sarandaebukur
Veteran ne forum
Regjistruar: 21/06/2003
Vendbanimi: New-York
Mesazhe: 817
|
Te gjithe burra te mire
Nga Tasim Aliaj
Gazeta Ndryshe
Ka vite që në gazetat tona shkruhej dhe shkruhet mbi kujtimet për gjeneralë, kolonelë, ministra, byroistë e të tjerë ish funksionarë të lartë të shtetit e të partisë në të kaluarën e afërt. Madje, puna i ka arritur deri aty, sa të ribotohen pjesë pjesë libra me kujtime, të cilat janë publikuar rreth pesëmbëdhjetë vite të shkuara. Ka shpërthyer kështu në gazetari "Nekropoli". Nuk po themi se kështu, anashkalohen problemet e mprehta të ditës. Kjo do të ishte fare pak. Problemi, në të vërtetë, qëndron gjetkë. Sa i vlejnë këto shkrime, kujtime e kronika lexuesit të sotëm hallexhi? Dhe, fundi i fundit, ç'të re bien ato në kronikat e zeza të së kaluarës, të mbushur me krime e mandata?
Pothuajse, në të gjitha rastet, figura e Mehmet Shehut, jepet me besnikëri, ashtu siç ka qenë: Trim, strateg, takticien, guximtar, besnik e të tjera virtyte si këto. Gjer këtu nuk ka asgjë të keqe. Që ka qenë trim Mehmeti, kaq gjë ato kohë e dinin edhe foshnjat në bark të nënës. Mirë, po në fund, nuk na thonë asgjë, si u vra Mehmeti legjendar? Kush e vrau atë dhe përse e vrau? Ne nuk kemi nevojë të na tregojë, se kush ka qenë Kadri Hazbiu! Besnik i palëkundur deri në fund ka qenë! Thonë se ai ka shpëtuar jetën disa herë kumandarit. Po ç'doli më pas? Ai u akuzua dhe u pushkatua si tradhëtar e si agjent?! Është kështu, apo jo, zotërinj kronikanë? Dikujt Kadriu i paska akorduar një pension, pse gjatë luftës ajo paska "larë njëherë kokën". S'ka më bukur. Po ne dimë ca familje që Kadriun e kanë strehuar e mjekuar për muaj të tërë. Dhe, jo vetëm që nuk morën pension, por e morën në lule të ballit! U shpallën kulak, armik e u varfëruan deri në legjendë. Dhe patën aq burrëri, sa të mos i dilnin përpara e t'i kërkonin kompensim për shërbimet e dikurshme. Se i tillë ka qenë karakteri i shqiptarit. Nuk e kishte zakon ta kujtonte, apo të ta kërkonte " borxhin". Natyrisht, për këto i ndjeri Kadri nuk mban ndonjë përgjegjësi. Ama, ata që hedhin në letër kujtimet kaq "prekëse" përgjegjësi mbajnë që ç'ke me të!
Se, sipas këtyre shkrimeve, të gjithë na dalin burra të mirë. Asgjë të keqe nuk ka deri këtu! Por, logjika të shpie më tutje. Si dhe përse dhe, ca më tepër, nga kush e pësuan gjithë këta burra të mirë? Si vallë u eliminua kështu, gjithë lulja e gjeneralëve, të cilët udhëhoqën Luftën e madhe? Si një nga një, si në grupe, sikur të ishin kope bagëtish?
Kujtimet mallëngjyese të kronikave nuk na thonë asgjë për këtë pikë sa me rëndësi, po aq edhe delikate. Por, ky qëndrim, është një lojë e ulët për lexuesit, sidomos për ata që kanë dashur dhe e duan ende këtë vend.
Si dhe përse u pushkatua Beqir Balluku, gjenerali më babxhan i ushtrisë tonë? Po Petrit Dume, pa dyshim, oficeri më i plotë e më i përgatitur i Shtatmadhorisë? Po Hito Çako, katundari me opinga, i cili me aq sukses, frymëzonte trupat? Po gjeneral Prodani, përse u persekutua dhe u nxinë gjithë meritat e tij. Po Arif Hasko me shokë?
Eh, lista është aq e gjatë, sa nuk do të mjaftonin libra të tërë.
Por edhe këto janë fare pak. Pasi goditej njëri prej këtyre, u vinte radha shumë shpejt familjarëve dhe farefisit! Aq thellë vinte thika, saqë disa detyroheshin të ndërronin mbiemrat! Po kujt do t'ia hidhnin ata? Diktaturës së Proletariatit? Një llaf goje! Por ka edhe më.
Kur u pushkatua Avdyl Këllëzi, gërshëra " qethi" edhe nipërit e tij, dua të them, kushërinjtë e parë të fëmijëve të tij. Dhe ç'është më e bukura: Kur Këllëzi ishte në Piramidë, ata nuk bëheshin më njëri tjetrin! Po ja, siç thotë populli, e keqja të zë, po të bën palë! Të mos vemi gjer te Gjin Marku, e Bedri Spahiu, Tuk Jakova e Sejfulla Malëshova. Shumë nga këto personazhe, unë kam pasur rastin t'i njoh personalisht. E vërteta lidhur me, ta është ashtu siç shkruhet nëpër artikujt aktualë pa fund. Burra të mirë ishin. Trima ishin. Të sakrificës ishin. Le t'i hedhim mënjanë të metat dhe veset. Sidomos tani, me këtë distancë kohore. Sidomos, pas ikjes. Nuk është në natyrën e njerëzimit, që të flitet keq edhe pas vdekjes. Ata ishin ashtu siç ishin, por këtu na dilnin përnjëherë dy probleme kyçe:
1. A e meritonin me të vërtetë ata atë fund mizor? dhe,
2. A nuk duhet të thonë dy fjalë "për finire" skribët e këtyre kronikave dhe kujtimeve?
Si na ikën kështu, si nëpër duar, gjithë këta burra të mirë, trima, të devotshëm e të dashur? Sa do mënojë e vërteta rreth fundit të tyre të mynxyrshëm?
Se këtu ka dy gjëra, të cilat nuk i luan as topi:
1. Ose ata nuk kanë qenë të tillë, siç përshkruan, ose:
2. Dikush ua ka ngulur thikën pas shpine!
Zotërinj skribë, cili qëndron nga këto dy variante?
Nuk ka mundësi që ato të venë përjetësisht paralele, të cilat nuk takohen kurrë, si puna e shinave të hekurudhës!
Pra, pyetja është e hapur dhe e qartë si drita e diellit: Kush i masakroi gjithë këta burra të mirë? A me të vërtetë këto krime nuk kanë asnjë autor? Asnjë xhelat nuk paska dorë në këto krime? Po cili çilimi mund të besojë në këto përralla?
Me këto, nuk desha të them se botime të tilla janë të pavlefshme. Aspak! Por, ama, autorët duhet të jenë të përgjegjshëm dhe intransigjentë. Se edhe ata vetë, burra të mirë janë.
Babaxhanë janë edhe ata. Po, nëse ndonjërit i ka mbetur sahati prapa, lexuesi i sotshëm nuk ia ka borxh. Ata, po me atë kurajë që bënë luftën, po me atë kurajë duhet t'i venë deri në fund të vërtetës historike. Rrugë të mesme në këto çështje nuk mund të ketë.
--------------------------------
Po pushtetaret e sotshem a jane te gjithe burra te mire???/
Si mendoni???/
Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar
|
31 Maj 2008 18:29
Forumi Horizont > Media dhe Politika > Mediat Shqiptare > Te gjithe burra te mire
