Regjistruar: 29/12/2007
Vendbanimi: ......
Mesazhe: 5021

Problemi eshte se kur greku ua ben qejfin ktyre shokve tane ortodoks brenda shqiperise, kta menjehere ndjehen icik te distancuar nga ne.
Pervec shejtanes qe e ka kuptuar qe eshte shqiptare e lashte pastaj ortodokse me deshire, supozoj qe eshte ortodokse.

Prandaj ansjehere ktu as per shaka nuk kam perdor termin tradhtar etj, sepse eshte gomardhek. Thesht jane naive njerz qe sja kane haberrin te vertetes. Dhe bien pre e komplimantave te magjypve grek duke i quajtur ktate fundit "veriepirot grek te lashte"
Direkt kjo propogand shume simplistic twisted femijesh funksionon ne shume tipa brenda shqiptarve.

Kjo ndodh edhe ne veri, kam shoke injorante qe kane degjuar serbt duke thene se katoliket e veriut jane serb, ktyre nga injoranca e diktoj qe i behet qejfi, pavarsisht qe nuk e shprehin haptas.
Pra, nuk eshte se jane tradhtar, por thejsht kta kane nje komplex inferioriteti qe vete nuk jane ne gjendje ta shohin. Prandaj une jam ktu si vella shqiptar ti hedh icik drite se kane ngel ne erresire vellezerit tane

Greket e sotem dhe serbet ne pergjithesi jane rraca aziatike dhe nuk kane baze ne balkan, pervec asaj perqindje qe jane shqiptar te sllavizuar prej shekujve, dhe atyre arvanitasve qe jane hellenizuar me force.

Po lexoja faqen turke te wikepedias mbi shqiperine dhe origjinen e shqiptarve, shume shume interresante. Athina paska qene shumica popullsi shqiptare deri dje teknikisht.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 11/06/2002
Vendbanimi: Europe
Mesazhe: 10706

He mer kurt, na thuj noi gje. Po pastaj ca ndodhi. E vrau Uliksi Cikllopin? Ia piu gjakun shtriga popozare? E martoi Hektori Helenen? Apo mori vesh qe ishte nga Atlantis dhe dergoi Mujin ta shifte shtrember? :p

__________________
Ne vendin tim, ne vendin tend, e shpojne lakren, i hedhin mend...

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

   Piktor

Regjistruar: 03/02/2007
Vendbanimi: larg & afer
Mesazhe: 10972

Citim:

---

Po citoj ato që tha kurt
Problemi eshte se kur greku ua ben qejfin ktyre shokve tane ortodoks brenda shqiperise, kta menjehere ndjehen icik te distancuar nga ne.
Pervec shejtanes qe e ka kuptuar qe eshte shqiptare e lashte pastaj ortodokse me deshire, supozoj qe eshte ortodokse.

Prandaj ansjehere ktu as per shaka nuk kam perdor termin tradhtar etj, sepse eshte gomardhek. Thesht jane naive njerz qe sja kane haberrin te vertetes. Dhe bien pre e komplimantave te magjypve grek duke i quajtur ktate fundit "veriepirot grek te lashte"
Direkt kjo propogand shume simplistic twisted femijesh funksionon ne shume tipa brenda shqiptarve.

Kjo ndodh edhe ne veri, kam shoke injorante qe kane degjuar serbt duke thene se katoliket e veriut jane serb, ktyre nga injoranca e diktoj qe i behet qejfi, pavarsisht qe nuk e shprehin haptas.
Pra, nuk eshte se jane tradhtar, por thejsht kta kane nje komplex inferioriteti qe vete nuk jane ne gjendje ta shohin. Prandaj une jam ktu si vella shqiptar ti hedh icik drite se kane ngel ne erresire vellezerit tane

Greket e sotem dhe serbet ne pergjithesi jane rraca aziatike dhe nuk kane baze ne balkan, pervec asaj perqindje qe jane shqiptar te sllavizuar prej shekujve, dhe atyre arvanitasve qe jane hellenizuar me force.

Po lexoja faqen turke te wikepedias mbi shqiperine dhe origjinen e shqiptarve, shume shume interresante. Athina paska qene shumica popullsi shqiptare deri dje teknikisht.

---

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 27/11/2007
Vendbanimi: EU
Mesazhe: 8928

Citim:

---

Po citoj ato që tha Piktor
Po me beni te shkruaj me zor edhe dy rreshta te tjere meqe shoh se ka plasur nje debat me nerv dhe i pafryt mes fajtorit dhe angeldevil.
Se pari lerini paragjykimet per njeri-tjetrin.

Fajtor duke ditur mire se pozicioni qe ke ne kete forum por edhe njohurite e gjithaneshme qe ke ne vend qe te shkojne ne drejtimin e duhur dhe vlersimit pozitiv mendimi i njerzve shkon kah e kunderta. Mund te te justifikoj per njemije e nje arsye vetem se duhet te kuptosh dhe te pranosh realitetin i cili eshte ai qe eshte.
Me pakta e keqe qe kuptojne njerzit, eshte se duke qene se je nje ze kundra shumices dhe qe barazvlersohet me zerin e atyre qe jane realisht kundershtare (armiq). Ngaqe thashe se nuk mund te te justifikoj dhe ndoshta te justifikova tashme merr edhe kritiken qe nuk eshte mire te luhet me ndjenjat e njerzve pasi vetem le pershtypje te keqe.

AD. Kahere te kam keshilluar "inatin e mbramjes lene per nadje, te nadjes lene per mrama".
Ta keshilloj prape. Une e kuptoj shume mire zellin tend. Perse duhet te kenaqemi me idene se ja theva hundet tjetrit duke i plasur perpara hundeve argumetin me dhune dhe ne qofte se nuk e pranon apo e kundershton eshte antishqiptar.
Njeriu shpreh ate qe ka per te shprehur ne lidhje me dicka, gezohet kur e mirkuptojne e hidherohet kur e kundershtojne. Gjera normale keto. Por nese ecim me idene e luftes se antishqiptarizmes dalim te humbur. Fitojme vetem nese ecim duke argumentuar te verteten ashtu sic eshte dhe jo simbas deshires apo egos sone.

---

Kot flet edhe ti Piktor.
Une sepse kam pershtypjen se po te ishin ne realitet, so t'i hidheshin njeri tjetrit ne qafe me sy te perlotur.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 27/11/2007
Vendbanimi: EU
Mesazhe: 8928

Citim:

---

Po citoj ato që tha kurt
Problemi eshte se kur greku ua ben qejfin ktyre shokve tane ortodoks brenda shqiperise,

---

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 08/05/2010
Vendbanimi: Gjermani
Mesazhe: 871

Dakort Piktor, ti leme nacionalizmat; (shyqyr dhe une shpetova me nja dy sharje te lehta, e hodha lumin).
Tani persa i perket asaj qe thua, se eshte provuar qe shqipja eshte autoktone. Autoktone jane te gjitha gjuhet piktoro, varet se prej nga cila periudhe i shikon. Marrim p.sh. gjermanishten, -gjuhe moderne e evoluar me shume se shqipja, po te shprehemi paksa metafizikisht, sepse pa kendveshtrimin metafizik, diskutimi nuk do kish fund. Ne veri te Gjermanise (kam degjuar qe) zhvillohet nje festival muzike dhe gjuhe te lashte "gjermane". Gjermanet e sotem nuk e kuptojne c'thone e c'kendojne artistat, sepse ata flasin gjuhen e para 700, 800, 900, dhe 1000 vjetesh, pa llogaritur ketu tekste te shkurtera te para dy mije vjetesh. Po ashtu, marrim deshifrimet e deritanishme hetite. (Sa per dijeni, ketu nuk kemi nje gjuhe, por "disa" gjuhe, sepse keto tekste jane gjetur ne nje territor te gjere te Azise se Vogel dhe perfshijne nje periudhe rreth 2 mije vjecare para KR.) Shume prej ketyre teksteve, sipas deshifrimit te deritanishem -filluar me cekun Hrozni- i perngjajne gjuheve gjermano-angleze, (po deshe te sjell nje paszh te njohur, ne te cilin une bej nje sprove per ti paralelizuar edhe nje variant "shqip"). Pra, i bie se gjuhet jo vetem evolohen (zhvillohen, ndahen, marrin nga njera-tjetra, etj.), por edhe zhvendosen, (kuptohet, ne evolime te metejshme. Ndaj nuk ke pse habitesh, qe parashqipja duket se gjindej ne kohet antike me ne jug te territorit ku flitet sot; une dyshoj deri ne Athinen e Solonit dhe Perikliut.
Pra, besoj u kuptuam per autoktonine e nje gjuhe. Varet nga cila periudhe nis studimi. Po te nisi qysh para tre mije vjet para Kr., atehere duhet thene se gjuhet europiane te sotme ishin akoma binjake te vegjel ne Azi te Vogel e deri ne Ballkanin jugor. Po te nisi para 10 mije vjetesh, keto gjuhe ishin nje trup akoma i pandare me maksimumi 70-100 fjale, sepse aq mjaftonin per ato veprimtari jetike te asaj kohe.
Per fat, keto gjera te mesuara ne shkolle, mund ti provoj cdo kush me sprova te thjeshta amatori ne krahasimet e tij etimollogjike, ashtu sic i kam sprovuar edhe une ne punimet e mia, qe nuk eshte nevoja ti permend, sepse sot edhe nje budalla mund te shkruaje nje punim, liber, etj. Rendesi sa argumenti yt pranohet.

__________________
Kush i ben qejfin vetes, eshte
budall!

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 08/05/2010
Vendbanimi: Gjermani
Mesazhe: 871

Piktoro, po nis ketu me poshte pakez njehere mbi shprehje hetite, ngaqe nuk gjeta diku tjeter ketu mbi hetitet, por nderkohe ti mund ta zhvendosesh.
Hetitë, një emër ky i nxjerrë nga deshifrimet e pllakave të baltës të gjendura në Azi të Vogël deri pellgun mesopotam (Turqia e sotme deri në Irakun e sotëm), quheshin banorët e asaj pjese që sot quhet Anadoll (Anatolien), pjesa qëndrore-veriore e Azisë së vogël. Për tu habitur, -e theksuar kjo nga shumë historianë-, është që ky emër-cilësues nuk gjindet thuajse fare në shkrimet e historianëve të vjetër, duke përjashtuar vetëm një rast tek Herodoti dhe disa herë në Bibël. Por, në shkrimet kaile të baltës doli përsëri shumë herë ky emër-cilësues për këtë popullsi, gjuha dhe kultura e të cilëve dukej gati e humbur nga pluhri i harresës.
Në fakt hetitët nuk janë aq thellë të futur në historinë e njeriut, biles do të thoja që ata janë shumë të vonë, aq sa mua më duket sikur sapo jam ndarë më ‘ta. Megjithë këtë shprehje figurative ne do të referohemi në një libër që përmbledh shkrime të ndryshme mbi hetitët: Die Hethiter und ihr Reich –Das Volk der 1000 Götter, Theiss, (Hetitët dhe perandoria e tyre –Populli i 1000 Zotave, shtëpia botuese Theiss, 373 faqe, përmbledhje shkrimesh nga autorë të ndryshëm gjermanë, turq, italianë etj., viti 2002).
Qysh në fillim duhet thënë se, studiuesit gjermanë janë mbi gjithë të tjerët zotëruesit kryesorë të tematikës hetite, si për t’na provuar jo vetëm thjesht angazhimin e vullnetshëm personal të sejcilit prej tyre në këtë terren, por edhe atë ndjeshmëri dhe tërheqje instiktive që ka njeriu në gjurmët e kulturës së të parëve të tij. Me këtë nuk dua të them se, parakaluesit e të gjithë gjermanëve të sotëm në Gjermani ishin atje në Anadoll para 4000-3000 vjetësh, dhe të gjithë ikën si grup e u vendosën në Europën e sotme qëndrore. Nein! Por këta studjues janë në gjuhën dhe kulturën e tyre jo të largët me atë të hetitësve të 4000-3000 p.e.s., ashtu siç janë edhe shqiptarët e italianët e sotëm; gjë që nuk do të thotë se mohohet fakti që, pasaardhës të atyre hetitëve të dikurshëm janë edhe sot në Turqi, kuptohet të përzier me popullsitë dhe kulturat e tjera gjatë mijra dhe qindra vjetëve. Ky ndryshim i përhershëm në gjuhën dhe kulturën e cilido kombi, na nxit ne të marrim ndonjëherë me rezervë ndonjë përfundim të studiuesve të tjerë, apo ndonjëherë të bëjmë ndonjë korrigjim ose hedhim ndonjë hipotezë të re. Le t’fillojmë pa humbur kohë.

__________________
Kush i ben qejfin vetes, eshte
budall!

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 08/05/2010
Vendbanimi: Gjermani
Mesazhe: 871

Në artikullin e Gernot Wilhelm: Gjuhët e perandorisë hetite (Die Sprachen des Hethiterreiches), f.47-49, kemi diçka mbi historinë e studimit të gjuhës hetite, punë kjo e filluar qysh nga fillimi i shekullit 19, por më së shumti e kryer në shek. e 20. Një nga këta studjues me zë në fushën e gjuhës hetite, është çeku Bedri Hrozny, i dekadës së dytë dhe të tretë të shekullit të kaluar, atij të 20, pra i 80-90 vjetëve më parë. Një nga zbërthimet klasike të tij është teksti si vijon:
nu NINDA-an e-ez-za-at-te-ni wa-a-tar-ma e-ku-ut-te-ni (f.47)
Fjala NINDA, na thotë autori gjerman Gernot Wilhelm, ishte për Hroznin e njohur qysh nga e kaluara, prej studjuesve të tjerë, kjo ishte bukë (pane; Brot); fjalën watar(-ma) Hrozni e lidhi me fjalën gjermane Wasser dhe anglishten water (ujë; acqua); për të tjerat u bazua tek latinishtja, dhe zbërtheu së fundi: Ihr werdet Brot essen und Wasser trinken (ju do të hani bukë dhe pini ujë; voi mangerate pane e beverate acqua).
Ky është kuptimi i tekstit i dhënë në shkronja latine. Kuptohet se në analizën shkencore, në analizën e fakteve që provohen, debati, kundërshtimi dhe korrigjimi janë të lejuar. Se sa ne stepemi pastaj nga faktorë të ndryshëm për të shfaqur një mendim tjetër, dhe po nga faktorë të ndryshëm, sa ne vetëm i kundërshtojmë mendimet e të tjerëve, duke pranuar vetëm mendimin tonë, -ky është një problem psikollogjik, social, psiqik, etj., që nuk hyn në trajtimin e këtushëm. Por, në rastin e mësipërm të përkthimit të Hroznit, ne kemi një stepje në pranimin e atij përkthimi, për disa arsye. Një nga këto arsye (megjithse nuk jemi gjuhëtar dhe as etimolog) është që, Hrozni (sipas Wilhelmit) i ka marrë format foljore e-ez-za- dhe e-ku mbaresa (personale?) te subjektit, që në atë rast do të hante, duke u nisur edhe nga latinishtja ed – edere (ha-me hëngër; mangia-mangiare; isst-essen), në këtë rast pra: teni.
Megjithse autori gjerman (G.W.) ka një shpjegim të thatë e jo të kuptueshëm, (Für die jeweils folgenden (Verbal-)Formen e-ez-za- und e-ku-, die beide eine (Personal-)Endung –teni aufweisen, verglich er lateinisch ed-, “essen”, bzw. Lateinisch aqua, “Wasser”, und gelangte so zu der Übersetzung: …), megjithë këtë shpjegim të tij, ne nuk e kuptojmë ç’duan mbaresat aty?!
Po kuptojmë për një moment se këto mbaresa personale, (siç i quan pak a shumë Wilhelmi këto), përngjasojnë me ato shqipe të sotme, si bie fjala e mira, i keqi, ku mbaresa në fund e definon subjektin, duke pranuar kështu që kemi patur të bëjmë me një gjuhë tepër të zhvilluar tek hetitët. E para që bie menjëherë në sy në këtë rast është kjo: duke patur parasysh fjalët latine dhe gjermano-angleze ku u bazua Hrozni, duhet të pranojmë që gjuha gjermane, (e biles edhe ajo angleze), paskan pësuar një kundërevolim, sepse një fjali e zakonshme e thjeshtë e shprehur në gjuhën gjermane tingëllon sot për veshin e gjuhëfolësit shqip si një fjali e shprehur nga një tre vjeçar. Kështu gjermani thotë: Ich gebe ihm das, ku në shqip do të përkthehej: unë jap këtë atij, gjë që mund ta thotë një tre vjeçar shqipfolës dhe jo një i rritur, i cili në këtë rast përdor një gjuhë më të zhvilluar: unë ia jap këtë atij, ose më shkurt: unë ia jap atij, ku kjo "ia" (pjezës lidhore apo nyje shquese, -nuk e di si quhet), tregon përse bëhet fjalë, tregon që bëhet fjalë për një subjekt të caktuar, pra e shquan veprimin në lidhje me atë objekt të caktuar. Ndërsa gjuha gjermane e sotme është më e varfër nga ajo shqipe për format e të shprehurit. Shkakun e kemi shpjeguar tek libri ynë i parë.
Pra, nëse në këtë rast këto forma foljorë, (e-ez-za e-ku, -siç i quan Wilhelmi), janë ato të përngjashme me mbaresat shqipe që e shquajnë mbiemrin apo ato nyja lidhëse (“ia”, -një njohës i gramatikës duhet të na korrigjojë nëse bëjmë gabim në përcaktimet tona), duhet thënë se kjo gjuhë hetite paska pësuar degradim në lëvizjen e saj drejt Europës, përderisa këto forma foljorë nuk para përdoren në gjuhët gjermane (apo edhe angleze).
Përveç kësaj, ç’duan këto mbaresa (personale?, shquese, etj) në atë vend të fjalisë?!.
Dhe e treta, gjuhët e vjetra nuk kanë qenë kaq të zhvilluara sa sot, dhe ato fjalë që shkrueshin (kryesisht pa zanore, të cilat vetkuptoheshin), kishin kuptime të caktuara brënda kuadrit emër-folje-mbiemër. Nyjet dhe mbaresat shquese të veçuara nuk para janë shkruar, (edhe nëse kanë ekzistuar), nga shkaku se ajo shkronjë e veçuar mund të ngatërrohej me një fjalë të caktuar të shkurtër (si m=madh), ku bënte të mos kuptohej kuptimi i fjalisë.
Së fundi do të thonim se, kuptimi i fjalisë së dhënë nga Hrozni nuk përbën ndonjë eviment për shkruesin e atëhershëm. Ju do hani dhe do pini, duket sikur po i thua dikujt se, ai ka dy këmbë mbi të cilat ecën. Përse dhe cili shkrues do të merrte mudimin për të shkruar këtë aspak-eveniment?!.
Ndaj dhe panvarësisht se, edhe ne mund të arrisim në përkthimin e Hroznit për atë tekst, po të studionim pak më shumë shkrimet hetite, prapseprapë ne do të japim një hipotezë tjetër, thjesht vetëm nga shkaku se teksti i mësipërm i përngjan gjuhës “shqipe”; me këtë hipotezë ne (edhe në qofshim gabim) ndihmojmë studiuesit e shkrimeve kaile të pellgut heterogjen hetit, ngaqë në dialekte shqipe ruhen akoma pjesërisht të paevoluara disa fjalë, apo që kanë evoluar aq pak sa shihen pararendëset e tyre kollaj. (vazhdon)

__________________
Kush i ben qejfin vetes, eshte
budall!

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 08/05/2010
Vendbanimi: Gjermani
Mesazhe: 871

(vazhdim) Kështu, në atë tekst që na jepet me shkronja latine:
nu NINDA -an e-ez-za-at-te-ni wa-a-tar-ma e-ku-ut-te-ni ,
mua më duket sikur lexoj:
tani han e zeza atin ton vatari madh ka humb djemt .
Por jo e injoruar është edhe forma tjetër:
nuk han e zeza atin tonë vatari mahet te ne
Nëse në atë tekst do të kishim vërtet të shkruar fjalën ninda (pra me “d”) kuptimi do të ishte më ndryshe, dhe biles më përkues me shqipen; në atë rast do të kishim:
tani nën dhe han e zeza atin e vend-arës me kutin (arkivolin).
Mirpo fjala ninda (e dhënë me shkronja të mëdha) duket nuk i përket tekstit por është e shtuar mes nu dhe an nga autori gjerman, si fjalë kjo e gjetur e gatshme nga Hrozni. Ajo mungesë e “d”-ës aty na bën ne mos ta pranojmë këtë përkim edhe më të ngjashëm me shqipen e sotme.
Përse ne dhamë një përkim tjetër (në fakt dy përkime) nga Hrozni? E para, sepse shkrimet përbënin domethënie më të mëdha nga ajo që na jepet nga autori çek. E dyta, sepse çdo shkronjë apo bashkim shkronjash aty përbënin asaj kohe fjalë të veçuara, dhe jo nyjza apo mbaresa. Dhe e treta, sepse ne kemi edhe në shumë raste të tjera fjalë të përngjashme me shqipen dhe shqipo-europiançet. (vazhdon)

__________________
Kush i ben qejfin vetes, eshte
budall!

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 08/05/2010
Vendbanimi: Gjermani
Mesazhe: 871

(vazhdim) Tani ti shikojmë detajërisht përkthimet tona. Në tekstin e dhënë nga autori gjerman kemi nga ai (apo Hrozni) një ndarje fjalësh, të cilën ne nuk e respektuam 100 %. Qysh në fillim, "nu" dhe "an" jepen (me vizë në mes), si një fjalë e vetme. Ne i muarëm si dy fjalë të veçanta; tani + han. Një shqipfolës e dallon edhe "an", ndërsa për "nu" ai mund të ketë vështirësi, ose ndoshta kjo gjindet diku në shuarje e sipër në ndonjë dialekt të shqipes. Gjermanët e përdorin në kuptimin e tani. Në variantin e dytë, fjala e parë (nu) është e kuptueshme në shumë gjuh’ europiane, në shqipe gjithashtu.
Më tej, gjetja e dy “z”-ëve pranë njëra tjetrës e çon shqipfolësin insiktivisht tek fjala “e zezë”, pa e ditur se çka më tej teksti. Mirpo me ndarjen e Hroznit, edhe pjesëzat e mëtejshme (-at-te-ni) i përkasin një fjale së bashku me dy “z”-ët. Ne e injoruam atë ndarje duke u dhënë atyre pjesëve kuptime fjalësh të tjera: atit tonë, këtu mendoj me kuptim figurativ si Zoti, feja e tyre, atdheu.
Në pjesën e dytë të fjalisë shohim menjëherë një “w”. Në një farë mase kjo është një paturpësi e gjuhëtarëve gjermanë, ndonëse në rastin konkret përkthyesi fillestar ishte një çek që banonte në Vienë. Pjesa më e madhe e gjuhëve europiane kanë për tonin v shkronjën v, ndërsa në anglisht dhe gjermanisht gjejmë për atë ton si shkronjën v ashtu edhe shkronjën w; kjo e dyta tonizohet vetëm si v, ndërsa e para edhe si f. Themi paturpërsi sepse ky ton gjermanizohet në vend që të europianizohet, pasi si në rastin e evolimit të fjalës Wasser nga më të hershmet uase, uashër, ashtu edhe në rastin e vatrës, vatarit, vatanit, frateria, fraterna, etj., kemi si piknisje gjithnjë atë ton të zbutur të v-ës, i cili u ruajt kështu (v) edhe si injicial shkronjor në shumë alfabete europiane.
Përsa i përket kësaj fjale, vatar-i, lexuesi i sotëm shqiptar është mësuar ta dëgjojë vetëm nën dialektin verior, atë që përdor në vend të “r”-ës jugore, “n”-ën veriore, pra vatani. Mirpo unë e pranoj këtë “r”-ë këtu, ngaqë qysh herët është përdorur në atë popullsi fjala “vatër” në kuptimin e atdheut. Më poshtë do të vinë vetvetiu shumë fakte gjuhësore, ku lexuesi do ta kuptojë shumë mire nga e ka prejardhjen ai vetë, babai i babës dhe babai i nënës. Aq qartë do të shpalosen faktet historike. Sa për dijeni, kjo fjalë (vatër, vatra) gjindet edhe në gjuhë të tjera europiane. (vazhdon)

__________________
Kush i ben qejfin vetes, eshte
budall!

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar