sassari
kompletues mendjesh.
Regjistruar: 05/03/2010
Vendbanimi: ishull
Mesazhe: 483
|
Citim:
Po citoj ato që tha Auberoni
Po të isha besimtar, çdo gjë do ishte më e lehtë. Nuk do të kishte dyshime në çmendurinë time, rruga para meje do të ishte qartë e trasuar dhe destinacioni i dukshëm në hartë. Qëllimi im do ishte, jo të kërkoj Zotin siç thotë Dostojevski, por të përpiqem të bëhëm Zoti, siç thotë Scot Pecu, të tentoj të ndjej atë që ndjen i gjithëpushtetshmi, të dashuroj edhe ata që dashurinë ua mohojnë tjerëve. Jeta ime do të kishte kuptim dhe çfarë është e rëndësishmja, do më mbante shpresa për shpërblim në botën përtej. Të tjerëve do të ju jipja një botë të tërë, për ta kërkuar atë prapa.
Por ja që nuk jam besimtar, dhe kjo i vështirëson gjërat. Nuk ka qëllim, nuk ka rrugë, nuk ka shenja e cila tregon rrugën, destinacionin, dhe asgjë që shoh e prek nuk ofron kuptim. Nuk ka asnjë njeri që të servon formulën e jetës. Të gjitha këto duhet t’i formësoj vetë, më duhet të kërkoj rrugën e duhur, më duhet të gjej kuptimin dhe qëllimin e qenies sime, dhe çdo gjëje që më rrethon - detyrë sizifiane. Padyshim se jo më bën të dobët, më bën dyshues, kritik, por më bën edhe të fortë, më të guximshëm, më të formuar, më të plotë. Më bën të mendoj me kokën time. Më bën të kërkoj më shumë brenda vetës...
Më pëlqen çfarë thotë Adleri, se misioni i njeriut është të gjesh shokun e jetës, të riprodhohesh biologjikisht dhe të kontribuosh.
Plotesisht dakort po ti referohemi dostojevskit, vetem se tashme shume gjera nuk funksionojne si ne kohen e tij.
Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar
|
16 Shtator 2009 00:17
Forumi Horizont > Tema Shoqërore > Filozofia > Filozofia > Cili eshte qellimi i jetes?
