agata
idealiste
Regjistruar: 20/02/2004
Vendbanimi: Utopial
Mesazhe: 2981
|
REVOLUCIONI BOLSHEVIK
Revolucioni bolshevik ka filluar shumë më herët se viti 1917. Në vitin 1879 Xhon Rokfeleri me kompaninë e tij Standard Ojl ka kontrolluar 95 përqind të rafinerive vajgurore amerikane, me ambicje që të arrijë të mbajë kontrollin botëror.
Në vitin 1883 rusët zbuluan rezerva të mëdha të naftës në Baku dhe e zhvilluan shumë shpejt këtë pasuri të madhe. Rokfeleri fitoi një konkurrent serioz nga ana e Rusisë, e cila vetëm pas pesë vjetësh - në vitin 1888 - e zuri tregun botëror. Prodhimi i vajgurit në Rusi u rritë shumë shpejt. Në vitin 1860 SHBA-të prodhonin 70 mijë tonë, kurse Rusia - 1.300 tonë, ndërkaq në vitin 1901 SHBA-të e rritën prodhimin e tyre në 10 milionë tonë, kurse rusët - në 12 milionë e 200 mijë tonë. Kjo i mundësoi Rusisë që të bëhet njëri ndër vendet më të industrializuara në botë dhe në vitin 1913 ajo në bazë të prodhimtarisë industriale ua tejkaloi SHBA-ve, Anglisë dhe Gjermanisë.
Revolucioni bolshevik në vitin 1917 e gjeti Rusinë në një progres ekonomik i cili në një shkallë të madhe i mundësonte zhvillimit të shtresës së mesme - armikut më të madh të atyre që përgatitnin komplotin, e ky ishte njëri prej shkaqeve të revolucionit. Shkaku tjetër i kësaj ishte disfata e Napoleonit dhe hyrja e ushtrisë ruse në Paris, në vitin 1814 shumë aristokratë rusë e vizituan Francën dhe i përkrahën idetë liberale revolucionare, kurse si rezultat i kësaj u formuan dy llozha të fshehta masone në Rusi. Këta llozha të njëjta masone më vonë luajtën rol vendimtar për revolucionin, posaçërisht me formimin e qeverisë e cila tërësisht e zëvendësoi mbretin pas abdikimit të tij.
Partia socialdemokrate e punëtorëve më vonë u shndërrua në Partinë komuniste ruse të udhëhequr nga Lenini dhe Trocki.
Momenti vendimtar për revolucionin rus u paraqit në vitin 1905 në Londër (Angli), kur Organizata Fabiane iu dha revolucionarëve hua të mëdha për ta filluar revolucionin. Shumë anëtarë të kësaj organizate, po ashtu, i dhanë hua shuma të mëdha parashë. Njëri prej tyre ishte anëtari i njohur, Xhozef Felsi - magnati amerikan i sapunëve, i cili vetë dha shuma të mëdha për të njëjtin qëllim.
Jakob Shifi, Xhorxh Kenani, Morgani dhe disa banka të Nju-Jorkut i dhanë hua Japonisë 30 milionë dollarë që ta sulmojë Rusinë nga Lindja dhe në këtë mënyrë tua lehtësojë bolshevikëve, të cilët më 1 maj të vitit 1905 e filluan revolucionin, por pa sukses. Lenini ndodhej në Zvicër, Trocki - në SHBA, kurse Stalini - në Sibir. Japonezët, për shërbimin që ua bëri Kenani, e shpërblyen me dy dekoratat e tyre më të mëdha: Medaljonin e artë luftarak dhe Thesarin e shenjtë.
Qysh në vitin 1915 në Nju-Jork u themelua korporata e veçantë për koordinimin e ndihmave, posaçërishte për atë të bolshevikëve. Organizatorë të kësaj ishin Rokfeleri, Morgani dhe Neshenel Siti Bank. Kryetar i korporatës u emërua Frenk Vanderlipi me direktorët: Diponin, Oto Kanin dhe përfaqësues të tjerë të bankave e magnatë të njohur bankar. Askush nuk do të mund të mendonte seriozisht se kapitalistët e rangut të tillë do ta financonin një revolucion antikapitalist, por një gjë e tillë ndodhi dhe është fakt i pakontestueshëm.
Komanda gjenerale ruse pranoi prej një agjenti të vet në Nju-Jork raportin me datë të 15 shkurtit të vitit 1916. I njëjti dokument u bë i njohur në botë përmes librit të shkrimtarit Boris Brasoli Bota në udhëkryqe. Ja, pra, një pjesë të raportit: Më 14 shkurt të vitit 1916 në pjesën lindore të Nju-Jorkut u mbajt një tubim i fshehur, ku morën pjesë 62 delegatë. Pesëdhjetë prej tyre ishin veteranë të revolucionit në vitin 1905, kurse të tjerët ishin anëtarë të ri. Shumica e delegatëve i takonin shtresës intelektuale: mjekë, publicistë etj. Tubimi kishte për qëllim të shqyrtojë mënyrat e fillimit të revolucionit të madh në Rusi. Sipas pjesës dërmuese të delegatëve në këtë çast kushtet ishin mjaft të volitshme, në përjashtim të çështjes financiare. Kur iu shtrua kjo çështje tubimit, menjëherë dikush prej anëtarëve lajmëroi se kjo çështje është zgjidhur, e në lidhje me të shumë herë u përmend emri i Jakob Shifit.
Pasi abdikoi mbreti - më 15 mars të vitit 1917 - u krijua qeveri e përkohshme me në krye socialistin Korenski, i cili menjëherë shpalli amnesti të përgjithshme. Lenini, Stalini dhe Trocki u kthyen në Rusi dhe kësaj radhe, në vjeshtë të vitit 1917, revolucioni bolshevik u krye me sukses. Trocki e lëshoi Nju-Jorkun më 27 mars të vitit 1917 së bashku me 275 ithtarë të tij dhe u nis për në Kanadë. Në Skocinë e Re organet shtetërore kanadeze, kur zbuluan te Trocki dhjetë mijë dollarë - shumë e madhe për atë kohë, e ndalën. Edhe pse Trocki posedonte pasosaportë amerikane, kanadezët rrefuzuan që ta lëshonin, sepse e dinin se kush është Trocki dhe pse kthehej në Rusi. Në të njëjtën kohë Kanada, SHBA-të dhe Mbretëria Ruse ndodheshin në luftë me Gjermaninë. Revolucioni ishte kundër interesave të Kanadasë dhe SHBA-ve, sepse në rast se fitonte Lenini do të lidhte kontratë paqesore me Gjermaninë, e cila do ta lironte ushtrinë e saj nga fronti rus dhe do ta drejtonte kundër ushtrisë kanadeze dhe amerikane, ashtu edhe ndodhi. Nga presioni i kryetarit amerikan, Vilsonit, kanadezët e lëshuan Trockin dhe ata të cilët e shoqëronin.
Lenini, po ashtu, e lëshoi Zvicrën me tredhjetedy ithtarë të tij në një tren të blinduar ushtarak gjerman, duke kaluar vijat ushtarake gjermane, i mbrojtur nga ushtarët gjermanë. Paramendohet se Lenini qysh më parë ishte marrë vesh me gjermanët se menjëherë sapo ta marrë pushtetin do ta ndërpresë luftën me gjermanët.
Bankierët amerikanë pse e zgjodhën Leninin të bashkëpunojë me ta në punën e tyre? Për shkak se programi e tij parashihte nacionalizimin e bankave. E para, me krijimin e një banke shtetërore i jepej mundësi administratës të din në çdo moment se çka hyn dhe del nga banka e cila tashmë ndodhej nën drejtimin dhe kontrollimin e tyre. E dyta, me anë të sindikatave të punëtorëve mundësohej rreptësisht kontrollimi i punëtorëve. E treta, nacionalizimi i sindikatave, me çka anuloheshin fshehtësitë tregtare. E katërta, rregullimi i kufizimeve konsumuese dhe shumë kufizimeve tjera, ishin vetëm në favor të kapitalit gjigant.
Unë personalisht do ta pranoja një pjesë të këtij programi, nëse ai vërtet do ti shërbente popullit she shtetit, por pikërisht ky program është në shërbim të pasanikëve të mëdhenj, të cilët, duke e hequr pronën private, atë e vënë nën kontrollin e shtetit. Kurse shteti kontrollohet nga i ashtuquajtura renditje botërore, pushteti i të cilës, po ashtu, shtrihet mbi tërë njerëzinë.
Paratë të cilat gjermanët i dhanë për revolucionin shpejt u shkrinë në Rusi. Lenini kishte nevojë për më shumë mjete, sepse revolucioni ende nuk kishte mbaruar. Ai iu drejtua për ndihmë Vilsonit, i cili menjëherë i dërgoi 20 milionë dollarë prej fondit të tij special ushtarak. Kjo ndodhet e regjistruar në regjistrat e Kongresit me numër NJ 8714.I5 dhe tregon se për çka janë harxhuar këta 100 milionë dollarë të votuar nga Kongresi për fondin ushtarak. E njëjta shumë e harxhuar dokumentohet edhe në regjistrat e Kongresit të 2 shtatorit të vitit 1919.
Menjëherë pas revolucionit qeveria bolshevike shpalli zyrtarisht se është robëruar e tërë familja mbretërore: mbreti, mbretëresha, trashëgimtari i fronit dhe katër vajzat, dhe se janë vrarë në Ekaterininburg dhe trupat e tyre janë gjuajtur në një minierë të braktisur. Gjatë shumë hulumtimeve që u bënë në minierë e gjetiu nuk u gjetën kurrfarë gjurmësh që do ta vërtetonin deklaratën e tillë. Shumë biseda dëgjoheshin nëpër tërë Evropën se familja mbretërore është shëndosh e mirë, kurse qeveria bolshevike vazhdimisht pohonte se ata të gjithë janë të vrarë. Në vitin 1961 një gjeneral i informacionit ushtarak polak me emrin Mihail Golonievski dezertoi në SHBA dhe i dorëzoi emrat e qindra agjentëve sovjetikë në shtetet perëndimore. Sipas Xhon Norpelit, agjent i Zyrës federale për hulumtime, në dëshminë e dhënë para komisionit të senatit për sigurimin e brendshëm, të gjitha të dhënat e Golonievskit u treguan plotësisht të sakta dhe agjentët e huaj që ai i lajmëroi u dënuan përveç njërit prej tyre - Henri Kisinxherit - të cilin bile as që e morën në pyetje. Hollësitë rreth emrit të Kisinxherit janë përshkruar në librin e Frenk Kapelit Henri Kisinxheri - agjent sovjetik.
Pohimi tjetër ende më interesant i Golonievskit është se askush prej familjes mbretërore nuk është vrarë, dhe se prej vitit 1918 anëtarët e saj jetojnë në Evropë me emra anonimë në një shtet miqësor. Pohimi në fjalë nuk është vërtetuar plotësisht, por disa fakte të shtyjnë për ti besuar. Në vitin 1970 qeveria angleze i zbuloi disa dokumente që vërtetojnë se në vitin 1917 kryetari i SHBA-ve, Vilsoni, dërgoi një delegacion të fshehur në Rusi, i cili ndoshta vitin e ardhshëm arriti të shpëtojë mbretin dhe familjen e tij. Një pohim tjetër flet në favor të pohimit në fjalë - teksti i tërësishëm i Brestit - kontrata letoviane e nënshkruar më 3 mars të vitit 1918 asnjëherë nuk është shpallur. Historianët dhe hulumtuesit thonë se në atë kontratë qeveria sovjetike ka dhënë garancë për jetën e anëtarëve të familjes mbretërore.
Ka qenë më e çuditshme deklarata e Golonievskit, i cili vetë ka deklaruar se është trashëgimtar i fronit - i biri i perandorit. Më shumë se dhjetë vjet Agjencia informative qendrore ka bërë krahasime dhe hulumtime të tërësishme dhe gjithëfarëshe me trashëgimtarin e vogël të fronit, fotografitë e të cilit i ka pasur në disponim.
Dr. Aleksandër Vineri ka konstatuar se Golonievski e ka pasur të njëjtën sëmundje - hemofilinë, nga e cila ka qenë i sëmurë edhe trashëgimtari i vogël i fronit.
Herman Kimzi, drejtor i CIA-s dhe nëpunës të tjerë, nën betim dëshmuan se Mihail Golonievski me të vërtetë ishte trashëgimtari i fronit Aleksej. Në vitin 1977 për një grua pohohej se ishte Anastasja - motra e trashëgimtarit të fronit Aleksej.
Këto pohime shumë vështirë mund të argumentoheshin në gjyq, sepse dofarë nderime nuk do ta lejonin një gjë të tillë. Në atë kohë perandori rus ka qenë njeriu më i pasur në botë dhe të gjitha pasuritë i la në bankat amerikane dhe evropiane. Këta avoare tash paraqesin qindra miliardë dollarë që do të duhej ti trashëgojnë trashëgimtarët.
Njeri prej njerzve me te informuar per ngjarjhet ne rusi para revolucionit, ne kohen e revolucionit dhe pas tij ka qene korrospondenti I Tajmsit Robert Viltoni I cili ka jetuar ne Rusi dhje aty eshte arsimuar.ne librin e tij Ditet e fundit te Romanoveve e botuar ne gjuhen frenge ai publikon regjisdtrin e njerzve sipas nacionaliteteve që drejtonin Rusine ne viten 1918.ne perkthimin anglisht ky regjister I te njejtit liber eshte leshuar me qellim.keto jane faqet 136 , 137 dhe 138 I te njejtit autor Rober Viltonit.
Komiteti qendror I parties se bolshevikeve eshte themeluar ne vitin 1918.
Bernshtajn(Trocki) hebre
Apfelbaum (Zinojev)-hebre
Luri (Larin)- hebre
Uricki-hebre
Volodarski-hebre
Rozenfeld (Kamanev)-hebre
Smidovic-hebre
Sverdlov (Jankel)-hebre
Nakhamkes (Steklov)-hebre
Uljanov (Lenini)-Rus
Kirilenko- Ruse
Lunacarksi-Ruse
Të gjithe te huajt qe ndodheshin ne funksione te larta dhe pjesmarresit e komitetit I nnderruan emrat e tyre ne rusisht
Keshilli I komisareve popullr
Detyra-Mbiemri-Nacionaliteti
Kryetar Uljanov (Lenini) Rus
Punet e jashtme-Cicerini Rus
Nacionalitet- Xhugashvili(Stalini)-Gruzian
Bujqesine-Portjani- Ermen
Ekonomine-Luri(Larini)-Hebre
Kontrollen ushqimore- Shlihteri hebre
Armaten dhe floten Bernshtjan(Trocki) hebre
Kontrollin shteteror Landeri- hebre
Pronen shtetero re-Timoti Kaufmani- hebre
Punen ndihmen sociale- E Lilina (Knisingen)- - hebre
Arsimin e pergjithshem-Lunacarski- hebre
Religjonet-Spicbergu- hebre
Punet e brenshme-Apfelbaurnb-(Zimojev) - hebre
Shendetin-Anvelti- hebre
Finasncat-Izidor Bukovski- hebre
Shtypin-Volodorski- hebre
Zgjedhjet-Uricki- hebre
Emigracionin- I.Shtjanbergu- hebre
Emigracionin Fingshtajn- hebre
Emigracionin(ndihmes) - Savili- hebre
Emigracionin(ndihmes)-Zaslovski- hebre
Prej 22 anetareve 3 Ruse 1 gruzian 1 Ermen dhe 17 hebrej
Regjistri I anetareve te keshillit ekzekutiv.
Mbiemri- Nacionaliteti
Sverdolvi(kryetar) - hebre
Avenesovi (sekretar)-ermen
Bruno-lituanez
Bapcinski- hebre
Buharini-rus
Vajbergu- hebre
Geilisi- hebre
Gengurgu- hebre
Daniesheviv
Shtarku-gjerman
Saksi- hebre
Sherjmani- hebre
Erdingu- hebre
Landajeri- hebre
Linderi- hebre
Volahu-cek
Dimanshtjani- hebre
Enkuhidze-gruzian
Ermani- hebre
Zhofe- hebre
Karklini- hebre
Knegiseni- hebre
Telekhini-rus
Feldmani- hebre
Frimkini- hebre
Caftçevase-gruzian
Shejkmani- hebre
Rozentali- hebre
Surpupa-ukrahinas
Eshkenasi- hebre
Rozendefeldi(Kemanev) - hebre
Apfelbaumi(Zinojev) - hebre
Kirilenko-Rus
Krasikovi- hebre
Kapriku- hebre
Kauli-lituanez
Uljanovi(Lenini)-Rus
Lacisi- hebre
Lamderiv
Peterseni-lituanez
Pitersi-lituanez
Ruzutasi- hebre
Rozini- hebre
Smidoviciv
Stucka-Lituanez
Nakhamkesi(Steklov) - hebre
Sozonovski- hebre
Skritniku- hebre
Bernshtajn (Trocki) - hebre
Teodorovici- hebre
Teriani- hebre
Uricki- hebre
Karakhani-karaim
Rozi- hebre
Sobelsoni(Radek)- hebre
Shpihter- hebre
Shkolini- hebre
Shkliasnski- hebre
Levini(Pravdin) - hebre
Gjtihsej 59 anetare e prej tyre 4 ruse 5 lituaneze 1 gjerman 1 ermen 1 cek 2 gruziane 1 karaim 1 ukrahinas dhe 43 hebrej.
Regjistri I komisionit të jashtëzakonshem te Moskes
Mbiemri nacionaliteti
Xherxhinski-polak
Pitersi-lituanez
Shklovki- hebre
Khejfisi- hebre
Zejstini- hebre
Razmirovici- hebre
Krinbergu- hebre
Khajkina- hebre
Karleseni-lituanez
Shaumani-lituanez
Leontoviqi- hebre
Jakob Godini- hebre
Gelpershtjani- hebre
Knigiseni- hebre
Lacizi-lituanez
Shilenkusi- hebre
Xhanseni-lituanez
Rivkimi- hebre
Antonovi- rus
Delafabri- hebre
Citkini- hebre
Riskiroviqi- hebre
Zh Sverdlovi- hebre
Biezenski- hebre
Blumkini- hebre
Aleksandroviqi-rus
I Modeli- hebre
Ritenbergu- hebre
Pinesi- hebre
Saksi- hebre
Dejboli- lituanez
Sajsuni-ermen
Dejkeneni- lituanez
Liberti- hebre
Fogeli-gjerman
Zakisi-lituanez
Zh Sverdlovi ishte vellai I kryetarit te Komitetit Ekzekutiv qendror.
Blumikini dhe aleksandroviqi ishin vrases fizik(truperoje) te kontit Mirbah.
Gjithsej kishte 36 anetare prej tyre 1 polak 1 gjerman 1 ermen 2 ruse 8 lituaneze dhe 23 hebrej
Prej viti 1918 e deri ne vitin 1938 pjesa dermuese e prijesve te Rusise bolshevike kane qene te huaj para se gjithash hebrej.Nuk ka pasur komitet ose komisariat ku ata nuk kane perbere shumicen prej me sa paku 75 %.
Sipas informacionit zyrtar te Rusise ne vitin 1920 nga e tere administrata bolshevike 545 anetareshe 447 kane qene hebrej gje qe paraqet nje perqindje te madhe ne krahasim me popullaten hebraike qe ka jetuar ne Rusi ne te njeten kohe .
Regjistri I deputeteve bolshevike ne vitin 1935-1936
Shteti-Mbiemri-nacionaliteti
Anglia- Majski- hebre
Franca-Potemkini-rus
Gjermania-Surici- hebre
Italia-Shtajni- hebre
Shba-Trojnaski(I martuar me hebraike)-rus
Japonia-Jurenevi- hebre
Turqia-Karahaini-ermen
Belgjika-Rubini- hebre
Norvegjia-Jakubovici- hebre
Suedia-Madam Kolontaj-Ruse
Rumania-Otrovski- hebre
Greqia-Kobecki-rus
Lituania-Borodovski- hebre
Letonia-Karoski- hebre
Finlanda-Azmusi- hebre
Zvicra-Bogoski- hebre
Uruguaj-Minkini- hebre
Komiteti qendror I parties komuniste ne moske ne vitin 1936 perbehej prej 59 anetare prej tyre 56 ishin hebrej kurse tre te tjere temartuar me hebraike.
Ruset e martuar me hebraike ishin.Stalini, S. Lobovi dhe V. Osinski
Kurse 56 te tjerët ishin hebrej.Balicki, Baumani, Varejski,Gamarniku,Egovi,Zalenski,Kabakovi,Kaganov
iqi,Knorini ,Litvinovi,Manuilski,Nosovi, Pjatincki, Azumovi, Ruhimoviqi, Rindini,Hitaeviqi,Cudovi,Shverniku, Aihe, Jagoda, Jakiri, Jakovlevi,Grjadinski.Kaminski, Unshlihti, Eulini, Kalmanoviqi, Bejka,Zafrinoviqi, Tracteri, Bitneri, Kaneri, Leo,Krihmani, Lepa,Lozovski,Pozern,Deribasi,
Strivski,N Popovi,Shvarci,Begeri, Mehlisi, Ugarovi, Blagonravovi,Rozengolci,Serebrovski,Shtajngarti,Pa
vlunovski,Sokolnikovi, Brojdo, Polonski, Vajnbergu.
Edhe me teper bie ne sy gjendja e censures ne Keshillin sovjetik ne vitin 1935 ne moske.ne te nuk ka hyre asnje rus ose perfaqesues I ndonje naciolaniteti tjeter.te gjithe anetaret e tij kane qene hebrej.
Shume filluan te ankohen ne mes veteje dhe filloi te pershperitej se bolsheviket punojne per judaizem.Anarkistet ndermoren nje hap me te guximshem fillaun te mbajne tubime shkencore dhe letrare, ne te ciletr anarkisti I njohur Lev cerni shpjegonte se bolsheviket nuk jane socialiste por judaiste.te gjithe klubet anarkiste ne moske dhe ne Petrograd u zhduken ne mynyre mizore.Bile ndertesat u rrenuan me topa, kurse anetaret e tyre u vrane.
Pas Luftës së Parë Botërore në vitin 1919-1920, për hebrenjtë fillojnë parashikimet e mesiut të tyre: Rusia bie tërësisht në duart e tyre. Hungaria ndodhej nën qeverisjen e Bela Kunit; Austria - nën mbrojtjen e Oto Bauerit, i cili shumë vjet e udhëhoqi politikën e jashtme dhe të brendshme të vendit; Evropa Lindore dhe Jugore, Afrika Veriore dhe Jugore ishin vendi i tyre Kanaan, si dhe e tërë Amerika.
Qysh në vitin 1929, menjëherë pas largimit të Trockit, Stalini filloi gradualisht që ti likuidojë ithtarët e tij, gjë që shumica e tyre ishin hebrenj. Shumë prej tyre u vranë, kurse të tjerët u mbyllën nëpër burgje. Jankeli, udhëheqësi i sekcionit politik të armatës, u vra. Hebreu gjeneral Jakiri po ashtu u vra. Jagoda u burgos, kurse edhe shumë të tjerë u zhdukën, e vendin e tyre e zenin rusët. Në vitin 1938 shumica e udhëheqësve të vjetër, gjeneralë e politikanë të Rusisë bolshevike dolën para gjyqit për tradhti, spiunazhë, për tradhti të atdheut dhe u likuiduan nga dora e Stalinit. Shumë historianë, kritikë dhe shkrimtarë thonë se Stalini e bëri këtë spastrim të madh vetëm nga frika që të mos ia marrin pushtetin. Vërtet ky është njëri nga shkaqet. Mirëpo, ai ka pasur mjaft kohë të shohë dhe të kuptojë se ç'dodh rreth tij dhe të kuptojë se edhe vetë pavetëdije ka rënë në rrjetën e kësaj Qeverie të padukshme botërore dhe është bërë pion i saj. Për këtë shkak bëri përpjekje që të shkëputet nga mbrojtja e saj. Edhe Stalini, si edhe shumë të tjerë para tij, nuk e vlerësoi mirë fuqinë e kundërshtarit. Këtë e vërteton vdekja e tij misterioze në mars të vitit 1953.
ثshtë e vërtetë se Stalini ka qenë i ashpër dhe frikacak, por nuk ka qenë i marrë, siç e prezentonte klasa ndërkombëtare e punëtorëve. Ofenziva e intelektualve të huaj në kohën e revolucionit dhe pas revolucionit e frikësoi. Jo rastësihst ai sërish i hapi dyert e kishave ortodokse ruse kur gjermanët ndodheshin para Stalingradit dhe i apeloi Rusisë matushkiane. Stalini oficialisht deklaroi se kultura ruse nuk duhej zhdukur.
Me të ardhur në pushtet, Nikita Hrushçovi krejtësish e mohoi Stalinin, e veçanërisht spastrimet pas vitit 1930. Kush është Hrushçovi? Disa ditë para se të largohej nga pushteti ai pati takim katërorësh me Rokfelerin. Paramendohet se bosi i tij e ka urdhëruar që të tërhiqej pa kurrfarë kundërshtimi.
Kahmoti, bile edhe tash, shumë njerëz e shtrojnë pyetjen se pse Stalini në mars të vitit 1939 lidhi pakt, për të mossulmuar, me armikun më të madh në aspektin ideologjik - Hitlerin. Ky pakt një kohë u reflektua negativisht në marrëdhëniet midis Partisë komuniste sovjetike dhe partive tjera komuniste. Përgjigjja është siç vijon: programi i Partisë komuniste i nxitë vendet kapitaliste drejt konflikteve të armatosura mes vete.
Në një mbledhje të internacionales së tretë në maj të vitit 1938 Stalini mes tjerash tha: Rilindja e aktiviteteve revolucionare në një masë të madhe nuk do të jetë e mundshme përderisa nuk arrijmë ti shfrytëzojmë mosmarrëveshjet midis vendeve kapitaliste, do të thotë, ta shpejtojmë konfliktin e armatosur midis vetë atyre. Doktrina e Marksit - Engelsit - Leninit na mëson që secila luftë automatikisht duhet të përfundojë me revolucion. Ata të cilët nuk e kuptojnë këtë nuk dinë asgjë për marksizmin revolucionar.
Gazeta sovjetike Pravda e 7 nëndorit të vitit 1938 botoi një thënie të Georgi Dimitrovit, sekretar gjeneral i Kominternës: Ne duhet ta pengojmë një marrëveshje kriminale midis agresorëve fashistë dhe klikës perandorialiste britanike dhe franceze.
Ndoshta shkaku thelbësor për lidhjen e një pakti të tillë ka qenë që të inkuadrohen edhe SHBA-të në luftë. Gjermania, duke i liruar njësitet ushtarake nga kufiri sovjetik, do të mund ti shfrytëzonte kundër Francës dhe Anglisë, të cilat vetë nuk do të mund ti përballonin sulmit gjerman dhe patjetër do të duhej që SHBA-të tu vinin në ndihmë, ashtu siç edhe ndodhi. Ruzvelti në fjalimet e tij parazgjedhore vazhdimisht i premtonte popullit amerikan se në asnjë mënyrë nuk do të lejojë që bijtë e amerikanëve të luftojnë dhe të vdesin nëpër frontet evropiane. Anglia dhe Franca bënë shtypje të madhe ndaj Ruzveltit. Gjermanët përparonin në të gjitha frontet dhe fati i Evropës ishte vënë në kockë. Ruzvelti kërkonte moment të volitshën për ta ndryshuar opinionin publik që ishte kundër luftës dhe vetë ai krijoi një precedent me Perl Harborin.
Sulmi i Perl Harborit për askë nuk ishte i papritshëm. Ruzvelti e pritte, e donte dhe e shpejtoi. Elinor Ruzvelti shkruan: Të gjithë ne e pritnim.
Humbjet materiale dhe viktimat njerëzore te Perl Harbori e disponuan popullin amerikan kundër Japonisë. Amerika i shpalli luftë Japonisë dhe pasi që Japonia ndodhej në paktin trepalëshe me Gjermaninë dhe Italinë, ajo automatikisht hyri në luftë me Gjermaninë dhe mori pjesë aktive në Luftën e Dytë Botërore.
Faktor tjetër vendimtar për nënshkruarjen e paktit që Bashkimi Sovjetik dhe Gjermania të mos e sulmojnë njëri tjetrin ishte këshilla dhe mendimi autoritativ i njërit prej aktivistëve të revolucionit bolshevik - bullgarit Krstju Rakovski. Në atë kohë - janar i vitit 1938 - ai ndodhej në burg Lubianka në Moskë së bashku Buharinin, Rajkovin, Jagodën, Karahanin etj. Për fatin e tij ishte vendosur qysh më parë - të pushkatohet sikur edhe të gjithë të tjerët, por në momentin e fundit vendimi i gjyqit u ndërrua me një vendim të ri - 20 vjet burg.
Ideja për këtë pakt të njohur ishte e Rakovskit, i cili si i burgosur ia dha Stalinit dhe udhëhoqi me lidhjen e këtij pakti. Ai e lidhi Stalinin me personalitete përgjegjëse të cilët paktin e tillë e bënë të mundshëm. Pastaj vite me radhë Stalini e shfrytëzoi mendjen dhe kompetencën e këtij të burgosuri mjaft të lexuar dhe inteligjent. Flitet se ai ka jetuar diku në Sibir, jo si i burgosur, por si këshilltar i Stalinit. Vdiq aty kah viti 1958. Për fat të keq ky gjeni ishte ndihmësi i parë i Trockit dhe notoi në ujrat e asaj qeverie të superfuqishme botërore, të cilën ai vazhdimisht gjatë hetimeve me frikë-respekt e quante ATA. Ai në hollësi ia shpjegoi Stalinit se kush ishin ATA, çka janë në gjendje të bëjnë ATA, duke i argumentuar me shumë ngjarje nga e kaluara se ai, Stalini, është pion në duart e tyre. Ai e quajti Stalinin bonapartist dhe i përshkruajti Leninin, Trockin dhe tërë historinë sovjetike me aq hollësi, të cilat edhe vetë Stalini nuk i dinte.
Rakovski ishte komunist i famshëm farefis i afërt i patriotit të madh dhe revolucionarit bullgar Georgi Sava Rakovskit. U lind në Kotel, u përjashtua nga Bullgaria si majtist, u vendos në Dobruxhe, ku babai i tij kishte pasuri të mëdha. Sipas kontratës paqesore, pas luftës Dobruxha i mbeti Rumunisë. U përjashtua edhe nga Rumunia për shkak të ideve të tij revolucionare, Rakovski u shpërngul në Zvicër prej nga për shkaqe të njëjta, po ashtu, u përjashtua. U vendos në Francë dhe studioi mjekësinë në Nansi dhe Monpelie, ku e fitoi titullën e doktoraturës. Gjatë luftës i ka përfaqësuar organizatat majtiste bullgare në Konferencën e Cimervaldit. Mori pjesë aktive në revolucionin bolshevik dhe në vitin 1919 u bë kryetar i Këshillit të komesarëve popullor. Prej vitit 1923 e deri më 1925 ka qenë përfaqësues sovjetik në Londër, kurse prej vitit 1925 e deri më 1927 - përfaqësues në Paris.
Gjatë kohës së hetimeve në burgun Lubianka Rakovski deklaroi: Pasi që Dobruxha u bë qytet rumun pa pëlqimin tim, u shndërrova në rumun. Unë jam i lindur bullgar dhe ndihem i tillë.
E lexova disa herë tërë dokumentacionin sipas veprës së udhëhequr nga hetuesi i rangut më të lartë sovjetik, Gavril Gavriloviq Kuzmini (Gabrieli), person i besueshëm i Stalinit. Ai kishte studiuar në Francë dhe e fliste mirë frengjishten, gjuhën në të cilën bëheshin hetimet, sepse Rakovski më mirë fliste frengjisht se sa rusisht. Mbeta i magjepsur prej përgjigjeve, mençurisë dhe guximit të këtij bullgari. Vetë hetuesi më në fund e pranonte se njeri të tillë këmbëngulës dhe të kulturuar nuk kishte hasur. Rakovski haptaz ia thoshte Stalinit atë çka mendonte për të dhe në fund vendosi tia japë një ide të shkëlqyeshme - të lidhë pakt me Gjermaninë që të mos e sulmojnë njëri tjetrin. Në fillim kjo ide Stalinit iu duk absurde. Pasi ia shpjegoi hollësisht Rakovski, lidhja e paktit u bë qëllimi dhe dëshira më e madhe e Stalinit dhe e atyre që e rrethonin. U shtrua pyetja se si të realizohet kjo praktikisht dhe çfarë lidhjesh të shfrytëzohen për nisjen e bisedave. Edhe këtu Rakovski iu ndihmoi rusëve duke i lidhur me masonët të cilët e ndihmuan realizimin e kësaj ideje.
Dihet fare mirë se Stalini e pranoi këshillën e Rakovskit, lidhi pakt me Hitlerin dhe e tërë Lufta e Dytë Botërore u shërbeu vetëm interesave të revolucionit. Ndodhën disa punë të çuditshme në kohën e proçesit të Rakovskit. Ambasadori amerikan Dejvisi vetë prezentoi në proçesin e tij dhe i dha disa shenja të fshehta Rakovskit, të cilat i regjistroi policia e fshehtë
sovjetike. Më vonë, pas proçesit, ambasadori e pranoi se e kishte përshëndetur me shenja të fshehta masone Rakovskin dhe ia kishte bërë me dije se do të shpëtojë.
Më 2 mars përfaqësia sovjetike në Londër e kapi radiogramën vijuese: Amnesti ose rreziku nacist do të rritet.
Më 12 mars, në ora 9 në mbrëmje Gjyqi Suprem i BRSS-së duhej ti shpallte aktgjykimet. Të njëjtën ditë në ora 5.30 në mëngjes ushtria e Hitlerit depërtoi në Austri.
E gjithë kjo nuk mbeti e paregjistruar nga GPU-ja dhe Stalini. E njëjta gjë shihet nga deklaratat e hetuesit Kuzman para mjekut të Lubiankës. Duhet të jemi shumë të marrë dhe të mendojmë se përshëndetja e ambasadorit amerikan, radiograma e deshifruar, pajtimi i datës së invazionit në Austri me datën e shpalljes së aktgjykimeve janë vetëm rastësi. Jo, ne nuk i kemi parë ATA, por e kemi dëgjuar zërin e tyre dhe e kemi kuptuar gjuhën e tyre. Hetuesi e ka para sysh këtë organizatë të fshehtë të superfuqishme e cila e drejton botën. Nga kjo shihet qartë se Rakovski ka qenë njëri prej TYRE.
Para së gjithash, Rakovski ka qenë dialektolog i famshëm me një kulturë të gjerë, orator i klasës së parë dhe mbi të gjitha revolucionar fanatik - vijë familjare të fituar në saje të trashëgimisë.
Politika e tashme sovjetike, si ajo e brendshme njashtu edhe ajo e jashtme, është mjaft e ngatërruar dhe e pavërtetuar. Nuk është shumë e sigurtë se a thua vallë zëshmëria dhe perestrojka e Gorbaçovit do të imponohen. Shumë vetë nga gjenerata e vjetër kishin frikë për vendet e tyre, e disa prej tyre - për ruajtjen e rusofilitetit. Organizatat sllaviane të cilat për çdo ditë rriten, e akuzojnë sistemin e ri se e nënçmon kulturën ruse, duke simpatizuar armikun e përgjithshëm - refjuznikët cionistë.
Megjithatë, një gjë është e qartë: Kremona dhe bankierët ndërkombëtarë nuk arritën ta ndalin dhe nuk do ta ndalin zhvillimin e ardhshëm atomik, nuk do ta ndalin zhvillimin fraksionar në sferat e tyre të ndikimit, të cilat shumë shpejt zvogëlohen dhe nuk do të vënë paqe as në Bashkimin Sovjetik e as në Amerikë. E gjithë është planifikuar dhe programuar qysh më parë.
Hapja e tregut kinez dhe sovjetik i jep mundësi kapitalizmit ndërkombëtar që ti vazhdojë ende më gjatë aktivitetet e kobshme.
Në momentin e nënshkrimit të kontratës në mes Gorbaçovit dhe Reganit në një sallë tjetër u nënshkrua kontrata në mes Armand Hamerit - miliarderit amerikan, magnatit të vajgurit, firmave gjermane, italiane dhe japoneze, nga njëra anë dhe Bashkimit Sovjetik nga ana tjetër, për ndërtim dhe operim në Kazakistan në kompleksin petrokimik me fabrika më të mëdha dhe më moderne për plastikë në botë, në vlerë të shumë miliarda dollarësh.
Bashkimi Sovjetik dhe Kina, me këto ndryshime dhe lëshime në ideologjinë e tyre, pranojnë para botës se eksperimenti socialist, të cilin e bënë Lenini, Stalini dhe Mao ka qenë gabim tragjik. Them tragjik, sepse ky eksperiment u pat paguar shumë shtrenjtë, në vlerë të miliona viktimave. Para 70 vjetësh marksizmi u pat pranuar krejt në mënyrë të gabueshme prej shumë njerëzve të ndershëm, si diç e kundërt e kapitalizmit! Sot, kur marksizmi u diskreditua, gjithë e më rëndë u bë për njeriun që ta përmbajë ose ta pranojë si ideologji të veten. Megjithatë, në një gjë jam i sigurtë - asgjë nuk do ta ndalë njerëzimin dhe reformatorët e tij idealistë që të kërkojnë rrugë më të mirë dhe të drejtë për organizimin e shoqërisë.
Kohëve të fundit në SHBA çështje më aktuale është: cili prej dy politikanëve të mëdhenj - Regani ose Gorbaçovi - bën kompromis dhe cili shtet do të shfrytëzojë më shumë pas kontratës midis dy shteteve.
Si erdhi deri tek ajo që Regani, ta përqafojë Gorbaçovin në Sheshin e Kuq në Moskë dhe ta quajë mik të vetin, i cili tërë jetën e tij e ka urrejtur komunizmin? Ky njeri, i cili gjatë udhëheqjes së tij tetëvjeçare tregoi qëndrueshmëri të paluhatshme në raport me vendimet e veta dhe shumë herë bëri luftë me Kongresin amerikan dhe me Senatin, tash tërhiqet para Perandorisë së të keqes, siç e quajti ai vetë! Jo - Regani nuk bën kurrfarë kompromisi as me ndërgjegjen e vet, e as me interesat e Amerikës. Kurse ndryshimet e mëdha të cilat Gorbaçovi mundohej ti fusë në
Bashkimin Sovjetik, Regani i vlerësoi si pozitive dhe në favor të madh për Amerikën dhe për këtë shkak e përkrahu dhe e kurajoi.
Gorbaçovi nga ana e tij duhej të marrë masa drastike që të dalë në skaj me ekonominë e cila shpejt binte dhe me një çështje tjetër delikate - çështjen e republikave multinacionale. Kjo është një çështje, për rëndësinë e së cilës shumë njerëz nuk japin llogari. Në Bashkimin Sovjetik ka më se njëqind nacionalitete të ndryshme që jetojnë në territorin e vet gjeneratë pas gjenerate, flasin gjuhën e vet, e ruajnë dhe e kultivojnë traditën e vet. Ata e hudhën trysninë nga ana e Moskës, e cila ua impononte rusifikimin, gjë që paraqitte diç si bombë të tempuar. Në SHBA, po ashtu, ka më se njëqind nacionalitete të ndryshme, por ata janë njerëz të shpërndarë në të gjitha anët, në tërë Amerikën.
Ata flasin vetëm një gjuhë, gjuhën angleze. Dëshira e prindërve është që fëmijët e tyre ta mësojnë anglishten dhe të bëhen amerikanë të mirë.
Të gjitha metodat drakonike të Iluminatëve që u shfrytëzuan në Francë, u përsëritën në Rusi. Revolucioni bolshevik është pikërisht përsëritje e revolucionit francez. Vrasja e të burgosurve në Petrograd është plotësisht kopie e ngjarjeve në Paris. Mbytjet në Detin e Zi iu përngjajnë atyre në Lurë dhe Ronë. Parullat kundër borgjezisë dhe kullakëve ishin po ato të njëjtat që i mendoi Robespieri. Idealisti Lenin, njësoj sikur Robespieri, nuk i urdhëroi therjet masovike, por i lejoi dhe nuk u përpoq që ato ti pengojë.
Pas çdo revolucioni, pavarësisht nga ajo se si quhen partitë e formuara - parti komuniste, socialiste ose bujqësore - ata i shërbejnë një qendreje dhe në përpikshmëri i kryejnë urdhërat e saj.
Kontrolla e vënë ashpër njëherë mbi popullin shënon fundin e demokracisë: E drejta është vetëm në anën e të fortit! Populli është i detyruar të punojë dhe të ndihmojë për përmirësimin e kushteve, por assesi nuk i lejohet të depërtojë në fshehtësitë e prijësve shtetëror, fshehtësi të cilat edhe vetë ata nuk i dinë, sepse prijës të vërtetë janë të huajt. Ata iu shërbejnë bile edhe pa i njohur fare.
Industrialistët ndërkombëtarë amerikanë, gjermanë etj., të cilët financojnë shtetet e caktuara, plotësisht i kanë nën kontroll. Ata i arrinë qëllimet e tyre në shtetet komuniste. Shtresa e pasur dhe në një shkallë të madhe shtresa e mesme, të pavarur nga kapitali i madh, janë zhdukur, kurse kapitalistët e padukshëm ndërkombëtarë e shtinë kalin të lozë në ato vende të pafatshme. Ata këtu arrinë jo vetëm të vënë kontroll financiar por edhe një qëllim shumëshekullor - shkatërrimin e krishtërizmit. Tash radhën e kanë SHBA-të. Shihet fundi i këtij vendi më demokratik i cili është i bukur për të jetuar.
Po qe se çdo amerikan e kupton se një revolucion do tu japë fund bindjeve të tyre religjioze, një qeverisjeje normale dhe demokratike, pronës së tij private dhe ligjshmërisë, me tërë arsenalin e armëve, që çdo amerikan e ka në shtëpi, asnjëherë nuk do të duhej të lejojë njerëz të bezdisshëm në shtëpinë e vet - në Amerikë.
Pasi që Manifesti komunist i Karl Marksit është shfrytëzuar si në të kaluarën ashtu edhe sot si një ndër programet thelbësorë, më imponohet të ndalem, qoftë edhe për një çast, në personalitetin e tij.
Karl Marksi ka qenë anëtar i Ligës së drejtësisë, e cila nuk është asgjë tjetër përveçse emër i fshehur i Iluminatëve. Pas vdekjes së Vajshopit atë e paguajtën që të shkruajë propagandë revolucionare për Ligën me qëllim që të provokohen përçarje. Manifestin e njohur komunist, Marksi e shkruajti po ashtu nën mbikqyrjen e Ligës së drejtësisë - e cila e ndërroi emrin në Lidhja e komunistëve.
Pse komunistët e pranojnë si festë një majin? Për atë se një maji është ditëlindja e Iluminatëve.
Pse komunistët e shfrytëzojnë pesëkëndëshin si amblem të vetin? Ai është simbol i pesë djemve të Rothshildit.
Pse komunistët e shfrytëzojnë ngjyrën e kuqe për ta nënvizuar lëvizjen e tyre revolucionare? Kjo rrjedh nga firma e vogël e kuqe e familjes së Majerit, i cili e ndërroi emrin në Rothshild.
Idetë e Leninit rrjedhin drejtpërdrejt nga Manifesti komunist i Marksit. Idetë në Manifestin komunist janë pikërisht idetë e Adam Vajshopit, i cili i ka kryer urdhërat e Rothshildit.
Marksizmi predikoi se diktatura e proletariatit do të krijojë një shoqëri pa klasa, e cila çdonjërit do tia mundësojë të jetojë në paqe, begati dhe liri.
Sa liderë bolshevikë ka pasur prej klasës së varfër?
Sa vjet kanë kaluar prej revolucionit e deri më tash dhe ku është paqa, begatia dhe liria?
E gjithë kjo na tregon se partia komuniste është një front i më të pasurve për të fituar edhe më tepër pasuri dhe pushtet. Partinë nuk e drejtojnë komunistët. Atë e kontrollon fuqia tjetër e fshehur; fuqia e cila nuk e shikon njeriun e rëndomtë. Ajo nuk vjen as prej Moske e as prej Pekini, por prej Nju-Jorku. Regjimet dhe diktatorët e papërshtatshëm në shtetet komuniste nuk i ndërron populli, por armiqtë e tyre më të mëdhenj - kapitalistët. Sistemi i centralizuar jep mundësi që pasuritë e tërë shteteve të koncentrohen në duar të një grupi të vogël njerëzish.
Geri Aleni në veprën e tij, Askush nuk guxon ta quajë komplot, për komunizmin jep definicionin vijues: Nuk është lëvizje e masave të shtypura, mirëpo është krijuar e tillë, për të manipuluar dhe për ta shfrytëzuar ata miliarderë të cilët luftojnë për pushtet me qëllim që ta mbanë nën kontroll tërë botën.
Bankierët ndërkombëtarë të cilët e kontrollojnë tregtinë botërore janë ata të cilët i japin urdhëra Bashkimit Sovjetik, Kinës dhe të gjithë satelitëve të tyre. Kjo ka qenë ideja e Vajshopit qysh para Marksit: me anë të lozhave masone personat e përgatitur ti marrin të gjitha udhëheqësitë e shteteve dhe të përgatitin Novus Ordo Seclorum (renditje të re botërore) - mendimi i Rothshildit.
Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar
|