Po citoj ato që tha erious
me kap nje trishtim kur mendoi gjyshin, qe s'di cte them, me mungon per dite, ato qe po kujtoia duke lexuar shkrime sa andej ktej ditet kur takonim tek hotel drini, gjyshi (burre i nderuar qe ne koh te zog, e deri kur vdiq) me ka rritur ne moshen me delikate, prinderit punonin jashte atdheut ne ato vite, kshuqe gjyshi e kishte ne kulturen e tij, ne shtepi nuk diskutonte kurre per as edhe me te vogelin problem, un dhe vellai jo shum vite diference e kemi rrespektuar gjithmon kete ligj, dhe mundoheshim me te gjitha forcat te mos grineshim ne shtepi
pra e lam te drini, aty un 1 here ne muaj kisha kete takim dreke te detyruar me gjyshin ku do t'i shpjegoia mbi te gjitha si shkon shkolla ajo qe me eshte ngulit ne tru dhe e kujtoj si sot eshte kur vinin ca jevgj qe kerkonin leke, gjyshi i perqendruar ne gjerat qe un i flisja ja bente me dor qe jo, mirepo aty shikoia gjithmon nje burr plak i bardh ne karroce, edhe ky per te lypyr, gjyshi n'dalonte gjithmon biseden per ti dhene leke, kjo gje me beri pershtypje sepse e shikoia gjithmon, e pyes nje dit, po mire gjyshi ti e njeh ate qe s'i jep lek atyre femive ? jo me tha me ate zerin e qet, njeriu i bardh kur del dhe kerkon lemoshe d.t.th qe i ka kaluar te gjitha te zezat e jetes e eshte nevojtar, e kunderta e jevgjiteve qe e kan per zanat, ku dhe te mallkojne po tu japesh leke... te imagjinosh qe kan kaluar vite e kjo gje vertetohet edhe sot, kudo, jo vetem ne tirane, ne semafore i shikoje marin leke e as faleminderit su del nga goja 