Nje milanez jeton ne province bashke me gruan dhe me djalin. Ai mezi pret ta transferojne brenda ne Milano. Per kete cfare nuk ben, arrin dhe te shtiret si invalid, por e zbulojne. Per ta ndeshkuar firma ku punon e dergon ne nje province te thelle napoletane qe quhet Castellabate. I ziu milanez, i brumosur me idene se ne jug ka vetem mafia dhe kriminalitet, niset per ne jug me jelek antiplumb. Gruan e le ne Milano, bashke me nje barre paragjykimesh se burri do vuaje ne ambjentet e prapambetjes se jugut. Por milanezi fillon te adaptohet me karakterin e jugoreve te Italise, fundja s'po ia kalon keq. Paragjykimet i bien nje nga nje, derisa koleget behen shoket me te mire. Por gruas vazhdon ti thote se po vuan dhe ambjenti qe e rrethon eshte mesjetar. Gruaja niset te ndihmoje burrin ne keto momente te veshtira, por gjen nje realitet shume ndryshe nga c'e priste.
Eshte film komik nga fillimi ne fund qe kap nje nga temat me delikate: paragjykimet veri-jug. I kap plot me humor dhe me ironi ndaj mentaliteti verior te mbyllur.
Eshte realizim shume i mire ne cdo aspekt, shikohet kollaj si film dhe meson shume. Ministria e kultures e ka shpallur me interes kombetar. Padyshim qe sjell me afer dy botet e jugut dhe veriut qe jane vertet shume larg nga njera tjetra. E vetmja rezerve nga ana e skenarit eshte se personazhet jane te paket dhe nuk krijohet sensi i te pergjithshmes. Gjithashtu disa skena jane pak te sforcuara dhe jashte realitetit, por nuk krijojne problem te madh. Duhet kujtuar se ky skenar nuk eshte krijuar nga italiane por nga franceze, Italianet kane kopjuar filmin francez te quajtur "Bienvenue chez les Ch'tis" (2008).
Trailer:
__________________
Ne vendin tim, ne vendin tend, e shpojne lakren, i hedhin mend...
Regjizor: Paolo Genovese
Skenari: Aldo, Giovani, Giacomo, V. Bariletti, M. Bertacca, G. Preda
Aktore: Aldo, Givanni e Giacomo
Ne stacionin e policise po ngryset mbremja e krishtlindjeve. Nepunesja Irene po behet gati te ike, por patrulla i sjell tre hajdute qe sapo u kapen ne flagrance. Jane banda e babagjysherve te Vitit te Ri. Por ata mohojne gjithcka dhe fillojne te tregojne variantin e tyre te historise. Me shume se hajdute ngjajne me nje grup burrash me vese te cuditshme, prandaj krijojne nje histori gati te pabesueshme, e cila rijetohet se prathi teksa e tregojne. Tashme gruaja duhet te kaloje gjithe naten ne pune dhe te gjithe miqesohen. Por ne fund gruaja mbetet e bindur se keta jane hajdutet, perderisa u kapen ne flagrance. Dhe sapo behet gati te ike ne shtepi duke lene ne burg treshen e famshme, nje bande tjeter arrestohet dhe kuptohet gabimi i policise.
Film interesant deridiku, por realizimi jo koshedi. Sidomos efektet speciale jane keq, me bore qe ngjan e bere me PowerPoint apo mace qe duket prej kashte. Edhe skenari eshte pak i thate, me pak personazhe dhe pa luhatje emocionale.
Spikat Aldo, qe akteron mire, ndersa dy te tjeret jane pak te sforcuar.
Regjistruar: 11/06/2002
Vendbanimi: Europe
Mesazhe: 10706
Permette? Rocco Papaleo (1971)
Bashkangjitje: permette.jpg
Ky file është shkarkuar 39 herë.
Regjizor: Ettore Scola
Skenari: E. Scola, Ruggero Maccari, Peter Goldfarb
Aktore: Marcello Mastroianni, Lauren Hutton
Rocco eshte nje punetor italian ne Amerike. Ai ka emigruar prej vitesh dhe punon ne zona te largeta te Alaskes. Por vjen ne New York te shohe nje ndeshje boksi dhe njeh Jennyn. Ajo eshte nje modele e bukur dhe e lirshme qe mbush qytetin me portretin e saj neper postera. Ajo sillet xhentile, madje e fton te qendroje me gjate ne qytet. Rocco keshtu fillon te shtyje kthimin ne Alaske dhe te dy njihen. Rocco eshte djale sensibel, i qesh te gjitheve, i zgjat doren, prezantohet vend e pa vend, kryen formalitete, etj. Ndersa Jenny eshte e rremujshme, e re, prodhim i nje qyteti frenetik dhe psikopatik. Deshira per ti ndenjur pas vajzes e ben Roccon nje "stalker" te vertete. Teksa ajo tallet me te, ai ben sikur s'e kupton dhe e ndjek kudo. I mbetur pa leke, Rocco njihet me lypsare dhe pijanece. Pak nga pak Rocco e ndjen veten te huaj ne ate qytet. E qeshura e tij prej deficenti dhe sjelljet e kortezise i perkasin nje epoke tjeter, deshmi e nje emigranti te izoluar qe jeton vetem ne humbetirat e Alaskes. Dhe Jenny tashme nuk e duron dot kete palo fshatar qe i rri neper kembe. Te dy debatojne rende dhe Rocco perfundon ne rruge, po aq i cmendur se lysparet qe kishte njohur, me nje pako dinamit qe i mbeti trashegim nga nje lypes i vdekur.
Eshte film unik dhe i veshtire per tu gjetur online. Ka skenar shume te mire por realizim me difekte ne ngjyra, ndricim, kamera, etj. Megjithate Ettore Scola arrin si gjithmone te tregoje nje histori qe mbetet ne mend. Fjalet qe dalin nga goja e personazheve jane mbreselenese, aq me teper qe nuk jemi ne Itali por ne zemer te Amerikes. Filmi ka brenda karaktere dhe prototipe qe akoma jane reale. Psh. ne nje fragment Rocco shkon te gjeje pune tek nje italian. Ky eshte tipiku i italianit biznesmen qe flet gjithe eufori per veten, sesi ka krijuar gjithcka, etj. Personalisht njoh dike qe eshte identik si personazhi i filmit.
Ky eshte nje nga filmat e pakte qe i dedikohet emigranteve dhe perplasjes se tyre me nje bote ne ndryshim. Dy filma me kete teme jane "Bello onesto, emigrato Australia..." (1971) dhe "Una moglie Americana" (1965). Ne vitet e fundit gjendet dhe "My name is Tanino" (2002). Nderkohe nje film tjeter flet per njohjen e djalit fshataresk me vajzen e emancipuar: Il ragazzo di campagna (1984, Renato Pozzetto).
Regjistruar: 11/06/2002
Vendbanimi: Europe
Mesazhe: 10706
Bisturi, la mafia bianca (1973)
Bashkangjitje: bisturimafia.jpg
Ky file është shkarkuar 32 herë.
Regjia: Luigi Zampa
Skenari: Massimo De Rita, Arduino Maiuri
Aktore: Ernesto Maria Salerno, Gabriele Ferzetti
Nje grup doktoresh jane pjese e nje klinike private, por ata punojne dhe ne spitalin publik. Ata kryesohen nga prof. Vallotti, nje doktor i famshem qe predikon mjekesine e ndershme. Por profesori eshte si gjithe te tjeret pjese e nje sistemi thellesisht te korruptuar ku njerezit mund te vdesin per hicgje. Atij i duhet te mbaje kliniken e tij private me makinacione te ndryshme dhe perfundon te llogjikoje dhe veproje me oportunizem prej politikani. Me koleget ben pazare per ti derguar kliente ne klinika private, me industrine farmaceutike ben pazare qe te tregohet i favorshem neper kongrese, etj. Por ne stafin e tij gjendet nje doktor i zoti qe gati ka perfunduar i alkolizuar prej gjerave qe ka pare. Eshte pikerisht ai qe i fut shkopin nen rrota profesorit te famshem dhe e denoncon ne prokurori. Atehere sistemi leviz, klinikat preokupohen dhe mundohen te izolojne doktorin denoncues. Ia arrijne me se miri, vetem se tashme profesori i famshem zbulon se eshte i semure dhe cdo te thote te jesh pacient ne sistemin mjekesor ku ben pjese.
