Klodel
.

Regjistruar: 10/01/2003
Vendbanimi: .
Mesazhe: 5233
|
Tentojme shpesh te behemi skllave te monotonise, e keshtu ditet ikin, vitet ikin duke harruar te jetojme.
Dikur kam lexuar nje poezi qe me ka pelqyer shume dhe me ka mbetur ne mendje.
NGADALE VDES...
Dalngadale vdes ai qe behet skllav i zakonit,
qe perserit te njejtat gjera cdo dite,
qe nuk ndryshon rruge,
qe nuk rrezikon,
qe nuk ndryshon ngjyren e veshjeve,
qe nuk i flet atij qe nuk e njeh.
Dalngadale vdes ai qe nuk permbys tryezen,
qe eshte i pakenaqur nga puna,
qe nuk rrezikon sigurine nga pasiguria per te ndjekur nje enderr,
qe nuk i lejon vetes asnjehere ne jete te thyeje rregullat a vendosura.
Dalngadale vdes ai qe nuk udheton,
qe nuk lexon,
qe nuk degjon muzike,
qe nuk zbulon hijeshi tek vetja a tij.
Dalngadale vdes ai qe nuk shperfill krenarine e tij,
qe nuk i le te tjeret ta ndihmojne,
qe i kalon ditet duke u qare per fatin e tij te keq,
qe ankohet per shiun qe nuk pushon.
Dalngadale vdes ai qe i shmanget projektit para se ta filloje,
qe nuk pyet per gjerat qe nuk i di,
dhe qe nuk pergjigjet per gjerat qe di.
E shmangim vdekjen me doza te vogla,
duke kujtuar gjithmone se te jesh gjalle
kerkon nje perpjekje shume me te madhe
se thjeshte fakti qe marrim fryme.
Vetem durimi i paepur
do te na beje te arrijme
lumturine me te madhe.
__________________
It takes just as much courage to express your love when it's right, as it does to walk away when it's wrong.
Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar
|