Regjistruar: 14/02/2012
Vendbanimi: Skandinavia
Mesazhe: 523

Citim:

---

Po citoj ato që tha Fajtori
Gabim. Eshte e kunderta.



Ne menyre analoge nje mysliman qe kerkon fakte qe forcojne besimin e tij nuk merr dije, por konsolidon dijet qe kishte.

---

__________________
Dashurohem ndersa tjetra lendohet dhe vuan.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 11/06/2002
Vendbanimi: Europe
Mesazhe: 10706

Citim:

---

Po citoj ato që tha Deb*
Dhe une agree me fajen.

Dhe une faje, nuk blej DVD. Dua te shikoj dicka spontane nga TV, te paplanifikuar, te papare. Dua te zgjeroj njohurite, me nje fjale.

---

__________________
Ne vendin tim, ne vendin tend, e shpojne lakren, i hedhin mend...

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 08/10/2005
Vendbanimi: My soul
Mesazhe: 4073

Autori - Petro Marko
Botuar me 1936

Nga t’ia mbajmë? Kudo dyert janë të mbyllura! Vetëm një është shtegu… Kështu pëshpërit çdo i ri, çdo njeri që don të jetojë. Dhe me të drejtë. Nga t’ia mbajnë... T’i derdhemi që të gjithë kërmës së arkës së shtetit! Që të gjithë t’i vërsulemi kolltukut? Të bëhet çdo njeri që di shkrim e këndim nëpunës? Nuk sheh një të ri, një të moçëm, katundar a qytetar, që t
ë mos i jetë ngulur në shpirt e në zemër ideali i kolltukut, dëshira e zjarrtë për nëpunësi! Domethënë vetëm atë shteg shohim për të rrojtur mirë e për të kënaqur të gjitha dëshirat tona. Këtë e bëjmë se aq na e pret mendja, të tillë lindëm, atë rrugë na treguan; edhe gjurmat e rrojtjes në kurrizin e popullit, e po e vazhdojmë si trashëgim.
S’ka prind, s’ka njeri që nuk përpiqet të gjejë ndonjë kolltuk. Kështu rron mirë për vete e kështu do të na ndihmojë edhe neve!S’ka shqiptar që nuk e mendon këtë.

Dhe ka të drejtë se, e përsërisim, që vetëm ai shteg ka mbetur i hapët. Shtigjet e tjera, përveç mërgimit, që u mbyll edhe ai, nuk janë hapur fare dhe siç duket kurrë s’kanë për tu hapur, se jemi mësuar të rrojmë si shushunjat në kurrizin epopullit, jemi mësuar ta shkojmë jetën të përulur tek njëri e tek tjetri, të shesim ç’ka kemi e nuk kemi, të bëhemi skllevërit e të fuqishmëve, të bëhemi servila, deri sa të marrim një nëpunësi.

E pastaj? Pastaj t’i shtrohemi çdo përuljeje e çdo mënxyre, dredhie, në daç spiunazhit, në daç shpifjeve e të tjera poshtërsive, vetëm e vetëm për ta mbajtur atë të shkretë nëpunësi, atë kolltuk të qetë që na verbon e na bën të humbasim çdo ndjenjë e mbi të gjitha të humbasim karakterin tonë. Dhe kështu ne shpëtuam. Ne shpëtuam! Do të rrojmë mirë, do të mundohemi të ngrehim pallate dhe salltanete si patronët tanë e më së fundi do të arrijmë të bëhemi armiqtë e popullit. Se kështu është. Sot të jesh nëpunës, domethënë të rrosh në kurrizin e atyreve që u mungon kafshata e gojës. Sa më tepër nëpunësa të jenë, aq më tepër gjak i pihet popullit shqiptar, një milion e kusur njerëz, të urtë, të bindur, virgjër nga çdo rrymë e parim shoqëror, të varfër e të këputur, që janë mësuar të ulen çdo detyreje shtetërore, që janë mësuar t’i lënë të drejtat e tyre në mëshirën e nëpunësit që prej më të madhit e deri më të voglit, që janë mësuar të heshtin e të rrojnë si skllevër në një copë tokë të madhe e shumë të pasur sipër një dheu llegjendar”, sot pra, siç duket, nuk dëshirojnë të vdesin për bukë, por nisen të lëvizin, nisen të kërkojnë mënyra jetese, rrugë e shtigje për të rrojtur, se e panë që kolltuqet janë krijuar vetëm për një klasë njerëzish që duan të trashëgojnë brez pas brezit mehmurjetin!

Një milion njerëz, sipër një toke të virgjërt e të pasur, sot lëkunden e tronditen prej urisë. Rrofshin vetëm pak mijrat e nëpunësave që punojnë ditë e natë duke mbushur togje kartërash me ligje e dekret-ligje, me urdhëra e me qarkore për ta shpëtuar këtë popull! Një milion njerëz në një horizont tepër të ngushtë nevojash jetese, sot tronditen prej urisë. Gjynah! Tepër mëkatë se ky popull nuk është ai i një qyteti të jashtëm që rregullohet vetëm prej një kryetari bashkie! Është populli shqiptar më i kollajshëm për t’u qeverisur, se ka arën, ka shtëpinë, ka vendin, ka kasollen ku të punojë e të rrojë. Ka dëshirën e mirë edhe ai për të jetuar. Po çfarë nuk ka? Nuk ka asnjë drejtim, nuk ka asnjë shteg, asnjë mbrojtje e udhëheqje për punë. Ka vetëm detyrën e taksave, ka vetëm detyrën që të jetë i bindur dhe vuvër. Nëpunësi atë i tregon, atë i jep si shëmbëll, e po t’i shmanget asaj rruge, futet edhe në burg. Dhe kur takon të mbahet ndonjë konferencë prej ndonjë të mënçuri, ai u flet prapë shokëve të tij se trupi i kalbur i popullit nuk do të dëgjojë më pallavra. Do bukë, do punë. Çdo fjalë tjetër,çdo urdhër, premtim e ndryshim gënjeshtar është hiç! Ka punë? Ka mënyra si të çelen prapë punët e të nisë prapë jeta? Dhe kush do ta japë këtë punë? Cili do t’i çelë ndonjë shteg jetese këtij populli që bëhet vetëm prej një milion frymësh të pastërta e trupash të sëmura? Domosdo nëpunësave nuk ua thotë asnjë ligjë këto nene, prandaj edhe ata bëjnë detyrën e tyre: kolltuqe, pallate e salltanete. Kështu bëjnë edhe të pasurit e bejlerët. Dhe kapitalistët e pakët e fajdexhinjt, të hollat e tyre i kanë burgosur, të shumtat e të tjerat i kanë shpërndarë nëpër skeletet e të mjeruarve, që t’u thëthijnë edhe atë gjakun e pakët që u ka mbetur.

Po si do vejë halli? Ku do të dalim? A duhet shumë mendje që ta parashikojë njeriu se ku do të arrijmë? Jo! Kemi zënë të zbresim shkallët që na shpien nga rrënimi i plotë ekonomik e shoqëror. Dhe kur do t’i mbarojmë shkallët që me shpejtësi rrokullisemi mbi to, atëherë kemi për të dalur në fushën e tmerrshme të bjerjes, të shkatërrimit e të kryengritjeve të ndryshme të shpirtit e të barkut. Dhe do të jetë tepër vonë për shpëtimin, se atëherë gjaku do të lëvizë, do të turbullohet, e mbas derdhjes që do të bëjë do të lypset kohë e pastaj të nisim prapë t’u ngjitemi shkallave për të arritur në nivelin e merituar, sipas punës e mundimit. Pra, që të mos vijë ajo orë tragjike e mbërritje sonë në atë lëmë shkatërrimtar, duhet ndalur hovi dhe kamxhiku i urisë, i papunësisë dhe i zisë që na rreh pa mëshirë dhe që na ka vënë përpara, duke na rrokëllisur për në greminën fatale. Duhet të ndalemi. Dhe nuk është shumë zor!. Por dhe as shumë kollaj. Se sot ata që kanë paratë në dorë, ata që kanë tokën në dorë dhe gjithë mjetet e tjerë të prodhimit për përmbushjen e nevojave të shoqërisë së sotme, janë njerëz që duan vetëm të spekullojnë, të pijnë gjak. Të rrjepin dhe të sundojnë. Mungon puna. Punën e ka të virgjër populli, që pret inisiativa, pret Bankën Bujqësore, pret Reformën agrare, të plotë, pret që të krijohen shoqëri private prej njerëzish e kapitalesh të ndershme, pret të hapen shtigje të ra, horizonte të lira për jetesë, pret të caktohet simbas kohës çmimi i shtrenjtë i sendeve të para të jetës së përditëshme të katundarit, bujkut të varfër e të rrënuar kryekëput e të qytetarit të robëruar prej kapitalistëve fajdexhinj e të pashpirtë, pret punë e vetëm punë, se puna do ta shpëtojë popullin qo don të rrojë dhe që duhet medoemos të jetojë.

__________________
Fillimi i nje ngjarje, ku shpaloset ne kohe por lind jashte asaj, eshte njekohesisht perfundimi.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 17/05/2009
Vendbanimi: vlore
Mesazhe: 5487

megjithse disi pasdutja me ka KALU NJE CIK nostalgjike sot u mundova ta mbaj veten dhe cdo gje eci mire deri tani me gjumin qe sarrij ti hap syckat me

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 08/10/2005
Vendbanimi: My soul
Mesazhe: 4073

Nese "90%" e popullates amerikane beson se i perkasin shtreses se mesme, kjo ndodh nga kurthi i frikes se ndryshimi thermon parimet dhe konceptet te ndjekura ne vite. Por nese hedh syte ne qytete e lashta e antike te djegura e te sulmuara nga barbaret rikujton se zgjidhjet reth tyre per zhvillime horizontale apo vertikale jane realizuar. Liz Gilbert kur viziton Augusteum e pershkruan si nje plage te cmuar, si nje goditje ne zemer per Octavian Augustus, ku bota e tij u thermua ne nje dite. Nese kaosi perbehet me nje ryme magnetike e te gjithe perplasen aty dhe nuk ushtrojne fuqi (mendore apo fizike) per t'u shkeputur atehere je ne kurthin magentik. Shkeputja nga shkaterimi sjell vale ne transformim dhe nuk duhet patur frike.

__________________
Fillimi i nje ngjarje, ku shpaloset ne kohe por lind jashte asaj, eshte njekohesisht perfundimi.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 27/11/2007
Vendbanimi: EU
Mesazhe: 8928

Citim:

---

Po citoj ato që tha ~Enigme~
Nese "90%" e popullates amerikane beson se i perkasin shtreses se mesme, kjo ndodh nga kurthi i frikes se ndryshimi thermon parimet dhe konceptet te ndjekura ne vite. Por nese hedh syte ne qytete e lashta e antike te djegura e te sulmuara nga barbaret rikujton se zgjidhjet reth tyre per zhvillime horizontale apo vertikale jane realizuar. Liz Gilbert kur viziton Augusteum e pershkruan si nje plage te cmuar, si nje goditje ne zemer per Octavian Augustus, ku bota e tij u thermua ne nje dite. Nese kaosi perbehet me nje ryme magnetike e te gjithe perplasen aty dhe nuk ushtrojne fuqi (mendore apo fizike) per t'u shkeputur atehere je ne kurthin magentik. Shkeputja nga shkaterimi sjell vale ne transformim dhe nuk duhet patur frike.

---

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 08/10/2005
Vendbanimi: My soul
Mesazhe: 4073

Te percjellesh vlerat kulturore historike e turistike nuk ben dem per sistemin e tretjes (mgjs disa mund te thone pune "tumi" ). Perkundrazi eshte leng proteine i cili ndihmon per fizikun tone te mesohet te perdore reservat e yndyrnave qe zotorjme dhe te shtoje potencen lipidike ne perballjen sforcarjes se trupit, pasi stervitja per nje pershrkim 100km ka nevoje per nje fizik te kalitur. Por a mjafton vetem fiziku? Pa nje pergatitje te kendvershtrimit psikologjik per nje mendje te hapur, maratona do deshtoje nga resistanca ose nga bazat jo te mira aerobike. Impinjijimi, pavarsisht se eshte maksimal, eshte nje maske e klonuar qe te le nje shije te thartuar e sjell klecken e situates se 100 vjetorit pavarsi. Nese progresi per te futur ne Evrope matet me 10 faqe axhende dhe 3 milion kusur dollare, qellimi atehere eshte permbushur!!! U bera kurioze te dija cfare xhevaire kishte sjelle me vete sekretarja Amerikane e Shtetit, ne fjalimin e saj ne hapjen e "maratones". Me pelqeu mesazhi qe percolli se kjo ceremoni nuk eshte vetem per te kaluaren por nje sfide se c'do arijme ne te ardhmen. Nje fushe me lule kemi arritur deri tani mgjs regjizori i Tranzit do thoshte nje "qiell te kalter" pa prespektive...


**************************************************
*
...As I was sitting in the chair behind me, looking out at all of you and seeing your faces and thinking about your parents and your grandparents and your great-grandparents and all they endured – invasions, occupation, communist dictatorship, severe depravation – it’s hard to believe today that not long ago, Albania was the most isolated country in Europe. You had none of what you have today: political and social freedoms, self-determination, and opportunity. So many Albanians had to leave the families and places they loved to seek those elsewhere.

...
But you have so much to celebrate now. This jubilee is not just about the past. It is a challenge to what you will become in the future.

Twenty years ago, you were just emerging from the yoke of communism; now, the elected representatives of the people engage in debates and vote openly on the laws of the land, activities that were once impossible.

Back then, your economy was closed, and you have worked hard to open it, to create the conditions for entrepreneurship, trade, and investment, laying the foundation for even better economic opportunity ahead.

Back then, Albania was the land of hundreds of thousands of concrete bunkers, evidence of the mistrust that the communist leaders felt not only toward other nations, but toward their own people. Now you are a valued member of NATO, a valued participant in the International Security Force in Afghanistan, and I express my condolences for the first loss of an Albanian soldier there. And you are moving toward full integration into Europe as you seek accession to the European Union.

This is all grounds for celebration. But I think we all know that Americans and Albanians can never be satisfied. We have to ask ourselves, what more can we do? How much better can we make life for those whom we serve? You cannot stop now. You have the potential to become a model, not just for this region, not just for Europe, but for the world. (Applause.)

....Albania and the Albanian people deserve a place in the European family of nations. That is not only good for you, it will make this continent more peaceful and secure. But in order for that to happen, the next months pose critical decisions for you here in this hall, for your government, and for your people. As a friend and admirer of Albania, there are a few challenges in particular I hope you will meet. They are vital to your long-term progress.

First, please work to ensure that your upcoming elections are free and fair and seen as such by the entire world. That is first and foremost so that the people of Albania can have faith in the results and trust in you as their leaders. It’s also an important signal to the EU that Albania’s politics can function smoothly and without strife. I know many of you are focused on this issue and are taking steps now to put a clear and effective process into place, and I commend you for that.

....So I urge not only leaders of Albania, but the people, the citizens of Albania, to work hard to make this next election a success that reflects the depth of your commitment to democracy.

At the same time, it’s always important to remind ourselves that consolidating democracy requires more than elections. It requires the rule of law. It requires strong institutions, including an effective and impartial judiciary. It requires openness in government so citizens can hold us, hold leaders, accountable. Attributes like these ensure that democracy delivers concrete results to the people. And when those are subverted, there needs to be accountability.

Secondly, I urge you to tackle the problem that afflicts so many democracies in the world today, namely, corruption. This is a fight every country must wage and win, because all over the world, corruption is a cancer that eats away at societies. It drains resources, it blocks economic growth, it shields incompetent and unethical leaders, and perhaps worst of all, it creates a culture of impunity that saps people of their will to improve their own lives and communities.

...And that points to the final challenge that I want to raise with you, one that is relevant to everything else I’ve mentioned. For Albania’s democracy to thrive, Albania’s leaders will need to build a culture of cooperation that transcends political differences, what Alexis de Tocqueville, the great historian of America’s early years, termed the habits of the heart. They’re at the core of every successful democracy.

...So I hope that you, too, can find your way to sincere, sustained cooperation. Hold different political beliefs, believe that you would be a better leader than the other person. That’s what politics is about. You wouldn’t be doing it if you didn’t believe that about yourself. But at the end, putting individual interests and party interests behind national interests is what democratic leaders are called to do.

Although the Albanian people can trace your history back thousands of years, this upcoming period may be one of the most consequential you have faced, as to how you consolidate forever the gift of democracy for future generations. And there are questions that you, and only you, have to ask and answer: Will Albania continue to put into place the building blocks of good governance? Will the leaders continue to earn the people’s trust and ensure that government delivers results? Will you put aside personal and party politics for the good of the country? Will you make reforms that support economic growth by creating opportunities for all Albanians? Will you fight corruption that advantages the few at the expense of the many? Will you continue to do the hard work required to join the European Union, recognizing that it offers a path of lasting peace and progress for your citizens? Will you continue to serve as a model for the region and the world? The religious tolerance present here in Albania is a precious gift. It is hard to find in many places in this region and elsewhere. Cherish it. Use it as another argument in favor of the uniqueness of this great country.
http://www.state.gov/secretary/rm/2012/11/200019.htm

__________________
Fillimi i nje ngjarje, ku shpaloset ne kohe por lind jashte asaj, eshte njekohesisht perfundimi.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 27/11/2007
Vendbanimi: EU
Mesazhe: 8928

Citim:

---

Po citoj ato që tha ~Enigme~
Te percjellesh vlerat kulturore historike e turistike nuk ben dem per sistemin e tretjes (mgjs disa mund te thone pune "tumi" ). Perkundrazi eshte leng proteine i cili ndihmon per fizikun tone te mesohet te perdore...

---

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 08/10/2005
Vendbanimi: My soul
Mesazhe: 4073

Nuk pajtohesh me konceptet Frojdiste Shelg?

Pertej se Mires dhe se Keqes - Nga Malet e Larta

E mesdite e jetes! O kohe madheshtore!
O lulishte verore!
Lumturi a paqete per te qendruar, pergjuar dhe pritur:
Miqte presin, nate dhe dite, gati,
Ku jeni, miq? Ejani! Erdh'koha! Erdh' koha!

A nuk qe per ju e perhimta e akullit
Qe tani hijeshohet me trendafila?
Ju kerkoni perroin, te permalluarit shtyhen dhe perplasen
Ere dhe mjegull, sot me lart ne kaltersi,
Per te pergjuar mbi ju me shikimin me te larget te zogut.

Ne maje fare u shtrua per ju tavolina ime:
Kush banon ne yje
Aq afer, kush ne largesite me te hirta te humneres?
Mbreteria ime: cila mbreteri eshte shtrire me larg?
Po mjalting tim: kush e ka shijuar?...

Ja ku ja, o miq! Oh, a nuk jam une,
Ai nga i cili doni te ikni?
Ju ngurroni, jeni te marre, ah, do te me pelqente te
ndienit inat!
Une, une jam une? Nje tjeter dore, hap, fytyre?
Dhe ajo qe jam une, per ju miq, a nuk jam?

U bera nje tjeter? I huaj per veten time?
I larguar nga vetvetja?
Nje luftetar, qe shume shpesh ka zoteruar vetveten,
Shume shpesh ka kembengulur kunder fuqise se vet,
Nga fitorja e vet i plagosur dhe mberthyer?

Kerkova une atje ku era fryn me fort?
Mesova te banoj
Atje ku nuk banon kush, ne vende te shkreta me arinj polare,
Harrova te jem njeri dhe perendi, mallkim dhe lutje?
Mos u bera nje hiqe qe ecen mbi akuj?

O miq te vjeter! Veshtroni! Tani veshtroni te zbehte,
Gjithe dashur dhe llahtari!
Jo, ikni! Mos u inatosni! Ketu, ketu junuk do te mund
te banoni:
Ketu ne mbreterine me te larget me akull dhe shkembinj,
Ketu duhet te jeni gjahtare dhe si dhe te egra.

U bera nje gjahtar dhe nje gjahtar i rrezikshem Shikoni se si
Shtrihet harku im!

Ishte me i forte ai qe as shume e shtriu;
Por mjere tani! E rrezikshm eshte shigeta,
Si asnje shigete tjeter, larg prej ketej! Per shpetimin tuaj!....
Ju ktheheni: O zemer, ke duruar shume,

Ndoshta ngjeli shpresa jote:
Hapur mbajua dyer e tua miqve te rinj!
Leri te vjetrit! Leri kujtimet!
Dikur ishe i ri, tani je ne lulen e rinise!

Ajo qe na lidhte dikur, lidhja e nje shprese te vetme:
Kush i lexon shenjat
Qe dikur ju brendashkroi dashurine ende te perenduar?
Une i krahasoj me pergamenen qe dora
I largohet nga prekja, sic eshte ajo e nxire, e djegur.

Nuk ka me miq: ata jane, si t'i quaj ata?
Vetem hije te miqve!
Por naten me trokasin ende ne zemer dhe tek dritarja,
Me veshtrojne dhe thone: "Po a ishim me te vertete?"
O fjale e venitur qe dikur mbaje ere si trendafil!

O malli per rinine qe u keqkuptua!
Ata qe une i prisja me ankth

Ata qe i enderrova te ngjashem me vetem dhe si ata u bera
Fakti per t'u bere pleq i ka larguar:
Vetem kush ndryshohet me ngelet i afert.

O mesdite e jetes! O rini e dyte!
O lulishte verore!
Lumturi e paqete per te qendruar, pergjuar dhe pritur:
Miqte presin, nate, dhe dite, gati,
Miqte e rinj! Ejani! Eshte koha! Eshte koha!

Kjo kenge mbaroi, thirrja e embel e mallit
Vdiq ne buze:
Autor nje magjistar, miku i kohes se duhur,
Miku i mesdites (jo, nuk pyet kush eshte)
Qe ne mes dita kur njeri u be dy...

Tani po festojme, te digurt per nje fitore te perbashket
Festa e festave:
Erdhi miku Zarathustra, mysafiri i mysafireve!
Tani bota qesh, perdja e hirte u shqye,
Permes drites dhe erresires erdhen martesat....

__________________
Fillimi i nje ngjarje, ku shpaloset ne kohe por lind jashte asaj, eshte njekohesisht perfundimi.

Modifikuar nga ~Enigme~ datė 01/12/2012 ora 20:24

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 29/12/2007
Vendbanimi: ......
Mesazhe: 5021

Bukur.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar