Regjistruar: 11/06/2002
Vendbanimi: Europe
Mesazhe: 10706

Bashkangjitje: scocciatore.jpg
Ky file është shkarkuar 53 herë.

Regjia: Giorgio Bianchi
Skenari: Leopoldo Trieste, Aldo De Benedetti, Fede Arnaud
Aktore: Peppino De Filippo, Alberto Sordi


Nje punonjes ministrie ben nje jete monotone. Ai eshte nje gjysem dordoleci ne shtepi, ku jeton me gruan dhe vjerret. Rastesisht ai njihet me nje grua bionde, e cila banon ne Via Padova 46. Mes peripecish te ndryshme mundohet te organizoje nje takim ne shtepine e saj, por te papritura te ndryshme i prishin planin.

Ky film eshte disi teatral, deshmi e epokes se hershme, kur arti filmik ishte akoma zgjatim i tradites teatrale. Filmi origjinal humbi per shume vjet, por u gjet ne vitin 2003 dhe u ri-publikua me emrin "Lo scocciatore". Ne fakt ky titull i referohet Alberto Sordit, i cili luan rolin e komshiut te bezdisshem.

Nje fragment (Memmo Carotenuto dhe Peppino De Filippo):

"Nella vita gli uomini si dividono in due categorie: quelli che piacciono e quelli che pagano."

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 11/06/2002
Vendbanimi: Europe
Mesazhe: 10706

Bashkangjitje: travolto.jpg
Ky file është shkarkuar 51 herë.

Regjia: Mauro Severino
Skenari: Giuseppe D'Agata
Aktor: Lando Buzzanca

Nje burre ka mbetur i vetem me gjyshen dhe me qenin e tij. Ai verdalliset poshte e lart duke kerkuar ndihme nga te tjeret qe ti mbajne gjyshen e qenin, por kjo nuk zgjidh gje dhe ai shpesh i merr te dy ne pune, derisa humbet punen. Keshtu kupton se martesa do i zgjidhte problemin. Martohet me nje grua te ftohte dhe cinike. Nderhyrjet e tezeve dhe mamit te saj e bejne te veshtire bashkejetesen. Nga nje ndryshim ne tjetrin, shikuesi do kuptoje sa i vertete eshte titulli. Ai burre eshte vertet "i permbytur nga dashurite familjare".

Duket ne fillim si film i lehte me gjokse e cica jashte, por shpejt futet ne nje optike tjeter. Ne fund mbetet vetem nje film mbreselenes dhe prekes.

Fragment diku nga fundi:

Modifikuar nga Fajtori datë 17/03/2011 ora 14:15

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 11/06/2002
Vendbanimi: Europe
Mesazhe: 10706

Bashkangjitje: two-women.jpg
Ky file është shkarkuar 40 herë.

Regjia: Vittorio De Sica
Skenari: Alberto Moravia, Cesare Zavattini
Aktore: Sofia Loren, Eleonora Brown, Jean-Paul Belmondo

Ne Italine e luftes se II boterore, nje grua (Sofia Loren) jeton me vajzen e saj te vetme ne Rome. Por bombardimet e shumta e bindin se eshte mire te largohet nga kryeqyteti derisa te mbaroje lufta. Te dyja marrin trenin, por gjenden shpejt ne kembe, sepse hekurudha eshte bombarduar. Me valixhe ne duar shkojne ne fshatin e lindjes, ku mezi gjejne per te ngrene e fjetur. Aty njohin nje intelektual idealist (Jean Paul Belmondo), i cili avash-avash hyn ne jeten e tyre. Situata te ndryshme dhe makabriteti i luftes i shenon jeten dy femrave, te cilat ne rrugen e kthimit pesojne dramen e fundit qe mund te perjetoje nje femer.

Vittorio De Sica (regjizor kesaj rradhe) therret Sofia Loren per te luajtur rolin e vajzes, por gjate provave kupton se ajo mund te luaje rolin e nenes. Keshtu, ne moshen 25 vjeçare, aktorja hedh ne film rolin qe i dha çmimin Oscar ne 1961. Ne intervistat e sotme Loren thote se ka patur parasysh nenen e vet gjate xhirimeve.

Edhe vajza luan mire. Ajo eshte nje njomezake e embel, Eleonora Brown, e cila asokohe ishte vetem 13 vjeç.

Filmi njihet nga shume shqiptare, pasi ka qene nder te paktit qe transmetohej ne epoken e komunizmit. Megjithate, po te llogarisim se eshte i vitit 1960 dhe ne Shqiperi transmetohej ne vitet '80, do kuptojme se edhe ne kete rast Shqiperia ishte prapa, shume prapa.


Filmi i plote (ne anglisht; titulli Two women):
(gjendet edhe per shkarkim: http://www.archive.org/details/LaCiociaraTwoWomen1)

Modifikuar nga Fajtori datë 05/11/2009 ora 15:27

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 22/04/2009
Vendbanimi: Shkretetire
Mesazhe: 786

Fim vertet i bukur La ciociara !! Mamaja ime,e cila kishte nje debolese per kinematografine italiane (me aq sa mund te arrihej te kultivohej nje pasion i tille ne shqiperine e viteve 70-80) kete filmin e kishte shume perzemer,prekej goxha kur e shihte !

Neorealizmi italian ishte nje korrent vertet per tu vleresuar ! Zgjodhi rrugen e kundert e Hollywood-it dhe beri vertet mire !!
Ok,pranohet qe shume filma italiane te vjeter jane paksa te merzitshem,ose le te themi duan cik durim per tu pare deri ne fund ! Por ama flasin per gjera e ngjarje vertet reale,te cilat gjithsecili (italian!!) i ka perjetuar,kush ne je menyre e kush ne nje tjeter !
Eshte nje rryme qe pasqyron realitetin me se miri....ate te te varferve e te vuajturve qe zakonisht harroen nga shoqeria,ate te punetorve te fabrikave,te periferive,(apo edhe te te pasurve apo hajdutve )etj etj te cilet ne nje shoqeri si ajo italiane e jo vetem,jane pjesa derrmuese ! Neorealizmi (dhe rrymat e ngjashme qe pasuan)eshte i bukur pasi trajton te gjithe pa dorashka, pa kaluar ne ate optimizem fallco,shpeshhere ultraromantik e endrrimatar tipik amerikan !

__________________
Si sta come d'autunno sugli alberi le foglie !

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 11/06/2002
Vendbanimi: Europe
Mesazhe: 10706

Per shume njerez: ASGJE. Madje mund te duket sikur ka inidvide me fiksime qe njohin regjizore e skenariste filmash si xhepat e vet. Kjo edhe mund te vertetohet ndonjehere, por ne pergjithesi autoret e mire lindin brenda nesh. Per shembull, ndonjehere shikon nje film qe te pelqen, madje bie ne dashuri me ate tregim jete. Pas pak kerkon kush jane aktoret. Ose prit, kush e ka krijuar tamam, kush eshte regjizori? Keshtu lexon nje emer. Ose ndoshta e fikson ne titrat e fundit pasi e sheh filmin disa here. Kalon kohe dhe nje film tjeter te pelqen. Rrekesh te shikosh autorin. Befas zbulon se eshte i pari. Pra, nuk eshte rastesi qe filmi tjeter qenka i bukur. Muajt e vitet kalojne dhe formojme nje kulture tonen kinematografike, ashtu siç formojme nje kulture ne çdo fushe te artit. Ato emra kineastesh qe perkojne nga filmi ne film na bejne te kuptojme se jane te mire, jane tanet, i pervetesojme. Jane ato, pra, filmat e autorit, te cilet dashur padashur tejkalojne kufijte personale dhe pelqehen nga shume njerez. Nje shembull: Filmi "Detenuto in attesa di giudizio" eshte shume i bukur, mbreselenes, me imazhe qe fiksohen ne kujtese dhe te fusin ne ankthin e nje personi qe burgoset ne kushte te renda per nje gabim gjyqesor. Shume mire deri ketu. Pastaj shikon "Caffè express", ku nje shites kafesh ne tren kalon nga vagoni ne vagon per tu takuar me personazhet tipike te shoqerise. Edhe ky shume i bukur. Befas zbulon se te dy i ka bere Nanni Loy. Atehere nuk eshte rastesi. Nanni Loy dika te beje vertet filma te bukur. Autoret jane ata qe na pelqejne, ata qe na ngulin artin e tyre ne kujtese. Kjo padyshim eshte nje rruge vetjake, nje pervetesim qe nuk eshte e thene te ndodhe. Ja pse shume nga emrat e vene ne kete teme nuk kane domethenie per shumicen e anetareve, por kjo eshte normale, sepse autoret nuk tregohen. Ata zbulohen. Jane ata qe pelqen ti brenda vetes, ata qe krijuan libra, skenare dhe kende filmike qe te fusin ne jete paralele. Dhe mesa duket njerezimi ka nevoje te jetoje ne jete paralele, te njohe njerez, personazhe, qofte ne filma apo ne endrra, gjate nates. Bota qe jetojme çdo dite eshte teper e vogel per mendjen tone. Jemi te etur per situata te tjera. Uji, alkoli apo limonatat qe pijme me sy krijojne identitetin tone kulturor. Prandaj, miq te kesaj teme, mos kini frike kur lexoni emra te panjohur. Madje mos i lexoni fare, kalojini, fshijini nga kujtesa. Ajo qe ka rendesi eshte te jetojme jetet paralele. Me vone do kuptojme se varen nga njerez-dritare qe na zgjerojne horizontet me punen e tyre. ------------------------------------------- Persa i perket atyre qe tha Roi, neorealizmi eshte shume i bukur, nese me kete term quhet pershkrimi i momenteve normale te jetes, banaliteti, thjeshtesia, madhesia e nje perjetimi te vogel. Por filmi eshte nje spekakel artistik. Nese krijohet i merzitshem, i rende per tu pare, etj., atehere vlerat i mbeten tek dera e banjos. Ose tek momenti historik kur u krijua, pa mundur te kaloje testin e kohes. Per kete aresye me bezdisin pa mase filmat qe duan te tregojne histori pa art. Fundja filmi nuk eshte vetem akterim. Aty ka kende pamjesh, ngjyra, fotografi, dhe ne fund tingujt qe perbejne shtyllen kurrizore te filmit. Ka filma si Munich (Steven Spielberg) apo te tjere nga Clint Eastwood qe jane pa kolone zanore. Ne pergjithesi ngjajne si heshtje te thyera me dialogje, ose skena si tek "Lettere al Vento" (Edmond Budina) ku tregohet per 30 sekonda nje njeri qe ecen ne horizont pa muzike dhe pa ndryshuar asnje kend filmik. E pra, filmat e merzitshem nuk meritojne te shikohen. Personi ulet te shikoje diçka, por je ti qe duhet ta fusesh ne histori. Me komedi, fotografi, muzike, kende, etj., kete gjeje vete. Rendesi ka qe te me terheqe diçka. Dhe per ato lloj regjizoresh qe harrojne detajet me kujtohet nje thenie e Sergio Leones: I tha nje bashkepunetor: "Aman sa i fiksuar je pas detajeve. Kush e shikon detajin e asaj tenxheres ne kinema?" I pergjigjet Leone: "Pikerisht, njerezit i shikojne filmat ne kinema, jo ne cirk". Sot nuk shkojne njerezit ne kinema xhanem, por detajet e vendosura 40 vjet me pare neper filmat e Leones i rezistojne kohes akoma.

__________________
Ne vendin tim, ne vendin tend, e shpojne lakren, i hedhin mend...

Modifikuar nga Fajtori datë 23/10/2009 ora 06:03

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 22/04/2009
Vendbanimi: Shkretetire
Mesazhe: 786

Me neorealizem doja te nenkuptoja ate levizje kinematografike qe lindi ne Itali pas luftes se dyte boterore, nga regjiste si De Sicca,Luchino Visconti apo Rossellini etj dhe qe kishte si qellim te tregonte realitetin e shtresave me te thjeshta,vuajtjet,hallet e problemet e jetes se perditshme...(me siguri qe Fajtori e di ca eshte neorealizmi,por ndoshta jo te gjithe ata qe lexojne kete teme,sado te pakte qofshin )

Nese thashe qe shume filma te kesaj periudhe e te tjere me vone,duan disi durim per tu ndjek deri ne fund e kisha per faktin se atehere nuk ekzistonin efektet speciale,filmat ishin bardhe e zi,menyrat e xhirimit sigurisht qe nuk jane ato te sotmet,te tera gjera keto qe te shtyjne te shikosh dicka tjeter ato 2 ore qe i ke rezervuar nje filmi !

Pasi normale qe nese do te duhej te zgjidhje,midis nje filmi te bukur te asaj periudhe apo nje filmi te bukur te sotem, zgjedhja kam pershtypjen se per te gjithe do shkonte per nje film te fundit ! Pa dashur tu heqesh aspak meritat atyre qe mund te konsiderohen baballeret e kinemase !
Nese dikush do zgjidhte nje film te vjeter,do ta bente me shume per arsye nostalgjie,apo pasi eshte nje i sekorit te cilit i duhen sa me shume njohuri e studime rreth historikut te kinematografise...mundet edhe qe nje person te jete vertet i apasionuar deri ne ate pike sa kerkon filma nga me te vecantet e me te vjetrit !!

Por sdq,ka shume filma te cilet kane marre maksimumin e vleresimeve,si psh "Ladri di Biciclette" i cili ka marre cmimin oscar si filmi me i mire i huaj ne 1948,por qe une sinqerisht do mendohesha mire para se ti shihja,dhe arsyet i thashe cik me lart pse !

Prape sdq,nje fare kutlure e pergjithshme duhet krijuar,edhe nese nuk i shikon te tere keta filmi nga fillmi deri ne fund Kinematografia eshte nje nga format me te bukura te artit dhe ne krahasim me forma te tjera si psh teatri,opera etj,eshte teper komode per tu ndjekur jo vetem nga pak te perzgjedhur,por edhe nga populli ne mase ! Mjafton vetem nje tv apo pc,pervecse kinemase te cilen jo te gjithe frkuentojne,aq me shume qe cmimet nuk jane fare te uleta duke pas parasysh edhe periudhen qe jetojme !

__________________
Si sta come d'autunno sugli alberi le foglie !

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 11/06/2002
Vendbanimi: Europe
Mesazhe: 10706

Bashkangjitje: vitaagra.jpg
Ky file është shkarkuar 26 herë.

Regjia: Carlo Lizzzani
Skenari: Luciano Bianciardi, Luciano Vincenzoni, Sergio Amidei
Aktore: Ugo Tognazzi, Giovanna Ralli

Luciano gjendet ne Milano me mision special. Ai duhet te hakmerret per vdekjen e 43 shokeve ne shperthimin e nje miniere. Ideja e tij fikse eshte te hedhe ne ere grataçelin e firmes ku punonte. Por kjo nuk eshte e lehte. Larg gruas dhe shokut te vet ai njeh nje vajze me shpirt revolucionar dhe fillon nje lidhje me te. Nga ana tjeter ze pune po tek ai grataçel qe te kete me te lehte realizimin e planit. Koha kalon dhe ai tashme eshte futur ne rrjedhen e jetes. Keshtu plani terrorist mbetet gjithmone ne sirtar nderkohe qe ai behet i suksesshem ne fushen ku punon.

Filmi eshte plot filozofi shoqerore dhe kjo e ben interesant per publikun. La vita agra eshte nje "jete e tharet, e veshtire, malinkonike". Ngjarjet zhvillohen gjate bumit ekonomik italian dhe rremujes social-politike te atyre viteve. Skenari eshte i ngjeshur dhe i menduar, por realizimi teknik ka gabime te ndryshme.

Filmi bazohet ne nje liber te Luciano Bianciardit, i cili tregon se editori u mundua ta manipuloje librin dhe ti dergoje nje funksionar per ta rishkruar.

Nje fragment:


Fjale te vlefshme akoma edhe sot, pas 47 vjetesh:
A noi sembra che la societÃ_ neocapitlistica esalti il sesso, ma è tutto un inganno. Infatti, per vendere un dentifricio, un trattore, una macchina calcolatrice, un detersivo, che cosa fanno... Ti piazzano davanti sempre, esclusivamente il simbolo sessuale. Un paio di tette, una coscia...
La classe dirigente non vuole assolutamente una vita sessuale vissuta, ma soltanto lo stimolo continuo del simbolo sessuale.

Modifikuar nga Fajtori datë 25/08/2010 ora 09:41

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 11/06/2002
Vendbanimi: Europe
Mesazhe: 10706

Bashkangjitje: maniaci.jpg
Ky file është shkarkuar 19 herë.

Regjia: Lucio Fulci
Skenari: (te ndryshem)
Aktore: Walter Chiari, Raimondo Vianello, etj.

Film qe karikaturon veset dhe manite e viteve '60. Ketu hyjne televizioni, politika, trasgresioni, marredheniet ne çift, etj. Episodet kane gjatesi te ndryshme, nga 1-2 minuta deri ne 10-15, thuajse te gjithe te bukur. Komiciteti eshte i pranishem kudo, por ndryshe nga filmat e sotem nuk vihet ne pah gjithmone me ekzagjerime. Perkundrazi, merr formen e sarkazmes qe kuptohet vetem kur shikohet me vemendje.

Fragmenti i meposhtem, per shembull, eshte shume i forte, por merr kuptim te plote nga fundi.


Muzika e filmit ka doren e Ennio Morricone-s.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 11/06/2002
Vendbanimi: Europe
Mesazhe: 10706

Bashkangjitje: bellezze.jpg
Ky file është shkarkuar 18 herë.

Regjia: Carlo Campogalliani
Skenari: Mario Amendola, Marcello Marchesi, Vittorio Metz
Aktore: Silvana Pampanini, Delia Scala

Dy vajza mbeten pa pune dhe lexojne nje lajmerim pune per nje shfaqe. Ato nisen drejt Milanos qe te marrin pjese ne shfaqen e publikuar, por rruges i zene peripeci te ndryshme. Nga fshatari i frikshem tek ushtari budalla, ato kalojne edhe permes mashtruesave te spektaklit qe i lene ne mes te rruges. Ne fund vendosin te marrin pjese ne nje gare femrash me biçikleta per te fituar ndonje lek dhe aty gjejne dashurine e jetes.

Eshte nje romanze e kendshme me plot aspekte komike. Silvana Pampanini luan shume mire dhe eshte ne pikun e bukurise se saj. Megjithate filmi eshte old-style, pa skeçe revolucionare (ngjan disi teatral). Dy vajzat jane me shale jashte shpesh gjate filmit. Kjo e ben filmin disi revolucionar (ishte ne 1950).

Ne fragmentin e meposhtem Carlo Croccolo ben ushtarin e trashe nga veriu. Eshte nje nga me komiket.


Per ata qe s'e njohin, Carlo Croccolo eshte ai qe ben plakun tek "Tre uomini e una gamba"

Modifikuar nga Fajtori datë 03/11/2009 ora 19:13

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 11/06/2002
Vendbanimi: Europe
Mesazhe: 10706

Bashkangjitje: notte-prima-degli-esami-ogg.jpg
Ky file është shkarkuar 43 herë.

Regjia: Fausto Brizzi
Skenari: Marco Martani, Massimiliano Bruno
Aktore: Nicolas Vaporidis, Carolina Crescentini

Nje djale duhet te jape provimet e pjekurise pas pak diteve. Por shoket dhe njohja me nje vajze e pengon disi. Ne fund provimet i shkojne mire, por ai ka fituar edhe vajzen qe pelqen.

Film gallate model American Pie.
Regjizori ka xhiruar pak filma, por eshte skenarist i filmave pa tru me De Sica - Boldi. Megjithate ky eshte film interesant dhe Vaporidis akteron me mire se Christian De Sica.

Me poshte skena e zhveshjes popullore ne Castel Sant'Angelo:

Skena eshte krijuar me 300 figurante. Imitohet ajo qe ka ndodhur ne New York pak muaj para xhirimit te ketij filmi, ku qindra njerez u takuan ne Times Square dhe u zhveshen lakuriq per pak minuta per tu zhdukur me shpejtesi para se ti kapte policia.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar