Forumi Horizont (http://www.forumihorizont.com/index.php3)
- Lashtësia e gjuhës shqipe (http://www.forumihorizont.com/forumdisplay.php3?forumid=392)
-- A kane qene Helenet dygjuhesh ?.Flisnin ata Pellazgjisht dhe Helenisht (http://www.forumihorizont.com/showthread.php3?threadid=12915)

Po jap dhe pak nga punimi im "Komplekset shqiptare te inferioritetit"
Autorja Kocaqi vazhdon f.12:
" A kanë lidhje pellazgët me ilirët [?]
Të dhënat tregojnë se kanë qenë të një etnie. Kështu epiriotët, maqedonasit, trakët, dakët quheshin me emra të ndryshëm [,] por ishin etni e njëjtë, kjo ndodh edhe me pellazgët."
Dhe autorja vazhdon (f.12-13) me citime nga autorët e vjetër, ku maqedonasit janë pasardhës të Pellazgut, apo Maqedonia është quajtur edhe Paioni pra ilire. Për Dryopët dhe Jazonin ajo citon autorin Spahiu, të cilin tashmë lexuesi e pa më lart. Po, duket, duke u bazuar tek Spahiu, ajo citon mbi Lykaonin, Thesprotin, Kaonët Haemonin, Polidorin, dhe na jep si citim të bazuar Strabonin. Pastaj na thotë, f.13:
"Të dhënat gjuhësore nga gjuha që kanë folur pellazgët janë të pakta, pasi janë vetëm disa fjalë apo emra vendesh të cilat kanë lidhje me shqipen si fjala aspet …shpejt të shqipes… Fjala pelia për pleqtë … Kodra … lidhet me fjalën kodra të shqipes… "
Dhe ca më tej, lexoni me kujdes, f.14:
"Shqiptarët e sotëm janë popull pellazgo-ilir dhe janë të një etnie [, si] dhe flasin të njëjtën gjuhë [, gjë] që tregon se në antikitet pellazgët dhe ilirët kanë qenë të njëjtë etnikisht. Kështu kombi [i] sotëm shqiptar është epir[i]ot[,] pra pellazg, pasi Epiri antik zë pjesën më të madhe të atij që quhet sot shtet shqiptar, janë maqedonë pasi shqiptarët etnik banojnë në një territor të gjerë në Maqedoninë antike. Pra [,] meqë janë maqedonë janë [edhe] pellazgë, pasi maqedonët quhen pellazg. Nga ana tjetër [,] nga të dhënat e tjera maqedonët janë quajtur edhe paion që nga Homeri, Herodoti, Straboni [,] etj. [.] Por paionët ishin një fis ilir [,] që do të thotë se maqedonasit janë edhe ilirë. Dardanët ishin një nga fiset më të rëndësishme të ilirëve [,] që janë autoktonë dhe sot [,] quhen shqiptar ashtu si dhe epiriotët dhe maqedonët pellazg, kjo tregon se nga etniciteti pellazgët dhe ilirët kanë qenë të njëjtë. "
Dhe ajo vazhdon me akuzat e studiuesve sllavë mbi shqiptarët, si të ardhur këta të fundit, ndërsa ata vetë si pasardhës të ilirëve, etj.-etj. .
Duket ashiqari që libri i autores Kocaqi ka patur nevojë për redaktim gramatikor, pasi shumë pjesë fjalie dalin pa lidhje. M.gj.t., edhe pa e llogaritur këtë vështirësi në të kuptuarit që ka shqipfolësi në rreshtat e saj, do thonim se këto argumenta i përdor cilido nga „patriotët“ e kombeve komshinj, dhe nuk e dimë si do zgjidhesh problemi pastaj! Që tu kundërvesh studjuesve jugosllavë, apo të tjerëve, argumenta të tillë: kombi sotëm shqiptar është epirot pra pellazg, pasi Epiri antik zë pjesën më të madhe të atij që sot quhet shtet shqiptar… dhe vazhdimi me maqedonësit, që po ashtu janë shqiptarë, sepse sot aty banojnë shqiptarët, -të këtillë „argumenta“ nuk mund ti sjelli as edhe një fëmijë i klasës së parë, pasi (e para) pikërisht kjo diskutohet, nëse janë vonë të ardhur aty apo të hershëm, (sepse të ardhur janë të gjithë), dhe e dyta, të njëjtin argument mund ta përdorin edhe sllavët apo grekërit. Të njëjtin argument mund ta përdorin edhe algjerianët pas disa dekadave në Francë, apo marokenët në Belgjikë, apo turqit në Gjermani, -në këto raste, nëse këto popullsi ruajnë për dekada dhe shekuj kulturën dhe gjuhën e tyre. Mirpo ky nuk është argument, pasi pikërisht kjo diskutohet, cili grup është më i vonët i ardhur, apo me termat e vjetra: cili fis është më i vjetër. E biles, kur kalojnë shumë e shumë shekuj, problemi duket më i koklavitur, pasi ndarjet janë bërë në bazë të fesë dhe jo etnisë; kështu nuk kemi përse habitemi sot, që shumë maqedonas ortodoksë kanë qenë para shumë shekujsh shqip-folës, apo arumun-folës, ashtu siç shumë malazezë sot kanë qenë dikur shqip-folës, apo gjermano-folës, apo latin-folës. Këto terma, (shqip-folës, gjermano-folës, etj.), duhet ti parakuptojmë në fakt të futura në thonjza, pasi gjuha shqipe ka qenë tjetër para 1000 vjetësh, tjetër para 2000 vjetësh, tjetër në jug e tjetër në veri, kështu edhe me çdo gjuhë dhe popull europian.
Autorja jonë përmendi shkarazi dhe Paionin (Paeonia, -mos e ngatërroni me Panoninë, -Hungarinë e sotme afërsisht), krahinë kjo në jug të Maqedonisë së vjetër, e përfshirë nën sqetullat e Filipit të II, atit të Aleksadrit të madh. Kocaqi tha shkurt për këtë krahinë: pra ilire. Nga autorët e shumtë kjo merret si një popullsi midis thrakëve dhe ilirëve, paksa më shumë thrake, duket kjo vjen nga një aspekt fetar i paksa-mëvonshëm, të cilin do ta sqarojmë në fund të librit tonë. Por, karakteristika të veçanta dhe në ndryshim të fiseve të atëhershëm, nuk kanë kuptim për autorët tanë „patriotë“, -në fund të fundit ata i quajnë edhe trakët shqip-folës po aq sa dhe ilirët, kështu që dhe paionët dalin vetvetiu parakaluesit tanë. Qysh këtu do ti thonim lexuesit: rastësisht-fatmirësisht (për „patriotët“ tanë), ky fis duket vërtet mjaft i afërt asaj kohe me gjuhën shqipe, ndonëse sot ky është „shpërbërë“, (biles prej shekujsh), midis grekërve të sotëm, shqiptarëve dhe maqedonësve sllavë.