Regjistruar: 11/06/2007
Vendbanimi: asgjekundi
Mesazhe: 1119

Citim:

---

Po citoj ato që tha kotka


Mister DXP, faleminderit qe me ndjek dhe per kurajon qe me jepni ne mendimet e mija te zeza ndonjehere.

Ua shperblefsha ne te mira.

---

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 21/06/2007
Vendbanimi: .....
Mesazhe: 3612

Citim:

---

Po citoj ato që tha Mister_DXP


 

Oh, jo keshtu se me duket sikur kam ardhur per ngushellim.

DXP

---

Ti ke ardhur ne ngushellimin me te madh te zemres time, pikerisht atehere kur une kisha kaq nevoje, per kete ngushellimin tend.

__________________
Nuk mjafton te mendojme se duhet vepruar ndryshe...duhet te fillojme te mendojme ndryshe... dhe vetem atehere fillojme te veprojme ndryshe.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 29/06/2007
Vendbanimi: Tetove
Mesazhe: 1051

Dashuria ndihet e deshperuar nese nuk mund te jepet, te ofrohet; ajo eshte

me e lumtur, atehere kur dorezohet ne teresi, te dhurohet e plote. Qofte dhe

e thyer dashuria gjithmone gezohet, perderisa egoja deshperohet edhe kur

merr. Egoja nuk shkon atje ku nuk mund te marr gje! Egoja eshte vetem nje

varfanjak ( lypes) i amshueshem, perderisa dashuria ka meshira. Egoja e

njeh vetem kete gjuhe. Gjuha e te dhuruarit eshte vetem dashuria.


Nuk ka mbishkrim, harte, fjalor per dashuri. Cmund te thuhet me per

dashurine? DASHURI , VETEM DASHURI....

__________________
"Cmenduranet e zbutur e shpien boten perpara"

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 29/06/2007
Vendbanimi: Tetove
Mesazhe: 1051

Shoqeria eshte pjese e rendesishme ne jeten e njeriut. Ne kalojme bukur kohe duke menduar per shoqerine tone, gjerat te cilat jane te rendesishme per ata dhe s’i te gjejme menyren per t’u ndihmuar atyre. Me miqte tane te rinj ne bisedojme per gjera qe nuk i kishim menduar me pare, perderisa ai eshte nje mik i ri per ne, atehere ate e shohim si te perkryer.
Nje shok i mire eshte ai me te cilin ushqen momente speciale. Ai eshte nje shoqerues i besueshem. Shoqeria kerkon kohe per t’u ndertuar. Ka shume shkalle dhe etapa per te ndertuar nje shoqeri. Megjithate, dikush mund te krahasoje ndertimin e nje shoqerie me mbjelljen e drureve ne kopsht.
Per shume njerez, mbjellja e kopshtit me dru, paraqet devotshmeri dhe durim. Duhet patur durim per te pare drunjt se s’i rriten. Se pari, mbillet fara, pastaj krijohet rrenja qe eshte e forte, trungu..Ajo kerkon pune se duhet te ujitet perdite, me pas fillojne te dalin gjethet dhe me ne fund druri fillon te lulezoje.
Ndertimi i shoqerise ka te njejtat karakteristika. Ne takojme nje shok dhe fillojme te mbjellim farat e shoqerise. Ajo kerkon perkushtim dhe durim per te arritur majat e komunikimit.
Per te patur nje shoqeri te forte duhet patur parasysh qe mos kerkojme gjera te tepruara nga miqte tane. Duhet shmangur dhe idelizmi ekstrem ne shoqeri, ngase ai te con ne egoizem. Te mesohemi te cmojme anet e mira qe ka cdo njeri.

__________________
"Cmenduranet e zbutur e shpien boten perpara"

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 29/06/2007
Vendbanimi: Tetove
Mesazhe: 1051

Sa shpesh degjojme kete fjale...dhe sa shume kemi deshire te jemi te lumtur...por te lumtur me te vertete, te buzeqesh edhe shpirti jone, jo vetem fytyra.
Shpesh here pyes veten se a jam me te vertete e lumtur, a ndihem e plotesuar? Dhe..? Edhe ne ato momente qe jam ndier e lumtur, kam pare qe ajo zhduket per nje cast..perseri me pllakos ndjenja e trishtimit...hutimit...
Apo ndoshta nuk jam e zonja te kuptoj lumturine...mbase!!! Diku kam lexuar: "se vetem te marret jane te lumtur". Mos valle duhet te jete kjo e vertete? Ose jane te lumtur se ashtu na duken neve, ngase ata nuk kane mundesi te shprehin mendimet e tyre..?
LUMTURIA....???? ..ndoshta eshte nje enderr..e te kapesh pas nje endrre eshte marezi..
Me mendime te tilla..vura re qe mengjezi luante me yjet qe po shuheshin...duke i thene vetes s'e edhe e nesermja erdhi s'i cdo dite qe vjen pas nates...

__________________
"Cmenduranet e zbutur e shpien boten perpara"

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 26/09/2004
Vendbanimi: ishull
Mesazhe: 5141

Citim:

---

Po citoj ato që tha hebeja
Sa shpesh degjojme kete fjale...dhe sa shume kemi deshire te jemi te lumtur...por te lumtur me te vertete, te buzeqesh edhe shpirti jone, jo vetem fytyra.
Shpesh here pyes veten se a jam me te vertete e lumtur, a ndihem e plotesuar? Dhe..? Edhe ne ato momente qe jam ndier e lumtur, kam pare qe ajo zhduket per nje cast..perseri me pllakos ndjenja e trishtimit...hutimit...
Apo ndoshta nuk jam e zonja te kuptoj lumturine...mbase!!! Diku kam lexuar: "se vetem te marret jane te lumtur". Mos valle duhet te jete kjo e vertete? Ose jane te lumtur se ashtu na duken neve, ngase ata nuk kane mundesi te shprehin mendimet e tyre..?
LUMTURIA....???? ..ndoshta eshte nje enderr..e te kapesh pas nje endrre eshte marezi..
Me mendime te tilla..vura re qe mengjezi luante me yjet qe po shuheshin...duke i thene vetes s'e edhe e nesermja erdhi s'i cdo dite qe vjen pas nates...

---

__________________
Kisha kaq shume... kaq teper per te thene...ndjenja qe mu plaken, vyshken ne kraharore....ndjenja qe me grryen e ende me kane lene...mbi vete te kaluaren te ndryshkur si kurore...(Pjesez-poezie-AG)

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 02/09/2006
Vendbanimi: .
Mesazhe: 12531

kubikal

Sa I ftohte…, sa pa zhurme…, nje qeli me shume foto, karta, grafike, tabela dhe nje monitor ne mes, qe vetem e sheh dhe te sheh.  Ka raste qe ti mbyll syte dhe nuk do te shohesh driten e rendomte te ketij monitori, kaq shume te eshte merzitur.  Ja ne ane te krahut tim qendron llambushka e vogel, qe I jep pak jete ketij kubikalit tim me driten e saj mbi fletushkat e hapura mbi tavoline.  Mbi fletat e projektit qendron celulari im, kalkulatricja, lapsa me ngjyra te ndryshme, vizoret dhe me poshte disa gazeta te reja e te vjetra rreth e qark.  Kaq e renduar eshte kjo dite, sa pertoj ti rendis te gjitha keto orendi te rendomta ne kubikalin tim te rendomte…telefoni rri atje si I vdekur qe dikush e ka lene menjane dhe si dicka te panevojshme.  Kutia me pecetat e imta prej letre edhe ajo e harruar atje ne harresat e kubikalit pa jete…flamuri I vogel amerikan me ngjyrat e bukura I jep pak jete ketij kubikali te rendomte…mu mbyllen syte….kush do te me flase nje fjale…sikur edhe nje te vetme, qe te mund te shtyj kete dite te gjate…

 

Ko.............

__________________
.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 29/06/2007
Vendbanimi: Tetove
Mesazhe: 1051

[QUOTE]Po citoj ato që tha Eric Darven


Pershendetje Hebeja !

Me pelqejne shkrimet dhe menimet tuja qe hedh duke shkru.Vertet interesant ky shkrimi juaj.Vertet interesante dhe tema,sepse njerzit gjate gjithe jetes perpiqen qe te jene te lumtur.Diku perpara do kohesh kam lexu nje shprehje "Nese do te jesh i lumtur,me pare meso te vuash", e cila per mendimin tim thote shume.Smund tja dish vleren lumturise dhe te kuptosh se cfare eshte ajo nese ti me pare ske vuajtur.Pra ne nje fare menyre lumturia eshte e lidhur me dhimbjen.Une menoj se ne natyren e njeriut le me shume shenje dhimbja se lumturia.Dhe ne momentet qe njeriu eshte i lumtur ato fatkeqsisht nuk zgjasin shume.Pse?!Po ndoshta nga qe e keqja behet me kollaj se e mira.Ashtu si e thote edhe shprehja juaj "njeriu i mencur nuk kerkon lumturine por mungesen e dhimbjes",dhe une pak a shume kete desha te shpreh.Sepse nese ti izolon(sheron) redukton dalngadale dhimbjen tende ose te dikujt,ti nje nje fare menyre i ke dhene nje fare kenaqesie vetes,doza te vogla lumturie.Lumturia per mendimin tim arrihet kur njeriu eshte i kenaqur dhe i gezuar per nje kohe te gjate,dhe kjo gje rralle here ndodh.Dhe prandaj lumturia per mendimin tim nuk duhet te jete qellim.ndonjhere duhet ti gezohesh gjerave te vogla qe te jep jeta,te jep dita e zakonshme dhe me dashuri te madhe te perkushtohesh.Ndonjhere njerzit mendojne se do i bej dicka te lumtur dhe i kushtojne gjithe jeten asaj "dickaj" per ta arritur.Dhe ne fund te jetes dhe nese ndoshta ja kan arritur ,nuk kuptojne se iku e gjithe jeta,vetem duke u munduar tja arrijne atij qellimi,si te ishte trofe.

Eshte e veshtire te jesh i lumtur.Dhe ata qe e thone shpesh,ose nuk dine se cfare do te thote "lumturi" ose genjen te tjeret dhe shpesh edhe vetveten duke besuar dhe vete genjeshtren qe thone....


Respkete

ps,Ky eshte mendimi im,po ndoshta e kam dhe gabim.... [/QUOT

Me pelqeu mendimi yt...jam plotesisht dakort me ty...njeriu duhet te mesohet qe te mposht fatkeqesite...nese don te jete i lumtur....njeriu ka mundesi te zgjedhe, dhe jo te pranoje fatin...

__________________
"Cmenduranet e zbutur e shpien boten perpara"

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 21/06/2007
Vendbanimi: .....
Mesazhe: 3612

Njeriu shume here do te besoje tek dikush, ta beje mik edhe kur ka miq, ta beje shok edhe kur ka shoke, te dashuroje edhe kur ka dike per te dashuruar, te flase edhe kur ka me ke te flase, te perkedhele edhe kur ka per te perkedhelur, te puthe edhe kur ka per te puthur, te shikoje edhe kur ka shume per te pare, te loze loje te reja edhe kur ka plot lojera qe i kane mbetur akoma pa lojtur…Perse valle, njeriu eshte gjithmone ne kerkim te asaj te rese, te panjohures, te mistershmes, te fshehures, perse valle…
 
Sa shume doja te kisha miq te rinj, por shpejt te largohesha prej tyre me shpejtesine e nje rakete, sa akoma nuk isha afruar ende mire dhe te isha me ta per sa kohe une i deshiroj… eshte kjo nje Ego e tmershme dhe une nuk kam arritur ende ta kuptoj…apo me duket mua… sa keq, shume keq..., qe paskam qene kaq e keqe dhe egoiste… Perse trembem nga vete njerezit,  qe une i dua aq shume, ndofta nga frika se ata nuk do te me duan aq sa i dua une, apo kjo eshte nje dobesi… largohem une e para, perpara se te largohen ata….
 
Ja pikerisht tani dua te flas me dike, te besoj dike, ti hap zemren dikujt, ti them plot…por ne fakt c’ti them une e mjera c'ti them, ato qe edhe ai vete kerkon te thote tek une…kemi kohe per keto brockulla te pafund????…ti e di vete pergjigjen, por prape ngul kembe ne Egon tende, se kaq shume do te flasesh dhe te lidhesh me zinxhire pas vetes dhe pa te drejte njerezit rreth teje…
 
Perse Egoja ime gjithmone me fiton…dhe nuk gjej arme e menyra ta luftoj, perse kjo Egoja ime me le kaq te varfer dhe nuk di si te pasuroj une vete shpirtin tim jashte kesaj Egos time.  Kur do te vije ajo dita qe une te te fitoj moj Egoja ime egoiste, pikerisht ate Egon time te pameshirshme….dhe mizore, qe po me torturon dite e nate.  Sa here me duket sikur dal triumfatore mbi Egon time dhe papritur e pakujtuar shoh se ajo eshte akoma atje, pikerisht atje duke me thene me ate shprehjen e saj ironike dhe perbuzese:  “Jo, jo, je e dobet e dashur, mos u mundo, se nuk me fiton dot”, dhe une pyes veten time me dhimbje e deshperim kaq arme te forta paska patur…kjo Egoja ime?
 
Ka nje shprese e di…, ka nje diell e di…, ka nje rreze e di…, ka nje horizont e di…atje ku bashkohet vija e qarte e oqeanit me te qiellit dhe ja atje e shoh Egon time duke u mbeshtjelle si shtellunge e zemeruar dhe e peshtjelluar ne hapesiren e pafund, duke u minimizuar dale e ngadale per t’i lene hapesire horizontit…. Por prape ajo nuk tenton te zhduket komplet, me pershperit si nje tingull i bezdishem qe vjen nga larg shume larg, here pas here… “Jam akoma atje e dashur ne horizontin e larget dhe ti mundohesh te hiqesh sikur nuk me sheh….por jam akoma atje..fshehur.., dhe ndofta nje dite do te me shohesh me qarte se sa sot, packa se te duket sikur po zhdukem pothuajse plotesisht tashme”...

Une nuk dua te besoj se ndofta nje dite do ta shoh serish...nuk dua , nuk dua, besomeni...se po me besuat ju, edhe une do te besoj, qe nuk do ta shoh me kete Egon time...

__________________
Nuk mjafton te mendojme se duhet vepruar ndryshe...duhet te fillojme te mendojme ndryshe... dhe vetem atehere fillojme te veprojme ndryshe.

Modifikuar nga kotka datë 06/09/2007 ora 23:42

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 20/06/2007
Vendbanimi: U.S.A
Mesazhe: 196

Ah Kotka ime, sa shume po me thote sot ky shkrimi yt...!!!
Ja keshtu si thua ti ma beri nje shoqe e imja, shoqe? nuk e di nese duhet ta therras keshtu...se ishte ajo qe kembenguli mbi shoqerine por çuditerisht nuk e zgjati shume... Per kohen qe ishim shoqe me beri heroine te sajen, me falenderonte dite e nate per shoqerine, ngrohtesine dhe ate dashurine miqesore qe shume kishte nevoje per te. Por e di çfare gjeta tek ajo? konkurrencen, ne heshtje mundohej te kopjonte menyren e te vepruarit tim pastaj e kthente sikur te ishte dhunti e saj... shume here e vija re por e lejoja te vazhdonte sepse ashtu ishte ajo, kishte deshire, epsh per te qene dikush tjeter, dikush qe ajo s'mund te ishte dhe prap se prap e lejoja te vazhdonte duke i dhene per te kuptuar qe nga dikush tjeter mund te mesosh e te fitosh shume por qe ama kurr nuk mund te behesh ai dikush... Nuk jam mendjemadhe, jam e thjeshte i dua njerezit ashtu siq jane, nuk kam mend per te shitur dhe as qe deshiroj te shes... un jam thjeshte UN. Nje dite ajo u lodh, me tha mos ta kerkoja me, nuk kishte me deshire per shoqeri, e keshtu kane kaluar 6 muaj, i kam dhene lirine e veprimit... un nuk dija te veproja ndryshe, me tha te mos ti kerkoja shpjegime dhe ashtu kam bere... Nuk di nese kam bere ndonje gabim, nuk di nese nuk kam qene mjaft shoqe per te...thjeshte nuk di!!!
Tani po i jap kohe kohes, ndoshta nje dite do te rikthehet e ndoshta dhe JO - un ketu do te jem...

__________________
If you plan for nothing - you will surely get there.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar