Forumi Horizont Forumi Horizont > Tema Shoqėrore > Besimi Fetar > Feja krishtere > terminologjia spirituale
Gjithsej 3 faqe: [1] 2 3 »   Tema e mėparshme   Tema Tjetėr
Autori
Titulli Hap njė temė tė re    Pėrgjigju brenda kėsaj teme
drite prej drite
Anetar i regjistruar

Regjistruar: 06/03/2005
Vendbanimi: Toronto
Mesazhe: 34

terminologjia spirituale

Perëndia” dhe “Zoti” në gjuhën shqipe
-Ngjyrime kulturore në terminologjinë spirituale

At Foti Cici

Në dëgjim të parë fjala Perëndi duket më rituale, më pak e përditshme, jo e standardit, ndërsa fjala Zot si më e përdorshme nga shqiptarët, më e thjeshtë, e drejtpërdrejtë, jo liturgjike. Ku është ndryshimi midis dy fjalëve? A mund të alternohen këto përdorime në shqipen e sotme? Cili term ka përparësi në përdorim? Ndërsa fillojmë të mendojmë e të pyesim, na del një pyetje tjetër: çfarë gjinie ka Perëndia në gjuhën tonë? A mund të jetë Perëndia e gjinisë mashkullore?

Shumë prej nesh nuk i kanë menduar pyetje të tilla, sepse çdo gjë e natyrshme në gjuhë nuk ngre pyetje. Të huajt, veçse, janë të parët që e shquajnë dukurinë në fjalë, e madje si “çrregullsi”, të paktën, në përpjestimet e gjinisë, por dhe të synimeve kuptimore. Një çast i tillë, si dhe habitorja e vendorëve për t’u përgjigjur, u jep nxënësve të shqipes njëfarë ngushëllimi në ndërlikimet e sigurta të gramatikës sonë. Edhe përkthyesit, sidomos rishtarët e misioneve, befasohen kur për herë të parë iu kërkohet të përkthejnë tjetër për tjetër emra e përemra kaq “absolutë” në gjuhë të tjera.

Në këtë shkrim nuk kam për qëllim arsyetimin e ngurtë të pyetjes mbi gjininë e “Perëndisë”, a të Perëndisë, as thellimin kuptimor tek nocioni “Zot”. Ndalesa ime është vëzhgimi i fjalëve në përzgjedhjet e përdoruesve të shqipes, por sidomos duke lexuar klasikët e letërsisë shqipe, për të regjistruar shpengimin a qëllimshmërinë si ngjyrime etnokulturore. E duke bërë këtë, nuk bëjmë gjë tjetër veçse pohojmë një pikë sfiduese në ideologjinë e lëmit përkthimor të letrave tona.


“Perëndia” dhe “Zoti”

Institucionet e sotme spirituale këmbëngulin se Perëndia është ajo fjalë që shpreh atë që thotë greqishtja Theos dhe anglishtja God, ndërsa fjala Zot është ajo që thuhet Kyrios dhe Lord, përkatësisht te këto dy gjuhë. Por ja që shqipja nuk është kaq e thjeshtë sa ç’duket me të parën. Jemi të detyruar të pranojmë, për të ruajtur përpjestimet historike të shqipes spirituale, se një përdorim i tillë mund të sugjerohet vetëm në gjuhën adhurimore, në terminologjinë liturgjike të ortodoksëve (Flas për zonën ortodokse sepse atje kam liri të plotë përshkrimi e sugjerimi). Përndryshe fjala Zot në shqipe ka të njëjtin përkthim me atë Perëndi, gjë që fjala Kyrios nuk e ka me atë Theos, dhe as fjala Lord me atë God.

Kur shqiptarët shprehen për t’iu referuar realitetit hyjnor, ata thonë, “a beson në Zot”, “a ka Zot”, “t’a bëftë Zoti mirë”, “dhëntë Zoti”, e shumë të tjera, duke e lënë të shprehurit me “Perëndi” për trajtat dialektore, a diçka shumë të veçantë, poetike a rituale. Kjo nuk ndodh në gjuhë të tjera. Në greqishte dhe në anglishte, për shembull, Zoti është biri i Perëndisë, por jo vetë Perëndia.

Bashkëkohës që flasin e lërojnë shqipen standarde, përdorin Zot si përzgjedhje të drejtpërdrejtë, të sigurt në formulim. Për shembull: “…Shqipërinë e ruan Zoti dhe jo qeveria” (Besnik Mustafaj). Ndërsa fjala Perëndi ka më tepër përdorim nuancor, poetik, paksa rrëshqitës nga kompaktësia e standardit: “Fuqi të tilla duken si një perëndi e rrezikshme” (Mimoza Ahmeti). Përveç përzgjedhjes së perëndisë, si përikje tej përditshmërisë në shprehje, duket qartë dhe gjinia e Perëndisë, e cila e ka natyrshmërinë në femërore: “perëndi e rrezikshme”, në një kohë që në terminologjinë kishtare kjo është “mashkullorizuar”: “Perëndi i madh”, për shembull.

Ndryshimi i gjinisë së Perëndisë nga femërore në mashkullore, është aq i vjetër sa ç’është dhe kuptimi i sotëm i kësaj fjale. Shndërrimi i gjinisë u ndërfut si pasojë e ideologjisë së krishterë në përkthim, ku Zoti është i simbolizuar mashkull dhe duhet që me domosdo të jetë i gjinisë mashkullore, siç është në gjuhët origjinale. Shumë pararendës, sidomos Kristoforidhi, iu dorëzuan kësaj bindjeje, duke e gjuhëzuar Perëndinë në gjininë mashkullore. Asnjë botim i traditës, veçse, nuk është qind për qind i njëtrajtshëm në këtë pikë. Edhe Kristoforidhi, si dhe të tjerë mbas tij, ka lënë të dokumentuar shembuj natyrorë të shqipes, ku Perëndia është e gjinisë femërore, dhe jo ashtu siç deshte t’a gjinizonte ai.

Ata që imitojnë sot tekstet e traditës spirituale në drejtshkrim, janë vetë ata me përvojë spirituale. Përndryshe përdoruesit e sotëm përdorin fjalën Zot, ndërsa kur nevojitet Perëndi, kjo shtrihet sipas përmasës së saj kulturore; në gjininë femërore. Një përdorim të kujdesshëm hasa në shtyp, tek po lexoja një shkrim nga një filolog i mirënjohur: ”Po sikur një nxënës (...) të thoshte: ‘Perëndia jonë është i vetmi Zot që bëri botën’...” (Edmond Tupja). Këtu vihet re përkujdesja e shkruesit, sepse gjinia e Perëndisë është femërore, jonë, por më tutje, nga dilema për të shkruar “E Vetmja që bëri botën”, autori negociohet me alternimin “i vetmi Zot”. Por jo të gjithë janë kaq ndijimorë në nuancat e shqipes.

Sidoqoftë, ky përshkrim përmbledhës tregon se, pavarësisht nga ngulmi i institucioneve fetare për disa breza, shqiptarët e sotëm vazhdojnë të ruajnë përdorimin tradicional/kulturor të fjalës Perëndi, duke e lakuar atë në gjininë femërore, por duke u distancuar nga përdorimi i plotë brenda saj, e sidomos duke u siguruar tek fjala Zot, si më përcaktuese në shqipen e sotme.

Në fakt, i Epërmi që na është simbolizuar si i gjinisë mashkullore, teologjikisht është tej gjinive, pra është i pagjinishëm, që për ne njerëzit do të thotë se është i dygjinishëm. Në qoftë se kjo nuk ekziston në gjuhë të tjera bashkëkohore, kush e ka fajin që rasti shqiptar po përdhunohet? Sado absurde që të jetë kjo për ata që nuk e flasin shqipen që për së vogli, rrugëtimi i kësaj trajte të rrallë përmes shqipes së shekujve të fundit shpreh një nga pikat e denja për përqasje ndërgjuhësore. Sikleti për të pranuar një Perëndi të gjinisë femërore, është më i vogël sesa pranimi i dhunimit të intuitës gjuhësore, të paktën në tekstet jashtë adhurimit.

Para se të lexojmë disa nga klasikët tanë, vlen të shënojmë se fjala Perëndi në shqipe fillimisht do të thoshte mbretëri dhe jo Zot. Tek Matrënga, për shembull, Perëndi përdoret në vend të fjalës mbretëri, siç duket dhe nga teksti italisht përbri: Perëndia e qiellvet – il regno di cieli. Ndërsa fjala Perëndeshë përdoret atje për Marinë, në vend të fjalës mbretëreshë: “Falemi, Perëndeshë, ëma e elejmosinit” (dio ti salvi regina madre di misericordia). Kështu është e regjistruar kjo tek autorët e vjetër shqiptarë deri tek Anonimi i Elbasanit, ku Perëndi përdoret me kuptimin Zot, por Perëndesha ende quhet Mbretëresha, për Hyjlindësen, Marinë. Kjo dukuri ka ngjyruar dhe përkthimin e Anonimit në anglishte, nga vetë Dr. Robert Elsie, i cili e përktheu këtë në “Hyjneshë”: “PRDsha denj më gjunjë e ra…/ The Goddess fell to her kness…”. Pra, gjatë një qindvjeçari si lak kohor, mbas Matrëngës, domethënë para Anonimit, midis viteve 1592-1761, duket ndryshimi i kuptimit të Perëndisë në shqipe; nga Mbretëreshë në Zot.


Naim Frashëri: Në zëmrët tënë e gjejmë Zonë

Naim Frashëri përdor me të njëjtën lehtësi Perëndi dhe Zot, përveçse kur kërkon të përftojë rimën, nën shtrëngesën e rrymave poetike të modeleve të tij: “Po të nderojë njeriu njerinë/ e ka nderuar dhe Perëndinë/ Në zëmrët tënë e gjejmë Zonë/ shtëpi’ e ti ‘shtë zëmëra jonë”. Pra, në vitet e tij kuptimi i emrave Perëndi e Zot ishte njësoj si sot, por ama i njëjtë duket dhe përdorimi, gjë që sot është shpërpjestuar.

Perëndia për Naimin ishte ashtu siç e ka shqipja, në gjininë femërore. “Fuqit’ e Perëndisë/ duket tekdo/ se shpirt’i gjithësisë/ po është ajo”. Përderisa Naim Frashëri nuk ishte i krishterë, e kishte më të lehtë të shkruante shqip siç ndjente, ndërsa intelektualët e krishterë ato vite, si Kristoforidhi për shembull, krijonin nën një presion gjuhësor, përderisa ata që investonin për të shtypur librat e tij shqip nuk kishin synime kombëtariste në gjuhë, por vetëm spirituale. Nëpërmjet përkthimeve ne trashëguam shumë, por midis tyre ndjemë dhe tëhuajtje të shqipes.


Faik Konica: Perënditë janë të kënaqura nga patriotizma juaj

Faik Konica përdor më shumë Perëndia sesa Zoti, edhe pse nuk mohon asnjë trajtë. Edhe ky ruan gjininë femërore, por jo gjithmonë: “Të lëvdojmë Perëndinë/ që krijojti bukurinë/... S’është i ashpër, pa mëshirë/ ësht’ i fortë dhe i mirë.” Pak më poshtë Konica flet për Zotin dhe nuk dihet se në ç’varg e ka ndarë nga mendja e tij aq detajuese Perëndinë nga Zoti: “Lëvdim Zotit plot me shie/q’i dha botës këtë hie”. Në prozën shqipe, ku Konica është i përhershëm, ai e ka përdorur gjerë fjalën Perëndi, dhe madje shumë të lakuar në femërore: “Perënditë, thanë pleqtë, janë të kënaqura nga patriotizma juaj...”. Sidoqoftë, ky rast nuk është kaq i vështirë sa ç’është ky që vijon, ku autori ka bërë mbitheksime, gjë që tregon se e ka peshuar mirë përdorimin: “S’ka forcë as fuqi veç se te Perëndia, e Larta, e Madhia!”.

Në gjuhën e Konicës nuk fshihet përkujdesja e intelektualit në përzgjedhjet e terminologjisë, e cila ende sot në lëmin fetar nuk është e shpenguar. Ka disa pika ku Konica jep opinione të vlefshme. Në qëmtimin që vijon, për shembull, bëhet dallim mbi përdorimin shpirtëror dhe spiritual në shqipe, një nuancë që vështirë të përftohet dhe në shkrimet e mendimtarisë së pasdiktaturës: “... muzika, përveç pëlqimit estetik që na jep si art, ka edhe një fuqi spirituale që shvillon hollësin’ e shpirtit”. Dhembshuria për shqipen sot, na çon ndonjëherë dhe në purizëm, si në rastin shpirtëror, me të cilin mjaft bashkëkohës mbulojnë edhe atë spiritual.

Kur Konica fjalëson brenda religjioneve, ai jo vetëm që vëzhgon e respekton shqipen e tyre, por përdor e ndihmon, qoftë dhe kur rrëmbehet: “... e, me ato duar qi në mëgjes zunë Eukaristin të peshosh copët e turpëshme të botës”. Tek e njëjta polemikë me atin katolik, ai e nuancon debatin duke ruajtur termat gjuhësorë të kundërshtarit: “T’isha ipeshkëv unë, një zet-e-katër orë nuk u a kisha për të lënë më meshën priftërve si ty”. Ndërsa kur i referohet Nolit, ai e përmend atë si Peshkop dhe jo Ipeshkëv, sepse dëgjon e sugjeron edhe për fjalësin ortodoks. Po kështu, Konica përdor saktë drejtshkrimin e titullit të priftit: “... e kish shkruar me talent At Fan S. Noli”. Por trajta At përdoret nga Konica për etër ortodoksë e katolikë: “At Gjeçovit në Shkodër”. Ekzistojnë sot sugjerime nga përdorues të kujdesshëm të shqipes, të cilët parapëlqejnë Atë, dhe jo At, por kjo ka dalë nga përdorimi i natyrshëm i standardit. Drejtshkrimi At është imponuar tashmë në shqipe.


Lasgush Poradeci: O Zot, po rroj pendesën e jetës mź së nxire

Deri këtu, pavarësisht nga parantezat e Konicës, pamë se rilindasit janë kaq të shpenguar me “femëroren” e Perëndisë, saqë e lakojnë në sipërore, duke përveçësuar madje dhe mbiemrat “e Saj”. Duke kapërcyer shqipen eksperimentuese të Konicës, pothuaj kudo gjetkë gjejmë përdorimin e fjalës Zot, në vend të Perëndisë. Me epërsinë e përdorimit të sotëm, kjo duket kthjellët tek poezia e Lasgush Poradecit, pothuaj në gjithë veprën e tij, por sidomos në përsiatjet e tij filozofike: “O Zot! Po rroj pëndesën e jetës mź së nxire...”, duke e titulluar madje poezinë “Njeriu dhe Zoti” . I veçuar nga tokësorët, por dhe nga të shenjtat e tyre, ky poet nuk kapet kurrë liturgjik në përzgjedhjet e tij gjuhësore.

Ndërsa Zoti është fjala që Lasgushi ka përdorur më shumë, Perëndia përdoret nga ai me nuanca spirituale, njësoj siç e përdorim sot: “Një çikë frymë shentërije/ një çikë erë perëndi”, tek poezia “Era e perëndisë”. Kjo poezi mban nënshkrimin se është shkruar një të diel në mëngjes, “në shtrat”, në një rrugë me emër shenjtori, ndërsa të tjerët po shkonin të luteshin në kishë, ku pa dyshim Llazari i vogël pati konsumuar qindra orë, të paktën, të kureshtjes fëminore, të denja këto për një pickim të pashëruar të mekanizmit gjuhësor. Atje, në tempull, gjithçka përkthehej në shqipen dialektore të mjedisit, lektike apo semiotike, pavarësisht se ishte apo s’ishte Perëndi... Por ky është një hamendësim, i cili edhe sikur të mos përjashtojë hipotezën, nuk del nga tejdukshmëria e shqipes së Lasgushit.


Migjeni: Të lutem, o perëndi, për një simfoni

Ndërsa në shqipen brilante të Lasgushit i Epërmi ishte Zot, tek Migjeni nuk mund të mos jetë Perëndi. Profet i të mjerëve, përdëllyes i të trishtuarve, ai që ngushëllon mbasi godet e hedh drejt vetënjohjes, tek thelbi i dhimbjes së bashkëkohësve, Migjeni i ka frazat si rrokje rituale, në kundërshti me përditshmërinë, zanimi i së cilave është gjuha e amëshuar e poetit, brejtja vetmevete e monologu për botën, zëri i atij që thërret në shkretëtirën e doktrinave spirituale e të zakoneve etnokulturore, të cilat po përvetësoheshin e po funksiononin si njerivrasëse. Ashtu si dikush, shumë larg nga Shqipëria, do të shkonte në seminar ortodoks, e që andej mbas ndriçimit, a errësimit, do të skeletonte me të njëjtat eshtra zhvendosjen e një perandorie, të cilën Migjeni kishte fatin të mos t’a shihte në të gjallë të tij në Shkodër, vetë ai përftoi në seminarin ortodoks, si pasojë e përsëritjes tekstuale, si shprehi rituale të paktën, vargëzime të tilla: “Të lutem, o perëndi/ për një simfoni/ të dëfrej në lumni”. E çfarë tjetër?

Sidoqoftë, kjo është një nga substancat e esencës Migjeni. Nëse e përgjithësojmë referimin e tij, në pjesën më të madhe poeti nuk është “lutës”. Në shumicën e rasteve ai është krejt ndryshe. Mbasi çan një vertikale të guximshme me qiellin, duke mbushur humnerën me duhmë, në vend të temjamit, horizontalja e Migjenit me tokësorët nuk bën gjë tjetër veçse kreshpëron shestimin e një kryqi, të një dhimbjeje: mjerimi i shqiptarit, pa e përmendur me emër. Siç duket, kur njeriu mjerohet, ai shtingëllohet, shfisërohet, por nuk zhvargëzohet. E si mund t’a lejojë ai pastaj gjuhën e botës të tëhuajë gjuhën e poetit, të shenjtat e tij, ku edhe një presje kryen funksione të mistershme. Migjeni parakalon në letrat shqipe jo si kalorës elitar, por si shtegtar eklektik, prandaj dhe nuk i pengon subjektet të artikulohen jo-poetikisht në tokën e tij, mjafton të thonë të vërtetën, sepse me poezi Migjeni vuan t’iu lëçitë shqipfolësve vdekjen e njeridashjes: “-A po na fal ndoj send zojë? - Zoti të dashtë!” Dialektika e së folmes vendore.

Poezia e Migjenit vizatohet si kundërdogmë për përmbysje, pafuqishmëria ndaj hipokrizisë së institucionalizuar, prandaj dhe e klithur me të madhe. Ndërsa Migjeni vetë zgjedh të bëhet mik i gjehenës së religjioneve të shthelbësuara ndër shqiptarë, dëgjohet opinioni spiritual i intelektualit (“specialisti i kulteve”, siç mund të quhej sot që nuk ka të tillë), ai që në njëjtën kohë paralajmëron esencën e klerit, pavarësisht nga pozita laike apo etiketa e keqkuptuar: “Zoti ndoshta kujdeset për trumcakë edhe priftënt, por për mue s’e besoj”. Në të folmen e qytetit të tij.

Duket se institucionet tokësore, edhe pse të sendeve hyjnore, kanë rënë dhe e kanë vrarë poetin, në të njëjtën kohë me sëmundjen e pashërueshme që i kumtonte vdekjen çdo agim. A mos vallë plagosja e thellë frymore që kërkon t’a përjetësojë në vepër, fshihte një traumë të pashëruar shpirtërore në seminar, të cilën ai e bëzan si hakmarrje spirituale, pa e përshkruar fare, si e vetmja mbetje pasionesh për një të rënë? Ndërsa plagët e shpirtit nuk kanë shpirt, prandaj dhe nuk kanë përkatësi religjioni, plagësit-specie që nga ai çast kthehen në zëra të kudomishëruar. Përndryshe përse kaq i lakuar zëri liturgjik Perëndi, në një vepër kaq të kursyer me gramatikë? Ndoshta, ja pse duhet ndjerë Migjeni, përndryshe ai ka të drejtë të jetë gjykatar: “S’duem, për hir/ të kalbësinave të vjetra, që kërkojnë ‘shejtnim’”/ të zhytemi prap në pellgun e mjerimit/ që të vajtojm prap kangën e trishtimit”. Amin!

Kaq spiritual me dhimbjen, por dhe kaq i ndjeshëm me gjuhën, Migjeni ruan përdorimin liturgjik të ortodoksëve Perëndi, dhe jo Hyj, siç mund të pritej kjo nga një poet ritual i gegërishtes. Por kur ai përdor shumësin, prapë për ritualizim, humbet brenda mistereve të shqipes, tek feja e poetit: “Njeriun-paljaço e krijoi absurditeti për me argtue hyjtë e natës, dritën e ditës dhe krijesat e dorës tjetër”.

Interesant në tekstualitetin e Migjenit është përdorimi i mbiemrit hyjnore, i cili mbizotëron edhe në standardin e sotëm. Tek ky përdorim Migjeni jep përshtypjen se e ka menduar disa herë, dhe madje të numërt e ka renditur, problematikën tekstuale: “Atëherë, në kët pezullim të njeriut, u zgjua në të ajo që nuk asht prej kësaj bote, ajo gjasend që i thotë pjesa qiellore, hyjnore, perëndore e ku dij ma... “. Por edhe sikur ky të ishte një çast i vetëm, gjetkë ai vërtetohet njësoj përshkrues: “... meritimi i lavdës nuk është tek ajo vetë, por tek ajo gjasend q’i thotë qiellore, hyjnore, perëndore e ku dij ma se kjo e bani njerëzinë t’i shpalli ultimatumin vetes”. Përsa i përket këtij përdorimi, Konica e Noli, edhe pse më afër një shqipeje më përfshirëse sesa gjuha vetëmbrojtëse e Migjenit, parapëlqejnë “e perëndishme” dhe “perëndore”, në vend të “hyjnore”.

Ashtu siç ka vënë radhë në përdorimin e mbiemrave, duke vënë hyjnore të parën, siç u trashëgua në shqipen e sotme, njësoj Migjeni rendit Perëndinë dhe Zotin, temën e leximit tonë “... e tërhiqte për kin të palltos, por lehtë, shum lehtë, se kish frikë mos të zgjojë mnin e zotit, e perëndisë, e dreqit, mnin e këti njeriu-zotni deshta të them”. Zoti ishte i pari, sepse është i njerëzve, perëndia është e dyta, sepse është e poetit, para se ai të humbasë në hyjnajë... Pra, përmes poezisë, fillit të kërthizës, por dhe referencës tekstuale në poezi, si lajm gramatologjik, Migjeni ndihmon bashkëpërdoruesit e shqipes, duke bërë lojë me ta; një lojë si opinion i mirëfilltë albanologjik.

Duke ecur në këtë lexim të Migjenit, bindemi se sjellim një enigmë për përsiatje të mëtejshme, sesa një përgjigje ndaj një pyetjeje. Përderisa tema jonë është e ngushtë, mund të them se përdorimi i termave Perëndi e Zot nga Migjeni është debatues edhe për pikëpyetjen ortodokse “toskërishte-gegërishte” në të kaluarën, aq më tepër kur nuk është folur për nuancat gjuhësore të gegëve ortodoksë, siç ishte Migjeni, por dhe të tjerë, e madje teologë e hierarkë të KOASh-it.

(Përdorimi “ortodoks” këtu nuk bëhet për të përcaktuar përpjesat e Migjenit me fenë, sesa përkatësinë e tij kulturo-spirituale, e cila është e cekët të mohohet me motive institucioni, në një kohë që ky poet është kaq mësimdhënës për klerin shqiptar të pasdiktaturës, sidomos për të rinjtë, për seminaristat, ku Milloshi përkiste, pavarësisht nga rrethanat, për t’iu kujtuar atyre të njëjtën përvojë kulturo-spirituale, e cila në vitet 30 ishte vetëm në fillimet e saj, por që sot është zotëruese. Disa poezi të Migjenit janë topikë të gatshëm për biseda, në qoftë se një prift ortodoks nuk fshihet nën mjerimin e përmbajtjes njerëzore, sidomos kur i dhimbset më shumë shqiptari i sotëm).

Pra, lexuam këtu një poet me një të kaluar të pasur gjuhësore, përmes leximeve të mirëfillta në disa gjuhë, e në disa trajta tekstuale brenda shqipes, i cili jep shenja terminologjie në tekstualitetin e tij. Për sa i përket përpjestimeve të sotme në përdorimin e dy termave në fjalë, a përkatësve të tyre, nga folësit e gegërishtes më shumë përdoret nga ata Zoti, njësoj si në shqipen standarde: “…pse nuk ka ideal ma të lartë ‘tash e përgjithmonë e jetës’ se me njoftë Zotin, me pranue qenien e Tij, se me e dashtë Zotin, me i shërbye e me jetue për Atë” (Ipeshkëv Zef Simoni).


Fan Noli: Ti moj Perëndi e Dashurisë, shpëtona

Duke lexuar një vepër të hershme letrare të Nolit, pesë vjet më të vjetër nga viti 1907, kur u botua e përkthyer nga greqishtja në shqipe, menjëherë vëmë re se Noli këmbëngul në përdorimin Perëndi, dhe jo Zot, gjë që e ruajti gjer në fund të krijimtarisë së tij (Tema jonë është përdorimi Perëndi si Theos në greqishte, sepse Kyrios është përkthyer nga Noli në Zot). Ndërsa Migjeni kujdesej më tepër për thelbin e gjuhës, dhe jo për mbaresat e saj, sepse që të dy autorët kishin probleme me shqipen, pavarësisht se nga pozita të ndryshme, Noli mbeti një përdorues emocional i toskërishtes. Tek përdorimet e Nolit mund të zbulohen shumë emocione të autorit, ose të zhduken krejt. Djaloshi i ri që përpiqet të shkruajë shqip, ruan trajtat kulturore të saj, ato që trashëgoi nga Thraka e largët, të përqasura e të njelmësuara me të folmet e bashkëmërgimtarëve nga Toskëria; për t’i imponuar në letër.

Si pasojë e këtij sfondi etnogjuhësor, Perëndia është e gjinisë femërore, dhe madje me një theksim të dyfishtë, të pazakontë, nga shkruesi: “Ti moj Perëndi e Dashurisë, shpëtona.”. Jo vetëm që është e Dashurisë, por moj e bën këtë përdorim krejt të lakuar në femërore. Përderisa kemi një përkthim këtu, dhe jo një tekst origjinal, është e natyrshme që përkthyesi të jetë menduar mirë kur e ka përkthyer nga greqishtja. Nëse e përkthejmë mbrapsht në greqishtje, kjo frazë mund të ishte “O Theé”, ose “Re Theé”, gjë që atje sidoqoftë dëgjohet si një thirrore e ashpër, ndërsa në shqipe përkthimi del ëmbëlsisht ledhatues: Moj! A tingëllonte kjo njësoj për Nolin e atëhershëm gjuhësor, apo është e kotë të rendësh mbas një përkthyesi që nuk kapet gjithmonë i përkthyer?

Mbas këtij eksperimenti, e shohim Nolin të përdorë trajta të ndryshme gjinore brenda një fjalie: “Perëndia jonë s’është def, ose kulçedrë, është ay me të cilën merret Jakovi dhe e shpie poshtë, është shkalla me të cilën të ngrenë ëngjëjtë mi fron’ e tij”. Por si mund të jetë Perëndia jonë, dhe pastaj të bëhet ai, jo ajo, dhe pastaj e tij? Kjo tregon se “korrektesa” gjinore e të Epërmit nuk përfshihet në axhendën e atëhershme të Fan Nolit si autor, ndryshe nga ç’do të shohin në vijim.

E njëjta luhatje në përdorimin e gjinisë së Perëndisë, në krahasim me dramën Israilitë dhe Filistinë, regjistrohet dhe në përkthimet e para liturgjike të Nolit, 1908-1914, ku përkthyesi në parim përdor gjininë femërore të Perëndisë, por herë pas here kapet “i influencuar”, njësoj siç pamë tek drama në fjalë. Dy shembujt e mëposhtëm qëmtohen nga libri i parë dhe ai i fundit i kësaj periudhe përkthimore, me një hapësirë pesëvjeçare nga njëri-tjetri: “... Perëndia jonë njerzidashëse, që i akseptoj n’Alltar të tij të shëntë...” (Librë e Shërbesave, 1909, f.99), dhe “Të falurit t’im Pérëndisë do t’ia dérth, dhé atī do t’i trégoj hidhërimét é mia” (Lutjesore, 1914, f. 85). Pra, ndërsa përkthyesi përdor planifikueshëm gjininë femërore të Perëndisë, trajtën kulturore jonë, ka raste, përmes një korpusi të dendur tekstesh të atyre viteve, kur “hija” e Kristoforidhit, ose hijet e përbashkëta, nuk e trashëgojnë përkthyesin të njëtrajtshëm, prandaj dhe Perëndia jonë bëhet herë ajo e herë ai, apo atij, e tij...

Ndryshe është në periudhën e dytë të përkthimeve kishtare, 1941-1952, ku Noli e “mashkullarizoi” Perëndinë kryefund. Një nga arsyet e ideologjisë së Nolit mbi gjininë e Perëndisë, ishte shmangia nga çështje që kërkonin debate teologjike. Në këtë rast gjinia nuk shpjegohej ndryshe nga Kristoforidhi në të kaluarën, apo nga ortodoksia zyrtare në Shqipëri, në të tashmen e tij, përveçse me motive teologjike, mbi simbolikën mashkullore të Zotit të krishterë, si model i gatshëm në marrëveshjet përkthimore (Le të merreshin teologët me asi punësh...).

Nga pikëpamja tekstuale, një nga ndryshimet gjuhësore midis dy periudhave përkthimore nuk është ecuria e autorit në shqipe, a ngurtësia në terminologjinë kishtare, siç mund të priste dikush, sesa lëmimi i pikëpamjes gjinore në tekstualitet. Jo vetëm në adhurim, por dhe në letërsi, Noli dokumentoi të njëjtën gjë, duke vijuar përdorimin e Perëndisë në mashkullore: “Ja ku të vinj, o Zot, dhe prokllamonj që je/ I mir’ i ëmbl’ i dhëmpshur, Perëndi i Jetës/ I vetëm që di se ç’bën dhe përse” (Vajtim për bijën,V. Hugo, 1961) . Duke e trajtuar veten si nxënës në shqipe, për gjithë jetën, nga njëra anë Noli respektonte intuitën e tij kulturore të toskërishtes, por nga ana tjetër pranonte sugjerimet e një realiteti tejkalues; me modesti tërheqëse.

Kur pranoi Perëndinë në mashkullore (Perëndi i Jetës dhe jo e Jetës), jo vetëm që Noli ra dakord me Kristoforidhin, ndryshe nga më parë, por u bë më i shtirur në terminologji, edhe pse në kahun e ndërsjelltë; Kristoforidhi i pati mëshuar purizmit, duke shkulur nga gjuha çdo fjalë të huaj, qoftë dhe me rrënjë njësoj të thella ndonjëherë, ndërsa Noli tashmë po përjetësonte fjalë të huaja në shqipe, të cilat në periudhën e parë ishin më të pakta, plus që ishin dëgjuar atëherë si kalimtare, përderisa fillimi i veprës liturgjike ortodokse përkoi me fillimin e priftit të ri në letrat shqipe.

Disa prej këtyre fjalëve të huaja janë krejt të pashpjegueshme, sidomos nëse nuk thellohemi në botën kulturore të autorit. Për shembull, është e lehtë të anashkalojmë foljen “akseptoj” që hasëm më sipër, sepse kjo konceptohej në vitet 10, por çfarë hiri përçon folja “prokllamonj” në vitet 60, për një autor të plakur në lëmin e përkthimit? Ose më mirë, në çfarë ujëvare gjuhësore zbrisnin shkrimtarët bashkëkohës në Shqipëri, dhe ku mëtonte të ngjitej e të mbetej Fanoli? Asnjë autor nuk i shpëton dot njerishmërisë së tij.

Gjuha e viteve 60 në Shqipëri, në krahasim me prelatin e mërguar, të jep përshtypjen se lëvrohet në një shekull tjetër. Pra, për sa i përket gjuhës letrare, Noli këmbëngulte në vetvete. Ndoshta përkushtimi tek anglishtja, si gjuhë parësore për të, për më të dashurit e përditshëm, por dhe për grigjën e tij; varfëria e shqipes së gjallë të bashkëbiseduesve në mërgim, përderisa shumica e shqiptarëve të ardhur nga Shqipëria ishin të paarsimuar e tashmë të moshuar, domethënë gjuhësisht të zhbalancuar (për dijetarin e zhgënjyer nga mësimi, shqiptarët nuk shkaktonin më çastet e shkuara ngazëllyese, kur ata dinin vetëm shqip dhe vetvetishmëria shprehimore i kishte shndërruar në subjekt hulumtimi kulturor); vetëveçimi gjuhësor i intelektualëve të tjerë shqiptarë në ShBA; përsiatja e tij e përhershme me një botë tjetër tekstuale, e cila më në fund e mundi kërshërinë, e të tjera shkaqe, nuk ishin pak.

Librat që i dërgonin Nolit nga Shqipëria, jo vetëm që ishin një grimë e gjithë asaj gramatologjie që po rrëmbehej kaq tekstualisht, por ka të ngjarë që Noli të mos i lexonte fare, përndryshe si mund t’a anashkalonte ai detyrimin e intelektualit për të lexuar e cituar veprat e bashkëkohësve? (Noli nuk jep shenja bashkëlidhjeje me ato rryma filozofike ku mund shpërnjihen veprat e bashkëkohësve me motive përkatësie). Nëse debatojmë sot mbi sensin, tiparet dhe imponimin e një Shqipërie virtuale, tej gjeografisë a pikave të prekshme, lidhja kulturore e Nolit me realitetin shqiptar mund të kuptohet si e paraprirë.

Le të kthehemi tek qerthulli i kësaj trajtese, tek përdorimi Perëndi dhe sidomos tek femërorja e mashkullorizuar në shqipe. Mbas gjithë këtij leximi, ku pamë përpjekje institucionale për të planifikuar tendencat gjinore të emrave gramatikorë, ekzistojnë dëshmi të mjaftueshme se kjo nuk funksionon gjithmonë shpenguar as në tekstualitetin e sotëm ortodoks. Megjithëse Libri i Shërbesave është botuar e kontrolluar shumë herë në shqipe (1909-1994), prapëseprapë tek botimi i fundit ka raste kur Perëndia është në femërore. Për shembull, tek “Urata e himnit Kerubik”, ndërsa teksti fillon me gjininë mashkullore, “… se vetëm ti, o Zot Perëndia ynë, i sundon qielloret…”, më poshtë përfundon në femërore: “Ai që pranon dhe që jep vetveten, o Krisht Perëndia jon녔.


Jakov Xoxa: O zot, përbuzja jote qenka si shiu

Në të njëjtën periudhë tekstuale për Nolin dhe shqipen, në vitet 60, le të shohim përdorimet Perëndi dhe Zot tek bashkautorët e tij në Shqipëri. Po lexojmë shkrimtarin Jakov Xoxa, si një nga më të spikaturit ato vite, por sidomos shkrimtarin që lakonte më shumë atëherë dy termat e këtij debati: “Shyqyr që na takoi perëndia rrugës, se zoti e di si do të rronim kështu të gjallë mes të të vdekurve e të vdekur në mes të të gjallëve...” (Lumi i vdekur, 1967, f. 160). Në këtë fjali duket se në fjalësin e shkrimtarit dy termat Perëndi e Zot kanë të njëjtën rëndësi. Përderisa është një fjali rrëfyese, me nota bisedimore dhe të çiltëra, perëndia është e para.

Por kur personazhet janë shpërthyes, ajo që vjen e para të artikulohet është Zoti: “O zot! Përbuzja jote qenka si shiu, merr që lart poshtë: Beu përbuz agallarët, agallarët subashllarët, subashllarët kosovarët, kosovarët myzeqarët, myzeqarët sarakaçanët, sarakaçanët evgjitët, evgjitët arixhinjtë, arixhinjtë... O zot! ǒështë ky mallkim i yt që bije nga lart mbi njerëzi!” (f. 205). Përdorimi ritual i Nolit (Perëndi), pra, është larg përdorimit të natyrshëm në shqipen letrare (Zot). Duke lexuar Lumin e vdekur ndjen dikush se kjo gjuhë që ishte dje, është sot, do të jetë dhe nesër; i njëjti truall.

Nuk ka dyshim se në shqipen e atyre viteve Zoti përdoret pothuaj nga të gjitha personazhet, pavarësisht nga kategoria e tyre gjuhësore. Në thirroret e përsëritura Perëndia futet vetëm për t’a bërë më shkrehëse në përdorim, ose për të mbrojtur prozën nga vjershëzimi:

“O zot, po shuajnë kasollen e po mbytin robt! ... dhe brodhi, nëpër ujë, drejt mesores, për të dalë përjashta.”
“O perëndi, ç’është kjo kështu? Paskan zbrazur puset mbi kasollen time!... Po njerëzit ku kanë vajtur?”
“O zot” U ngjall lumi i Vdekur!... klithi gruaja, vetëm, në mes të ujit dhe të shiut; të ujit që rritej çdo hap nga toka e të shiut që shtohej çdo minutë nga qielli” (f. 283-284). Nuk ka nuanca dalluese në këto tre përdorime, sepse Perëndia ndërfutet sa për freski, për të mos monotonizuar përdorimin zotërues, Zot.

Siç shohim më sipër, dy emrat e përveçëm Perëndi dhe Zot shkruhen me shkronjë të vogël, si në gjithë romanin, gjë që ekziston vetëm pjesërisht tek Migjeni e Lasgushi, duke dhënë përshtypjen e letrarizimit të terminologjisë spirituale. Viti 1967, kur u botua ky version i ripunuar i Lumit të vdekur, ishte viti “antihyjnor”; që nga shkurti e deri në nëntor u trajtëzua procesi për shpalljen e Shqipërisë institucionalisht ateiste. Nuk dimë nëse ky drejtshkrim ishte i autorit apo i shtëpisë botuese. Nga ana tjetër, duke lexuar zot dhe perëndi, vetë kjo të jep një ndjesi shplodhjeje, sidomos sot, kur shkronjat e mëdha në terminologjinë spirituale rrezikojnë të mbysin gjithë shkronjat e vogla, e ndonjëherë dhe ndonjë drejtshkrues.

Kjo mëtohet nëpërmjet hijes së anglishtes a të greqishtes, fjala bie, edhe pse përdorimi pa vend i shkronjave të mëdha e banalizon domethënien e termave, sepse shqipja, duam s’duam, ka çarë një shteg tjetër gjuhësor. Gjithsesi, Jakov Xoxa regjistron me një vëzhgim të mprehtë gjuhësor në tekstualitetin e tij. Ka pasur epoka tekstuale kur nuk kishte shkronja të vogla. Çdo dorëshkrim përjetësohej vetëm me shkronja të mëdha, e madje pa shenja pikësimi. Të njëjtën ndjesi të jep ndërsjelltas dhe vogëlshkronjëzimi si veçori, kur periodizojmë një letërsi vendore; tek Lumi i vdekur.

Jakov Xoxa duket se jo vetëm regjistron të folmen e personazheve të tij, por na sjell nuanca që shprehin ideologjinë shprehimore të tyre. Për shembull, që të kthehemi tek gjinia e Perëndisë, në gojën e at Thanasit shohim të përdoret disa herë Perëndia, si zëdhënës i ritit dhe folës i mistereve, dhe madje e përdorur në mashkullore, ashtu siç do t’a përdorte një prift ortodoks që i qëndron besnik atyre gjërave që i thonë shkrimet e tij: “Perëndia, i paçim uratën, që është shënjt mbi shënjtë e s’di nga prapësitë e djallëzitë e Satanit...” (f. 630). Pra Perëndia është shënjt, jo shenjtore, sepse ati e përdor në mashkullore, ndërsa kudo gjetkë në roman përdoret nga “laikët” në femërore; flasim për ato raste kur e përdorin, sepse rëndom ata paraqëlqejnë Zotin. Gjithashtu dhe nuancat e së folmes gege në dialogët e romanit sjellin trajtën Zot dhe jo Perëndi: “Jo, asha zotin, për pa me u shndosh Sulejman Tafili, s’la kush me i qit fjalë për kët!” (f. 594).

Zot a Perëndi?

Duke mbërritur tek Jakov Xoxa, tek gjuha “standarde” e Lumit të vdekur, ndihemi sikur kemi gjetur fillin e këputur të terminologjisë spirituale, në vitin 1967, atë që vazhdojmë të endim sot e për shumë kohë. Nga sa u thanë në këtë trajtesë, del se fjalët Perëndi e Zot janë të njëkuptueshme e të barabarta në shqipen e dy shekujve të fundit, të paktën, pavarësisht nga luhatjet e përdoruesve e larmia e lëndës. Edhe pse fjala Perëndi ruan nuancat e saj tek disa autorë, me lërimin e shqipes si gjuhë kombëtare, e sidomos si gjuhë letrare, përdorimi Zot ka marrë përparësi si një përzgjedhje e vetvetishme, e paplanifikuar në burimet standarde të gjuhës. Veç kësaj, gjinia femërore e Perëndisë, atje ku përdoret, është një lëvizje njësoj spontane për përdoruesit e shqipes letrare, sidomos kur ata artikulojnë jashtë hijes së terminologëve spiritualë, të cilët e mëtojnë në mashkullore, me motive ekskluzive.

Që nga Naim Frashëri e gjer tek Jakov Xoxa, e që atëherë e deri më sot, pamë se përdorimi Zot është zotërues për shqipfolësit, të paktën jashtë shprehjeve rituale e tej shkrehjeve emocionale. Zoti është përzgjedhja më e afërt gjuhësore për atë që në greqishte është Theos e në anglishte God, pavarësisht se kjo nuk përkon me ato gjuhë me të cilët janë në kontakt shqiptarët e sotëm.

Sa për përdorimin “tradicional” të termit Perëndi, i cili është shumë më i ri në shqipe, me këtë kuptim, është në intuitën dhe motivet e përkthyesve për të përcaktuar përzgjedhjen, por sidomos gjininë e tij. Është shumë vështirë të mos përdoret ky term në adhurimin ortodoks, të paktën sot, por njësoj e vështirë është vërtetuar gjinia mashkullore e këtij emri, e cila u shartua nga femërorja. Jam i mendimit se alternimi është e vetmja zgjidhje për këtë periudhë gjuhësore.

Personalisht, duke u munduar të gjej një tekst sa më përfshirës mbi terminologjinë ortodokse, përktheva nga anglishtja librin The Orthodox Way, i teologut anglez Kallistos Ware. Versioni i parë paraqitet me përzgjedhjen Perëndi, tek-tek e alternuar edhe me Zot, përderisa kështu e përdorin në shumicë ortodoksët, por ama nuk pranova në përkthimin tim gjininë femërore të Perëndisë, përveçse në citimet biblike e liturgjike, për të ruajtur poetikën e trashëguar të adhurimit ortodoks në shqipe. Mospërdorimi i gjinisë mashkullore në bisedë e në mësimdhënie, rrjedh nga përvoja jonë gjuhësore, përderisa intutita ime shprehimore nuk u influencua nga terminologjia e shqipes adhurimore, përderisa jam larguar nga Shqipëria para rilëvrimit të shqipes spirituale. E si unë janë afro gjysma e folësve të këtij lëmi.

Versioni i dytë, Udha ortodokse-2005, paraqitet në Internet pa mohuar versionin e parë (Udha ortodokse-2004). Në këtë botim virtual përzgjidhet Zoti për God, duke lënë Perëndi vetëm në citimet biblike e liturgjike, për t’a afruar tekstin edhe për ata që nuk kanë përvojë rituale. E kësisoj sugjerojmë në shqipen e pasdikaturës. Ka të ngjarë që edhe në këtë version të fundit, megjithë mundimin për të qenë sa më “i përsosur” në përkthim e në drejtshkrim, të gjenden luhatje në përzgjedhjen e dy termave a në gjininë e Perëndisë, siç pamë dhe tek Libri i Shërbesave, ripunuar disa herë në shqipe nga KOASh-i. Sado që të luftojë njeriu, qoftë dhe për disa breza, gjuha shqipe qenka si shpirti; ku i teket fryn...

Bota Shqiptare, 27 janar-24 shkurt 2005

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Mesazh i vjetėr 06 Mars 2005 22:38
drite prej drite nuk po viziton aktualisht forumin Kliko kėtu pėr Profilin Personal tė drite prej drite Kėrko mesazhe tė tjera nga: drite prej drite Shto drite prej drite nė listėn e injorimit Printo vetėm kėtė mesazh Shto drite prej drite nė listėn e monitorimit Ndrysho/Fshij Mesazhin Pėrgjigju Duke e Cituar
kontinenti
Blujtes

Regjistruar: 14/09/2004
Vendbanimi: mbi kete planet
Mesazhe: 4934

Re: terminologjia spirituale

[QUOTE]Po citoj ato që tha drite prej drite
Perëndia” dhe “Zoti” në gjuhën shqipe
-Ngjyrime kulturore në terminologjinë spirituale

At Foti Cici

Në dëgjim të parë fjala Perëndi duket më rituale, më pak e përditshme, jo e standardit, ndërsa fjala Zot si më e përdorshme nga shqiptarët, më e thjeshtë, e drejtpërdrejtë, jo liturgjike. Ku është ndryshimi midis dy fjalëve? A mund të alternohen këto përdorime në shqipen e sotme? Cili term ka përparësi në përdorim? Ndërsa fillojmë të mendojmë e të pyesim, na del një pyetje tjetër: çfarë gjinie ka Perëndia në gjuhën tonë? A mund të jetë Perëndia e gjinisë mashkullore?
[QUOTE]
Drite prej drite....mmmm...sa emer te bukur qe keni zgjedhur.Por meqe keni deshiren te merreni me gjuhesi, atehere edhe emrin tuaj shkruajeni sipas drejtshkrimit....pra duhet ta filloni me germe te madhe.
Tani.......le te dalim ne analizen e shkrimit tuaj.
E para...pa asnje paragjykim, po ju them se shpesh here ne kete leter tmerresisht te gjate keni dale nga tema disa here. ( Kjo gje nuk i falet dikujt qe e vret pak mendjen per gjuhesine)
Ne fjalite e me siperme keni thene se:fjala Perendi duket jo e standartit. Jeni i sigurte zoteri per kete pohim tuajin? Qe te thoni - jo e standartit, eshte njesoj si te krahasoni televiziorin pa ngjyra me ate me ngjyra, sepse i pari nuk eshte me i standartit bashke kohor.
Keni thene : jo liturgjike.
Cfar kuptoni ju me kete fjale ?
Ne qoftese fjala Zot, eshte si me e perdorshme nga shqiptaret,kjo vjen per arsyen e thjeshte se fjala Zot eshte me e shkurter, ka vetem nje rrokje,por, kjo nuk do te thote se kjo fjale nuk na qenka liturgjike.
Me qe i jeni referuar anglishtes, ne ShBA laboratorit ne gjuhen e perditshme i thone Lab, kurse doktorrit i thone Dok....pra kjo ishte per shkurtesine e fjales ,dhe qe nuk kane te bejne aspak me mos liturgimin e tyre.Pra sipas arsyetimit tuaj duhet te vrasim mendjen se cila nga keto fjale Dok....dhe Doktorr eshte me e rendesishme dhe ku eshte ndryshimi ndermjet tyre( ! ).....
Keni thene: ku eshte ndryshimi ndermjet ketyre fjaleve?
Une besoj se ju a dhashe pergjigjen me lart per kete pyetje.
Keni thene:ndersa fillojme te mendojme e te pyesim, na del nje pyetje tjeter:cfar gjine ka Perendia ne gjuhen tone?
Habitem se si ka mundesi qe dikush qe na qenka edhe perkthyes (te pakten keshtu e kuptova per ju) te beje kete lloj pyetje.Me vjen keq qe dikush qe levron gjuhen ende nuk e ka gjetur gjinine e vertete te kesaj fjale.
Me shume me shtohet habia tek pyetja e me poshteme ku keni thene:
A mund te jete Perendia e gjinese mashkullore?
Me kete pyetje qe keni bere une kuptoj se qe ne fillim te ketij shkrimi,ju keni hyre me mendimin e femritetit te kesaj fjale, sepse para kesaj pyetje keni pyetjen tjeter e cila thote:cfar gjinie ka Perndia ne gjuhen tone? Me pas ju ka shpetuar mendimi qe ju vete keni ne koke me pyetjen: A mund te jete Perendia e gjinise mashkullore?
Pra ne kete rast, ju i dashur zoteri kerkoni me cdo kusht te impononi mendimin tuaj, sepse pyetjes:cfar gjinie ka Perendia, as ju vete dhe askush tjeter nuk i dha pergjigje deri tani, qe te aludohet per gjinine mashkullore.

Shumë prej nesh nuk i kanë menduar pyetje të tilla, sepse çdo gjë e natyrshme në gjuhë nuk ngre pyetje. Të huajt, veçse, janë të parët që e shquajnë dukurinë në fjalë, e madje si “çrregullsi”, të paktën, në përpjestimet e gjinisë, por dhe të synimeve kuptimore. Një çast i tillë, si dhe habitorja e vendorëve për t’u përgjigjur, u jep nxënësve të shqipes njëfarë ngushëllimi në ndërlikimet e sigurta të gramatikës sonë. Edhe përkthyesit, sidomos rishtarët e misioneve, befasohen kur për herë të parë iu kërkohet të përkthejnë tjetër për tjetër emra e përemra kaq “absolutë” në gjuhë të tjera.

[/i]


“Perëndia” dhe “Zoti”

Institucionet e sotme spirituale këmbëngulin se Perëndia është ajo fjalë që shpreh atë që thotë greqishtja Theos dhe anglishtja God, ndërsa fjala Zot është ajo që thuhet Kyrios dhe Lord, përkatësisht te këto dy gjuhë. Por ja që shqipja nuk është kaq e thjeshtë sa ç’duket me të parën. Jemi të detyruar të pranojmë, për të ruajtur përpjestimet historike të shqipes spirituale, se një përdorim i tillë mund të sugjerohet vetëm në gjuhën adhurimore, në terminologjinë liturgjike të ortodoksëve (Flas për zonën ortodokse sepse atje kam liri të plotë përshkrimi e sugjerimi). Përndryshe fjala Zot në shqipe ka të njëjtin përkthim me atë Perëndi, gjë që fjala Kyrios nuk e ka me atë Theos, dhe as fjala Lord me atë God.

Kur shqiptarët shprehen për t’iu referuar realitetit hyjnor, ata thonë, “a beson në Zot”, “a ka Zot”, “t’a bëftë Zoti mirë”, “dhëntë Zoti”, e shumë të tjera, duke e lënë të shprehurit me “Perëndi” për trajtat dialektore, a diçka shumë të veçantë, poetike a rituale. Kjo nuk ndodh në gjuhë të tjera.
[QUOTE]
Institucionet jane me se ne rregull ne konceptimin e kesaj fjale.
Keni thene se, fjala Kyrios nuk ka te njejtin kuptim ne greqisht me fjalen Theos.
Jeni i sigurte?
Greket shpesh thone ah......Thee ke Kyrie !
Ne shqiptaret shpesh themi ah...Zot e Perendi !
Keni thene se, fjala God nuk qenka e njejte me fjalen Lord.
Cfar fakti keni ju per keto konstatime?
Fjalet: Theos ,Kyrie,God,Lord,Zot dhe Perendi, nuk jane fjale dy mije vjecare i dashur zoteri,pra keto fjale nuk kane lindur bashke me Krishtin,por, kane qene edhe me perpara.I them keto,sepse ne konstatimet tuaja te me poshteme ngatarroni fene me gjuhen, gjera te cilat nuk kane lidhje aspak me njera tjetren.
Shembujt tuaj me lart " a ka Zot", "t'a befte Zoti mire", "dhente Zoti" i keni marre si aksioma te pa ndryshueshme gje e cila eshte 100% gabim.
Po ju a vertetoj te kunderten pra si vijon...
" A ka Perendi" "T'a befte Perendia mire" "Dhente Perendia"
A do t'i kundershtoni keto fraza????????????
Keni thene:te shprehurit me Perendi e lene ne trajtat dialektore a dicka shume te vecante (!)...poetike a rituale ...(!)(!)(!)....
Cfare po flisni keshtu?????
Une bej pjese tek shqiptaret, rrethohem prej tyre dhe,fjalen Perendi e degjoj cdo dite, duke mos patur qellim poetik apo ritual, sic ju pelqen juve te shpreheni.
[/i]

Bashkëkohës që flasin e lërojnë shqipen standarde, përdorin Zot si përzgjedhje të drejtpërdrejtë, të sigurt në formulim. Për shembull: “…Shqipërinë e ruan Zoti dhe jo qeveria” (Besnik Mustafaj). Ndërsa fjala Perëndi ka më tepër përdorim nuancor, poetik, paksa rrëshqitës nga kompaktësia e standardit: “Fuqi të tilla duken si një perëndi e rrezikshme” (Mimoza Ahmeti). Përveç përzgjedhjes së perëndisë, si përikje tej përditshmërisë në shprehje, duket qartë dhe gjinia e Perëndisë, e cila e ka natyrshmërinë në femërore: “perëndi e rrezikshme”, në një kohë që në terminologjinë kishtare kjo është “mashkullorizuar”: “Perëndi i madh”, për shembull.
[QUOTE]
Tek keto rrjeshta perseri vlen te deshirohet shume.
Keni thene:bashkekohesit qe flasin e lerojne shqipen standarte,perdorin Zot si perzgjedhje te drejte per drejte....te sigurt ne formulim.Per shembull: "Shqiperine e ruan Zoti dhe jo qeveria"
Tjeter: Fuqi te tilla duken si nje perendi e rrezikshme.
Tani meriton te te flas ne numurin njejes.
C'jane keto citime idiote qe po ben?
A e ke idene ti se cfar eshte nje gjuhe apo jo?
Del qarte se nuk e kam patur hic gabim qe, ne fillim te kesaj letre te stergjate keni patur deshiren qe ta paraqesni sipas deshires tende gjinine e kesaj fjale sepse edhe e ke pohuar perseri me poshte.
Hahahahahaha....a merret nje Mimoza per kete teme qe kemi ne....? Hahahahaha sa me ke bere per te qeshur.
Nje gjuhe djalo, nuk njeh as Fan Nolin e madh, as Faik Konicen etj etj, kurse ti sjell ketu Mimozra hahahahahaha.
Po pse, po pret qe te ta them une gjinine e vertete te kesaj fjale???????
Do te ta them ne fund.
Po e mbyll per pak qe ta vazhdoj perseri shkencen tende.
Vijon,,,,,,,

Modifikuar nga kontinenti datė 08/03/2005 ora 02:37

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Mesazh i vjetėr 08 Mars 2005 02:16
kontinenti nuk po viziton aktualisht forumin Kliko kėtu pėr Profilin Personal tė kontinenti Kliko kėtu pėr tė kontaktuar me kontinenti (me Mesazh Privat) Kėrko mesazhe tė tjera nga: kontinenti Shto kontinenti nė listėn e injorimit Printo vetėm kėtė mesazh Shto kontinenti nė listėn e monitorimit Ndrysho/Fshij Mesazhin Pėrgjigju Duke e Cituar
Perendia
Perėndia s'ka fe!

Regjistruar: 12/04/2004
Vendbanimi: ©
Mesazhe: 328

Mos dyshoni mbi gjininė time!! :D Jam mashkull!!

Tani po jap edhe unë mendimin tim...
Për mua "Perëndi" është gj. mashkullore, se në shqip kemi edhe "Perëndeshë" që i përket gj. femërore. Dhe në shqipen e sotme për mua trajta e shquar duhej të ishte "PerëndiU" e jo "PerëndiA".

Tani mbi fjalët Perëndi dhe Zot...
Mundësia I-rë: "Perëndi" më e vjetër se "Zot". Kemi "Perëndi" dhe "Perëndeshë" në përshtatje me Hyjnitë e lashta; dhe "Zot" si fjalë doli më vonë, kur u importuan fetë lindore (monoteiste) ku Hyjnia ishte 1 i vetëm dhe krijoi njeriun sipas shëmbëlltyrës së vet. Si rrjedhojë doli edhe Zoti/ëri për meshkujt dhe Zonjë/ushë për femrat.
Mundësia II-të: Të dyja ekzistonin si fjalë, por u zgjodh njëra prej tyre për të përkufizuar Hyjninë e importuar nga fetë lindore, duke u bazuar tek shëmbëlltyra e njeriut me Hyjninë (sipas feve lindore), dmth burri (Z) dhe gruaja (Znj) ishin shëmbëlltyrë e Hyjnisë.
Mundësia III-të: Të dyja ekzistonin si fjalë, por u zgjodh njëra prej tyre për të përkufizuar Hyjninë e importuar nga fetë lindore, duke u bazuar tek prona. Dmth, meqë Hyjnia e importuar ndodhej kudo dhe Hyjnisë i përkiste gjithshka, Hyjnia ishte pronari (Zoti) i gjithshkaje.

Mendoj se fjala Zot është po aq e lashtë sa fjala Perëndi, pasi në shqip kemi zoti=pronari ("është i zoti i asaj shtëpie"="është pronari i asaj shtëpie"). Dhe "i zoti" mendoj se rrjedh nga "i aftë" (i zoti për të bërë diçka), pra "Zot" është po aq (ose më) e lashtë se "Perëndi".

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Mesazh i vjetėr 09 Mars 2005 13:18
Perendia nuk po viziton aktualisht forumin Kliko kėtu pėr Profilin Personal tė Perendia Kliko kėtu pėr tė kontaktuar me Perendia (me Mesazh Privat) Kėrko mesazhe tė tjera nga: Perendia Shto Perendia nė listėn e injorimit Printo vetėm kėtė mesazh Shto Perendia nė listėn e monitorimit Ndrysho/Fshij Mesazhin Pėrgjigju Duke e Cituar
kontinenti
Blujtes

Regjistruar: 14/09/2004
Vendbanimi: mbi kete planet
Mesazhe: 4934

O Pere.....ke 100% te drejte....keto mendime qe ke shkruar ketu bashke me mbaresat e asaj fjale, desha t'i shkruaj edhe une,por, me vjen mire qe ma kalove.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Mesazh i vjetėr 09 Mars 2005 15:17
kontinenti nuk po viziton aktualisht forumin Kliko kėtu pėr Profilin Personal tė kontinenti Kliko kėtu pėr tė kontaktuar me kontinenti (me Mesazh Privat) Kėrko mesazhe tė tjera nga: kontinenti Shto kontinenti nė listėn e injorimit Printo vetėm kėtė mesazh Shto kontinenti nė listėn e monitorimit Ndrysho/Fshij Mesazhin Pėrgjigju Duke e Cituar
kontinenti
Blujtes

Regjistruar: 14/09/2004
Vendbanimi: mbi kete planet
Mesazhe: 4934

Re: terminologjia spirituale

[QUOTE]Po citoj ato që tha drite prej drite


Ndryshimi i gjinisë së Perëndisë nga femërore në mashkullore, është aq i vjetër sa ç’është dhe kuptimi i sotëm i kësaj fjale. Shndërrimi i gjinisë u ndërfut si pasojë e ideologjisë së krishterë në përkthim, ku Zoti është i simbolizuar mashkull.
[QUOTE]
Keni thene: ndryshimi i gjininse nga femerore ne mashkullore eshte i vjeter dhe shnderrimi i gjinise u fut si pasoje e ideologjise se krishtere, ku Zoti eshte simbolizuar mashkull.
Po qe se ti kerkon te besh humor... tek ky forum eshte nje teme me titull "te qeshim pak"...shko atje djale ( megjithese nuk do te qeshe askush me fantazite tuaja)
[/i]

Në fakt, i Epërmi që na është simbolizuar si i gjinisë mashkullore, teologjikisht është tej gjinive, pra është i pagjinishëm, që për ne njerëzit do të thotë se është i dygjinishëm.
[QUOTE]
Ne keto rrjeshta,perseri euforia e jote djalosh ka marre vrrull te madh.
I Epermi, nuk na eshte simbolizuar ne ASNJE gjini !
Me poshte ke thene: eshte i pa gjinishem....dhe perseri vazhdon me rakine qe ke perballe duke pohuar se: per ne njerezit do te thote qe eshte i dy gjinishem.
Kush tha qe per ne njerezit do te thote se qenka i dy gjinishem???????
Thu ti ...!
[/B][QUOTE]
Para se të lexojmë disa nga klasikët tanë, vlen të shënojmë se fjala Perëndi në shqipe fillimisht do të thoshte mbretëri dhe jo Zot. Tek Matrënga, për shembull, Perëndi përdoret në vend të fjalës mbretëri, siç duket dhe nga teksti italisht përbri: Perëndia e qiellvet – il regno di cieli. Ndërsa fjala Perëndeshë përdoret atje për Marinë, në vend të fjalës mbretëreshë: “Falemi, Perëndeshë, ëma e elejmosinit” (dio ti salvi regina madre di misericordia). Kështu është e regjistruar kjo tek autorët e vjetër shqiptarë deri tek Anonimi i Elbasanit, ku Perëndi përdoret me kuptimin Zot, por Perëndesha ende quhet Mbretëresha, për Hyjlindësen, Marinë. Kjo dukuri ka ngjyruar dhe përkthimin e Anonimit në anglishte, nga vetë Dr. Robert Elsie, i cili e përktheu këtë në “Hyjneshë”: “PRDsha denj më gjunjë e ra…/ The Goddess fell to her kness…”. Pra, gjatë një qindvjeçari si lak kohor, mbas Matrëngës, domethënë para Anonimit, midis viteve 1592-1761, duket ndryshimi i kuptimit të Perëndisë në shqipe; nga Mbretëreshë në Zot.
[/i]
C'ja ke fut kot prape.
Fjala Perendi as qe do te thote mbreteri dhe kurre nuk ka patur kete kuptim kjo fjale.Ti i referohesh nje perkthyesi te huaj i cili kerkon te pershtase perkthimin e tij ne gjuhen me te cilen ai punon....dhe drite shkurtesia jote eshte se ate perkthim na e sjell ketu si shembullin me te mire.
Ne italisht kemi fjalen "disperato" pra qe do te thote "i mjere", por, kjo fjale merr kuptim tjeter po ne kete gjuhe.
P.sh. Disperatamente Xhulia.
Perkthimi : Per gjithmone Xhulia.
Perkthimi nuk eshte: Shume e mjera Xhulia. Apo...e varfera Xhulia,Apo Xhulia e mjere ...etj.etj.
Keshtu qe o drite prej erresirre...shembujt e tu jane nje vrime ne uje dhe me vjen keq qe ti qenke perkthyes....sepse keshtu je nje masakrues i perkthimeve qe ben.
[QUOTE]

Naim Frashëri: Në zëmrët tënë e gjejmë Zonë

Naim Frashëri përdor me të njëjtën lehtësi Perëndi dhe Zot, përveçse kur kërkon të përftojë rimën, nën shtrëngesën e rrymave poetike të modeleve të tij: “Po të nderojë njeriu njerinë/ e ka nderuar dhe Perëndinë/ Në zëmrët tënë e gjejmë Zonë/ shtëpi’ e ti ‘shtë zëmëra jonë”. Pra, në vitet e tij kuptimi i emrave Perëndi e Zot ishte njësoj si sot, por ama i njëjtë duket dhe përdorimi, gjë që sot është shpërpjestuar.

Perëndia për Naimin ishte ashtu siç e ka shqipja, në gjininë femërore. “Fuqit’ e Perëndisë/ duket tekdo/ se shpirt’i gjithësisë/ po është ajo”. Përderisa Naim Frashëri nuk ishte i krishterë, e kishte më të lehtë të shkruante shqip siç ndjente, ndërsa intelektualët e krishterë ato vite, si Kristoforidhi për shembull, krijonin nën një presion gjuhësor, përderisa ata që investonin për të shtypur librat e tij shqip nuk kishin synime kombëtariste në gjuhë, por vetëm spirituale. Nëpërmjet përkthimeve ne trashëguam shumë, por midis tyre ndjemë dhe tëhuajtje të shqipes.
[/i]
Ke theneerderisa Naimi nuk ishte i kreshtere e kishte me te lehte te shkruante shqip sic ndjente.
Hahahahahahahahahahahahahaha.....sa mendimtar i forte qe qenke...hahahahahahahaha, pse te krishteret e kishin te ndaluar te shkruanin shqip sic ndjenin?
Feja dhe gjuhesia nuk kane asnje lidhje o filozof pulash.Kristoforidhi as qe ka bere presion gjuhesor ne shkrimet e tij. Ne ate kohe secili ka shkruar ne dialektin e tij dhe askush prej tyre nuk ka bere ate presion qe ti po na thua ketu.
[QUOTE]

Faik Konica: Perënditë janë të kënaqura nga patriotizma juaj

Faik Konica përdor më shumë Perëndia sesa Zoti, edhe pse nuk mohon asnjë trajtë. Edhe ky ruan gjininë femërore, por jo gjithmonë: “Të lëvdojmë Perëndinë/ që krijojti bukurinë/... S’është i ashpër, pa mëshirë/ ësht’ i fortë dhe i mirë.” Pak më poshtë Konica flet për Zotin dhe nuk dihet se në ç’varg e ka ndarë nga mendja e tij aq detajuese Perëndinë nga Zoti: “Lëvdim Zotit plot me shie/q’i dha botës këtë hie”. Në prozën shqipe, ku Konica është i përhershëm, ai e ka përdorur gjerë fjalën Perëndi, dhe madje shumë të lakuar në femërore: “Perënditë, thanë pleqtë, janë të kënaqura nga patriotizma juaj...”. Sidoqoftë, ky rast nuk është kaq i vështirë sa ç’është ky që vijon, ku autori ka bërë mbitheksime, gjë që tregon se e ka peshuar mirë përdorimin: “S’ka forcë as fuqi veç se te Perëndia, e Larta, e Madhia!”.
[/i]
Ne rradhe te pare ti nuk ke ide se si mund te formohet nje veper artistike.E dyta, nuk paske ide mbi menyren se mund te mendoje nje krijues kur shkruan vepren e tij artistike.
Ti kapesh me kthetra ne vogelsira te atilla qe as Faik Konica e as ndo nje tjter as qe i ka menduar ne ate menyre qe ti po perpiqesh te na i sjellesh ketu.
Aty me lart ke fjalen : patriotizma !
Po kete fjale pse nuk e ke marre ne analize?Kjo fjale mbaron me germen " a " gje e cila i perket femerorit.Porse patriotizmi dhe patriotizma nuk kane asnje ndryshim. Me zor te madh perpiqesh ta nxjerresh fjalen Perendi ne femrore..... po ta kuptoj qellim e keq qe ke.
Sic ta kam thene edhe ne mesazhin para ketij...Gjuha nuk perfill as Naimin, as Fan Nolin, as Faik Konicen etj.etj.
Ti i referohesh klasikeve dhe duke perfituar nga gjendja shpirterore qe ata kane qene ne castin qe kane shkruar, perfiton nga rasti me disa shprehje te tyre.
Djali....mos iu refero klasikeve sepse ata nuk jane krijuesit e gjuhes shqipe....mos u lodh kot per qellimin e keq qe ke.
Te gjithe ne, edhe klasiket, persa i perket gjuhes...ne nuk bejme gje tjeter pervec perpjekjes per ta zbuluar gjuhen, por nuk jemi krijuesit e saj.
Keshtu qe, referimi yt per emrat e degjuar te shqipes eshte perseri nje vrime ne uje.
Mos mendo se na e mbushe mendjen me keto referime.
[QUOTE]

Në gjuhën e Konicës nuk fshihet përkujdesja e intelektualit në përzgjedhjet e terminologjisë, e cila ende sot në lëmin fetar nuk është e shpenguar. Ka disa pika ku Konica jep opinione të vlefshme. Në qëmtimin që vijon, për shembull, bëhet dallim mbi përdorimin shpirtëror dhe spiritual në shqipe, një nuancë që vështirë të përftohet dhe në shkrimet e mendimtarisë së pasdiktaturës: “... muzika, përveç pëlqimit estetik që na jep si art, ka edhe një fuqi spirituale që shvillon hollësin’ e shpirtit”.
[/i]
Shiko ku eshte idjotesia ketu.
....muzika pervec pelqimit estetik qe na jep si art,ka edhe nje fuqi spirituale qe zhvillon hollesine e shpirtit.
Kete reference e ke sjelle ketu si dicka te mrekullusheme por, ajo nuk eshte gje tjeter vecse nje idiotesi.
E para: muzika as qe ka estetike.
Ne qoftese degjojme radio...estetiken mund ta kete vete radio, pra mund te jete nje radio e bukur, por jo muzika qe del prej saj.
Ne ate shprehje jane edhe fjalet : ka edhe nje fuqi spirituale.
Hahahahahahahahahaha.....pra keto fjale jane te dores se dyte.....hahahahaha......
Muzika vetem fuqi spirituale ka mer djale... cfar fuqie tjeter ka muzika???????
Kurse aty eshte perdorur ne kete menyre.....ka edhe nje fuqi spirituale ..hahahahahahahaha...cfar komedishe ka ne forum.
[QUOTE]

Kur Konica fjalëson brenda religjioneve, ai jo vetëm që vëzhgon e respekton shqipen e tyre, por përdor e ndihmon, qoftë dhe kur rrëmbehet: “
[/i]
Ke thene: shqipen e tyre.
Perseri magesia jote ne kete fushe mund te shprehet me miliona kilometra katrore.
Ku ka shqipe e tyrja dhe e jona???????????
Gjuha eshte gjithmone nje.
Edhe ne kishe edhe ne xhami perdoren te njejtat folje, lidheza,nyje te perparme e te mbrapme.
Ti thua: shqipen e tyre.
Hahahahahahahaha gallate fare.....

[QUOTE]
Lasgush Poradeci: O Zot, po rroj pendesën e jetës mź së nxire

Deri këtu, pavarësisht nga parantezat e Konicës, pamë se rilindasit janë kaq të shpenguar me “femëroren” e Perëndisë, saqë e lakojnë në sipërore, duke përveçësuar madje dhe mbiemrat “e Saj”. Duke kapërcyer shqipen eksperimentuese të Konicës.
[/i]
Vertet i pame ato qe thua ti?
Por nje gje te ben pershtypje, lufta jote per femerorin e kesaj fjale shkon deri ne neveri sepse aty me lart ( aty e ke, vete e ke shkruar) gjejme peremrin; e Saj !
Ky peremer nuk eshte shkruar as nga Konica e as nga Lasgushi por nga ty.
Me c'te drejte ti e shkruan kete gje??????
Kush je ti qe kerkon te besh keto nderhyrje?
Me poshte ke thene: shqipen eksperimentuese te Konices.
Cfar eshte kjo shqipja eksperimetuese?
Ku do te dalesh ti me keto fjale?
Perseri del qarte se ti nuk ke ide se cfar eshte nje gjuhe.
Por, do te ta cjerr masken qe ke.
Duro dhe pak.
PS; i hoqa disa pjese qe ishin me poshte sepse ishin thjeshte referate letrare....ndersa ketu tema eshte per fjalet Zot dhe Perendi.
Ky vizitori prej drite nuk po di mire se cfar po ben.
[QUOTE]
Për sa i përket përpjestimeve të sotme në përdorimin e dy termave në fjalë, a përkatësve të tyre, nga folësit e gegërishtes më shumë përdoret nga ata Zoti, njësoj si në shqipen standarde: “…pse nuk ka ideal ma të lartë ‘tash e përgjithmonë e jetës’ se me njoftë Zotin, me pranue qenien e Tij, se me e dashtë Zotin, me i shërbye e me jetue për Atë” (Ipeshkëv Zef Simoni).
[/i]
Kush tha qe ne veri perdoret me shume fjala Zoti dhe jo Perendi?
Veriut ia hoqe Perendine me nje fjale eeeee?
Sa i forte qe qenke mor ti....je i pari qe me shpate ndave sinonimin e dy emrave.
Ne qoftese Ipeshkv Zef Simoni do te thoshte Perendia valle a do ta citoje ketu?
Ne qoftese Ipeshkv Zef Simoni do te thoshte Perendia valle a do te ishte ne gabim?
Djali une qe po shkruaj ketu, te siguroj se nuk vij nga Taivani....ok ?

[QUOTE]
Fan Noli: Ti moj Perëndi e Dashurisë, shpëtona

Duke lexuar një vepër të hershme letrare të Nolit, pesë vjet më të vjetër nga viti 1907, kur u botua e përkthyer nga greqishtja në shqipe, menjëherë vëmë re se Noli këmbëngul në përdorimin Perëndi, dhe jo Zot, gjë që e ruajti gjer në fund të krijimtarisë së tij (Tema jonë është përdorimi Perëndi si Theos në greqishte, sepse Kyrios është përkthyer nga Noli në Zot).
[/i]
Me nje fjale po kritikon Nolin tani eee?
Noli nuk e ka hic gabim ne perkthimin e asaj fjale.
Por, me ben pershtypje....pse i referohesh per here greqishtes ti?
Sa per dijeni Noli nuk trashegoi asnje lloj shqipeje nga Thraka sic thua ti.
Noli lindi ne Turqi ne fshatin Ibrik Tepe dhe nuk dinte shqip fare qe ne moshen 22 vjec.
Pse nuk e thua ndryshe mendimin e me siperm, qe: greket e kane perkthyer fjalen Zot te shqipes ne fjalen Kyrios te greqishtes?
[QUOTE]

Si pasojë e këtij sfondi etnogjuhësor, Perëndia është e gjinisë femërore, dhe madje me një theksim të dyfishtë, të pazakontë, nga shkruesi: “Ti moj Perëndi e Dashurisë, shpëtona.”. Jo vetëm që është e Dashurisë, por moj e bën këtë përdorim krejt të lakuar në femërore. Përderisa kemi një përkthim këtu, dhe jo një tekst origjinal, është e natyrshme që përkthyesi të jetë menduar mirë kur e ka përkthyer nga greqishtja. Nëse e përkthejmë mbrapsht në greqishtje, kjo frazë mund të ishte “O Theé”, ose “Re Theé”, gjë që atje sidoqoftë dëgjohet si një thirrore e ashpër, ndërsa në shqipe përkthimi del ëmbëlsisht ledhatues: Moj! A tingëllonte kjo njësoj për Nolin e atëhershëm gjuhësor, apo është e kotë të rendësh mbas një përkthyesi që nuk kapet gjithmonë i përkthyer?
[/i]
E di se cfar po ben tani.....vetem derr derr derr derr...kete po ben.
Ti moj Perendi e dashurise !
Me cdo kusht e do femerore.
A ke kundershtim ne kete perkthim: Ti o Perendi e dashurise !
Perkthyesi ka disa te drejta te tij ne nje perkthim dhe sic ta thashe edhe me lart, nje perkthyes kerkon te perftoje efektin ne perkthim ndaj dhe ai ka disa te drejta te perdore fjale si t'i duket e arsyeshme atij.
[QUOTE]
Mbas këtij eksperimenti, e shohim Nolin të përdorë trajta të ndryshme gjinore brenda një fjalie: “Perëndia jonë s’është def, ose kulçedrë, është ay me të cilën merret Jakovi dhe e shpie poshtë, është shkalla me të cilën të ngrenë ëngjëjtë mi fron’ e tij”. Por si mund të jetë Perëndia jonë, dhe pastaj të bëhet ai, jo ajo, dhe pastaj e tij? Kjo tregon se “korrektesa” gjinore e të Epërmit nuk përfshihet në axhendën e atëhershme të Fan Nolit si autor, ndryshe nga ç’do të shohin në vijim.
[/i]
Pse kaq i trashe qenke ti? Pervec se Perendia ne mashkullore eshte edhe Perendiu, nuk arrin te kuptosh se fjala Perendi eshte e gjinise ASNJANJESE.
Dhe ti ketu po na hedh poshte Fan Nolin...hahahahahahahahahahahaha.
PS: i hoqa shume pjese me dhjame te qelbur nga shkrimi i ketij lloj driteteje sepse ishin komplet te pa nevojshem.
Me poshte ai ka cituar Jakov Xoxen qe shkrojti ne rregjimin komunist.Vazhdon gjate me kete autor dhe as ai vete nuk e di se cfar dreqin po ben ne kete teme.
[QUOTE]

Sa për përdorimin “tradicional” të termit Perëndi, i cili është shumë më i ri në shqipe, me këtë kuptim, është në intuitën dhe motivet e përkthyesve për të përcaktuar përzgjedhjen, por sidomos gjininë e tij. Është shumë vështirë të mos përdoret ky term në adhurimin ortodoks, të paktën sot, por njësoj e vështirë është vërtetuar gjinia mashkullore e këtij emri, e cila u shartua nga femërorja. Jam i mendimit se alternimi është e vetmja zgjidhje për këtë periudhë gjuhësore.
[/i]
Ke thene: Sa per perdorimin "tradicional"
Cfar eshte ky perdorim?
Pse qenka tradicional? Nderkohe qe ai term eshte me se i natyrshem dhe i perditshem.
C"lloj konstatimesh qenkan keto?
Ke thene: Termi Perendi eshte shume i ri ne shqipe.
Ashtuuu.......!
Kush je ti mer qe jep keto vendime te ndyra?
Me c'te drejte ti i jep vetes fuqine qe te percaktoje moshen e nje fjale?
Fjala Perendi (po ta them edhe nje here) nuk eshte e ardhur qe me lindjen e Krishtit.Ajo fjale eshte shume e vjeter, eshte pjese e gjuhes shqipe qe ti me ate myk qe ke ne koke kerkon me cdo kusht ta rinosh.
Koha po na vjeteron ne cdo sekond qe kalon.Ne qoftese ti ke forcen e rinimit, te pakten kete gje beje me njerzit se edhe te paguajne.
Ke thene qe: termi, Perendi, eshte i shartuar nga femerorja.
Me duket se po e ngatarron me veten kete term.
Me poshte ke thene: Jam i mendimit.....!
Mmmmmmmmmm.....e shikon pra qe ketu ke sjelle opinionin tend me ato rrjeta merimange.
Ke perdorur veten e pare gjate gjithe kohes ne kete shkrim dhe ashtu si pa dashje vete ti ja nxorre bojen vetvetes.
[QUOTE]
Sado që të luftojë njeriu, qoftë dhe për disa breza, gjuha shqipe qenka si shpirti; ku i teket fryn...
[/i][B]
Po keto fjale cfar kuptimi kane sidomos ato te fundit ku ke thene:
ku i teket fryn....
dhe i ke bere me pika?
Une vura re dicka, qe ne mesazhin tend jane fshire shume rrjeshta .
meqe nuk kisha kohe heren e pare qe shkrova e lashe pergjysme,por, diku une vura re shprehjen
" gjuhet origjinale" qe ti kishe perdorur aty.
Pra, kishe thene se si shqipja nuk eshte si gjuhet origjinale.
Ku kerkon te dalesh me keto fjale?
Cilat jane gjuhet origjinale?
C'kupton ti me fjalet " gjuhe origjinale" ?
Gjithashtu ke fshire disa rrjeshta ku thuheshin: ne fushen e ortodoksise kam liri veprimi.
Hahahahahahahahaha....po ti kujton se po perdor inteligjence ketu?
Ti ke lexuar forumin dhe ke pare se si replikojme ne ketu, apo edhe se si shahemi dhe mendove se po gjen nje tufe trapash ne kete forum?
Ti qe shpesh i referohesh greqishtes, dhe me cdo kusht atje kerkon ta nxjerresh koken....hahahahahaha !
Si nuk po na leni rehate nje cast mer greke hahahahaha....edhe ketu ne forum kerkoni te fusni hundet ju.
Pse i fshive mendimet e tua ne kete shkrim ?
Ketu nga nje here shahen njerzit me shprehjen : na ke sjelle nje carcaf.
Kurse ti ke sjelle nje rrote teritali e cila nuk ka mbarim vetem e vetem qe te na bindesh per grekizimet e tua.
Ne qofte se ke sado pak karakter, ti duhet t'i pergjigjesh pyetjes...
- Cilat jane gjuhet origjinale ?
Ne qoftese ti nuk pergjigjesh ne kete pyetje, atehere edhe vlerat dhelperore qe ia ke dhene vetes nuk i ke ne nivelin e duhur.
Me nje fjale, po nuk u pergjigje do te deshmosh veten si nje njeri pa seder dhe pa karakter.
Ikni....o lavire te historise.
Ikni...o lavire te gjuhesise.
Largohuni nga ne.
I ka ikur koha Kalit te Trojes.
Koha nuk punon me per ju.

Modifikuar nga kontinenti datė 09/03/2005 ora 17:59

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Mesazh i vjetėr 09 Mars 2005 17:43
kontinenti nuk po viziton aktualisht forumin Kliko kėtu pėr Profilin Personal tė kontinenti Kliko kėtu pėr tė kontaktuar me kontinenti (me Mesazh Privat) Kėrko mesazhe tė tjera nga: kontinenti Shto kontinenti nė listėn e injorimit Printo vetėm kėtė mesazh Shto kontinenti nė listėn e monitorimit Ndrysho/Fshij Mesazhin Pėrgjigju Duke e Cituar
Perendia
Perėndia s'ka fe!

Regjistruar: 12/04/2004
Vendbanimi: ©
Mesazhe: 328

E di që s'ka të bëjë me temën, por po e fus këtu këtë mesazh meqë është i të njëjtit person "At Foti Cici". Për mua qëllimi i tij duket, por nuk e di sa gabim mund ta kem. Lexojeni (sidomos pjesët e fundit) dhe mendoni. Nuk dua të bëj komente.

Për një ripërqasje shqiptaro-greke

Vitet e fundit mendoj se mendimtaria shqiptare ka ecur e është pasuruar. Në shumicën e rasteve risimet janë shprehur me emër, qartë e pa përdredhje, pa shpërfillur formulime të tërthorta në dukje, por të pafshehura edhe ato në frymë. Një veçori e përbashkët për pothuaj të gjithë mendimtarët e pasdiktaturës është cilësia gjuhësore në shqipe. Është meritë e tyre që këto vite lexuam përsiatje të mirëfillta ndërshqiptare e ndërkulturore, gjë që dëshmon se pjesa më e madhe e jetës së lëçitësve në fjalë tretet përmes jetës shqiptare, si shqetësim i përhershëm njerëzor e intelektual, pavarësisht nga profili i tyre profesional, pozita shoqërore, përkatësia politike a spirituale, njerishmëria, vendveprimi, etj.
Ashtu siç mund të ngazëllehet dikush për mbarështimin e kësaj mendimtarie bujtëse të bashkëkohësve, njësoj dhe lëndohet kur shikon se përsiatësit e “viseve” shqiptaro-greke nuk fjalësojnë (Është alibi po të besojmë se nuk kemi të tillë). Për ata që njohin zonën e përmendur, jepet përshtypja ungjillore se atje pritet të zbresë një ëngjëll, se vetëm ai ka fuqinë të trazojë ujërat e fjetura ortodokse. Ata që dergjen në buzë të moçalit besojnë se ai që do të arrijë të futet i pari në ujë, mbas ardhjes së trazuesit, do të shërohet e do të ecë përsëri. Zhuritja është vetjake.
Nga ana tjetër, sa herë që flitet diçka e mbarë për temën tonë, kërpudhojnë cilësime zhvlerësuese, me mënyra faqepërzhitëse, të cilat në shumicën e rasteve rrjedhin nga një intuitë e prishur, pa anashkaluar motive komode për të tjerë. Pikat më të shpeshta të kësaj përndotjeje lidhen me gjithçka të re që shkruhet mbi marrëdhëniet shqiptaro-greke, dhe sidomos kur shprehet diçka që është, prej mendimtarie të shkuar, “e paprekshme”. Intelektualët e traditës, veçse, na kanë lënë aq sa deshnin dhe aq sa mundnin. Por sa e mundshme është të bëhet fillesa e qëndresa edhe në lëmin shqiptaro-grek?
Nëse mendimtarët e këtyre viteve dallohen për pavarësi intelektuale, e në disa raste në vetëveçim të përditshëm, shpifësit e sotëm kërkojnë pjesëmarrje e grupime, duke gjithëpritur një a dy intelektualë për çdo klan, të cilët do të kenë dhuntinë, sidomos atë gjuhësore/shprehimore, për të sjellë në lektizim bindjet e bashkideorëve. Mbas kësaj, vijon disa herë dhe mohimi i kombësisë së risuesve, prandaj dhe u ula të lexoj sot Faik Konicën.
Shumë polemistë të skajeve, pra, nuk lexojnë dhe luftojnë me metoda sot për sot, jo sot për nesër. Pemët e mosleximit dëshmohen tek mosnjohja e figurave më të dashura për ta, si Fan Noli e, sidomos, Faik Konica. Në gjithë mendimtarinë tonë, a ka vëzhgues më të mprehtë, por dhe kritikues më të ashpër të mendësisë shqiptare, siç është rrëfyer i rrëmbyer Faik Konica në shkrimet e tij? Duke cituar Konicën nuk kam për qëllim të bëj përgjithësime në mendimtarinë e tij, as të shkulloj emocionin e sotëm, sesa të përshkruaj e të sugjeroj në një pikë të sigurt kulturore. Mëshirë!

Mohimi i dyfishtë i kombësisë
Marrëdhëniet shqiptaro-greke, mjerisht, janë helmatisur nga të dy palët. Aq i vështirë sa ç’është çmitizimi i Vorio Epirit në botën greke, njësoj zhgënjyes është ripërvijimi i realitetit grek në botën shqiptare. Që t’a trajtosh këtë realitet vetëm nga njëra anë, nuk shtie melhem në plagë. Nga ana tjetër, të mos rezistosh gjykime të paanshme, nuk do të thotë të bësh të njëjtin mëkat, t’iu mohosh kombësinë shqiptare bashkëkohësve të tu debatues, gjë që e bëjnë vetë subjektet e zemërimit tënd; ky fakt e bën ekstremin të dukshëm e të prekshëm tek ne. Pa sinqeritet e zemërgjerësi në pranimin e kombësisë shqiptare, në specifikën, por dhe në plotërinë e saj, nuk mund të ketë prodhimtari në marrëdhëniet shqiptaro-greke. Dhe kjo vlen për tej e përkëtej kufirit.
Mohimi i kombësisë së shqiptarëve ndaj shqiptarëve, të të verbërve ndaj dritarëve, është një pasion kulturor i trashëguar. Kur Konica kritikonte mendësinë shqiptare, në vend të përgjigjeve për gjykimet e tij të drejta a të gabuara, ai cilësohej nga bashkëkombasit e tij se nuk ishte shqiptar, përderisa rridhte nga një trevë gjuhësisht e përzier, pavarësisht se Faiku ishte mysliman dhe nuk mund të ishte diçka tjetër në atë trevë, përveçse shqiptar. Ajo që befason për frymën e atyre viteve është se Konica flet siç mund të flasë dikush në vitin 2005: “T’isha Grek do t’a kisha për nder, të parën se njeriu lëvdohet gjithënjë me kombin e tij, të dytën se Grekërt në janë të liq për Shqipërinë janë të mirë për veten e tyre, të tretën se Grekërt kanë ndritur botën...”. Në fakt, jo se janë vetëm grekët që kanë ndritur apo jo botën, por ndoshta prandaj dhe këto cilësime të Konicës më duken kaq interesante.
Një nga arsyet që ka shumë reagime të çartura mbas viteve 90, është nostalgjia e ëndërrimeve të pafajshme, dëshpërimi përvëlues për mungesën e një klase shqiptare, e një shtrese të lartë imagjinare, e cila jo vetëm të ekzistojë a të ngjizet, por të ketë në të njëjtën kohë dhe potencialin për të thënë gjëra të reja, të cilat mund të toleroheshin edhe nga skajorët, të ishin, pra, gjithëshqiptare, përderisa zbresin së lartazi, nga të kulluarit e fisshëm, e jo nga të vdekshmit. Zhgënjimi, në kahun tjetër, thellohet kur bashkëkohës “të rëndomtë” dalin mbi të tjetët dhe mëtojnë se kanë gjykime tjetër për tjetër mbi çështjet ortodokse, se kanë edhe ndriçim për t’i formuluar ato, e madje kanë ndjesinë se po influencojnë e po trashëgohen, teksa të tjerët vetëmjaftohen te zhurma e bëzanies së një opinioni të sotëm mbresëlënës, dhe asgjë më tepër.
Për këta bashkatdhetarë të smirës Konica thoshte: “Janë disa shqiptarë që sillen si të vërtetë këndezë, e zëmërohen posa zë të këndojë kokorikooo nonjë tjatër si ata. Mjerisht, në Shqipëri ka pakë pula. Shqipëtarët duke nderuar fort mëndjen dhe shërbimtarët e atdheut e duke i vënë veshin me kujdes fjalës q* del prej çdo gojës më të përvujtur, s’duan as kanë dashur (...) njeri që del e thret: ‘Unë jam!’ Historia e Shqipërisë s’është përveç vërtetimi i kësaj që thomi.”
Mohimi i kombësisë së njëri-tjetrit siluron shpresën shqiptaro-greke, por dhe çnderon ndërgjegjësimin e njeriut shqiptar të sotëm, për të mos thënë se, ata që arrijnë gjer atje, e kanë fare afër të përtejmen e rrymave të tjera, të cilat askush nuk e ka për nder t’i përmendë se i beson. Sepse përndryshe, jemi ne që “shkojmë kohën duke thirrur se kërkimet e Shteteve të Ballkanit në Shqipëri janë pa arësye, se kombi ynë është më i math se sa duan t’a bëjnë, etj, dhe nga tjatër anë j’a vëmë në dyshim shqiptarësinë njëri tjatërit!”. Mbas mohimit të kombësisë së bashkëgjakësve, ndërvijojnë të tjera mohime, derisa mohimtaria e të qënurit shqiptar dëshmohet si një nga veçoritë e ekstremit, i cili është pikërisht mungesa e truallit midis dy skajeve, në këtë rast ato shqiptaro-greke.
Teoritë konspirative, përmes së cilave përligjen përluftimet ndaj mendimtarëve të sotëm, nuk lindën mbas viteve 90. Faik Konica jo vetëm që i ndesh e i përball të tillët, por dhe i cilëson se “janë njerës të lindur shpirt-robër. Për ta, çdo gjë në botë bëhet pas një urdhëri e për një interest. Robër vetë, nukë besojnë të ketë njerës të lirë.” Siç duket, në ditët e Konicës presioni ishte real, përshirës, gjë që të paktën sot është zvogëluar. Vëmendja si përqëndrim e dhembshuri biologjike ndaj brendisë së tyre, si pjesë e subjektit të një ideali, bënte që mendje kaq të sistemuara të çmendeshin. Pasojë e kësaj çmendjeje hirlëshuese, shkaktuar nga ndërmohimi i kombësisë e i përndotjes së motivit, ishte dalja nga vetvetja, “vetëshkombësimi”, për të mjekuar marrëzinë klanore të bashkëkohësve:
“Kur shoh ca eskrokë të poshtër e pa nder, mace t’egëra me dy faqe, tradhëtorë, çpifarakë, vrasës vullgarë e prapa kurrizit [...], t’a marin e t’a përdorin-e t’a ndyjnë!-emërin shqipëtar: t’a thom çiltas se më vjen turp që jam Shqipëtar edhe unë. Të qe se ndroja dot racën t’ime me fjalë, shpejt do të thohesha Grek, Kuco-Vllah, etj. Edhe Evgjit do t’a kisha për nder.”
Anëcakëria e viteve tona dhe mendjemadhësia pa shkak fare, lavdërimi i pasioneve të sëmura, ato që e mbajnë peng ecurinë e mendimtarisë shqipe, shpërnjohja e historisë, leximi kokëposhtë i klasikëve tanë, të gjitha këto janë pengesa për një rivlerësim të marrëdhënieve shqiptaro-greke. Pa një përmbysje në këtë lëmë, nuk mund të ketë formulime që japim hapësirë të dëgjohemi, të influencojmë e të përfitojmë, siç dëshironte dhe Faik Konica, dritari i kombit, kur përballte pjesën e sëmurë të kulturës së tij.
Së fundi, për sa i përket mohimit të kombësisë sonë në etnokulturën greke, gjykoj se asgjë nuk mund të arrihet nga jashtë saj, për të transformuar një mendësi të kultivuar për breza të tërë, me mjete aq të fuqishme. Sidoqoftë, ne thirremi në këto vite ndërgjegjësimi për të bërë hapa brendashqiptare, drejt një perspektive respekti e tolerimi për njëri-tjetrin, për të mos mohuar kombësinë dhe origjinën e mirëfilltë në rajon të bashkëkombasve tanë, vetëm se nuk biem dakord me ta për arsye filozofie a kimie. Pa këta shqiptarë të mohuar, veçse, fjalët e rënda të skajorëve do të vazhdojnë të dëgjohen nga jashtë si tinguj të vrazhdë kalimtarie.

