robert
Veteran ne forum
Regjistruar: 08/05/2010
Vendbanimi: Gjermani
Mesazhe: 871
|
Pasi besojmë se lexuesi e ka gjetur ironinë e Alfredit, ne e tregojmë këtë në analizën tonë. E para, Alfredi ynë bën sikur i përket atij grupimi njerëzish sot, të cilët e marrin me dyshim, apo edhe nuk e pranojnë fare evolucionin e llojeve gjatë historisë së krijesave gjallore. Deri këtu në rregull. Edhe kundërshtarët e evolucionit të llojeve do të kenë fjalën e tyre, kështu merr edhe më shumë vlerë teoria e evolucionit.
Mirpo ai nuk vazhdon me fakte dhe argumenta të kohëve të sotme për mbrojtjen e kësaj ideje jo-shkencore (antidarviniste), por ai na kthehet 2700 vjet mbrapsh, duke na përmendur Hesiodin dhe Teogoninë e tij, vepër kjo që përmbledh mitet e lashta të shoqërisë para-helene dhe helene mbi krijimin e Universit, zotave, perëndive, hyjnive, tokës, diellit, yjeve, etj.. Pra, ai përdor simbolikën e tij, kthimin mbrapsh në dijet njerëzore, si të dojë tu thotë lexuesve: kush ka mend e kupton se unë po tallem, budallenjtë le të vazhdojnë të lexojnë me interes më tej!
Në kohën e Hesiodit dhe pak pas tij, njeriu sapo kish nisur të kuptonte ndryshimin në shumë aspekte të Jetës, Natyrës dhe Universit. Por ai akoma nuk kish arritur deri aty sa të dallonte ndryshimin e llojeve, proçes ky të cilin e quajmë evolucion. Ai kish nisur të dallonte proçesin e evolimit, por jo në kuptimin e sotëm, se sa në atë të ndryshimit dhe një farë zhvillimi. Për këtë kemi rastet që na tregon Zenoni mbi këndvështrimet e ndryshme ndaj një objekti të caktuar, kemi dialektikën e Hera-klitit, Parmenidit, etj., që tregon ndryshimin dhe zhvillimin, kemi dallimin e ndryshimit të gjuhës nga Herodoti, kemi ide të Anaksimandrit mbi prejardhjen e njeriut nga peshku, kemi ide të prejardhjes së çdo sendi nga tre apo katër elementë bazë, kemi metamorfozën e Pitagorës, kemi elementë llogjik të parimit shkak-pasojë, etj., kemi pra shumë e shumë ide që janë pranë konceptit të evolucionit. Kemi pra dallimin e konceptit të ndryshimit dhe zhvillimit, por akoma jo në atë të ndryshimit të llojeve, siç e kemi tek Darvini. Kaq gjë e di çdo nxënës i klasës së tetë, (apo e dinte të paktën në kohën time). Kjo dije bëhet sikur anashkalohet nga autori ynë, sepse ai do na sjelli gjëra edhe më fantastike më tej.
"Nga këto teori pranohet se të bardhët kanë ardhur për herë të parë në planet nga yllësia e Andromedës, nga i ashtuquajturi niveli i dytë i dendësisë së vibrimit."
Edhe në këtë fjali shohim qartë se si autori ynë kopjon shkrime fantazistësh të tjerë, të cilët i injorojnë zbulimet shkencore dhe bazohen vetëm në mitollogjitë e lashta. Në këto mite të lashta, në këtë dije antike, „ylli“ mjegullor me emrin Andromeda kujtohej se i përkiste kësaj galaksie me emrin Kashta e Kumrit (Rruga e Qumështit), sepse në atë kohë mendohej se në qiell ekzistonte vetëm një galaksi (ndonëse jo kaq qartë sa sot). Mendimi se ky yll, e më vonë ky grumbullim yjesh, i përkiste Galaksisë tonë, vazhdoi deri në shekullin e sapo-lënë, atë të 20. Vetëm me anë të teleskopëve modernë u dallua se ky „yll“ apo ky grumbull yjesh me rrathë mjegullorë, na qenkësh një Galaktikë tjetër jashtë Galaktikës tonë, Rrugës së Qumështit. U zbulua gjithashtu se kjo Galaktikë është e ngjashme me Galaktikën tonë dhe ca më e madhe se e jona, si dhe lëviz në drejtimin tonë, më saktë, ne lëvizim në drejtim të saj, si më të vegjël që jemi, pra tërhiqemi ndoshta nga ajo. Kjo dashuri platonike e dy galaktikave mund të përfundojë në një dashuri materiale aty pas disa miliarda vjetësh, -kjo sipas matjeve të sotme të shkencarëve.
Tani, të gjithë këta fantazistë alfredianë që gjurmojnë llozhat masonike në cilëndo kohë dhe cilindo aneks të globit tonë, e pse jo dhe të Universit, e njëkohësisht nuk lenë film Hollivudi pa parë mbi ngjarje fantastike Matriksësh dhe Luftra Yjesh të regjizorve (bie fjala) Xhorxh Lukas apo Stiven Spilberg, të gjithë këta fantazistë gjurmojnë për ngjarjet e tyre vetëm mito-llogjitë e lashta, të cilat e mbanin Andromedën akoma si pjesë të Galaksisë tonë të vetme të Universit, (është një mitollogji e bukur mbi Andromedeën), ndaj dhe bëjnë fjalë për ardhjen e njeriut nga kjo Galaksi, duke harruar se kjo nuk është ai yll apo yjllësi që kujtonin mitet dhe dija e lashtë, por është një krejt tjetër Galaksi, ku dritës i duhet rreth 2.5 milion vjet të mbërrijë nga kjo Galaksi tek ne; pra ne e shohim sot këtë Galaksi ashtu siç ka qenë ajo 2 milion e gjysëm vjet më parë.
Pra, ndërsa këto „të fshehta“ që po na tregon Alfredi ynë mbi ardhjen e banorve të tokës nga yllësitë e afërme, bazohen në një farë llogjike (po themi), për shkak se këto yllëjsi janë larg nga Toka jonë disa vjet-dritë deri disa qindra vjet-dritë, (bie fjala kjo e Plejadës është aty tek 380 vjet-dritë larg, -shiko Vikipedia-, çfarë d.t.th. se drita e tyre do rreth 380 vjet të mbrrijë tek ne, pra ne shohim si kanë qenë këto yje para rreth 380 vjetësh), në anën tjetër, Galaksia e Andromedës është larg 2.5 milion vjet-dritë larg nesh, pra asnjë qënie nuk do të mundte të vinte prej andej tek ne, apo nga ne atje. Kështu këta fantazistë ngatërrojnë distancat, duke e bërë dhe Universin çorap.
Dhe imagjinoni sa qesharake duket për një nxënës mesatar në lëndën e astronomisë, tek ai lexon ardhjen e njeriut "…nga i ashtuquajturi niveli i dytë i dendësisë së vibrimit". Unë nuk e di nga kush e ka kopjuar autori ynë këtë dëndësinë e dytë të vibrimit, por besojmë se kjo duhet të jetë përmendur në ndonjë film hollivudi, skenaristët e të cilëve bazohen tek mitollogjitë e lashta, ku Galaksia e Andromedës dukej si një yll me dridhje më të mëdha nga yjet e tjerë.
Unë e mbaj mënd nga tetvjeçarja akoma mësimin që na sqaronte dallimin e yjeve nga planetët e sistemit tonë diellor; yjet dallohen sepse ato „dridhen“, si të thuash, fiken dhe ndizen gjatë gjithë kohës, pra lëshojnë dritën e tyre me dridhje, ndërsa planetët e sistemit tonë diellor nuk lëshojnë pikë dridhje, ata shihen qartë pa fik-ndezjen yjore. Kjo vjen -na thuhej- ngaqë drita e yjeve përplaset në valët e sistemit tonë diellor. Duket, edhe drita e miliarda yjeve të Andromedës përplaset më parë në valët e galaksisë tonë, pa përfillur pastaj valët e sistemit tonë diellor, përveç kësaj mundet që edhe vetë dritat e spiraleve të saj të difraksojnë me njëra-tjetrën, -për këtë mund të shikoj çdokush vetë në libra të ndryshëm apo në Internet. Nuk është ky problemi ynë tani, por të paktën ne dimë se ky vibrim i Andromedës duhet të jetë dalluar qysh në kohë të lashta, përderisa miti e vendos këtë bukuroshe të dhënë tek një përbindësh deti, pra tek ky det toksor që ka këto valë-vibrime, gjë që në fantazitë e mëtejshme të sotme, është quajtur dëndësi vibrimi. Kjo na tregon, se këta njerëz që kopjojnë njëri-tjetrin për zbukurimin e fantazisë së tyre, kanë parasysh pikërisht këtë Andromedë, në dritën e së cilës shohim këto difraksione të forta (vibrime), pra këta fantazistë e fusin padashur Galaksinë e Andromedës në Gaksinë tonë, panvarsisht se ajo e para është edhe më e madhe se e dyta, duke vazhduar me mendësitë e kohrave të lashta, të cilat e kujtonin ndriçimin vibracional të Andromedës një yll brenda Galaktikës tonë, e më vonë një yllëjsi të caktuar, po ashtu brenda Galaktikës tonë!!! A nuk është për të qeshur kjo!?!
Vazhdojmë aty ku e lamë, tek këta parakaluesit tanë të bardhë, të ardh nga yllësia e Andromedës, (duket kjo ngaqë shpëtimtari Andromedës mitollogjike, Perseu, ishte verior, pra i bardhë).
"Për herë të parë Toka u kontaktua prej tyre në Afrikë, në shtetin e Malit të sotëm, tek fisi Dogon."
Kjo fjali na bëri kureshtar, ndaj hapëm kompjuterin dhe pamë kush është ky fis Dogon në Malin e sotëm. Ky qenka një fis afrikanësh, i shtrirë në Burkina Faso e në Mali, ka lëvizur duke u ngrejtur lart drejt Malit, vazhdon rite të vjetra afrikane, ndërmjet të cilave edhe prerjen tek femrat, një pjesë janë sot myslimanë e një pjesë kristianë, por përzihen edhe ritet e tyre afrikane, gjithsej janë sot nja 400 mijë banorë të fisit Dogon.
Për fatin e tyre të mirë, këta i paskan vizituar dy europianë, francezi Marcel Griaule më 1931 dhe më 1946 sërish Griaule me studjuesen Germaine Dieterlen. Në disa komente këta klasifikohen si etnologë, si etnografë, diku Griaule edhe si antropolog. Kjo nuk na prish ndonjë punë, pasi këto shkenca kanë pak a shumë të njëjtin qëllim, studimin e jetës së njeriut dhe popujve të ndryshëm, ritet e tyre, veshjen, gjuhën etj..
Thamë fatin e mirë, sepse në disa fshatra të këtij fisi kanë vazhduar këto dekadat e vona vizitorë nga bota, duke çuar kështu tek ‘ta dollarë dhe sende të tjera të nevojshme për ‘ta. Kjo ka ardhur nga kureshtja që kanë ngjallur shënimet e dy studjuesve francezë, si dhe një studjues i mëvonshëm amerikan.
__________________
Kush i ben qejfin vetes, eshte
budall!
Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar
|