Cindi
larguar

Regjistruar: 02/09/2005
Vendbanimi: arratisur
Mesazhe: 2664
|
ZILJA E TELEFONIT
Vetmi, vetmi, vetmi.
Monotoni, monotoni, monotoni.
Xhama te medha te bardha mbuluar nga mjegulla, pertej te cilave ti nuk mund te shohesh asgje, ma asgje, vetem nje bardhesi te pafundme.
Ti ndjen urine e kesaj vetmie, qe shtrihet ne trupin dhe trurin tend dhe kerkon te qash me lot e ngasherim. Te gjitha qelizat e trupit plogeshtohen, tkurren dhe te gjitha tiparet e fytyres tende bien poshte e me poshte, varen atje ku qendra e gravitacionit ka deshire ti coje.
Papritur nje zile e zakonshme telefoni bie mbi tavolinen tende te punes dhe ti instiktivisht e ngre duke iu pergjigjur me ate fallcitetin tend te nje njeriu profesionist, qe ndodhet perpara nje monitori te pashpirt dhe te pa ze.
"Oh my GOOOD, you did it? I can't believe it" dhe nje e qeshur e madhe i shoqeroi keto fjale te thena instiktivisht ne anglisht.
Ishte nje qetesi e akullt, qe mbizoteronte si gjithmone ne katin a asaj ndertese te larte ku punonjesit duken si fantazma, qe ecin ashtu heshtur gjithe diten mbi karpetin e bute per te mos prishur qetesine e paprishur kurre.
Dhe une qesh, flas, bertas duke mos mu bere vone per kete qetesi fallco, qe shkaterron nervat e sa e sa kolegeve te mij, por qe e kane kaq te veshtire ta pranojne. Po ta pranojne, ata do ta konsiderojne veten te vdekur pas ketij deklarimi ne veten e tyre. Por mua nuk me behet vone, une jam nga ata, qe e pranoj vetmine dhe trishtimin tim dhe kjo zile e embel, qe prishi monotonine time me dha mua kaq gaz dhe hare. Ata e dine, qe mua me pelqen te jetoj, te qesh, te qaj, te shetis dhe qeshin me mua kur me degjojne. "It's her" thone neper dhembe me buze ne gaz dhe tastirat ndalojne njeheresh, te mundohen te kapin me veshet perpjete ndonje fjale te kesaj shqipes time te cuditshmeqe, sa here flas me dike. Me ben te ndihem e eksituar nga gezimi dhe dashuria, qe ndjej per njeriun qe kam matane telit te telefonit. Une qesh se me duket sikur personi matane telit e sheh kete te qeshuren time dhe une dua te degjoj vetem te rejat dhe e le te flase, te flase, te flase ndersa une vetem qesh dhe nuk lodhem duke qeshur.
Sa shume doja te flisja gjate e me gjate, por dikush tjeter me priste poshte, qe une mezi prisja ti thoja te rejat e vogla dhe kaq te rendesishme per mua.
Nje zile telefoni vlen me shume, se nje jete e tere ndonjehere.
__________________
arratisur syrgjynosur...
Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar
|