under-exposure qe nxjerr ne pah ngjyrat e bukura, duke evituar tinez over-burning rinor.
Qete, heshur, kthyer a shperfillshem, nderrimi i brezave qe i diktojme vetes permes nderrimeve te prefiksave ne moshe na ben buongustai, degouteur, somelier. Kellqet i tremben plakjes, por nuk eshte plakje. Eshte under-exposure njerezish qe regjistrohen dhe komunikojne privatisht, ashtu qete-qete, under exposure... per te shijuar me bute ngjyrat qe koha i shtyn neper goje.
O Faje... shushatem tek te degjoj. Nuk di c'moshe ke e nuk me intereson por ke nje shpirt te thelle ku personalisht reflektohem shpesh. I perulem meditimit tend!
FLM.
P.s. Ketu vetem perpunohet ajo qe perceptohet me sensin e 6-shte. Nuk prodhohet asgje nga hiçi
Citim:
Po citoj ato që tha Fajtori
FLM.
P.s. Ketu vetem perpunohet ajo qe perceptohet me sensin e 6-shte. Nuk prodhohet asgje nga hiçi
Wapitam pam papwé
Njerezit shkrijne shpirtrat ne copeza nate. Jane seksiste. Nuk rrine dot ne nje shtepi, nuk mjaftohen tek shoket. Duan te gjezdisin tutje, tek shumica e miletit. Deshira e tyre per perzjerje gjenetike ndihmon ekosistemin. Njerezit ndihmojne bakteret e haleve te botes te perzjehen. Jo thjesht haleve te shtepive te ndonje shoku, ku vetem bakteret e tij/saj gjezdisin. Duan hale publike, ku bakteret e qindra njerezve perzjehen, bejne seks, ashtu si te zoterit.
Njerezit jane si bletet. ..irjet e tyre provokojne qindra ..irje te tjera. Kafshe, njerez, baktere, qeliza aploide qe rigjehen. Individualizmi nuk ekziston. Ate e vret buzeqeshja, çmimi ne banak, deshtimi, deshperimi. Ne katrahuren njerezore seleksioni Darwinian shperblen njerezit sociale, estroverset. Ndoshta edhe perverset. Sepse ndoshta... perversiteti eshte seksualizimi me i paster i botes. Perzjerja me e plote. Kenga me e re. Rryma me asbtrakte. Piktura me moderne. Filmi me europjan.
-----------------------
TE ..IHESH APOT TE MOS ..IHESH
Jeta qenka ngjyre miqte e mi. Dhe ne si ngjyrat perzjehemi ne fotografi. Por duhet te rrime menjane qe te krijojme kontrastin e jetes. Ndryshe do beheshim nje gri e shpifur. Nje pelte kromatike qe aksush s'do e lypte. Ne duhet te jemi si ato ngjyrat e lengshme qe perplasen ne reklamat televizive. Te puthim pa u perzjere shume, te penetrohemi pa u pervetesuar. Ne jemi simboli i paradoksit boteror. Ceshtja nuk eshte te jesh apo te mos jesh, por te perzjehesh a mos perzjehesh, te ..ihesh a mos ..ihesh. Deri ku ta kthesh ..irjen ne perzjerje. Deri ku te sublimosh gjenet e tua madheshtore me perputhje mononucleore me nje monogrua monoputhese te monizmit demokratik. Sepse jetojme ne demokraci, apo jo? Jetojme mes mendimeve te ndryshme, per-puthjeve te ndryshme, te cilat jane elementi baze i thelbit te formules tokesore:
KONFLIKTIT
Kemi nevoje per konflikt ne çdo hap. Ne çdo detaj, ne çdo njeri apo kafshe. Kemi nevoje te merremi me njerez te veshtire, qe ata te mbeten ne mend. Kemi nevoje te shikojme sherre, konflikte, qe te kuptojme ku mutin bie Iraku, Kosova apo Afganistani. Kemi nevoje te shikojme luanin qe ndjek sorkadhen per te mbijetuar. Kemi nevoje te shikojme ndryshueshmeri mendimesh. Imagjino, kemi nevoje edhe te dikutojme me veten. Ne jemi konflktuale ne thelb, dhe kerkojme ca perfeksione idiote aty jashte, tek njerezit qe na rrethojne.
MEGJITHATE
Mundohemi te idealizojme tjetrin me çdo kusht, me çdo film, çdo fotografi. Dhe propagandojme bashkimin sa per te siguruar riprodhimin. Sa kafshe debile jemi, bejme sikur s'e shikojme qe gjithçka nis dhe perfundon tek riprodhimi. Bejme sikur s'e dime per çfare flasin ato shoke/shoqe/prinder/gjysher/prifterinj/hoxhallare. Bejme sikur seksi eshte nje aspekt anesor i jetes, kur çdo entitet (kafshe, parti apo njeri) perballet me bazen e jetes: seksin. Ne, kafshet me hipokrite te kesaj bote, kemi guximin te interpretojme dhe paragjykojme riprodhimin e kafsheve te tjera, dhe ne fund tonin. Ne qe harrojme te jemi njerez, ashtu si kafsha eshte kafshe, per tu treguar superiore. Ne qe jemi "first-authore" te destruktivitetit te jetes qe na rrethon. Me lufte apo me ndotje planetare s'ka rendesi. Ne vetem pretendojme te jemi. Duam te perhapim sentimente buoniste, gjoja pozitive, por nuk e largojme dot natyren tone shkaterruese nga bota. Sepse pa e kuptuar jemi pjese e konfliktit qe balancon bakteret/kafshet/qelizat/njerezit.
PRANDAJ...
Ti kafshe pertej ekranit, çfaredo te besh sonte, je jeta ime. Morte tua, vita mea. Puçje tua, vita mea. Urrejtje tua, vita mea. Ti je jeta ime. Prandaj duhesh ketu, mes nje derdhje dhe tjetres. Te futesh permes qelizave evgjite qe belbezojne rilindjen e dinjitetit. Te futesh permes buzeve (te vogla dhe te medha) qe ferkohen neteve per tu pllenuar me lengun e dikujt. Te futesh ne zemren e hutuar te njeriut-levozhge (ata per te cilet bota eshte teper e madhe e s'dihet nga do shkoje). Eja pra, behu dhe ti pjese e teatrit. Tani jemi rritur, shtepia e pionierit nuk na detyron te futemi ne kursin e teatrit me maska. Tani maska jemi ne, dhe se bashku luajme lojen e riprodhimit gjenetik, ku me te suksesshmit trashegojne fallsitetin tek maskat e brezit tjeter.
-------------------
Miq-leti do na fale per devijimet e hidhura. Rezolucioni i trurit sot po kap detaje qe s'duhet te kapte. Ashtu si kamerat moderne tregojne pluhurat mbi tavoline dhe qimet ne fytyre. Ehhhh, ishim mire me kamerat e dikurshme, te cilat pellisnin smootherisht realitete te huaja. Dhe nuk na çanin ..ythen me realitete te ndryshme brenda qenies tone.
P.s. se mos ben gafe ndonje shpirt i varfer te quaje keto rrjeshta zgjuarsi. Sepse fotografia nuk eshte zgjuarsi, eshte vetem perfaqesim i pameshirshem i realitetit vetjako-publik.
Naten e mire, VITA MEA.
-------------------------------------------
Entre toutes les familles du milieu
Les règles sont strictes et chacune a son territoire de jeu
Re: Wapitam pam papwé
Citim:
Po citoj ato që tha Fajtori
Njerezit shkrijne shpirtrat ne copeza nate. Jane seksiste. Nuk rrine dot ne nje shtepi, nuk mjaftohen tek shoket. Duan te gjezdisin tutje, tek shumica e miletit. Deshira e tyre per perzjerje gjenetike ndihmon ekosistemin. Njerezit ndihmojne bakteret e haleve te botes te perzjehen. Jo thjesht haleve te shtepive te ndonje shoku, ku vetem bakteret e tij/saj gjezdisin. Duan hale publike, ku bakteret e qindra njerezve perzjehen, bejne seks, ashtu si te zoterit.
Njerezit jane si bletet. ..irjet e tyre provokojne qindra ..irje te tjera. Kafshe, njerez, baktere, qeliza aploide qe rigjehen. Individualizmi nuk ekziston. Ate e vret buzeqeshja, çmimi ne banak, deshtimi, deshperimi. Ne katrahuren njerezore seleksioni Darwinian shperblen njerezit sociale, estroverset. Ndoshta edhe perverset. Sepse ndoshta... perversiteti eshte seksualizimi me i paster i botes. Perzjerja me e plote. Kenga me e re. Rryma me asbtrakte. Piktura me moderne. Filmi me europjan.
-----------------------
TE ..IHESH APOT TE MOS ..IHESH
Jeta qenka ngjyre miqte e mi. Dhe ne si ngjyrat perzjehemi ne fotografi. Por duhet te rrime menjane qe te krijojme kontrastin e jetes. Ndryshe do beheshim nje gri e shpifur. Nje pelte kromatike qe aksush s'do e lypte. Ne duhet te jemi si ato ngjyrat e lengshme qe perplasen ne reklamat televizive. Te puthim pa u perzjere shume, te penetrohemi pa u pervetesuar. Ne jemi simboli i paradoksit boteror. Ceshtja nuk eshte te jesh apo te mos jesh, por te perzjehesh a mos perzjehesh, te ..ihesh a mos ..ihesh. Deri ku ta kthesh ..irjen ne perzjerje. Deri ku te sublimosh gjenet e tua madheshtore me perputhje mononucleore me nje monogrua monoputhese te monizmit demokratik. Sepse jetojme ne demokraci, apo jo? Jetojme mes mendimeve te ndryshme, per-puthjeve te ndryshme, te cilat jane elementi baze i thelbit te formules tokesore:
KONFLIKTIT
Kemi nevoje per konflikt ne çdo hap. Ne çdo detaj, ne çdo njeri apo kafshe. Kemi nevoje te merremi me njerez te veshtire, qe ata te mbeten ne mend. Kemi nevoje te shikojme sherre, konflikte, qe te kuptojme ku mutin bie Iraku, Kosova apo Afganistani. Kemi nevoje te shikojme luanin qe ndjek sorkadhen per te mbijetuar. Kemi nevoje te shikojme ndryshueshmeri mendimesh. Imagjino, kemi nevoje edhe te dikutojme me veten. Ne jemi konflktuale ne thelb, dhe kerkojme ca perfeksione idiote aty jashte, tek njerezit qe na rrethojne.
MEGJITHATE
Mundohemi te idealizojme tjetrin me çdo kusht, me çdo film, çdo fotografi. Dhe propagandojme bashkimin sa per te siguruar riprodhimin. Sa kafshe debile jemi, bejme sikur s'e shikojme qe gjithçka nis dhe perfundon tek riprodhimi. Bejme sikur s'e dime per çfare flasin ato shoke/shoqe/prinder/gjysher/prifterinj/hoxhallare. Bejme sikur seksi eshte nje aspekt anesor i jetes, kur çdo entitet (kafshe, parti apo njeri) perballet me bazen e jetes: seksin. Ne, kafshet me hipokrite te kesaj bote, kemi guximin te interpretojme dhe paragjykojme riprodhimin e kafsheve te tjera, dhe ne fund tonin. Ne qe harrojme te jemi njerez, ashtu si kafsha eshte kafshe, per tu treguar superiore. Ne qe jemi "first-authore" te destruktivitetit te jetes qe na rrethon. Me lufte apo me ndotje planetare s'ka rendesi. Ne vetem pretendojme te jemi. Duam te perhapim sentimente buoniste, gjoja pozitive, por nuk e largojme dot natyren tone shkaterruese nga bota. Sepse pa e kuptuar jemi pjese e konfliktit qe balancon bakteret/kafshet/qelizat/njerezit.
PRANDAJ...
Ti kafshe pertej ekranit, çfaredo te besh sonte, je jeta ime. Morte tua, vita mea. Puçje tua, vita mea. Urrejtje tua, vita mea. Ti je jeta ime. Prandaj duhesh ketu, mes nje derdhje dhe tjetres. Te futesh permes qelizave evgjite qe belbezojne rilindjen e dinjitetit. Te futesh permes buzeve (te vogla dhe te medha) qe ferkohen neteve per tu pllenuar me lengun e dikujt. Te futesh ne zemren e hutuar te njeriut-levozhge (ata per te cilet bota eshte teper e madhe e s'dihet nga do shkoje). Eja pra, behu dhe ti pjese e teatrit. Tani jemi rritur, shtepia e pionierit nuk na detyron te futemi ne kursin e teatrit me maska. Tani maska jemi ne, dhe se bashku luajme lojen e riprodhimit gjenetik, ku me te suksesshmit trashegojne fallsitetin tek maskat e brezit tjeter.
-------------------
Miq-leti do na fale per devijimet e hidhura. Rezolucioni i trurit sot po kap detaje qe s'duhet te kapte. Ashtu si kamerat moderne tregojne pluhurat mbi tavoline dhe qimet ne fytyre. Ehhhh, ishim mire me kamerat e dikurshme, te cilat pellisnin smootherisht realitete te huaja. Dhe nuk na çanin ..ythen me realitete te ndryshme brenda qenies tone.
P.s. se mos ben gafe ndonje shpirt i varfer te quaje keto rrjeshta zgjuarsi. Sepse fotografia nuk eshte zgjuarsi, eshte vetem perfaqesim i pameshirshem i realitetit vetjako-publik.
Naten e mire, VITA MEA.
-------------------------------------------
(Break) per nje moment. Turisti i trurit, jo i shpirtit.
Dikur imagjinoja te kisha nje kamera ne sy dhe te xhiroja detajet qe shikoja. Do dilte film spektakel, por mungonte teknologjia. Sot teknologjia po afrohet, femijet tane ka shume mundesi ta kene ate mundesi. Por sa me shume afrohet teknologjia aq me shume njerezit s'dine me çfare ta mbushin.
Ne komunizem peshperitej per lirine derisa erdhem ne demokraci. Tani kemi lirine, por nuk dime ç'ta bejme. Do donim t'ia jepnim nje diktatori tjeter.
Aq shume jemi pjese e konfliktit, saqe nuk e kuptojme qe jeta ka sens vetem brenda tij. Krijuesi i Playboy po tregonte revolucionin seksual amerikan. Nje shok i kishte thene ato vite "Si nuk linda 10 vjet me vone qe te shijoja frutet e ketij revolucioni". "E ke gabim, i ishte pergjigjur ky, ata qe do vijne nuk do dijne te shijojne kete liri. Tani eshte momenti per t'u shijuar, ne mes te revolucionit. Ne do na gustoje e ardhmja sepse kemi njohur te kaluaren dhe po njohim lirine qe na pret. Kush vjen me vone s'do kuptoje asgje".
Keshtu dhe ne, luftojme per liri, per prosperitet, per ndryshime. Por kur ato fitohen jeta nuk ka shijen e meparshme. Shija qendron tek kufiri mes epokave, tek momentet qe ndryshimet i perjeton ne veten e pare. Shume nga kalamajte e lindur pas komunizmit flasin ca shprehje retorike. Psh. "Uh, shyqyr si kam arritur ato gjera". Kujtojne se jane me fat qe s'kane njohur tollonin, friken e muzikes se huaj, mbushjen e ujit ne 5 te mengjesit, antenat e gjata, xhajen qe prodhonte kanoçe per TV. Eshte krejt e kunderta pra. I mungon nje marsh ne jete, nje mjet krahasimi, shijimi te lirise. Sot ujin e kane, nuk kane nevoje ta mbushin. As te lahen me legena e sapllake s'kane nevoje.
Te tille jemi ne çdo gje. Bejme sikur do arrijme gjekundi, por gjithe shija eshte tek çasti i ndryshimit. Ashtu si jeta nuk ka si qellim vdekjen, por udhetimin drejt saj Gjithshka fillon dhe mbaron kuptimin tek konflikti. Tek momenti midis pamundesise per te arritur diçka dhe arritjes se saj. Ndoshta per kete meshkujt nuk kane interes per femrat e disponueshme (e vice versa). Duan dike/diçka qe se marrin dot menjehere. Gjithe momentet e jetes mbushen me kujtime te hapave qe hedhim ne jeten-konflikt. Mes pamundesise dhe luftes per ta bere te mundur.
Kete e kuptojne ne menyre te pandergjegjshme ca tipa (sidomos femra) qe mbushin boten me konflikte qe te ndihen pjese e jetes se te tjereve. Nejse, varet nga shijet xhanem, me çfare konflikt-lliqesh pranon te mbushesh ditet-muajt-vitet. Por e sigurte eshte qe çdo çast qe kalojme eshte udhetim ne maje te botes ne ndryshim. Prandaj shijoni çdo çast te jetes, zgjidhni konfliktet qe per juve ia vlejne. Futini shtizat, plumbat, heshtat pamundesive. Zgjidheni konfliktin dhe ecni para, mos ndaloni gjithmone tek ai/ajo. Shijoni udhetimin nga "mens rea" tek "actus reus"
Aroma e eres (l'odore del vento)
Sonte me zgjohen shpirtrat e fjetur, grevistet e urise se ketij forumi. Ata qe tinez largohen, protestojne, vezhgojne heshturazi kakerdhiat e te tjereve. Sonte me jepet nje dore, me preket nje lekure. Me largohet nga keta pabukesa qe kthejne xhinset 40 eurshe se i gjeten me 26 euro me te shpifura ne dyqan tjeter. Sonte me flitet pra. Me pleqerohet, plakerohet, kuvendohet. Sonte me zgjohet instikti i çdo femre te fjetur, qe pret nje mashkull t'i tregoje boten ndryshe...
Filloj javen duke harxhuar 80 euro per 1 darke dhe e mbaroj duke pritur njerez qe kthejne kusure 5-centeshe. Kuptoj se jeta eshte si leku. Ka njerez qe sado ti japesh do e masin jeten me eurocent. Nuk i ofrojne dot me shume vetes, eshte limiti pabukesor edhe pse marrin 1400 euro ne muaj. Megjithate me duhen, i manipuloj, i bej te vijne atje ku dua, te me shoqerojne, te kenaqen, te kuptojne qe leku eshte cope letre. I dergoj neper shtepia te hutuar. Dhe te frikesuar kur te bjere telefoni serisht nga une. Jam i kenaqur se e di qe cingunet mbeten lokale. I perdor si prostituta per netet e mia, i jap ndonje 10 eursh qe te ndihen ne qiell te 7-te. I hedh ndonje monedhe si fishekzjarre dhe ata lumturohen. Dhe une i relativizoj si pjese e komunitetit debil.
Tani eja ne rradhe. Te kthehemi ne qender. Greva juaj e urise duhet te pushoje. Jam i gatshem te hap kutiat. Ja, Lorie doli nga greva, se di ku dreqin ishte futur, dilni dhe ju te tjeret. Duhet paksa mirekuptim, mirebashkim, miretakim, mirevotim. Duhet te pikojne qeniet tona si dikur, ne nje pike te vetme (apo teme te vetme??!). Duhet te zgjaten fijet tona nervore, te rigjejme sensibilitetin. Te shporrim keta spurdhjake dyrrjeshtake qe permbyten temat tona me bajga komentesh.
Sonte mesa duket me vjen per te vjelle. Per te nxjerre ate qe kam ngrene, jo per te jashteqitur castet e metabolizuara. Sonte me nxirret e sotshmja. Me behet nje pakt bolonjez me kulla te shtrembera dhe endrra te drejta. Me piketohen gjenet mbi gjokse njerezish. Kam tere naten qe e pres. Sa kohe akoma do fshihen zhgarravinat e mia ne drejteza kohe. Sa ngerdheshje duhen per te kuptuar pamundesine e lidhjes se darkes 80 eurshe me xhinset 26 eurshe. Boh... Di vetem qe ky mesazh eshte si ato letrat e hedhura brenda shishes ne det. Nuk ka te beje me te sotmen, as me nje moment preçiz te se ardhmes. Duhet thjesht nje lajmethirrje per njerezit qe llogjiken e kane akoma. Per ata njerez qe nuk pjerdhin fiksime adoleshenciale, por puthje rinore.
Jepini, nqs keni takat te jeni te rinj. Shtyejni dhe njehere jeten, endrren, dashnorin, burrin, gruan, plaken. Shtyni pengesat e vrapimit nga materniteti deri tek varrezat.
Eshte e nevojshme ta kujtoj kete?
Re: Aroma e eres (l'odore del vento)
Citim:
Po citoj ato që tha Fajtori
Sonte me zgjohen shpirtrat e fjetur, grevistet e urise se ketij forumi. Ata qe tinez largohen, protestojne, vezhgojne heshturazi kakerdhiat e te tjereve. Sonte me jepet nje dore, me preket nje lekure. Me largohet nga keta pabukesa qe kthejne xhinset 40 eurshe se i gjeten me 26 euro me te shpifura ne dyqan tjeter. Sonte me flitet pra. Me pleqerohet, plakerohet, kuvendohet. Sonte me zgjohet instikti i çdo femre te fjetur, qe pret nje mashkull t'i tregoje boten ndryshe...
Filloj javen duke harxhuar 80 euro per 1 darke dhe e mbaroj duke pritur njerez qe kthejne kusure 5-centeshe. Kuptoj se jeta eshte si leku. Ka njerez qe sado ti japesh do e masin jeten me eurocent. Nuk i ofrojne dot me shume vetes, eshte limiti pabukesor edhe pse marrin 1400 euro ne muaj. Megjithate me duhen, i manipuloj, i bej te vijne atje ku dua, te me shoqerojne, te kenaqen, te kuptojne qe leku eshte cope letre. I dergoj neper shtepia te hutuar. Dhe te frikesuar kur te bjere telefoni serisht nga une. Jam i kenaqur se e di qe cingunet mbeten lokale. I perdor si prostituta per netet e mia, i jap ndonje 10 eursh qe te ndihen ne qiell te 7-te. I hedh ndonje monedhe si fishekzjarre dhe ata lumturohen. Dhe une i relativizoj si pjese e komunitetit debil.
Tani eja ne rradhe. Te kthehemi ne qender. Greva juaj e urise duhet te pushoje. Jam i gatshem te hap kutiat. Ja, Lorie doli nga greva, se di ku dreqin ishte futur, dilni dhe ju te tjeret. Duhet paksa mirekuptim, mirebashkim, miretakim, mirevotim. Duhet te pikojne qeniet tona si dikur, ne nje pike te vetme (apo teme te vetme??!). Duhet te zgjaten fijet tona nervore, te rigjejme sensibilitetin. Te shporrim keta spurdhjake dyrrjeshtake qe permbyten temat tona me bajga komentesh.
Sonte mesa duket me vjen per te vjelle. Per te nxjerre ate qe kam ngrene, jo per te jashteqitur castet e metabolizuara. Sonte me nxirret e sotshmja. Me behet nje pakt bolonjez me kulla te shtrembera dhe endrra te drejta. Me piketohen gjenet mbi gjokse njerezish. Kam tere naten qe e pres. Sa kohe akoma do fshihen zhgarravinat e mia ne drejteza kohe. Sa ngerdheshje duhen per te kuptuar pamundesine e lidhjes se darkes 80 eurshe me xhinset 26 eurshe. Boh... Di vetem qe ky mesazh eshte si ato letrat e hedhura brenda shishes ne det. Nuk ka te beje me te sotmen, as me nje moment preçiz te se ardhmes. Duhet thjesht nje lajmethirrje per njerezit qe llogjiken e kane akoma. Per ata njerez qe nuk pjerdhin fiksime adoleshenciale, por puthje rinore.
Jepini, nqs keni takat te jeni te rinj. Shtyejni dhe njehere jeten, endrren, dashnorin, burrin, gruan, plaken. Shtyni pengesat e vrapimit nga materniteti deri tek varrezat.
Eshte e nevojshme ta kujtoj kete?
Fajtor per zili po vetem per zili them "odore" me "arome" shtyhen disi
por te betohem qe nuk e kam vene re fare ne fillim ...vetem pasi e lexova mendova ku te gjej ndonje presje ne mendime qe te te caj trapin .
"senza parole" e kuptoj sh. mire edhe Cecilian
Re: Aroma e eres (l'odore del vento)
Citim:
Po citoj ato që tha Fajtori
Sonte me zgjohen shpirtrat e fjetur, grevistet e urise se ketij forumi. Ata qe tinez largohen, protestojne, vezhgojne heshturazi kakerdhiat e te tjereve. Sonte me jepet nje dore, me preket nje lekure. Me largohet nga keta pabukesa qe kthejne xhinset 40 eurshe se i gjeten me 26 euro me te shpifura ne dyqan tjeter. Sonte me flitet pra. Me pleqerohet, plakerohet, kuvendohet. Sonte me zgjohet instikti i çdo femre te fjetur, qe pret nje mashkull t'i tregoje boten ndryshe...
Filloj javen duke harxhuar 80 euro per 1 darke dhe e mbaroj duke pritur njerez qe kthejne kusure 5-centeshe. Kuptoj se jeta eshte si leku. Ka njerez qe sado ti japesh do e masin jeten me eurocent. Nuk i ofrojne dot me shume vetes, eshte limiti pabukesor edhe pse marrin 1400 euro ne muaj. Megjithate me duhen, i manipuloj, i bej te vijne atje ku dua, te me shoqerojne, te kenaqen, te kuptojne qe leku eshte cope letre. I dergoj neper shtepia te hutuar. Dhe te frikesuar kur te bjere telefoni serisht nga une. Jam i kenaqur se e di qe cingunet mbeten lokale. I perdor si prostituta per netet e mia, i jap ndonje 10 eursh qe te ndihen ne qiell te 7-te. I hedh ndonje monedhe si fishekzjarre dhe ata lumturohen. Dhe une i relativizoj si pjese e komunitetit debil.
Tani eja ne rradhe. Te kthehemi ne qender. Greva juaj e urise duhet te pushoje. Jam i gatshem te hap kutiat. Ja, Lorie doli nga greva, se di ku dreqin ishte futur, dilni dhe ju te tjeret. Duhet paksa mirekuptim, mirebashkim, miretakim, mirevotim. Duhet te pikojne qeniet tona si dikur, ne nje pike te vetme (apo teme te vetme??!). Duhet te zgjaten fijet tona nervore, te rigjejme sensibilitetin. Te shporrim keta spurdhjake dyrrjeshtake qe permbyten temat tona me bajga komentesh.
Sonte mesa duket me vjen per te vjelle. Per te nxjerre ate qe kam ngrene, jo per te jashteqitur castet e metabolizuara. Sonte me nxirret e sotshmja. Me behet nje pakt bolonjez me kulla te shtrembera dhe endrra te drejta. Me piketohen gjenet mbi gjokse njerezish. Kam tere naten qe e pres. Sa kohe akoma do fshihen zhgarravinat e mia ne drejteza kohe. Sa ngerdheshje duhen per te kuptuar pamundesine e lidhjes se darkes 80 eurshe me xhinset 26 eurshe. Boh... Di vetem qe ky mesazh eshte si ato letrat e hedhura brenda shishes ne det. Nuk ka te beje me te sotmen, as me nje moment preçiz te se ardhmes. Duhet thjesht nje lajmethirrje per njerezit qe llogjiken e kane akoma. Per ata njerez qe nuk pjerdhin fiksime adoleshenciale, por puthje rinore.
Jepini, nqs keni takat te jeni te rinj. Shtyejni dhe njehere jeten, endrren, dashnorin, burrin, gruan, plaken. Shtyni pengesat e vrapimit nga materniteti deri tek varrezat.
Eshte e nevojshme ta kujtoj kete?
haha
pse ne greve te jam dukur une ty? .
E di qe nga nje ane s'e ke keq? Kisha faqen time personale qe e mbylla per njefare kohe, per te prakitkuar (midis te tjerash ) edhe vetepermbajtjen, por me mungoka te shkruaj. I can't get away from writing, it's in my blood.
Rastesisht dje po kerkoja kenge to Ardjan Trebicke-s, nje nder kengetaret e preferuar te mi, dhe u ndesha me fajtorinnn.
E brodha edhe une shpirtin andej ketej duke kerkuar rruget me te ngushta, se ato te gjerat i njoh mire.
Ngado qe e kthej me komplikohet situata. nje normale+dy fenomene paranormale. Nuk di ke te besoj. Po i pranoj te dyja dhe jam rehat.
Mendoj se me mire eshte te mos hysh fare ketyre labirintheve te ereta. Kerko ne drite edhe po te mos kete gje per te gjetur, te pakten ka drite dhe shikon.
Citim:
Po citoj ato që tha cedrus
Mendoj se me mire eshte te mos hysh fare ketyre labirintheve te erreta. Kerko ne drite edhe po te mos kete gje per te gjetur, te pakten ka drite dhe shikon.
Overclock ndjenjash
Damaret e trupit tim plluskojne mbi lekure. Por ju s'i shikoni dot. Jam ne greve kete nate. Ne greven e detyruar te nje kompanie telefonike, e cila te ben te ndihesh nje plehre ne boten e informacionit. Ju flas si plehre. Ju bej t'ju vije ere. Ndoshta pa rrudhur hundet, por te pakten te shqetesoheni. Ejani ketu me mua, te konkurroj me idiotin adoleshencial revolucionar qe sapo eshte regjistruar forumeve. Imagjino, po hyj ne konkurrence me brezin e ri, me çmendurine e re, me masturbimet e reja. Nejse!
Purifikimi modern kalon nga mugesa e nderlidhjes. Nga shkeputja e internetit. Si nje tren socialist i lumtur, me nje vagon nenash me femije ku ti, singel i poshter, nuk ke vend ne shoqeri. Je i tepert, s'ke guxim te hipesh ne ate tren. Aty ka fatorino klasike qe shperndajne biskota pese-lekeshe me shtrese sheqeri per femijet qe trenin e marrin pa leje. Femije si puna ime. Itinerarin e kam ne tru.
Ne nje bote komuniste te lumtur, ku grevat nuk ekzistojne, femija brenda meje i hipte trenit duke bertitur: "o tren prit sa te marr pallton". Dhe gjithçka behej realitet. Vertet. Nje nene e çmendur shqiptare kontrollonte gropat me uje per trupin e femijes se saj. Per trupin tim. Qe ju qenie moderne t'a perjetoni nepermjet inter-netit, nder-lidhjes, si Deda ne "Rruge te bardha". Ehe, tamam "te bardha"...
C'tju them sonte? C'tju jap? Seksin e ndonje femre te panjohur qe harrohet me dy pije dhe nje penis? Kam vetem nje dileme. Nje dileme qe meshkujt s'e kuptojne dot, sepse mashkull jam vete:
Nuk e di nese femrat jetojne ne nje bote meshkujsh, apo meshkujt jetojne ne nje bote femrash.
Di vetem qe ka nje humnere historike mes dy sekseve. Eshte krejt qesharake, duke filluar nga Tirana, Roma, Amsterdami. Sekset boshatisen shpejt, padashje, sipas planit, si renie plani e projektit te Partise. Ne jemi te tille, ne ate plan. Jemi punetore te lodhur, kukulla te shtepise se shpirtrave, zhgarravina industriale, si mitomanja e fundit qe u dashurua me prezencen time.
Ne jemi nje stilolaps ne duart e nje femije. Jemi nje sensor 15 megapixel qe mundohet ti shpetoje epitetit "refurbished". Jemi nje njolle ne histori, biografi, gjeografi. Ne jemi nje enderr. Shitemi dhe blihemi qysh tani ne Shqiperi, llogaritemi per ditet e veres. Tek Mumja, Lollipop, Lizard, Charles a Follie. Jemi perkedhelja e veres, pllenimi nga jashte, fotografia e katunarit. Ne jemi "review" teknologjik ne vendin tone. Tallim teneqen me te ardhmen e tyre dhe ata e tallin me tonen. Dy muaj gango, dhjete muaj lango. Jemi te lumtur per ato femra vagine-shkaterruar qe i duam per gra. Sigurisht te virgjera. Behuni gati. Emigrantet po vijne. Martesat e tyre jane ngrehur, jo peniset, vetem martesat. Peniset s'i duhen per tu martuar. Ne vend te penisit kane dokumenta, pashaporta, leje qendrimi. Ato ju futen ne jete, ne miter, ardhshmerisht. Kelyshi juaj te kete privilegje te papara, te drejte per ekzistence. Pjella juaj te jete bir shqiptari, nje cope mishi me te drejta njerezore.
Keshtu pra, ju kujtoj kush jeni, ku jeni, dhe çfare prisni. Me falni nese ju fus te ardhmen ne qark te shkurter. Eshte nje bollek ndjenjash qe perplaset nxehtesisht me molin gjigant te informacionit shqiptar. Te semure spitalesh, pjella maternitetesh, te papjelle diskosh, tifoze stadiumesh, romant-qike arash, zhgarravina e piktura, eja mblidhuni ketu-ketu. Indet e mia zor se jua mbushin mendjen, por germat e mia boshe ju pelqekan. E tregon dashuria per to. Per kete diarrè shkronjash ne kohe pranvere.
S'kam ç'tju transmetoj tjeter sonte. Me besoni, flas sinqerisht. Me duhet nje marsh afolio per te vizatuar konturet e damareve te shpirtit tim. Kete se kam, kam vetem marshe automatike ne nje bote "by default" ku secili duhet te gjeje zgjidhjen e gjendjes ku ndodhet . Marshet automatike terheqin edhe ne semafor. Duhet te mbash frenat shtypur. Alkoli i frenave dhe i gotes duhet te qarkulloje ne sistem, te puthiten ferrotat e seksit.
Mes pamundesise per te azhornuar antivirusin e shpirtit,
Keshtu si jam,
Pa internet,
Krejtesisht i çaktivizuar,
Duke prekur tranzicionin e nates se sotme.
Po te duash mund t'a besh.
Te me aktivizosh,
Por perderisa lexon kete mesazh,
Do te thote qe je vone.
S'behesh dot marres.
Mund te marresh vetem nje puthje...
Thirri mendjes,
Qe te nxjerr makinen nga marshet automatike...
Qe une te flas troç...
Qe te heq kemben nga frenat...
Me duhet se paku nje "receptor".
Ndonje dite ndjenjat te marrin perpara. Quhet overclock ndjenjash. Dhe makina e memories kalon me te kuqe. Me kupton per çfare po flas, apo jo?
Pozologjia muzikore:
----
P.s. Pres komente idiote. "La madre dei cretini è sempre in cinta". Sa Hitler jam...
Shume e goditur kjo diarreja e shkronjave
Follow up
Njerezit jane si ekonomia e tregut. Sa me shume rritet oferta, aq me shume bie kerkesa. Prandaj kane frike te ofrojne, mbyllen ne vetvete. Mundohen te balancojne overclocket emocionale me jetegjatesi. Mbase ne nje pike zbulojne proçesimin paralel. Te kene disa njerez. Te behen dual-core, quad-core, etj. Edhe kjo eshte nje menyre per ti shpetuar overclockut. Keshtu te pakten oferta dhe kerkesa arrijne ne formulen "te tjere duam, te tjere na duan, e me te tjere martohemi". Nuk djegim proçesorin unik me oferta te tepruara. Megjithate ka njerez qe ngulin kembe te jene monoproçesuale. Pentium dysh. Vdesin ti rritet temperatura, te ndjejne maksimumin e kapacitetit. I pelqen çuarja e gjerave ne limit, nxehja e kondensatoreve. Dhe kur digjen pastaj i fryjne kosit nga larg. Si ajo budallaçka qe me çan derrasat nga Ausbergu a ku di une. Nuk jane pak pentium dyshat. Rrine ne pritje te bejne take-over ndonje motherboard. Mos kete as skede grafike, as skede zeri, asgje. Vetem komponentet baze, ti si motherboard, ajo si pentium dysh, dhe ca RAM sa per te patur memorien e shkurter, e gjata prish pune...
Ah se mu kujtua. I urrej njerezit qe hedhin poshte te kaluaren. Jane njerezit me te dobet. I njeh kollaj. Jane ata qe rrahin gjoksin se jane te forte. Ata qe gjoja ecin me 300 km/h ne jete... Kur duket nje ore larg qe kane shasi Fiati polak.
mbylle me nje back up tani e shko shtrihu sa te dali pija
Re: Follow up
Citim:
Po citoj ato që tha Fajtori
Ah se mu kujtua. I urrej njerezit qe hedhin poshte te kaluaren. Jane njerezit me te dobet. I njeh kollaj. Jane ata qe rrahin gjoksin se jane te forte. Ata qe gjoja ecin me 300 km/h ne jete... Kur duket nje ore larg qe kane shasi Fiati polak.
Re: Re: Follow up
Citim:
Po citoj ato që tha Katilesha
ps: O Faje, po ca pi ti kur shkruan keto gjera eeee?
Pause
Per here te pare fjalen "puntual" e degjova nga nje kushuri. Po prisnim tek ura nje shok qe u vonua. Ah po, harrova te them, dikur dilnim me orar. E linim per shembull ne oren 5 tek ura. Pastaj kalonim pasditen bashke, shoqeri, çuna apo goca. Vazhdonim deri ne nje fare ore, derisa binte nata dhe avash avash toga fillonte mblidhej ne repartet perkatese. Ne ndaheshim dhe ditet tona ndaheshin, ti e ke shtepine andej, une ketej, maksimum ndaheshe tek hyrja e pallatit. Ngjisje nje pale shkalle dhe hyje ne territorin prinderor. Koha e kaluar aty behej e detyrueshme. Nuk kishe kontakt me boten, maksimum dikush mund te kishte telefon shtepie (i paperdorshem per muhabete virtuale-intime). Te dashuroheshe ne ate kohe do te thonte te mendoje per te nesermen, per momentin qe do takoje prape personin e zemres. Ditet ishin te ndara me perpikmeri, e sotmja nga e nesermja. Ne ecnim me ritmet ushtarake te takim-ndarjeve. Ndersa sot...
Prit te mbledh veten. Te ndaj efektet historike nga ato personale (covary out si i thone).
Ndryshimi i madh ka nisur me radio e televizore, te cilat emocionojne thjesht sepse dikush tjeter po i shikon njekohesisht, per te perfunduar tek telefoni dhe interneti (mjeti suprem i ndryshimit). Me vizoren e kujtimeve mas diferencat e shkaktuar prej tij. Interneti ka krijuar nje vazhdimesi te dites, nje kontakt te vazhdueshem me facebookun-emailin-youtubin. Nje lidhje virtuale te vazhdueshme pa ndarje-takime te qarta. Ditet tona ngaterrohen, informacionet na pershkojne trurin vazhdimisht. Sado te jete ora, ngri ekranin e laptopit dhe do gjesh nje qenie per kontakt. Amerika perzjehet me Evropen. Katunari me qytetarin. Mediokriteti me aristokracine. Dembeli me punetorin. Jemi nje amalgame qe teoricienet komuniste do e kishin zili. Po barazohemi, po behemi vazhdim i njeri tjetrit. Ndarje nuk kemi kurre. Ne mos ne internet me gjen ne telefon. . "Cfare bere sot? Si ia kalove? Isha ketu, bera kete, u ktheva atje. Prit pak se po bie telefoni. Me fal çik te shkruaj nje sms."
Sapo mbyll telefonin bie nje zile tjeter. Mbyll dritaren e ketij chati dhe hapim dritaren tjeter. Emocionet qe marrim nga nje dritare i japim tek tjetra. Dritaret perzjehen me njera tjetren. X-i te ben te qeshesh, Y-ni merr nje qeshje inercie. Humori jone transportohet me fije te holla nderlidhjesh. Ditet e shemtuara nuk jane thjesht te miat, behen dhe te tuat, te forumit, te gjithe botes. Endrrat e nates i marrim me vete diten. Dita jote perzjehet me naten time. Ngjarjet e dites i sjellim prape naten si kafshe ripertypese.
Ne nuk fleme te ndare duke menduar per te nesermen. Ne fleme me telefon hapur, duke mbllaçitur fjalet pergjumesh, rraskapitemi shoqerisht, derisa te marrim minuten e fundit, piken e fundit te shoqerise/dashurise.
Sot nuk ka me Dritero Agolle. Nuk ka as Migjene, Goethe, apo Burns. Jemi nje lemsh i madh shpirtrash, nje fije pa fund, pa dite dhe pa nate, pa koke dhe pa kembe, te nderlidhur deri ne veteflijim. Nuk dihet ku qendron personaliteti i secilit, shqyejme syte mes rreshtave te kapim ndonje shenje. Hapim sondazhe per gjini, themi çfare po bejme tani-tani, çfare na mundon pas dy minutash, çfare kenge zbuluam ne ato momente. Ne nuk kemi te neserme, jetojme ne te sotmen e perhershme. Perjetojme vazhdimesine e dites dhe nates qe mbushet me imagjinate stimuluese. Gjumi eshte vetem nje fakt teknik.
Ne, qytetaret moderne, ngjajme me neuronet e nje truri ne zhvillim, te etur per kontakt, per faktoret neurotrofike, substanca qe leshohen nga neuroni tjeter dhe te lejojne te mbijetosh. Ne jemi nje tru tipik, ku shkarkimet individuale humbasin rendesi ne morine e informacionit. Eshte nje kakofoni mbytese. Nje orgazem historike qe humbet sensin e karakterit. Dashurohemi me gjysma njerezish, me copa idesh, copa kujtimesh, qofshin dhe te tjeterkujt. Dhimbjen e dikujt e ndjejne te gjithe, e percjellin. Dikush sillet si qen i keqtrajtuar ne koliben e tij. Qenin e puthin, e adhurojne. Ne s'kemi nevoje te dashurojme, as te vuajme ne veten e pare. Na mjaftojne rastet sporadike qe krijon natyra. Na mjaftojne mesazhet plot jete te nje njeriu tjeter. Rrethojme ndjenjat tona me jarge virtuale si nje turme qensh qe shikon qente qe po kryejne aktin.
Eshte e çuditshme si ka ndryshuar gjithçka nga pak vite me pare. Me e cuditshmja eshte menyra si kemi ndryshuar kaq shume saqe ritmet e dites dhe nates t'ia falim korentit te vazhdueshem te nderlidhjes. Ne banjo, vaske, librari, dyqan, spital a burg, ne nuk jemi vetem. Jemi pjese e trurit te madh. Dhe ashtu si ne tru (neuronet pa kontakte jane te destinuar te vdesin) njerezit pa facebook vdesin te izoluar nga festat qe lajmerohen tashme vetem virtualisht. Ahhh po... facebooku, arena qendrore ne turren e leshit social...
Keshtu qe:
Shpirterisht nuk mund te kemi qetesi, sepse nuk fleme. Nga pagjumesia sistemi imunitar i shoqerise bie aq shume saqe krijojme mostra rreth nesh. Puçra shoqerie, difekte gjenetike qe mbijetojne derisa prekin shpirtrat e paster. Harrojme dora dores te dalim para pasqyres nga frika se ajo qe do shikojme nuk na pelqen. Fundja jemi prodhim i kesaj shoqerie, me gjithe puçrat e morrat qe shfaqen ne horizont, si per te na kujtuar se duhet te pushojme ca, te fleme gjume, te marrim leje, te ikim nga forumi, nga facebooku, nga emaili, nga telefoni, nga turma. Te purifikohemi vetmueshem ne majet e Himalajes, te rigjejme fjalet qe na perkasin, vlerat qe nuk vrasin, larg qenieve qe pellasin e bertasin ne frenezine e komunikimit te se sotmes.
Re: Follow up
Ah se mu kujtua. I urrej njerezit qe hedhin poshte te kaluaren. Jane njerezit me te dobet. I njeh kollaj. Jane ata qe rrahin gjoksin se jane te forte. Ata qe gjoja ecin me 300 km/h ne jete... Kur duket nje ore larg qe kane shasi Fiati polak.
[/B][/QUOTE]
Kam njerin ketu qe thote qe e kaluara mund te infuencoje ne menyre te tille duke te penguar ne relacionim me realitetin dhe ndryshimin ne vetvete.
P.sh nqs ne te kaluaren ke qene nje cope muti (klasifikuar keshtu nga shoqeria e leshit) duke menduar dhe u kondicionuar keshtu nuk mund te jeshe me shume se kaq ne te ardhmen.
Ca thashe?
Me pak fjale hudhe shpejt poshte te kaluaren so do te vije era tere jeten.
Re: Re: Follow up
Citim:
Po citoj ato që tha Katilesha
Ndersa ajo qe me cudit mua eshte fakti se po te pranosh ose te tregohesh open apo "amikale" me nje njeri qe i perket te " kalures" , ai vete nuk ngurron te vetquhet pjese e te tashmes tende duke pretenduar keshtu per zgjatje duarsh apo ndonje "puthje - vertetuese" qe ndjenjat nuk jane shuar akoma. Thua se mjeshteria e kuptimesise mbeti te disa veprime qe ne fund te fundit manipulohen ( kur do) dhe i ve "emrin" qe ti do...E jane pikerisht keta rrahes- gjoksesh, keta ferrariste gome-skopjuar qe te detyrojne te besh disa veprime qe......Nejse....
Ideja ishte se para ca kohesh i kam thene dicka te ngjashme "dikujt" qe mundohet t'i fshihet te kalures me opsione "delete" apo
Re: Re: Re: Follow up
Citim:
Po citoj ato që tha Liqenimagjepsur
ose vetem bum bum nuk e di si do ta quaje ti por une e shenoj(-- oh).
Re: Re: Re: Re: Follow up
Citim:
Po citoj ato që tha Katilesha
Nuk e kuptova kete!!
Bajalldisje
Bah, ç'milet. Ç'bikerina me veze lluqe qe kenaqen nga ngrohtesia e inkubatorit te jetes. Veze te eksituara per rrahje me pirun, ne pritje te behen omeleta homogjene, ne menyre qe te fshehin tek turma boshlleqet individuale.
Njerez me reminishence lulesh, dashuri bajate, te lena per kohe te gjate te thahen ne diell, ne pritje te njomjes çfaredo, qofte dhe me urinim nga lart. Etje per ndjenja, me çdo kusht, me patjeter. Shfaqje publike e piteve sentimentale. Gjendje mendore pa kurrefare konservimi, te ekspozuara per publikun, si peshqit me miza tek Pazari i Ri. Era jete ne dekompozicion, dashuri me ere amonjaku, si banjot e plazhit Teuta. Fibra optike qe percjellin difektet e te shkuares, njerez filispanje, unisone, unike, qe kolovaren rreth nje boshti standart, nje ndjenje te vetme, nje shoqerie te vetme, nje historie te vetme, per te krjuar nje tip te vetem. Qenie qe nuk te habisin kurre. Njerez transparente, ku mund te shikosh rrugen nga vijne, lagjen, prindet, shtetin, qytetin, fshatin. Fleterrufe qe nuk meritojne as emrin "rrufe". Thjesht "flete". Flete qe tunden ne ajer, te zhgarravitura nga ndonje 30 vjetsh i çuar dem. Flete qe kane prekur maja stilolapsash kalimthi, pa i dhene sens shkrimit asnjehere. Bileta te skuaduara llotosh qe zgjaten me nxitim qe dikush ti shkruaje siper.
Per femijet:
Dhame emisionin e perrallave. Xhaxhi Maria Kallamata eshte pak i hedhur ndonjehere, por e mira fiton gjithmone. Dhe omeleta sidoqofte hahet. Njerezit omelete kane nevoje per njerezit djathte qe te shtyhen poshte. Problemi eshte vetem kur omoletat te zene fytin me mbipopullim te pjates virtuale.
Re: Bajalldisje
Citim:
Po citoj ato që tha Fajtori
Bah, ç'milet. Ç'bikerina me veze lluqe qe kenaqen nga ngrohtesia e inkubatorit te jetes. Veze te eksituara per rrahje me pirun, ne pritje te behen omeleta homogjene, ne menyre qe te fshehin tek turma boshlleqet individuale.
Njerez me reminishence lulesh, dashuri bajate, te lena per kohe te gjate te thahen ne diell, ne pritje te njomjes çfaredo, qofte dhe me urinim nga lart. Etje per ndjenja, me çdo kusht, me patjeter. Shfaqje publike e piteve sentimentale. Gjendje mendore pa kurrefare konservimi, te ekspozuara per publikun, si peshqit me miza tek Pazari i Ri. Era jete ne dekompozicion, dashuri me ere amonjaku, si banjot e plazhit Teuta. Fibra optike qe percjellin difektet e te shkuares, njerez filispanje, unisone, unike, qe kolovaren rreth nje boshti standart, nje ndjenje te vetme, nje shoqerie te vetme, nje historie te vetme, per te krjuar nje tip te vetem. Qenie qe nuk te habisin kurre. Njerez transparente, ku mund te shikosh rrugen nga vijne, lagjen, prindet, shtetin, qytetin, fshatin. Fleterrufe qe nuk meritojne as emrin "rrufe". Thjesht "flete". Flete qe tunden ne ajer, te zhgarravitura nga ndonje 30 vjetsh i çuar dem. Flete qe kane prekur maja stilolapsash kalimthi, pa i dhene sens shkrimit asnjehere. Bileta te skuaduara llotosh qe zgjaten me nxitim qe dikush ti shkruaje siper.
Per femijet:
Dhame emisionin e perrallave. Xhaxhi Maria Kallamata eshte pak i hedhur ndonjehere, por e mira fiton gjithmone. Dhe omeleta sidoqofte hahet. Njerezit omelete kane nevoje per njerezit djathte qe te shtyhen poshte. Problemi eshte vetem kur omoletat te zene fytin me mbipopullim te pjates virtuale.
lere me mire ate turisti i shpirtit ca don shpirti spo bejme ne po ja mohojme te drejta pse mu loll mu shpreh kot ato qe shprehen duhet dhe vepruar jo vetem fjale pa kripe
Çastësi
Eshte eksperienca ajo qe krijon peshen e plakjes, per te cilen ndjenjat dhe mendimet çapkene mbeten ne fund, te shtypura nga palat e shumta te jetes. Tamam si blloqe teritali ne dyqane metrazhesh. Jeta ngjan tamam si dyqan metrazhesh. Askush nuk te jep nje veshje te qepur, secili ofron veten me metra, ne forme te paperpunuar. Eshte alibia moderne e te qenit askush dhe kushdo. Dhe neve na jepet mundesia te quajme veten designer, te iluzionojme veten me modelet qe kemi ne koke. Te besojme se topat e mbledhur te jeteve prej teritali nuk do na peshojne po ti hapim rremujshem. E mbase do gjarperojne ne trupin tone me aroma rinore.
Re: Çastësi
Citim:
Po citoj ato që tha Fajtori
Eshte eksperienca ajo qe krijon peshen e plakjes, per te cilen ndjenjat dhe mendimet çapkene mbeten ne fund, te shtypura nga palat e shumta te jetes. Tamam si blloqe teritali ne dyqane metrazhesh. Jeta ngjan tamam si dyqan metrazhesh. Askush nuk te jep nje veshje te qepur, secili ofron veten me metra, ne forme te paperpunuar. Eshte alibia moderne e te qenit askush dhe kushdo. Dhe neve na jepet mundesia te quajme veten designer, te iluzionojme veten me modelet qe kemi ne koke. Te besojme se topat e mbledhur te jeteve prej teritali nuk do na peshojne po ti hapim rremujshem. E mbase do gjarperojne ne trupin tone me aroma rinore.
Gjithsej 7 faqe: « 1 2 3 4 [5] 6 7 » Trego 307 mesazhet në një faqe të vetme |
Materialet që gjenden tek Forumi Horizont janë kontribut i vizitorëve. Jeni të lutur të mos i kopjoni por ti bëni link adresën ku ndodhen.