Eshte film me difekte te ndryshme teknike, por me skenar te bukur. Eshte tipik i viteve te revolucionit shoqeror italian, me sfond demostratash dhe grevash. Filmi ka nje paralelizem madhor me Shqiperine e sotshme. Shume nga problemet e sistemit mjekesor qe shihen ne film jane pare e degjuar ne Shqiperi 20 vitet e fundit. Madje dhe rrogat qe marrin doktoret ne shtet i ngjajne rrogave qe merrnin doktoret shqiptare ne vitet '90 (80 mije lireta perkunder 80 mije leke).
Denoncimet qe behen mbi paskrupullsine e doktoreve gjehen edhe ne filmin "Il medico della mutua", qe eshte krijuar nga i njejti regjizor 5 vjet me heret (1968).
Filmi anon nga dramatikja dhe ka pak humor, por i duhet dhene lavderim per realizmin me te cilin paraqet situaten.
Regjia: Sergio Corbucci
Skenari: S. Corbucci, G. Grimaldi, D. De Palma, M Guerra, L. Martino
Aktore: Toto, Peppino De Filippo
Dy nepunes te nje firme te madhe jane shoke te mire dhe komshinj ne pallat. Eprori nuk i ka aspak me sy te mire dhe i kercenon se do i transferoje ne Sardenje. Por kjo nuk ndodh sepse eprori vdes papritur. Dy shoket turren te zene vendin e shefit por cdo gje varet prej inspektorit qe vjen posacorisht nga Milano. Mes servilizmit ndaj inspektorit, keqkuptimeve dhe sabotimeve te njeri tjetrit dy nepunesit krijojne situata komike. Ata arrijne te njohin presidentin e firmes, te cilin e perfshijne ne luften e tyre per kapjen e postit te shefit.
Film interesant per gallate. Ka difekte te shumta teknike, montazhe te gabuara, akterim paksa tetral, etj, por skenari e ploteson mire historine.
Nje komisar policie ka "fatin" te mbuloje zonen e te pasurve ne Rome. Ai tashme i njeh mire si funksionojne familjet e pasura, me festat pa fund, martesa e ndarje, levizje lekesh, etj. Por mbi te gjitha ai di qe ligji nuk aplikohet dot kurre mbi ta pasurit. Per ata vrasjet jane aksidente dhe pengmarrjet lojra qe bejne kalamajte per tu marre leke prinderve. Ne fund askush nuk mund te vihet para drejtesise. Filmi tregon pikerisht grupin e pasanikeve te Romes, te cilet dora dores bien ne kontakt me komisarin inteligjent. Ai mundohet te beje punen e tij, por ne fund mbetet nje ingranazh i vockel perpara interesave ekonomike, politike dhe diplomatike qe luhen para tij.
Eshte nje nga filmat me skenar spektakolar qe nuk duhet humbur. Cdo pak minuta thuhen te verteta te medha qe sot sikurse atehere vazhdojne jo shume ndryshe. Vetem se filmi eshte bere atehere kur mendonin se do ndryshonte dicka, ndersa sot askush nuk merret me kete teme. Seria e aktoreve qe perfshin Nino Manfredin, Virna Lisin dhe Gastone Moschin, e mbush filmin me personazhe te besueshem. Por ne pergjithesi i gjithe filmi eshte i pasur me situata dhe personazhe, pra nuk ka qene i kollajte per tu bere.
Nje film qe i ngjan eshte "Caterina va in citta" (2003), por ndryshe nga viti 1971 kur aktoret benin filma mbi te pasurit, ne vitin 2003 aktoret jane vete pjese e asaj Roma Bene, sic tregohet tek "Caterina va in citta".
Duke pare filmin do ju shkoje mendja tek paralelizmi me Shqiperine. Edhe tek ne kur arrestohen femije pasanikesh e politikanesh kercasin telefonat dhe levizin guret qe gjithcka te konsiderohet askident. Vetem se italianet i kane denoncuar keto gjera neper filma, kurse ne vetem i kemi imagjinuar se mund te jene keshtu.
Se fundi, vlen per tu permendur nje skec qe ndeshet edhe tek filmi "Il domestico" (1974). Tipikisht pronari i firmes i thote policit (ose nepunesit te varfer) se po te futet ai ne burg mijra vete do humbin punen, ekonomia do rrenohet, inflacioni do rritet, Italia do shkoje me koke poshte, etj. Kjo ide e perseritur ne disa filma me rezultat gjithmone te njejte (polici ose nepunesi dorezohet para ketij argumenti) tregon se nuk ka qene nje gjetje filmike por ide e servirur shpesh ne realitet.
Regjia: Woody Allen
Skenari: Woody Allen
Aktore: te ndryshem (lexo me poshte)
Tre-kater histori paralele ndodhin ne Rome. Nje burre zgjohet nje mengjes i famshem dhe ndiqet nga kamerat e gazetaret si VIP. Ai nuk e kupton pse, por cdo gje qe ai ben, rrobat qe vesh, pasta e dhembeve, etj, jane informacione te vyera qe i interesojne publikut. Megjithate ai s'e di pse, derisa nje dite fama e tij humb nga nje cast ne tjetrin dhe mediat i turren dikujt tjeter ta bejne te famshem. Ne te njejten kohe nje cift i ri vjen te kaloje muajin e mjaltit ne Rome, por ndahen per disa minuta dhe nuk arrijne te gjejne njeri tjetrin. Diku tjeter nje vajze amerikane njihet me nje italian dhe prindet e te dyve takohen. Babai i vajzes eshte producent dhe zbulon se babai i djalit ka nje talent te jashtezakonshem si tenor. Prandaj e ndihmon te behet tenor. Se fundi, nje cift studentesh amerikane pesojne ca peripecira ne jeten sentimentale, kur vajzes i vjen nje shoqe per disa dite.
Film me difekte te ndryshme teknike. Lista e aktoreve eshte e gjate (Roberto Benigni, Alec Baldwn, Ornella Muti, Woody Allen, Riccardo Scamarcio, Antonio Albanese, Penelope Cruz), por nuk arrijne te mbulojne difektet e regjise dhe skenarin e dobet. Filmi perfundon si nje supe historish te vecanta qe nuk kane nje fund te perbashket. Temat qe kerkon te tregoje jane teper ndryshe, qe nga dashurite ne sferen personale e deri tek ironizimi i difekteve sociale. Keto bejne qe filmi te jete konfuz, duke treguar njekohesisht dilemat e brendshme dhe problemet madhore te shoqerise me histori qe nuk kane nje emerues te perbashket, nje shkak te perbashket, apo nje koincidence ne hapesire a ne kohe.
Shkurt, film jo impresionues, edhe pse eshte mbushur me aktore me emer. Shpesh dallohen xhirimet e bera neper rruge me njerez qe shikojne nga kamera si te jete dokumentar. Edhe aktoret jo te gjithe luajne bindshem.
Carlo Verdone kur ka pare kete film ka dale nga kinemaja i revoltuar duke thene se kjo nuk eshte Roma e vertete, njerezit kane halle, punojne, ndersa ketu tregohet Roma e turisteve dhe parellinjve.
Trailer:
__________________
Ne vendin tim, ne vendin tend, e shpojne lakren, i hedhin mend...
Regjistruar: 11/06/2002
Vendbanimi: Europe
Mesazhe: 10706
Il lupo e l'agnello (1980)
Bashkangjitje: agnellolupo.jpg
Ky file është shkarkuar 13 herë.
Regjia: Francesco Massaro
Skenari: Mario Amendola, Michel Audiard, Bruno Corbucci, Francesco Massaro, Enrico Vanzina
Aktore: Tomas Milian, Michel Serrault
Leon eshte nje parukier francez me banim ne Rome. Aty jeton me gruan, dy vajza dhe vjerren. Te kater femrat e ofendojne vazhdimisht dhe e trajtojne si lolo. Por Leon ben ironi, ai ka edukate aristokrate qe nuk ia lejon te sillet keq. Nje nate ne shtepine e tyre futet nje kriminel i kerkuar nga policia. Krimineli i merr peng dhe nen kercenimin e pistoletes qendron me ta. Ai eshte nje alabak qe nuk di as te haje as te sillet. Por prezenca e tij e ben francezin gati gati te ndihet mire ne krahasim me keqtrajtimin qe i bente gruaja, vjerra dhe vajzat. Femrat fillojne te sillen si pula dhe ai fillon te konsiderohet burre shtepie. I futur ne rol nga situata, burri gjen komplicitet tek krimineli, i cili nuk eshte aq i eger sa dukej. Te dy burrat, krimineli dhe zoteria francez, gjejne gjithmone e me shume pika te perbashketa, njeri zbulon se nuk eshte dhe aq i bute, tjetri se nuk eshte aq i eger. Prandaj fillojne bashkepunimin per te mashtruar femrat sikur pengmarrja vazhdon.
Film i bukur, edhe pse me difekte teknike te dukshme. Skenari eshte pika e forte. Loja e Thomas Milian eshte decizive qe te marre peshe filmi. Vlen te shihet sepse ka klecka dhe detaje qe nuk gjehen kollaj ne kinemane e sotme politically correct.
Regjistruar: 11/06/2002
Vendbanimi: Europe
Mesazhe: 10706
Tepepa (1969)
Bashkangjitje: tepepa.jpg
Ky file është shkarkuar 6 herë.
Regjia: Giulio Petroni
Skenari: Ivan Della Mea, Franco Solinas, G. Petroni
Aktore: Tomas Milian, Orson Welles, John Steiner
Doktor Henry eshte nje zoteri amerikan qe ka ardhur ne Meksike te kerkoje nje revolucionar me emrin Tepepa. Ai e gjen dhe e shpeton nga pushkatimi revolucionarin, por vetem qe te kete mundesine ta vrase vete. Ne fakt doktori ka nje dhimbje te vjeter, nje humbje ne jeten e tij qe ia ka shkaktuar pikerisht revolucionari meksikan. Por eshte teper i pazoti te perdore armet dhe gjithmone fiton kacaku meksikan, i cili e merr me vete neper fshatra te humbura. Atje doktori shikon varferine e skajshme dhe aresyet e revolucionit meksikan. Por nuk arrin kurre te kuptoje ate ambjent dhe Tepepa e bind se nuk eshte ai qe i ka shkaktuar humbjen tragjike. Tepepa dhe doktori, dy tipa krejt te ndryshem, njeri zoteri e tjetri bandit i detyruar nga jeta behen shoke. Por ne mes futet nje kolonel i ushtrise, qe i hap syte doktorit mbi krimet e Tepepes dhe e perdor qe te mposhte revolucionaret.
Filmi ka gjithe mundesite per te qene i mire: aktore te mire, muzike te Ennio Morricones, etj, por ka dale teper i merzitshem dhe plot difekte. Dublimi eshte skandaloz, ne ca pjese buzet levizin dhe nuk jane dubluar, plus qe filmi nuk ka dinamizem, ka skena te zgjatura dhe muzika qetesuese ne mes te aksionit. Ne ca pjese nuk kuptohet qarte per cfare po flet, pra duhet marre me mend. Si rezultat duket qarte sesa i rendesishem eshte regjizori ne nje film, perderisa me te njejtat risursa dhe te njejtat vite qe Sergio Leone beri kryevepra, Giulio Petroni ka hedhur dem punen e talenteve qe ka patur ne film.
Gjendet i gjithi ne youtube. Pjesa me poshte tregon nje skene kur revolucionaret dorezojne armet. Dialogu eshte i bukur:
24 Nëntor 2011 10:47
Forumi Horizont > Arti & Kultura > Kinematografia > Enciklopedi e vogel e filmave italiane
