Forumi Horizont Forumi Horizont > Tema Shoqėrore > Letėrsia > Ditari > Momente Reflektuese - "FRYMEZIME"
Gjithsej 40 faqe: « E parė ... « 30 31 32 33 34 35 36 37 38 [39] 40 »   Tema e mėparshme   Tema Tjetėr
Autori
Titulli Hap njė temė tė re    Pėrgjigju brenda kėsaj teme
~Enigme~
Simplexity

Regjistruar: 08/10/2005
Vendbanimi: My soul
Mesazhe: 4073

Njė botė nė protestė (17 Korrik 2013)

Eshte per t'u ndjere keq se sa pak kohe i perkushtoj reflektimit te hedhurit ne forme shkrimi... Fundja gjimnastike per mendjen nuk do ishte keq. Te mbajturit ne forme nuk eshte vetem nje vizite ne palester. Emocionet marin forma te ndryshme ne baze te rethanave dhe gjendjes shpirterore. Thua valle te mbaj mend c'kam ndjere, c'kam menduar kur ta kem lexuar edhe nje shkrim tjeter te hedhur shabllon ketu...Gjithsesi, nuk do doja te humbja gjurmet...(Mare nga gazeta METROPOL)


Në një prej shkrimeve të tij të parë Karl Marksi thoshte se situata në Gjermani ishte e tillë, saqë problemet e saj të veçantë mund të zgjidheshin vetëm me anë të një zgjidhjeje universale: një revolucion global. Ky, në thelb, është dallimi mes një periudhe reformiste dhe një periudhe revolucionare: në një periudhë reformiste, revolucioni global mbetet një ëndërr që në rastin më të mirë na mbështet në përpjekjen për të sjellë ndryshime në nivel lokal, ndërkohë që situata revolucionare krijohet atëherë kur duket e qartë se disa probleme të caktuar mund të zgjidhen vetëm me një ndryshim radikal dhe global. Në këtë kuptim të pastër formal, 1990 ishte një vit revolucionar: tashmë ishte e qartë se reformat e pjesshme që kishin nisur në shtetet komunistë nuk do të ishin të mjaftueshme, që për të zgjidhur probleme edhe të pjesshëm (si mungesa e rezervave ushqimore) ishte e domosdoshme një shkëputje totale nga e kaluara.
Në çfarë situate ndodhemi sot? Problemet dhe protestat e viteve të fundit janë shenjë e një krize globale që po afrohet gradualisht, por pa ndalim, apo janë pengesa të vogla që mund të eleminohen, në mos zgjidhen, me ndërhyrje specifike? Gjëja më e dukshme është që protestat po shpërthejnë jo vetëm, dhe as kryesisht, në pikat më të dobëta të sistemit, por në vende që deri tani konsideroheshin në një situatë për t’u pasur zili. Që ka probleme në ferr, kjo është e kuptueshme: e dimë mirë përse protestojnë grekët dhe spanjollët. Por në parajsë, në vende të pasur apo në zhvillim të shpejtë si Turqia, Suedia dhe Brazili, përse protestojnë?
Në retrospektivë, vetëdijësohemi që trazira e parë “në parajsë” ka qenë revolucioni i Khomeinit në Iran, një vend zyrtarisht i pasur dhe në rrugën e modernizimit, si dhe aleati kryesor i perëndimit në rajon. Atëherë, ndoshta ka diçka që nuk shkon në idenë që ne kemi për parajsën.
Përpara valës aktuale të protestave, Turqia ecte me vela të ngritura, ishte një model i ekonomisë liberale të kombinuar me një islamizëm të moderuar dhe fytyrë njerëzore. Ishte e gatshme të hynte në Evropë, në kontrast me Greqinë “më evropiane”, e mbërthyer në moçalin ideologjik dhe e destinuar për vetëshkatërrim ekonomik. Kishte disa sinjale shqetësues aty-këtu (mohimi i genocidit armen, arrestimi i qindra gazetarëve, çështja e pazgjidhur e kurdëve, thirrja për ndërtimin e një Turqie të madhe që do të kish sjellë në jetë perandorinë e lavdishme osmane, miratimi i herëpashershëm i ligjeve me motivime fetarë), por konsideroheshin defekte të vegjël që nuk mund të prishnin imazhin tërësor të vendit.
Por ndodhi e paparashikueshmja: shpërthyen protestat në sheshin “Taksim”. Të gjithë e dimë që transformimi i parkut pranë sheshit në nëj qendër të madhe tregtare nuk ka qenë asnjëherë “motivi i vërtetë” i manifestimeve, që në thellësi fshihej një shqetësim shumë më i madh. I njëjti diskutim vlen për protestat në Brazil në mesin e qershorit: i shkaktori një argument qesharak i rritjes së njëjti diskutim vlen për protestat në Brazil në mesin e qershorit: i shkaktori një argument qesharak i rritjes së çmimit të transportit publik, por ato vazhduan gjithësesi edhe pasi rritja e çmimit u zhbë. Edhe në këtë rast, pakënaqësia shpërtheu në një vend që, të paktën sipas mjeteve të informimit, ishte në një bum të plotë ekonomik dhe kishte shumë besim tek e ardhmja. Dhe e gjitha bëhet më pak e kuptueshme po të mendosh që protestat mbështeteshin edhe nga vetë presidentja, Dilma Rousseff. Atëherë, cili është objektivi i vërtetë i këtyre protestave kundër korrupsionit dhe mangësive në transportin publik?
Është e rëndësishme të theksohet se protestat në Turqi nuk kanë qenë thjeshtë një protestë e shoqërisë civile laike kundër qeverisë islamiste autoritare, e mbështetur nga shumica e heshtur myslimane: kuadrin e kompleton një frymë antikapitaliste (kundër privatizimit të një hapësire publike). Dhe pikërisht kjo e bën rastin e Turqisë kaq interesant dhe me pasoja më të gjera: manifestuesit nuhatën se tregu i lirë dhe fondamentalizmi fetar nuk janë më të papajtueshëm mes tyre, që mund të ecin krah për krah. Eshtë një shenjë e qartë e faktit që martesa “e përjetshme” mes demokracisë dhe kapitalizmit është në rrugën e divorcit.
Në këta raste duhet të shmangësh kërkimin e një objektivi “të vetëm” e unik të protestave, diçka ku mund të reduktosh pakënaqësinë e përgjithshme (kundër kapitalizmit global, kundër fondamentalizmit fetar, për të drejtat civile dhe demokracinë). Ajo që ndien shumica e manifestuesve është një ndjenjë e paqartë shqetësimi dhe pakënaqësie që bashkon një seri pretendimesh të veçantë. Edhe një herë rikonfirmohet vlefshmëria e një thënieje të Hegelit: “Misteret e egjiptianëve ishin mistere edhe për egjiptianët”. Vështirësia në interpretimin e protestave nuk është vetëm e llojit epistemologjik. Përpjekja e gazetarëve dhe analistëve për të kuptuar motivin e vërtetë në zanafillë të tyre është edhe e llojit ontologjik, ka të bëjë me protestat në vetvete. Edhe ata që manifestojnë nuk e dinë mirë cili është objektivi i tyre i vërtetë; po protestojnë kundër administratës së korruptuar të qytetit? Kundër një qeverie islamiste autoritare? Kundër privatizimit të hapësirave publike? Përgjigja është e hapur, do të varet nga rrjedha e ngjarjeve.

Disa aspekte
I njëjti diskutim vlen për dimensionin gjeografik të protestave. Në 2011, kur protestat nisën në Evropë dhe në Lindjen e Mesme, shumë komentatorë këmbëngulnin të thonin që nuk duheshin parë si shprehje e vetë lëvizjes globale, që secila lindte nga një situatë specifike. Në Egjipt, manifestuesit kërkonin gjëra që lëvizja Oçupy i vinte në diskutim: liri dhe demokraci. Madje edhe në kuadrin e vendeve myslimanë kishte dallime shumë të rëndësishëm: pranvera arabe egjiptiane ishte e drejtuar kundër një regjimi autoritar filo-perëndimor të korruptuar, revolucioni i gjelbër iranian kundër islamizmit autoritar. Siç është e lehtë ta kuptosh, kjo veçanti e protestave bën lojën e mbrojtësve të status quo-së: nuk ka një rrezik ndaj rendit global në vetvete, por vetëm një seri problemesh lokalë.
Por, në këtë pikë ndoshta do të duhej të rimerrnim konceptin e vjetër marksist të totalitetit, dhe më specifikisht totalitetin e kapitalizmit global. Kapitalizmi global është një fenomen kompleks që ndikon në mënyrë të ndryshme tek vende të ndryshëm, por ajo që bashkon këto protesta është që janë të gjitha reagime ndaj aspekteve të ndryshëm të globalizimit kapitalist. Tendenca e përgjithme e kapitalizmit global të sotëm është drejt një zgjerimi të mëtejshëm të perandorisë së tregut, kombinuar me mbylljen progresive të hapësirave publike, reduktimin e shërbimeve (shëndetësi, arsim, kulturë) dhe një menaxhim gjithnjë e më autoritar të pushtetit politik. Në këtë kontekst duhen parë protestat e grekëve kundër superpushtetit të financës ndërkombëtare dhe kundër shtetit të korruptuar e klientelist, joeficient, dhe gjithnjë e më pak në gjendje të garantojë shërbimet socialë themelorë.
Në këtë kontekst duhen parë protestat e turqve kundër komercializimit të hapësirave publike dhe autoritarizmit fetar; të egjiptianëve kundër një regjimi despotik e të korruptuar të mbështetur prej fuqive të mëdha perëndimore; të iranianëve kundër një fondamentalizmi fetar të korruptuar e joeficient, e kështu me radhë. Ajo që i bashkon të gjithë këto protesta është që asnjëra nuk mund të reduktohet në një temë të vetme, të gjitha përmbledhin të paktën dy: njërën të karakterit ekonomik (që nga refuzimi i korruptionit dhe joeficiencës, tek një antikapitalizëm i vërtetë) dhe tjetrën të karaketir politiko-ideologjik (nga kërkesa për demokraci, tek ajo e të shkuarit përtej demokracisë shumëpartiake tradicionale).
E njëjta gjë vlen për Oçupy Wall Street. Prapa shprehjeve nga më të ndryshmet, shpesh herë konfuze, lëvizja i jepte zë dy rrethanave themelore: pakënaqësia ndaj kapitalizmit si sistem (sistemi në vetvete, jo episodet e veçantë të korrupsionit), si dhe vetëdijësimi që forma aktuale e demokracisë përfaqësuese nuk është e mjaftueshme për të luftuar teprimet e kapitalizmit, kështu që demokracia duhet ribërë.
Natyrisht, kjo nuk do të thotë që, duke qenë se motivi në bazë të protestave është kapitalizmi global, atëherë ai duhet të hidhet tutje. Rruga më pragmatiste për përballimin e problemeve të veçantë dhe shtyrjen e transformimit radikal është një alternativë false, sepse nuk mban parasysh faktin që kapitalizmi global është për nga natyra inkoherent: në SHBA, tregu i lirë bashkëekziston me subvencionet e qeverisë për fermerët, me eksportin e demokracisë që gjen shprehje në mbështetjen e regjimit saudit. Pikërisht kjo inkoherencë lë hapësirë ëpr ndërhyrje politike: duke qenë se inkoherenca është e nevojshme, që sistemi kapitalist global duhet të shkelë vetë rregullat e tij (tregu i lirë, konkurrenca, demokracia), këmbëngulja për koherencë, domethënë për parimet e vetë sistemit, në momente strategjikë kur sistemi nuk mundet që të respektojë vetë parimet e tij, do të thotë të bësh presion mbi të gjithë sistemin. Arti i politikës konsiston në bërjen e kërkesave të veçanta që, ndonëse janë tërësisht “realiste”, përbëjnë një sulm në zemër të ideologjisë hegjemoniste dhe nënkuptojnë një ndryshim më radikal. Këto kërkesa, edhe pse të arsyeshme dhe legjitime, janë në fakt të pamundura. Projekti i Obamës për të shtrirë për të gjithë asistencën shëndetësore ishte një rast i ngjashëm, për këtë arsye shkaktoi reagime kaq të dhunshëm.
Një lëvizje politike nis nga një ide pozitive, por gjatë veprimit ajo ide pëson një transformim të thellë – jo vetëm një përshtatje strategjike, por një ripërcaktim themelor – sepse vetë ideja bëhet e burgosur e procesit – e shtypur prej vetë realizimit të saj. Supozojmë se shpërthen një protestë e motivuar nga një kërkesë për drejtësi: sapo nis procesi, personat nisin të vetëdijësohen që për të patur drejtësi reale duhet shumë më tepër se sa ajo pak gjë që kishin kërkuar në fillim (për shembull, shfuqizimi i një serie ligjesh). problemi është se çfarë është kjo “shumë më tepër”. Ideja liberal-pragmatiste është që problemet mund të zgjidhen gradualisht, njëri pas tjetrit. “Në Ruandë po vdesin njerëz, kështu që të lëmë mënjanë luftën anti-imperialiste dhe të përpiqemi të ndalim masakrat”, ose: “Duhet të luftojmë varfërinë dhe racizmin tani, dhe jo të presim shembjen e rendit kapitalist botëror’. Në këtë linjë, filozofi amerikan John Caputo ka shkruar në librin e tij “After the death of God”: “Do të isha shumë i lumtur nëse në amerikë, politikanët e të majtës ekstreme do të ishin në gjendje të reformonin sistemin në mënyrë që t’u garantonin të gjithëve asistencë shëndetësore, të shpërndanin në mënyrë më të barabartë pasurinë edhe falë rishikimit të sistemit fiskal, të kufizonin financimet për fushatat elektorale, të siguronin të njëjtat të drejta për të gjithë zgjedhësit dhe një trajtim më njerëzor të imigrantëve, të realizonin një politikë të jashtme multilaterale që i bën SHBA më të integruara në komunitetin ndërkombëtar, e kështu me radhë, domethënë duke ndërhyrë në kapitalizmin me reforma serioze. Nëse, pasi të ketë bërë gjithë këtë, Badiou dhe Zizek do të vazhdonin të ankoheshin se një monstër që quhet Kapital po vërtitet ende rreth nesh, do të isha i kënaqur ta prisja atë monstër me një gogësimë”.
Problemi këtu nuk është konkluzioni i Caputos: nëse është e mundur të realizohet gjithë kjo në brendësi të sistemit, përse të mos lihet në jetë? Problemi është premisa që është e mundur të realizohet gjithë kjo brenda koordinatave të kapitalizmit global aktual. Po nëse problemet që rendit Caputo nuk janë elementë rastësorë turbullimi, por elementë të domosdoshëm nga pikëpamja strukturore? Nëse ëndrra e Caputos të jetë ajo e nëj rendi kapitalist universal pa efektet e tij anësorë, pa pikat kritike në të cilat shprehet “thelbi” i tij i vërtetë?

Strategjia e vërtetë politike
Revoltat e sotme lindin nga mbivendosja e niveleve të ndryshëm të sëmundjeve, dhe forca e tyre qëndron pikërisht në këtë kombinim: manifestuesit luftojnë kundër regjimeve autoritarë për të patur një demokraci “normale”, parlamentare; kundër racizmit dhe seksizmit, sidomos ndaj imigrantëve dhe refugjatëve; për shtetin social të kundërvënë neoliberizmit; kundër korruptimit të politikës dhe ekonomisë (kompanitë që ndosin mjedisin); për forma të reja demokracie që shkojnë përtej ritualit të multipartitizmit. Por edhe vënë në diskutim sistemin kapitalist global për të mbajtur të gjallë idenë se një shoqëri jo kapitaliste është e mundur. Këtu duhen shmangur dy kurthe: si atë të radikalizmit fals (“Ajo që ka vërtetë rëndësi është eleminimi i kapitalizmit liberal-parlamentar, të gjithë betejat e tjera janë dytësore”), si atë të gradualitetit fals (“Tani luftojmë kundër diktaturës ushtarake dhe për demokraci, dhe për momentin lëmë mënjanë ëndrrën socialiste”). Nuk duhet të turpërohemi dhe të mos kujtojmë dallimin maoist mes antagonizmave parësorë dhe dytësorë, mes asaj që ka më shumë rëndësi në fund dhe atij që është problemi sot. Për shembull, ekzistojnë situata konkrete ku të këmbëngulësh në antagonizmin parësor do të thotë të lësh të të shpëtojë një shans dhe të dëmtosh luftën më të rëndësishme. Vetëm politika që mban tërësisht parasysh kompleksitetin të elementëve meriton emrin strategji. Kur duhet të përballemi me një betejë të caktuar, problemi kryesor është: fakti që angazhohemi në këtë luftë, a do të ndikojë tek të tjerat? Rregulli i përgjithshëm është që, kur nis një revoltë kundër një regjimi shtypës dhe vetëm pjesërisht demokratik, si në rastin e vendeve të Lindjes së Mesme në 2011, është e lehtë të grumbullosh masa të mëdha me slogane pomozë si: “luftojmë ëpr demokraci, kundër korrupsionit”. Por më tej mbërrin në pika ku duhet të bësh zgjedhje më të vështira.

Solidariteti global
Kur revolta arrin objektivin e vet të menjëhershëm, kuptojmë që ajo që na shqetësonte realisht (mungesa e lirisë, poshtërimi, korrupsioni, mungesa e perspektivës për një jetë të mirë) është ende aty në një tjetër formë, kështu që duhet të pranojmë se objektivi ynë ishte i gabuar. Mund të vetëdijësohemi që demokracia mund të jetë edhe një formë e mungesës së lirisë, ose që duhet të kërkojmë diçka më shumë se sa thjeshtë demokracia politike, që duhet të demokratizohen edhe jeta ekonomike e sociale. Shkurt, duhet të pranojmë që, ajo që në fillim e konsideronim realizimin e paplotë të një parimi fisnik (liri demokratike) është një defekt i vetë parimit. Të kuptuarit që dështimi mund të jetë i ndërthurur me parimin për të cilin luftojmë është një hap i madh drejt maturimit politik.
Ideologjia dominuese mobilizon të gjithë arsenalin e saj për të na penguar që të arrijmë në këtë konkluzion radikal. Na thonë se liria demokratike sjell përgjegjësi, që ka një çmim, që nëse presim shumë demokraci, nuk jemi ende të pjekur. Në këtë mënyrë, na akuzojnë ne për dështimin tonë: në një shoqëri të lirë, na thonë, jemi të gjithë kapitalistë që investojmë në jetën tonë. Nëse nuk bëjmë sakrificat e nevojshme dhe nuk arrijmë atë që duam, duhet të fajësojmë vetëm vetveten. Në politikën e jashtme, SHBA kanë elaboruar një strategji frenimi të dëmeve duke rikanalizuar protestën popullore brenda kufijve parlamentarë dhe kapitalistë të pranueshëm: në Afrikën e Jugut pas fundit të Apartejdit, në Filipine pas rënies së Markosit, në Indonezi pas asaj të Suhartos etj. Këtu nis politika e vërtetë: si të shkosh përpara pas fazës së parë të entuziasmit, cili është hapi tjetër që duhet të bësh për të mos u joshur prej tundimit “totalitar”, si të shkosh përtej Mandelës pa u bërë Mugabe.
Çfarë do të thotë konkretisht e gjithë kjo? Rikthehemi tek protestat në dy vende fqinjë mes tyre, Greqia dhe Turqia. në pamje të parë duken tërësisht të ndryshme: Greqia është e mbërthyer në politikën shkatërrimtare të kursimit, ndërkohë që Turqia përjeton një periudhë bumi ekonomik dhe po del i superfuqi rajonale. Po sikur çdo Turqi të gjeneronte dhe përmbante Greqinë e saj, domethënë ishujt e saj të varfërisë? në një prej Elegjive të Hollyëood, Brehti shkruan:
Fshati i Hollywood është ideuar sipas imazhit që kemi në këto anë për qiellin. Në këto anë është përllogaritur që Zoti, duke pasur nevojë për qiellin dhe për ferrin, nuk kish nevojë të ideonte dy vendqëndrime, por një të vetëm, qiellin. Ky për atë që nuk ka asgjë, për atë që nuk ka sukses shërben si ferr.
Nuk mund të thuhet e njëjta gjë për fshatin global sot, apo për disa vende si Katari apo Dubai, ku të pasurit jetojnë në luks dhe imigrantët që punojnë trajtohen pothuajse si skllevër? Kështu që nuk mund të habitemi nëse në një vështrim më të kujdesshëm dallohet ngjashmëria mes Turqisë dhe Greqisë: privatizimi, mbyllja e hapësirave publike, çmontimi i shërbimeve socialë, politika autoritare. Në këtë nivel elementar, manifestuesit turq dhe grekë janë të angazhuar në të njëjtën luftë. Risia e vërtetë do të ishte koordinimi i dy luftërave, refuzimi i tundimeve “patriotikë”, harrimi që Greqia dhe Turqia janë armiq historikë, dhe organizimi i manifestimeve të përbashkët të solidaritetit. Ndoshta e ardhmja e protestave aktuale varet pikërisht nga aftësia për të organizuar këtë solidaritet global.

__________________
Fillimi i nje ngjarje, ku shpaloset ne kohe por lind jashte asaj, eshte njekohesisht perfundimi.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Mesazh i vjetėr 17 Korrik 2013 20:45
~Enigme~ nuk po viziton aktualisht forumin Kliko kėtu pėr Profilin Personal tė ~Enigme~ Kliko kėtu pėr tė kontaktuar me ~Enigme~ (me Mesazh Privat) Vizito faqen personale tė ~Enigme~'t! Kėrko mesazhe tė tjera nga: ~Enigme~ Shto ~Enigme~ nė listėn e injorimit Printo vetėm kėtė mesazh Shto ~Enigme~ nė listėn e monitorimit Ndrysho/Fshij Mesazhin Pėrgjigju Duke e Cituar
shelgu
-

Regjistruar: 27/11/2007
Vendbanimi: EU
Mesazhe: 8928

Është e rëndësishme të theksohet se protestat në Turqi nuk kanë qenë thjeshtë një protestë e shoqërisë civile laike kundër qeverisë islamiste autoritare, e mbështetur nga shumica e heshtur myslimane: kuadrin e kompleton një frymë antikapitaliste (kundër privatizimit të një hapësire publike). Dhe pikërisht kjo e bën rastin e Turqisë kaq interesant dhe me pasoja më të gjera: manifestuesit nuhatën se tregu i lirë dhe fondamentalizmi fetar nuk janë më të papajtueshëm mes tyre, që mund të ecin krah për krah. Eshtë një shenjë e qartë e faktit që martesa “e përjetshme” mes demokracisë dhe kapitalizmit është në rrugën e divorcit.


Kjo me duket pak e majte.

Megjithate persa i takon Turqise, ka shume te verteta brenda.
Turqia dhe kurdet
Turqia dhe Qipro (kujto qe Qipro eshte e implikuar me Kuroren Britanike)
Turqia dhe armenret

Te drejtat civile brenda

Burgosja e gjeneraleve sekulare.
Deshira per te ringjallur perandorine dhe nderhyrjet ne shtetet e ish perandorise nuk kalojne pa rene ne sy te botes.

Nuk besoj se EU toleron kaq shume.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Mesazh i vjetėr 18 Korrik 2013 15:42
shelgu nuk po viziton aktualisht forumin Kliko kėtu pėr Profilin Personal tė shelgu Kliko kėtu pėr tė kontaktuar me shelgu (me Mesazh Privat) Kėrko mesazhe tė tjera nga: shelgu Shto shelgu nė listėn e injorimit Printo vetėm kėtė mesazh Shto shelgu nė listėn e monitorimit Ndrysho/Fshij Mesazhin Pėrgjigju Duke e Cituar
~Enigme~
Simplexity

Regjistruar: 08/10/2005
Vendbanimi: My soul
Mesazhe: 4073

"In every cry of every man
In every infant's cry of fear
In every voice, in every ban
The minded-forged manacles I hear"
(William Blake)

__________________
Fillimi i nje ngjarje, ku shpaloset ne kohe por lind jashte asaj, eshte njekohesisht perfundimi.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Mesazh i vjetėr 23 Janar 2015 21:44
~Enigme~ nuk po viziton aktualisht forumin Kliko kėtu pėr Profilin Personal tė ~Enigme~ Kliko kėtu pėr tė kontaktuar me ~Enigme~ (me Mesazh Privat) Vizito faqen personale tė ~Enigme~'t! Kėrko mesazhe tė tjera nga: ~Enigme~ Shto ~Enigme~ nė listėn e injorimit Printo vetėm kėtė mesazh Shto ~Enigme~ nė listėn e monitorimit Ndrysho/Fshij Mesazhin Pėrgjigju Duke e Cituar
raid
Veteran ne forum

Regjistruar: 01/02/2012
Vendbanimi:
Mesazhe: 1139

Nuk e paske harruar passwordin ti?

__________________
mir..

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Mesazh i vjetėr 24 Janar 2015 19:59
raid nuk po viziton aktualisht forumin Kliko kėtu pėr Profilin Personal tė raid Kėrko mesazhe tė tjera nga: raid Shto raid nė listėn e injorimit Printo vetėm kėtė mesazh Shto raid nė listėn e monitorimit Ndrysho/Fshij Mesazhin Pėrgjigju Duke e Cituar
dylan
Veteran ne forum

Regjistruar: 17/05/2009
Vendbanimi: vlore
Mesazhe: 5487

kjo jete sa me ka braktisur
vdekjen gjithnje kerkoj
qe prej nuk jam me ty
vec ne mallkim jetoj
ti me more jeten
ti me more cdo gje
qe diten kur shkove
un nuk jetova me
ti smund ta besosh
pokjo ehste e verttet
jete uneme sjetoj
se dua me ket jet
te lutem ne qofte se me lexon
timesazhin tim pergjigju
pergjigju thirrjes time
qe shume po te kekrkoj
ne ket jet shume te dashurova
tani vetem mallkime po jetoj
pse o zot me vrau kjo jet
pse sarrij ta kuptoj
a thua pse ty shume te kam pas dashur
gabim une kam ba
po pa ty jeta ime nuk bente dot ma
tani qe te humba
tani e kuptoj \
kam humbur dhe vet jeten time
kur sarrita te tharrroj

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Mesazh i vjetėr 27 Janar 2015 20:16
dylan nuk po viziton aktualisht forumin Kliko kėtu pėr Profilin Personal tė dylan Kliko kėtu pėr tė kontaktuar me dylan (me Mesazh Privat) Kėrko mesazhe tė tjera nga: dylan Shto dylan nė listėn e injorimit Printo vetėm kėtė mesazh Shto dylan nė listėn e monitorimit Ndrysho/Fshij Mesazhin Pėrgjigju Duke e Cituar
~Enigme~
Simplexity

Regjistruar: 08/10/2005
Vendbanimi: My soul
Mesazhe: 4073

Citim:
Po citoj ato që tha raid
Nuk e paske harruar passwordin ti?

Me duket mua apo je i vemendshem ti?

Mare nga "Syriza dhe kasta shqiptare" Fatos Lubonja:
..."Fakti është se sot flitet për të rinj edhe më rrufjanë, më klientelarë, më të korruptuar, më të dhunshëm, më të aftë sesa prindërit e tyre për të përdorur të gjitha metodat e servilizmit, ryshfetdhënies, dhunës apo të korrupsionit (Nuk po hyj tek ata që janë rreshtuar në ushtrinë e krimit të organizuar). Disa sjellin shembullin e Mjaftit që lindi si një lëvizje antikastë, por që u përdor dhe u përthith nga kasta dhe sistemi – aq sa Erion Veliaj fajësohet si njeriu që dogji një brez të tërë. Pa dashur t’i bëj apologji Erion Veliajt, gjykoj se kjo nuk është çështje e një personi të vetëm. Tsiprasi nuk ka lindur vetëm në Greqi. “Nuk mund të jesh i lirë i vetëm”, – thotë një fjalë e urtë gjermane. Fakti që kemi sot një rini të paaftë dhe të pafuqishme duhet të na bëjë të reflektojmë më thellë për faktin se kjo paaftësi dhe pafuqi e rinisë sonë sot; që mund t’u duket politikanëve të sotëm si një garanci e pushtetit të tyre, e pandëshkueshmërisë së tyre; nesër do të jetë një bumerang për të gjithë. Po jap një shembull nga Shqipëria e një kohe tjetër, ajo e komunizmit, kur pushtetarët përdornin forma dhe metoda të tjera, por që më tingëllojnë edhe mjaft të ngjashme nga pikëpamja e psikologjisë së pushtetarit që bën gjithçka për të akumuluar pushtet dhe për të penguar liritë dhe pavarësitë e të rinjve. Në vitet ‘70 pati një frymë liberalizmi, që kërkonte t’i jepte më shumë liri një brezi të ri, por Enver Hoxha me shokë, për hir të pushtetit të tyre absolut, apo për shkak të paranojave apo të delireve, e shtypi pa mëshirë. Pasojat i vuajti e gjithë Shqipëria, por i vuajti edhe vetë ajo nomenklaturë e paaftë dhe e dhunshme, që, po të ishte sjellë ndryshe, do të kishim në fund të viteve ‘80 jo vetëm një Shqipëri shumë më të hapur, por ndoshta edhe ajo vetë do të ishte kujtuar disi ndryshe. Sigurisht, nuk jemi në të njëjtën kohë, sot mund të pretendosh shumë më tepër prej të rinjve, sepse jetojnë në kushte lirie më të madhe, por përsëri mendimi im është se disponimi i kastës nuk është krijimi i kushteve që do t’u krijonin të rinjve më shumë liri, dije, dinjitet, autonomi, në mënyrë që nesër të lindnin prej tyre sivëllezërit e Tsiprasit. Kasta e sotme nuk përdor më burgjet për të sunduar, por sistemi që ajo ka ngritur, ashtu si ai i djeshmi, nuk e do dijen, preferon injorancën, nuk e do mendimin e lirë, preferon trushpëlarjen, nuk e do kritikën, preferon propagandën, nuk e do sinqeritetin, preferon hipokrizinë, nuk e do integritetin, preferon servilizmin, nuk e do punën e ndershme, preferon korrupsionin, nuk e do dinjitetin, preferon nënshtrimin, nuk e do meritokracinë, preferon klientelizmin, nuk e do të vërtetën, preferon gënjeshtrën. Dhe të rinjtë tanë janë të bombarduar natë e ditë nga këto preferenca të kastës. Tik-tak” është një nga sloganet e simotrës së Syrizës në Spanjë, Podemosit. Përdoret ky slogan për të treguar se ora e kastës së politikës tradicionale spanjolle po mbaron. E përsëris, kjo kastë, me gjithë mëkatet, meriton edhe të lëvdohet për faktin se ka lënë të rritet një rini e atillë, që ka në krye sot profesorin 36-vjeçar Iglesias. Më e keqja është kur tik-taku kalon në heshtje pa u dëgjuar e pa u dukur në horizont ndonjë Tsipras apo Iglesias. Dhe kjo ndodh kur kastat në pushtet nuk mësojnë as nga gabimet e të tjerëve as nga gabimet e veta duke u destinuar që, me kohën, të thyejnë qafën në mënyrën më të turpshme."

__________________
Fillimi i nje ngjarje, ku shpaloset ne kohe por lind jashte asaj, eshte njekohesisht perfundimi.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Mesazh i vjetėr 04 Shkurt 2015 23:25
~Enigme~ nuk po viziton aktualisht forumin Kliko kėtu pėr Profilin Personal tė ~Enigme~ Kliko kėtu pėr tė kontaktuar me ~Enigme~ (me Mesazh Privat) Vizito faqen personale tė ~Enigme~'t! Kėrko mesazhe tė tjera nga: ~Enigme~ Shto ~Enigme~ nė listėn e injorimit Printo vetėm kėtė mesazh Shto ~Enigme~ nė listėn e monitorimit Ndrysho/Fshij Mesazhin Pėrgjigju Duke e Cituar
raid
Veteran ne forum

Regjistruar: 01/02/2012
Vendbanimi:
Mesazhe: 1139

Citim:
Po citoj ato që tha ~Enigme~

Me duket mua apo je i vemendshem ti?


T'i kam numeruar ditet nje nga nje
Take care Enigma

__________________
mir..

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Mesazh i vjetėr 05 Shkurt 2015 19:15
raid nuk po viziton aktualisht forumin Kliko kėtu pėr Profilin Personal tė raid Kėrko mesazhe tė tjera nga: raid Shto raid nė listėn e injorimit Printo vetėm kėtė mesazh Shto raid nė listėn e monitorimit Ndrysho/Fshij Mesazhin Pėrgjigju Duke e Cituar
~Enigme~
Simplexity

Regjistruar: 08/10/2005
Vendbanimi: My soul
Mesazhe: 4073

Fatos Lubonja: "....Kujtoj me këtë rast se jemi ndoshta i vetmi vend në botën ish-komuniste që nuk ka ende një libër të vetëm të historianëve shqiptarë që të trajtojë historinë e komunizmit. Shkurt do të thosha se një nga faktorët kryesorë është fakti se elitat që morën, ose më saktë trashëguan pushtetin pas rënies së komunizmit, duke përfshirë edhe historianët, jo vetëm janë rritur me narrativën komuniste, por janë më të shumtët edhe krijuesit e saj."

Mare nga reagimi i Lubonjes ndaj librit e Fabian Katit “Formësimi i kujtesës kolektive” mbi ngjarjet tragjike në Dukagjin, Malësinë e Madhe dhe Postribë në vitet 1945 – 1946. Shkrimi i plote gjendet ketu: http://www.gazetaexpress.com/oped/r...2387/?archive=1

Citim:
Po citoj ato që tha raid
T'i kam numeruar ditet nje nga nje Take care Enigma

Ja ke fut kot. Ti ben mungesa per vete. Mgjth, flm, gjithashtu dhe per ty.

__________________
Fillimi i nje ngjarje, ku shpaloset ne kohe por lind jashte asaj, eshte njekohesisht perfundimi.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Mesazh i vjetėr 19 Maj 2016 17:46
~Enigme~ nuk po viziton aktualisht forumin Kliko kėtu pėr Profilin Personal tė ~Enigme~ Kliko kėtu pėr tė kontaktuar me ~Enigme~ (me Mesazh Privat) Vizito faqen personale tė ~Enigme~'t! Kėrko mesazhe tė tjera nga: ~Enigme~ Shto ~Enigme~ nė listėn e injorimit Printo vetėm kėtė mesazh Shto ~Enigme~ nė listėn e monitorimit Ndrysho/Fshij Mesazhin Pėrgjigju Duke e Cituar
shelgu
-

Regjistruar: 27/11/2007
Vendbanimi: EU
Mesazhe: 8928

Me duket se partite politike vijne ne pushtet si reflektim i situatave brenda nje vendi.
ne rastin e Greqise u rrit influenca jo vetem e partive te majta qe ben fjale Fatosi ne artikull, por edhe atyre te djathta ekstreme dhe jo vetem kaq.
Ritja e influences se ekstremeve eshte nje fenomen i njohur kur populli vuan *ne te gjitha drejtimet).
Nese ne Spane e Itali si edhe ne Greqi dolen ne pah te majtet, aktualisht ne EU ka nje zgjim te dukshem te te djathteve dhe kjo si reflektim i problemeve qe linden nga dyndja e refugjateve.
Austria, si gjithmone eshte e para qe nxjerr ne skene nje kandidat per president i cili cilesohet Nazist neper protestat brenda vendit. Kjo ka tmerruar Europen demokratike.
Ne Angli flitet per pastrim total te refugjateve ne qarqet ekstreme. Ne France ka reagime anti shume te forta dhe po ashtu ne Gjermani.
Si do te jete e ardhmja, koha do ta tregoje, por jam i sigurt qe sa me te shpeshta qe te jene goditjet e ekstremisteve nga arabistani, aq me adekuat do te jete reagimi euripian.

Dy konkuzione te shkrutra:
-Mjere ata femije qe sillen neper europe pa mbrojtje.
-Perhere parate i paguan populli.

Fatos Lubonja mire ben qe flet, po kujt i flet.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Mesazh i vjetėr 21 Maj 2016 23:56
shelgu nuk po viziton aktualisht forumin Kliko kėtu pėr Profilin Personal tė shelgu Kliko kėtu pėr tė kontaktuar me shelgu (me Mesazh Privat) Kėrko mesazhe tė tjera nga: shelgu Shto shelgu nė listėn e injorimit Printo vetėm kėtė mesazh Shto shelgu nė listėn e monitorimit Ndrysho/Fshij Mesazhin Pėrgjigju Duke e Cituar
~Enigme~
Simplexity

Regjistruar: 08/10/2005
Vendbanimi: My soul
Mesazhe: 4073

Elie Wiesel:
"ǒështë indiferenca? Etimologjikisht, fjala do të thotë ‘të mos jesh ndryshe, të mbetesh njëlloj apo, të qëndrosh mënjanë, të shohësh punën tënde.’ Një gjendje e çuditshme dhe e panatyrshme në të cilën zbehet linja ndarëse midis dritës dhe errësirës, midis perëndimit dhe lindjes, midis krimit dhe ndëshkimit, midis mizorisë dhe dhembshurisë, midis së mirës dhe së keqes. Si do të jetë e ardhmja e saj dhe cilat do të jenë pasojat e pashmangshme të saj?... A mund të shihet indiferenca si virtyt? A është i nevojshëm praktikimi i saj në disa raste: për të mos u dëmtuar, për të jetuar normalisht, për të shijuar një të ngrënë të mirë dhe një gotë verë, ndërkohë që bota provon kataklizëm? “Sigurisht, indiferenca mund të jetë tunduese, më shumë se aq, tërheqëse. Është shumë e lehtë të largohemi nga viktima. Është shumë lehtë të shmangim ndërprerjet primitive të punës sonë, të ëndrrave tona, të shpresave tona. Është, në fund të fundit, e vështirë, e rrezikshme, të merremi me dhembjet dhe dëshpërimet e tjetrit... “Në njëfarë mënyre, qenia indiferent ndaj dhembjes së tjetrit, të kthen nga qenie njerëzore në qenie jonjerëzore. Indiferenca, në fund të fundit, është më e rrezikshme se zemërimi dhe urrejtja. Zemërimi nganjëherë mund të jetë edhe krijues. Dikush, nga zemërimi, mund të shkruajë një poemë të bukur, një simfoni të madhe. Dikush bën diçka të veçantë për hir të njerëzimit, sepse është zemëruar për padrejtësitë që shikon. Por indiferenca nuk është kurrë krijuese..."

__________________
Fillimi i nje ngjarje, ku shpaloset ne kohe por lind jashte asaj, eshte njekohesisht perfundimi.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Mesazh i vjetėr 11 Korrik 2016 19:18
~Enigme~ nuk po viziton aktualisht forumin Kliko kėtu pėr Profilin Personal tė ~Enigme~ Kliko kėtu pėr tė kontaktuar me ~Enigme~ (me Mesazh Privat) Vizito faqen personale tė ~Enigme~'t! Kėrko mesazhe tė tjera nga: ~Enigme~ Shto ~Enigme~ nė listėn e injorimit Printo vetėm kėtė mesazh Shto ~Enigme~ nė listėn e monitorimit Ndrysho/Fshij Mesazhin Pėrgjigju Duke e Cituar
Ora tani: 22:48 Hap njė temė tė re    Pėrgjigju brenda kėsaj teme
Gjithsej 40 faqe: « E parė ... « 30 31 32 33 34 35 36 37 38 [39] 40 »   Tema e mėparshme   Tema Tjetėr

Forumi Horizont Forumi Horizont > Tema Shoqėrore > Letėrsia > Ditari > Momente Reflektuese - "FRYMEZIME"

Pėrgatit Kėtė Faqe Pėr Printim | Dėrgoje Me Email | Abonohu Nė Kėtė Temė

Vlerėso kėtė temė:

Mundėsitė e Nėn-Forumit:
Nuk mund tė hapni tema
Nuk mund ti pėrgjigjeni temave
Nuk mund tė bashkangjisni file
Nuk mund tė modifikoni mesazhin tuaj
Kodet HTML lejohen
Kodet speciale lejohen
Ikonat lejohen
Kodet [IMG] lejohen
 

 

Kliko pėr tu larguar nese je identifikuar
Powered by: vBulletin © Jelsoft Enterprises Limited.
Materialet qė gjenden tek Forumi Horizont janė kontribut i vizitorėve. Jeni tė lutur tė mos i kopjoni por ti bėni link adresėn ku ndodhen.