Regjistruar: 06/04/2004
Vendbanimi: .
Mesazhe: 49

Shpia ime eshte bere e trishte pa telefon, ashu si une qe ja ndej mungesen telefonit vetem kur s kam internet e jo prej mungeses se telefonatave, sa vjen e po zhduket ai rrip toke midis te brndshmes dhe te jashtmes dhe une ngurroj te shoh brenda vetes per te mos hasur ate ishull te trishte memec, me te cilin sa vjen e s kam asnje gje te perbashket.
N’fakt s kam ci dua telefonatat nderkohe kur s kam asgje per ti thene, asgje nga ato qe duhet dhe ajo cka ndjej nuk ka shume rendesi, edhe pse duhet ta nxjerr diku kete gje brenda meje, qe eshte pa forme, pa lidhje, pa moral, pa asgje per te cilen une mund te flas me shoqet e mia, e per me teper te flas me ty.
Mbase ktu dhe mund ta flak, mbase flakja me liron nga kjo mania ime per te koleksionuar grimcat e tua, me eshte besdisur vetja sa here qe me flet per ty, e me jane besdisur keto rrathe vicioze qe une pershkruaj shfaqje/zhdukjeve te tua, I njejti uragan qe vjen perfshin cdo gje e largohet me shpejtesi e une asnjehere s jam e forte per ta perballuar e sa here mundohem te shoh anen tende me te keqe me shfaqet imazhi vetes.
E sheh, as gjerat qe kam shkruar ketu s kane kuptim ashtu si ky dreq fiksimi qe nuk e di cfare eshte, as vete nuk e di cfare do doja nga ty, dhe s’ kam me qef ta pys veten se cfare ndjej per ty,do doja thjesht te hiqja ca gjera te teperta nga mendja ime, po si me thuaj ???

__________________
.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar