Regjistruar: 08/08/2003
Vendbanimi: Ne qiellin e shtate
Mesazhe: 432

plloshtani, mos merzit per shenValentin e ke ne dore mor djale i mbare!
Ciao, Ciao! Keto dite e kam me nxitim mos ma merrni per keq!!!!!!!!!!!

__________________
jeni si shpirt

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 19/11/2003
Vendbanimi: Moscow
Mesazhe: 4646

Dashuria ishte ndjenje per librin tim... tabllote e pikturave te mia ishte jehone ideshe... penela ime sikur me azhuron mua komplet fare... Ja tani une gjendem ne mesin e pikturave, pra portreti im....

__________________
Poets were the first teachers of mankind. Horace

Modifikuar nga volter datė 30/11/2005 ora 10:23

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 19/11/2003
Vendbanimi: Moscow
Mesazhe: 4646

Ujevara po me bie mbi kafkaen time, dhe shkuma e saj e devotshme me freskon aq shume ne indet e muzikes se shpirtit.... Dielli po shkrep imazh vetmie tek une... Hena udheton pa shokun e vete te nderuar, pra pa mua... Gjithcka eshte asgje.

__________________
Poets were the first teachers of mankind. Horace

Modifikuar nga volter datė 30/11/2005 ora 10:21

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 19/11/2003
Vendbanimi: Moscow
Mesazhe: 4646

Hijet po shtohen tek nervat e mia, ku fle poezia
hijet po shtohen tek indet e mia, ku pushon qetesia
hijet po shtohen tek damaret e mi, ku rrokulliset dashuria

pershendetje

__________________
Poets were the first teachers of mankind. Horace

Modifikuar nga volter datė 30/11/2005 ora 10:25

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 08/08/2003
Vendbanimi: Ne qiellin e shtate
Mesazhe: 432

PLLOSHTAN ME QE NA PERSHENDET ME KENAQESI TE POSACME PO TE SHKRUAJ DICKA PER ATE QE, NE JETOJME ENDE SI NJE BREZ I HUMBUR, SI NJE BREZ PA LAMTUMIRE QE KLITHIM PARRESHTUR NE ZBRAZETIREN E PERDITSHMERISE. A S'ESHTE KJO NJE LUFTE? NUK JAM NATYRE PESIMISTE POR MENDOJ SE CDOKUSH KUR MENDOHET PER RRETHIN VICIOZ TE EKZISTENCES BEHET PAK I TILLE. NE FAKT ESHTE E TMERRSHME KU PRET DICKA POR ME E TMERRSHME ESHTE KUR S'KE CFARE TE PRESESH. KETU ESHTE FUNDI I FILOZOFISE. PER TERS NE PRESIM DHE NJEKOHESISHT NUK PRESIM PER DITE NE CDO CAST CDO FRYMARRJE ESHTE NJE MOMENT PRITJEJE DHE MOS PRITJEJE.
Ju pershendes te gjitheve!!!!!!!!!!
Mos u beni pesimiste ju lutem!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

__________________
jeni si shpirt

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 19/11/2003
Vendbanimi: Moscow
Mesazhe: 4646

Vetmi varresh po ndjej ne zbrazetine e muzikes sime... ulurime lekurash po ndricoj ne shtepine e qenies sime... rrapellmie buzeqeshjesh po me vijne sonte mua... gjithcka sonte eshte shtruar per mua...


...gezuar

__________________
Poets were the first teachers of mankind. Horace

Modifikuar nga volter datė 30/11/2005 ora 10:26

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 08/08/2003
Vendbanimi: Ne qiellin e shtate
Mesazhe: 432

Cfare presim,c'po ndodh e c'do te jete,dilemat tona qenkan shume te pranishme ne ditet me diell e me shi,mos valle kjo lidhet me ate qe quhet:"libero arbitrio",te kesh te drejten te zgjedhesh,dhe fundja te presesh rezultatet e zgjedhjes tende.
po filloj te mendoj se zemra ime po ben gjimnastike pritjesh,nuk peerqendrohem tek pritjet qe kane lidhje me lovestory, por perqendrohem vertet ne funksionin e zemres si organi jetesor, po pres kete e po pres ate, uh pritjet po me shkurtojne ditet dhe nuk me lejojne ti jetoj sic duhet, mgjth nuk mund te them se pas pritjes nuk ka shije, shpresojme te menjanojme shijen e hidhur.
fundja ajo cfare po pres, ah po te takoj ate... me siguri do ta takoj dhe them gjithmone do me besh me zemer, shpirti im...........!!!!!!!!!
Nuk kam faj ndoshta jam infektuar nga viruse pranverore!!!!!!!!!!!

__________________
jeni si shpirt

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 19/11/2003
Vendbanimi: Moscow
Mesazhe: 4646

Koheve me shi, koheve me mjegull, madje shfaqjet e reve kumulinombuse ne qiell me japin ne mendje se kane shkaktuar nje "pesimizem te vonuar tek njerezit". Madje tek une qe naten e gdhi pa gjume me kane bere qe te shkruaj ne FH, dhe te cilet duken se permbajne ndonje infektim te dendur, dhe kur shperndahet me gjere nuk jep sinjale te mira. Madje edhe poezite qe i ve ne radhe ku mendoj se shpejti te paraqitem ne skene, me duket vetja se me fjalet e mia i "perdhos te tjeret". Po e harrojme kete qe thashe se kjo eshte lodhje dhe nje abuzim qe i ngarkohet fjalise. Ah! ''te kesh te drejten te zgjedhesh,dhe fundja te presesh rezultatet e zgjedhjes tende".
Mire ketu me kete fjali me pjellet mendimi se une nuk zgjedh me paramendim dhe do ta le "pa emer", por mund te te them se kultura ime zgjedh kulturen tjeter dhe aty-ketu para se te zgjedh kulturen ai ve ne shenjester tere barometrin e matjes dhe zgjedh ne menyre simbolike se kjo zgjedhje i perket klases "emfaze retorike" dhe se ketu mund te kemi bindjet se mbjellet e bukura. Madje ti e kap kete ku une dua te dale. "Teatri" te them te drejten zgjedh te bukuren dhe me te bashke krijon "melodine dhe aktin e drames", prandaj kjo jep diçka qe une nuk e shoh te bukeren per interesin tim personal. Dhe ketu ndryshoje imazhin e zemres sate qe e ke lere te beje "gjimnastike pritjesh". Pershendetje te ngrohta Lova per mirekuptimin tim ...Rrofsh

__________________
Poets were the first teachers of mankind. Horace

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 08/08/2003
Vendbanimi: Ne qiellin e shtate
Mesazhe: 432

E dua Remark-un!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Kohet e fundit ne France, shtepia e njohur botuese Stock, nxorri ne qarkullim librin me letra dashurie te shkrimtarit te njohur gjerman, Erih Maria Remark drejtuar aktores se shquar te viteve '30 -'40, Marlene Ditrih. Libri i titulluar "Thuame qe me do" (Dis - moi que tu m'aimes), i cili permblesh nje pjese te madhe te korespondences se shkrimtarit shkruar ne harkun kohor 1930 -1940, ka zene shume shpejt nje nder vendet e para ne kolanen e librave me te shitur ne kete vend.

Venecia. Shtator 1937. Erih Maria Remark takohet me Marlene Ditrih ne nje prej restoranteve te Lidos. Dhe dashuria nis qysh me shikimin e pare. Mes aktores mitike te filmit " Engjelli blu" dhe autorit te bestsellerit nderkombetar "Asgje e re ne perendim" si dhe romaneve mjaft te njohur prej lexuesve shqiptare "Tre shoket" e "Harku i Triumfit", nis nje lidhje e forte dashurie, sa pasionante aq edhe dramatike. Te afert per nga origjina dhe fati - te dy kane braktisur Gjermanine e kane nje urrejje te perbashket ndaj regjimit nazist - me famen dhe suksesin e tyre, ata ishin bere tashme te njohur ne mbare boten. Por, historia e dashurise se tyre shpaloset plot dhimbje: eshte e vertete qe, Marlene Ditrih perkon ne menyre te perkryer me idalin femeror te Remarkut, por nga ana tjeter, ajo e ben te kete te fundit qe te perballoje furtuna e tortura xhelozish, dhimbjesh e brengash. Letrat e Remarkut, pervec aspektit te tyre real por te kufizuar nga largesia dhe mosgjetja e te njejtit zjarr e perkushtim nga ana e Marlene Ditrih jane, ne nje fare menyre, deshmi e nje vetmie egzistencialiste te thelle, ato i drejtohen nje personi i cili nuk egzistonte vecse ne endrrat e Remarkut. Por, megjithate, ne thelb - dhe eshte pikerisht aty sekreti i melankolise, lirizmit e thellesise se tyre prekese - Remarku i ka shkruar letrat me teper per vetvehten, si nje lloj monologu drejtuar nje endrre. Ato nuk kerkojne as pergjigje e as pritje te ndjenjave te njejta. Ato perbejne nje roman te panjohur te Remarkut dhe, ne magjine e tyre poetike, ne vullnetin e tyre per te besuar ne Fuqine e Fjales, perbejne ne vetvehte nje Hymn te Vertete per Dashurine. Ajo qe ishte, ndofta, dashuria me e madhe dhe e fundit e shekullit te XX - ...

Erich Maria Remarque ne Porto Ronco, per Marlene Dietrich ne Beverly Hills

18 janar 1939

Shpirti im, qielli im i dashur, ti me ke shkruar kaq e kaq letra te bukura e, une perseris ate qe kam thene gjithmone: shkrimtaret nuk duhet te shkruajne letra dashurie. Sepse ka te tjere qe shkruajne shume me bukur se ata. Ti me quan "Rezonance qe merr fryme" - e si do te mund te arrija une valle, te gjeja nje figure te tille kaq prekese? E, pervec kesaj edhe dicka tjeter! Ti, arrin, dhe ke ate aftesine magjike qe t'i thuash dikujt se sa shume e si e dashuron ate - kurse une, une, e di, nuk arrij ta them ate ne menyre te plote.

Sa mire ndjehem kur ti me thua se, edhe pse je vetem, ndjehesh e qete dhe e lumtur. Une, kete, kam uruar vazhdimisht per ty. Nuk kam uruar kurre qe ti te ndjehesh e merzitur dhe fatkeqe. Kam dashur gjithmone qe ti te jesh e lumtur, ne forme, vezulluese, plot drite dhe e bukur si kurre here tjeter e, dua qe kjo gjendje e jotja te jete e dukshme edhe se largu ne kilometra e, qe ti t'a dish me siguri absolute qe dikush tjeter nuk jeton ne kete bote, vecse per ty.

Sot gjeta dhe lexova edhe nje here poemen tone te Getes. E lexova dhe e rilxova vertet me nje emocion te thelle: A s'eshte e vertete qe fati po na bashkon? / A nuk po na lidh ai per jete? / Ah, dhe ne kohet qe shkojne, / nuk di, ti je motra a nusja ime? / Ti njeh me imtesi cdo pjese te qenies sime, / Ti ndjen tek une dhe nervin me te holle, / ti lexon cdo gje ne shikimin tim, / me syrin tend hyn ne brendesine time / Hyn ne gjakun tim te ngrohte qe rrjedh ne deje / dhe ecen si i cmendur ne drejtimin tend / e qe me krahet e tua prej engjelli gjoksin tim sheron .

Po, e dashura ime, a nuk eshte pikerisht keshtu? Nganjehere, me ndodh te eci i vetmuar nen shi e te mendoj e ndjej qe lidhja jone eshte gjithmone e forte e askush nuk mund t'a prishe ate e, ne ato caste, me hapa te lehta ndjej te vije dikush drejt meje e, ajo je ti e, atehere, une jetoj nje ndjenje te vecante lumturie qe asnje qenie tjeter njerezore nuk e ka jetuar kurre. E, atehere, ndjej qe se bashku me ty, te kthehen tek une vitet e rinise qe lufta dhunshe mi mori e, ato vite je ti qe mi sjell e mi shumezon me dy e bashke me to ndjej te prek me delikatese - freskine, gjallerine dhe aventurat e rinise. E, keshtu, ti behesh, ne te njejten kohe: aventura e gruaja ime.

Ti je bere per mua e une jam bere per ty; nuk mund te jete ndryshe. Nuk je vetem ti ajo rezonance qe une ndjej e thith si ajer, por i tille jam dhe une. E di?... Une jam nje pasqyre konkave qe kap plot ethe driten tende, e mbledh ate plotesisht ne gjoks dhe, duke e djegur fort, e dergoj krejt refleksin ne drejtimin tend. Here te tjera vehtja me duket si nje merimange qe end nje pelhure vezulluese, te trendafilte e plot reflekse, - nje pelhure mendimesh, ndjenjash, pune, fjalesh ngohtesie e cila do te te kape e pastaj te behet banesa jote, - e mbushur plot gjera te cilat ty te mungojne, nje pelhure plot trendafile e dafina, e thurur me fije te ndritshme argjendi, e lehte dhe e forte per te mbajtur ty dhe hapat e tua te lehte si kaprolli, nje pelhure te ngritur nen nje qiell te kalter e mbi ujin blu te detit, nga ku ti mund te hidhesh e te kridhesh gjithe qejf ne ujrat e kristalta e te kthehesh pastaj perseri tek ajo, si nje loder e kendshme femijesh e cila t'a mbush zemren plot ngasherim .

O, drita ime e dashur!... E di?... Nganjehere, une nuk mund te ulem per te shkruar librin qe kam nisur e te cilin e urrej, sepse ai me largon prej teje. E atehere tehiqem nga studioja, nxjerr fotografite e tua dhe i vendos ne radhe para meje edhe pse e di qe kjo gje nuk me qeteson, perkundrazi, e ben edhe me te rende gjendjen. Por, megjithate, edhe pse kete e di, nuk nderroj mendje e, duke i veshtruar ato, nis e flas me ty e, pastaj, ndjej qe gjendja ime shpirterore behet edhe me e rende, sepse eshte nje gjest i veshtire ky, i padurueshem por edhe i mrekullueshem e, pastaj une terhiqem perseri aty tek vendi im, ulem ne tavolinen e shkrimit per te vazhduar librin...

Ja, tani ndalova perseri, sepse ndjej qe dora s'me bindet. Me duaj! Me thuaj qe ti me do, kjo fjale me ben mire, me sheron. Kur ti me thua qe me do, une gjej forca e shkruaj edhe me bukur e me shpejt. Sepse une nuk jetoj vecse per dashurine tende. Me duaj, puma*!...

*Puma - keshtu e quan ai me perkedheli te dashuren e tij, Marlene Ditrih.

__________________
jeni si shpirt

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 19/11/2003
Vendbanimi: Moscow
Mesazhe: 4646

Shkrimi kolosal I renditur solli dicka fare te re ne imazhin e mendjes sime; analizen e sterholluar psikologjike te ndjenjes se etur per respekt e dashuri, pasqyren e shqetesimit, te mallengjimit, te kenaqesise , te gezimit, te ekstazes, etj, etj. Madje ku ne historine e shkrimeve kane depertuar lloj-lloj nota te skepticizmit, dhe te sentimentalizmit te plote. Vargjet e vena ne radhe me kujtojne “Dashurine e Serembes”. Ku vete poeti thote: “Dashuria eshte e vertet per gocen pa emer nje sfere ideale ku ai sakrifikon te qetesohet nga lufta me realitetin”…
Kur e lexoj shkrimin e ngjyrosur mes dy shkrimtareve Remark, Gete dhe nje artiste Marlene Ditrih, syte me vershojne ashtu rrathge-rrathe te flakeruar, xixellues me nuanca te medha ngjyrash, iridishenca bombastike, dhe fill me vone xixa si perla te “kuqe ne te zeza” dhe me vin ne mendje krejt flamuri yne me shqiponjen dy krere, dhe pak me vone xixa te bukura qe plasin ne vete dhe imtesohen si nje fishekzjarr. Tentoj t’I shtrengoj kapaket e syve, por me kot, qetesine e shkrimeve e gjej pikerisht duke lexuar vargjet e vena ne radhe, dhe me duket se lunderoj ne nje det ku ka here dallge, e here valevitje. “Valevitet shkrimi I postuar”.
…Sikur me duket se jam fare I pushtuar dhe ndjej nje afer kokes se kam “bomben” qe me peshon goxha koken, dhe aty-ketu mbyturazi ndjej nje magnet qe me ndane koken ne dysh.
Minutat trokasin ne pike te nates, tik-taket e zemres vazhdojne te me rrahin me shpejtesi dhe mendoj se po me del nga gjoksi im I ngushte. ..
Nje engjell I bardhe zbret nga qielli dhe me duket se me jep ne dije fjali te tilla:” Behu I kenaqur qe shpirti yt kaq sinqert, ashtu si hero, dhe ke treguar respekt per krijesat e Zotit, te cilat apo te cilen nuk e ke njohur fare dhe qe vazhdojsh te mosnjohesh, me nder te veçante ke ruar intersin e kultures se njerezimit. Madje si dy shqiptare qe s’keni nevoje per perkthime ne gjuhe , dhe çdo fjali e thurur ka ruajtur fjaline ne enigmen e fshehur, ku ne fund del se ka shume gjera te perbashketa”…
Pak me tutje pjellet edhe nje mendim dhe shkon deri tek J. Xoxa. Jakov Xoxa, rrefimin e vet e ndien si bashkebisedim ne mes tregimtarit dhe lexuesit: Desha te shkruaj nje roman jo sikur lexuesin iks apo ipsilon ta kem larg, jo, desha ta shkruaj sikur lexuesin ta kem para meje, gjate çdo radhe, sikur te hyj ne bisede me te , sikur t’ia tregoj jo letres, por treguesit me mend ne koke”…
Sonte I rrethuar ne kete dhomes kubike, ndjej vetem rrezet e fjalive te renditura me rregulla sintaksore, morfologjike, etj, etj. Duke lexuar me shperndahet tek-tuk mjegulla e zeze te shpirtit, dhe shoh gocen si nuse e vetmuar qe eshte fshehur prapa kolonave te tokes, dhe qe rri me kureshtje ne shkretetiren e parajses tokesore, ashtu si artiste qe pret doren e nje artisti te rendomte per t’I thene se “ Rinia eshte feste per te rinjte”. Ja se fundi bagazhi jetesore arrihet te pasurohet me lloj-lloj ngjarje –sensacionale te cilat mbeten si lule ne ditarin e te rinjve…….!!!!
Per moment zgjohem nga endrra ne enderr, dhe kuptoj dy fjale te poemes pa emer qe vin ne jete………….!!!!!!!!!!!!
Rrofsh

__________________
Poets were the first teachers of mankind. Horace

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar