Regjistruar: 11/06/2002
Vendbanimi: Europe
Mesazhe: 10706

Njerezit jane te marre. Kujtojne se ajo qe nuk i vret i ben me te forte. Por harrojne se ajo qe sot i ben te forte neser kthehet ne ndryshk. Dhe gjehen me nje strukture psiqike te dobesuar, ne kerkim te metaleve te tjere per tu mbajtur ne kembe. Te pavetedijshem se pjesa qe i ben te brishte eshte pikerisht fortesia e dikurshme. Ajo fortesi qe tashme eshte kthyer ne cifla kristalesh qe shpojne ekzistencen. Ajo fortesi qe dikur elozhonin sepse nuk i vrau (ah sa bukur e perthyente driten ai kristal, para se te shkermoqej).

Konkluzioni: ajo qe nuk te vret te çjerr.
Ajo qe te ben te forte, te prenoton dobesine.
Ti mund te imagjinosh kristale te perjetshme dhe metale te paoksidueshme, por veten do e gjesh gjithmone jashte binareve ne nje moment. Dhe atehere kemben do e shtrish diku gjetke, jo tek struktura qe ndertove si milingona ne vape. Atehere do degjosh gjinkallen qe kendon per shtate pale qejfe dhe do kerkosh Ezopin tek vitet e rinise qe kane kaluar per shalesh.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 29/04/2009
Vendbanimi: meran- It
Mesazhe: 6675

Citim:

---

Po citoj ato që tha Fajtori
Njerezit jane te marre. Kujtojne se ajo qe nuk i vret i ben me te forte. Por harrojne se ajo qe sot i ben te forte neser kthehet ne ndryshk. Dhe gjehen me nje strukture psiqike te dobesuar, ne kerkim te metaleve te tjere per tu mbajtur ne kembe. Te pavetedijshem se pjesa qe i ben te brishte eshte pikerisht fortesia e dikurshme. Ajo fortesi qe tashme eshte kthyer ne cifla kristalesh qe shpojne ekzistencen. Ajo fortesi qe dikur elozhonin sepse nuk i vrau (ah sa bukur e perthyente driten ai kristal, para se te shkermoqej).

Konkluzioni: ajo qe nuk te vret te çjerr.
Ajo qe te ben te forte, te prenoton dobesine.
Ti mund te imagjinosh kristale te perjetshme dhe metale te paoksidueshme, por veten do e gjesh gjithmone jashte binareve ne nje moment. Dhe atehere kemben do e shtrish diku gjetke, jo tek struktura qe ndertove si milingona ne vape. Atehere do degjosh gjinkallen qe kendon per shtate pale qejfe dhe do kerkosh Ezopin tek vitet e rinise qe kane kaluar per shalesh.

---

shif se ka dhe diamante , nuk eshte i dobishem per asgje po nuk ndryshket.
optimisti ngelet shpesh "fotuto" po heret a vone e gjen rrugen. kohe kohes.
ky shpirt jot turist o per tu rraf ne thuper kaiher

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 14/04/2006
Vendbanimi: Në bankat e shkollës.
Mesazhe: 8180

Citim:

---

Po citoj ato që tha Fajtori
Te pavetedijshem se pjesa qe i ben te brishte eshte pikerisht fortesia e dikurshme. Ajo fortesi qe tashme eshte kthyer ne cifla kristalesh qe shpojne ekzistencen. Ajo fortesi qe dikur elozhonin sepse nuk i vrau...

Konkluzioni: ajo qe nuk te vret te çjerr.
Ajo qe te ben te forte, te prenoton dobesine.
Ti mund te imagjinosh kristale te perjetshme dhe metale te paoksidueshme, por veten do e gjesh gjithmone jashte binareve ne nje moment. Dhe atehere kemben do e shtrish diku gjetke, jo tek struktura qe ndertove si milingona ne vape. Atehere do degjosh gjinkallen qe kendon per shtate pale qejfe dhe do kerkosh Ezopin tek vitet e rinise qe kane kaluar per shalesh.

---

Te keto rreshta gjeta pothuajse veten time.Gjeta diçka nga e kaluara & e tashmja...

Si gjithmon Fjator, di te godasesh aq bukur shpirtrat vetem me dy rreshta...Po çfare kerkon njeriu valle?! Ah, po, njeriu kerkon çelsin kopil!

per TY.

__________________
Sto lavorando duro per preparare il mio prossimo errore.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 02/09/2006
Vendbanimi: .
Mesazhe: 12531

Citim:

---

Po citoj ato që tha Fajtori
Njerezit jane te marre. Kujtojne se ajo qe nuk i vret i ben me te forte. Por harrojne se ajo qe sot i ben te forte neser kthehet ne ndryshk. Dhe gjehen me nje strukture psiqike te dobesuar, ne kerkim te metaleve te tjere per tu mbajtur ne kembe. Te pavetedijshem se pjesa qe i ben te brishte eshte pikerisht fortesia e dikurshme. Ajo fortesi qe tashme eshte kthyer ne cifla kristalesh qe shpojne ekzistencen. Ajo fortesi qe dikur elozhonin sepse nuk i vrau (ah sa bukur e perthyente driten ai kristal, para se te shkermoqej).

Konkluzioni: ajo qe nuk te vret te çjerr.
Ajo qe te ben te forte, te prenoton dobesine.
Ti mund te imagjinosh kristale te perjetshme dhe metale te paoksidueshme, por veten do e gjesh gjithmone jashte binareve ne nje moment. Dhe atehere kemben do e shtrish diku gjetke, jo tek struktura qe ndertove si milingona ne vape. Atehere do degjosh gjinkallen qe kendon per shtate pale qejfe dhe do kerkosh Ezopin tek vitet e rinise qe kane kaluar per shalesh.

---

__________________
.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 11/06/2002
Vendbanimi: Europe
Mesazhe: 10706

Ka njerez qe njohjen me tjetrin e kane model minatori. Germojne me kazem çdo centimeter te privatesise qe te marrin ate qe ke brenda, jo ate qe i jep ti. Nuk punojne se i pelqen materiali, por qe te kene diçka per te shitur. Kalojne shumicen e jetes urithisht neper tunele, te zinj nga jeta qe zgjedhin te bejne ku ngjyra origjinale e lekures nuk dallohet me, ose s'ka me rendesi. Minatoret ne pergjithesi nuk e shikojne driten e diellit. I njohin shpirtrat ne erresire. Mesojne te jene si ato, shpirtra ne erresire. Mjet jetese kane simbolin e shkaterrimit: kazmen. Minatoret e shpirtit jane ata qe hane malet nga brenda. Ata qe shesin mallin e natyres per t'i mbijetuar kohes. Qofte dhe ashtu, viktima te ngjyres se zeze qe natyra i vesh per ti lene shenjen e turpit.

Kini meshire per njerezit minatore. Ndonje dite do ju dhembe brejtja e tyre me kazem nga brenda. Por ata rrezikojne vertet. Rrezikojne shembjen e maleve dhe galerive ku jetojne. Jepini pak qymyr derisa te dalin serisht ne drite e ndoshta te lahen nga turpet me ndonje falje

Modifikuar nga Fajtori datë 23/08/2010 ora 23:19

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 11/04/2003
Vendbanimi: city of the sin
Mesazhe: 7605

Faje, mesa the ca kohe me pare s'kishe lexuar akoma asgje te Kadare. "Aksidenti" eshte nje startersbook i pershtatshem, qe s'demoralizon lexuesin(kjo perhere ne kerkim te labirinteve te reja). Do te te pelqeje.

__________________
I love him in the summer when it sizzles, I love him in the winter when it drizzles...

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 11/06/2002
Vendbanimi: Europe
Mesazhe: 10706

Sa eshte perhap kjo moda e paturpesise. Njerezit duan te behen prezente me çdo kusht, ndihen te arritur kur flitet per ta. S'ka rendesi per mire apo per keq. Edhe kur dalin legene apo te pacipe jane te lumtur sepse behen te pranishem ne mendjet e te tjereve.

Rezultati?
E keqja nuk eshte me turp! Qellimi justifikon mjetin. Star system i paturpesise tejkalon kufijte etnike dhe gjeografike. Per tu bere pjese e perbashket e botes qe pranojme. Nje tip kanceri kulturor qe lidh fenomenet biologjike dhe shoqerore me te njejtin parim: mungon mekanizmi i feedback-ut qe ndalon fyrjen/rritjen/riprodhimin. Nje kancer qe ngordh me pare popujt me sistem imunitar te dobet, si puna e shqiptareve. Njerezit jane si qelizat. Ndonjeri shkeputet nga llogjika tokesore e bashkejeteses. Mundohet te thithe te gjithe risursat e shoqerise dhe te fryhet, shumezohet, perseritet, pa e kuptuar qe po vdes organizmin ku jeton. Normalisht antikorpet formohen nga eksperienca me semundjen. Eksperienca per nje popull eshte historia. Prandaj popujt pa histori jane si popuj pa sistem imunitar.

Pyetja qe i bej vetes eshte: ku e gjejne te drejten njerezit kanceroze te rrahin gjoksin per prejardhjen e vet kur jane simboli i mungeses se memories se atij populli? Do mjaftonte pak histori qe ata te diagnostikohen si kancer kulturor dhe te luftohen si semundje. Por ndodh e kunderta, ata jane krenare qe jane te tille: te pranishem kudo, te etur per risursa, vazhdues te linjes gjenetike qe tejkalon kufijte. Ku e gjejne kurajon, pra?

Me vjen ne mend pergjigjia e nje mafiozi tek filmi "Il capo dei capi":
"Kush na shtyn ta bejme kete...? Uria!"

Ehhh, uria. Ndoshta rrenjet e kancerit kulturor gjenden tek pabukesat. Ca te kohes se Zogut qe u ngriten ne nivel komunistesh e ca te kohes se Sales qe perjetuan Kamzen e Kukesin. Te gjithe elementet ekzistojne qe semundjet e ushqimit kulturor te injorojne historine. Dhe njerez te pacipe te shesin sapunin per djathe, shkollen per edukate dhe agresivitetin per ambicje. E ne fund te shfaqen vazhdimisht ne politike, ne shoqeri a ne forum.

(biopsi e mendimeve te çastit; alias forumocracy)

Modifikuar nga Fajtori datë 25/08/2010 ora 07:10

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 29/12/2007
Vendbanimi: ......
Mesazhe: 5021

Citim:

---

Po citoj ato që tha Fajtori
Sa eshte perhap kjo moda e paturpesise. Njerezit duan te behen prezente me çdo kusht, ndihen te arritur kur flitet per ta. S'ka rendesi per mire apo per keq. Edhe kur dalin legene apo te pacipe jane te lumtur sepse behen te pranishem ne mendjet e te tjereve.

Rezultati?
E keqja nuk eshte me turp! Qellimi justifikon mjetin. Star system i paturpesise tejkalon kufijte etnike dhe gjeografike. Per tu bere pjese e perbashket e botes qe pranojme. Nje tip kanceri kulturor qe lidh fenomenet biologjike dhe shoqerore me te njejtin parim: mungon mekanizmi i feedback-ut qe ndalon fyrjen/rritjen/riprodhimin. Nje kancer qe ngordh me pare popujt me sistem imunitar te dobet, si puna e shqiptareve. Njerezit jane si qelizat. Ndonjeri shkeputet nga llogjika tokesore e bashkejeteses. Mundohet te thithe te gjithe risursat e shoqerise dhe te fryhet, shumezohet, perseritet, pa e kuptuar qe po vdes organizmin ku jeton. Normalisht antikorpet formohen nga eksperienca me semundjen. Eksperienca per nje popull eshte historia. Prandaj popujt pa histori jane si popuj pa sistem imunitar.

Pyetja qe i bej vetes eshte: ku e gjejne te drejten njerezit kanceroze te rrahin gjoksin per prejardhjen e vet kur jane simboli i mungeses se memories se atij populli? Do mjaftonte pak histori qe ata te diagnostikohen si kancer kulturor dhe te luftohen si semundje. Por ndodh e kunderta, ata jane krenare qe jane te tille: te pranishem kudo, te etur per risursa, vazhdues te linjes gjenetike qe tejkalon kufijte. Ku e gjejne kurajon, pra?

Me vjen ne mend pergjigjia e nje mafiozi tek filmi "Il capo dei capi":
"Kush na shtyn ta bejme kete...? Uria!"

Ehhh, uria. Ndoshta rrenjet e kancerit kulturor gjenden tek pabukesat. Ca te kohes se Zogut qe u ngriten ne nivel komunistesh e ca te kohes se Sales qe perjetuan Kamzen e Kukesin. Te gjithe elementet ekzistojne qe semundjet e ushqimit kulturor te injorojne historine. Dhe njerez te pacipe te shesin sapunin per djathe, shkollen per edukate dhe agresivitetin per ambicje. E ne fund te shfaqen vazhdimisht ne politike, ne shoqeri a ne forum.

(biopsi e mendimeve te çastit; alias forumocracy)

---

me behet qejfi qe mendon kshtu, nje shkrim kaq analetikal i perpikt, eshte gjithashtu e pamundur te vij nga nje shpirt i keq, e kunderta faktikisht.
gjithashtu mos e vraj mendjen kaq shume, smoke a joint, relax fajtoro

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 02/09/2006
Vendbanimi: .
Mesazhe: 12531

Citim:

---

Po citoj ato që tha Fajtori
Sa eshte perhap kjo moda e paturpesise. Njerezit duan te behen prezente me çdo kusht, ndihen te arritur kur flitet per ta. S'ka rendesi per mire apo per keq. Edhe kur dalin legene apo te pacipe jane te lumtur sepse behen te pranishem ne mendjet e te tjereve.

Rezultati?
E keqja nuk eshte me turp! Qellimi justifikon mjetin. Star system i paturpesise tejkalon kufijte etnike dhe gjeografike. Per tu bere pjese e perbashket e botes qe pranojme. Nje tip kanceri kulturor qe lidh fenomenet biologjike dhe shoqerore me te njejtin parim: mungon mekanizmi i feedback-ut qe ndalon fyrjen/rritjen/riprodhimin. Nje kancer qe ngordh me pare popujt me sistem imunitar te dobet, si puna e shqiptareve. Njerezit jane si qelizat. Ndonjeri shkeputet nga llogjika tokesore e bashkejeteses. Mundohet te thithe te gjithe risursat e shoqerise dhe te fryhet, shumezohet, perseritet, pa e kuptuar qe po vdes organizmin ku jeton. Normalisht antikorpet formohen nga eksperienca me semundjen. Eksperienca per nje popull eshte historia. Prandaj popujt pa histori jane si popuj pa sistem imunitar.

Pyetja qe i bej vetes eshte: ku e gjejne te drejten njerezit kanceroze te rrahin gjoksin per prejardhjen e vet kur jane simboli i mungeses se memories se atij populli? Do mjaftonte pak histori qe ata te diagnostikohen si kancer kulturor dhe te luftohen si semundje. Por ndodh e kunderta, ata jane krenare qe jane te tille: te pranishem kudo, te etur per risursa, vazhdues te linjes gjenetike qe tejkalon kufijte. Ku e gjejne kurajon, pra?

Me vjen ne mend pergjigjia e nje mafiozi tek filmi "Il capo dei capi":
"Kush na shtyn ta bejme kete...? Uria!"

Ehhh, uria. Ndoshta rrenjet e kancerit kulturor gjenden tek pabukesat. Ca te kohes se Zogut qe u ngriten ne nivel komunistesh e ca te kohes se Sales qe perjetuan Kamzen e Kukesin. Te gjithe elementet ekzistojne qe semundjet e ushqimit kulturor te injorojne historine. Dhe njerez te pacipe te shesin sapunin per djathe, shkollen per edukate dhe agresivitetin per ambicje. E ne fund te shfaqen vazhdimisht ne politike, ne shoqeri a ne forum.

(biopsi e mendimeve te çastit; alias forumocracy)

---

__________________
.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 02/03/2006
Vendbanimi:
Mesazhe: 10184

Citim:

---

Po citoj ato që tha Fajtori
Sa eshte perhap kjo moda e paturpesise.
Me vjen ne mend pergjigjia e nje mafiozi tek filmi "Il capo dei capi":
"Kush na shtyn ta bejme kete...? Uria!"
)

---

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar