Amstel
me kerkoi kush????

Regjistruar: 22/09/2004
Vendbanimi: tu bo pall ariu neper bote
Mesazhe: 3736
|
bie telefoni...oh erdhi mengjesi kush ngrihet tani per te shkuar ne pune....hap syte mire dhe dielli kishte ndritur ne dritaren time kohe e bukur sot thashe me vete shpresoj te kaloj kendshemkete dite kaq te bukur.
dal nga shtepia oh nje er e fresket ma renqeth trupin dhe aq leht sa enderrova per nje cast po me bejne masazh...vazhdoj te hec dhe shoh se rruget ishin mbushur pothuajse plot me njerez,pothuajse te gjithe ishin ngritur sa bukur ishte qyteti me aq levizje te madhe dhe nje zhurme qe degjohej deri ne dalje te tij,duke vazhduar rrugen shoh perball meje nje vajze aq te bukur me ata sy te mrekullueshem qe shkelqenin nen driten e diellit ate hecje aq te lehte saqe mendova se nuk po hecte ne kembe por po fluturonte...shume mendime me kaluan ne ato caste saqe harrova se duhet te shkoja ne pune dhe nisa ta ndiqja nga pas duke e veshtruar mire e mire e pa ja ndar syt fare...ishte aq e bukur aq e tjeshte me ate shikim si te nje femije te porsalindur qe nuk dinte trishtim.e ndoqa deri ne shtepine e saj e percolla me sy deri sa u fut brenda dhe ngela i habitur aty prane asaj shtepie te vogel me nje lulishte te gjelber perpara te rregulluar aq bukur me ato trendafila qe u ndihej era deri aty ku isha une...mbas disa castes dridhet telefoni oh...u zgjova nga endrra ime aq e bukur saqe mendoja mos te zgjohesha kurre shoh se ishte pronari dhe nuk dija cfare te beja e ngre dhe me nje ze te mekur pergjigjem dhe jam i semur i them nuk mund te vi sot.
shoh perreth meje dhe ajo rrugice ishte aq e qete sikur nuk jetonte njeri ne ate lagje...
ngre koken lart dhe shoh se ata sy qe nuk i imagjinoja dot sa te bukur ishin ishte ne dritare dhe floket qe i ishin leshuar perpara ma fshihnin pak ate fytyre aq te embel engjellore qe syt kish hellur tek une...oh zot thashe me vete cfare po me ndodhe?ne ate moment mbyllet dritarja dhe une mundohem te kthehem te iki nuk e kisha kuptuar se isha perreth gjysem ore aty bej mbrapa per te ikur dhe prapa mej degjoj nje ze qe me therret;ej ti...te lutem prit pak kthej koken te shoh se kush ishte...ishte ajo se mendoja te me therriste mua dhe shoh perreth ne mos ishte njeri tjeter por jo aty ndodhesha vetem une ngela i habitur si ka mundesi?ajo ikone e mrekullueshme ndollej perpara meje ngela si statuj ne vend duke veshtruar syte e saj te zinj ster dhe imagjinoja....
kush je me pyet me nje ze paksa te ashper?aty u zgjova pak nga tundimi i atij njeriu qe po me shkadhonte nga trut,une i pergjigjem!po me thot sepse te kam vene re ke disa ore qe po me ndjek nga mbrapa sikur je hija ime,une u skuqa ne fytyre dhe nuk dija se cfare ti pergjigjesha ngela i hutuar he tu pre gjuha me tha apo nuk ke?une...une ....me quajn N... i thashe me gjysem zeri dhe nje kunder pergjigje aq e shpejte qe me erdhi si rrufe dhe cfare kerkon prej meje me tha?me fal i thashe por nuk e di se cfare pata qe te erdha nga pas ndoshta sepse me pelqeve shume dhe ngela i magjepsur nga bukuria jote..me nje buzqeshje te lehte me shikon ne sy dhe priste qe une te permbushja pergjigjen...a ke mundesi te pim nje kafe i them me gjysem zeri dhe bisedojm me shtruar, ne rregull me thote por me nje kusht!!cfare te duash i pergjigjem,kafen ta pim ketua fer sepse nuk mund te rri shume,shume mire i them ulemi aty pranshtepis se saj dhe vazhduam te pyesnim per shume gjera te ndryshme qe te njiheshim mire...ne nje moment e pyes se nga ishte me origjine dhe ajo si me gjysem zeri me thote jam e huaj sjam nga ketu jam shqiptare,une buzqesha embel dhe i pergjigjem ne shqip nga cvend je?ngeli paksa e habitur dhe me buzqeshi nuk e dija qe ishe shqiptar me tha biseduam pereth jetes ketu,dhe erdhi casti ajo duhej te largohej me erdhi vertet keq sepse po kalim disa caste shoqerie shume te kendshme,ngrihemi dhe duke e percjellur e pyes a deshiron te dalim ne darke ne qoft se nuk ke per te bere gje nuk e prisja te pranonte por ajo mu pergjigj po pa asnje kundershtim ne rrugull i thashe dhe largohem,ishte nje kohe aq e bukur sa mendoja se jam ne enderr por jo ishte realitet isha ne mes te rruges dhe zhurma e makinave me beri te permendem tere mbasditen ne shtepi isha i qeshur nuk e di por ajo vajze me ksihte bere shume te lumtur me ato pak caste qe qendruam bashke..erdhi mbremja dhe u nisa per ta marre ajo ishte gati dhe me priste te dera e shtepise me buzeqeshi kur me pa dh erdhi prane,ku do te shkojme me thote?
ku te duash i them ku te kesh deshire vtem te jet qete pa rremuje,gjejm nje lokal qe u pershtatej gustove tona dhe ulemi ne nje tavolin ne cep qe te ishim me te qete,,isha shume i ndrojtur para saj nuk e di por fjalet mezi i nzirrja nga goja,vazhdon biseda dhe ajo vazhdon te me tregoj qe i ngjaja shume nje njeriut te saj qe kishte shume vite qe kishte humbur lidhjet me te..ngela pak i cuditur ne fillim dhe mendova ndaj dhe ajo me foli e para ne mengjes.
kam patur nje shok me thote qe e doja shume por ndolli dicka dhe ai u largua prej meje shkoi larg nuk e di me tha nuk mora vesh me per te me thote isha shume e lumtur me ate thote dhe ate dite qe u largua me thote me kishte derguar nje tufe me lule dhe nje kart ku thoshte (lamtumire jeta ime)...une ngela ne ate moment dhe syte mu mbushen me lot ajo vazhdonte te fliste nuk po me shihnte ne sy dhe une me nje ton te fort i them te lutem mos vazhdo me, ngre koken lart dhe me sheh nuk e kishte kuptuar qe isha une,dhe nje gjysem zeri me del nga goja te lutem pusho nuk dua te degjoj me per kete histori i them..ajo me pyet po ti cpate?ti quhesh I.... k... i them?po me thote...me fal por me duhet te iki i them harrova kam per te bere disa pune qe i harrova fare ok me thote paksa e hutuar dhe ngrihemi duke u larguar me nje hap paksa te shpejt e percjell dhe i them shpresoj te takohemi perseri ,flm me thote per mbremjen kalova shume bukur dhe une i pergjigjem me nje gjysem zeri.dhe largohem duke e uruar naten e mire.
nuk mund ta besoja kete qe po me ndollte ajo para meje mbas 6 vjetesh ringjallet para syve te mi ne nje tip te panjohur menje ndryshim aq te shpejt dhe te mos e kuptosh aspak!nuk mundej ta besoja o zot thashe pse ma ben kete ti e di qe nuk mund te kthehem me aty te lutem me ndihmo ishin fjalet e mija qe permendja shpesh-here ne mendjen time.e si mund te kthehesha aq mbrapa duke e ditur qe nuk do te isha i lumtur mbas asaj qe kish ndollur mes nesh e si mund te linde nje ndjenje aq e bukur si ajo e sotmja me ate njeri qe per pak desh me shkaterroi jeten!
__________________
Jeta nuk pati qellimin te na bente qenie perfekte.Kushdo qofte apo pretendon te jete perfekt,s'e ka vendin ketu,por ne muze....'''
Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar
|