Mërgimi i ndjesës në fjalësin shqiptaro-grek
“Vetë Moisiu, i mundur prej Skënderbeut, i përbuzur prej Turqve, dhe i rahur prej vetëdijes, iku nga Stambolli, ardhi në Shqipëri, i ra Skënderbeut në këmbë me një bres të lidhur në qafë, dhe me lote në sy i lypi ndjesë për fajin e tmerruar që kishte bërë. Ay e ngriti, e puthi në ballë, si birin prodik i ati në Ungjill, i dha shkallën e vjetër në ushtërinë kombëtare, dhe nxori një urdhër që askush të mos i fliste për tradhësinë e shkuar”.
Këtë fragment unë e ndjej si një referencë kulturo-spirituale në letërsinë e etërve të kombit. Për mua nuk ka pasojë tundimi se sa përqind janë të Skënderbeut, sa të historisë, sa të folklorit, e sa të Nolit. Rrëmimi i historisë, letrarizimi i saj, shenjtërimi i heroit, të gjitha këto kanë për qëllim tek kjo referencë mësimdhënien, doktrinën e vlerave që përpiqet të sugjerojë autori, në këtë rast Fan Noli, se pa ndjesë nuk mund të ketë marrëveshje a marrëdhënie të sinqerta midis shqiptarëve. Prandaj dhe ky pasazh nuk mund të shpërnjihet nga brezi ynë, se pastaj lindin pyetje të tjera: Kur ati i kombit fali tradhtarin e kombit, në çfarë lartësie ndodhen ata që nuk mund të falin qoftë dhe një tradhtar tjetër, aq më tepër kur cilësimet dalin nga vlerësime konspirative e si rrjedhojë krejt të sëmura?
Ajo që është interesante ndodhet mu në fund të citimit, kur etnarku, për t’iu mbyllur gojën shqiptarëve, që të mos merren me të kaluarën e tradhtarit, e shpalli këtë me urdhëresë. A nuk është aktual Gjergj Kastrioti dhe, sidomos, Fan Noli, në këtë pikë? Ndjesa, veçse, si institucion i një rajoni të stërlodhur, fillon brenda nesh, duke marrë si shembull Skënderbeun që fali bashkëgjakësin e tij Moisiun, para se të shtrihet në tjetërsi, tek grekët për shembull, jo si obligim a si akt diplomacie/hipokrizie, sesa si ndjenjë detyrimi spiritual, mësimdhënieje, gjë që mund të ndjehet nga tjetërsia si thirrje ndërgjegjjeje; një mësim andej nga nuk e pandehin.
Mund të thonë disa prej nesh se “grekët janë të parët që duhet të na kërkojnë ndjesë, për krimet që na kanë bërë!”. Por si mund t’i shpëtojmë pastaj kundërpyetjes, “po shqiptarët, a nuk kanë bërë ata krime ndaj grekëve?”. Dhe përgjigjja e tyre ka për të qenë një “jo” me xixa.... Në qoftë se ne kapemi e justifikohemi se “grekët janë komb ortodoks dhe duhet të japin shembullin të parët, sipas Biblës”, kjo nuk duhet të sugjerohet nga shqiptarët, sepse ne kemi një trashëgimi më të larmishme spirituale, me disa religjione e disa reforma historike, prandaj dhe duhet të gjejmë e të provojmë vetveten. Në qoftë se religjionet nuk kanë vlera tolerimi e ndjese, a nuk rrezikohen të bëhen pre e shtrëngesës dhe e hakmarrjes?
Çfarë thotë Faik Konica, të cilin kemi thirrur në këtë bisedë? Ai na zhgënjen, se na akuzon për krime kundër grekëve. Ato figura që të ashpërit i mbajnë si më të lavdishmet, sipas Konicës nuk janë aspak kështu. Kryeministri dalë nga Kongresi i Lushnjës, Sulejman Delvina, për shembull, “anëtar i dorës zezë xhon-Turke ka marë një pjesë të njohur në vrasje të përgjithëshme t’Armenëve të mjerë më 1915-16”. Por edhe nëse ekzistojnë sot historianë tej Konicës, të cilët mund t’a sfidojnë atë, ky mendimtar na rrëfen në vijim gjëra që nuk kemi pse të mos besojmë. Bëhet fjalë për takimin e tij me Kolë Tromarën në Romë, prandaj dhe po sjell këtu pjesën më të madhe të dëshmisë:
“Më thotë Kapetan Kola se ronte në Worcester një Morait me të shoqen, Korçare, me të vjehërën, edhe me një vajëz të vogël që e kishin bërë të krishterë. “Vatra”, që të fitojë influencë nër muhamedanët, dëshëronte t’a heqë vajëzën nga dor’ e Grekut edhe t’ua kthejë njerëzve të saj. Po “Vatra” s’mejtoj as të zërë avokat që t’a marë vajëzën me gjygj, as të përdorë shtypin amerikan për shpëtimin e saj. Jo, “Vatra” e zuri të vetëmën udhë që dinë barbarët: vuri edhe e vranë Grekun!
[...] Atë vajëz, e mundonte Greku? -Përkundrë, tha Kol Tromara, e yshqente mirë, e vishte bukur, e ritte me kujdesë. Gjeta një shkak të ndahem nga brigandi; edhe si mbeta vetëm, rashë në shtrat, me ethet e dëshpërimit. Mejtohesha: Themelohet një shoqëri për të stërvitur e për të qytetëruar popullin, - edhe mësimi që i jep populli është të shkelë kanunet e vëndit e të njerëzisë, të zërë pusi edhe të derdhë gjak. O fat tragjik, që më ke bërë shok me assassinët e me brigandët, mua që më vjen keq të shtyp edhe një mizë kur ecij udhës! Edhe s’dija si të sillem: të heq maskat edhe të bërtas, apo të hesht nga frika e shkandullit?...
Është për të besuar që vrasja e Worcester-it s’është i vetëmi delikt që ka bërë “Vatra”. Edhe të tjera vrasje n’Amerikë do t’a kenë burimin në Tremont Street [...] Duhet faqezinjtë që shkelnë e shkelin kanunet e Amerikës mirëbërëse, të marin një arsim të fortë; duhet puna e Worcester-it të dalë në shesh, edhe fajtorët të jipen në duar të policës; duhet të gjith’ ata që dijin edhe mbyllnë sytë, të zbohen një her’ e mirë me çnderim nga Federata.
“Vatra” që të rojë e t’i bëjë shërbime të vërteta Shqipërisë, duhet të çpastrohet nga çdo qelbësirë; edhe një Black-Hand ose Gang of hoolings and murdurers (sic) që e kanë bërë njerës pa shpirt e pa tru, të lartësohet e të bëhet një League for the social and moral education of the people...”.
Fjalë të rënda! Në qoftë se nuk do të isha klerik, do t’a provokoja lexuesin: Kush ishte më kriminel, Enver Hoxha që pushkatoi Kolë Tromarën, apo Kolë Tromara që pagoi për të vrarë një bamirës?! Ja fare kështu mund t’i dorëzohemi ndjenjave që mëton ndjesa në realitetin shqiptaro-grek. Zgjedhja e ndjesës si heshtje në dhimbje, për një kujtesë kulturore të çiltëruar, sepse kjo mund të jetë për shumë udha drejt vetënjohjes personale e kombëtare.

Mohimi i ndjesës nga institucionet ortodokse
E duam t’a përftojmë ndjesën si institucion, siç thashë më sipër. Vetë kjo pastaj, sfidon institucionet ekzistuese, të cilat janë larg këtyre vlerave që na lëçitën rilindasit tanë. Sepse me arsye e me parashikime njerëzore, pret dikush që ai institucion që duhet të bëjë i pari hapin e ndjesës është KOASh-i, konkretisht për përndjekjet dhe persekutimet që shumë ortodoksë shqiptarë kanë pësuar në të kaluarën, por që po pësojnë ende sot (Në qoftë se terrori shpirtëror nuk është pësim, atëherë çfarë është?). Përse të shkojmë gjetkë e të kërkojmë gjurmë e hesap, kur e mira dhe e keqja janë të mishëruara në botën shqiptare?
Shkaku kryesor për përgjumjen e ortodoksëve lidhet me moskuptimin e specifikës vendore nga vetë faktorët ortodoksë, sepse ata janë parësisht përgjegjës dhe për më tutje; nuk mund të fshihen më mbas Njëshit ortodoks, herë duke i thurur lavde, e herë duke e përfolur mbrapa krahëve, për përfitime të gjithandejshme. Në qoftë se procedura të tilla kanonike tej Njëshit janë dëlirur, atëherë me çfarë ndërgjegjjeje u shërbehet institucioneve të tilla kultbërëse? Për t’i trashëguar? Bie tashmë përgjegjësia tek klerikët, e sidomos tek ata më të lartët ndër shqiptarë ortodoksë.
Por veç mosndijimit të specifikës shqiptare nga të huajt, apo nga vendorët e zgjedhur prej tyre, ekzistojnë pikënisje të tjera, emocionale, personale, njësoj të dëmshme, të cilat është shumë lehtë të lidhen atje ku nuk zgjidhen; ja tek shquhet një pjesë e krimeve bërë nga vetë shqiptarët ortodoksë, kur këta janë të padenjë për pozitën që iu falet, me apo pa meritë.
Në këtë perspektivë ndjese si rivlerësim, vërejmë të zhgënjyer se nuk tregohet urtësi intelektuale nga shtetarët shqiptarë, të cilët vazhdojnë të bashkëmëkatojnë duke abuzuar qoftë dhe me laicitetin e pozitës së tyre, për të mos folur pastaj për detyrimet e tyre historike ndaj ortodoksisë shqiptare. Sepse përndryshe, ata sot duhet të ishin më të informuar e më të ndjeshëm për çështjet tona, duhet të posedonin këshilltarë kompetentë, gjë që nuk ishte e mundur një dhjetëvjeçar më parë, kur u bënë gabime me pasoja tej brezit tonë.
Duke u ndalur tek ndërhyrjet dhe përzgjedhjet e pavend të shtetit, le të ndërgjegjësohemi më në fund e të kuptojnë se nuk i ka hije një kleriku shqiptaro-amerikan të bëhet njësh me lloj-lloj mileti, vetëm e vetëm për të përfituar. Nuk është në traditën kanonike ortodokse që një prift i rëndomtë të shkelë e të tejkalojë pozitën e tij, të sakrifikojë kaq shumë prestigjin e fituar me metoda tejkishtare, në një fazë të volitshme historike. Ndërhyrja e tij në vitin 1991 me Ramiz Alinë, në vitin 1992 me Sali Berishën, në vitin 1998 me Fatos Nanon, e ndoshta dhe të tjera që nuk janë bërë ende publike, shkaktuan plagë në kishën ortodokse shqiptare që askush nuk ka dhuntinë t’i shërojë sot. Prifti i përdorur e ka përdorur priftërinë ortodokse këto vite për të përndjekur teologët e përndjekur nga KOASh-i, të cilët janë detyruar të përfundojnë në kisha të huaja, duke përfshirë dhe këtë shkrues. Shpërndarja e vëmendjes ndër ortodoksë dhe çorientimi e tyre, vijnë pjesërisht dhe nga qëndrimi sibilik i atij prifti të përdorur nga faktorë jo ortodoksë.
A nuk duhet që kleriku i përfolur, i cili hiqet se ruaka dhe vlerat më me sqimë shqiptare e amerikane, të dalë i pari e të sugjerojë ndjesën si alternativë për jetëdhënie në jetën shqiptare ortodokse, duke u nisur nga vetë gabimet e tij? Nuk flasim për akte sensacionale ndjese, të cilat ai i zbatoi me hollësi priftërore kur ia kërkuan, edhe pse ishin tej e ndanë sekullare. Flasim për ndjesë pa thënë “më fal”, ndjesë si qëndrim, me Fan Nolin e Faik Konicën, si kthesë, si pajtim e rehabilitim i sivëllezërve, si më e vërteta udhë negociimi edhe për një rivlerësim të marrëdhënieve shqiptaro-greke, për të bërë diçka nga historia e zhbërë këto vite. Si rrjedhojë, dera e ortodoksisë shqiptare është e kyçur nga brenda.

At Foti Cici
Panorama, 12-13 janar 2005


P.S. KOASh=Kisha Ortodokse Autoqefale Shqiptare.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Mesazh i vjetėr 10 Mars 2005 00:36
Perendia nuk po viziton aktualisht forumin Kliko kėtu pėr Profilin Personal tė Perendia Kliko kėtu pėr tė kontaktuar me Perendia (me Mesazh Privat) Kėrko mesazhe tė tjera nga: Perendia Shto Perendia nė listėn e injorimit Printo vetėm kėtė mesazh Shto Perendia nė listėn e monitorimit Ndrysho/Fshij Mesazhin Pėrgjigju Duke e Cituar
kontinenti
Blujtes

Regjistruar: 14/09/2004
Vendbanimi: mbi kete planet
Mesazhe: 4934

Citim:
Po citoj ato që tha Perendia
E

Me qe lexova kete shkrim te ate Foti Cicit i cili me poshte ka pohuar se: kemi therritur ne bisede Faik Konicen,po ky pohim, nuk me mungon as mua qe te them se: sot kemi therritur ne bisede ate Foti Cicin.
Ate Foti Cici, mire se erdhet ne forumin tone.
Ate Foti Cici, sukese ne bisede !
Atehere te dashur anetare te forumit tone le te fillojme biseden me ate Foti Cicin.
PS. Pjeset me poshte qe jane ndare me dy vizat ===== , jane fjalet e ate Foti Cicit. Kurse pjeset qe jane ndare me pese pikat ***** jane fjalet e Kontinentit,gjithashtu,fjalet e Kontinentit kane edhe nje vize te tille -- para cdo fjalie e cila perben kryeradhen e pergjigjes se fjaleve te ate Foti Cicit.
Lexim te kendshem.

Për një ripërqasje shqiptaro-greke
==================================================
==
Vitet e fundit mendoj se mendimtaria shqiptare ka ecur e është pasuruar.
==================================================
==
*****
-- Ate Foti Cici. Ne kete fjali ka 12 fjale.Ne keto 12 fjale verehet nje padrejtesi e madhe qe ju beni kundra kohes.
Me fjalet "vitet e fundit" i dashur ate Foti Cici kuptohen vetem 6 apo 7 vite, sepse sipas kuptimit te shqipes ajo fraze nuk permbledh 20 apo 30 vjet.
Ate Foti Cici, a keni ju te drejte morale qe te percaktoni mendimtarine e nje populli? Ku e keni gjetur kete te drejte qe ju te jeni pikerisht nderhyresi ne kohen e shqiptareve? Sipas ketyre fjaleve, del qarte qe, me pare mendimtaria shqiptare na paska qene e varfer. Cfar faktesh keni ju per kete percaktim tuajin? Ne qoftese kjo mendimtari na ka qene e varfer, perse nuk sillni shembujt tuaj?
Keni thene: ka ecur e eshte pasuruar.
Pse nuk keni sqaruar se, si ka ecur dhe me cfare eshte pasuruar?
Ate Foti Cici, kush jeni ju qe i jepni kaq autoritet vetes suaj, saqe ky autoritet qenka me i rende edhe se e nje populli te tere? Edhe une qe jam pjestar i popullit shqiptar, ndjehem shume i fyer nga percaktimi juaj.
Ate Foti Cici, ju keni nderhyre tek elementi me i rendesishem i nje populli qe eshte KOHA. Me qe jeni klerik, ju duhet ta dini shume mire se cili eshte ai qe nderhyn tek koha e njeriut dhe t'ia harxhoje ate me veprime jo te dobishme.
Ate Foti Cici, nderhyrja tek koha e nje populli eshte blasfemi e kulluar.
Ju perse e keni lejuar kete gje tek vetja?Perderisa jeni nje klerik, ju e dini shume mire se cfar eshte dhe cfar sjell blasfemia.
Ate Foti Cici, padroni i kohes eshte Zoti i qiejve dhe i tokes.
Por nderhyrja juaj tek koha e nje populli me jep te drejten t'ju pyes: Perse jeni kundra Zotit?
Me c'te drejte ju lini te kuptohet varferia mendore tek shqiptaret?
Qe ne 12 fjalet e para shquhet gabimi juaj ate Foti Cici e qe, nuk shikoj aspak saktesi ne njohjen e nje populli, per te cilin une kam shume informacion dhe qe e njoh shume mire.
*****
==================================================

Në shumicën e rasteve risimet janë shprehur me emër, qartë e pa përdredhje, pa shpërfillur formulime të tërthorta në dukje, por të pafshehura edhe ato në frymë.
==================================================

*****
-- Ate Foti Cici, keni thene risimet jane shprehur me emer.
Por ju nuk na keni sjelle asnje emer se.Ne fjalen "risimet" ne kemi shumesin dhe me qe e kemi si shumes atij i mungon qofte edhe nje emer i vetem.
Keni thene: jane shprehur me emer, qarte e pa perdredhje - pastaj keni vazhduar - pa shperfillur formulime te terthorta ne dukje,por te pa fshehura edhe ato ne fryme.
E para, per cfare fryme e keni fjalen? Ne qoftese per ato qe thoni, keni perdorur fjalen "qarte" pak milimetra me tej keni thene: pa shperfillur formulime te terthorta,por te pa fshehura edhe ato ne fryme.
Cila eshte e verteta ne ato qe keni thene?
Ajo "fryma" mbetet e pa shpjeguar.
*****
==================================================
==
Një veçori e përbashkët për pothuaj të gjithë mendimtarët e pasdiktaturës është cilësia gjuhësore në shqipe.
==================================================
==
*****
-- Ate Foti Cici, me falni por keto rrjeshta jane komplet qesharake.Keto rrjeshta jane jashte cdo llogjike.Nuk e di se si keni menduar kur keni dale ne kete percaktim te ri ne lidhje me gjuhen.
Ne kohen e diktatures i dashur Ate Foti Cici, cilesia e gjuhes shqipe ka qene ne lartesine me te madhe, neper gazeta, shkolla e Tv.Kjo ishte ana e mire e diktatures.Sot po kritikohen shume gazetaret te cilet nuk e shkruajne shqipen e paster ashtu sic duhet.Ne kohen e diktatures e vetmja qe kishte demokraci, ka qene cilesia e gjuhes shqipe.Me qe nuk njihni mire natyren e nje gjuhe, i dashur ate Foti Cici, un po ju them se : ajo qe nuk njeh asnje lloj diktature eshte GJUHA.
Ju flisni per mendimtaret e pas diktatures, duke vazhduar blasfemine qe thame me lart. Ju kujtoj se, mendimtare ka patur edhe ne kohen e diktatures, madje ishin mendimtare shume te thelle.Shume prej tyre i kemi edhe sot neper media.
Por, ajo qe me ben pershtypje eshte se, ju duke e ditur se gjuha shpesh here shtremberohet neper gazeta, dilni me flamurin dhe thoni se, cdo gje tani eshte e ndritur dhe se, mendimtaria shqiptare na paska ecur, ajo mendimtari qe me pare na paska qene prapa.
Ne keto percaktime i dashur ate Foti Cici, nenkuptohet se juve nuk ju mungon deshira qe kjo gjuha shqipe te shtremberohet... e te shtremberohet derisa te behet e pa perdorshme, (gje e cila nuk ndodh kurre)
Ju kujtoj, se ne njerzit nuk jemi ata qe bejme gjuhen.Por qe te mos hyjme ne keto labirinte , me mire le te vazhdojme biseden tone.
*****
==================================================

Është meritë e tyre që këto vite lexuam përsiatje të mirëfillta ndërshqiptare e ndërkulturore, gjë që dëshmon se pjesa më e madhe e jetës së lëçitësve në fjalë tretet përmes jetës shqiptare, si shqetësim i përhershëm njerëzor e intelektual, pavarësisht nga profili i tyre profesional, pozita shoqërore, përkatësia politike a spirituale, njerishmëria, vendveprimi, etj.
==================================================

*****
-- Keni thene: eshte merite e tyrja qe keto vite lexuam persiatje te mirfillta ndershqiptare.
E kujt? E kujt eshte kjo merite? Keni thene: keto vite.
Po me pare valle a nuk kemi lexuar asgje nga shqipja?
Persiatje te mirfillta ka patur gjithmone i dashur ate Foti Cici dhe, mbi te gjitha perseri nuk keni sqaruar natyren e persiatjeve.
Me fjalen "nderkulturore" cfar duhet te kuptojme? Ajo pjesa "nder" qe keni perdorur le te deshirohet shume.
Me poshte keni thene; pavaresisht nga profili i tyre profesional,pozita shoqerore(per cfar pozite e keni fjalen?) perkatesia politike a spirituale, njerishmeria(hahahaha) vendveprimi etj.
Le te ndalemi tek fjala "njerishmeria"
Ate Foti Cici, me c'te drejte ju, nje klerik, nocionin "njerishmeria" e keni vene perkrah nocionit "pozita shoqerore" gje e cila shpreh nje fare shkalle?
Me c'te drejte ju, nje klerik, keni bere nje shkalle mbi njerishmerine?
Si mund t'i jepni vetes kete te drejte qe nuk e ka askush nga njerzit?
Njerishmerine e ka ne dore vetem Zoti i qiejve dhe i tokes, i dashur ate Foti Cici.
Tek kisha ku ju liturgoni vijne edhe djaj, por, gjithashtu neper burgje ka edhe engjej.
Pra me c'te drejte ju i dashur ate Foti Cici i jepni vetes fuqine per te patur metrin e njerishmerise?
Ne kete rast, a nuk po beni nje blasfemi te hapur?
Ate Foti Cici, vertet ju jeni nje klerik?
Shpirtin njerezor nuk e njeh askush,pervec Atij qe e ka krijuar ate.
Nuk eshte detyre e asnje kleriku te jete gjykates mbi njerishmerine.
Ne kete rast ju e keni vene veten ne rolin e Ponc Pilatit.
Porse, detyra juaj eshte te ndjekesh ate, qe Ponc Pilati e coi ne kryq.
Perse nuk e zbatoni detyren tuaj fisnike?
*****
==================================================
==
Ashtu siç mund të ngazëllehet dikush për mbarështimin e kësaj mendimtarie bujtëse të bashkëkohësve,
==================================================
==
*****
-- Ne kete fjali kemi foljen "mbareshtim"
Ate Foti Cici, ne gjuhen shqipe fjala "mbareshtim" perdoret per bagetite.
Vertet populli shqiptar ju duket i tille juve? Ne qoftese eshte e vertete kjo qe thashe, atehere ju duhet ta faktoni dhe jo te flisni ne menyra te terthorta dhe aspak te ndershme.
Po ne kete fjali keni perdorur fjalen "bujtese"
Kjo fjale ne shqip ka kuptimin e perkohshmerise.
Pra sipas llogjikes suaj, mendimtaria nder shqiptare na qenka e perkohshme sepse keni thene "bujtese e bashkekohesve"
*****
VIJON.........

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Mesazh i vjetėr 12 Mars 2005 06:13
kontinenti nuk po viziton aktualisht forumin Kliko kėtu pėr Profilin Personal tė kontinenti Kliko kėtu pėr tė kontaktuar me kontinenti (me Mesazh Privat) Kėrko mesazhe tė tjera nga: kontinenti Shto kontinenti nė listėn e injorimit Printo vetėm kėtė mesazh Shto kontinenti nė listėn e monitorimit Ndrysho/Fshij Mesazhin Pėrgjigju Duke e Cituar
kontinenti
Blujtes

Regjistruar: 14/09/2004
Vendbanimi: mbi kete planet
Mesazhe: 4934

Për një ripërqasje shqiptaro-greke
==================================================
==
Për ata që njohin zonën e përmendur, jepet përshtypja ungjillore se atje pritet të zbresë një ëngjëll, se vetëm ai ka fuqinë të trazojë ujërat e fjetura ortodokse. Ata që dergjen në buzë të moçalit besojnë se ai që do të arrijë të futet i pari në ujë, mbas ardhjes së trazuesit, do të shërohet e do të ecë përsëri. Zhuritja është vetjake.
==================================================
==
*****
-- Ate Foti Cici, detyra ne kete e bote e nje kleriku eshte qe ai te transmetoje Paqen dhe, jo luften.
Ju flisni per viset ku jetojne greke-folesit qe erdhen si argate shume kohe me pare.
Keni thene: per ata qe njohin zonen,jepet pershtypja ungjillore se atje pritet te zbrese nje engjell, se vetem ai ka fuqine te trazoje ujrat e fjetura te ortodoksise.
Ate Foti Cici, ku rrahin keto fjale?Pra thirrja juaj eshte: ej ju qe jetoni atje, ngrihuni se nuk ju vjen asnje engjell qe t'ju ndihmoje.
Une bej pyetjen: Per cfar te ngrihen? Sipas jush; cfare e mundon ate zone?
Duket qarte misioni juaj i cili nuk kasnje lidhje me misionin e Krishtit i dashur ate Foti Cici.
Duket qarte se qarqet e Greqise , ju kane ngarkuar juve detyren politike mbi zonen greke-folese, sepse me poshte keni thene;
"Ata qe dergjen buze mocalit besojne se ai qe do te arrije te futet i pari ne uje,pas ardhjes se trazuesit, do te sherohet e do te ece perseri".
Ne fjalet "ata qe dergjen buze mocalit" shikohet qarte perpjekja juaj shoviniste.Shikohet qarte e pa verteta. Zonen greke-folese ju e keni krahasuar me nje mocal,por, si zakonisht ju nuk sillni asnje fakt bindes per akuzat qe keni bere ne kete leter.Ne qoftese ju keni nje mision politik,ndoshta qenka detyra ime t'ju kujtoj se Krishti as qe u mor me kete lloj misioni, perkundrazi, Krishti sheronte edhe ushtare romake te cilet ishin pushtues.
Trazimin e ujrave i dashur ate Foti Cici ne shqiptaret e pame shume mire ne vitin 1997.Valle kete kerkoni ju?
Ne nje fare menyre vete ju deklaroni se beni pjese ne mashtrimet historike te Greqise (si zakonisht)
Askush nuk "dergjet" sic jeni shprehur ju,Ndersa zona greke-folese nuk eshte ne nderin tuaj te krahasohet me nje mocal.
Ne fund fare kemi fjaline e shkurter e cila thote: Zhuritja eshte vetjake.
Pra ...o ju greke-foles, ju keni vuajtje, mos prisni asnje engjell.O ju greke-foles, ju jetoni ne buze te mocalit , ngrehuni per lufte.
I dashur ate Foti Cici, nje thirrje shume paqesore qenka kjo e bere nga nje prift, sherbestar i Perendise i cili kerkon t'i fuse njerzit ne lufte ashtu sic ka deshire Satanai.
Krishti a do te bente nje gje te tille i dashur ate Foti Cici?
Pra....ju...a jeni ne rrugen e Krishtit?
*****
==================================================
==
Nga ana tjetër, sa herë që flitet diçka e mbarë për temën tonë, kërpudhojnë cilësime zhvlerësuese, me mënyra faqepërzhitëse, të cilat në shumicën e rasteve rrjedhin nga një intuitë e prishur, pa anashkaluar motive komode për të tjerë.
==================================================
==
*****
-- Ate Foti Cici, ne kete pjese te shkrimit tuaj keni akuzat mbi "kerpudhimet" sic jeni shprehur ju por asnje shembull nuk keni sjelle.Po te jete fjala per dicka te mbare edhe une tani do te isha mbeshtetesi juaj.
Ate Foti Cici...cila eshte e mbara per ju?
Kene thene; cilesime zhvleresuese dhe qe keto cilesime rrjedhin nga nje intuite e prishur.
Ketu, po ju kujtoj se intuita e njeriut nuk merren me dukurine ne fjale qe ju keni paraqitur .Intuita eshte ajo pjese trunore e cila merret me gjera me te lehta dhe te shpejta.
Keni thene;pa anashkaluar motive komode per te tjere.
Ate Foti Cici ne te gjitha sa thame shkrimi juaj nuk ka asnje baze kuptimi.Ju keni shkruar brenda nje guaske dhe gjithcka behet brenda fantazise suaj.Motivet komode per te tjere .....cilet jane keta te tjere?Cilat jane motivet komode per keta ....te tjere? Kush jane keta....te tjere?
Ate Foti Cici, sipas ketyre rrjeshtave del se , ju nuk merreni vetem me politike, por qenkeni edhe nje 007.
Perse shkruani ne kete menyre?Perse nuk thoni te verteten HAPUR?
*****
==================================================
==
Pikat më të shpeshta të kësaj përndotjeje lidhen me gjithçka të re që shkruhet mbi marrëdhëniet shqiptaro-greke, dhe sidomos kur shprehet diçka që është, prej mendimtarie të shkuar, “e paprekshme”.
==================================================
==
*****
-- Ate Foti Cici cilat jane gjerat e reja qe jane shkruar ne marredheniet shqiptaro-greke? Ju pak me lart krahasuat zonen greke-folese me nje mocal, thate zhuritja eshte vetjake, buza e mocalit, nuk vjen asnje engjell, etj.etj. ndersa kur vjen fjala per ate gjene e re , ju nuk jepni asnje shembull.
Po mendimtaria e shkuar cila eshte?
Perse ju nuk keni referenca reale i dashur ate Foti Cici?
Perse jeni lodhur te beni nje shkrim i cili eshte ne fluh? Pra, perse shkruani brenda asaj guaskes qe thame?Te shprehurit me germa, e perjashton cdo fotografi qe shkruesi ka ne trurin e tij.Tek germat, natyra e komunikimit ka ligje te tjera te cilat ju sic po duket nuk i njihni fare.
****
==================================================
===
Intelektualët e traditës, veçse, na kanë lënë aq sa deshnin dhe aq sa mundnin.
==================================================
==
*****
-- Tek kjo fjali kemi kontradite te madhe.
keni thene; aq sa deshnin dhe aq sa mundnin.
Deshira dhe mundesia i dashur ate Foti Cici nuk kane asnje lidhje me njera tjetren.Pra kuptimi i fjalise se me siperme eshte diametralisht i kundert.
*****
==================================================
=
Por sa e mundshme është të bëhet fillesa e qëndresa edhe në lëmin shqiptaro-grek?
==================================================
=
*****
-- Sa e mundshme????????
Gjithmone ka qene e mundshme. Ne kete pike i dashur ate Foti Cici kush eshte pengesa?????????????????
*****
==================================================
==
Nëse mendimtarët e këtyre viteve dallohen për pavarësi intelektuale, e në disa raste në vetëveçim të përditshëm, shpifësit e sotëm kërkojnë pjesëmarrje e grupime, duke gjithëpritur një a dy intelektualë për çdo klan, të cilët do të kenë dhuntinë, sidomos atë gjuhësore/shprehimore, për të sjellë në lektizim bindjet e bashkideorëve.
==================================================
==
*****
-- Ate Foti Cici, perse keni thene se mendimtaret e sotem dallohen per pavaresi intelektuale? Me c'te drejte ju keni bere ndarjen e kohes dhe akuzoni intelektualet e djeshem.Perseri ju po nderhyni tek koha.Perseri jeni ne prehrin e blasfemise.Por blasfemia ju con direk e ne ferr i dashur ate Foti Cici.Ku keni te drejte ju te percaktoni nje brez te tere mendimtaresh qe i perkisnin se kaluares.
Keni thene;shpifesit e soten kerkojne pjesmarrje ne grupime.
Cilet na qenkan shpifesit e sotem? Me kete menyre te shkruari nje njeri qe nuk ka durimin tim, do t'ju a cilesonte kete leter si nje pacavure.Une po ju a kursej kete fjale.
Keni thene; duke mirpritur nje a dy intelektuale per cdo klan, te cilet do te kene dhuntine,sidomos ate gjuhesore/shprehimore,per te sjelle ne lektizim bindjet e bashkideoreve.
Hahahahahaha...ate Foti Cici, sot qe te gjithe e kane gojen brisk.Aftesi shprehimore te nje shkalle shume te larte ka edhe ne kete forum tek i cili ju kane sjelle.Djem e vajza me nje shkathtesi te habitshme itelektuale.
Cfar po flisni keshtu.....hahahahaha !
keni thene;per cdo klan.
Cilet jane klanet per ju i dashur ate Foti Cici?
Partite politike te Shqiperise ju i quani klan?
Fjala klan qe ju na keni sjelle ketu, ka te beje me nje grupim njerzish qe si te tille qendrojne ne menyre te fshehur.
Kurse partite politike te Shqiperise jane grupime njerzish popullore dhe te hapura te njohura edhe nga bota e jashtme.
Me c'te drejte ju perdorni fjalen klan?
*****
==================================================
==
Mbas kësaj, vijon disa herë dhe mohimi i kombësisë së risuesve, prandaj dhe u ula të lexoj sot Faik Konicën.
==================================================
==
*****
-- Ate Foti Cici, keni thene ;vijon disa here mohimi i kombesise se risuesve.
Ketu ju keni shkruar ne numurin shumes.Me lart ju e drejtoni mendimin tuaj tek intelektualet e sotem, kurse ketu shpreheni se jeni ulur te lexoni Faik Konicen i cili nuk eshte pjestar i intelektualeve te sotem.
Pra , cfar behet ne koken tuaj? Ku qendron pika orientuese i dashur ate Foti Cici?
Mohimi i kombesise sic jeni shprehur ne shumes....perse edhe kesaj here nuk keni sjelle shembuj?
A keni te drejte ju qe ta pergjithesoni kete mendim tuajin?
Perse vazhdoni te shkruani brenda guaskes psikike ?
Si mund te quhet serioz shkrimi juaj kur ky shkrim ngjan me gjendjen e nje te dehuri i cili nuk gjen dot rrugen qe te shkoje ne shtepine e tij.
****
VIJON...............

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Mesazh i vjetėr 12 Mars 2005 16:42
kontinenti nuk po viziton aktualisht forumin Kliko kėtu pėr Profilin Personal tė kontinenti Kliko kėtu pėr tė kontaktuar me kontinenti (me Mesazh Privat) Kėrko mesazhe tė tjera nga: kontinenti Shto kontinenti nė listėn e injorimit Printo vetėm kėtė mesazh Shto kontinenti nė listėn e monitorimit Ndrysho/Fshij Mesazhin Pėrgjigju Duke e Cituar
Luarasi
Anetar i regjistruar

Regjistruar: 23/07/2004
Vendbanimi: Canada
Mesazhe: 84

A ka mundesi qe fjala "Zot" dhe "Perendi" te kene origjinen e njejte Etimologjike? Simbas disa studjuesve emri Zot rrjedh nga emri i perendise Pellazge Zeus i cili rrjeth nga emri Dia(Deus, Sdeus) dmth Dielli. Gjithashtu eshte e njohur qe Zeusi ishte perndija e Diellit. Kurese emri "Perendi" mund te rrjedhe nga Pari-Dia, ose me nje kuptim Dias i pare. Duke mare parasysh qe ne kohet e lashta egzistonte Zeusi i Olimpit dhe Zeusi i Dodones. Zeusi i Dodones njihet si orakulli me i vjetri i kohes antike ashtuqe do te ishte e logjikshme qe te quhej "I pari dia". Dua te them qe keto mos i merni per baze se jane mendimet e mija ne lidhje me ate qe kam lexuar.

__________________
Ēmimi i lirisė ėshtė me i ulet se i roberisė.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Mesazh i vjetėr 12 Mars 2005 20:27
Luarasi nuk po viziton aktualisht forumin Kliko kėtu pėr Profilin Personal tė Luarasi Kliko kėtu pėr tė kontaktuar me Luarasi (me Mesazh Privat) Kėrko mesazhe tė tjera nga: Luarasi Shto Luarasi nė listėn e injorimit Printo vetėm kėtė mesazh Shto Luarasi nė listėn e monitorimit Ndrysho/Fshij Mesazhin Pėrgjigju Duke e Cituar
drite prej drite
Anetar i regjistruar

Regjistruar: 06/03/2005
Vendbanimi: Toronto
Mesazhe: 34

Re: Re: terminologjia spirituale

Citim:
Po citoj ato që tha kontinenti
[QUOTE]Po citoj ato që tha drite prej drite


Ndryshimi i gjinisë së Perëndisë nga femërore në mashkullore, është aq i vjetër sa ç’është dhe kuptimi i sotëm i kësaj fjale. Shndërrimi i gjinisë u ndërfut si pasojë e ideologjisë së krishterë në përkthim, ku Zoti është i simbolizuar mashkull.
[QUOTE]
Keni thene: ndryshimi i gjininse nga femerore ne mashkullore eshte i vjeter dhe shnderrimi i gjinise u fut si pasoje e ideologjise se krishtere, ku Zoti eshte simbolizuar mashkull.
Po qe se ti kerkon te besh humor... tek ky forum eshte nje teme me titull "te qeshim pak"...shko atje djale ( megjithese nuk do te qeshe askush me fantazite tuaja)
[/i]

Në fakt, i Epërmi që na është simbolizuar si i gjinisë mashkullore, teologjikisht është tej gjinive, pra është i pagjinishëm, që për ne njerëzit do të thotë se është i dygjinishëm.
[QUOTE]
Ne keto rrjeshta,perseri euforia e jote djalosh ka marre vrrull te madh.
I Epermi, nuk na eshte simbolizuar ne ASNJE gjini !
Me poshte ke thene: eshte i pa gjinishem....dhe perseri vazhdon me rakine qe ke perballe duke pohuar se: per ne njerezit do te thote qe eshte i dy gjinishem.
Kush tha qe per ne njerezit do te thote se qenka i dy gjinishem???????
Thu ti ...!
[QUOTE]
Para se të lexojmë disa nga klasikët tanë, vlen të shënojmë se fjala Perëndi në shqipe fillimisht do të thoshte mbretëri dhe jo Zot. Tek Matrënga, për shembull, Perëndi përdoret në vend të fjalës mbretëri, siç duket dhe nga teksti italisht përbri: Perëndia e qiellvet – il regno di cieli. Ndërsa fjala Perëndeshë përdoret atje për Marinë, në vend të fjalës mbretëreshë: “Falemi, Perëndeshë, ëma e elejmosinit” (dio ti salvi regina madre di misericordia). Kështu është e regjistruar kjo tek autorët e vjetër shqiptarë deri tek Anonimi i Elbasanit, ku Perëndi përdoret me kuptimin Zot, por Perëndesha ende quhet Mbretëresha, për Hyjlindësen, Marinë. Kjo dukuri ka ngjyruar dhe përkthimin e Anonimit në anglishte, nga vetë Dr. Robert Elsie, i cili e përktheu këtë në “Hyjneshë”: “PRDsha denj më gjunjë e ra…/ The Goddess fell to her kness…”. Pra, gjatë një qindvjeçari si lak kohor, mbas Matrëngës, domethënë para Anonimit, midis viteve 1592-1761, duket ndryshimi i kuptimit të Perëndisë në shqipe; nga Mbretëreshë në Zot.
[/i]
C'ja ke fut kot prape.
Fjala Perendi as qe do te thote mbreteri dhe kurre nuk ka patur kete kuptim kjo fjale.Ti i referohesh nje perkthyesi te huaj i cili kerkon te pershtase perkthimin e tij ne gjuhen me te cilen ai punon....dhe drite shkurtesia jote eshte se ate perkthim na e sjell ketu si shembullin me te mire.
Ne italisht kemi fjalen "disperato" pra qe do te thote "i mjere", por, kjo fjale merr kuptim tjeter po ne kete gjuhe.
P.sh. Disperatamente Xhulia.
Perkthimi : Per gjithmone Xhulia.
Perkthimi nuk eshte: Shume e mjera Xhulia. Apo...e varfera Xhulia,Apo Xhulia e mjere ...etj.etj.
Keshtu qe o drite prej erresirre...shembujt e tu jane nje vrime ne uje dhe me vjen keq qe ti qenke perkthyes....sepse keshtu je nje masakrues i perkthimeve qe ben.
[QUOTE]

Naim Frashëri: Në zëmrët tënë e gjejmë Zonë

Naim Frashëri përdor me të njëjtën lehtësi Perëndi dhe Zot, përveçse kur kërkon të përftojë rimën, nën shtrëngesën e rrymave poetike të modeleve të tij: “Po të nderojë njeriu njerinë/ e ka nderuar dhe Perëndinë/ Në zëmrët tënë e gjejmë Zonë/ shtëpi’ e ti ‘shtë zëmëra jonë”. Pra, në vitet e tij kuptimi i emrave Perëndi e Zot ishte njësoj si sot, por ama i njëjtë duket dhe përdorimi, gjë që sot është shpërpjestuar.

Perëndia për Naimin ishte ashtu siç e ka shqipja, në gjininë femërore. “Fuqit’ e Perëndisë/ duket tekdo/ se shpirt’i gjithësisë/ po është ajo”. Përderisa Naim Frashëri nuk ishte i krishterë, e kishte më të lehtë të shkruante shqip siç ndjente, ndërsa intelektualët e krishterë ato vite, si Kristoforidhi për shembull, krijonin nën një presion gjuhësor, përderisa ata që investonin për të shtypur librat e tij shqip nuk kishin synime kombëtariste në gjuhë, por vetëm spirituale. Nëpërmjet përkthimeve ne trashëguam shumë, por midis tyre ndjemë dhe tëhuajtje të shqipes.
[/i]
Ke theneerderisa Naimi nuk ishte i kreshtere e kishte me te lehte te shkruante shqip sic ndjente.
Hahahahahahahahahahahahahaha.....sa mendimtar i forte qe qenke...hahahahahahahaha, pse te krishteret e kishin te ndaluar te shkruanin shqip sic ndjenin?
Feja dhe gjuhesia nuk kane asnje lidhje o filozof pulash.Kristoforidhi as qe ka bere presion gjuhesor ne shkrimet e tij. Ne ate kohe secili ka shkruar ne dialektin e tij dhe askush prej tyre nuk ka bere ate presion qe ti po na thua ketu.
[QUOTE]

Faik Konica: Perënditë janë të kënaqura nga patriotizma juaj

Faik Konica përdor më shumë Perëndia sesa Zoti, edhe pse nuk mohon asnjë trajtë. Edhe ky ruan gjininë femërore, por jo gjithmonë: “Të lëvdojmë Perëndinë/ që krijojti bukurinë/... S’është i ashpër, pa mëshirë/ ësht’ i fortë dhe i mirë.” Pak më poshtë Konica flet për Zotin dhe nuk dihet se në ç’varg e ka ndarë nga mendja e tij aq detajuese Perëndinë nga Zoti: “Lëvdim Zotit plot me shie/q’i dha botës këtë hie”. Në prozën shqipe, ku Konica është i përhershëm, ai e ka përdorur gjerë fjalën Perëndi, dhe madje shumë të lakuar në femërore: “Perënditë, thanë pleqtë, janë të kënaqura nga patriotizma juaj...”. Sidoqoftë, ky rast nuk është kaq i vështirë sa ç’është ky që vijon, ku autori ka bërë mbitheksime, gjë që tregon se e ka peshuar mirë përdorimin: “S’ka forcë as fuqi veç se te Perëndia, e Larta, e Madhia!”.
[/i]
Ne rradhe te pare ti nuk ke ide se si mund te formohet nje veper artistike.E dyta, nuk paske ide mbi menyren se mund te mendoje nje krijues kur shkruan vepren e tij artistike.
Ti kapesh me kthetra ne vogelsira te atilla qe as Faik Konica e as ndo nje tjter as qe i ka menduar ne ate menyre qe ti po perpiqesh te na i sjellesh ketu.
Aty me lart ke fjalen : patriotizma !
Po kete fjale pse nuk e ke marre ne analize?Kjo fjale mbaron me germen " a " gje e cila i perket femerorit.Porse patriotizmi dhe patriotizma nuk kane asnje ndryshim. Me zor te madh perpiqesh ta nxjerresh fjalen Perendi ne femrore..... po ta kuptoj qellim e keq qe ke.
Sic ta kam thene edhe ne mesazhin para ketij...Gjuha nuk perfill as Naimin, as Fan Nolin, as Faik Konicen etj.etj.
Ti i referohesh klasikeve dhe duke perfituar nga gjendja shpirterore qe ata kane qene ne castin qe kane shkruar, perfiton nga rasti me disa shprehje te tyre.
Djali....mos iu refero klasikeve sepse ata nuk jane krijuesit e gjuhes shqipe....mos u lodh kot per qellimin e keq qe ke.
Te gjithe ne, edhe klasiket, persa i perket gjuhes...ne nuk bejme gje tjeter pervec perpjekjes per ta zbuluar gjuhen, por nuk jemi krijuesit e saj.
Keshtu qe, referimi yt per emrat e degjuar te shqipes eshte perseri nje vrime ne uje.
Mos mendo se na e mbushe mendjen me keto referime.
[QUOTE]

Në gjuhën e Konicës nuk fshihet përkujdesja e intelektualit në përzgjedhjet e terminologjisë, e cila ende sot në lëmin fetar nuk është e shpenguar. Ka disa pika ku Konica jep opinione të vlefshme. Në qëmtimin që vijon, për shembull, bëhet dallim mbi përdorimin shpirtëror dhe spiritual në shqipe, një nuancë që vështirë të përftohet dhe në shkrimet e mendimtarisë së pasdiktaturës: “... muzika, përveç pëlqimit estetik që na jep si art, ka edhe një fuqi spirituale që shvillon hollësin’ e shpirtit”.
[/i]
Shiko ku eshte idjotesia ketu.
....muzika pervec pelqimit estetik qe na jep si art,ka edhe nje fuqi spirituale qe zhvillon hollesine e shpirtit.
Kete reference e ke sjelle ketu si dicka te mrekullusheme por, ajo nuk eshte gje tjeter vecse nje idiotesi.
E para: muzika as qe ka estetike.
Ne qoftese degjojme radio...estetiken mund ta kete vete radio, pra mund te jete nje radio e bukur, por jo muzika qe del prej saj.
Ne ate shprehje jane edhe fjalet : ka edhe nje fuqi spirituale.
Hahahahahahahahahaha.....pra keto fjale jane te dores se dyte.....hahahahaha......
Muzika vetem fuqi spirituale ka mer djale... cfar fuqie tjeter ka muzika???????
Kurse aty eshte perdorur ne kete menyre.....ka edhe nje fuqi spirituale ..hahahahahahahaha...cfar komedishe ka ne forum.
[QUOTE]

Kur Konica fjalëson brenda religjioneve, ai jo vetëm që vëzhgon e respekton shqipen e tyre, por përdor e ndihmon, qoftë dhe kur rrëmbehet: “
[/i]
Ke thene: shqipen e tyre.
Perseri magesia jote ne kete fushe mund te shprehet me miliona kilometra katrore.
Ku ka shqipe e tyrja dhe e jona???????????
Gjuha eshte gjithmone nje.
Edhe ne kishe edhe ne xhami perdoren te njejtat folje, lidheza,nyje te perparme e te mbrapme.
Ti thua: shqipen e tyre.
Hahahahahahahaha gallate fare.....

[QUOTE]
Lasgush Poradeci: O Zot, po rroj pendesën e jetës mź së nxire

Deri këtu, pavarësisht nga parantezat e Konicës, pamë se rilindasit janë kaq të shpenguar me “femëroren” e Perëndisë, saqë e lakojnë në sipërore, duke përveçësuar madje dhe mbiemrat “e Saj”. Duke kapërcyer shqipen eksperimentuese të Konicës.
[/i]
Vertet i pame ato qe thua ti?
Por nje gje te ben pershtypje, lufta jote per femerorin e kesaj fjale shkon deri ne neveri sepse aty me lart ( aty e ke, vete e ke shkruar) gjejme peremrin; e Saj !
Ky peremer nuk eshte shkruar as nga Konica e as nga Lasgushi por nga ty.
Me c'te drejte ti e shkruan kete gje??????
Kush je ti qe kerkon te besh keto nderhyrje?
Me poshte ke thene: shqipen eksperimentuese te Konices.
Cfar eshte kjo shqipja eksperimetuese?
Ku do te dalesh ti me keto fjale?
Perseri del qarte se ti nuk ke ide se cfar eshte nje gjuhe.
Por, do te ta cjerr masken qe ke.
Duro dhe pak.
PS; i hoqa disa pjese qe ishin me poshte sepse ishin thjeshte referate letrare....ndersa ketu tema eshte per fjalet Zot dhe Perendi.
Ky vizitori prej drite nuk po di mire se cfar po ben.
[QUOTE]
Për sa i përket përpjestimeve të sotme në përdorimin e dy termave në fjalë, a përkatësve të tyre, nga folësit e gegërishtes më shumë përdoret nga ata Zoti, njësoj si në shqipen standarde: “…pse nuk ka ideal ma të lartë ‘tash e përgjithmonë e jetës’ se me njoftë Zotin, me pranue qenien e Tij, se me e dashtë Zotin, me i shërbye e me jetue për Atë” (Ipeshkëv Zef Simoni).
[/i]
Kush tha qe ne veri perdoret me shume fjala Zoti dhe jo Perendi?
Veriut ia hoqe Perendine me nje fjale eeeee?
Sa i forte qe qenke mor ti....je i pari qe me shpate ndave sinonimin e dy emrave.
Ne qoftese Ipeshkv Zef Simoni do te thoshte Perendia valle a do ta citoje ketu?
Ne qoftese Ipeshkv Zef Simoni do te thoshte Perendia valle a do te ishte ne gabim?
Djali une qe po shkruaj ketu, te siguroj se nuk vij nga Taivani....ok ?

[QUOTE]
Fan Noli: Ti moj Perëndi e Dashurisë, shpëtona

Duke lexuar një vepër të hershme letrare të Nolit, pesë vjet më të vjetër nga viti 1907, kur u botua e përkthyer nga greqishtja në shqipe, menjëherë vëmë re se Noli këmbëngul në përdorimin Perëndi, dhe jo Zot, gjë që e ruajti gjer në fund të krijimtarisë së tij (Tema jonë është përdorimi Perëndi si Theos në greqishte, sepse Kyrios është përkthyer nga Noli në Zot).
[/i]
Me nje fjale po kritikon Nolin tani eee?
Noli nuk e ka hic gabim ne perkthimin e asaj fjale.
Por, me ben pershtypje....pse i referohesh per here greqishtes ti?
Sa per dijeni Noli nuk trashegoi asnje lloj shqipeje nga Thraka sic thua ti.
Noli lindi ne Turqi ne fshatin Ibrik Tepe dhe nuk dinte shqip fare qe ne moshen 22 vjec.
Pse nuk e thua ndryshe mendimin e me siperm, qe: greket e kane perkthyer fjalen Zot te shqipes ne fjalen Kyrios te greqishtes?
[QUOTE]

Si pasojë e këtij sfondi etnogjuhësor, Perëndia është e gjinisë femërore, dhe madje me një theksim të dyfishtë, të pazakontë, nga shkruesi: “Ti moj Perëndi e Dashurisë, shpëtona.”. Jo vetëm që është e Dashurisë, por moj e bën këtë përdorim krejt të lakuar në femërore. Përderisa kemi një përkthim këtu, dhe jo një tekst origjinal, është e natyrshme që përkthyesi të jetë menduar mirë kur e ka përkthyer nga greqishtja. Nëse e përkthejmë mbrapsht në greqishtje, kjo frazë mund të ishte “O Theé”, ose “Re Theé”, gjë që atje sidoqoftë dëgjohet si një thirrore e ashpër, ndërsa në shqipe përkthimi del ëmbëlsisht ledhatues: Moj! A tingëllonte kjo njësoj për Nolin e atëhershëm gjuhësor, apo është e kotë të rendësh mbas një përkthyesi që nuk kapet gjithmonë i përkthyer?
[/i]
E di se cfar po ben tani.....vetem derr derr derr derr...kete po ben.
Ti moj Perendi e dashurise !
Me cdo kusht e do femerore.
A ke kundershtim ne kete perkthim: Ti o Perendi e dashurise !
Perkthyesi ka disa te drejta te tij ne nje perkthim dhe sic ta thashe edhe me lart, nje perkthyes kerkon te perftoje efektin ne perkthim ndaj dhe ai ka disa te drejta te perdore fjale si t'i duket e arsyeshme atij.
[QUOTE]
Mbas këtij eksperimenti, e shohim Nolin të përdorë trajta të ndryshme gjinore brenda një fjalie: “Perëndia jonë s’është def, ose kulçedrë, është ay me të cilën merret Jakovi dhe e shpie poshtë, është shkalla me të cilën të ngrenë ëngjëjtë mi fron’ e tij”. Por si mund të jetë Perëndia jonë, dhe pastaj të bëhet ai, jo ajo, dhe pastaj e tij? Kjo tregon se “korrektesa” gjinore e të Epërmit nuk përfshihet në axhendën e atëhershme të Fan Nolit si autor, ndryshe nga ç’do të shohin në vijim.
[/i]
Pse kaq i trashe qenke ti? Pervec se Perendia ne mashkullore eshte edhe Perendiu, nuk arrin te kuptosh se fjala Perendi eshte e gjinise ASNJANJESE.
Dhe ti ketu po na hedh poshte Fan Nolin...hahahahahahahahahahahaha.
PS: i hoqa shume pjese me dhjame te qelbur nga shkrimi i ketij lloj driteteje sepse ishin komplet te pa nevojshem.
Me poshte ai ka cituar Jakov Xoxen qe shkrojti ne rregjimin komunist.Vazhdon gjate me kete autor dhe as ai vete nuk e di se cfar dreqin po ben ne kete teme.
[QUOTE]

Sa për përdorimin “tradicional” të termit Perëndi, i cili është shumë më i ri në shqipe, me këtë kuptim, është në intuitën dhe motivet e përkthyesve për të përcaktuar përzgjedhjen, por sidomos gjininë e tij. Është shumë vështirë të mos përdoret ky term në adhurimin ortodoks, të paktën sot, por njësoj e vështirë është vërtetuar gjinia mashkullore e këtij emri, e cila u shartua nga femërorja. Jam i mendimit se alternimi është e vetmja zgjidhje për këtë periudhë gjuhësore.
[/i]
Ke thene: Sa per perdorimin "tradicional"
Cfar eshte ky perdorim?
Pse qenka tradicional? Nderkohe qe ai term eshte me se i natyrshem dhe i perditshem.
C"lloj konstatimesh qenkan keto?
Ke thene: Termi Perendi eshte shume i ri ne shqipe.
Ashtuuu.......!
Kush je ti mer qe jep keto vendime te ndyra?
Me c'te drejte ti i jep vetes fuqine qe te percaktoje moshen e nje fjale?
Fjala Perendi (po ta them edhe nje here) nuk eshte e ardhur qe me lindjen e Krishtit.Ajo fjale eshte shume e vjeter, eshte pjese e gjuhes shqipe qe ti me ate myk qe ke ne koke kerkon me cdo kusht ta rinosh.
Koha po na vjeteron ne cdo sekond qe kalon.Ne qoftese ti ke forcen e rinimit, te pakten kete gje beje me njerzit se edhe te paguajne.
Ke thene qe: termi, Perendi, eshte i shartuar nga femerorja.
Me duket se po e ngatarron me veten kete term.
Me poshte ke thene: Jam i mendimit.....!
Mmmmmmmmmm.....e shikon pra qe ketu ke sjelle opinionin tend me ato rrjeta merimange.
Ke perdorur veten e pare gjate gjithe kohes ne kete shkrim dhe ashtu si pa dashje vete ti ja nxorre bojen vetvetes.
[QUOTE]
Sado që të luftojë njeriu, qoftë dhe për disa breza, gjuha shqipe qenka si shpirti; ku i teket fryn...
[/i]
Po keto fjale cfar kuptimi kane sidomos ato te fundit ku ke thene:
ku i teket fryn....
dhe i ke bere me pika?
Une vura re dicka, qe ne mesazhin tend jane fshire shume rrjeshta .
meqe nuk kisha kohe heren e pare qe shkrova e lashe pergjysme,por, diku une vura re shprehjen
" gjuhet origjinale" qe ti kishe perdorur aty.
Pra, kishe thene se si shqipja nuk eshte si gjuhet origjinale.
Ku kerkon te dalesh me keto fjale?
Cilat jane gjuhet origjinale?
C'kupton ti me fjalet " gjuhe origjinale" ?
Gjithashtu ke fshire disa rrjeshta ku thuheshin: ne fushen e ortodoksise kam liri veprimi.
Hahahahahahahahaha....po ti kujton se po perdor inteligjence ketu?
Ti ke lexuar forumin dhe ke pare se si replikojme ne ketu, apo edhe se si shahemi dhe mendove se po gjen nje tufe trapash ne kete forum?
Ti qe shpesh i referohesh greqishtes, dhe me cdo kusht atje kerkon ta nxjerresh koken....hahahahahaha !
Si nuk po na leni rehate nje cast mer greke hahahahaha....edhe ketu ne forum kerkoni te fusni hundet ju.
Pse i fshive mendimet e tua ne kete shkrim ?
Ketu nga nje here shahen njerzit me shprehjen : na ke sjelle nje carcaf.
Kurse ti ke sjelle nje rrote teritali e cila nuk ka mbarim vetem e vetem qe te na bindesh per grekizimet e tua.
Ne qofte se ke sado pak karakter, ti duhet t'i pergjigjesh pyetjes...
- Cilat jane gjuhet origjinale ?
Ne qoftese ti nuk pergjigjesh ne kete pyetje, atehere edhe vlerat dhelperore qe ia ke dhene vetes nuk i ke ne nivelin e duhur.
Me nje fjale, po nuk u pergjigje do te deshmosh veten si nje njeri pa seder dhe pa karakter.
Ikni....o lavire te historise.
Ikni...o lavire te gjuhesise.
Largohuni nga ne.
I ka ikur koha Kalit te Trojes.
Koha nuk punon me per ju.



Për Moderatorët:

Gjithë kjo dhe mesazhet që vijojnë janë jashtë temës mbi Terminologjisë Spirituale, dhe jashtë Gjuhës Shqipe në përgjithësi. Një temë mbi Marrëdhëinet Shqiptaro-Greke duhet të shkojë në temë më vete.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Mesazh i vjetėr 13 Mars 2005 18:56
drite prej drite nuk po viziton aktualisht forumin Kliko kėtu pėr Profilin Personal tė drite prej drite Kėrko mesazhe tė tjera nga: drite prej drite Shto drite prej drite nė listėn e injorimit Printo vetėm kėtė mesazh Shto drite prej drite nė listėn e monitorimit Ndrysho/Fshij Mesazhin Pėrgjigju Duke e Cituar
Ora tani: 22:56 Hap njė temė tė re    Pėrgjigju brenda kėsaj teme
Gjithsej 3 faqe: [1] 2 3 »   Tema e mėparshme   Tema Tjetėr

Forumi Horizont Forumi Horizont > Tema Shoqėrore > Besimi Fetar > Feja krishtere > terminologjia spirituale

Pėrgatit Kėtė Faqe Pėr Printim | Dėrgoje Me Email | Abonohu Nė Kėtė Temė

Vlerėso kėtė temė:

Mundėsitė e Nėn-Forumit:
Nuk mund tė hapni tema
Nuk mund ti pėrgjigjeni temave
Nuk mund tė bashkangjisni file
Nuk mund tė modifikoni mesazhin tuaj
Kodet HTML lejohen
Kodet speciale lejohen
Ikonat lejohen
Kodet [IMG] lejohen
 

 

Kliko pėr tu larguar nese je identifikuar
Powered by: vBulletin © Jelsoft Enterprises Limited.
Materialet qė gjenden tek Forumi Horizont janė kontribut i vizitorėve. Jeni tė lutur tė mos i kopjoni por ti bėni link adresėn ku ndodhen.