~Enigme~
Simplexity
Regjistruar: 08/10/2005
Vendbanimi: My soul
Mesazhe: 4073
|
Citim:
Po citoj ato që tha ingmetalboy
Enigme mesazhi yt do te levizet ne gjuha angleze. Mendoj se pershtatet me mire atje.
Mbase, por kur hap ditarin e te lexoj kam deshire t'i gjej ne nje vend shkrimet se sa te bej hop andej e hop ketej. Fundja ditar eshte se mund te shprehesh ne cdo gjuhe qe do. Nejse, mendimi im ky dhe s'ka vend per diskutim.
Erich Maria Remarque - Thuame se me dashuron
Ti ktheheshe, o vashe-djalosh dhe gjahtaria Diana me harkun dhe shigjetat. Ti kishe vrare nje gjah dhe ishe e merzitur sepse nuk kishe pasur aspak qejf ta vrisje. Ti doje te ishe Pentesile, kurse ai qe kishe gjuajtur e qe te ishte dorezuar, mbase ishte Akili, me dy fytyra, misherimi i tmerit dhe i lumturise, dyfytyresh nga deshirat e tij pasionante. Dhe ai doli me i forte se ti, gjahtarja dha amazona me kukuren e varur mbas shpine plot me shigeta qe lekunden kur ti ecen.
Por ai nuk ishte Akili. Perendite jane te vdekur e po ashtu edhe gjysemperendite. Flauti i Panit ka heshtur, kenget e Safos jane harruar e madje edhe Antinoi, i zgjedhur i Adrianit, eshte gjithe-gjithe nje legjende. Rinoceronti i bardhe eshte shnderruar ne nje eksponant muzeu ne Hagenbek. Ndersa karrikaturistet sterviten duke vizatuar "Boeuf sul le toit"
("Bualli mbi cati" permbledhje vjershash te Zhan Kokto (1920) dhe baleti pantomime i Darius Mijo me libretin e Kokto (1920))
Njerzit nuk e dallojne me thirrjen e madje ata as qe e degjojne ate. Te ata nuk ka mbetur asgje nga Alkiviadi e Dionisi e madje as nga Sokrati. Te ata nuk ekziston me asnje ekuivok qiellor e jane bere tmeresisht monotone. Te ta nuk thuhet me "me shume", por cdo gje e zvogelojne. Krijesa e fundit e ekuivoke qe njoh une, eshte puma, pra ti.
Ja le te marrim gjysmehene qe ndricon mbi pyll. Kur e shohim, na vlon gjaku e kjo eshte thirrja e te pareve qe eshte e murosur te ne si nje burg i koheve te kaluara dhe kjo thirrje eshte e njohur si per mua, edhe per ty. Dikur ti ke qene djalosh ne Thiven me nje qind dyer e une te dashuroja. Ate thirje e njoh, por nuk e kerkoj me atje ku ajo mund te bucase vetem me gjysmen e forces sepse gjeja me misterioze eshte se ajo tingelloj e plote dhe e paster vetem atje ku ekzistojne te dyja, domethene thirrja dhe jehona, pra, dhenesi dhe marresi. Fjala qe kam zgjedhur per te t'u drjetuar ty: "Liebling" (e dashur) ne Greqine e lashte perdorej per t'iu drejtuar djelmoshave. Jo nje per dy., por dy ne nje -ja ku qendron puna. Fluoreshence e levizjes perpara qe nxit nderrimin e gjakut: pra, dashnori e dashnorja tek i njejti njeri.
Kur gjaku yt leviz ende ne ene te tjera, ne ene e rruge te shqetesuara plot deshira qe nuk mund te realizoheshin kurre, duart dhe lekura jote ishin ndonjehere, per disa caste, me te ditura se ti vete. Papritur ato e njihnin dhe e kuptonin kete bashkim te cuditshem, ato gjenin njefare te care e madje edhe rrugekalimi qe ti i ke dashur e perdorur ne rrethana te tjera e qe s'i perdor me, e tani ato te zbulohen prape dhe ne qofte se ne momente frymezimi e ndricimi ti mendon me te gjitha keto deshira e humbje te ekuilibirt nuk do te behesh dot kurre Diane e pyjeve, kjo ndodh ngaqe papritur ke degjuar jehonen e thirjes qe vjen kush e di prej ku, e qe ne te vertete vjen prej andje nga, ne thelb, as qe e prisje fare, por qe ne thellesi te shpirtit ke dashur gjithmone ta degjoje prej meje.
Une nuk luaja nga vendi teksa kohe vrapoje, por ti nuk shkoje kurre aq larg saqe te mos te kapja dot. Ti ishe e dykuptimte, kurse i trekuptimte. Une e njihja shqetesimin tend, por njihja edhe qetesine tene sepse edhe te 2 anet e mendimit ne fakt jane vellezer e jo pole te kunderta. Asmodeja dhe Antinoi. Demoni i Sokratit. Une kam ardhur ne kete bote shume me perpara se ti e prandaj i kuptoj mire keto gjera. A mos valle nuk e njihja une gjysmeperendine e fundit te antikitetit qe jetoi dhe vdiq prane meje?
Era e lashte, drita e lashte dhe jehona e thirrjes zhurmojne e pasqyrohen ne kubene e catise ku banojne lakuriqet e nates te viteve te shkuara. Sa shume ka zgjatur e gjithe kjo! Sa duar e sa sy jane munduar e me kane ruajtur qe te mos bija, qe te rritesha qe sot me duart e mia te mundja te shtroja rrugen ne te cilen do te ecesh ti. Duar dhe sy te forte e te mprehte, bukurite e te cileve nuk krahasohet dot asgje ne kete bote, tani jane te vdekur. Dhe vetem une jam gjalle e dua te percjell me tutje ate qe ato me kane dhene. Une te dashuroj -d'fjale te erreta e te cuditshme e sa shume tinegllojne duke ardhur sdihet nga e sa shume ndarje ka ne to....
Ndarje dhe kthim- por a kthehemi valle vertet? Te vdekurit kane vetem ne epersi ndaj te gjalleve, thote Nice: nuk kane nevoje te vdesin prape...
E dashura ime, mendimet jane hijet e ndjesive tona e jane gjithmone me te erreta, me boshe e me te thjeshta se vete ndjesite, ndersa fjalet, fjalet e shkruara jane hijet e hijeve edhe me boshe e me te vogla nga permasat....Te kishim mundesi e te qendronim te oxhaku e te rrinim te heshtur e atehere ndoshta si uqi qe buron me pika ne nje pus te vjeter te na vinin fjalet nga diku larg, -ose ndoshta nga vete jeta, nga ato te pakta sende qe ne i quajme kujtime, per te cilat deri atehere nuk dinim asgje...
Po te te kisha te ulur perballe, mund te te tregoja shume gjera, por keshtu cdo gje del e thate se nuk eksiston ngrohtesia qe permbahet ne ato tregime. He per he cdo gje eshte kaq larg e laq e levizhme, saqe eshte zor t'i fus mendimet ne nocione te percaktuara qarte. Por sidoqofte, eshte kenaqei kur mendon se ato jane e prej ketij casti do vijne edhe te ti. Eshte si ai ligi eneve komunikuese: kur niveli i lengut rritet ne njeren ene, rritet edhe ne tjeteren. Po qe se jeta ime behet me e gjalle, gjallerohet edhe jeta jote. Ndersa mrekullia qe me ben te padurueshem, eshte se flaken e kemi gjithashtu te perbashket e se ajo kalon ne jeten tone te dyte, ne pune.
__________________
Fillimi i nje ngjarje, ku shpaloset ne kohe por lind jashte asaj, eshte njekohesisht perfundimi.
Modifikuar nga ~Enigme~ datė 17/12/2011 ora 18:22
Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar
|
ingmetalboy
14 Shtator 2011 21:22
Forumi Horizont > Tema Shoqėrore > Letėrsia > Ditari > Momente Reflektuese - "FRYMEZIME"
