Regjistruar: 01/04/2004
Vendbanimi: I ulur ne zemren e nenes.
Mesazhe: 1814

Ne nje qytet te vogel, jetonte nje njeri shume i pasur me emrin Xhavit.Ai kishte aktivitete tregtare te shumte, por me fitimprures kishte nje kantier ndertimi.Gjithcka Xhaviti e shikonte ne syrin e interesit material dhe per te arritur synimet e tij, perdorte cdo rruge te mundeshme.
Urdherat e tij kishin bere sa e sa zemra te tronditen, kishin bere nena e femije te qanin, sy te lotonin,dashuri te ndahen,shpirtera te vajtonin…
Ketij njeriu te verbuar pas pasurise, edhe po ti falje gjysmen e botes nuk do te ngopej, por do te pyeste menjehere”po gjysmen tjeter kush e ka”?
Megjithate kishte nje djale me zemer te bardhe si bora e porsarene, nje njeri me zemer te madhe, i edukuar ne forme te shkelqyer.Emri i tij ishte Enes dhe vetem mbiemrin kish te ngjashem me te atin i cili megjithese i lig, djalin nuk kishte pranuar ta beje si vetveten. E kishte derguar ne shkolle, dhe sapo kishte dale nje nder studentet me te mire ne fakultetin e Inxhinierise.Ishte miresia vete, nuk thone kot :“nga ferra del trendafili”.
Enesi tashme 23 vjecar kishte kohe qe njihej me nje vajze qe rrjedhte nga nje familje e varfer, Nadia quhej.Ishte bukuria vete.Me vetullat e saj te shendritshme si te ishin te veshura ne argjend, te gdhendura, si nje hene e ngrene, me nje fytyre rrumbullake, dhe nje nishan te madh qe kishte nen buze…
Enesi e donte ate marresizht, e kush nuk mund ta donte kete perri, pervec atyre qe i kishte verbuar paraja.
Xhaviti megjithese e donte shume te birin, nuk mund te lejonte qe ai te martohej me nje vajze kaq te varfer.Ai kerkonte qe i biri te merrte nje vajze me pozite, te shkolluar e jo si Nadia e cila ishte shkeputur nga shkolla qe ne klase te 7-te kur i vdiq e jema.
Nadia jetonte me babane e saj te semure ne nje shtepi gjysem te shembur dhe askujt nuk i binte ndermend per te, pervec Enesit i cili per cdo dite do te trokiste ne deren e saj dhe do te merrte te shkruar listen e gjerave ditore qe i duheshin.
Qe te dy ata mendonin se po te ishin te vendosur ne kete dashuri nuk kishte force qe ti ndaje, madje edhe Xhaviti me ose pa dashje do pajtohej me kete vendim.
Nje dite Xhaviti i thote te birit: Biri im, ti tashme u rrite, u bere burre dhe duhet te behesh zot i vetvetes.Kam menduar te te nis larg ne nje udhtim pune.Une dalengadale po plakem dhe duhet te te mesoj shume gjera rreth biznesit qe shkolla nuk ti meson dot.Gjithcka qe kam eshte e jotja por ama kjo nuk do te thote qe ti te mos perpiqesh,ndaj behu gati qe pasneser te nisesh.
Enesi fillimisht u gezua qe me ne fund babai filloi te pranonte qe ai ishte nje i rritur, por gezimin e theu fytyra e bukur e Nadias e cila do ti mungonte gjate udhetimit te tij.
Rendi i merzitur ne shtepine e Nadias,dhe e vuri ate ne dijeni qe do te largohej per disa jave, pune tregtie, por ti mos u merzit, une do te jem gjithmone afer teje , zemra kurre nuk do te te harroje, gjuha ime do te jete a largur gjithmone ne permendjen e emrit tend Nadia, dhe ne gjume do te te enderroj vetem ty.
Ne fillim ajo, u merzit sepse Enesi ishte i vetmi njeri qe i gjendej ne cdo cast, dhe meqe nuk i dilte dot nga goja fjala “ik” pohoi me koke. Enesi e perqafoi fort dhe i rreshkiten lotet pike pike, sikur ta shikonte per te fundit here.
Ne momentin e ndarjes ai nuk harroi qe ti linte edhe disa te holla dhe ti premtonte se do bente cmos qe te kthehej sa me shpejt.
Nadia ashtu e hutuar sic ishte, mori ne dore parate dhe dicka deshi te nxjerre nga laringu, mirepo nuk e la Enesi.
Mos ma shto akoma merzine e dashur, eshte vetem ceshjte ditesh, une do kthehem dhe do te mendojme me gjate rreth marteses, te jetojme te ty te lumtur e te gezuar. Ne jemi te dy me nje shpirt, me nje zemer dhe nuk mund te jetojme larg njeri-tjetrit.Nuk te shoh dot te jetosh ne kete shtepi.Kjo eshte ndoshta shtepia me ne keqe qe ka qyteti por me e dashura per mua, pasi ketu jeton njeriu qe me sjell freski e lumturi, ketu jeton drita e syve te mi, te cilen duhet ta le te vetmuar per disa kohe.
Keto fjale tha Enesi dhe iku duke kthyer koken prapa cdo dy metra.
Edhe Nadia e percolli, me nje shikim te dhembshem dhe si padashje filluan ti rreshqasin lotet te cilet lagen nishanin e madh qe kishte nen buze.
Nga perlotja edhe faqet e kuqe si nje biskote u lagen, dhe loti qe pikonte gjithnje e me shume sikur i thosh:A ka me te rende se une? Rete e formuara nga lotet e Nadias u ngriten deri në horizont dhe filluan te pikonin kudo mbi qytet,cdo pike loti qe pikonte lexohej , kishte nje kuptim te vecante, dhe te tera bulat e lotit formonin nje poezi ndarje qe e recitonte zemra e te dy te rinjve.

Ne u ndame ne erresire
Jeta ndarje ka
Porse zemra lamtumire
Zemres nuk i tha.

Do bashkohemi ne drite
Kete e dime mire
Prandaj zemer mos i thuaj
Zemres lamtumire.

Nderkohe, Enesi humbi ne kethese dhe Nadias i mbeti dora pershendetese lart e ngritur si te ishte statuje.
U fut brenda shtepise se vjeter,e cila tashme i dukej si varr, dhe kridhej ne trishtim.
Dicka te madhe mbante Nadia brenda gjoksit, dicka qe nuk mundi ta shprehe sa ishte Enesi aty.

Po e nderpres ketu, per ta rivazhduar kur te jem me i lire

__________________
Duro, duro...

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 01/04/2004
Vendbanimi: I ulur ne zemren e nenes.
Mesazhe: 1814

Dashuri e ndaluar... vijimi....


Ditet kalonin pak ngadale, nuk kishte njeri ti shtynte.
Nadia merzitej dhe demoralizohej per cdo dite gje qe e vuri re edhe babai i saj.Fillimisht u hoq sikur nuk kuptoi qe Nadia eshte e trembur dhe e trishtuar ,por me pas nuk nguroi ta pyese:Cke o bija ime qe te shoh kaq te merzitur?
E di qe te kam munduar, te hoqa nga shkolla per te te bere shebertoren time, te kerkoj te falur.
Une te shkaterrova, por ama nuk kisha tjeter vec teje o drita ime.
Ne kohe kur shoqet e tua loznin e qeshnin,kur ato rrinin mbi libra, ti rrije mbi koken time. Ty te kam pasur djale, ty te kam pasur vajze, ty te kam pasur gjithcka, ti je e vetmja qe me ke mbetur ne kete bote o drita e syve te mi.E di qe nuk te kam ngopur dot as me buke, madje qe as kam pasur mundesi te te blej nje rrobe te re, nderkohe qe shoqet tuaja visheshin si mos me mire.Fliste babai i gjore dhe lotet i mbuluan fytyren e rrudhur ca nga semundja e gjate e ca nga pleqeria.
Edhe Nadia qau, perqafoi babane fort,dhe i tha: te betohem baba qe nuk jam merzitur me ty, ti me rrite e me bere kaq sa jam,me edukove, sa here mbaj mend qe me ngrije hopa si nje kukull drejt llampes…
Se ke idene sa e gezuar isha kur ktheheshe ne shtepi nga puna e rende, isha aq e gezuar sa rendja me vrap te te hapja deren perpara nenes.
Me pas te hidhesha ne qafe e qendroja minuta te tera ne perqafimin tend.
Me rrite qe te me kesh prane ne keto momente te veshtira, ndaj mos ma permend sherbimin sepse nuk po bej asgje me shume nga cme takon.
Ti nuk ke askend ku te perplasesh, por ama as une nuk…
Deshi te thote se edhe une nuk kam asnje tjeter pervec teje ne kete bote, por i erdhi ndermend fytyra e Enesit sikur i thonte:Kaq shpejt me harrove?
Me pas mbizoteroi nje heshtje e thate,baba e bije prisnin qe njeri prej tyre te thyeje heshtjen.Nderkohe u degjua zeri i dobet i babait.
Po atehere cfare ke o bija ime qe rri kaq e merzitur? C’fare ke qe nuk ve asgje ne goje? Mos valle je e semure?
Jo, u pergjigj Nadia, tjeter gje kam por nuk jam ne gjendje te te them momentalisht, megjithese te dua shume.
Jo, ngulmoi Babai me vendosmeri, une dua te di cfare te ben te vuash kaq shume, dhe te lutem me trego mos mi shto dhimbjet ende.
Me ne fund Nadia i tregoi nje pjese te historise, dhe turpi e mbuloi te teren, faqja e saj u skuq si nje qershi e porsapjekur.
Enesi njihej per zemren e tij te bardhe dhe te gjithe flisnin per te ne qytet.Edhe babai i Nadias kishte degjuar per te, befas e mbuloi gezimi ne fytyre dhe u gezua qe e bija e tij, tashme do te kishte nje tjeter jete.
Per kete merzitesh i thote me cudi? Mos valle mendon se une mund te te prish lumturine ty o bija ime? Ti do te jesh bashkeshortja e nje njeriu te ndershem, nje njeriu te respektuar, te dashur tek te gjithe.Ti deri tani ke mbjellur vec miresi dhe tashme do korresh ate cka mbolle.
Joooooooo, jo briti Nadia, une kam bere edhe nje gabim te madh qe po me rendon kaq shume sa nuk mund ta mbledh veten,mezi pres te kthehet Enesi e ti tregoj.
Po ma trego o bija ime sepse cdo gabim ndreqet. Jo kundershtoi Nadia me force, jooo.
Te lutem, te lutem, pergjerohej dhe qante babai derisa Nadias ju mbush mendja te tregonte tere te verteten pasi nuk kishte kuptim qe edhe i ati te vuante per kete “gabim”. Une … Une… he pra bije fol, ngulmon Babai si per ti dhene zemer.
Une pres…Mos u merzit qeshi Babai, pune ditesh eshte do te kthehet Enesi.
Jo thote Nadia une… He pra cfare ti? Une … Une pres nje femije.
Si i thote babai? Po po, pres nje femije me Enesin.Babait filluan ti erresohen syte, fytyra ti skuqej, rrudhat ti shtohen, gjaku filloi ti qarkulloje me shpejt se zakonisht, ju duk sikur tavani i shtepise se vjeter ju shemb mbi koke, dhe briti: perjashta, perjashta… Bertiti aq shume sa mezi mbushej me fryme.
Jo baba te lutem, ja priti e bija, te lutem…Jashte , jashte perseriste goja e babait por ama jo edhe zemra.
Deshi s’deshi ju bind urdherit te babait, mori nje bluze te vjeter e cila me shume kishte lecka te arnuara sesa copen e saj arigjinale.Mori edhe nje batanije dhe doli jashte ne kopesht te fleje.
Ku kishte gjume,i ftohti nga njera ane, Enesi dhe babai nga ana tjeter…
Duke qene ne kete gjendje te rende psikologjike i shkoi ne mendje te vrase veten.
Donte te jetonte,por nuk duronte dot qe ta tregonin ne gisht si nje imorale, nuk donte qe te thonin njerezit”e bija e filanit”.Megjithate ndryshoi mendje,i erdhi keq per Enesin qe e donte aq shume,i erdhi keq qe edhe per babane qe do te mbetej fare i vetem, i erdhi keq edhe per femijen qe kishte brenda barkut te saj.
Duke menduar ne kete gjendje e zuri gjumi, sepse ishte raskapitur gjithe diten pas puneve te rendomta.
Nderkohe babai i saj nuk kishte gjume,nuk i shkonte kurre ndermend qe e bija te kish bere dicka te tille.E donte shume te bijen, dita qe kishte lindur ajo kishte qene me e lumtura e jetes se tij.Ajo ishte e vetmja qe i kishte sjelle kaq hare dhe qe i bente me te lehta dhimbjet e semundjes se pasherueshme.
Sa gjera kujtonte babai… I binin ne mend castet kur e percillte per ne shkolle,momentet kur e merte nga shkolla.I kujtohej edhe koha kur kishte pasur ditelindjen dhe Nadia i kishte bere nje dhurate te cilen e kishte blere me parate e kursyera nga cokollatat.
Kujtonte babai dhe qante, derisa ne nje moment e mblodhi veten, duke thene: A ka njeri qe nuk gabon?A mund te hidhet tutje nje roman nese nuk na pelqen kapaku i tij?
A mund ta shkel me kembe tere sherbimin e sakrificen qe beri per mua ime bije?
O Zot… O Zot me fal, me fal, me faaaal, si munda te mohoj time bije…
Kaq tha babai, mblodhi tere forcat te ngrihej ne kembe dhe pasi provoi disa here rradhazi u ngrit dhe doli kembadoras ne kopesht te gjente te bijen.
Me ne fund e pa ne kopesht ku e kishte mberthyer gjumi, fytyra i ishte nxire nga te ftohtet, lotet i kishin ngrire ne te dy syte.
I thirri:Ngrihu Nadia dhe fale babane… e shterngoi fort ne qafe, madje e puthi midis dy syve ne ballin e vogel.
E mori, brenda te flinte dhe e qetesoi qe cdo gje do te shkonte per mrekulli. Une kam degjuar per kete djale, ai eshte shume i dashur dhe nuk ka pasur qellim te luaje me ty.
Qe neser do te vete te flas me babane e tij Xhavitin, do ti tregoj fill e per pe.
Nadias i shkelqyen te dy syte e kaltert, syte i qeshen dhe akulli qe kishte zene rrenje ne zgavrat e tyre u shkri nga loti i nxehte i gezimit.
Me pas ashtu e lumtur, perqafoi fort babane dhe qendroi per minuta te tera ne perqafimin e tij.Nderkohe, qe lote gezimi dhe dhebjeje rridhnin ngateruar nga syte e te dyve.

Vijon----

__________________
Duro, duro...

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 01/04/2004
Vendbanimi: I ulur ne zemren e nenes.
Mesazhe: 1814

Me pas Baba e bije u futen serish brenda te kalojne adhe pjesen e mbetur te nates.
i fiken dritat, mbyllen kapaket e syve dhe i zuri gjumi.
Nadia tere kohen e gjumit pa Enesin ne enderr, sikur ju afrua prane me nje trendafil te kuq ne dore, dhe dhuroi dhe nderkohe deshi ta puthe.Mirepo enderren e bukur e prishi dielli i zjarrte i cili i beri shenje Nadias se kishte ardhur koha te zgjohej.
Keshtu mbaroi enderra e bukur,Nadia u ngrit te merrej me punet e mengjesit. Nderkohe edhe Babait i doli gjumi,por kete here ndryshe nga ditet e tjera.Ai kishte vendosur te ndihmoje te bijen dhe nuk i ndjeu aspak dhimbjet qe kishte ne tere trupin. Pasi beri sikur hengri nja dy kafshata buke, mori ilacet e zakoneshme te mengjesit, nje shkop ne dore dhe u nis per ne shtepine e Xhavitit.
Njerezit cuditeshin tek e shihnin, c’hall mund te kete thone qe del ne kete gjendje?!
Pasi beri disa pushime rradhazi vuri re se kembet po i dobesoheshin por ama nuk deshi te kthehej mbrapsh.Here ulej here ngrihej derisa arriti tek shtepia e Xhavitit qe ngjante me shume me nje keshtjelle mbreterore, me nje kopesht te madh,e me nje oborr mjaft te gjere rreth e rrotull.
Trokiti ne porten e jashtme dhe menjehere porta u hap nga nje djale i ri rreth te njezet e pesave.Urdheroni zoteri, ce mire ju ka sjelle?
Doja te kakoja pak Te zotin e kesaj shtepie, e kam mik i thote.
Po menjehere thote portieri, te shpie une deri tek ai.
Portieri perpara dhe miku nga pas po ngjiteshin tek dhoma e pritjes se Xhavitit. Portierit ju desh qe disa here rradhazi ta ndihmonte mikun e semure, pasi e vuri re qe po e linin forcat.
Me ne fund arriten dhe Xhaviti sapo e pa ja priti :Urdheroni, urdheroni… e si mund tju ndihmoj? Nderkohe qe i beri shenje sherbyeses qe ti sjelle dicka per te qerasur mikun.
Jo jo, ja priti, nuk dua asgje ngase nuk ndjehem as mire por do te lutesha te me kushtonit nga koha juaj e shtrenjete vetem dhjete minuta.
Patjeter ju pergjigj Xhaviti dhe ju beri shenje te gjithe njerezve te huaj te dalin, pervec njerit qe quhej Hamad.
Te Hamadi besonte shume,e kishte si krahun e tij te djathte, me ate i bente pazaret e ndyra, ai e ndihmonte te lante hesapet me njerezit qe mundoheshin te mos i nenshtrohen.
Hamadi vete, ishte njeri me zemer tigri, kishte lindur per te bere keq dhe nuk kenaqej pervec ne kete menyre.
Ai kishte nevoje ti bente keq njeriut ashtu sic ka njeriu nevoje per ajer.
Por megjithate kishte arritur te fitonte simpatine e pasanikut me te madh te qytetit madje te ishte me i aferti I tij.
A mund te flas ja priti miku?
Po i thote xhaviti, tani po, me trego fill e per pe ku e ke hallin dhe une do te te ndihmoj.
Xhaviti kushedi mendonte se kishte nevoje per ndonje para per te blere ilacet ndaj nuk e vuri shume ujin ne zjarr.
Kur e pa se mysafiri nuk po dinte nga t’ja nise si per ti dhene kurajo i tha: He pra me trego si e ke hallin?
Aman i thote. po qe baba, halle e probleme ke, sepse ti je baba vete dhe e di sa vlen dashuria e femijes, e di se cfare do te thote te kesh femije…
Shpejegohu pak me qarte foli Xhaviti, me trego ku do te dalesh?
Qe te mos zgjatem po ta tregoj si qendron puna me dy fjale: Vajza ime dhe djali juaj dashurohen.
Si ja priti xhaviti?! Jo jo nuk ka mundesi, nuk ka mundesi…
Po po, eshte me se e vertete, ime bije pret nje femije, dhe per disa muaj do behemi gjysher, qe te dy.
Jo bertiti xhaviti i inatosur,jooo Enesi im besoj qe nuk e njeh fare tet bije dhe do ju lutesha te mos ja vini atij kete faj. Atehre ta pyesim i thote?
Ke te pyesim thote xhaviti? Enesi eshte i fejuar dhe per pak dike do te martohet dhe i permendi nje emer te nje qyteti te larget.
Po me ke,qenka fejuar dhe kur keshtu? Eshte fejuar qe perpara kater muajsh me vajzen e nje deputeti dhe as qe do tja dije per bijen e nje leckamani si puna jote,e madje as qe ka ndermend te kthehet me ketu per te jetuar.
Ne ate cast Babai u ndje keq, nuk deshi me te fliste asnje fjale, dhe u ndje aq i zhgenjyer nga Enesi sa edhe kembet i dridheshin.
Me te vertete nga ferra del lulja ja priti, po si nuk me vajti mendja qe prape lule ferre mbetet ajo?!
Doli jashte shtepise madheshtore i cila ne dalje nuk ju duk me aq e bukur sa ne fillim, por ngjau me nje burg te vertete ku ishin denuar te rrinin aty njerez te ligj si xhaviti .
Nderkohe per pak filoi edhe nje shi i bute, dhe babai i gjore here rrezohej e here ngrihej derisa me ne fund arriti te hyje deri ne pragun e shtepise ku u shemb ne toke si nje bust.
Fryma i merrej , gjuha i iku, vendi po i erresohej dhe zemra filloi ti rrihte shume ngadale.
Mblodhi forcat, perqafoi Nadian, dhe i tha vetem me dy fjale, qe Enesi eshte i fejuar, ndaj kujsedu per veten dhe per femijen tend.
Kaq tha babai i mjere, dhe zemra e tij beri tik takun e fundit . Nadia ne ate moment uleriu aq fort saqe u thyen edhe tjegullat e vjetera te shtepise.Nderkohe ja mbylli te dy syte babait te saj dhe e perqafoi serish duke ndjere veten fajtore per vdekjen e tij.
Zemra e saj nuk donte ta besonte qe Enesi eshte fejuar, ajo e dinte qe ai e donte shume dhe qe do te kthehej shume shpejt.
Nderkohe qe Xhaviti po mundohej tani si ta zgjidhte kete problem, pasi I biri do te kthehej shume shpejt, dhe do te dilte genjeshtera e tij ne shesh.Jo vetem kaq por do pranonte publikisht edhe atesine e femijes me Nadian dhe enderra e Xhavitit per ta martuar me nje grua me pozite do shkaterrohej.
Nderkohe qe nderhyri Hamadi:Mos u merzitni Zoteri keto pune do i ndreq une perpara se te vije Enesi, ndaj qetesohuni, dhe mos e mbani mendjen fare ketu.
Xhaviti buzeqeshi, dhe me kete buzeqeshje kuptohej fleteleja per Hamadin, te merrej me zhdukjen e Nadias.
Do te nisem qe tani, tha Hamadi sepse ti e di qe nuk te shoh dot te rrish ne siklet.
Kaq tha dhe u nis, nderkohe pasi pyeti disa njerez per shtepine e Nadias i treguan me gisht germadhen e vjeter, por per cudi ne te kishte shume njerez?
Cte kete ngjare tha me vete?
U afrua edhe me shume dhe ndjeu vaj, te bertitura edhe te qara dhe e kuptoi qe mysafiri qe kishte pasur perballe para disa oresh kishte dhene shpirt.
Nuk i mbeti tjeter pervecse te largohej dhe ta linte kete pune pas disa ditesh, sa te qetesohej pak gjendja, nderkohe qe as Enesi nuk ishte kthyer.
Kaloi nje jave dhe Nadia ishte krejt e vetme, por ishte shpresa dhe dashuria qe kishte per Enesin ajo qe i jepte force, ajo ishte e sigurte qe sapo ai te kthehej cdo gje do te merrte fund.
Nderkohe, nje nate vone, bie dera. Kush mund te jete valle ne kete ore mendoi ajo?
Menjehere i vajti mendja tek Enesi, zemra i rrahu fort dhe rendi me vrap te hape deren. Mirepo…
Shtangu ne vend ,kur perballe saj pa nje njeri me nje corap te zi mbi koke, sikur te kishte pikuar nga oxhaku me bloze.
Nuk vonoi shume dhe njeriu filloi te ecte drejt saj. Ajo e trembur filloi te bertase me sa kishte ne koke: Ndihme, ndihme , ndihme…
Askush nuk degjonte ne ate nate te lige aq me pak qe shiu binte litar dhe kercisnin gjethet e pemeve bashke me llamarinen e nje pjese te korridorit te shtepise.
Pasi e pa qe e bertitura nuk do bente dobi i vajti ndermend te dale nga dritarja e dhomes se babait dhe tja mbathe ne anen tjeter te shtepise.
Ashtu beri kercei dritaren dhe ja filloi te vraponte sa edhe fryma po i merrej.
Nderkohe qe edhe njeriu me maske vinte me vrap pas saj.
Pasi eci disa qindra metra vuri re se njera prej kembeve rrjedhte gjak nga poshte.Me pas pa se edhe shapka i kishte humbur diku ne balte.
Hamadi rendi pas saj mirepo erresira e nates e tradhetoi dhe nuk e lejoi ta shohe Nadian. Ai gjeti shapken dhe mendoi me vete, ku do veje, perseri ketu do kthehet ndaj nuk po lodhem me sot.
Nderkohe Nadias edhe ferra tashme i dukej “Xhaferr”, vetem vraponte dhe kur vuri re se nuk po e ndiqte me njeri ndaloi e ulur ne nje gur.
Kishte ecur shume dhe per afro dy ore kishte arritur ne nje fshat.
Tere naten e kaloi jashte ne shi i cili nuk i kishte lene vend pa lagur ndoshta edhe gjuhen brenda ne goje.
Vijon---

__________________
Duro, duro...

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 03/12/2004
Vendbanimi: veçse në dorën e Zotit!
Mesazhe: 2053

Pershendetje!
Sapo e lexova kete histori fatkeqe dhe me preku shume, uroj ta vazhdosh se shkruari te teren..

__________________
Vdes vetem ajo dashuri, per te cilen nuk enderrohet më (Pedro Salinas)

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 01/04/2004
Vendbanimi: I ulur ne zemren e nenes.
Mesazhe: 1814

Isra!

Te vazjdosh nje histori te tille dmth te kesh edhe kohe ne dispozicjon ndaj kam frike se nuk do te mund ta perfundoj dot, megjithate do mundohem.
Se dyti, meqe i kam bere pak te gjate postet, mendoj se ka ndikuar te mos lexohet deri ne fund historia,fundja edhe une vete nuk lexoj postet shume te gjate, do mundohem ne vazhdim ti shkurtoj postet edhe me.
Indriti

__________________
Duro, duro...

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 01/04/2004
Vendbanimi: I ulur ne zemren e nenes.
Mesazhe: 1814

Ishte vertete ftohte, nderkohe qe buzeqeshja e diellit ne agim paralajmeronte per nje kohe te mire.
Hipi mbi nje gur, ku rrezet e diellit binin pingul me qellim te shkrihej e thahej…Kishte kaluar vertete nje nate te lige, ndoshta me te veshtiren e jetes se saj dhe i duhej pak kohe ta kaperceje kete enderr te fikeshme.
Dikur kishte degjuar nga i gjyshi se “Zoti eshte me durimtaret” dhe tha me vete, nese eshte e vertete kjo atehere duhet te shpresoj qe Zoti nuk do me humbe, dhe padashje buzeqeshi nen vete.
Nuk dinte c’te bente, mendoi te kthehej nga kish ardhur, por ku te kthehej? Kthimi ne kasollen e vjeter do te thote vetedorezim ne kthetrat e vdekjes.
Po c’te bente atehere? Ajo skishte asnje ku te mbeshtetej, dhe i vetmi njeri qe mund ta ndihmonte ndodhej aq larg…
Megjithate fjala e gjyshit i dha nje kurajo te madhe, dhe thosh me vete:”Perse valle nuk ju kushtova me shume rendesi porosive te tij”?...
Mendoi te trokiste ne ndonje dere shtepie ne ate fshat te vogel, por i vinte dhe turp.Mendoi e mendoi por nuk pa ndonje zgjidhje me te mire se ajo dhe ju drejtua shtepise me te afert.Hyri ne oborrin e saj te rrethuar me nje gardh te drunjte mirepo nuk pa asnje levizje njeriu!!!
Eh tha me vete , sa shpejt ndryshon tradita ne popull, une e dija qe ne fshat ngrihen qe me nate, po kjo keshtu!!!
Sa me shume i afrohej deres aq me e habitur mbetej.
Erdhi deri tek dera, dhe nisi te trokase me doren e ngrire nga I ftohti…
Trokiti nje here, askush sju pergjigj, trokiti serish persri asnje reagim! Trokiti me fort por serish nuk foli njeri!
Mendoi ta hape deren por nuk e kishte zakon te hynte pa leje, me mire preferoi te qendroje pas saj derisa te zgjohen te zotet e shtepise.
Priti nje ore dhe serish asnje ze, asnje zhurme dere…
Atehere tha me vete, ndoshta do jete shtepi e braktisur sepse kish vite qe kishte filluar dyndja masive ne zonat urbane e kryesisht neper qytetet e medha.
Fshati ishte tashme dicka e dale mode, dhe nuk i plotesonte me nevojat e rinise, per argetim, clodhje e arsim…Sa keq psheretiu nder vete Nadia, ndoshta ketu nuk ka vende argetimi,por ama ben nje jete kaq te bukur, kaq te qete, ne shtepine tende ku nuk i shkon ndermend njeriu te te beje keq, njerezit jane aq te afert me njeri-tjeterin…
Duke cuar ndermend keto gjera harroi te trokase serish, dhe per pak sekonda e pa veten brenda shtepise modeste, qe nuk qe me e mire nga shtepia e saj.
Hyri brenda dhe nuk pa kembe njeriu,por disa rroba te vjetera qe ishin lene mbi nje shtrat druri, dhe nje pale tesbih lene permbi nje postiqe te leshte.nderkohe mbi oxhak kishte nje liber te shendriteshem nga kapaket qe i terhoqi vemendjen.
Ne fillim ju desh ta pastroje me nje lecke qe pa mbi krevatin e drunjte dhe me pas e hapi dhe vuri re qe ishte nje liber i shenjte qe i thonin Kuran.
Nuk kishte dijeni per kete, madje si kishte interesuar kurre ne jete,pasi nderroi disa flete, pa nje varg te tij qe e mbushi plot force e shprese:”Me te vertete pas veshtiresise vjen lehtesimi” i cili ishte perseritur dy here rradhazi.Ah ska dyshim qe keshtu do te jete tha Nadia, dhe u duk sikur ju shfaq fytyra e qeshure e Enesit ne kapakun e shendriteshem te kuranit.
Tha me vete po kete liber perse nuk e paskan marre me vete por e kane lene mbi oxhak ta permbyse pluhuri?
Megjithate i ftohti e uria e bene qe ta lere serish librin mbi oxhak, i cili heren e dyte shkelqeu edhe me shume.
U mblodh nen lecka derisa u ngroh pak dhe me pas filloi te kerkoje nese ka mbetur gabimisht ndonje gje per te shuar urine.
Pasi verejti ne nje dollap druri pa se kishte buke madje jo shume e ndenjur dhe habia i shtohej ende me shume! Megjithate e mori buken dhe pasi e theku pak ne thengjij nisi ta hante me shume uri.Nderkohe u degjua nje kercitje ne dere qe e la te shtangur per nje moment, e pas zerit te ngjirur te deres u shfaq edhe nje plak i moshuar, mbushur plot thinja ne koke, me nje mjeker te bardhe si bore e me duar te thara plotesisht sa nga i ftohti e sa nga pleqeria.
Nadia u skuq nga turpi dhe harroi te flase por u ngrit ne kembe e priste nga momenti ne moment reagimin e plakut.Priti pak sekonda por plaku nuk flet, per cudi as qe e ka vene re se ka njeri brenda ne dhome, vetem mori disa shkarpa qe kishte mbledhur dhe u drejtua drejt oxhakut.
Nadia u habit edhe me shume dhe me ne fund e theu heshtjen duke thene: Me fal qe ndoshta hyra pa leje por mendova se eshte shtepi e braktisur…
Ate cast plaku hodhi shikimin drejt kendit te dhomes nga erdhi zeri shume i habitur dhe tha jo, jo nuk ka mundesi ti ke vdekur, o Zot o Zot me dergo sa me shpejt tek ime bije, mos me ler te vuaj kaq shume ne kete bote mizore…
Nderkohe qe Nadia vuri re se kishte perpara nje njeri te verber dhe qe kishte derdhur lot, e kishte zemren cope, plot plage e andrralla.
Sa keq i erdhi per te, ju afrua dhe filloi ti fshinte piken e lotit qe i rrodhi nga syri i tij i verber.
Me fal qe ndoshta te shqetesova, por une nuk jam jot bije, jam nje vajze jetime, pa nene pa baba, pa motra e vellezer.Gjithcka qe kam eshte vetem nje njeri qe e dua shume por jeta po tregohet kaq mizore me ne…
Ate cast Nadia vuri re se se plakut po i lotonin te dy syte, dhe sa me shume degjonte aq me i shpeshte behej loti.
E degjoi tere historine e Nadias ne kembe, me pas coi duart drejt saj dhe i perkedheli koken rrumbullake, qe se kishte perkedheluar askush qe prej nates kur babai e kishte nxjerre jashte.
Me pas i gjeti edhe syte dhe filluan te fshijne lotet e njeri -tjeterit.
Qane kohe te tera ne kembe , me pas o lodhen dhe u ulen prane vatres te ngrohen e te flasin me shtruar.
Nderkohe qe Nadia nuk rendte se pyeturi dhe plaku tregonte e qante…
Sa e rende qenka jeta tha me vete, ande se paskam njohur!!!
Midis te tjerash plaku i tregoi edhe historine e bijes se tij qe kishte disa vite e vdekur, madje ne moshen me te bukur, kur kishte vendosur ta martoje, madje ja kishte blere edhe vellon e nuserise…
E kishte lene te vetem ne lot e verberi .
Ah tha plaku, e largoi Zoti prej meje, dhe e mori per vete ishte aq e mire, aq e dashur…Fundja Zoti merr te miret, sepse te ligjte ska ci duhen.
Me pas rendi ne lutje:O Zot ti e di sa po vuaj por te lutem mos u merzit nga fjalet e nje plaku matuf qe e ka keputur malli,per te bijen qe ti i more…megjithate ky qe vullneti yt dhe u plotesofte deri ne fund, u befte ashtu sic do Ti e jo si te dua une.
Pas kesaj pyeti Nadian, po ti moj bije cke vendosur te besh tani e tutje?
Ajo ju pergjigj nen ze, as vete se di cdo te bej,kam frike te kthehem por ajo qe dua, eshte te takoj dashurine time qe do vije seshpejti dhe ai do me mbroje.
Shume mire tha plaku qendro disa dite ketu dhe me vone mbase do gjejme ndonje zgjidhje.
Folen e qane derisa shkarpat u dogjen dhe plakut i duhej qe te dilte te merrte te tjera nderkohe qe kete here nuk vajti vetem por sebashku me Nadian .
Vijon----------------

__________________
Duro, duro...

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 03/12/2004
Vendbanimi: veçse në dorën e Zotit!
Mesazhe: 2053

mezi po pres vazhdimin....

__________________
Vdes vetem ajo dashuri, per te cilen nuk enderrohet më (Pedro Salinas)

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 01/04/2004
Vendbanimi: I ulur ne zemren e nenes.
Mesazhe: 1814

Pasi kishin marre nga nje krah te mire me dru u kthyen qe te dy brenda ne shtepi, dhe Nadia nuk ndjehej e qete derisa gjeti nje lecke dhe filloi te laje shtepine mire e mire.
Nderkohe brenda shtepise kishte rene nje qetesi e dendur.Pasi hoqi pluhurat e medha u ndje shume e lodhur, dhe mendoi te merrte nje sy gjume prane vatres.
Ashtu beri, u shtri dhe hodhi persiper nje batanije te vjeter.
Kishte mbi 24 ore qe nuk kishte mbyllur sy, kishte aq kohe qe nuk e kishte pare Enesin ne enderr…
Akoma pa mbyllur syte shfaqet imazhi simpatik i Enesit,me ate buzeqeshjen karakteristike qe e shoqeronte kudo.
Kaloi caste te bukura me kete fantazi, por jo shume gjate pasi plaku ja prishi gjumin , duke e ftuar te hane darke e te flinte siper ne krevat.
Pasi hengren gjellen qe kishte gatuar i moshuari, folen pak me njeri-tjetrin dhe vendosen te flene.
Nderkohe qe Nadia bente sikur flinte, plaku u ngrit ne gjunje, ngriti te dy duart lart dhe nisi te fliste me ze te ulet.C’te jete valle? Me ne fund e kuptoi qe ai i lutej Zotit i pergjunjur, dhe midis lutjes ishte edhe nje fraze e ngjashme me kete: “O Zot, ti je fales, e pelqen faljen, ndaj me fal mua.
O Zot me bashko sa me shpejt me time bije, nderkohe ndihmoje edhe kete vajze te mjere, nuk ka dyshim se Ti je Meshirues i madh.
Kaq tha plaku dhe u mbulua me jorgan kembe e koke.
Sa njeri i mire tha Nadia me vete, sa i sinqerte ne lutje, cfare zemre…
E nderkohe per te paren here edhe ajo ju drejtua Zotit aq sinqerisht, duke I thene, o Zot te lutem me ndihmo, dhe me mbro nga e keqja e cdo keqberesi” dhe pas kesaj ra te fleje akoma me e qete sepse ishte shume e sigurte qe Zoti nuk do ta humbte.

Vijon--

__________________
Duro, duro...

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 24/01/2006
Vendbanimi: kosove
Mesazhe: 5

sot e lexova kete teme dhe me pelqeu shume,do te doja qe ta lexoja se shpejti edhe perfundimi.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 03/12/2004
Vendbanimi: veçse në dorën e Zotit!
Mesazhe: 2053

hë, se kur i beke per qejfin tim, dilkan te bukura

__________________
Vdes vetem ajo dashuri, per te cilen nuk enderrohet më (Pedro Salinas)

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar