volter
shpirt artisti
Regjistruar: 19/11/2003
Vendbanimi: Moscow
Mesazhe: 4646
|
Postuar nga INDRITI2004
Hoxhë Hasan Tahsini
Edhe pse regjimi komunist në Shqipëri u përpoq që ti zhdukte fjalët si: hoxhë, xhami, kishë, religjon, Kuran etj, përpjekja e tij dështoi. Një ndër figurat të cilat i shpëtuan kësaj kryqëzate të tmerrshme fjalësh dhe individësh, ishte hoxha i nderuar Hasan Tahsini.
Ëshë e çuditshme kur lexon se edhe vet udhëheqësi i regjimit komunist Enver Hoxha e lavdëron këtë hoxhë të nderuar, ja se çfarë shkruan ai në gazetën Zëri i Popullit, Tiranë 1978:
Hasan Tahsini ishte filozof i shquar, jo vetëm në një degë, por një dijetar i gjithanshëm, në fushën e astronomisë, të matematikës etj. Ai ka qenë rektori i parë i Universitetit të Stambollit, i cili ka pasur një rëndësi të madhe për Perandorinë Otomane. Aty jepnin mësim profesorë që vinin edhe nga Damasku e Teherani. Hasan Tahsini ishte një patriot i madh. Ai punoi për alfabetin shqip dhe donte ta kishte të ndryshëm nga të tjerët, për të treguar kështu personalitetin e kombit tonë. E tillë ishte dëshira e tij, sepse populli ynë ishte i lashtë, kishe kulturën e vet.
Enver Hoxha
Hasan Tahsini lindi në Ninat, më 7 prill 1811. I ati Osman efendiu ishte një myderiz i dëgjuar. Ai ishte i ditur në njohuritë islame dhe në disa gjuhë orjentale, për disa kohë ai mbajti edhe postin e kadiut. Ndërkohë që ishte edhe mësues i fëmijëve të Bushatllinjëve.
Hasani është nga ulematë (dijetarët) e perjudhës së fundit të Perandoris Osmane. Ai ishte i pajisur me njohuri të shkencave natyrore-matematikore dhe tradicionale (teologjike). Por ishte edhe një gjuhëtar, duke njohur mirë gjuhët evropiane dhe ato orjentale, përmes këtyre gjuhëve ai u thelluan në shkencat e reja të cilat në kombin e madh osman pothuajse nuk njiheshin.
Mësimet e para ai i mori nga i ati, ndërsa më pas shkoi për të studjuar në Stamboll. Pasi u diplomua, ai u fut në grupin e studentëve më të mirë të cilët do të çoheshin për të studjuar në Paris. Gjatë ditës në Paris ai ndiqte mësimet ndërsa kohën tjetër jepte mësim në ambasadën turke, duke i mësuar personelit gjuhët e huaja. Në Paris ai u interesua shumë për shkencat e reja si: kimia, filozofia evropiane, astronomia, fizika, gjeologjia si dhe shkenca të tjera. Në Sorbonë ai gjeti një mjedis shkencor të kualifikuar që e ndihmoi Hasanin për ti dhënë përgjigje shumë pyetjeve. Ndërmjet të cilave: Pse Perandoria Osmane që dikur ishte një fanar diturie, tashmë kishte ngelur kaq pas???
Përgjiga për të ishte e thjeshtë, ai kishte kuptuar sekretin e kohës. Në kohë fiton vetëm ai që është i pari për ta shfrytëzua atë, të fundit gjithnjë janë të dergjur në errësirën e prapambetjes.
Pas studimeve Hasan Tahsini u kthye në Stamboll. Duke parë kapacitetin e tij qarqet përparimtare të oborrit i besuan atij themelimin e Universitetit të Stambollit. Në këto kushte H.Tahsini punoi për hartimin e teksteve dhe programit të universitetit. Ai u caktua që të ishte rektori i këtij universiteti në vjeshtën e 1868-tës. Lajmi i hapjes së universitetit u përhap në të gjithë perandorinë dhe në Stamboll marshuan studentë nga të katër anëte.
Në tribunën e përurimit u ngjit atë ditë vet H.Tahsini i cili mbajti një fjalim madhështor, ashtu siç i takon një personaliteti të madh në çastet më kyçe të historis.
Duke qenë se qarqet përparimtare të perandoris në ato vite ishin të pakta dhe pjesa më e madhe e oborrit sundohej nga dora konservatore atëherë nuk kishte si të ndodhte ndryshe. Hasani ra në konflikt me ta, pasi ata ishin të pazotë që të kuptonin domosdoshmërinë e përdorimit të arritjeve të reja në shkencë. Prandaj ai nuk e pati të gjatë dhe u hoq nga posti i rektorit. Me qenë se ishte një dijetar i madh, sulltani i lidhi atij një pension të vogël, i cili nuk i dilte madje as për të jetuar. Pjesën e jetës që i mbeti e kaloi duke dhënë mësim në një medrese dhe hera herës duke dhënë mësim privat. Jeta e tij nuk ishte e gjatë pasi ai vuante nga tuberkulozi, kështu vdiq në moshën 70 vjeçare, më 1879-tën.
H. Tahsini ishte një figurë e madhe për kohën e tij, ai ishte një politolog në shumë shkenca që në atë kohë nuk ekzistonin në Perandorinë Osmane, edhe pse muslimanët kishin vënë gurthemelin e disa prej atyre shkencave. Ai i njihte mirë mendimet e Dekartit, Aristotelit, Plutonit, Sokratit, Lajbnicit, Volterit, Rusoit etj. Një miqsi të mirë pati me Xhemaludin Afganiun, të cilin shumë herë e thërriti të mbante ligjërata në universitet. Sami Frashëri i cila pati rastin që ta njihte nga afër H.Tahsinin na tregon një pasazh historik ku Hasani diskuton me shkrimtarin e njohur gjerman Paul Gronfel mbi konceptin e kohës. Në fund të bisedës Gronfeli u mahnit nga njohuritë e thella që kishte Hasani mbi shkencat ekzakte dhe mbi filozofinë, kështu që u ngrit dhe i shtrëngi dorën duke u dorëzuar përfundimish. Ky ishte gjeniu i fundit që doli prej perandoris osmane, një margaritar që në atë kohë po shkëlqente në një vend të gabuar ku shkenca nuk kishte kuptim.
__________________
Poets were the first teachers of mankind. Horace
Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar
|