Regjistruar: 10/01/2003
Vendbanimi: .
Mesazhe: 5233

“I çmendur je!”dikush te thotë
Nuk ka asnjë njeri,
S’janë veç zëra të natës
Që si shigjeta të helmatisura
Ngulen në shpirtin tënd të coptuar
Dhe ti mundohesh sërisht
Gjakun e derdhur të pish…..
Helena Kinaski-


X


-O Bono,lëri dhe vllait tat një pik. T’u bëftë Fredi .
Po më bezdiste ky zë i çjerrë që gjithmonë uleriste. Nuk po gjeja pipë dhe mundohesha ta sajoja me një kartmonedhë një mijë lekëshe. U bëra qull në djersë, nuk po e duroja dot erën e qelbur të hales ku isha futur dhe mezi po e hapja mallin, i cili kishte filluar të njomej nga djersa ime. Më në fund e hapa dhe……Ahh…!
Gjaku më gufoi nga kraharori dhe më dukej sikur do të më dilte nga sytë apo veshët. U
mbështeta pa frymë nga kënaqësia. Një orgazëm dehëse më kishte pushtuar shpirtin, nuk kisha më asnjë mendim, më dukej sikur gjithë ankthi dhe mërzitja e mëparshme, po shkëputeshin një nga një nga trupi im, si copat e një suvaje të prishur. Mezi hapa derën dhe dola nga banja duke u lëkundur dhe fërkuar me forcë hundën. Për bela po më kruhej i
tërë trupi, por bezdia fizike nuk mund të krahasohej me gjendjen time shpirtërore. Iu hodha Fredit në qafë me shumë ngrohtësi miqësore (thua sikur nuk ishte ai që s’e duroja dot disa minuta më perpara).
-Më lë një çikë?,-pyeti Fredi me një përulësi që të vështiroste.
-Po ti shkërdhatë je dru fare dhe më kërkon mua. Pastaj une një pikë kisha, të betohet Boni.
-E mo mirë, vari trapin. Shife pak atë gocën aty me të zeza.
-Kush mo ajo kurva me flokë të kuqe?
-S’besoj të jetë kurvë, pastaj të plasi ****a ty….Ua sa të qënkan skuqur sytë, qenke bërë mirë fare.
-Ishte mall perle…
-Nejse ,ajo goca më pyeti për ty, më duket se ta ka vënë syrin. Shikoje njëherë çfarë malli është, po pati lekë, krihe mirë…
-Pse mor qen, çfarë më bëre ti mua?!,-iu hakërreva gjoja i nxehur, por të njëjtën gjë mendova dhe unë para Fredit. Ky ishte një djalë i hollë dhe i gjatë, që njëherë më dukej simpatik, njëherë më dukej i shëmtuar. I ecte goxha me femrat, pasi përdorte me mjeshtëri hipokrizinë e vet, duke fshehur ndyrësinë që mbante në shpirt (n.q.s. e kishte dhe atë).U ula duke u lëkundur në tavolinë, ose më mirë, u fundosa në stolin e gjatë ku ishin hedhur pa kujdes rroba, çanta e të tjera gjëra që s’i mbaj mend. Timi që më ishte ulur në krah, po lexonte me vëmendje një revistë të dhjerë. I shkova një dorë flokëve të gjatë që më binin mbi sy, thitha dhe njëherë fort hundën se mos më kishte mbetur ndonjë gjë. Mbylla sytë dhe lëshova një psherëtimë të thellë që më buronte nga humnera ku isha futur. Pastaj i hapa dhe vështrova vajzën që kisha përballë. Ishte e lezeçme, dy sy të qeshur e deri diku djallëzorë. Një buzëqeshje e lehtë ia përshkonte buzët e holla e të vogla. Qafën e kishte shumë të këndshme e verbuese në bardhësinë e saj. Supeve kishte hedhur nje xhaketë lëkure dhe gjoksi i ngrihej e ulej pas çdo lëvizjeje që bënte. Më tej shikimin tim e pengonte tavolina. Ndjeva që po më visheshin sytë dhe po kërkoja si nëpër tym cigare. Më në fund e gjeta dhe e ndeza. Më dukej sikur gjithshka që më rrethonte ishte futur në një gotë kristali me fund të trashë. Në sytë e mi gjithshka po deformohej
dhe nganjëherë më dukej sikur të gjithë njerëzit qëndronin me kokë poshtë ose diagonalisht. I hapja dhe i mbyllja sytë, por gjithshka sa vinte e keqësohej. Vetë vajza që
kisha përballë po më sillej vërdallë e nganjëherë rrotullohesha edhe unë për ta parë
-Më jep të bëj edhe pak se s’më zuri fare,-më tha Timi në vesh, dhe une ia futa më shumë
kujdes tek xhepi i xhupit.
-Pipa më humbi babe,-i thashë duke kruajtur fytyrën
-Po pse mor burrë?
-Çfare t’i bëj, na ta jap njëmijë lekshin. Edhe unë me atë e bëra.
Sa isha duke ia dhënë, mbërrin Fredi që ulet përballë meje duke mos ia ndarë sytë dorës sime.
-Thuaji kamarierit që Boni të kërkon falje për moskorrektesën dhe jepja,-u mundova të gënjeja.
-Po pse s’ia jep vetë, ç’kuptim ka t’ia jap unë, -tha Timi që e kishte kapur menjëherë muhabetin, -e mirë se ia jap unë, -ndërkohë u nis gjoja për tek banaku.
-Çfarë ëndrre kam parë mbrëmë Fredo, më ka tronditur jashtë mase.
-Çfarë ëndrre mo? -u interesua Fredi. Mezi i mbaheshin sytë hapur dhe vazhdimisht fërkonte krahët apo kraharorin.
-Sikur ndodhesha në një dhomë të ngushtë e të gjatë, shumë të ngushtë, aq sa po më merrej fryma. Unë isha shtrirë në krevat, ndërsa përballë kisha një dritare të madhe. Ishte një gjysëm errësirë boshe që të kallte datën. Me sa mbaj mend, ndriçimin e vetëm ja jepte një qiri i dhjerë që po mbaronte. Ishte qetësi, shum qetësi, s’po e duroja dot. Heshtja me dukej shumë e huaj për tipin tim, e papranueshme dhe ndjeja një si frikë….
-Po qiririn e kishin ngjitur në mur? -më ndërpreu Fredi që vazhdonte avazin, dhe unë bashkë me të.
-Nuk e mbaj mend mo burrë, por di që ishte dhe një qiri. Pastaj çfarë mutin e kape me qiririn. Dëgjo njëherë, se kjo s’është asnjë gjë. Pjesa më interesante vjen tani.
-Pa hë njëherë..
-Ku e lashë…..Hë, ndjeja një si frikë mor burrë. Më kallte datën ajo mut dhome dhe qetësia. Unë isha shtrirë në krevat dhe shikoja nga dritarja. Kur befas shfaqet një si mjegull në xham ….Po rrotullohej rreth vetes si vorbull. Mbas disa çastesh mjegulla zhduket dhe kur ç’të shoh….?!
-Çfarë pe?! -m’u hodh Fredi. Po e tërhiqte aq shumë ëndrra ime saqë kishte shqyer sytë sikur do të më përpinte të gjallë.
-Ishte një vajzë Fredo. Yll, yll, ç’të të them…
-Mos more?!
-Qafsha plakën, s’të gënjen Boni. Kaçurrelse me flokë të gjatë. Kishte ca sy të mrekullueshëm Fredo….s’kam për t’i harruar ndonjëherë ato sy. Unë isha afruar tek dritarja dhe po e shikoja. Po më tërbonte ajo vajzë. Ndërkohë u kthye me kurriz nga unë, seç merrej me flokët a shihej në pasqyrë, nuk e mbaj mend. Zgjata dorën dhe mbylla sytë. Ndjeja një energji të çuditshme në dorë, nuk më linte t’a prekja, si ato magnetet kur i bashkon nga i njëjti pol………
-Po pastaj çfarë bëre, e preke e?-më pyeti Fredi krejt i dalldisur tashmë.
-U zgjova menjëherë dhe vetëm kur e gjeta veten duke përkedhelur kokën e krevatit.
Fredi rrudhi surratin nga zhgënjimi dhe ktheu kokën mbrapsh duke parë nga tavolina ku ishte kuqsja. Ajo kishte një copë herë të mirë që s’mi ndante sytë. Për një moment u përkul nga shoqja që kishte përballë dhe se çfarë i tha në vesh. Pastaj të dyja panë nga unë dhe qeshën. Befas shoqja u çua nga tavolina dhe u largua.
-Bono,ik ulu se ta liruan vendin,-më tha Fredi duke u kthyer nga unë.
-Ik mo burrë se më vjen turp,-i thashë dhe fillova të merrem kot së koti me çakmakun
-Po ik mo Bon, më dëgjo mua, është e jotja.
Iu binda dhe u nisa për tek kuqsja që zbardhi dhëmbët kur më pa.
-Pra ti…..qenke vajza misterioze ?!…….-i thashë dhe vazhdova të ferkoj hundën që më digjte shumë.
-Vërtet të dukem misterioze? Sa bukur! -tha ajo dhe i dha një ëmbëlsi e hijeshi më të madhe buzëqeshjes së saj.
-Edhe kur gjërat nuk janë misterioze, unë i bëj vetë për të gjetur diçka interesante në
to….
-Sidoqoftë unë nuk jam dhe aq misterioze për ty. Fredi më tha që më njeh si fytyrë dhe se kishe dëshirë të njiheshe me mua.
-Vërtet?! “Zagari”,-mendova unë.
-Por është për t’u habitur koiçidenca, sepse dhe unë mezi prisja sa të të njihja…-dhe kështu vazhdoi vajza me entuziazmin që kanë gjithmonë fëmijët që njoh. Sidoqoftë s’ishte dhe aq femijë nga trupi .Unë vazhdoja t’a vështroja por për të dëgjuar nuk dëgjoja më. Tashmë m’u bllokuan edhe veshët. Një moment, vetëm një moment, pastaj u normalizova disi. E vështrova me vëmendje, ishte një copë e shijshme, s’kishe ç’i thoje. Kisha dëshirë t’i zbuloja dëshirat apo mendimet e saj nga sytë gri shumë të bukur që kishte. Edhe ajo më vështronte me shumë kërshëri.
-Akoma je e gezuar tani që më njohe? Shpresoj që s’të kam zhgënjyer,-i thashë
-Ç’thua?! Aspak, përkundrazi, më pelqen tipi yt. Dukesh sikur s’ke frikë nga asnjë gjë. Ekziston ndonje gje qe mund te te frikesoje?
-Çfare the?Me fal s’e kisha mendjen,-i thashe ndersa po shikoja se sa dru ishte bere Timi.
-Desha te dija nese ka ndonje gje ne kete bote muti qe mund te te frikesoje.
-Po ,vetem nje gje mund te me frikesoje per vdekje dhe do te kisha deshire qe te mos e hasja ndonje here.
-Çfare?-me pyeti me shume kersheri
-Dashuria…-iu pergjigja dhe e pashe drejt e ne sy ,si per ta provokuar.Mu duk sikur s’i beri ndonje pershtypje te madhe,ndoshta kishte te njejtin mendim me mua.
-Do te desha te zbuloja se çfare po mendon ne ate koken tende te vogel.Uroj qe te jete e njejte me ate qe po mendoj une.
-Ç’do te thuash,-me pyeti gjoja si e habitur.Une e pashe dhe njehere pastaj duke nenqeshur,u çova nga tavolina per te shkuar tek shoket e mi qe ulerisnin nga te qeshurat.Nuk me pelqenin vajzat e veshtira,ose ato qe hiqeshin si te tilla
-Boni,prit ,-me tha e shqetesuar,-bera shaka.
Pastaj u çua dhe ajo ,m’i hodhi duart ne qafe dhe me puthi me epsh.U leshuam te dy serisht stol,ndersa dora e saj pershkonte rrugen e gjate e te zakonshme ,qe ne ato momente me shkaktonte njefare kenaqesie.Kisha mbyllur syte dhe i isha nenshtruar krejtesisht epersise se saj.Mendja ime ishte shnderruar ne nje hije te zeze e cila u nis fluturimthi ne qielli me re.Po pershkoja rrugen e qumeshtit duke iu afruar diellit perhere e me shume.Dhe nxehtesia sa vinte e shtohej……kisha vape……..

__________________
It takes just as much courage to express your love when it's right, as it does to walk away when it's wrong.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 10/01/2003
Vendbanimi: .
Mesazhe: 5233

X

Ate mbasdite e gjeta veten tek shtepia e kuqses(nuk me kujtohet as emri tani).Nje çarçaf i bardhe bore i mbulonte disi lakuriqesine e turpshme.Nuk po e kuptoja se ku
ndodhesha,pasi ishte dhe disi erresire.U çova dhe fillova te vishesha.Megjithese bente vape,une po dridhesha.Me dhimbte i gjithe trupi,nuk i ndieja me gjymtyret.Kisha nevoje
per pak heroine.Hapa portofolin dhe gjeta aty nje sasi te vogel lekesh.Me duheshin edhe
njehere aq qe te blija nje doze.Ia mora cigaret nga çanta por leket nuk ia preka.Ajo flinte si nje femije i vogel,por une nuk e vija re embelsine e saj.Nje hall me rendonte mbi supe:duhet te qetesohesha.Dola ne rruge dhe u nisa per nga “qendra”. “Ku t’i gjej leket e tjera,pastaj me duhen dhe nja 500 te pij nje kafe tek “Zyra” ”,-mendoja .Kur syte me
shohin Timin.Edhe ai i shkreti kishte dale per te kerkuar ,siç dukej.

-Bon,-me thoshte ndersa ecnim,-te betohem per koken e plakes qe kam ne shtepi se do ta le.Sot eshte hera e fundit ,te betohet Timi,-dhe te dy filluam te flisnim duke pohuar njeri tjetrin.Po shkonim drejt varesise se helmit.Asnje nuk do te deshironte te vuante si qen,i braktisur nga te gjithe.Por na dukej aq e larget ajo dite ,ndersa ne te vertete ishte aq afer,aq prane nesh.Qe tani e ndienim ekzistencen e saj dhe fundin……

-Tim,te kam si vellain tim,-i thosha duke e perqafuar,ndersa syte me rendonin tmerresisht,nuk i mbaja dot hapur.Shkuma e birres qe po pija,me rridhte ne menyre te neveritshme buzeve.Isha perlyer i teri si femije.Po kendoja nje kenge,ose te pakten keshtu me dukej mua.Nje violine e larget me shoqeronte.Ishte nje muzike prekese dhe lotet me rridhnin pa kuptuar faqeve.Gjithshka po zvogelohej ne syte e mi.Erresira po pushtonte trurin tim te lodhur.Vetem nje pike e bardhe dukej tej,larg ,shume larg.Pastaj erdhi e u zmadhua me shume shpejtesi,verbuese si nje diell i zjarrte .U perplas pas meje pastaj u zhduk.I hapa syte dhe e gjeta veten ne nje lendine te madhe,nuk dalloja asgje veç disa hijeve qe tundeshin a kercenin rreth zjarrit. “O Zot ,eshte ajo,kaçurrelsja!!!”Po ecte drejt zjarrit dhe fytyra e saj sa vinte e po ndriçohej nga flaket e kuqe.U afrua me shpejtesi, pastaj u hodh …….Tmerr…………Kenaqesi.O Zot çfare kenaqesie ndjeja .Vete parajsa ishte ulur ne shpirtin tim,ndersa une luaja me kaçurrelat e saj….Por erresira u shfaq serisht me floket e saj te shpupurisura dhe me mbertheu prej fytit.Po mbytesha, s’merrja dot fryme.Nje erresire totale ,pastaj serisht pika e bardhe e larget.U afrua me te njejten shpejtesi dhe u perplas me shume force mbas meje,aq sa e gjeta veten te shtrire pertoke ndersa Timi i shqetesuar po mundohej te me permendte ,me aq fuqi sa kishte….

__________________
It takes just as much courage to express your love when it's right, as it does to walk away when it's wrong.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 10/01/2003
Vendbanimi: .
Mesazhe: 5233

X

I hapa syte dhe gjeja e pare qe pashe ishte ime me.E ulur prane meje,me lotet qe i rridhnin faqeve,me perkedhelte doren ,here pas here m’a puthte ,pastaj me lemonte floket.
Ndihesha i lodhur,i rraskapisur.Me dhimbnin krahet dhe kembet,qe i kisha perplasur nga
pas murit nga dhimbja.Kisha kaluar ditet me te veshtira te jetes time dhe çuditerisht
s’mbaja mend asnje gje,ose me mire nuk desha te kujtoja asnje gje.Zgjata doren dhe i preka faqen.Dora ime u njom nga lotet e saj te paster e te dhimbshem e nderkohe dhe une fillova te qaja.Qante nena per birin,qante dhe biri per veten e tij,per gabimin e tmerrshem qe kishte bere.Syte e mi u mbyllen serisht dhe une rashe ne gjume te thelle.


Kaloi shume kohe,jave te tera dhe une vazhdoja te rrija i mbyllur ne shtepi,kisha burgosur vetveten.Te vetmet fytyra qe shihja ishin prinderit e mi te cilet tashme ishin qetesuar disi,por ne momente te caktuara ktheheshin ne histerike dhe une mbyllesha ne dhome ngaqe s’i duroja dot.Isha bere tmerresisht i ndjeshem,Zhurma me e vogel ngacmonte menjehere sensoret e mi dhe une zija veshet me duar duke pritur qe ajo te zhdukej.Nuk me lejohej te dilja as tek oborri.Merrja me nenshtrim ilaçet qe me jepnin(disa qetesues dhe nje anti-heroine,te cilen s’e duroja dot ngaqe ishte tmerresisht e hidhur.Menjehere pas ilaçeve ndihesha keq,me dhimbte i tere trupi.Kisha shqetesime ne stomak e nganjehere me dhimbte edhe koka.Kjo nuk zgjaste shume,pasi me zinte menjehere gjumi.Flija per disa ore dhe pastaj zgjohesha me i trullosur.Kishte raste kur qetesueset nuk me benin asnje efekt dhe rrija gati me dite te tera pa gjume.Te vetmin argetim qe kisha ishte muzika apo televizori.Ne disa momente me hypte histeria dhe me vinte te shkaterroja gjithshka.Perpelitesha ne dhome si nje kafshe e eger e mbyllur ne kafaz.U lutesha prinderve me lot ne sy qe te dilja te pakten deri tek oborri.Kisha nevoje per ajer te paster,te prekja toke me kembe dhe te bisedoja me krijesa njerezore.Me ne fund me lejuan te dilja.Im ate me bente shoqeri hap mbas hapi.Ai vinte pak i shendoshe,floket i ishin zbardhur pergjysem dhe i ishin rralluar disi perpara.Thoshin se une i ngjaja shume por çuditerisht nuk shikoja asnje gje te perbashket me te pervec syve.Ai me kontrollonte mire dhe nuk me lejonte te bisedoja me njerezit qe kalonin.
Befas me zune syte nje siluete te vogel qe me beri shume pershtypje.Ajo ishte me dy shoqe qe ecnin ne krahe te saj.Po ato kaçurrela qe pashe dikur ne enderr….po ajo embelsi.Syte e saj…..si mund te harroj shkelqimin e tyre qe çdo nate me ishin bere obsesion.Nuk ishte hije.Ishte njeri i gjalle me mish e me kocka .Nje ngjashmeri e jashtezakonshme,aq sa s’po u besoja syve.Ajo me pa me habi meqenese po e veshtroja aq i llahtarisur.Ngeli ne vend per nje moment derisa zeri i shoqes qe e therriste e zgjoi.Ajo vrapoi tek ato dhe vazhdoi rrugen.Kthente koken here pas here dhe qeshte.Une isha bere nje me gardhin dhe kisha zgjatur krahet drejt saj.Deshiroja me gjithe shpirt te kthehej,te ndjeja pranine e saj,ndersa disa lote me rrodhen faqeve te vyshkura nga vuajtjet qe kisha hequr.Ktheva koken dhe pashe tim ate i cili po kujdesej per trendafilat e rinj qe kishin çelur.


Dita kalonte duke ia lene vendin nates dhe nata serisht dites.Shpesh here e gdhija i ulur ne dritare dhe me kureshtjen e nje femije, shikoja jeten qe gjalleronte jashte ,pa u ndier aspak mungesa ime.Gjithshka me dukej e huaj,e panjohur e deri diku e frikshme.Vete ndihesha nje foshnje e porsalindur te cilen e priste nje jete e re ,ndoshta me e mire, ndoshta me e keqe.Vete fati do ta vendoste dhe per kete nuk e vrisja mendjen aspak.Isha qetesuar goxha shpirterisht dhe fizikisht.Nuk kisha me nevoje per ilaçe,perveç antiheroines e cila siç dukej do te vazhdonte per nje kohe te gjate.Ne te vertete une beja gjoja sikur e pija,nuk e duroja dot efektin e saj pasi me shkaktonte te dridhura te forta dhe nje gjendje gjumesie te padurueshme.Pe nje kohe te gjate iu luta prinderve qe te mos e merrja,por ato ishin bere tmerresisht skeptike,aq sa nuk mund te qetesoheshin pa e pare me syte e tyre qe e piva.Atehere mendova dredhine,e mbaja poshte gjuhes dhe kur ata largoheshin,e peshtyja nga dritarja.Por fillova te kem frike se mos me zbulonte ime me kur pastronte oborrin,prandaj si me e pershtatshme m’u duk w.c.-ja.Ndoshta dhe aty mund ta zbulonin,atehere me lindi nje ide interesante.Hoqa tapetin nen krevat dhe kerkova me sy ndonje vrime ne parket.Me ne fund e gjeta nje qe m’u duk e pershtatshme dhe fillova t’i hedh aty kokrrat e mallkuara.
Gjumin e kisha akoma te veshtire e te çrregullt.Shpesh here me turbullonin vegime apo endrra te keqija qe me lidhnin me nje bote tjeter,me nje pjese te se kaluares sime .Por endrra me e dhimbshme ishte figura e vajzes se deshiruar e cila po hynte thelle e me thelle ne shpirtin tim te dobet.Per nje moment me dukej sikur e kisha shume prane,zgjasja krahet qe ta prekja por ajo zhdukej serisht .Nuk e kisha pare me qe ate dite kur dola ne oborr.Nganjehere kujtoja qe kishte qene thjesht nje nga endrrat e shumta ,por ajo ishte aq e vertete,aq afer meje,aq njerezore.….

Disa shoke te vjeter(sigurisht te paster)me vizitonin here pas here.Edhe telefonatat kishin filluar te m’i lejonin.Deshiroja me gjithe shpirt te filloja jeten time te re,te shkoja ne shkolle,te rrija mes moshatareve te mi,pasi ndihesha teper i vetmuar,dhe ajo dite po afronte.

__________________
It takes just as much courage to express your love when it's right, as it does to walk away when it's wrong.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 10/01/2003
Vendbanimi: .
Mesazhe: 5233

X

-Boni,-me tha mesuesja e matematikes kur hyri ne klase,-si ndihesh tani?!Shpresoj te te kene ardhur mendte ne koke dhe te besh nje jete me normale se e para.
Po e veshtroja i habitur dhe ndjeva gjakun te me hipte ne koke.Ajo po e nxirrte sheshit shkakun e mungeses sime,po me demaskonte dhe fyente direkt ne syte e te tjereve qe ishin ne klase.Gati te gjithe i dinin bemat e mija te kaluara por silleshin normalisht me mua.
-Ku e gjen te drejten ti mi plehre,te me flasesh ne kete menyre?!Mos te duket vetja nena ime apo e te tjereve?!-iu ktheva tejet i inatosur,-Je vetem nje cope mesuese me detyren e vetme te japesh mesim e te mos nderhysh ne punet e te tjereve.
Ajo kishte shqyer syte nga pergjigja ime e guximshme.
-Jashte!-uleriti,-Mos te ta shoh surratin pa me sjelle prindin ,rrugaç i droguar!
U çova me tersellime dhe ia futa me shqelm bankes qe kisha perpara(ku fatmiresisht nuk kishte njeri te ulur).Me vinte t’ia hidhja stolin kokes por u permbajta.
-Do ta shohim se kujt do t’i takoje fati ta preke serisht pragun e kesaj klase,-iu hakerreva dhe dola pa harruar ta perplasja deren me sa fuqi qe kisha.
-Boni,-u degjua nje ze mbrapa meje,ishte Dori.U afrua me vrap dhe m’u hodh ne qafe,ndersa une akoma dridhesha nga nervat.-Mos u merzit, t’u befte Dori!Ç’ke qe merresh me ate plake?Me ke mua ti!
-Nuk desha ,o Dor,nuk desha .Por ti e degjove se çfare me tha,me diskretitoi ne syte e te gjitheve.Çfare u duhet ketyre shurrave te merren me punet e mia personale.Pastaj mjafton qe kalova tere ato vuajtje dhe tani m’a kujton prape.Dua te gjej vetveten,me kupton,dua te kthehem perseri Boni qe kam qene por s’me lene keta njerez……
-E di shpirt ,e di,-me thoshte ndersa me shtrengonte fort ne krahet e saj,-mos degjo seç thone,qente qe lehin nuk te hane ,shiko jeten tende ,mire zemer?
-Je si rrush,-i thashe tashme i zbutur,-vetem ti di te me qetesosh…-dhe e putha fort ne gushe.-Tani kthehu brenda se mos te krijon edhe ty ndonje problem,pastaj shihemi prape.
-Po ti ku do te ikesh?Jo dua te vij me ty.Nuk mund te kthehem me brenda,pastaj s’dua te te le vetem..
-Po nuk do te jem vetem mor lal,do kaloj njehere nga çunat….
-Boni,prape ti?!!-me pyeti me sy te llahtarisur.
-Joo me ato qe kujton ti mi zemer,do te jem me Nikon e te tjeret,kupton?
–Jo, dua te vij me ty,mire?He te lutem ,me merr dhe mua ,he shpirt ,mos u bej djale i keq..
-Mire,hajde.-i thashe dhe ajo u mbeshtet ne krahun tim .Nuk ia prishja dot pasi ishte e vetmja femer qe me pelqente dhe qe dinte se si te sillej me mua.

__________________
It takes just as much courage to express your love when it's right, as it does to walk away when it's wrong.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 10/01/2003
Vendbanimi: .
Mesazhe: 5233

X
Nje lypes kishte ndaluar ne rruge dhe u uleriste njerezve t’i hidhnin ndonje lemoshe.Ne pergjithesi nuk ia varte njeri dhe e shihnin me perbuzje.Por kishte edhe nga ata zemermire ,ndermjet tyre edhe Dori,qe i hidhnin ndonje lek.Une e njihja mire dhe me vinte keq per te sepse ishte i verber.Dikur shikonte dhe bente nje jete normale,por kur u verbua,femijet e tij e braktisen dhe ai endet qe atehere rrugeve me qenin e tij besnik( qe ishte i vetmi qe s’e braktisi) duke rrojtur me lemosha.Njehere kur nuk kisha leke t’i jepja i dhashe gjysmen e hamburgerit dhe nje cigare(qe ishin shume te shtrenjta per mua).Xha Vaso me njihte qe te vogel dhe u mallengjye shume nga miresia ime.Atehere vendosi te ma tregonte historine e fatkeqesise e tij.Nje histori e çuditshme dhe deri diku e pabesueshme :
“Ishte mengjes”nisi te tregonte “dhe une kisha dale te merrja pak buke ,me aq pak leke sa kisha.Nuk ndjehesha mire sepse nje dite me pare kisha patur hipertension,dhe syte nganjehere me visheshin me re te erreta.Shikoja njerezit qe ecnin me shpejtesi dhe makinat e panumerta qe shkonin e vinin.Po me dhimbte zemra dhe desha qe te arrija sa me shpejt ne lulishte qe te ulesha ne ndonje stol.Nganjehere i mbyllja syte por menjehere me perplasnin njerezit sa andej ketej dhe detyrohesha t’i hapja prape.Nuk e di pse,por ngrita syte dhe pashe diellin qe sundonte ne qiellin pa re.Per nje moment m’u duk sikur po me afrohej dhe drita e tij po me verbonte por nuk mund t’i hiqja syte.Ndihesha si i hipnotizuar nga ajo drite e cila u afrua me shume shpejtesi dhe u perplas pas meje.Qe nga ai moment gjithshka u erresua dhe une nuk shikoja asnje gje .Hapja dhe mbyllja syte i tmerruar por serisht erresire totale…”Ne ato momente me mberthyen djerse te ftohta pasi m’u kujtua nje nga aluçinacionet qe pashe nen efektin e helmit.“…Fillova te bertas ,te qaj e te shkul floket nga deshperimi.Isha i verbuar ne mes te rruges ku prisja te me shtypte ndonje makine nga çasti ne çast.Befas ndjeva diçka qe u ferkua mbas kembes sime.Ishte Ralfi,qeni im besnik.U kapa mbas qimeve te tij dhe fillova te ec .-Bravo Ralf,te lumte biri im,me ço ne nje stol,he Ralf, forca!-Ecja duke u penguar ne çdo hap qe beja por i lumtur qe dikush po me ndihmonte.Me ne fund preka nje stol me dore dha arrita te ulem. Kerkova me dore Ralfin,kur e preka,fillova ta perkedhel me dashuri ndersa lotet me vershonin si lumenj nga syte.-Te lumte bir,faleminderit o qeni im besnik.Ta dish ti se sa rendesi ke per mua.Me ate heshtjen tende kafsherore me mbush shpirtin sikur te ishe njeri.Jo ,me mire qe je qen sepse keshtu vlen me shume se njerezit vete kanibale.-dhe ngrita koken,ndersa nje buzeqeshje ironike kishte mberthyer buzet e mia.Iu hakerreva diellit mizor ,qe me verboi por qe s’me vriste dot me shume…..”

__________________
It takes just as much courage to express your love when it's right, as it does to walk away when it's wrong.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 10/01/2003
Vendbanimi: .
Mesazhe: 5233

X
Te ulur ne tavolinen e fshehur te lokalit,po beja nje muhabet te embel me Nikon ,ndersa Dori ma kishte marre doren dhe ma shtrengonte here pas here .E shtrengonte dy here me shpejtesi pastaj pushonte (ishte sinjali jone qe shprehnim ndjenjat e njeri tjetrit kur nuk kishim mundesi te flisnim lirisht).E beri nja dy here ,por kur pa se une nuk e kisha mendjen,me shkeli fort kemben .Per pak sa nuk ulerita nga dhimbja dhe e pashe me inat,por kur ndesha me veshtrimin e saj akoma me te inatosur,u zbuta menjehere dhe fillova te qeshja.Ajo sikur u zbut nje çike por mundohej te ruante seriozitetin.Pastaj ,kur e perqafova dhe e putha ne floke,gjithnje duke qeshur ,filloi te qeshte edhe ajo .U shkrime gazit ndersa Niko na veshtronte i habitur ,pa kuptuar asnje gje ,duke qeshur edhe ai vetvetiu.
Befas e qeshura me ngriu ne buze kur pashe nje vajze qe u fut ne lokal dhe u ul perballe meje.Ishte ajo ,kaçurrelsja e endrres,e shoqeruar me dy shoqe.Kishte njefare kohe qe nuk mendoja me per te ,por ne moment u ndez zjarri ne shpirtin tim.Po e veshtroja i ngrire nga habija ,por menjehere u kujtova qe kisha Dorinen ne krah dhe e hoqa veshtrimin nga krijesa e deshiruar.Ktheva koken nga ajo dhe ndesha me veshtrimin e saj pyetes, kritikues e deri diku te deshperuar.Edhe pak dhe ja ku iu shfaqen disa lote te pabindur ne syte e saj jeshil te mrekullueshem.Vajzat jane gjithmone te afta te intuitojne gjithshka kur dashurojne .E pa me inat dhe nje here pastaj u çua nga tavolina .Me la akoma me te hutuar,ndersa Niko qe tashme e kishte kuptuar ,kishte ulur koken dhe merrej kot se koti me lugen e vogel qe kishte ne dore.Nuk po fliste fare ,dhe une fillova te shoh andej kendej qe te mos e jepja veten.Ne nje moment shikimi im u ndesh me ate te vajzes.Ajo dukej aq e bukur ate dite dhe me njeren dore luante me kaçurrelat e saj ,gjithnje duke me veshtruar .Edhe pak ,pastaj nisi te fliste me shoqet qe kishte ne tavoline.
-Çohu Niko,-i thashe ndersa po vishja xhupin .-Nuk mund te rri dot me ketu.Eshte ajo qe te kam folur .
-E morra me mend vellaçko ,po kaq shume te paska hyre ne zemer sa s’e duron dot as prezencen e saj?Nuk po te njoh Bono,ke ndryshuar,je bere pak si kar..
-As une nuk e di se ç’po ndodh me mua,por do ta zbuloj se s’ben
-Ate te besh dhe ki kujdes Bon,se ç’femer eshte .Mua po me duket shume e perkedhelur ,tip kuçke
Mblodha supet se s’dija ç’ti thoja.Pastaj u nisem te dilnim.Befas dikush me preku doren dhe me la diçka aty,nje cope leter te palosur.Ktheva koken dhe pashe kamarjerin i cili me shkeli syrin dhe pa nga tavolina ku ishte vajza.Ajo kishte ulur koken dhe me dukej shume e turbulluar.Dola me nxitim jashte se po me priste Niko.
-Ej ,shif se ç’me dha kamarjeri ,-e hapa dhe e lexova: “Quhem Helena dhe mezi pres sa te njihem me ty .Te lutem hajde neser po ne kete ore ketu”
-Qenka romantike çupa,-me tha Niko duke qeshur ,-çfare do te besh Bono,do t’i dalesh?
-Nuk e di Niko, por do te mendohem..
-Leri mor ato se ti qe tani fillove te numerosh minutat .Thuaj qe ke rene brenda dhe mos me shit karrlliqe mua.
-Ti nuk je i afte te kuptosh mor bir ,te mungon shkolla,-i thashe dhe vazhduam rrugen duke folur per Helenen.Edhe atij i kishte pelqyer nga pamja e jashtme ,megjithate nuk e dinte as vete por ia kishte friken per mua.

X
-Mos me veshtro ashtu se me çmende fare ,-i thashe Helenes qe u habit dhe filloi te qeshte.
-Pse?!-me pyeti duke m’i ngulur syte e saj ne nje te kalter magjepese.
-Nuk e di po me duket sikur do te me hipnotizosh.E ke ate aftesi ti?
-S’e besoj.Pastaj ti nuk hipnotizohesh aq kollaj .
-Po ti nga e di kete?
-Me kane folur disi per ty dhe per jeten qe ke bere.
Ne ate moment u zbeha i teri “Edhe kesaj i paskan thene .Po çfare mutin duan xhanem?!”mendova dhe i kalova nje dore flokeve nga sikleti .
-Mos ki frike ,-me tha tek vuri re turbullimin tim,-te kuptoj fare mire dhe s’e kam absolutisht problem,bile jam kurreshtare ta njoh vete ate jete nga goja jote.Do te me tregosh ndonje gje, he?
-Ne qofte se ka mundesi ta mbyllim kete teme muti.Mua nuk me pelqen te flas per veten time ,aq me pak per te kaluaren time ,me njerez qe nuk i njoh mire.
-Me fal ,-me tha e prekur,-Nuk desha te te ofendoja.Edhe une them ta mbyllim kete teme.
E pashe me habi dhe buzeqesha lehte.Po me ndizte nje zjarr qe as une s’e kuptoja por deri tani po e mbaja mire veten.
-Eshte tamam si ai njeriu i zhytur ne erresire ,qe ngrohet e ndriçohet nga nje zjarr gjysem i shuar .Ndihet mire prane tij,por kur shuhet zjarri,e pushton i ftohti i tmerrshem dhe erresira totale…..
Nuk munda te vazhdoja dot pasi ne ato momente m’u mbushen syte me lot dhe Helena u ngjit mbas trupit tim duke me perqafuar.
-Nuk dua te me flasesh me per te ,mire?…..Ti me ngjall nje ndjenje te çuditshme qe s’e kam njohur ndonjehere.Me ngroh te teren…..dhe ndiem shume mire prane teje….
Nderkohe une po e puthja lehte ne buzet e saj si trendafil.Po mposhtja endrren time mashtruese.Tashme ajo ishte e imja….

X
-O Fred,-tha Klodi,shperndaresi i njohur i heroines,-Kush eshte ajo goca qe rri me Bonin?
-Nuk e di Klodo,-Fredi i shkrete kishte dhimbje dhe kishte gati nje ore qe po i lutej Klodit per nje doze,-Boni nuk m’a prezanton dhe kam pershtypjen se do ta mbaje larg nga ne.
-Bjeri nga mbrapa dhe po m’a rregullove kete pune ,do te kesh perdite nje doze falas nga une.
-Ç’ke ti,ta rregulloj une,po me jep nje çike ,t’u befte Fredi.Kam dhimbje mor bure ,t’i jap leket me vone .Te lutem,he mo Klod,te lutem….
-Keshtu thua gjithmone ti zagar dhe nuk m’i kthen asnjehere.Na ,merre kete e mos te ta shoh me surratin pa ma rregulluar ate pune,more vesh?
-Rrofsh babe,je shpirt njeriu .Do te ta mbarroj brenda javes,po dhe ti mos harro premtimin tend.
-Nuk e harroj jo,po qerrohu tani se kam pune.
-Ika ,ika hajde te te perqafoj dhe nje njehere,-po Klodi e shtyu me perbuzje,-Ika ..ika..
Klodi filloi te qeshte dhe u fut ne makine.
-Jane shtuar ca keto shurrsat e vegjel,-foli burri misterioz qe ndodhej ne kolltuket e mbrapshme dhe po hiqte me lezet nje puro te trashe,-Po kujdes se mos te qisin ndonje gje me ato te anti–droges.Te shpetova njehere nga burgu por tani s’dua te rrezikoj me.Jemi ne nje valle te madhe,kupton,jane goxha para ne mes…
-Nuk ka problem ,shef,-tha Klodi pasi ndezi nje cigare,-Kam ca shoke qe sapo jane futur tek anti-droga dhe them se i kam krahet e ngrohta.Njehere pashe me syte e mi nje aksion muti qe organizuan dhe kapen nje grup nga keta.Te thuash ti se po kapnin kriminele te rregjur .Mund te ishin me shume se pese furgona plot.Iu sulen te shkreteve dhe duke i rrahur ia vune prangat e i rrasen brenda. I mbajten aty nja dy dite ,duke i torturuar qe te tregonin ndonje gje.Dhe paten rrezultat,sepse qelluan disa te dobet.Plotesuan disa dosje hetimesh ,te cilat u zhduken nga nje dore e padukshme,-i shkeli syrin duke qeshur,-pastaj i leshuan prape duke ia marre leket apo sendet me vlere qe kishin.Ndonje droge nuk u gjeten sepse e kishin bere te gjithe pushtit,-perfundoi Klodi dhe te dy u shkrine gazit.

__________________
It takes just as much courage to express your love when it's right, as it does to walk away when it's wrong.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 10/01/2003
Vendbanimi: .
Mesazhe: 5233

X
Po vrapoja ,me Helenen per dore neper nje fushe te madhe ,shume te madhe,aq sa fundi nuk i dukej.Ajo zbardhte nga lulet ,sikur te ishte e mbuluar me debore.Per nje moment u pengova dhe rashe.Helena ra siper meje dhe filluam te qeshnim te dy .Une veshtroja se si rrezet e diellit ia perkedhelnin qerpiket e bukur te cilet i perpeliste si nje zog i lodhur.U mundua te me mbyste si me shaka por ia pushtova duart befasisht dhe e rrotullova me shpejtesi.Tani ndodhesha une siper saj.Ia putha syte me embelsi,njeri pas tjetrit pastaj ia kafshova lehte hunden.Ajo bertiti nga kenaqesia dhe duke qeshur me shtyu.U çua dhe filloi te vraponte serisht.Une e ndiqja me sy sepse nuk kisha me fuqi ,ndersa mendja ime fluturoi pertej fushes se blerte .Ajo iu afrua maleve dhe filloi te ngjitej perhere e me shume drejt diellit.Pastaj ,kur arriti ne lartesine e reve ,u leshua pertej hapesires ,aty ku lidhet qielli me token.Pastaj e gjeta veten ne breg te detit.Ne vend te diellit,hena e plote na buzeqeshte.Te dy rrinim prane zjarrit dhe pertypnim me lezet misrat e pjekur.Buzet e mia ishin nxire nga lyspat dhe kur Helena me pa,u shkri se qeshuri .Pastaj filloi te m’i lepinte e te m’i puthte njekohesisht.Ne ate moment e pushtova dhe po ia hiqja nje nga nje rrobat e saj te lehta,si nje sherbetore e sprovuar.Pastaj goja ime filloi rrugen e gjate te epshit ,duke puthur çdo pjese te re qe zbulohej.Helena me syte e mbyllur m’a kishte pushtuar koken me duar dhe renkonte nga kenaqesia……

X
-Den ,e njeh ti shokun e ri te Helenes?-pyeti Ema ndersa po rregullonte jastiket e divanit. Deni lexonte me shume vemendje gazeten.Ai ishte nje burre trupmadh dhe megjithese ne moshe te thyer,i rruante disa tipare te kendeshme rinore.
-Den ,me ty po flas.-dhe ia hodhi jastikun afer me inat.-Ti je gjithmone shume indiferent e nuk te behet vone ne qofte se ndonje vagabond shoqerohet me vajzen tone…
-Nuk ke te drejte qe flet keshtu.-iu kthye Deni duke e hedhur veshtrimin pertej zyzeve elegante qe mezi i mbaheshin ne maje te hundes se drejte e te holle .-E para e punes une nuk jam indiferent me vajzen,por nuk mund t’i nderhyj ne ndjenjat e saj,e dyta ai nuk eshte vagabond.Te pakten mua m’u duk djale i edukuar e simpatik.
-Çfare flet more,thengjill i mbuluar thuaj.Po e di se ç’me tha Sasha?Ajo i jep letersi ne shkolle dhe e njeh mire.Ai eshte nje rrugaç e i droguar,ja se ç’me tha.Kupton,ai do te na e marre ne qafe vajzen,e mjera une!
-Pusho,keto jane shpifje,more vesh,shpifje!Une e njoh te jatin.Ai eshte nje burre i nderuar,nga familjet me te mira te qytetit.Me ka folur per te dhe une e di para teje se çfare ka kaluar.E mori njehere ate rruge por shpetoi,te pakten nuk arriti te futej teresisht ne valle,-iu pergjigj i nxehur Deni duke hedhur gazeten pa kujdes ne tavoline.-Ai ka deshire te rrije me shoke te rinj,te paster,ka nevoje per te njohur shoqeri te mira,e pse te mos e gjeje ate tek vajza jone?Fundja ajo tashme eshte e madhe dhe e di mire se çfare duhet te beje.
-Po Sasha me tha qe keto nuk ndryshojne ndonjehere more.Bejne sikur e lene pastaj e nisin prape….
-Me çave koken me ate shtrige.Ç’i duhet asaj xhanem te nderhyje ne keto pune?!Eshte djale i mire po te them dhe pike.Tani mbylle se s’kam me nerva te merrem me llafe te kota.
-Do te na e marre ne qafe vajzen dhe per kete ti mban pergjegjesi me ate indiferencen tende.Degjon?Pergjegjesine do ta mbash ti.-tha Ema me syte tere lot dhe u largua per ne dhomen e gjumit sepse nuk e duronte prezencen e burrit ne ato momente.Shume mendime te erreta kishte ne koke dhe kraharori i ulej e ngrihej me shpejtesi nga shqetesimi.
“Dreqi e marrte!”-mendoi Deni i acaruar ne kulm.”Mbase ka te drejte qe shqetesohet dhe une do te bej mire ta ndjek me kujdes kete pune.Ne fund te fundit e mori njehere ate rruge dhe akoma njeh shume narkomane,ish shoket e luftes.Rreziku ekziston dhe une nuk dua t’i ndodhe asnje gje vajzes sime te vogel”.U ngrit nga kolltuku dhe filloi te sillej verdalle neper dhome.Nuk e mbante me vendi nga shqetesimi qe i hipi ne koke.

X

-Eshte e vertete qe s’me do me?!Te lutem, Boni me thuaj te verteten.Mos bera valle ndonje gabim?
Une nuk e degjoja fare por i gezohesha si femije pikave te shiut te lehte qe filloi.Zgjasja duart drejt qiellit dhe rrotullohesha rreth vetes me syte mbyllur.
-Jam i lumtur kur bie shi sepse me lag te terin dhe duke me lagur,shpelan trurin tim te vyshkur nga mendimet e zymta…
Isha me te vertete i lumtur dhe euforizmin tim e manifestoja duke kercyer e qeshur si i çmendur.Ngacmoja njerezit qe kalonin ,pa kursyer dhe pleqte apo femijet.Ndersa Dori me ndiqte me lot ne sy.Me arriti dhe me kapi per beli e deshperuar,ndersa une rrija si i ngrire e duke qeshur vazhdoja t’i mbaja duart lart,nga te cilet rridhnin perrenj te vegjel shiu.
-Te lutem shpirt,mos bej keshtu,he xhan,-ajo kishte mbeshtetur koken ne kraharorin tim e me njeren dore fshinte lotet qe i rridhnin parreshtur ne fytyre duke u perzier me pikat e shiut.
-Ah ,ky dyshimi yt i poshter qe ngacmon qelizat e mia.Po me çmend dhe çmendurine e fsheh ne lumturine time qe po sheh.Nuk eshte e vertete ,s’eshte veçse nje loje e dhomave te fshehta te trurit tim .Ti mendon se gjithshka vjen nga indiferenca ime e lindur,por eshte thjesht nje shkak ose me mire nje pasoje.Fati me shkaterron ne lumturine qe me fal,prandaj une kerkoj hidherimin qe serisht m’a dhuron,kjo eshte gjithshka qe mund te enderroj.Por dyshimi jot eshte teper i larte per nivelin qe kam .Pse s’e mban per vete?Mbase aty do te gjesh lumturine tende dhe une nuk do te jem me fati yt,por thjesht nje shkak i zhgenjimit tend.Ne ate moment edhe ti do ta dashurosh shiun dhe do te pranosh sherbimet qe na sjell…
-E dua shiun shpirt ,e dua,por ty te dua me shume e nuk dua te te shoh me ne kete gjendje.Ti do te me çmendesh fare ,me thuaj!O zot ,pse me torturon keshtu….une te dua…Nuk t’i them me ato fjale shpirt ,vertet,nuk te meritoj,por as ajo nuk te meriton.
Oh..Boni…,-me puthte duart ,fytyren dhe lotet e saj me digjnin lekuren.Por une nuk ndjeja asnje gje ne ato momente .Mendja ime fluturonte diku tej,aty ku rrezatonte bashke me diellin ,imazhi i krijeses se dashur……..

__________________
It takes just as much courage to express your love when it's right, as it does to walk away when it's wrong.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 10/01/2003
Vendbanimi: .
Mesazhe: 5233

X

Ate dite kisha ditelindjen.Ne shtepi kishin ardhur shoket si dhe Helena qe s’me ndahej asnje çast.Ishim plasur te gjithe tek salloni i madh dhe po pinim per qejf,ndersa nje muzike e çmendur na çante veshet.Prinderit e mi ishin zhdukur sipas deshires sime.Ne nje divan ishte shtrire Niko me Timin,qe flisnin pa pushim kot se koti ,duke pire cigare dhe gjerbur nganje çike shishen e uiskit.Une isha ulur ne toke me Helenen mbi disa jasteke te vegjel.Ajo ishte mbeshtetur e tera nga une dhe po fliste me Dikun,nje djalosh ezmer pa pike truri.Ishte qyfyrexhi qeni dhe ne qeshnim me sa fuqi qe kishim me budalliqet qe thoshte.Nganje here shtrieshim pertoke nga gazi ,mekeshim fare per momentin aq sa na dhimte stomaku.Kishin ardhur dhe dy vajza,Xhoi me Sabinen qe benin muhabet per hesap te tyre,ulur neper kolltuqe.Dorin e kisha ftuar ,por erdhi thjesht te me jepte dhuraten e saj ,pastaj iku megjithe lutjet e mia te zjarrta.Nuk e duronte dot prezencen e Helenes.
-Bono,s’me besohet qe mbushe 17 vjec,-me tha Timi,-nuk e marr vesh pse je kaq i vogel,do te rritesh ndonjehere apo jo?
-O Timo,pse je kaq bole mor burre?Sa here te kam thene te mos m’a permendesh moshen time.Ti kujton se kam une faj qe iu tek pleqve me vonese te benin qejf dhe te me nxirrnin ne drite?
-Pse?!Mua me pelqen te jem gjithmone e vogel,-u hodh Helena,-nuk dua te rritem.Gjithmone diten e ditelindjes zgjohem duke qare ,nuk mund ta pranoj dot qe me iku dhe nje vit nga jeta.Eshte e tmerrshme kur mendon se ndonje dite do te plakesh e do te vdesesh…..
-Ç’jane keto budalliqe qe thua mor lal.Ti do dhe nje shekull te behesh grua,je akoma femije i vogel,-i thashe Helenes mbasi i hoqa nje te puthur te fuqishme ne floke.
-Nuk jam femije,-m’a ktheu Helena e fyer.
-Je….
-Nuk jam….
-Je …
-Nuk jam te thashe ,-tashme me kishte vene poshte dhe mundohej te me mbyllte gojen me dore,por une nuk e lija dhe qeshja,-nuk jam me femije ,more vesh?S’jam me femije….s’jam me femije..
-S’e marr vesh çfare mutin ke xhanem,-i thashe paksa i nevrikosur,-nga njera ane qan se s’do te rritesh,nga ana tjeter s’do te jesh me femije,nuk te kuptoj fare.
-S’jam me femije..
-E mire nuk je.Dhe me pelqen me shume keshtu si je.
-Si jam?-me pyeti ,ndersa nje buzeqeshje e lehte pershkoi buzet nga kenaqesia.
-Kalama….-iu pergjigja dhe fillova te qeshja.Edhe Niko me Timin sa s’po ulerisnin nga te qeshurat.Helena ngriu per nje moment dhe ngerdheshi lehte fytyren,ndersa nje i kuq i lehte iu shfaq ne molleza duke i dhene nje nur akoma e me te madh portretit te saj te mrekullueshem.Iu afrova ta puthja por m’u largua.Fillova ta ndiqja neper sallon por s’e kapja dot.U hodh mbi divan ku ishin shtrire Niko me Timin dhe pas saj u hodha dhe une.Po qeshnim si te çmendur ,ashtu njeri siper tjetrit.
-Çuna ,hajde dalim se s’me rrihet me ne kete shtepi muti,-u hodh dhe tha Niko.
-Ku do te ikim?-pyeti Xhoi ndersa po rregullonte floket ne pasqyre.
-Ja plasim nga Xhozi,-thashe.Te gjithe me aprovuan njezeri dhe u nisem.Hipem ne makinen e tim eti qe ia morra pa leje .Nje fishkellime therrese u degjua kur u nisem.Perpara kisha Helenen ,ndersa prapa ishin plasur te tjeret.Timi nuk kishte harruar te merrte shishen e uiskit te cilen e gjerbnim te gjithe here pas here.Ishim rrumbullakosur mire dhe kendonim e ulerisnim,ndersa kasetofoni ishte ngritur ne kupe te qiellit.Helena per nje moment u var krejtesisht ne dritare dhe thiri me sa kishte ne koke:
-Jam e madhdheee…….. uuuuuuu……..Ej babush …do te ta kishte qejfi nje yll si puna ime sonte …?-ngacmoi nje plak nga ato te rrugeve i cili filloi te shikonte nga te gjitha anet ,pa e marre vesh se nga i erdhi zeri.Makina ishte bere ere.
-Boniiii….te dua plakushi im……17 vjec…je kalamaaa ….kalamaaaaaa…..-me iku gjaku nga fytyra Shkela menjehere frenat dhe e kapa per rrobash.Mezi e futa brenda.
-Te ***sha mamin……do te vdesesh he……do te vdesesh…?!-dhe ia futa me grusht kasetofonit qe pushoi menjehere.Helena hapi deren dhe doli jashte me turfullime
-******hate muti…..-uleriti dhe filloi te godiste me shqelma rrotat e makines.Per pak sa s’i theu fare fenerat te cilet u krisen disi.Dola dhe une dhe e kapa per krahesh qe te qetesohej.
-Je ******hate mutii…..e te dhjefsha mu ne makine …..Çfare mutin kishe xhanem.Si i fut ato frena ashtu …deshe te me hidhje ….-me thoshte ndersa une tashme i qetesuar dhe mundohesha ta perqafoja ,ndersa ajo me godiste me duar ne koke ,ne trup ,ku t’i zinte dora .Me ne fund arrita ta perqafoj me zor dhe fillova ta puth ne sy ,ne faqe ,ne buze,gjithandej.Ndjeja lotet e saj te nxehte qe me lagnin fytyren.
-Me ler……..i poshter…..te urrej……te urrrej,-me thoshte dhe mundohej te me shkeputej,por une e shtrengoja fort.
-Me trembe mor lal…..thashe se do te bije …..mos e bej me…more vesh…..mos e bej me…..
Helena u qetesua dhe filluam te putheshim si te çmendur.
-Hej ,çfare muti beni ju te dy atje?!Keni ndermend ta ndizni makinen apo jo ?-thirri Xhoi
-Vertet ,ndizeni ate makinen e qire e te ikim,-u hodh Timi,ndersa gjerbte me gllenjka te medha uiskin.
-Ndize ate makine te qire ne kete moment,-u çorr Diku dhe ne u bindem duke qeshur.

Me ne fund arritem.Parkova makinen ne nje vend qe m’u duk i pershtatshem,pastaj u nisem per tek klubi.Rruget ishin plot me te rinj,edhe tek dera kishte goxha njerez.Disa prej tyre i njihja.
-Hej,Bono,si je mor lal,-u hodh njeri
-Mire babe,sot bej 17 vjet te dhjera,-i thashe ndersa po hynim.
-Vertet?!Ke ditelindjen?!
-Qafsha plaken.
-Hajt dhe njeqind.!
-Dhe njeqind,Bono!-tha njera nga vajzat qe njihja,-Po pse, s’thua mor bir qe qenke i vogel.Hajde se do ta lagim.
Pershendetem gorrillen tek dera dhe filluam te zbrisnim shkallet qe ishin plot me te rinj.Nje afsh i qelbur bari na pushtoi te gjitheve.Muzika ishte e bukur si zakonisht.Une u ula me djemte dhe Xhoin ne bar,pasi morem nga nje birre,ndersa Helena,Sabina dhe Diku u sulen ne piste te kercenin.Helena ishte bombe fare ate nate.Ajo vajze te shtynte ne ngasje me epshin qe i buronte nga te gjithe poret e trupit.Per nje moment u bera xheloz ngaqe te gjithe djemte po e shihnin me admirim,por ajo s’e kishte mendjen fare.Kishte humbur nen tingujt eksitues te muzikes dhe kercente ne nje menyre qe te terbonte, megjithese nganjehere mezi e mbante eikulibrin ngaqe ishte bere tape.Pashe Fredin qe ishte ulur me nja dy goca ne nje tavoline.
-Bono….o Bonoo…….Bonii…,-filloi te therriste sapo me pa,-Hajde ketu tek plakushi jot i dashur.Me ka mare malli.
-Pse s’çohesh ti te me takosh,******hate,apo s’te lene ato kurvat.
-Kurve eshte plaka jote,******hate muti ,-u hodh njera nga vajzat e fyer dhe me tregoi gishtin e mesit.Une i ktheva pergjigje ne te njejten menyre,ndersa Fredi filloi te qeshte si gomar.Vazhdova te bej muhabet me çunat ,megjithese nganjehere e humbja duke pare Helenen.Po me çmendte ajo vajze….
-E degjove kengen e re qe kane nxjerre “Chemical brothers”?-me pyeti Xhoi
-Jo,-i thashe ,-si eshte e mire?
-Perle fare.E ka Diku me duket,po te duash merrja.
-E dini qe birra te le impotent?-u hodh Timi ndersa po kthente here pas here me lezet shishen e birres.
-Po pse e pi atehere,-e ngacmoi Xhoi
-Sepse jam nje hamshor i vertete ,aq sa i tremb femrat,prandaj dua te zbutem disi.
-Ik mor Tim ,bjeri me dore ne hale se s’pjerdh ndonje femer per ty,-tha Niko ndersa po porosiste dhe nje birre tjeter.
-Çfare the ?!-u prek Timi dhe u çua nga karrigja e larte,-Per mua pjerdhin te gjithe, qafsha plaken,-filluam te gjithe te qeshnim ,ndersa Timi i nevrikosur,duke dashur te ulej serisht ne stol,i rreshqiti kemba dhe u shtri si lope ne dysheme.Per pak sa nuk u drodhen muret nga te qeshurat.
Pashe nga pista por Helenen s’ma zune syte ne tere ate rremuje.U shqetesova shume dhe u nisa ta kerkoja .Me ne fund e gjeta duke biseduar me Fredin,te ulur ne nje tavoline disi te fshehur.Me erdhi mendja verdalle nga inati dhe xhelozia bashke.Iu afrova me te shpejte dhe e mora Helenen per dore.
-Mendohu dhe nje here per ate qe te thashe,-i tha Fredi ndersa po iknim
-Ik mor te ***sha mamin,sa here te kam thene qe me Helenen s’ke pune.Eshte zone e ndaluar per ty,******hate,-nderkohe Helena kishte ikur para meje.
-Hej,Bon,mos u bere xheloz babe?-me ngacmoi Fredi.Sapo u bera gati t’i ktheja pergjigje,degjova Helenen qe po therriste e shante.Ktheva koken dhe pashe nje nje kuqs qe e kishte kapur per beli.Mundohej ta puthte,por Helena i shmangej dhe e qellonte me duar e me shqelma.Iu hodha i terbuar dhe i dhashe nje grusht te fuqishem,me sa me hante krahu.Djali perfundoi tek tavolina perballe,duke e permbysur ate dhe thyer shishet apo gotat qe kishte.Sa po behej gati te me sulej,une ia thyeva kokes shishen e birres qe kisha ne dore.Ne ate moment u sulen te gjithe te na ndanin.Njeri nga gorrillat me ngriti peshe sepse une isha bere si i terbuar dhe nuk desha ta lija me aq sherrin.Me pas e gjeta veten ne makine bashke me te tjeret .Niko ishte ne timon ngaqe une isha teper i dehur per ta ngare.Helena qante dhe ishte strukur ne cep pa thene asnje fjale.
-******hata e mutit,do ta vrisja fare zagarin….asnje s’duhet ta preke Helenen me dore……nuk kapen femrat me dhune,kurvaret e poshter….

U zgjova aty nga ora kater e nates.Ishte erresire totale.Befas ndjeva Helenen qe po qante.
-Helena……çfare ke shpirt…pse qan..?!-e pyeta i shqetesuar dhe e shtrengova fort ne krahet e mi.
-Te prisha …..ditelindjen…nuk desha….me fal…
-S’ka gje mor lal.Une u kenaqa….mjafton qe ti je ketu me mua dhe une jam i lumtur..
-Vertet?!Nuk me mban meri..?!-me pyeti duke u kthyer nga une.Me puthte ne sy,ne hunde,ne buze gjithandej duke me pushtuar fort si femije.
-Pse te te mbaj..ti s’ke faj.Fajin e kishte ai zagari.Por harroje tani,fli zemer,-i thashe mbasi i dhashe dhe nje te puthur te lehte.Ajo u kthye me kurriz dhe nuk u ndie me.
-Helena……..-i fola mbas disa minutash qetesie.
-He…..
-Eshte e pabesueshme e deri diku e frikshme kjo qe po ndodh me mua.
-Pse?!Boni ,çfare ke shpirt?!-me pyeti e trembur duke u kthyer nga une.
-Me duket se po çmendem mbas teje,-i thashe dhe nje hidherim i çuditshem me pushtoi ne ato momente.Helena filloi te qeshte nga kenaqesia dhe u kthye serisht me kurriz.
-Nuk te besoj,-me tha mbas nje grime,-kushedi e sata femer jam qe ia thua keto fjale.
-Nuk i kam folur kurre nje femre per ndjenjat e mia,edhe ne qofte se e kam dashur disi….por ti me tere mend qe po me çmend fare….
-Prape s’te besoj,genjeshtar ,hipokrit i dreqit.Megjithese…..ndoshta…ndoshta me do nje çike,-me tha duke u kthyer nga une,-oh shume pak…..por me premto se nuk do ta harrosh asnjehere Helenen tende te vogel….apo jo?….

__________________
It takes just as much courage to express your love when it's right, as it does to walk away when it's wrong.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 10/01/2003
Vendbanimi: .
Mesazhe: 5233

X
Kishte rene muzgu dhe qyteti dukej akoma dhe me i zymte ne kete gjysem erresire.
Rruget kishin zene te boshatoseshin disi nga makinat e shumta dhe nje smog i çuditshem te perfshinte me ngrohtesine e tij te padurueshme,te merrej fryma.Nje trishtim i pergjithshem dukej ne fytyrat e njerezve ate mbasdite te fundvjeshtes.Pritej shi,shi i rrembyeshem qe do te damkoste natyren me lageshtiren e tij dhe lypesit kerkonin qe tani nje vend ku te fusnin koken.
Dukej qe Timit nuk i bente pershtypje asnje gje.Gjithshka i dukej e zakonshme, monotone,dhe ecte si i pergjumur rrugeve.Shpesh here i merreshin kembet dhe kishte rrezik te binte,disa here u perpoq me shtyllat rruges,s’kishte faj ,ishte keq.Kishte shume pak leke me vete dhe ato ia kishte dhene e ema per te ngrene diçka.Por Timi kishte nevoje te blinte nje doze,duhej te qetesohej.Ku do ti gjente leket?
Befas i shkojne syte tek nje klub pokeri.Mendoi te provonte njehere fatin.I futi te gjitha leket qe kishte dhe pasi u rregullua mire tek karrigia e larte,shypi butonin e nisjes.Asnje gje.Vazhdoi dhe disa here ,por serisht asnje gje,ndersa leket sa vinin e pakesoheshin.
-Jepi ,jepi,jepi,-therriste ndersa nje leter e mire i binte,por me vone nuk dilte gje,-Kurve muti,jep ndonje gje mi te ***sha mamin,jep ndonje gje,-dhe i binte me shqelm makines,ndersa butonat i shtypte egersisht.Kur ja ku del nje tris damash.
-He tu befte Timi,he te keqen bukuroshe,-dhe i ra te zezes .U dyfishua shuma, ra te kuqes me nxitim dhe shuma u katerfishua.-Do ta zhvesh,do ta zhvesh kurven e mutit…..do ta zhvesh,-therriste me entuziazem dhe i ra prap te kuqes.Perseri doli plot dhe shuma u shtua.Kishte ngelur vetem nje leter.Ne ate kohe Fredi po kalonte perpara klubit, kur degjohet nje ze i larte,i deshperuar:-U te ***sha mamin,-zhurme ,goditje te forta,-Po jane leket e bukes mi mos i hengsh ishalla,-ishte Timi i terbuar.Fredi u fut ne klub dhe per pak sa nuk u perplas me te.
-He mo,ç’ke?-E pyeti Timin
-M’i hengri kurva e mutit,mi hengri,ishin dhe leket e bukes mo ia ***sha ate mamin!-Timi ishte gati ne te qare.Fredi e mori per krahu dhe dolen bashke.
-S’ke çfare t’i besh Timo,t’i hash mutin.Ajo o te merr,o te jep,nuk ke çfare t’i besh.
-Per nje leter muti,per nje….do ta kisha zhveshur 5mijeshin…….per nje leter muti.
-E mo mire harroje ate.Po me thuaj ,ke ndonje pike aty?-Fredi ishte keq per vete.
-Po te kisha s’do luaja poker ,bole.Po me thuaj ,si t’ia bejme?-e pyeti ndersa nje e verdhe vdekjeje i kishte rene ne fytyre.Fredi ngriti supet dhe filloi te mendohej.Kur syte i shohin Dorin.
-Ja dhe viktima jone Timo ,-i tha ndersa nje buzeqeshje djallezore iu shfaq ne buzet e holla.Timi pa Dorinen qe po kalonte rrugeve.Ajo dukej aq e bukur ate dite,aq terheqese.
Ua hiqte mendjen çunave qe u kalonte afer dhe ata fillonin e ngacmonin, benin komplimenete,ose kishte dhe disa nga ata perverse qe i tregonte gjuhen ne menyre te neveritshme.Por Dorit aq i bente .Nuk e kishte mendjen fare,dukej e turbulluar dhe e trishtuar bashke.Kjo i ndodhte shpesh nga mungesa e njeriut qe adhuronte.
-Nuk dua t’i bej grope Dorit,Fredo,nuk dua.Ajo eshte femer yll,gjithmone me ka ndihmuar dhe do te tregohesha ******hate fare…******hate muti,-tha Timi dhe u kthye nga ana tjeter qe te mos e takonte ne ate gjendje ku ishte.Por teper vone,Dori i pa dhe ua beri me dore.
-Çfare ke mor kar?!Do te qetesohesh apo jo.Ku do t’i gjejme leket?Dori eshte shansi yne i vetem qe kemi.
-Nuk dua mor burre,nuk dua,-iu kthye Timi i nevrikosur por deri diku i lekundur.Me te vertete qe Dori ishte shansi i tyre i vetem.
-Mire ,ti s’ke per te bere asnje gje ,more vesh?Vetem mbylle gojen e me shih mua,-tha Fredi dhe nderkohe mori nje pamje te deshperuar,nervoze e deri diku te terbuar.Dori u afrua buzagaz dhe i takoi te dy.
-Ç’kemi çuna,si jeni?-u tha ,por kur vuri re Fredin e shqetesuar ne kulm,u shqetesua dhe ajo menjehere,si shpirtmire dhe e paster qe ishte.
-Fredi?!…Ç’ke keshtu…..Çfare keni keshtu?!-filloi t’i pyeste dhe njehere shikonte Timin,njehere shikonte Fredin.Dashur pa dashur,edhe Timi kishte te njejten pamje nga shkaku mungeses se helmit,ndonese jo aq te ekzagjeruar sa te Fredit.
-Zagaret e mutit….kurvaret e poshter…-filloi te thoshte Fredi dhe sillej sa andej, ketej.
-Ç’ke mo?!-pyeti dhe njehere Dori.
-Ma bllokuan makinen e plakut policet….zagaret e mutit.Me kane mbajtur dhe dokumentet ngaqe s’kisha diçka ne rregull…me mungonte nje dokument muti qe as e kam idene se çfare eshte.Ata duan leke ******hatat,duan leke,ja kete duan.-perfundoi Fredi . “**** i s’emes”-mendoi Timi ndersa shikonte i habitur ne kulm lojen perfekte teatrale te Fredit.Ai ishte nje aktor i lindur. “I ati ka nje muaj qe e ka shitur makinen dhe po kerkon nga dita ne dite te gjeje nje me te mire!**** i s’emes,çfare rene”-vazhdonte te mendonte Timi.
-Sa te duhen Fred,me thuaj,mbase te ndihmoj.-i tha Dorina e shkrete qe s’dyshoi per asnje gje dhe nxorri kuleten.-Na merri keto Fred,kaq ka Dori ,ishallah te bejne pune,-dhe ia la te gjitha leket qe kishte ne dore.
-Jo..jo..nuk dua te te shqetesoj ty mor lal..-tha Fredi gjoja i prekur dhe beri sikur s’deshte t’i merrte.
-Po merri mor Fred…ti jep motra me gjithe shpirt..,je ne hall…..mos m’i kthe …te lutem,-Dori ishte gati ne te qare nga mendimi qe Fredi nuk deshte ta pranonte ndihmen e saj.Timit iu tha peshtyma ne fyt.I dukej vetja zagari i zagareve,******hate.Per nje moment u be gati te thoshte dicka.I vinte t’i binte Dorit ne gjunje dhe t’i kerkonte te falur per kete maskarallek,por ndeshi ne veshtrimin kritikues te Fredit dhe e mbylli gojen.
-Rrofsh shpirt!-i tha Fredi Dorit dhe e perqafoi me dashuri,pastaj e puthi lehte ne faqe.Dori e lumtur qe Fredi i mori leket,i pershendeti te dy dhe u nis per ne pune te vet,duke thene qe nxitonte.
-Per pak sa nuk e prishe te gjithen,-iu hakerrye Fredi Timit ndersa po shkonin te merrin mall.
-Je ******hate….je ******hate muti…-i tha Timi gati ne te qare .Por nuk kishte nga t’ia mbante,ishte i pafuqishem kundrej nevojes per te bere heroine.
-Mbylle!Si do te sajoheshim sot he?! Me thuaj ,si?!-i bertiti Fredi,pastaj filloi te qeshte çuditerisht.-Çfare te ngrene qe i ka bere Timo!Jam i madh,te thote Fredi qe jam i madh…
-Je ******hate..,-Perfundoi Timi ndersa Fredi sa s’po kercente nge gezimi,nga vetekenaqesia per lojen artistike qe kishte bere.-Jam i maaaadh…



Te dy tashme ndodheshin ne shtepine e Fredit .Prinderit e tij kishin dale dhe ishin plasur te dy ne divanin e sallonit.Nderkohe Fredi u çua,nxorri mallin nga xhepi dhe e la ne tavoline.Pastaj shkoi ne dhomen e vet.U kthye mbas disa çastesh me dy shiringa dhe uje te distiluar.I la dhe ato ne tavoline pastaj u fut ne kuzhine.
-Fredo,s’e kam bere ndonjehere me shiringe,-tha Timi disi i frikesuar.Nderkohe degjonte se si hapeshin e mbylleshin dollapet me shpejtesi.
-Çfare kerkon atje?
-Limontozin…s’po e gjej,-erdhi zeri i dridhur i Fredi.-E gjeta…,-dhe u kthye i gezuar,
ndersa ne kuzhine ishte nje rremuje e vertete
-Fredo,s’e kam bere ndonjehere me shiringe….kam njeçike frike..-tha Timi me nervozitet
-Ç’ke mor lal,ta ben Fredi aq lehte sa s’do ta ndihesh fare…Kam dore te lehte fare.Do jete klas ,qafsha plaken,eshte yll fare.
Nderkohe nxorri te dyja shiringat nga kellefi.Mori njeren dhe pasi hapi shishken e ujit,e mbushi plot.E leshoi ne tavoline dhe hapi mallin.E derdhi te gjithe ne lugen e thelle,pastaj i hodhi disa kokrra limontoz.Mbeshteti lugen me shume kujdes ne tavoline dhe i derdhi ngadale ujin e shiringes.Ndersa Timi e shikonte si i trallisur.
-Merre çakmakun dhe ndize nga poshte,-urdheroi Timin qe beri siç i tha.Ndezi çakmakun me duart qe i dridheshin tmerresisht.Malli filloi te merrte disi ngjyre,nje ngjyre kafe ne te kuqe dhe pas pak filloi te flluskonte,ndersa leshonte nje ere te çuditshme,eren e zakonshme qe leshon kur zihet.
-Qenka mall perle..-tha Fredi ndersa e mbeshteti serisht lugen mbi tavoline.-e pe si u shkri menjehere?
Mori nje cigare dhe i nxorri me dhembe filtrin.Ndau nje fije te holle dhe pasi e ferkoi aq sa u be si top,e hodhi ne lugen tashme te nxirre krejtesisht nga poshte.Mori nje shiringe dhe filloi ta mbushte me kujdes duke futur majen e ages ne filter.
-Po filtri çfare i ben?-pyeti Timi,i bere qull ne djerse nga sikleti.
-E filtron,çfare i ben.Ka tere ato pislliqe brenda,kushedi se çfare i hedin ******hatat.-u pergjigj Fredi dhe pasi mbushi njeren nga shiringat deri ne gjysem,te njejten gje beri dhe me tjetren.Me ne fund ishin gati.
-Hajde se do ta besh ti i pari,-tha Fredi dhe iu afrua Timit me shiringe ne dore.Timi zhveshi krahun dhe filloi te shikonte damaret.
-Kape fort me dore qe te dali damari,-e urdheroi Fredi dhe filloi t’i binte krahut lehte me gishta,-me fort,shtrengoje fort mor burre.-Timi po sforcohej perhere e me shume,ndersa sumbulla te medha djerse i rridhnin ne balle.Me ne fund doli dhe Fredi ia futi lehte agen nen lekure.
-Ooh,-bertiti Timi nga frika.Fredi e pa i habitur.
-Ç’ke mor burre,qetesohu..e ke gati fare damarin,-i tha ndersa gjaku gufoi brenda ne shiringe duke u perzier me lengun e kuqerremte.Fredi filloi ta shtynte pistonin ngadale,oh shume ngadale.
-Aaahhhh,-ia beri Timi ndersa koka iu var mbrapa,-eehhh…çfare ylli qe qenka Fredo….me duket sikur gjaku po pershkon me shpejtesi gjithe trupin tim…me furime ….eehhh..
-Te thashe qe eshte yll..te tha Fredi…-dhe nderkohe zhveshi krahun e tij.-Timo,hajde m’a mbaj pak krahun,-i thirri,por Timi ishte shtrire krejtesisht ne divan dhe psheretinte duke mos ia vene veshin.Fredi e pa qe s’i dilte gje me Timin dhe mbasi hoqi lidhesen e kepuces,lidhi krahun me te.Po mundohej te gjente damarin, por s’po i dilte.Futi agen nen lekure dhe filloi t’a kerkonte.Fatkeqesisht i ishin kalçifikuar te gjithe damaret ngaqe kishte kohe qe çpohej dhe s’po e gjente qe s’po e gjente,ndersa krahu i dhimbte tmerresisht.
-Kurva e mutit-murmerinte,-Po dil mi kurve dil,-por ja qe s’po dilte damari i pabindur.
- Pse me denon o Zot….pse….pse me torturon keshtu…?!-uleriti ndersa nja dy lote i rreshqiten faqeve.
-O Freedooo …çfare ylli qe qenka…klas fare….-u degjua zeri i Timit.
-Pusho mor te ***sha mamin…******hate ….une s’po gjej damarin ….kurven e mutit..-dhe vazhdonte te kerkonte.Me ne fund u duk gjaku ne shiringe dhe Fredi mbajti frymen.E beri ngadale,shume ngadale.Kur arriti deri ne fund,thithi dhe pak gjak dhe i dha fund.U var i teri ne divan.Ishin bere te dy dru,ndersa nje qetesi,relaksim…..parajsa vete kishte pushtuar shpirtrat e tyre…..

X
Klodi perplasi deren e makines dhe rrotulloi çelesin ngadale,pastaj qetesisht u afrua tek dera e shtepise ku e pritnin Fredi dhe Helena.

__________________
It takes just as much courage to express your love when it's right, as it does to walk away when it's wrong.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 10/01/2003
Vendbanimi: .
Mesazhe: 5233

X
Nxorri nga sirtari qesen e bardhe dhe e çau pak me thike.Pasi mori nje sasi te madhe helmi ,filloi t’a perhapte ne tavoline.E shtypi ngadale me thike pastaj ndau nje vize te gjate.Mori pipen dhe thithi fort.Per nje moment e vari koken mbrapa,thua se e kishte goditur njeri ,pastaj leshoi nje psheretime te thelle.
-Çfare ndien? Me thuaj , çfare ndien?-pyeti Helena ndersa syte e bukur i shkelqenin nga kurreshtja. Klodi u mundua t’a perqafonte por ajo e shtyu me perbuzje.-He mo,me ty po flas,çfare ndien?
-Parajsa vete eshte ulur tek une .Me duket sikur sapo kam bere seks me nje vajze te bukur.
-Iiiiii…idiot...,-tha Helena gjoja e neveritur,por nga syte e saj te qeshur dukej qe diçka tjeter mendonte.Klodit filloi t’i perzihej dhe shkoi menjehere ne hale. Atehere,Helena mbeti vetem per vetem me helmin.
Nje lufte e tmerrshme filloi ne shpirtin e saj. Nganjera ane shikonte se helmi ndodhej aty,aq afer,vetem per te,nga ana tjeter zeri i ndergjegjes e mbante te mos e bente . “Jo ..jo..nuk do ta provoj.Po sikur te me behet ves e pastaj te katandisem si ky idioti?Po ai tha se po ta provoj vetem njehere nuk me behet ves.Do te duhet te bej rregullisht dite per dite qe te me hyje ne gjak dhe une e di qe kjo do te jete hera e fundit ,po e bera”Mori pipen dhe u be gati qe ta provonte pasi ndau shume pak nga pluhuri i kuqerremte qe ia bente me sy.Por e leshoi pastaj me neveri “Jo..me mire te mos e bej”.Keshtu vendosi por nje force e panjohur e shtyu drejt tij. “Aty eshte parajsa….endrra…beje …dhe do ta shikosh…do ta ndihesh…do ta dashurosh..”Mori serisht pipen,e futi ne hunde ,ndersa kaçurrelat e gjate i rane mbi tavoline duke ia mbuluar krejtesisht fytyren.Thithi fort dhe…….O zot çfare shije e neveritshme i ngeli ne gryke.Po i perzihej dhe hunda i pervelonte tmerresisht.Ne ate kohe,Klodi qe sapo kishte hyre,po e veshtronte i habitur dhe nje buzeqeshje djallezore iu shfaq ne buzet e holla.Helena shtremberoi fytyren nga neveria,vuri doren ne goje qe ta mbante te vjellen dhe u sul per ne tualet.Pe pak sa nuk qiti zorret,aq me furi po nxirrte.Kur u qetesua disi leshoi ujin dhe shkoi drejt rubinetit te freskohej.Po ndjente nje ngrohtesi te embel qe po i shkrinte tere gjymtyret.Ah ..çfare relaksi qe ndjeu.U pa ne pasqyre por syte i ishin mjegulluar dhe pervec nje hijeje nuk
mundi te shikonte gje tjeter.Pastaj doli nga banjoja dhe u leshua ne krahet e Klodit qe po e terhiqte me lezet drejt krevatit…..


X
Hyra ne lokal dhe kerkova me sy Helenen,por s’e pashe asgjekundi. “Heret jam”mendova dhe u ula ne nje tavoline pasi porosita nje kafe.Minutat kalonin dhe sa here qe shfaqej ndonje siluete tek dera,mbaja frymen me shpresen se do te ishte ajo,por nuk shihja veçse fytyra te tjera ,te huaja ,qe me dukeshin te gjitha njesoj dhe me krijonin nje gjendje monotonie e merzitjeje sa here qe i shikoja.Sa tmerr eshte te presesh,aq me shume kur behet fjale per njeriun e dashur.Zhgenjimet qe pasoja nga minuta ne minute me therrnin ne shpirt si thika te mprehta.Ishte nje shprese e vogel qe me mbante akoma ne tension. “Ajo do te vije ..”mendoja por ja qe s’po vinte.Ne koke me zienin lloj lloj mendimesh qe ishin ngaterruar e ngjitur me njeri tjetrin si makarona te ziera shume dhe me smogun e hirte te cigares mundohesha te mbushja zbrazetiren qe me ishte hapur.Edhe pak dhe shpresa do te zhdukej dhe une do te ndihesha akoma edhe me i vetmuar..ah po..do te me benin shoqeri nje kafe e pire pergjysem dhe disa bishta cigaresh te shtypur. “Te pakten te me kishte lajmeruar,nuk i kushtonte asnje gje.Ah, Helena ..Helena…pse ma ben kete..?!”
Tashme nuk e prisja me,por vazhdoja te rrija i ulur,nuk me benin kembet te kthehesha perseri ne dhomen time te merzitshme,ndersa te shkoja tek shoket as qe behej fjale.Gjithshka te neveritet ne keto momente,bile vete vtja jote te duket si nje lecke e perdorur qe i ka ardhur koha te hidhet ne plehra.Me vinte te haja veten me dhembe nga inati qe kisha rene brenda me ate vajze qe nuk tregonte asnje fare respekti.Ne ato momente me dukej sikur mbaja mbi supe denimin e te gjitha vajzave qe u kisha shkaktuar vuajtje ne jeten time…
Befas hyn Niku i cili vjen menjehere tek tavolina ime.
-Ç’ben ketu vetem Bono?-e pashe me druajtje e pasi nuk dija si t’i pergjigjesha.Nuk mund t’i thoja qe Helena me kishte lene ta prisja e nuk erdhi ,siç kishte filluar t’a bente shpesh keto kohet e fundit.Edhe Niku i shkrete dukej me humor te keq ate mbremje.
-Qe thua ti biro, filozofet tane te nderuar na keshillojne qe here pas here te rrime vetem,ne qetesi dhe te mendojme per gjerat e mira e te keqia qe kemi bere,-iu pergjigja duke buzeqeshur disi me zor,-Edhe ti ben mire t’a praktikosh kete gje,mbase te ben me te ndergjegjshem ne mendimet apo veprimet e tua dhe….
-Leri keto karrlliqe Bono,-me tha duke i mbledhur buzet nga njera ane ne forme perbuzjeje,-Nuk eshte ne tipin tend te rrish vetem ne mes te njerezve.Ne mes te pyllit po,edhe mund te behet….
-Me fal,po ty çfare mutin te duhet se ç’bej une?!Mos te duket vetja plaku im apo si?…Desha te rri vetem te them ,kaq e pabesueshme te duket? -e pyeta ndersa fytyra ime ishte skuqur krejtesisht nga inati e zemerimi,por Nikoja nuk ishte shkaku i githe kesaj.As vete nuk e dija pse ndodhesha ne kete gjendje.
-Mire vellaçko,ma mbushe mendjen,por habitem me Helenen qe te paska lene vetem.Te pakten ajo nuk ka ne koke keto idera ,eshte teper e ceket e instiktive…
-Ty asnjehere nuk te ka pelqyer ajo Niko,thuaj te verteten.
-E pranoj, por….
-Dhe ajo nuk ka pse te me behet strehe mbi koke,te martuar nuk jemi.
-Te dy e dime mire qe ndryshe eshte e verteta e keto jane broçkulla.-tashme dhe Niko ishte nxehur.
-Ç’do te thuash me kete?!-e pyeta krejtesisht i habitur dhe i tromaksur njekehesisht.
-Si?!Akoma nuk e di ti qe duhet te jesh i pari qe ta kuptosh?!Nuk te dija kaq te verber vellaçko!-tha Niko me nje shprehje meshire ne fytyre.-Ajo shoqerohet me nje tjeter e te le ty si zagar te braktisur…
-Genjen!-u hodha perpjete i terbuar.Nuk po u besoja vesheve.-Kjo eshte shpifje..kupton..
shpif…
-Nuk eshte shpifje….E pashe me keto dy sy ne makinen e Klodit.Ta bene puçin mu poshte hundes biro…te thashe te kishe kujdes…
Ne ato momente me kishte pushtuar nje egersi e çuditshme,ndersa syte me ishin veshur me rrjeten e zemerimit.Pas nje çasti u leshova krejt i pafuqishem ne karrige.Nikoja thoshte te verteten,nuk mund te me genjente shoku im me i mire,miku i vetem qe me kishte ngelur dhe per me teper, te gjitha faktet e provonin qe ajo kishte nje tjeter.
-Harroje Bono….harroje,nuk meriton as mendimin me te vogel per te,-me tha Nikoja mbas nje grime,-Jane te tjerat ato qe te duan me te vertete e te respektojne,qe nuk mund te te bejne as te keqen me te vogel.
-Nuk ka me asnje,Niko.E mbylla njehere e mire kete kapitull.Nuk eshte per mua dashuria,le ta kene budallenjte se mbase i ben me budallenj se ç’jane.
-Gabohesh Bon.Eshte njera qe mendon per ty dite nate,por qe ti e harrove shume shpejt.Ke Dorin Bono,ajo digjet per ty ,eshte gati te te fale gjithshka,qofte dhe qe e le ne ate menyre. Ajo,po eshte nje femer e vertete djalo,te kem dhe une fatin te gjej nje si ajo dhe nuk do te dua me gje nga jeta.
Me te vertete qe Dorin e kisha harruar fare.Ajo ishte e imja,me perkiste vetem mua dhe s’me mbetej gje tjeter veçse te zgjasja doren dhe t’a merrja prane vetes. Por Helena……

__________________
It takes just as much courage to express your love when it's right, as it does to walk away when it's wrong.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar