Forumi Horizont (http://www.forumihorizont.com/index.php3)
- Ditari (http://www.forumihorizont.com/forumdisplay.php3?forumid=179)
-- Copeza jete nga e kaluara... (http://www.forumihorizont.com/showthread.php3?threadid=5885)

"_"-Atdheu im i dyte

Me pelqen dielli i dimrit ketu. Sidomos me gezojne perendimet e tij. Ngjyrimet e hirta te rrugeve sikur perskuqen nga ndricimi i perflakte i diellit. Ndjen nje si kthjelim shpirteror, rizgjim emocionesh, trupin ta pershkon nje eufori magjike. Shikimin e ri e mbushin mendimet e reja...Cudi sa ndikon ne shpirtin e njeriut qofte edhe nje rreze e vetme dielli. Ne keto momente perjetoj caste serioze meditimi. Perpara mu shfaqen si ne nje film te gjitha vitet qe kalova ketu. Mu kujtua vetaj ime, e brishte vazhdon rrugen e saj ne vendin e madh te veriut. Buzeqesh. Sjell ndermend sa here jam dorezuardhe jam grindur me fatin. Sa here kam share neper dhembe sidomos ne fillim kur cdo gje te shfaqete eger dhe plot te papritura> gjeja me e cuditshme qe kam hasur ketu eshte ajo qe pikerisht ne momentet me kritike me eshte gjendur prane nje shpirt i dhimbsuruar qe me ka zgjatur doren e ndihmes. Shpesh here mendoj qe ne rrugen time ketu kane dale perpara njerez te mire pastaj hedh syte perreth dhe mahnitem nga madheshtia e ketij populli. Ata me duken te gjithe me shpirt te madh, te bukur, te pamposhtur. Tamam si heronjte e perrallave per femije.
Me vjen ndermend sa shume shqetesohesh Ti kur une udhetoij per ne Shqiperi. (Zoti im! Sa shume qan kur ndahemi).-Me njofto kur te arrish!-me peshperit ne vesh.
Me kujtohen shetitjet ne Sergei Pasat. Perreth fusha dhe pyje te veshura me petkun e bardhe. KOhe te mahnitshme! KOhe te arta! Aty shetisnim gjithmone. Pak me tutje fillomte pylli i madhku patem humbur sa e sa here. Jeta te duket e mbuluar me fshehtesi, te duket terheqese,digjesha nga deshira te provoja, te jetoja. Pas gemushave,matane drureve te dukej sikur jetonte dikush tjeter e rronte ne fhshehtesi i padukshem nga ne. Bota e perrallave tretej ne boten reale/
Me kujtohen banjot e fiellit buze Vollges.O zot sa te qehsura me shkaktonin. Me shkaktonte humor dh eMaksimi i cili zhytej me heroizem dhe ne qe e perpinim me sy, te rrembyer nga kureshtja.
Po perplasje e kembeve ne kopesht tek pellgu ku nen panjen plake,gjethe dendur ndodhej stoli yne i dashur, gjelberosh, si uleshim dhe lexonim me pre te tera librat me romane dashurie.
Ne mendjen time po zhvilloj veprat e mia te ardhshme.
Ngrica e mbremjes ma skuqi hunden dhe mollezat e faqeve. Muzgu u err, dritat ndricuan ndertesat, qytetin.