Regjistruar: 21/06/2007
Vendbanimi: .....
Mesazhe: 3612

Jani mbasi mbaroi cigaren qe kishte ne dore, me nervozizem hapi deren e godines per te gjetur ashtu si i trullosur deren qe conte ne zyren e tij dhe filloi t'i pergjigjej klientit me shpejtesi per kerkesat e tij. Sapo i kish ardhur edhe nje e-mail nga shefi i tij, i cili donte nje pergjigje me servilizmin e duhur, qe te mos dukej edhe teper teper servile. Shpejt e shpejt i nisi keto dy e-maile, me te cilat mund te konsiderohej dita e punes e mbyllur per ate dite.

E prisnin librat dhe oret e gjata te punes dhe duhej te fillonte per projektin qe kishin diskutuar me koleget e kompanise tjeter para nje muaji.

"OK, kam kohe" tha me vehte, me mire po filloj nga ajo loja e turbullt e dites, e shtyrjes se ores me pertese, mbasi t'i hedh edhe nje sy lajmeve dhe gazetave ne internet.

I ishte bere nje ves i keq dhe ndonjehere mleksej me persona kaq te padeshiruar e te panjohur, sa ishte e veshtire te c'mleksej. Megjithate kishte edhe nga ata persona qe ndjeje nje fare kenaqesie te diskutoje dhe kujtoje te kaluara e te shkuara, por edhe te tashme. "Aaah kjo e tashmja, jo te tashme, me mire larg te tashmes, nuk dua kush te marre vesh rreth te tashmes time, kjo e tashmja po me ben te mpleksem me cudira te papara" mendoi me vehte Jani dhe rrufisi me xhurme filxhanin e kafese, qe qendronte atje prane monitorit e ftohte dhe pa shije.

Te- tuk i pelqente te shkeputej nga kjo mizeri idiote njerezish dhe tek- tuk ndjente nevojen te ishte edhe prane monitorit ,thjesht per te shtyre ato oret e gjata te pafund te diteve te punes, mbasi ne darket monotone e prisnin librat dhe shkrimet e kendshme.

__________________
Nuk mjafton te mendojme se duhet vepruar ndryshe...duhet te fillojme te mendojme ndryshe... dhe vetem atehere fillojme te veprojme ndryshe.

Modifikuar nga kotka datë 16/07/2007 ora 18:18

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 21/06/2007
Vendbanimi: .....
Mesazhe: 3612

U ngriten te dy si zogj ne mengjes, pas nje gjumi te rehatshem, qe kishin bere gjate nates se meparshme. Bene dush pa zhurme, qe te mos zgjonin te tjeret dhe si dy pellumba filluan te beheshin gati per rrugen, qe do te merrnin ne Kanada. Valixhet e vogla ishin gati dhe nje cante e vogel me ushqime, fruta dhe pak uje i priste mbi bangon e kuzhines.

Sa te lumtur ishin dhe sa fytyra te fresketa dhe te sinqerta kishin. Ta kish enda t'i sodisje ashtu teksa benin shakara per te ngacmuar me lezet nervat e njeri-tjetrit. Ai si zakonisht i ngadalshem dhe menefreg dhe ajo e shpejte dhe e shkathet si sorkadhe, mundoheshin te pershtateshin me veset e njeri-tjetrit. Ajo piu vetem nje gote uje, dhe mbasi futi ne goje dy copa mango te thata, niset per tek makina. Ai me pjeshke ne goje perplaset pa kontroll ne sediljen e makines si zakonisht.

Mema i puthi te dy ne balle dhe ju uroji rruge te mbare.

Udhe te mbare ............ dhe kalofshi mire.

__________________
Nuk mjafton te mendojme se duhet vepruar ndryshe...duhet te fillojme te mendojme ndryshe... dhe vetem atehere fillojme te veprojme ndryshe.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 29/06/2007
Vendbanimi: Tetove
Mesazhe: 1051

Rri prane dritares dhe veshtroj se si mendimet vrapojne neper lendinene

pafundshme......e une e fundosur ne oqeanin e mendimeve....e humbur ne

erresire. Prape kujtimet ecin, ecin...ne ato kujtime ku me duket se jane te

palosur diku thelle ne zemren time. Kujtimet s'kane te ndalur, kurse shpirti

im qendron ne ato shtigjet e germise ku ai dimer i janarit si puhize e lehte i

ledhatoj shpirterat e posadashuruar. Une dua te jem rob ne zemren tende,

dua te jem lot ne syte e tu, dua te jem enderr e neteve tua...


Kujtoj castet e kaluara si pjese me te mira te jetes sone, e kjo me ben te

mendoj se e ardhmja do te jete me e mire.


Buzet tona ishin bashkuar dhe lotet ishin perzier me njeri-tjetrin, gjithe

dyshimet ishin avulluar ne cast dhe rete e zeza ishin zhdavarit nga qielli i

mendjes sime. Kishte lind dielli i lumturise dhe buzet tona kendonin

kengen e dashurise per te perfshire ngadhnjimin e zemrave tona. As Leka i

Madh qe pushtoi boten, as Napoleoni qe i mundi gjeneralet me te medhenj

nuk ngadhnjyen sa une, ngase ata fituan toke e keshtjelle duke derdh gjak,

kurse une duke derdh lote pushtova nje zemer qe vlen me shume se

mbreterite e tyre. Oh, si qenka njeriu qe dashuron, ai qenka nje pus i

pashterur ndjenjash dhe goja e tij nje kove shprehjesh dashurie........

__________________
"Cmenduranet e zbutur e shpien boten perpara"

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 21/06/2007
Vendbanimi: .....
Mesazhe: 3612

C'te jete hakmarrja valle?

Eshte rezultat i nje urrejtjeje pa shkak, apo eshte thjesht nje kunderveprim i pa kontrolluar, si rezultat i nje kritike, i nje deshtimi apo i nje mossuksesi te castit apo te jetes. Apo ndofta eshte thjesht ai fenomen, qe na ben te zemerohemi me vehten tone, kur nuk kemi rruget e hapura te arrijme ate qe kane arritur te tjeret, ndofta me pune, me lufte apo edhe me vete fatin e jetes dhe kete zemerim e reflektojme ne sulmin qe drejtojme tek te tjeret, bashkebiseduesit, fqinjet, koleget apo edhe tek me te largetit dhe te afermit.

Por ama do te thoja se hakmarrja, qe eshte nje ndjenje e lindur e pakontrolluar e momentit mund te shnderrohet shume shpejt dhe pakuptuar ne ligesi te pafalshme do te thoja, kur dikush vertet te besoi nje sekret apo thjesht nje hapje zemre ne momente kritike te jetes dhe ti e shperdoron kete besim ne situata dhe kohe te ndryshme dhe aq me teper kurre nuk harron se cfare floriri ke ne dore (se pikerisht kete sekret mirebesimi, hakmarresi e konsideron si nje cope floriri te vogel, qe mund ta vere ne perdorim sa here qe i nevojitet). Nuk e kuptoj sa i lumtur mund te duket nje qenje njerezore, kur gezon frytet e hakmarrjes. Sa do te doja ta provoja vetem nje here, nese kjo lumturi eshte vertet me kaq vlere dhe nese ja vlen ta provosh kete lloj ndjenje lumturie.

Nuk mendoj se njerezit, qe nuk hakmerren jane engjej apo njerez te dobet, apo te semure psiqike apo edhe me e fundit me te meta mendore, ndofta do te thoja qe jane ndofta njerez per te cilet jeta ka diapazone te tjera me te gjera se sa vete hakmarrja, te cilat jane shume me te rendesishme se sa vete kjo ndjenje.

Te hakmerresh mua me duket si te merresh me nje te kaluar d.m.th. te mbetesh shume shume mbrapa............

__________________
Nuk mjafton te mendojme se duhet vepruar ndryshe...duhet te fillojme te mendojme ndryshe... dhe vetem atehere fillojme te veprojme ndryshe.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 21/06/2007
Vendbanimi: .....
Mesazhe: 3612

Konfliktet e medha te mendimeve ne trurin e njerezve te konsideruar te zgjuar, jane bere shume here shkak i cmendurive te ketyre njerezve te ashtuquajtur te mencur e te zgjuar.

Balzaku ka thene "syri me i kapshem ndaj hollesirave dhe detajeve te nje ambjenti eshte syri i njeriut me te vuajtur"

Dhe me i vuajturi eshte me i mencuri, sepse pikerisht atje u zhvilluan me shume instiktet e vetmbrojtjes ndaj ketij ambjenti..........

__________________
Nuk mjafton te mendojme se duhet vepruar ndryshe...duhet te fillojme te mendojme ndryshe... dhe vetem atehere fillojme te veprojme ndryshe.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 21/06/2007
Vendbanimi: .....
Mesazhe: 3612

Energjik, nevrik, zelarte, te shkathet e te shpejte, ja ashtu e mbante mend gjithmone babane ne mendimet e largeta te viteve. I gatshem te merrte pjese ne te gjitha bisedat qe hapeshin me miqte, te cilet vinin shpesh ne shtepi dhe me koleget e shoket e Institutit dhe te jetes. I pranonte te gjithe, pa dallim pozite dhe shkalle shoqerore. Biseda e tij rridhte gurr-gurr me te gjithe llojet e njerezve. Nuk lezonte shume, aq sa te perputhej me dijenite e tij, por gjithmone kishte dicka per te thene e komentuar me llogjiken e tij te dhuruar nga vete Zoti.

Truplidhur, dhe gjithmone ne forme, kurre te merzitur dhe te depresuar ja ashtu e mbante mend te jatin e viteve. Kur e shihte te lodhur shtrire ne kanape, i terhiqte gishtat e dores lehte-lehte, deri sa te degjonte kercitjen e lehte te kyceve, duke menduar se pa degjuar kete kercitje te vogel, nuk mund te kuptonte nese duart e lodhura nga puna u clodhen.

Pastaj i bente nje caj te ngrohte me limon babait dhe nenes qe me vrap u sillte kepucet, qe te beheshin gati te shkonin perseri ne oret e shkurtera zyrtare te mbasdites qe ishin bere nje rutine cdo te hene dhe te marte.

Por jo me tani... ai nuk eshte keshtu, nuk mund te flase lirshem, eshte i vogel dhe i kerrusur, syte i xixellojne por nuk eshte ne gjendje te thote ato qe thoshte dikur dhe na mbante me goje hapur. Sa bukur i thoshte, i zbukuronte dhe i sterhollonte historite e tij, ndonjehere ne edhe e dinim qe i ekzaxhironte, por ja qe na pelqente ajo llustra qe ai u vinte persiper ketyre historive te paharruara gjate bisedave.

Tani me pelqente ta ngrija ne supet e mi, dhe te varej rende, le te binte era djerse e krevatit ku rrinte me ore dhe dite te tera. Me pelqente ta nderroja dhe ta laja dhe te haja atje me te, me pjate ne dore, jo ne tavoline, thjesht per ti bere shoqeri ne dhomen e tij e te benim shakara, si ato shakarat tona duke ngacmuar mamane, e cila kaq shpejt zemerohej.
Gjithmone na akuzonte me te qeshur, "He juve partia dyshake, u bete dyshe tani, ika une tani se nuk ua dal dot".

Pastaj me duart qe i dridheshin mundohej te loste letra me mua, por jo me si dikur, kur gjithmone me mundte dhe shume here e lija edhe te fitonte se kishte egon e babait, qe te dilte fitimtar kudo.

Rrufisnim kafene me akull te dy bashke mbasditeve te nxehta dhe sa shume na shijonte atje ne dhomen e tij te vogel e plot drite.

Shpesh here me thoshte "Sot nuk dole fare te marresh pak ajer", por une i pergjigjesha "Jam shume mire duke marre fryme ketu me ty Babuli im bashke me Mamaken time, me bukur nuk ke ku te marresh fryme"

Sa shume dua te jem prape atje ne dhomezen e tyre..............

__________________
Nuk mjafton te mendojme se duhet vepruar ndryshe...duhet te fillojme te mendojme ndryshe... dhe vetem atehere fillojme te veprojme ndryshe.

Modifikuar nga kotka datë 23/07/2007 ora 21:18

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 21/06/2007
Vendbanimi: .....
Mesazhe: 3612

Kalonim minutat,
Kalonim oret,
Kalonim ditet,
Vitet largoheshin

Kujtonim emrat,
Kujtonim shoket,
Kujtonim vargjet
Poetet me rradhe.

Shkruanim, nuk lodheshim,
Budallalleqet shtoheshin,
Trasheshin sa harroheshim,
Qe nje dite numeroheshin

Frike nuk kisha,
Te verteten shkruaja,
Nuk dija kujt i shkruaja,
Rendesi ka qe shkruaja,
dhe ai me lexoi, kurse une u lumturova

Falenderime te gjithe shokeve virtuale

Kaq per humor

__________________
Nuk mjafton te mendojme se duhet vepruar ndryshe...duhet te fillojme te mendojme ndryshe... dhe vetem atehere fillojme te veprojme ndryshe.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 21/06/2007
Vendbanimi: .....
Mesazhe: 3612

Bishta plot te mbetura ne taketuke, sa te shemtuara dukeshin, sidomos me ate aromen e peshtire qe leshonin ne dhome. U ngrit nga divani me rrembim dhe i hodhi bishtukat me nxitim ne koven e vogel te mbeturinave, qe qendronte ne lavapjaten e bardhe ne qoshe te guzhines. Perseri kundermonte era e keqe e ketyre bishtave te mbetura dhe nuk po gjente menyren si t'i hiqte qafe. E terhoqi qesen e mbeturinave dhe e lidhi fort si per tu thene ketyre bishtave te lena mbas dore, "aty te rrini dhe mos beni gek, nuk dua t'u degjoj as erezin". Hodhi qesen ne koven e madhe te plehrave dhe shkoi me nxitim ta zevendesonte me qesen e re ne koven e vogel mbi lavapjate. Kova perseri mbante eren e keqe te ketyre bishtave. Bishtat fituan, ishte e pamundur t'i luftoje. Fitues ishe vetem ne qofte se nuk i fusje kurre ne trupin tend keto mbeturina bimesh te djegura.

Nuk largonin as merzitje, as kenaqesi te jepnin kur i thithje keto bishta teksa digjeshin ne buze, vecse helm leshonin kudo qe shkonin, ne trup, ne shtepi, ne kova plerash e kudo.

Cigarja dicka qe e perdor me kenaqesi dhe e hedh pa pike mirenjohje dhe me perbuzjen me te madhe..........

__________________
Nuk mjafton te mendojme se duhet vepruar ndryshe...duhet te fillojme te mendojme ndryshe... dhe vetem atehere fillojme te veprojme ndryshe.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 21/06/2007
Vendbanimi: .....
Mesazhe: 3612

Nuk harrohen mbasditet e bukura ne kodren e larte, ku era fryn lehte dhe kurre nuk te le te djersitesh. Dielli flet me ty dhee kuvendon gjate xhirove te pambarueshme dhe te pafundme. Ne oret e vona te mbasditeve dielli eshte ne qejf te flase me ty. Ka qiellin shoqeri, me ngjyrat qe i jep ai, vjollce, roze, te kuqe. Me ka edhe mua shoqeri, ashtu te lumtur sic me ben kur e shoh. Me jep energji dhe gaz, teksa ja ngul syte. Ne ato oret e mbasditeve mund te shihemi bukur dhe qete sy me sy, pa ja vrare shikimin njeri-tjetrit.

Ah Millenium, sa i bukur qe je. Bari i fresket e jeshil me ben te me zbuse zemerimin e dites, dhe gervishtjet e zemres. Atje shtrihesh si nje sixhade e paster dhe e sapolare, qe akoma mban eren e fresket te sapunadhes. Qente e vegjel te rracave te ndryshme baresin lehte me topat e tyre ne goje e losin pa pushim, sikur jane ne gare me femijet e vegjel,te cilet lozin futboll pa u lodhur.

Ah Millenium, kur jam lart tek ty shoh lumin e bukur gjarperosh, qe perdridhet atje kapricioz mes pemeve te shendetshme, sa shume ngjyra kane. Lulet e egra ne lendine kane bukurine me te madhe, bukuria e tyre eshte dominuese kur i krahason me lulet e kultivuara te baceve. Te verdha, vjollce, te bardha, te kuqe sa shume ngjyra kane, oh zot te kisha nje laps dhe ta hidhja kete shumengjyrshmeri ne leter, sa lumturi do te ishte per mua.

Era atje lart mbi Millenium me perkedhel lehte qimet e trupit dhe floket, sikur te kalojne duar te dashuruarish permbi trupin tim dhe une i ndjej tek me perkedhelin, por nuk i prek dot.

Ja une atje vrapoj, eci dhe te gjitha keto vijne ne syrin tim, ja ashtu automatikisht, si ne ekranin e nje filmi...........

__________________
Nuk mjafton te mendojme se duhet vepruar ndryshe...duhet te fillojme te mendojme ndryshe... dhe vetem atehere fillojme te veprojme ndryshe.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 21/06/2007
Vendbanimi: .....
Mesazhe: 3612

Sa here Diana kish provim tek kjo klase fluturonte nga gezimi, qe me ne fund do te shpjegonte me hollesi te gjitha zgjidhjet e problemes, nepermjet kapercimit te mendimit nga nje teoreme ne tjetren. I pelqente kjo menyra e zgjidhjes matematikore, nepermjet formulimit te rrjedhshem te teoremave dhe hipotezave te pafundme. I pelqente ai kapercimi i mendimit, shoqeruar me zhurmen e besdishme gervishese te lapsit nga vijat tek fantazia dhe ashtu e lumturuar donte te arrinte menjehere tek rrjeshti i fundit, te cilin i ishte bere zakon ta nenvizonte me dy vija horizontale te gjata, si per t'i treguar mesuese se matematikes ja ku e ke te zgjidhur deri ne fund dhe nuk kam pike dyshimi, qe e kam zgjidhur drejt e sakte.

Provimet me shkrim te stereometrise, i ishte bere zakon qe ti ruante ne dosjen e saj te provimeve te shumta, por keto te fundit i dukeshin si dokumenta prokurori ku cdo gje shpjegohej e dokumentohej me fakte dhe shakthtesine e saj imagjinare.

Kapercimi i mendimit nga nje kulm, tek nje pike, tek nje drejtez dhe tek nje brinje i pelqente dhe e bente te ndjehej aventuriere.

Shume here i dukej se edhe ne jete ishin te nevojshme keto lloj kapercimesh me amplituda te ndryshme.

Provimet e stereometrise mbeten atje ne kujtesen e saj si kujtime te kendshme..........dhe shume te dobishme per jeten.

__________________
Nuk mjafton te mendojme se duhet vepruar ndryshe...duhet te fillojme te mendojme ndryshe... dhe vetem atehere fillojme te veprojme ndryshe.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar