Regjistruar: 27/11/2007
Vendbanimi: EU
Mesazhe: 8928

Kjo Kati sa na bo me sy dhe fshihet.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 01/09/2006
Vendbanimi: .
Mesazhe: 12531

2.

Zgjohem dhe shoh se si oret mbushen me te zakonshmen, se si e perditshmja permbush veset e saj, shoh e habitem se si te pakten nje here ai shuk rrumbullak e verdhuk rrezesh nuk ka harruar te ndizet nga duert e dites!? Ndjej kembanat e ajrit te zgjerojne flagrat e hundes, nji prandvere e fshehur diku ne kujtimet e ndjesive te mia me ndjell nje tik mendor, me shtyn te bej disa veprime te shpejta, pothuajse robotike mes fotove, librave e çka me ze syri. As perdet, muret apo pikturat nuk i shpetojne ketij germimi mendor, ne kerkim te nje arome, nje stine mberthyer guackes se nostalgjise sime. E gjitha rrotullohet syve te mi, si nje kercim i kurdisur pa muzike, pa trupa fizike, por vetem me valle. E bash n'kete çast, mendoj me vedi se sa kisha dashte me kene nje person pertej vetes, nje sy pertej syve te mi dhe te shoh, te kenaqem te shoh ate cka e quaj realitet, por s'e di ne asht i tille, sepse nuk e preku dot! E keshtu mbetem e shtangur, para parades se zakonshmes, qe i ka mesuar hapat e kercimit te dites dhe nates me zellin e nje nxenesi absolut dhe mbetem ne pritjen e vetes pertej vetes, e syrit pertej syve te mi...

__________________
.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 02/03/2006
Vendbanimi:
Mesazhe: 10184

Citim:

---

Po citoj ato që tha Katilesha
2.

Zgjohem dhe shoh se si oret mbushen me te zakonshmen, se si e perditshmja permbush veset e saj, shoh e habitem se si te pakten nje here ai shuk rrumbullak e verdhuk rrezesh nuk ka harruar te ndizet nga duert e dites!? Ndjej kembanat e ajrit te zgjerojne flagrat e hundes, nji prandvere e fshehur diku ne kujtimet e ndjesive te mia me ndjell nje tik mendor, me shtyn te bej disa veprime te shpejta, pothuajse robotike mes fotove, librave e çka me ze syri. As perdet, muret apo pikturat nuk i shpetojne ketij germimi mendor, ne kerkim te nje arome, nje stine mberthyer guackes se nostalgjise sime. E gjitha rrotullohet syve te mi, si nje kercim i kurdisur pa muzike, pa trupa fizike, por vetem me valle. E bash n'kete çast, mendoj me vedi se sa kisha dashte me kene nje person pertej vetes, nje sy pertej syve te mi dhe te shoh, te kenaqem te shoh ate cka e quaj realitet, por s'e di ne asht i tille, sepse nuk e preku dot! E keshtu mbetem e shtangur, para parades se zakonshmes, qe i ka mesuar hapat e kercimit te dites dhe nates me zellin e nje nxenesi absolut dhe mbetem ne pritjen e vetes pertej vetes, e syrit pertej syve te mi...

---

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 01/09/2006
Vendbanimi: .
Mesazhe: 12531

Gjithçka duket e paqte, pervec nates qe zhurmon ne syte e mi.
Syte perpijne rruget bashke me gjurmet, pemet bashke me pendimet e stineve, pallatet bashke me mekatet ndryem mureve, krejt qyteti mbytet ne dallget e syve qe zhurmojne nga nata....
Jam vetem une dhe krejt qiell e toke ne syte e mi; ç'kenaqesi!

__________________
.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 03/02/2007
Vendbanimi: larg & afer
Mesazhe: 10972

Citim:

---

Po citoj ato që tha Katilesha
Gjithçka duket e paqte, pervec nates qe zhurmon ne syte e mi.
Syte perpijne rruget bashke me gjurmet, pemet bashke me pendimet e stineve, pallatet bashke me mekatet ndryem mureve, krejt qyteti mbytet ne dallget e syve qe zhurmojne nga nata....
Jam vetem une dhe krejt qiell e toke ne syte e mi; ç'kenaqesi!

---

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 01/09/2006
Vendbanimi: .
Mesazhe: 12531

Citim:

---

Po citoj ato që tha Piktor
Kat te lutem, po pate mundesi, ma shpjego pak kete
-Pemet bashke me pendimet e stineve.

---

Po ta dija donte te ta thoja. Per moskuptimet, le imagjinaten te pergjigjet..

__________________
.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 03/02/2007
Vendbanimi: larg & afer
Mesazhe: 10972

Citim:

---

Po citoj ato që tha Katilesha



Po ta dija donte te ta thoja. Per moskuptimet, le imagjinaten te pergjigjet..

---

tamam rrefime memece

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 01/09/2006
Vendbanimi: .
Mesazhe: 12531

Ka gjithmonë

Ka gjithmonë
një ag' të përgjakun
mbrenda qiellit tim,
që mishëron sekretet e ditës
dhe i pagëzon me Natë!
Ky Univers i vakët
më përgjumet në buzë,
aq sa me grushte i jap të pijë
fjalë,
kështu të paktën të jetë i zgjuar në gjumë
dhe me andrrat ai të flasë.
Jeta ime asht një parathanie e stërzgjatun
dhe fryma mbetet i vetmi portret,
që blatohet trupit tim,
pa gjymtyrë, veçse me shtëllunga
ajri që presohen syve,
dhe i zbukurohet jetës si një premtim.
Ka gjithmonë
një kohë që vjen e heshtun
si hapat që kam harrue me i veshë këpucë
e me i msue me ecë,
e kështu jetoj n'ligjin e pashkruem
të heshtjes,
ku stinët ekzekutohen në litarët
e gjuhëve,
e ditë-nata lind ngutshëm
si shtatanikët.
Ka gjithmonë një kohë
për me heshtë,
koha e Përgjithmonë!

(e.)

__________________
.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 01/09/2006
Vendbanimi: .
Mesazhe: 12531

Zhgjanderr


Ne jemi zhgjandrra e ketij qielli.
Jemi nje thes fjalesh qe valojme ne ujet e ngutit dhe derdhemi mbi te tjeret pa piken zorit, madje pa turp i quajme edhe fajtore po te na duhet te lehtesojme ngarkesen e pergjegjesise qe na ka kerrusur shpinden. Paskemi qene nje shtirje e zakonshme, qe perpiqet deshperimisht te duket normale, e integrohet ne nje rreth miqesor apo ne nje komunitet me batuta te gatshme shkruar neper duar te pista, sic shkruanim dikur ne femijerine e hershme kopjet e lendeve te veshtira. Ja qe per disa vetja, te mesuarit per te kuptuar e dashur veten, qenkerka nje lende e veshtire. Kam filluar te trishtohem aq shume per te tjeret kur i shoh te jene nje vete e shperfytyruar, me ndjesi te ndrydhura, me te verteta te artikuluara me kujdes, paster e pa gabime thua se kane nje mesues imagjinar qe do ia korigjoje "detyren" dhe do nxjerre hanxharin e vleresimit dhe do i shkurtoje valet, a gjatesine( a quajini si te doni) te vetevletesimit e besimit.
Po ç'paskemi qene keshtu? Robote te mishte, qe e programojme veten ne baze te formulave te gatshme qe i gjejme duke shfletuar libra te medhenj, me te medhenj se ne, por jo me te medhenj se frika mbrenda nesh, qe nje dite jeta e merzitur nga shtirja jone do na fuse nenkembzen dhe do na plandose perdhé, duke na shkerryer ne te merituaren balte te zhgenjimit dhe humbjes. Dhe ketu nuk flas per humbje materiale, por per humbje ekzistenciale.
Ja keto paskemi qene, nje zhgjenderr e qiellit, qe na lindi me andrren e madhe te jetes nder sy, me andrren e se vertetes duke na dhene qe ne fillim trofeun e Njeriut.
Por ne gjithe andrren e shnderruam ne nje zhgjanderr me sy te zgurdulluar nga frika. Nga ajo frike qe shuan gjithe llampat e njerezores mbrenda nesh.
Ç'paska ba Qielli qe na meritoi ne?

__________________
.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 29/04/2009
Vendbanimi: meran- It
Mesazhe: 6675

Citim:

---

Po citoj ato që tha Katilesha
Zhgjanderr


Ne jemi zhgjandrra e ketij qielli.
Jemi nje thes fjalesh qe valojme ne ujet e ngutit dhe derdhemi mbi te tjeret pa piken zorit, madje pa turp i quajme edhe fajtore po te na duhet te lehtesojme ngarkesen e pergjegjesise qe na ka kerrusur shpinden. Paskemi qene nje shtirje e zakonshme, qe perpiqet deshperimisht te duket normale, e integrohet ne nje rreth miqesor apo ne nje komunitet me batuta te gatshme shkruar neper duar te pista, sic shkruanim dikur ne femijerine e hershme kopjet e lendeve te veshtira. Ja qe per disa vetja, te mesuarit per te kuptuar e dashur veten, qenkerka nje lende e veshtire. Kam filluar te trishtohem aq shume per te tjeret kur i shoh te jene nje vete e shperfytyruar, me ndjesi te ndrydhura, me te verteta te artikuluara me kujdes, paster e pa gabime thua se kane nje mesues imagjinar qe do ia korigjoje "detyren" dhe do nxjerre hanxharin e vleresimit dhe do i shkurtoje valet, a gjatesine( a quajini si te doni) te vetevletesimit e besimit.
Po ç'paskemi qene keshtu? Robote te mishte, qe e programojme veten ne baze te formulave te gatshme qe i gjejme duke shfletuar libra te medhenj, me te medhenj se ne, por jo me te medhenj se frika mbrenda nesh, qe nje dite jeta e merzitur nga shtirja jone do na fuse nenkembzen dhe do na plandose perdhé, duke na shkerryer ne te merituaren balte te zhgenjimit dhe humbjes. Dhe ketu nuk flas per humbje materiale, por per humbje ekzistenciale.
Ja keto paskemi qene, nje zhgjenderr e qiellit, qe na lindi me andrren e madhe te jetes nder sy, me andrren e se vertetes duke na dhene qe ne fillim trofeun e Njeriut.
Por ne gjithe andrren e shnderruam ne nje zhgjanderr me sy te zgurdulluar nga frika. Nga ajo frike qe shuan gjithe llampat e njerezores mbrenda nesh.
Ç'paska ba Qielli qe na meritoi ne?

---

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar