amor alucius
Ennology
Regjistruar: 11/04/2003
Vendbanimi: city of the sin
Mesazhe: 7605
|
Ky s'eshte nje postim tjeter mbi dashurine!
E keshtu...dhe ajo e shtune me gjeti bashke me dashurine e jetes time ne nje restorant te vogel te qytetit. Ndersa jashte ngadale po ndryshonte temperatura, brenda ishte nje çeshtje tjeter. Nen driten e qiririt po shijonim ushqimin, veren dhe njeri-tjetrin.
Te pakten kete mendoi kamarieri.
Kamarieri, nje nga ato tipat qe te vertitet gjithe darken perreth per te kollofitur bakshishin por qe kur i nevojitet tavolina te jep llogarine ne tavoline pa hezituar. Nje burre qe gjithe darken sillet e peshtillet ne shaka qe askush s'i kupton por qe pjaten ia servir personit te gabuar. Nje burre qe s'le llaf pa perdorur per te te shitur dhe nje shishe vere por kur i nevojitet broka e ujit, s'heziton te ta mbushe goten deri ne derdhje. Shkurtimisht, nje kamarier italian nostalgjik per vendlindjen e tije, ne nje restorant vendas.
Loja e tije e fjaleve e pare u shoqerua me nje te qeshur time qe shkundi tere restorantin me decibelet e saje. Mendoja qe ai do e kuptonte qe aludimi i tije ishte i gabuar. Gabimi im i pare i mbremjes. Zoteria e kaptoi si nje sinjal timin per te vazhduar shakate mbi mua dhe te dashurin tim te supozuar. Me siguri mendoi qe duhet te kem qene shume e lumtur me fjalet e tije.
E keshtu zonjusha "qe fliste gjuhen vendase"(une dmth) filloi te bombardohej me fjale te tipit"zgjodhen te dashuruarit menyne e darkes?" ose "Zonjushe, sa te lumtur qe dukeni". Kamarieri ishte ne qejf.
Ne te vertete po darkoja me mikun tim te mire anglez qe kishte ardhur te kalonte fundjaven ketu. Por tani qe u promovua ne te dashurin tim, pritej nje sjellje komplet tjeter nga ai. Asaj nate u katapultuam me dekada me pas ne kohe, ne rolet femer-mashkull.
Keshtu kamarieri i zgjati mikut tim karten e veres ne supozimin qe ishte mashkulli qe do zgjidhte veren. Me tutje isha ajo qe mund te shijonte e para pjaten qe mu servir me nje interval kohor te ndjeshem nga miku im. Por s'perfunduam me kaq, ne momentin kur duhet te benim porosine askush s'me drejtoi shikime mua por vetem mashkullit te tavolines.
Mbas dessertit sfera ndryshoi komplet. Kamarieri s'kishte me kohe per shaka pa shije, por mundohej te na hiqte sa me shpejt qafe nga restoranti. Llogaria na u servir pa e kerkuar, kafese s'i ndjeme as eren. Para deres qendronte nje grup i ri miqesh duke shikuar brenda plot padurim. Shkurtimisht, duke na kerkuar qe t'ju lironim vendin.
Sapo dolem jashte, u ç'promovuam nga statusi i te dashuruarve. Nates tjeter kur hyme ne nje restorant tjeter, pashe plot hezitim kamarierin, por fatmiresisht kesaj here asnje shaka e hidhur, ushqim i shijshem dhe llogarine ne momentin kur e kerkuam vete.
__________________
I love him in the summer when it sizzles, I love him in the winter when it drizzles...
Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar
|