Regjistruar: 10/01/2003
Vendbanimi: .
Mesazhe: 5233

X
Helena hapi deren me kujdes dhe hyri brenda pa bere zhurme.-Mamiii….
Asnje pergjigje. “Aq me mire”mendoi dhe u sul ne dhomen e gjumit. “Ku i mbajne leket zagaret”.Filloi te kerkonte neper komodine.I hidhte rrobat pa kujdes perdhe dhe sirtaret i hapte njeri pas tjetrit. “Ketu s’ka gje,te shikoj njehere ne garderobe”U sul per tek dollapi.Dera ishte e kyçur dhe ajo gati sa se shqeu nga terbimi. “Ku eshte çelesi,ku eshte…ku e kane fshehur te poshterit?!”dhe filloi te kerkonte neper sitare te tjera.Hap mbas hapi sillte nje rremuje te tmerrshme .Dyshemeja ishte e mbushur me rroba,libra gjysem te hapur e shume sende te tjera por ajo nuk e vinte re.Duhet te gjente patjeter leket .Befas i lindi nje ide,mori nje karrige ,e afroi tek dollapi dhe u ngjit lart.Siper tij ndodhej çelesi i vogel. “Me ne fund,-mendoi,-E gjeta”Hapi menjehere deren e shkrete qe kerciti nga perplasja.Ne katin e siperm ndodheshin disa tufa me leke te medhaja.Prinderit e shkrete i ruanin menjane qe t’i kishin per ndonje nevoje urgjente,por asaj aq i bente.Mori tre tufa dhe u sul me vrap jashte.

X
Isha zhytur ne kolltuk dhe Dorin e kisha ne krah,ndersa Niko e te tjeret po kercenin ne piste.Shume njerez kishte ate nate tek Xhozi ,shume me teper se sa mund ta kishte kapacitetin.Dori kishte mbeshtetur koken ne supin tim,ndersa une ia ledhatoja lehte
floket.Nuk thonim asnje fjale,heshtnim ne ate muzike te çmendur qe na kishte pushtuar,nje muzike e perdale qe kishte ndezur shpirtrat e te rinjve me euforizmin e saj dhe ata leviznin koken ,trupin apo gjymtyret e tyre ritmikisht,nganjehere edhe pavetedije.Une kisha humbur nen shkelqimin verbues te dritave qe here ndizeshin here fikeshin,kishte dhe disa prozhektore te padurueshem qe me trondisnin pa mase.
Kisha pire shume ate nate,aq sa nuk kontrolloja dot veprimet e mija,mendimet e mija .Ndihesha nje i humbur,nje hiç ne ate humbetire,ndersa vegime apo endrra te çuditshme me turbullonin here pas here…
Po ecja ne nje tunel te gjate,shume te gjate ,aq sa nuk ia shihja dot fundin.Ishte pus i erret,veçse here pas here shfaqeshin blice te forte qe me shkaktonin dhimbje te tmerrshme ne koke.Mbyllja syte dhe prisja sa te zhukeshin pastaj vazhdoja rrugen.Ecja duke u lekundur dhe nganjehere mbeshtetesha ne mur per t’u çlodhur.Ftohtesia e tij me ngjedhte mishin.Po ecja papushim,duhet te dilja nga ai ferr qe po me merrte frymen.Diku tej me zune syte nje dere.Iu afrova duke e shtuar shpejtesine,me shpresen se do te kishte ndonje rrugedalje.Provova lehte deren,ishte e hapur.Pastaj e shtyva ngadale.Ajo u hap duke bere nje zhurme rrenqethese.Po ç’me pane syte…?!…Helena ishte shtrire pertoke ndersa Klodi ndodhej siper saj.Te dy kishin humbur ne kenaqesine e seksit dhe nuk e vune re pranine time.Befas ,nje thike e madhe u shfaq ne doren e Klodit qe ia nguli Helenes menjehere ne kraharor,ndersa gjaku i mbuloi te dy duke u perhapur si pellg ne dysheme…. “.Joooooo……..”.U hodha perpjete nga kolltuku sikur te me kishte zene korrenti.
-Boni?!Çfare pate?!-Dori m’a zuri koken me duar dhe me puthi syte nga te cilet rridhnin lote te hidhur.-Perseri ajo enderr shpirt?!-me uli serisht ne kolltuk dhe m’a vuri koken ne gjoksin e saj duke m’a ledhatuar me embelsi.-Jam une prane teje,nuk ka asnje gje,ishte thjesht nje enderr zemer….tani je me mua…..

__________________
It takes just as much courage to express your love when it's right, as it does to walk away when it's wrong.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 10/01/2003
Vendbanimi: .
Mesazhe: 5233

X
Po ecja rruges se shkrete dhe nje ngerç me kishte pushtuar gryken.Isha i deshperuar.
Pikat e shiut nuk me dhuronin me lumturi por dhimbje.Nganjehere me dukej sikur perrenjte e tij zevendesoheshin me perrenj llave te zjarrte qe me digjnin lekuren…m’a percellonin…
Shoh xha Vason e shkrete i cili ndodhej ne nje si tunel,prane zjarrit gjysem te shuar. “Mbase po fle”mendova
-Mirembreme xha Vaso!Si je?-e pyeta dhe u ula prane tij.Ralfi gogesiu lehte,u çua duke u shtriqur pastaj u ferkua pas meje,ndersa une e perkedhela lehte tek koka.
-Mire jam bir, mire,-m’u pergjigj dhe levizi qe te rrinte me mire.Une e ndihmova dhe e mbeshteta pas murit,-Nuk me gjen gje mua.Ah, ky shiu i poshter,me eshte futur ne palce.Do te kemi dimer te keq sivjet.
Nuk thashe asnje fjale,por fillova te shoh shiun me kurreshtje.Stuhia po terbohej perhere e me shume dhe perplasej me furi ne toke dike krijuar pellgje te thella uji.
-Nuk e ke vene re xha Vaso qe nganjehere duam t’a braktisim te kaluaren,me deshiren per te filluar diçka te re,me te mire ,me te bukur,por ate e gjejme serisht ne te ardhmen tone.Pse ndodh kjo?!Te pakten ne nuk i kemi bere keq njeriut,Vetes tone ndoshta,por mendoj se meritojme dhe lumturine,ate lumturine e qelbur qe s’po e gjej asgjekundi..
-Ah,lumturia….Ajo eshte teper e lehte,ne nuk e ndiejme per momentin por ajo eshte aty..prane nesh,ne shpirtin tone…ne mendimet tona….Vete jeta eshte lumturia bir,megjithese ne nuk e vleresojme siç duhet.Por lumturine nuk mund ta njohim pa ndier deshperimin,dhimbjen.i vuajturi eshte i afte ta vleresoje ate siç duhet.
-Po perse duhet te vuajme per gjera te cilat duhet te na falin lumturi dhe te lumturohemi me ato qe do te na dhurojne vuajtje me pas.Une e njoh parajsen xha Vaso,e njoh edhe ferrin,por ato nuk i kam jetuar veçse ne endrrat e mia,ne jorealitet,ndersa tani po shoh te verteten dhe ajo me deshperon..
-Dikur Bono,qielli ishte mbushur me yje dhe une i gezohesha drites se tyre te bukur.Per nje moment i mbylla syte nga kenaqesia dhe kur i hapa…..Tmerr…Erresira kishte pushtuar gjithshka,nuk ekzistonte me ajo larmi dritash te bardha perveç njeres.Ajo ishte aq e vogel,aq e zbehte…aq larg..Dhe une fillova te qaj per yjet e humbur dhe kerkova si i verber ne erresire rrugen qe duhet te ndiqja.Por a e di se çfare me habiti pa mase?!Ylli i vogel me ndiqte ne hapat e mia dhe s’me ndahej anje çast.Rruaje kete yll bir,ai eshte i vertete,qendron gjithmone mbi koken tende dhe mundohet te te ndricoje udhen me driten e tij te zbehte.Ky yll eshte fati yt,jeta jote dhe ti duhet ta dashurosh ate.Eshte gjeja jote me e shtrenjte e me e bukur…..ndoshta nje dite do t’i kujtosh keto fjale dhe do te me kuptosh…..

__________________
It takes just as much courage to express your love when it's right, as it does to walk away when it's wrong.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 10/01/2003
Vendbanimi: .
Mesazhe: 5233

X

Klodi u fut me turfullime ne klub.-Çohuni plehra ,po na kercenojne brenda ne zonen tone..-kaq u tha djemve qe u shtangen nga habija dhe u çuan menjehere.Nje rremuje rrenqethese u krijua brenda lokalit,ndersa Klodi mori pistoleten nga banaku,e kontrolloi,ishte plot,pastaj u sulen te gjithe jashte.U futen ne makina dhe u nisen me shpejtesi,duke leshuar nje mjegullte tmerrshme pluhuri.

Klodi doli nga makin dhe i shoqeruar nga banda e vet,po afrohej drejt makinave qe ishin rreshtuar njera pas tjetres ne shesh.Nderkohe, te gjithe njerezit po largoheshin te frikesuar,duke parandiere gjithshka.Vetem disa kurrioze ndenjen per te pare,te fshehur mire mbas mureve,vitrinave te dyqaneve apo ku te mundnin.
Klodi ktheu koken nga shoket dhe pa se mungonte Fredi.Vrenjti vetullat dhe peshtyu me neveri pertoke.Ne çdo hap qe hidhte e shoqeronte zhurma metalike e zinxhireve qe mbante.Syte e tij…..nje zemerim i dukshem kishte skuqur damaret perreth.Te njejten gje veshtroje dhe ne fytyrat e djemve te tjere,etja per gjak i kishte verbuar dhe ata ecnin para pa e ditur se ç’i priste.Mori pistoleten nga brezi dhe e drejtoi nga makina e pare qe kishte perpara dhe nje flake e shpejte doli nga tyta e shoqeruar nga zhurma rrenqethese.Koka e viktimes ,e mbuluar nga gjaku,u perplas mbas timonit duke shtypur burine e bezditshme qe filloi te zhurmonte.Kaq u deshte dhe filloi nje beteje e vertete.Klithmat rrenqethese qe bashkoheshin me krismat e armeve,krijonin nje kor te fuqishem,ishte kenga e vdekjes.
Shume nga shoket e tij ishin plagosur dhe ishin hequr zvarre anes rruges.Klodi u leshua mbi nje nje djale te shtrire pergjysem perdhe me kembet qe i mbaheshin akoma ne sediljet e makines.Ishte akome gjalle.Ia vuri pistoleten ne balle dhe hezitoi per nje moment.Djalit te shkrete sa nuk po i binte zalli nga frika e vdekjes.E veshtronte i tmerruar ndersa dridhej i teri.Syte e tij kerkonin meshire me lotet e tyre qe perzieshin ne llumin e gjakut duke lene pas gjurme te pastra.Por ai kishte mare fund,tek,Kodi nuk mund te gjente njeri tjeter veç xhelatit te tij.E shkrehu pistoleten por qelloi bosh,i ishin mbaruar fisheket.Atehere filloi t’a qellonte me doreze ne koke mizorisht.Iu fut me shqelma, me grushte por djali akoma mbahej.E kapi per flokesh dhe filloi ta perplaste pas makines.Ciflat e xhamave qe thyeshin,perhapeshin pa vetedije kudo,disa nga ato iu ngulen edhe ne mish.Befas nje plumb ia pershkoi kemben dhe ai u perplas perdhe duke uleritur nga dhimbja.Pastaj u zvarrit me zorr drejt makines se vet.Gati te gjithe shoket e tij kishin vdekur apo plagosur.Mori njerin nga ato per rrobash dhe duke e zvarritur dhe ate ,mezi arriti te futej ne makine.Futi marshin,shtypi gazin dhe u nis duke marre me vete apo ecur mbi trupa pa jete.Kishte humbur.


X
Dorina ishte ulur ne krevat dhe koken e kishte mbeshtetur tek gjunjet.Po qante me denese. “Nuk te kam dashur kurre…..O Zot sa idiot qe jam!Si munda t’ia thosha ato fjale asaj,qe eshte aq e mire me mua,aq e duruar,te vetmes femer qe ndoshta me do çmendurisht….”U çova ngadale dhe u afrova tek pasqyra.I shkova nje dore flokeve dhe po shikoja fytyren time.Sa kisha ndryshuar..nuk po e njihja me veten time.Nje njeri i huaj po me veshtronte pertej xhamit te kristalte.Ishte pikerisht ai moment kur njeriu mund te zbuloje ne vetevete dy fytyra,dy qenie te ndryshme.Ate qe fati kishte paracaktuar per ne kur dolem ne drite dhe ate qe kishte bere ne te vertete.Shpesh here gabimet lindin kur njeriu humb te paren nga keto dy fytyra………dhe une e kisha humbur..Kisha krijuar nje maske te re per fytyren time ,ne pavetedije,per rrjedhoje e ambjentit qe me rrethonte.Ndoshta mund t’i mashtroja te tjeret me kete maske por veten time s’e genjeja dot.E megjithate e kisha provuar jo pak here,biles edhe ne ato momente po genjeja veten.. “Nuk te kam dashur kurre…”Me vinte t’i bija ne gjunje dhe t’i kerkoja te falur me lot ne sy.T’i thoja te verteten,ate qe ndjeja ne te vertete.Ishte imazhi i Helenes qe po me shkaterronte.Po çmendesha fare.Nje pjese e ndjenjes sime i perkiste vetem Dorit,ndoshta pjesa me e paster dhe une e mohova ate.Por tashme ishte teper vone.Nuk mund t’i ktheja mbrapsh ato fjale qe do te deshiroja me gjithe shpirt te mos i kisha thene kurre.E veshtrova me dhimbje por nuk mund t’i afrohesha,nuk guxoja.Nje hendek i thelle ishte hapur midis nesh,e kisha hapur vete,me duart e mija dhe nje Zot e di nese do te mbylej ndonjehere,ndoshta kurre me..
Mora xhaketen dhe u drejtova per nga dera.
-Do te shkoj ta kerkoj.

__________________
It takes just as much courage to express your love when it's right, as it does to walk away when it's wrong.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 10/01/2003
Vendbanimi: .
Mesazhe: 5233

X
-Fred,ke nje pike aty,nje pike te vogel,he rrush,-po e sajdiste Helena Fredin duke e perqafuar.Me pas dora e saj filloi te ledhatonte trupin e tij kocke e lekure.Ishin shume afer me njeri tjetrin,ngjitur fare dhe Fredi ndiente gjoksin e saj te mrekullueshem ngjitur
me te tijin,ndersa sumbulla te vogla djerse iu shfaqen ne balle.
-Njjjee…pppiikk kamm….mor lal,ttte beeettohem…-por dora e saj tashme kishte prekur rrushin e tij dhe po ia ferkonte embelsisht ne fillim duke e rritur shpejtesine dale ngadale,ndersa Fredi kishte mbyllur syte nga kenaqesia.E humbi fare.
-Nnnne xhxhep e ke…
-Ia futi doren me nxitim dhe nxorri mallin e mbeshtjelle me leter pastaj i dha nje te shtyre Fredit te shkrete qe mezi e mbanin kembet.U sul me vrap per tek tavolina dhe e hapi me veshtiresi ngaqe i dridheshin tmerresisht duart nervoze.
-Me ler dhe mua pak,-u kujtua te thoshte Fredi por teper vone,ajo e beri te gjithe.

X
-Boni,po ku je mor veze rrufke,na thave syte!-tha Timi duke m’u hedhur ne qafe.
-Thashe te kaloja njehere nga zyra e vjeter,u be goxha kohe qe nuk jam dukur.Ka njeri brenda?
-Ke Helenen dhe ca zagare te tjere.Nuk me pelqen fareBono qe nje vajze yll si ajo te rrije ne kete llum.
-As mua Timo,as mua…-U futa ne lokal dhe hodha syte perreth.Pashe Helenen qe ishte ulur me disa kuçka qe i njihja fare mire dhe me Fredin .U drejtova per tek ata.
-Boni ,po ti ketu….?!-Syte e saj ishin te skuqur ndersa disa rrathe te lehte ,me ngjyre si te hirte i vareshin perposhte.Ishte teper e zbehte por akoma tmerresisht e bukur.Nje e dridhur e forte pershkoi trupin tim sikur te me kishin çpuar qindra gjilpera….ajo kishte filluar helmin.
-Po ku je mo Bon,renegati yne i dashur.Tu mbush prape mendja te kthehesh tek ne?!
-Mbylle gojen ******hate muti se s’kam ardhur per ty.-E mora perdore dhe e terhoqa fort.
-Eeeej ,ç’ben?!-me tha duke u çuar me te shpejte,pastaj doli jashte pas meje.
-Ç’te ka hypur keshtu ,a mund ta di?
-Ti ben helm,-i thashe ndersa trupi akoma me dridhej nga tronditja.
-Une bej hel….çfare thua mo lal?!Si mund ta mendosh kete njehere?!-u mundua te me genjente.
-Mbylle gojen e mos me thuaj karrlliqe,dukesh dy ore larg qe je bere dru…
Me pa gjoja si e habitur nga ato qe i thashe por pastaj uli syte per nje moment.M’u afrua dhe u mundua te me perqafonte,por une iu largova duke i shtyre duart.
-Nje pike kam bere mor lal,nje pike.Une nuk bej,te betohet Helena,shume rralle…
..nganjehere…
-Po pse, pse…pse?!Pse duhet ta nisje kete mut,nuk e pe se ç’hoqa une,s’te besohej se ku mund te perfundoja..?
-Me kishte mare malli shpirt,-u mundua te me perqafonte dhe njehere,-Per mua erdhe,e di..-por une iu largova prape.
-Bej çfare te duash,ne qafe paç veten tende,por ne qofte se do te rrish me mua duhet t’i besh mutin ketyre gjerave.
-Ik ore po te duash,se çfare bej une eshte puna ime.Ne do te vdes nuk e rruaj fare ,me kupton?Fare…-nderkohe i ktheva kurrizin dhe ika.
-Ku shkon?!-me thirri dhe filloi te me ndiqte nga pas,-Kaq deshe te me thoje….******hate.?!Je ******hate muti..ik ke Dorina jote e qelbur,nuk dua te ta shoh me surratin,more vesh?!
Ishte shperfytyruar krejt ajo vajze.Nuk e njihja me ,as qe mund ta imagjinoja te me fliste ne ate gjuhe banale rrugesh.Vazhdonte te therriste por une nuk e merrja vesh,isha larguar mjaft,ndersa lotet e kripur me vershonin ne fytyre.Mendova te zhdukesha nga qarkullimi,kisha nevoje te rrija vetem. “Po Helenes si do t’i veje halli?”.Nje mendim i krisur me hipi ne koke,duhet te lajmeroja ata te shtepise se saj.Por njekohesisht kisha frike,çfare mund t’u thoja atyre?Patjeter qe do te m’a vinin mua fajin,edhe une nje ish-narkoman i qelbur isha,megjithate diçka duhej bere.
-Bono,prit babe,-me thirri Timi qe sapo doli nga lokali,-Haj ke shtepia ime.Kam dicka per ty.
-Ne qofte se eshte helm fute ne ****e se nuk e dua,-i thashe dhe vazhdova te ecja,ndersa Timi me ndiqte nga pas.
-Po s’deshe helm,kam nje pike bar.He mo kurve,mos do te thuash qe as bar s’do?
-Mire ,hajde ikim,kam nevoje per njeçike bar.


Ishim ulur ne dyshemene e dhomes shkatarraqe te Timit,ndersa ai po dridhte me mjeshteri cigaren me bar.Kur e mbaroi,e ndezi pa harruar ta lagte me beshtyme rreth e qark.Me veshtirosi .E thithi nja tre here fort dhe tymin e mbajti brenda,pastaj m’a zgjati mua.U ul ne tavoline dhe ndau nje vize te madhe,befas ktheu koken nga une dhe duke qeshur ndau dhe nje vize tjeter.Se ku e kishte gjetur tere ate mall,nje Zot e di.
-Sa kohe ke pa bere?-me pyeti ndersa po bente pipen.
-M’u be nja gjashte muaj,-iu pergjigja duke thithur me lezet cigaren qe po mbaronte.
-Haj,bej nje çike,s’te ben gje vecse mos e nis per fajin tim.
E fika cigaren dhe e pashe si me medyshje.Pastaj iu afrova,ia mora pipen nga dora dhe terhoqa fort.O Zot çfare malli,me perveloi hunden dhe fillova ta ferkoj fort.Me zuri menjehere,por jo aq sa te behesha dru.Nderkohe edhe Timi terhoqi fort me pipe.Pastaj e hodhi ne tavoline.
-Kurva e mutit,s’me zuri fare,-me tha pasi u plas ne dysheme,-do te bej dhe nje pike.
Une s’fola fare,por shijoja cigaren.Asnje mendim nuk me shqetesonte me,asnje ndjenje,as nje imazh.Isha krejt bosh ne tru ,vecse nje orgazem dehese kishte pushtuar trupin tim.
-More vesh qe Klodin e rrasen brenda para nja dy javesh?
-Jo,pse?!-e pyeta shume i habitur.
-Se ç’beri nje karrllik te madh ne nje periferi.U vrane shume veta.Ca nga ata qe shpetuan i rrasen brenda ,midis ketyre edhe Klodin,por beri si beri dhe doli prape zagari.Ke pare ti?!
-I ka krahet e ngrohta ******hata e mutit,por nje dite ka per t’a ngrene nje koqe plumbi per te gjitha ato qe ka bere.Mori ne qafe dhe Helenen ****qiri i mutit,zagari.-dhe ia rrasa me shqelm tavolines nga inati.
-Helena e mori vete veten ne qafe se po te mos i deshte ****a ,s’bente gje.Ti e njeh mire dhe e di qe s’e rruan per asnje njeri.
Timi kishte te drejte.Ajo vajze ishte e prirur per gjithshka dhe nuk lejonte njeri t’i zinte rrugen.
-Sidoqofte nuk jane me bashke,n.q.se kane qene ndonjehere,kete s’e di.Ka nja dy muaj.
-Si?!S’jane me bashke?!-e pyeta dhe u çova ne kembe nga habia.
-Te thashe njehere,mbase s’kane qene ndonjehere te dashur.Di vetem qe e ka palluar nja dy here me sa me ka thene Klodi.Dhe s’me vjen çudi,ajo tani eshte bere tip kuçke,e sheh me lloj lloj tipash.I shfrytezon mire pastaj i le,por nuk besoj se u jep gje.
-Mbylle gojen ******hate muti.Po flet per ish-dashnoren time,pastaj ajo nuk eshte kurve,qe eshte djalli vete kete e di,por kurve jo.
-Mire mo burre,çfare te te thote Timi i shkrete,pastaj mua te gjitha femrat kurva me duken.Vetem tek te palluarit e kane mendjen,me keq se çunat.
-Jo te gjitha,nuk mund t’i besh te gjitha njesoj.
-Thuaj te drejten Bono,ti e do akoma,he pranoje,-me tha duke buzeqeshur.Timi ishte i vetmi nga shoket e vjeter te luftes qe me pelqente.Çfare bente e bente per vete,nuk i binte njeriu ne qafe.Ishte dhe zemermire.
-Nuk e di Timo,nuk e di,-u pergjigja duke ngritur supet.-Po me thuaj ,a ka burre nene t’i rezistoje asaj femre?
-Une njoh njerin,dhe e njoh mire,-me tha.
-Kush?!-e pyeta i befasuar nga pergjigja e tij.
-Ti.Dhe me sa me ka folur je i vetmi qe ka dashur,dhe shume biles.Ve bast qe akoma vdes per ty.
-Nuk te besoj!
-Per koken e plakes qe s’te genjej.

X
Sapo kisha njohur nje vajze te re,Xhudin.Ishte nje bjondine shume e lezeçme.Kishte nje fytyre aq te embel dhe dy sy te kalter te mrekullueshem,pale pastaj trupi i saj.Te merrte ne qafe me ate gjoks te plote,me ato prapanica te kendeshme.S’kishe ç’i thoje,ishte nje kukull qe te prishte mendjen.Por vetem kukull se trute ia kishte falur maces.Nje kukull budallaqe por e kendeshme dhe mua me vinte sipas qefit,te pakten per pak kohe se e dija qe heret a vone do te me neveritej.Nuk para e zgjasja shume me keto kuçka qe s’dinin gje tjeter vec seksit.Dhe ajo as seks s’dinte te bente.Helena ishte e paarritshme,qendronte teper larg nga Xhudi.Ajo po ishte nje femer e çuditshme,nje djallushe e bukur,por ç’e do qe kishte nisur ate rruge muti qe do ta shkaterronte,biles qe tani ishte shperfytyruar goxha. “Ah Helena,ku je tani..”mendova dhe leshova nje psheretime te thelle qe me buroi nga humnera e shpirtit.Befas ra zilja e telefonit.Me trembi per bese.U çova dhe pasi e lashe te binte nja dy tre here e ngrita receptorin.
-Alo…,-hiç,asnje pergjigje perveç nje zhurme te çuditshme,-Alo…
Me zuri veshi nje psheretime te thelle dhe nje si renkim.Ndoshta personi qe me kishte marre po qante.
-….Je nje zagar i poshter….-degjova zerin e Helenes qe i dridhej nga denesat.
-Faleminderit rrush.Per kaq me more?-e pyeta dhe e hoqa nje te gjerbur nga shishja gjysem e zbrazur e konjakut.Pastaj thitha fort cigaren….Zhurme serisht,pastaj nje e hequr e forte e hundeve.-…Ke filluar te shoqerohesh me kuklla te tjera tani he….?-me tha pasi hoqi fort dhe nje here hundet.
-Po ty ç’mutin te duhet se çfare bej une?!-e pyeta gjoja i nxehur,por ne te vertete isha tmerresisht i lumtur qe degjova zerin e saj.
-…….Legen!S’te pelqente me Dorina jote….-nderkohe filloi te deneste akoma edhe me shume.Iu shnderrua zeri menjehere,-…mire mua qe me harrove…-befas m’a mbylli telefonin,ndersa une ngela si idiot me receptor ne dore.U harrova per disa minuta pastaj e mbylla dhe une.U nisa te ulem ne krevat me shishen ne dore qe e gjerba dhe nje here ndersa me hipi nje nervozitet i çuditshem.Ra prape zilja e telefonit.Nje here,dy,tre..kater..pese..pastaj e ngrita prape.-Alo..-e hoqa dhe nje gllenjke nga shishja qe te merrja veten.
-Alo,Boni?-degjova zerin e Xhudit nga ana tjeter.
-Po..-iu pergjigja ftohte.
-Si thua,te kaloj nje here nga ty?Nuk di se çfare te bej ne shtepi pastaj kam shume deshire te te shoh…
-Ik e mos me çaj me ****en,-i thashe i xhindosur.Ne ato momente me neveriste.
-Çfare?!..
-Mos me çaj me ****en,-i thashe dhe nje here pastaj i mbylla telefonin.

__________________
It takes just as much courage to express your love when it's right, as it does to walk away when it's wrong.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 10/01/2003
Vendbanimi: .
Mesazhe: 5233

X
Vajza ime ben droge?!-Denit i iku gjaku nga fytyra sapo une nxorra keto fjale nga goja. Po dridhej i teri nga tensioni dhe tavolina dridhej bashke me te.Une ndodhesha ne nje pozite shume te veshtire.Kishte nete te tera qe nuk me zinte gjumi,duke menduar se ç’duhet te beja.Dhe me ne fund vendosa,mora ne telefon te jatin.Mbase kur ta merrnin
vesh do te mendonin se shkaktari isha une dhe nuk u gabova.Deni ne keto momente me shihte me nje terbim te tille saqe thashe se do te me hidhej dhe te me bente copa copa.Isha pregatitur per gjithshka,veç Helena te shpetonte dhe ate mund t’a benin vetem prinderit e saj,siç bene edhe te mite me mua.
-Mbase pergjgjesine e kam une,-thashe pas nje heshtjeje te gjate.Nuk duhet t’a lija te shoqerohej me ato njerez.Heret a vone do ta merrnin ne qafe siç e moren me te vertete.U zume keq kur e pashe te droguar.Desha ta shkepusja nga ai ambjent por ajo eshte teper kokeforte,çfare them,ju e dini me mire se une.Me dhimbte ne shpirt ajo qe pashe.Nuk dija se çfare te beja.Mendova t’ju lajmeroja menjehere por s’kisha guxim.Ndoshta ju do te mendonit qe shkaktari per kete do te isha une.Por tashme i mora parasysh te gjitha dhe jua thashe te verteten.Me vjen keq..me vjen shume keq sepse une e dua…e dua tmerresisht.Dua ta shikoj gjithmone mire e te lumtur,kjo eshte dhe deshira ime me e shtrenjte…akoma nuk mundem t’a pranoj ne vetvete qe ajo beri te njejtin gabim qe bera dhe une.Vetem ju mund ta shpetoni,duhet t’a hiqni menjehere nga ky ambjent,ta mbyllni ne shtepi a ku di une.E rendesishme eshte qe te mos kete kontakt me asnje nga keta zagaret,me asnje njeri…-perfundova duke fshire lotet qe me kishin rrjedhur pabesisht.
-Mire bir..mire..-me tha Deni dhe m’a shtrengoi lehte doren,-..Te faleminderit!..
Ne ato momente u ndjeva shume i lehtesuar,te pakten i ati dinte gjithshka tashme dhe diçka do te behej per Helenen time te vogel.

__________________
It takes just as much courage to express your love when it's right, as it does to walk away when it's wrong.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 10/01/2003
Vendbanimi: .
Mesazhe: 5233

X
Klodi me shoke po kercenin rreth zjarrit duke kenduar e uleritur.Befas me zune syte Helenen e gjore te plasur pa meshire prane zjarrit te madh.Mundohej te qendronte sa me larg tij por serish e godisnin me kembe apo duar.Ajo zinte veshet me duar dhe mbyllte syte per te mos e pare kete valle te ndyre.Ajo ishte vallja e vdekjes..Une fillova t’u afrohesha ngadale por nje ze rrenqethes me trembi pa mase “…I çmendur..”.U rrotullova menjehere i friksuar por s’pashe gje.Pastaj vazhdova rrugen drejt saj.Ajo ishte atje,e vetmuar,e trembur nga egersirat dhe duronte urte si nje qengj torturat e tyre.
“..I çmendur…”.-Kush je ti?!Pse s’me le rehat?!-pyeta i llahtarisur.S’ishin veçse zera te nates qe u ngulen si shigjeta te helmatisura ne shpirtin tim duke me hapur nje vrime te zeze .Befas u mbulova i teri nga gjaku im qe filloi te rridhte ne balten e rruges ku po ecja.I frikesuar nga mendimi se s’do te me ngelej me pike gjaku,u shtriva qe t’a pija serisht ate.Por ne ate kohe ,hije te padukshme me kapen me shume force nga kembet e nga duart duke me lidhur me zinxhir.U ngrita peshe ne ajer dhe mbas disa çastesh e gjeta veten prane zjarrit,ndersa Helena e kryqezuar,qendronte e ngulur ne mes te turres se druve.Po digjej e gjalle…
-Jooooo….egersira…….vrases….çfare ju beri kjo femije….-ulerita i terrorizuar.
Po levizja si i xhindosur duke u munduar te çlirohesha nga zinxhiret.Helena kishte varur koken ne nje ane,kishte humbur ndjenjat.Ngrita syte i perlotur dhe pashe nje si hije qe s’e shquaja dot ne mes te atij tymi.O Zot!…Ishte ajo….Helena vete qe u afrua tek Klodi dhe u mbeshtet ne supin e tij.Pashe i tromaksur nga zjarri dhe Helena ndodhej serisht aty,tashme e mbuluar krejtesisht nga gjuhet e perbindeshme. Nuk po kuptoja asnje gje,ndersa Klodi me duar te kryqezuara ne kraharor ,filloi te qeshte fuqishem si kafshe.Zeri i tij m’u ngjit ne trup,ne mendje,ne shpirt e gati sa nuk me shurdhoi fare.Hapa syte i llahtarisur.Me kishte zene gjumi ne dysheme,ndersa prane kisha shishen gjysem te zbrazur te konjakut….

__________________
It takes just as much courage to express your love when it's right, as it does to walk away when it's wrong.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 10/01/2003
Vendbanimi: .
Mesazhe: 5233

X
Klodi ishte lidhur pas nje karrigeje dhe tre burra i silleshin perqark.Ishte mbytur i teri ne gjak dhe koken e kishte varur ne sup nga lodhja.Njeri nga burrat iu afrua,i futi nje grusht te fuqishem,pastaj e shtyu me kembe dhe Klodi ra ne dysheme gjithnje i lidhur mbas karriges.Nderkohe u afrua burri misterioz qe pinte me lezet nje puro te trashe.
-Ti ishe i besuari im.Une te mora nga rruga,te pasurova,te dhashe shtepi,makine, gjithshka qe deshiroje.Te kisha si birin tim dhe ti kerkove te m’a fusje mbrapa kraheve?!Duhet te me kthesh gjene time,perndryshe te pret varri……Me vjen veshtire kur te shoh,-tha dhe e peshtyu ne surrat.
-Lereni te ike,-urdheroi gorrillat qe bene menjehere siç u tha.


X
Kishte nja dy dite qe Helenen e kishin mbyllur brenda.Sillej si e terbuar neper dhome ndersa e ema e veshtronte e deshperuar,duke gelltitur lotet e hidhur qe i vershonin si shatrivan.
-Po çmeendeeem…kupton?!-uleriti Helena dhe filloi te permbyste gjithshka qe gjente para,ambazhur,libra, karrige.Ema e zuri per krahu dhe e ktheu me zor nga vetja,pastaj i dha nje shpulle te fuqishme.Helena u leshua perdhe dhe duke qare e pushtoi nga kembet me krahet e saj tmerresisht te dobet.
-Me jep pak o ma,nje pike…te lutem nje pike….Si s’te dhimbsem nje çike?!…Jam bija jote o nene……me ndihmo…kam dhimbje…………te lutem me ndihmo..Pse s’me thua diçka?….O mami…nje pike ..nje piiik….-Nderkohe u alivanos ne dysheme nga dobesia.
Ema e tromaksur thirri Denin dhe te dy e ngriten ne krahe.E shtrine ne krevat dhe e mbuluan mire me kuverta.Helena u permend por dridhej si e çmendur.Kishte ftohte,shume ftohte….

X
“Boni,shpirt…..mos me gjyko….te lutem.Ai…ai me shkaterroi dhe pastaj me braktisi.Jo…une e braktisa ate kafshe por ishte teper vone…po afrohet denimi im…
..mos me prek..une jam e piset..”.Dhe perpelitej sa nga njera ane,ne tjetren.Ishte e dhimbshme t’a shikoje ne ate gjendje.
“Shko..vrapo…jepi fund burgut tend..!”
Helena u zgjua e tromaksur nga ai ze.-Kush je ti?!Ç’kerkon nga une?!….-asnje pergjigje,asnje zhurme perveç frymemarjes se saj te shpeshte.U mundua te mbyllte syte.
“Ti fle me nje sy hapur duke pergjuar ne frymen tende”,-u degjua serisht zeri i çuditshem.
-Ndihme!O Zot..pse me torturon keshtu?!.. “Mbylle gojen ,femije i vogel dhe mos u frikeso!S’jane veç disa bisha ne koken tende qe luajne me njeri tjetrin…Çohu..vrapo..
..jepi funnd te shpetosh!..” Helena tashme ishte hedhur nga krevati dhe ishte veshur.Provoi deren,ishte hapur.U sul me vrap jashte,larg,sa me larg nga ai ferr.Atje ..atje tej ishte shpetimi,endrra…iluzioni..
Ne shtepine e Klodit s’kishte njeri por dera ishte e hapur.U fut brenda tere frike nga erresira qe e pushtonte,diku ketu..diku neper sirtare duhet te kishte diçka,nje pike..nje pike te fundit..

Nderkohe Klodi kishte arritur tek liqeni.Parkoi diku makinen dhe u nis me kembe drejt vendit ku e prisnin,ndersa valixhen me heroine e mbante ne dore.
-Pse me kaq nxitim Klod?!…
-…….Ah xha Vaso,ti je?!Me trembe mor burre.
-Ti trembesh nga hija jote bir,ke frike nga zhurma qe shkaktojne hapat e tua.Ke te drejte,e keqja vjen mbas teje.
-Pusho,plak i çmendur,ti nuk di se ç’thua.-
-Sa viktima bere sot ,me thuaj..sa?
-Nje njeri te braktisur gjeta ne stuhine e deshperimit,ai me fali nje femije per t’a sheruar…

Me ne fund e gjeti,ishte gati,nje shiringe e tere vetem per te.Parajsa ishte aty,aq afer saj,deri diku ia ndiente parfumin dehes dhe……..Befas nje qenie u shfaq me tere vezullimin e saj.Helena u tremb per vdekje,ishte aty,ajo vete.I dukej sikur shihej ne pasqyre,por ajo ishte veshur ndryshe.Nje veshje e çuditshme ia mbulonte trupin.
-Jo me, mjaft!Shkume te del nga goja serisht.Nuk ke ndryshuar,truri jot eshte akoma i ngrire nga e kaluara.Hije te vogla turbullojne koken tende te bukur.Nuk ke frike se po humb?…
-Kush je ti…me thuaj…pse me ndjek kudo?!Ç’kerkon nga une?!Fantazem je ,apo engjell?Jo,ti je djall..je djalli vete qe me ka vjedhur fytyren.
-Gabohesh,je nje genjeshtare e ndyre.Ti genjen aq shume sa beson edhe vete ato qe thua.Por ti nuk ke faj,shpirti yt eshte i paster..fajtore eshte ajo qe ti di….
-Larg….!Larg te them…!-dhe sillej e tmerruar neper dhome.Nuk po gjente deren,aq shume kishte bere helm dhe nuk mund te shihte as se ku e hidhte hapin.Duke ecur permbyste karrige,vazo,libra,gjithshka qe i zinte rrugen.Por fantazma ishte aty,para saj,nuk i ndahej asnje moment.
-Une jam endrra jote,ktheje ne realitet.Jam dhimbja jote qe ti s’e ndien…
-Me ler,largohu nga une…larg..larg…
-Ti..ti je maska ime,mbulesa ime,qefini im..
-Jo..jo…..Aaaah….-u rrezua ne dysheme e nuk kishte me fuqi te ngrihej.Nuk kishte fuqi as te uleriste me.

Beje dhe ti jeten time ,Vaso,jeten time te qelbur dhe do te me kuptosh.Ne rremujen e dites se re une vrapoj duke lene pas rremujen e dites qe kaloi.I godas me kamxhike ujqit qe me rrethojne dhe ja ku jam,i ulur mes yjeve,ndersa hena ndodhet nen kembet e mija.Me kopene qe mbledh,shkaterroj qetesine qe ju ve ne gjume.Te gjeta edhe ty…..lerme te kafshoj ujkun tend dhe me kopene te te bashkoj…
-O kafshe e qelbur..o mizerje…o erresire e se keqes!Ti kerkon te shkelesh ne qilimin e tmerrshem te thurur nga jete njerezish,por gabohesh.Jeta eshte e paarritshme,kufijte e saj ti nuk mund t’i shohesh.I mjere…ti nuk ekziston me nder gjallesat…
-Ti shikon plak!-uleriti Klodi i terbuar duke u munduar t’a kapte per gryke,-Gjithmone ke pare e na ke hedhur hi syve duke u endur rrugeve me zagarin tend,-por xha Vaso i shkrihej neper duar si hije,pastaj shfaqej tej…larg ..larg tij..po zhdukej ne erresire.
-Çfare je ti o njeri?!!-Befas ndjeu nje dhimbje te tmerrshme ne kraharor.E kishin qelluar.Dy burra te maskuar iu afruan me shpejtesi ,ia moren me vrull çanten me droge
dhe filluan t’a lagnin me benzine.U be nje pellg i tere dhe Klodi ndodhej ne mes.Po jetonte çastet e fundit,ndersa zeri i xha Vasos i kumboi thelle ne shpirt: “Ti luftoje pavetedije betejen qe s’kishe per t’a fituar kurre.Jashte nga kjo bote!Nuk mund te jesh me pjesetar i saj…” Klodit nderkohe po i merrej fryma ndersa syte i ishin zgurdulluar nga dhimbja.Po e digjnin te gjalle.

Tashme hija iu perkul Helenes se gjore mbi koke dhe i peshperiti lehte ne vesh.
-Une jam urrejtja jote,ti urren kur do te dashurosh.Paguaj pra çmimin per ate qe kurre s’e bere…
-Une kam dashuruar…-peshperiti Helena me çerek zeri,po shuhej dale ngadale.-Ti je e keqja ime….
-Une jam jeta jote,e vetmja qe te solli ketu ku je.Jam e verteta ,genjeshtra,iluzioni…..Jam mbrapa teje,hapi syte…….jam TI…

__________________
It takes just as much courage to express your love when it's right, as it does to walk away when it's wrong.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 10/01/2003
Vendbanimi: .
Mesazhe: 5233

X

Ra zilja e telefonit.Une isha shtrire ne krevat dhe per pak do te me zinte gjumi.U çova i bezdisur dhe ngrita receptorin.
-Alo..
-Boni…-ishte Niko.Me trembi zeri i tij,per nje moment u duk sikur po qante.U shqetesova menjehere.
-Niko…çfare ke.. çfare ka ndodhur?!
-Helena……jam ne spital….

Fluturova menjehere nga dera.Po vrapoja si i çmendur mes makinave dhe nja dy here per pak sa s’me shtypen. “Ah lumturia…ajo eshte teper e lehte,ne nuk e ndiejme per momentin por ajo eshte aty..prane nesh,ne shpirtin tone..ne mendimet tona..Vete jeta eshte lumturia bir,megjithese ne nuk e vleresojme si duhet…”
U futa me tersellime ne spital dhe perfundova tek recepsioni.
-Helena…-u mundova te thoja ngaqe me merrej tmerresisht fryma.-Helena Kevinski…..ku eshte shtruar….?
Portierja me pa si me habi dhe me nje indiferentizem te qelbur e me shume qetesi me pyeti ftohte:-Ju jeni i aferm?Ne qofte se jo, nuk mund t’a vizitoni dot.Lejohen vetem te afermit.
Per pak sa nuk i thyeva xhamat e sportelit..
-Kurve muti…ajo po vdes…ku e keni shtruar…ku eshte…?
-Pavioni 3,ne kat te dyte,-me tha e frikesuar dhe seç mori ne telefon.U sula me vrap nga shkallet dhe fillova t’i ngjis nga dy e nga tre.Ia futa me shqelm deres dhe hyra.Pashe Dorin qe ishte mbeshtetur tek Niko dhe po qante.Mbas Nikos ishte Fredi ,si gjithmone dru por edhe ai i kishte syte te mbushur me lot.Sa me pa Niko m’u hodh ne krahe,deshte te me mbante…
-Ku eshte Niko…?Si eshte?Me thuaj qe eshte mire..,te lutem..çfare eshte kjo…te lutem….Niko..-nderkohe filuan te me rridhnin lotet,po qaja si femije,-S’ka asnje gje Niko…apo jo?…
-Mbaroi Bono…mbaroi…-tha Niko dhe uli koken. “Rruaje kete yll bir,ai eshte i
vertete,qendron gjithmone mbi koken tende dhe mundohet te te ndriçoje rrugen me driten e tij te zbehte…..ky yll eshte jeta jote dhe ti duhet ta dashurosh ate..eshte gjeja jote me e shtrenjte dhe me e bukur……”me kumbonte ne vesh zeri i xha Vasos.
-Jo ….ti genjen….
-Boni mbaje veten t’u befte Niku….te keqen….-nderkohe mundohesha te shkeputesha nga krahet e tij te fuqishem.
-Jooo….Niko…..nuk eshte e vertete….nuk eshte e vertete…te lutem..-nderkohe ngriva i teri,ndersa lotet me vershonin faqeve.Dorina me ishte afruar duke denesur dhe kishte zgjatur duart nga fytyra ime por nuk guxonte te me prekte.
-..Pse…?!….Pse?!…-tashme Dori me kishte perqafuar dhe lotet e saj shkriheshin me te miat.Edhe Niko na kishte perqafuar te dyve.Dori me puthte ne floke,me fshinte lotet me buzet e saj,pastaj me ledhatonte.
-Pse..?!..Une e doja….e doja…-po qaja si kurre ne jeten time.Ndihesha shume keq..per nje moment me erdhi per te vjelle dhe u sula ne tualet.Dori me erdhi pas.Nderkohe Fredi kishte ngrire i teri si nje bust.Nuk i leviznin as qerpiket.Edhe ai ishte tronditur jashte mase.

U ktheva nga banjoja disi i qetesuar dhe u nisa ngadale per tek dhoma e reanimacionit.Desha ta shihja dhe nje here…per here te fundit….

__________________
It takes just as much courage to express your love when it's right, as it does to walk away when it's wrong.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 10/01/2003
Vendbanimi: .
Mesazhe: 5233

X
Kane kaluar pese muaj nga vdekja e Helenes.Te shkretet prinder…E ema eshte bere gjysem njeriu pasi kaloi nje infarkt ne zemer,i jati ka luajtur fare.Ledhaton krevatin e saj,puth jastiket dhe u merr ere rrobave.Shpesh here e gjen me kukllat e Helenes ne duar,i shtrengon fort,i puth ,pastaj fillon e u flet sikur te fliste me vajzen e tij te dashur.Ishte nje goditje e rende per ta……….ishte tmeresisht e rende per te gjithe…aq me shume per mua….
Menjehere mbas varimit,prinderit me shkeputen nga ai qytet dhe me sollen ketu ku jam,per te mare veten.Shpesh here dal shetitje ne nje park te bukur qe ndodhet mbi koder.Ulem ne stol dhe filloj e mendoj per te shkuaren…..ndoshta,per te ardhmen….jo,per momentin…oh po….Mendoj per njerezit e lumtur dhe njerezit fatkeq.Adhuroj henen e zbehte ne qiellin e zi,te rrethua nga yje te panumert…por me shume adhuroj yllin tim te vogel qe ndodhet larg…oh shume larg ,aq sa mezi ta kap syri…aty ku lindin dhe enderrat e mija….


FUND

__________________
It takes just as much courage to express your love when it's right, as it does to walk away when it's wrong.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 27/11/2003
Vendbanimi: USA
Mesazhe: 840

E trishtueshme dhe shume prekse.THANKS ANALISTE.
ME RRESPEKT ESHI

__________________
Kujtimi eshte e vetmja parajse nga e cila nuk mund te na debojne.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar