Forumi Horizont Forumi Horizont > Media dhe Politika > Politika Shqiptare > Referendumi Per Bashkimin Kosove+shqiperi
Gjithsej 7 faqe: « 1 2 3 4 5 [6] 7 »   Tema e mėparshme   Tema Tjetėr
Autori
Titulli Hap njė temė tė re    Pėrgjigju brenda kėsaj teme
robert
Veteran ne forum

Regjistruar: 08/05/2010
Vendbanimi: Gjermani
Mesazhe: 871

Piktoro, per carcafet ke te drejte. Por qe thua se kam gjuhe urrejtje dhe i quaj tradhetare ata mbi te cilet kam dhene mendim, kjo i kalon jo vetem permasat e fantazisw, por i pergjigjet 0 realitetit. Sill vetem nje shprehje urrejtje dhe akuza tradhetaresh, dhe do terhiqem per nja 1 vit nga ky portal me vetdenim. Perndryshe tregon se tregohesh i shpejtuar ne akuza.
Dhe me lejo me poshte te hedh edhe 2 artikuj te tjere, e te mbaroj me kete teme. (sinqerisht, i kisha harruar fare keto artikuj, se do i kisha hedhur qysh ne fillim te hapjes se kesaj teme.)

__________________
Kush i ben qejfin vetes, eshte
budall!

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Mesazh i vjetėr 23 Shkurt 2013 18:15
robert nuk po viziton aktualisht forumin Kliko kėtu pėr Profilin Personal tė robert Kliko kėtu pėr tė kontaktuar me robert (me Mesazh Privat) Kėrko mesazhe tė tjera nga: robert Shto robert nė listėn e injorimit Printo vetėm kėtė mesazh Shto robert nė listėn e monitorimit Ndrysho/Fshij Mesazhin Pėrgjigju Duke e Cituar
robert
Veteran ne forum

Regjistruar: 08/05/2010
Vendbanimi: Gjermani
Mesazhe: 871

Cilat janë alternativat për zgjidhjen e problemit Kosovë - Serbi

Mendoj se të shkruash për alternativat më të mira, pra ato që do pëlqeheshin më shumë nga palët në Ballkan, duhet të mos i përkasësh ndonjërit popull të këtij gadishulli. Mirpo, ky kusht kaq neutral dhe i domosdoshëm përmban gjithashtu rrezikun, që alternativa më e mirë për këtë të jashtëm të mos kuptohet nga këta ballkanas.
Të shikojmë shtrirjen e etnive, kombeve dhe popujve në këtë territor prej disa shtetesh, vështirë të gjejmë njërin prej tyre që nuk ankohet me „të drejtë“ për padrejtësinë që i është bërë. Sejcili komb do akoma dhe ca nga toka e tjetrit. Diçka „më mirë“ duket Rumania, por dhe kjo ankohet për toka rumune nën Serbinë, nën Ukrainën, apo Moldavinë e ndarë. Pra, sejcili shtet ka ankesat e tij. Mund të mbushësh një libër të tërë vetëm me pretendimet e shteteve ballkanikë apo ato europianë.
Duke u përqëndruar shkurt vetëm në çështjen kosovare, shpresoj të shtroj në fund sa më i paanshëm alternativën më të arsyeshme dhe më të pranueshme nga shumica e njerëzve, shqiptarë apo serbë këta. Po më parë të shohim disa nga këto alternativa.
Po e nis me një ide utopike, të cilën unë e kam paksa për zemër, ndoshta sepse ajo vjen nga një fëmijë, ky një fëmijë serb 12 vjeçar, ide e hedhur prej tij para nja dy-tre vjetësh, pra tani ky fëmijë duhet të jetë 14-15 vjeç. Ideja e tij është që të gjithë popujt të heqin dorë nga kombësia, pra të mos quhen më serbë, bullgarë grekë, shqiptarë, italianë, amerikanë, rusë, kinezë, etj., por thjesht të quhen aq sa dhe si janë: njerëz. Kështu, sipas kësaj mëndje të çiltër fëminore, emulsohen edhe problemet dhe konfliktet nacionale.
Paradoksi i kësaj teorie është se ajo vjen nga vendi më nacionalist i Europës, pra edhe i Ballkanit, Serbia. Popullariteti i kësaj teorie patjetër gjen më tepër vend në emisione të ndryshme televizionesh perëndimore se sa në ato të vendit ku ka dalë. Dhe ky popullaritet kuptohet që është si një flakë e shkurtër dhe e dukshme, nga vetë fakti se kjo teori është një dëshirë utopike për kohën. Ndoshta pas disa shekujsh etnitë dhe kombet europiane e kanë realizuar këtë utopi të sotme, por sot për sot kjo është jashtë llogjikës dhe mundësive së këtyre popujve ballkanikë.
Duke mos u marrë shumë me këtë ide utopike për kohën, kalojmë tek mundësitë e tjera. Një nga këto është hyrja në Bashkimin Europian (EU-në), dhe zhvillimi i mëtejshëm në të gjitha drejtimet i kësaj bashkësie. Kjo mundësi ka gjithashtu disa kleçka, ku më e para është se kjo bashkësi gjindet akoma në një fazë fillestare, pra në atë fazë ku shetetet brenda saj ekzistojnë me gati po ato funksione dhe të drejta si para hyrjes në këtë bashkësi. Pra, në rastin e shteteve të Ballkanit, edhe Serbia dhe Kosova do të hyjnë në këtë bashkësi si shtete të caktuara. Shtete të caktuara d.t.th. të kenë të caktuara edhe kufinjtë e tyre ndarës, të njohura këto si nga këto dy shtete ashtu dhe nga bashkësitë e tjera ndërkombëtrare, si EU-ja dhe UNO.
Pas kësaj kleçke, të tjerat pasojnë vetvetiu. Në rast mosqartësimi të këtij kufiri ndarës, hyrja e përbashkët në këtë bashkësi të madhe çon brenda saj mosmarrveshjet e këtyre dy popujve-vendeve-shteteve, pra mund të ndodhë që brenda asaj bashkësie të madhe të shpalosen kontradiktat e këtyre dy popujve-vendeve-shteteve ballkanikë. Kjo d.t.th. ngecje e zgjidhjeve të problemeve të ndryshme që ka dhe do ketë Europa e bashkuar, kjo d.t.th. edhe shpalosje mëtejshme e kontradiktave të vjetra ndërshtetërore europiane, kjo d.t.th. të dish qysh tani se fuqi të tjera do fusin në të ardhmen hundët në Europë. Këtë nuk e dëshiron asnjëri prej shteteve pjesmarrës të kësaj bashkësie.
Pra ngelet edhe në këtë rast ndarja e kufirit më parë, e pastaj edhe të drejtave/detyrimeve të tjera karshi njëra-tjetrës ose vendeve të tjerë, apo dhe juridiksioneve ndërkombëtare. Kështu, edhe në rast dështimi dhe shpërndarje të EU-së, apo largimit të njërës ose dy prej këtyre shteteve nga kjo bashkësi europiane, nuk kemi rindezje të konflikteve të vjetra territoriale.
Ndarja e kufirit në formë fakultative dhe atë më demokratike vështirë të arrihet. Sepse po të pyeten për këtë të gjithë njerzit e thjeshtë që jetojnë apo kanë jetuar në Kosovë, dëshirat e tyre janë aq të kundërta, sa kjo formë demokratike dhe fakultative nuk sjell rezultate.
Pra ngelet: 1.ose një shtet kosovar me etnitë shqiptare, serbe, etj. brenda këtij shteti, ose 2. një ndarje e detyrueshme me (patjetër) lëvizje etnish. Mundësia e parë nuk pranohet nga shteti serb dhe shumica e serbëve të Kosovës, mundësia e dytë e zgjidh problemin për disa dekada e shumta. Por mundësia e dytë ka një favor, (biles disa favore), të cilat sjellin mundësinë e një zgjidhje përfundimtare. Me pranimin e kësaj mundësie të dytë nga shumica e dy komuniteteve kryesore të Kosovës, asaj shqiptare dhe asaj serbe, (e para aty tek 83-87% e gjithë popullsisë gjatë gjithë shek. 20, e dyta aty tek 10-15 %, pjesa e mbetur prej 2-5 % janë disa etni të tjera), kemi vërtet një zgjidhje të përkohshme disa dekadëshe, por pjesmarrja e dy shteteve të ndarë mëpastaj në bashkësinë europiane do sjellë edhe për shekujt e ardhëm interesa të përbashkët, gjë që do i emulsojë pretendimet e mbetura të së kaluarës.
Kjo më duket mua, sipas kaplloqes time, një zgjidhje paqësore nga ana teknike, -e territorit, të paktën. Sepse pas kësaj ane teknike do ketë edhe shumë e shumë marrveshje për zgjidhje të tjera, si ato në fushën ekonomike dhe tregëtare, ato të bashkpunimit në shumë fusha të ndryshme, ato të njohjes së të drejtave të ndryshme ligjore për pakicat që mund të kenë mbetur andej dhe këndej, ato mbi të drejtat familjare (raste martesash, vdekjesh, trashëgimie, etj.), ato mbi kulturën, artin, të drejtat e autorit, shërbimin informatik të ndërsjelltë, bashkpunimin juridik, ekzekutiv (policor p.sh.) brenda të drejtës europiane mbi këto raste, etj. zgjidhje problemesh të ndryshme midis dy vendeve, apo edhe në raport me vënde të treta. Pra, pa zgjidhjen kryesore vështirë të arrihen edhe të tjerat. Se si dhe ku do ta bëjnë ndarjen, ky është një problem që duhet ta zgjidhin vetë qytetarët e Kosovës, serbë, shqiptarë etj. Bashkë-sia europiane mund të ushtrojë presion për këtë mundësi.
Rastin e zgjidhjes së problemeve territoriale të vendeve të Ballkanit nëpërmjet luftës, nuk e marrim në trajtim, pasi trajtimi i kësaj forme zgjdhjesh problemesh është jashtë kuadrit të llogjikës. Ai rast pason atë të llogjikës, por nuk përbën zgjidhjen paqësore llogjike të problemit në fjalë. Ai rast duket se vendos paqen, por kjo paqe është, (siç edhe ka qenë në të kaluarën), vetëm kalimtare. Ndaj kjo formë zgjidhje merret shpesh në konsideratë nga ata që e kanë të vështirë llogjikimin.
So. 19. 02. 2012

__________________
Kush i ben qejfin vetes, eshte
budall!

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Mesazh i vjetėr 23 Shkurt 2013 18:22
robert nuk po viziton aktualisht forumin Kliko kėtu pėr Profilin Personal tė robert Kliko kėtu pėr tė kontaktuar me robert (me Mesazh Privat) Kėrko mesazhe tė tjera nga: robert Shto robert nė listėn e injorimit Printo vetėm kėtė mesazh Shto robert nė listėn e monitorimit Ndrysho/Fshij Mesazhin Pėrgjigju Duke e Cituar
robert
Veteran ne forum

Regjistruar: 08/05/2010
Vendbanimi: Gjermani
Mesazhe: 871

A ka alternativë panvarsie për shqiptarët e Maqedonisë, apo dhe më tej?

Besoj, tu bësh analizën e ADN-ës shqiptarve të Maqedonisë së Re dhe komuniteteve të tjera sllave aty, patjetër do të gjesh ngjashmëri midis tyre, çfarë d.t.th. që edhe me shqiptarët e trevave të Arbërisë lindore dhe jug-lindore do ketë ngjashmëri me dy grupet e mësipërme. Kjo vjen sepse shumë shqipfolës kanë marrë gjatë shekujve të kaluar fenë e Bizantit, kështu muarën me kalimin e kohës edhe gjuhën serbo-bullgare, pra atë variant që popullorçe quhet sllavishte maqedonase.
Në këtë kalim (kapërcim) nuk diskutohet që kanë ndikuar më tepër vetë shqipfolësit e tjerë, të cilët dallohen qysh në shek. e 14, (pas 1300-ës), si përfaqsues të fesë së re, asaj myslimane, duke gjetur kështu instrumentin e konflikteve të tyre të vazhdueshme, -çfarë edhe e ka dalluar paksa më shumë shqipfolsin nga komshinjtë e tjerë rreth tij, provë kjo e geneve mjaft të vjetër të tij, e geneve pak të përzier, si të tillë jo aq të zhvilluar, sa ta kuptonte se ngrënia e vetvetes me shekuj e mijra vjet do e smurte dhe do e dobsonte, aq sa sot e ka lënë si një çilimi pa mënd mes kombeve të tjerë të mëdhenj përreth.
E këta kombe përreth e dinë se janë ushqyer nga gjaku i tij, si të tillë janë rifreskuar e zmadhuar, janë fuqizuar dhe zgjuar-suar. Zili mos ti kemi!
Natyra e shqiptarve të Maqedonisë është më e qetë se ajo e kosovarve, -natyra e këtyre të fundit dallohet si më e rrëmbyer. Vitet e fundit në këta shqiptarë të Maqedonisë kanë bujtur shumë fetarë nga Lindja e Mesme, e po ashtu shumë prej tyre janë ftuar andej për studime. Kështu, me një punë mëse gjigande dhe të palodhur, këta fetarë të rinj që komunikojnë përditë me Allahun, kanë arritur të bëjnë për vete një pjesë paksa të vogël të kësaj popullsie, gjë që në propagandimet e tyre në Internet dhe në mediat e huaja të lënë përshtypjen se shumica e kësaj popullsie është bërë fetare e madhe, njëlloj si turmat e dikurshme të krishtera, që shihnin pas një reje në qiell vetë fytyrën e Jezuit.
Duhet thënë se kontradiktat me pjesën tjetër ortodokse maqedonase nuk kanë qenë asnjëherë të ndezura në këtë sektor; në këtë duket ka ndikuar edhe ajo ndjesi e brendshme e nënvetë-dijes ndër shumë prej antarëve të të dyja palve, se një herë e një kohë kanë qenë të një bashkësie kultorore-fetare, apo të paktën gjuhësore, -kjo e fundit vinte dikur në plan të dytë e të tretë. Mirpo vitet e fundit, segmente nacionaliste, më së shumti nga pala sllavo-folëse, nxisin një urrejtje me palën shqiptare, duke grisur flamurin shqiptar, duke kënduar këngë ofenduese për shqiptarët, etj. manifestime. Nga ana tjetër, jo aq shqiptarët e Maqedonisë, pak nga ‘ta, ca më tepër shqiptarë të Kosovës dhe ca nga Shqipëria përpiqen ti imitojnë këta nacionalistë kundërshtarë. Nëse këto zëra nacionaliste do shtohen, kuptohet se diçka mund të plasi, ku -siç e kemi thënë- shqiptarët kanë qimen e derrit në pjatë, pra do u ngeli dopio gjashta në dorë. Kjo d.t.th. të humbin në shumë drejtime, ashtu si Gjermania e fortë shekullin e kaluar, ku jo vetëm nga territori u hollua, por vazhdon edhe sot të paguajë haraçe lufte. Por siç kemi thënë, ne nuk bëjmë insinuata hipotetike mbi këto raste konfliktesh dhe lufte, pasi në ato lojra ka vetëm humbës.
Ne shikojmë a ka paqe në Ballkan, nëse shqiptarët përpiqen të shkëputen nga shtetet ku tashmë bëjnë pjesë!? Unë do të thoja se një konfederatë e shqiptarve të Kosovës me ata të Maqedonisë nuk do të prishte ekuilibrat në Ballkan, por me kushtin që shqiptarët kësaj radhe të falin vetë atë çka fqinjët mund t’ua marrin edhe në forma të tjera. (vazhdon A ka ...)

__________________
Kush i ben qejfin vetes, eshte
budall!

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Mesazh i vjetėr 23 Shkurt 2013 18:26
robert nuk po viziton aktualisht forumin Kliko kėtu pėr Profilin Personal tė robert Kliko kėtu pėr tė kontaktuar me robert (me Mesazh Privat) Kėrko mesazhe tė tjera nga: robert Shto robert nė listėn e injorimit Printo vetėm kėtė mesazh Shto robert nė listėn e monitorimit Ndrysho/Fshij Mesazhin Pėrgjigju Duke e Cituar
robert
Veteran ne forum

Regjistruar: 08/05/2010
Vendbanimi: Gjermani
Mesazhe: 871

(vazhdim, A ka...) Kjo d.t.th. që shqiptarët as mos ta mendojnë Shkupin, kjo d.t.th. që shqiptarët e Maqedonisë të dalin në një farë mase humbës, duke u shkëputur nga shumë zona (fshatra dhe qytete) me popullsi të përziera, me masë të konsiderueshme sllavo-maqedonas. Pra të reduktohen deri në Tetov-Gostivar e ku ta di unë, pasi hartën e Maqedonisë nuk e njoh në hollësi, ashtu siç nuk njoh në hollësi banimet e shqip-folësve aty.
Ata kanë përbërë këto dy-tre shekujt e fundit në Maqedoni gjithnjë mbi 30 përqind, -edhe po të llogarisim se edhe gjatë këtyre shekujve të fundit shumë shqip-folës ortodoksë kanë përqafuar dalë-ngadalë gjuhën sllavo-maqedonase. (Biles këta shqiptarë pretendojnë për gati 40 përqind të të gjithë popullsisë.) Por megjithë këtë numër të lartë shqiptarësh, një largim territori prej 30 përqind i Maqedonisë do të thotë që kjo Maqedoni të mos jetë më si një faktor stabiliteti midis Shqipërisë-Serbisë-Bullgarisë-Greqisë, por e shumta vetëm midis Bullgarisë dhe Greqisë, pasi komuniteti serb mund të mos përfillet, si i vogël që është. Ndaj shkëputja e shqiptarve duhet të mos i përgjigjet krejtësisht territorit të tyre shekullor, ndryshe mund të ketë sërish një konflikt apo luftë ballkanike, në të cilën shqiptarët dalin kështu që kështu akoma më të humbur; e jo vetëm ata, por po u përzie edhe Shqipëria, ka mundësi që edhe kjo të ketë pasoja.
Në fakt, politikanët Shqiptarë i dinë këto, ashtu siç besoj se duhet ti dinë edhe ata të Maqedonisë. Por ata nuk i thonë hapur këto, sepse do të thotë që ata kështu që kështu i kanë shitur bashk-kombasit e tyre për hir të paqes rajonale. Si të rrinë shqiptarët e Maqedonisë në shtetin Maqedon të Ri, si të shkëputen me humbje territoresh, ata janë të shitur nga politika shqiptare. Po kështu janë të shitur edhe ata pak serbë nga politikanët serbë, po ashtu ata bullgarë nga politikanët bullgarë. Të pashitur ngelen vetëm ata që ndjehen si maqedonas, pra në asnjë etni tjetër përreth. Mirpo këta duhet të jenë pak si dhe akoma të palindur shumica e tyre. Dhe ndërsa ky komb po forcon dita me ditë cilësitë e tij të veçanta nga fqinjët, prapseprapë atyre u rri si çiban i huaj pjesa shqip-folëse, e cila jo vetëm në gjuhë që është tjetër, jo vetëm në fe, por edhe në kulturë e tradita. Edhe vetë maqedonasit sllavë duket se duan ti largojnë shqiptarët nga trungu i tyre, gjë që e provojnë me provokime të ndryshme, të cilat opinioni europian as që i merr vesh. Ky opinion do marri vesh vetëm kur këta shqiptarë janë hedhur në sulm për shkëputje, e atëhere atyre do u lihet pas ndonjë konflikti të armatosur apo të paarmatosur ndonjë pjesë e vogël, që pak do e prishi strukturën gjeografike të këtij shteti. E kuptohet, disa shqiptarë do i mbajnë përsëri brenda, sa për të patur probleme e për të justifikuar ekzistencën e tyre edhe si një faktor stabiliteti në rajon. Të tjerët do i largojnë në atë territor të vogël të shkëputur, territor që nuk do i nxerë të gjithë, dhe ndaj ata do ndahen sa në Kosovë e Shqipëri, po dhe në Turqi ata me lidhje farefisnore andej. Duket se drejt këtij skenari po shkojnë të gjithë; të gjithë në kurriz të këtyre shqiptarve. E më kot nuk është pranuar akoma në NATO ky shtet! Sa të mbarojë punë me shqiptarët e shtetit të vet, të paktën me mbi 90 përqind të tyre, ky vend do bjerë në ujdi me Grekët për punën e emrit, dhe menjëherë do hyjë edhe në NATO. A nuk duket skenar i fëlliqur!? A nuk është më mirë që shqiptarët e Maqedonisë të hyjnë qysh tani me kohë në bisedime me grupimet e tjera mbi mundësitë e ndarjes! Kështu ata vërtet do dalin të humbur, por më pak të humbur nga një rast konflikti, pasi bisedimet e ndarjes janë të hapura në media dhe të njohura për të gjithë opinionet në botë. E në fund të fundit bota mëson se shqiptarët po humbin nga trojet e tyre 2-3 mij vjeçare, e jo siç thonë disa nacionalistë maqedonas, që i lidhin shqiptarët me turqit duke thënë se ata janë të ardhur me turqit. Mjafton të shikosh fytyrat e shqiptarve të Maqedonisë, ato janë krejt tjetër nga ato të kombit aq shumë të përzier turk, tek ta gjen bjondë dhe një shumicë me sy blu, çfarë d.t.th. se janë europianë të vjetër.

__________________
Kush i ben qejfin vetes, eshte
budall!

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Mesazh i vjetėr 23 Shkurt 2013 18:28
robert nuk po viziton aktualisht forumin Kliko kėtu pėr Profilin Personal tė robert Kliko kėtu pėr tė kontaktuar me robert (me Mesazh Privat) Kėrko mesazhe tė tjera nga: robert Shto robert nė listėn e injorimit Printo vetėm kėtė mesazh Shto robert nė listėn e monitorimit Ndrysho/Fshij Mesazhin Pėrgjigju Duke e Cituar
robert
Veteran ne forum

Regjistruar: 08/05/2010
Vendbanimi: Gjermani
Mesazhe: 871

(vazhdim, A ka...) Ndaj, nëse këta shqiptarë të sotëm të Maqedonisë së Re dëshirojnë shkëputjen, duhet ta dijë çdokush se shteti Maqedon ekziston edhe më tej me shkëputjen e shqiptarve, e biles si një faktor stabiliteti në rajon, ky faktor stabiliteti ruan vlerat e tij nëse këta shqiptarë dalin me humbje territoriale nga kjo ndarje, dhe vetë kjo ndarje ngelet së fundi thuajse teorike, pasi për pak vjet mendohet që të gjithë të bëjnë pjesë në familjen e madhe europiane, ku lëvizja e njerzve, tregëtia, ekonomia, kultura, paraja, etj. nuk do kenë kufinj. Pra kjo ndarje do të kishte apo ketë më tepër vlerë praktike nëse komuniteti i Europës së Bashkuar do të dështojë përgjithsisht apo pjesërisht, -gjë që për momentin e çon çdo kush në mëndje, por nuk e dëshiron. (Me këtë konstatim, vlera e të cilit llogaritet vetëm në llogjiki-min hipotetik, nuk duam të themi se jemi patjetër për ’të.)
Nëse shqiptarët do të pretendonin të shkëpusnin nga ai shtet aq përqindje sa janë, ekzistenca e atij shteti të mbetur do të vihej në pikpyetje dhe aq më pak mund të flitej për një gonxhe stabiliteti në Ballkan, -kjo sepse do të thoshte që shteti Maqedon të përgjysmohej gati dhe e dyta akoma nuk është formuar aty një vetëdije e re maqedonase e shkëputur nga ajo bullgare. Ndaj këta shqiptarë duhet ta dinë rolin historik ku ndodhen. Ndaj këta shqiptarë duhet sa më shumë të tregojnë se vërtet nuk janë ata fetarë siç i tregojnë shpesh mediat. Ndaj këta shqiptarë duhet të mos lejojnë veten të bien pre e provokimeve nacionaliste.
E ndërsa e kuptojmë se paqja dhe mirkuptimi në Ballkan kërkojnë lëshime nga çdo palë, kuptojmë më kollaj problemet e shqiptarve në Mal të Zi dhe Greqi. Populli malazez është përzierja e katolikve me ortodoksit; etnikisht gjatë këtyre 2 mij vjetëve të fundit kemi aty mbetje të fiseve ilire, (vazhdimet e tyre i kemi sot të nënshtresuara/përziera tek shqiptarë veriorë, tek jugosllavë perëndimorë, tek austriakë e gjermanë jugorë), kemi mbetje të kolonëve latinë, kemi dhe popullsi të mëvonshme sllave ortodokse. Të gjithë të përzier se të përzier.
Shqiptarët luftuan më 1878 (në mos gaboj për datën e saktë) për Plavën dhe Gucinë, të cilat fuqitë e mëdha ia kishin lënë Malit të Zi, dhe e muarën. Car (apo krajl) Nikolla u morri shqiptarve Ulqinin, të cilin fuqitë e mëdha ua kishin lënë si fillim shqiptarve (akoma nën perandorinë osmane). Duke marë Ulqinin ata muarën edhe Tivarin. Dekada më vonë ua morrën shqiptarve edhe Plavën dhe Gucinë, mbajtën edhe Ulqinin dhe Tivarin. Hoti dhe Gruda më duket se u ka kaluar më 1912-13 malazezve, -por më duket se pak rëndësi ka nëse shqiptarët e humbën këtë fshat e krahinë këtë vit apo tjetrin, këtë vjeshtë apo pranverën që pasoi. Shqiptarët i kanë humbur një e nga një të gjitha. Fuqitë ballkanike lanë një Shqipëri mes tyre sa për t’mos u përplasur ato me njëra-tjetrën.
Në ndryshim me Maqedoninë e Re, malazezt kanë shekuj që kanë formuar një komb malazez. Pra ky komb jo vetëm është faktor stabiliteti midis Shqipërisë dhe Serbisë, por ky komb është edhe një konkurrent në fuqinë ekonomike me këto dy vende. Problemet etnike janë më të pakta, sepse për shkak të fesë shumë shqiptarë janë përzier me malazezë gjatë periudhës otomane, pra katolikët shqiptarë janë martuar me katolikë dhe ortodoksë jugo-sllavë. Hyrja e përbashkët me Shqipërinë në komunitetin europian patjetër do i lëri mënjanë edhe ato pak probleme etnike që dallohen akoma në këtë vend.
Dhe, përsa i përket arvanitasve dhe çamëve të Greqisë, mendoj se është krejt destabilizuese për shqiptarët nxitja e nacionalizmave atje nga disa nacionalistë të rinj shqiptarë. Duhet të njihet prona e çamëve të larguar me dhunë në Shqipëri, apo tu jepet shpërblimi këtyre, -kjo do ishte një shenjë respekti ndaj ligjeve europiane nga ana e Greqisë.
Mbi të gjitha mendoj se jo frymat nacionaliste, të cilave u ka kaluar koha, por arsimimi dhe kultura do e ngrejnë në piedestal kombin alban; nga ana tjetër mëson kështu bota se shqiptarve u është punuar jo rallë me hile nga fqinjët.
Do.÷Fr. 23÷24. 02. 2012

__________________
Kush i ben qejfin vetes, eshte
budall!

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Mesazh i vjetėr 23 Shkurt 2013 18:29
robert nuk po viziton aktualisht forumin Kliko kėtu pėr Profilin Personal tė robert Kliko kėtu pėr tė kontaktuar me robert (me Mesazh Privat) Kėrko mesazhe tė tjera nga: robert Shto robert nė listėn e injorimit Printo vetėm kėtė mesazh Shto robert nė listėn e monitorimit Ndrysho/Fshij Mesazhin Pėrgjigju Duke e Cituar
robert
Veteran ne forum

Regjistruar: 08/05/2010
Vendbanimi: Gjermani
Mesazhe: 871

Piktoro, me lejo te hedh edhe nje carcaf tjeter, i fundit, por qe mund (ndoshta) te jete me interesant, meqe merret pak me histori, keshtu edhe me Dardanine si dhe me iliret. Nuk absolutoj gje, as pretendoj te kem gjetur krejt te verteten, por s.d.q., po te kesh durimin ta lexosh, mund te gjesh gjera te reja, qofte dhe si hipoteza.

Disa të përbashkëta dhe disa kundërti shqiptaro-serbe në këndvështrimin historik

Nën vështrimin dialektik nuk ka një subjekt në këtë Univers që t’mos ketë të përbashkëta me një subjekt tjetër; biles në kuptimin dialektik vetë termi „të përbashkëta“ humbet funksionin e vet, pra kuptimi i të përbashkëtave të diçkaje dhe shumçkaje ka vlerë vetëm nën vështrimin metafizik, pa të cilin nuk bëjmë dot në llogjikimet tona. Kështu këto dy subjekte, shqiptarë dhe serbë i trajtojmë jo vetëm metafizikisht, por përcaktojmë edhe periudhën kur ne flasim për ‘to. Por para se të vimë tek kufizimi i periudhës që do trajtojmë, le të provojm të bëjmë pak historinë e formimit të këtyre dy kombeve.
I marrë në tërësinë e tij, ky komb i sotëm shqiptar dallon në disa pjesë të tij prej tre-katër mijë vjeçar; ai popull i atëhershëm ka brumë pra sot në pak pjesë të këtij populli të sotëm shqiptar, e biles të përziera edhe këto pjesë kaq „të vjetra“, dhe pjesët e tjera të atij populli të atëhershëm i kemi të shpërndara në të gjithë Europën. Mendojmë se ky popull i atëhershëm ishin jonikët (jonianët = je në hanë), hënorët, pjesë të të cilit diçka më vonë (shek. 5 para e.s. deri shek. 4 pas e.s.) quheshin kaon (ka hon), pa ndryshim në fe këta ose me ndry-shime tepër të vogla me helenët (khe loni=te hëna). Jonianët ballkanikë të mijvjeçarit të parë para e.s. banonin kryesisht në Atikë dhe gjithë pjesën jug-perëndimore të këtij gadishulli deri Vlorën e sotme. Por dhe vetë jonianët janë popull i përzier gjatë shekujve me fise të tjera fetare, të cilat merrnin pjesërisht fenë e tyre. Kështu dhe territori i tyre, po të llogarisim qoftë dhe një periudhë 1 mijë vjeçare, ka qenë i lëvizshëm.
Pjesët e tjera të këtij populli të sotëm shqiptar i janë bashkëngjitur popullit (shoqerise) jonian(e) me kalimin e shekujve. Është vështirë dhe e pamundur të caktosh me siguri se kur ky apo ai fis i ësht‘ bashkëngjitur, apo ka nisur bashkëngjitjen me parashqiptarët e dikurshëm, por duket se albanët (më në veri këta) do të kenë qenë deri diku të ngjashëm me jonianët apo kaonët e mëpasëm, (ose do jenë afruar gjatë mijvjeçarit të parë para e.s.), ndonëse kishin fe tjetër dhe rite fetare deri diku të tjera. Mendoj se këta albanë kanë qenë për shkak të fesë tjetër nga jonianët-kaonët dhe epiriotët e mëvonshëm, fise ilire. Nëse emri i fshatit të dikurshëm Tirhan (sot kryeqytet i Shqipërisë) do të ketë patur kuptimin tur han, (porta e hënës, mbrojtja e hënës, tempulli i hënës), nga shkaku se aty në mal të Dajtit (apo pranë fshatit Arban) mund të ketë qenë një tempull i Hënës, atëhere do të dilnim në konkluzionin se fisi i albanëve në këtë zonë, (i përmendur edhe nga Ptolemeu), dhe nga fiset jugore i quajtur me kalimin e kohës arban, arbër, allvanoi, allbanski, etj., mund të ketë qenë një fis me karakteristika më të ngjashme me epiriotët (apo kaonët) se sa me ilirët më në veri. E ndoshta edhe emri i tij mund të zbërthehet në alb an = i bardhë hënor. (Të mos harrojmë që hëna apo hana e gjuhës shqipe ka bërë në shumë popuj (fise) të tjerë të europës lindore ana, an, që ka mbetur edhe si emër gruaje sot, më i përdoruri në Europë).
Fiset ilire të jugut të shekujve VII deri III para e.s., do kenë qenë të parët në ballkan të cilët janë përzier me jonianët; dhe kur themi ilirët (yllirët), parakuptojmë këtu shumë fise veriore ballkanike, të cilat nuk kanë patur patjetër as gjuhë e as fe krejt të njëjtë. (Këtu unë i qëndroj pikpamjes se ilirë quheshin të gjithë fiset veriore në kufi të epiriotëve dhe helenëve, të cilët nuk kishin fenë e këtyre dy të fundit, e si të tillë nuk konsideroheshin fise të inkuadruar në mënyrën e jetesës që kishin pa-rashikuar Zotat/Perënditë e dy të fundit, por bënin një jetë me rite të tjera fetare dhe hyjni të tjera, pra ishin të lirët, ata jashtë kuadrit normal të jetës, -kjo sipas pikpamjes së tyre.) Pra është vështirë të pranojmë për ilirët të njëjta karakteristika të sotme mbi një popull, që janë gjuha, kultura, etnografia, etj. Patjetër fiset ilire nga mesi i Shqipërisë së sotme e deri në Austrinë e sotme kanë folur gjatë mijvjeçarit të I para e.s. gjuhë të ndryshme. Por të gjithë futeshin në një kallëp, duke u quajtur ilirë, për shkak se ishin jashtë kulturës fetare të jugorve hënorë. Sot brumi i fiseve ilire gjindet më shumë tek shqiptarët veriorë e deri në Gjermaninë jugore. Pra ai brum gjindet edhe tek jugosllavët, sidomos ata perëndimorë. (vazhdon, Disa te...)

__________________
Kush i ben qejfin vetes, eshte
budall!

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Mesazh i vjetėr 23 Shkurt 2013 18:36
robert nuk po viziton aktualisht forumin Kliko kėtu pėr Profilin Personal tė robert Kliko kėtu pėr tė kontaktuar me robert (me Mesazh Privat) Kėrko mesazhe tė tjera nga: robert Shto robert nė listėn e injorimit Printo vetėm kėtė mesazh Shto robert nė listėn e monitorimit Ndrysho/Fshij Mesazhin Pėrgjigju Duke e Cituar
robert
Veteran ne forum

Regjistruar: 08/05/2010
Vendbanimi: Gjermani
Mesazhe: 871

(vazhdon, Disa te...) Tek serbët gjindet gjithashtu, por jo në atë masë që mund të gjindet tek hercegovinasit, boshnjakët, sllovenët dhe kroatët. Sipas një llogjike krahasuese-aparence, tek serbët duhet të gjindet brum dardanësh, brum i cili gjindet shumë edhe tek kosovarët. Panvarsisht se të dyja palët nuk e shohin dot me sy njëra-tjetrën, apo e shohin vëngër, ata duhet të jenë të sigurtë se tek të dyja palët ka brum të vjetër dardanësh, gjë që shihet në disa karakteristika të njëjta akoma sot tek të dyja palët, si tek pozita luftarake e të dyja palëve, tek gjatësia trupore, zëri paksa i lartë, fizionomia e fytyrës, kromografia e kafkës, etj. .
Populli i vjetër Dardan, duket i rrjedhur nga fise akoma më të vjetër të Azisë së Vogël, është dalluar për popull luftarak. Ka shumë mundësi që edhe emri ti vijë nga "dar dë hani", mrojtës të Hënës ose mbrojtës bij (të) Hënës. (E kemi thënë në librat tonë të mëpërparmë, se shpjegimi etimologjik që japin disa autorë shqiptarë me dardhën është sa i pabazë aq dhe qesharak.) Përsa i përket gjuhës së tyre, kjo nuk dihet. Por patjetër që duhet të ketë pasur në gjuhën e tyre fjalë të prejardhjes semite (arabe), si tek të gjitha gjuhët europiane. Mendoj që në fjalorin e sotëm të shqiptarve kosovarë të gjinden akoma fjalë të prejardhura nga ky fis, ndoshta fjalë që nuk gjinden në shqiptarët e jugut, (arvanitasit, çamët dhe sarandiotët e sotëm), fjalë që mund edhe ti gjejmë sot në gjuhën kurdo-irane. Për formën e përdorimit të foljes ndihmëse me pas, si tek gjuha iraniane, kemi folur në shkrime të tjera.
Mirpo gjuha serbe ndryshon krejtësisht nga shqiptarçia kosovare, mund të thotë ndokush. E vërtetë, panvarsisht edhe ngjashmërive që kanë këto dy gjuhë, ato dallojnë nga njëra-tjetra më shumë sa do dallonte (bie fjala) shqipja nga italishtja. (Ka studime mbi të përbashkëtat e shqipes veriore me serbishten sllave, por ne nuk i kemi këtu përpara këto studime, nga ana tjetër i kemi harruar emrat e autorve të tyre.)
Gjuha serbe dhe të gjitha gjuhët sllave të (ish) Jugosllavisë do të kenë hyrë me kalimin e shekujve. Shprehimisht përmendet nga historiografia botërore shekulli i 6 pas Krishtit për ardhjen e sllavëve në Ballkan, datë kjo që unë e marr me rezerve, pra me dyshim në librin tim parakalues, „Komplekset shqiptare të inferioritetit“. Në këtë kohë, shek 4-5 pas Krishtit të dy perandoritë, Roma e perëndimit dhe ajo e Lindjes (Bizanti/Konstandinopoja) konkuronin dhe luftonin në Ballkan për influencën e tyre; (shekuj më vonë, kur Roma perëndimore kishte rënë, katolikët perëndimorë me ortodoksët lindorë konkuronin dhe luftonin gjithashtu kundër njëri-tjetrit në Ballkan). Po këtë kohë, nga frika e hordhive të Atilës, shumë fise lindore dhe veri-lindore u spostuan më në perëndim dhe jug-perëndim. Mendoj se hyrjet e gjuhëve sllave në Ballkanin qëndror dhe perëndimor ti kenë fillimet në këtë periudhë. Kjo do të thotë se në tokat e fiseve të vjetra, si të dardanve, thrakasve, ilirve, dalmatve, maqedonasve, e plot të tjerve më të vegjël, -të gjithë këta të lodhur nga luftrat me njëri-tjetrin-, u vendosën fise sllavo-folës, të cilët sollën kultura të reja, më kryesorja ajo në punimin e tokës, e cila mbështetej nga kisha e Jug-Lindjes, kështu me kalimin e kohës zuri vend gjuha e tyre. Kontradiktat dhe luftrat e gjata të fiseve të vjetra me njëri-tjetrin i hapën rrugën gjuhës së re. Mendoj se ky proçes ka zgjatur disa shekuj, nga shek. 4 e deri tek ai i 11, kur dallohet serbishtja e qartë e shkruar, e megjithatë edhe kjo jo aq e ngjashme me të sotmen, -gjë që vërteton se ardhjet nga grupi sllavo-folës kanë vazhduar edhe në mijvjeçarin e dytë pas Krishtit.
Kur përmendëm Thrakën, kemi parasysh Thrakën perëndimore që arrinte gati deri në Serbinë e sotme lindore; pasi territori thrakas i Bullgarisë së sotme duhet të ketë patur në gjysmën e dytë të mijvjeçarit të parë p. e. s. një konglomerat tjetër fisesh, -një fushë studimi kjo akoma e paqartë, pasi dhe vetë bullgarishtja e vjetër nuk dihet mir‘ sa ka qen‘ e prezantuar në antikitet e, përveç kësaj, njohuritë e mia mbi thrakishten, bullgarishten e vjetër, sllavishtet e vjetra, janë gati afër zeros. Por një gjë dihet mirë, thrakasit, prej nga rridhte edhe Spartaku, ishin një popullsi po ashtu me shumë etni brenda, pasi emri thrakas (trakas, -lat.) ishte cilësimi i atyre fiseve dhe popullsive që kishin pranuar trinitetin, tra ka. Këta do t’kenë qenë, të paktën nga pikpamja fetare, (siç ishte e zakonshme asaj kohe), pasardhës të trojanve. Ky brum thrakas, me lëvizjen e tij drejt perëndimit dhe veri-perëndimit, përzihej me europianët më të vjetër, ata të dyzimit, pasardhësit e të cilëve (sipas mendimit tim) duhet të jenë katolikët e sotëm. Kjo lëvizje e tyre drejt perëndimit dhe veri-perëndimit është bërë si me luftra ashtu dhe në mënyrë paqësore. (vazhdon, Disa te...)

__________________
Kush i ben qejfin vetes, eshte
budall!

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Mesazh i vjetėr 23 Shkurt 2013 18:39
robert nuk po viziton aktualisht forumin Kliko kėtu pėr Profilin Personal tė robert Kliko kėtu pėr tė kontaktuar me robert (me Mesazh Privat) Kėrko mesazhe tė tjera nga: robert Shto robert nė listėn e injorimit Printo vetėm kėtė mesazh Shto robert nė listėn e monitorimit Ndrysho/Fshij Mesazhin Pėrgjigju Duke e Cituar
robert
Veteran ne forum

Regjistruar: 08/05/2010
Vendbanimi: Gjermani
Mesazhe: 871

(vazhdim, Disa te..) Si përfundim duhet të themi se, si në popullin e sotëm shqiptar të Kosovës ashtu dhe në popullin e sotëm serb, kemi brum të vjetër. Duket se në popullin e sotëm serb ka më tepër brum të ri gjatë 1500 vjetëve të fundit, ndaj dhe ai popull u vitalizua dhe fuqizua më shumë. Ndërsa parakaluesit e më së shumti kosovarve të sotëm shqipfolës vazhduan gjatë mesjetës së hershme jetën në kodra dhe male, e më pak në fusha, pasi feja katolike ruante akoma nga fetë e vjetra europiane rite të maleve dhe gjuetisë. Ata të fushave u asimiluan, (u zhvilluan bashkërisht, të themi më mirë), me të ardhurit, të cilët si fillim quheshin s’o arb, s’ë arb pra nuk ishin arbër, prej nga ngeli sarb, sǽrb, sërb, (shiko librin tonë Evolucioni gjuhësor 2009).
Pyetja, pse kjo pjesë dardane e Kosovës nuk përvetsoi krejt gjuhën sllave, kjo do ketë të bëjë patjetër me fenë. Ndërkohë që dardanët ishin soldner, elita, garda e mbrojtjes së kulteve të hënorve, (të mos harrojmë se edhe dardanët e lashtë ishin në krah të trojanve hënorë, të cilët u shkëputën më vonë dhe themeluan Romën (në pikpamjen fetare kjo), -ndonëse këtu historia ka disa mangësi tek kënga poetit „të verbër“ të mëvonshëm Homerit-, edhe këta pasardhës të tyre do të mbronin akoma fenë pasardhëse të hënorve perëndimorë tashmë, atë katolike, (ndoshta: ke te loni = i dalë nga hëna).
Mirpo hënorët perëndimorë (romakët), dikur shigjetarë dhe gjuetarë, ishin më së shumti kundër fesë jug-lindore që nxiste punimin e tokës. Edhe karakterit të këtyre dardanve parashqiptaro-serbë u përshtatej kjo fe gjuetarësh, ndaj ata anuan nga katolikët perëndimorë. Fiset e ardhura nga lindja ishin ata të shkëputur nga zona fushore-kodrinore të europës lindore, të cilat kishin filluar të ngacmoheshin nga hordhitë tartaro-turko-mongole; kështu ata gjetën veten e tyre tek feja jug-lindore, ku triniteti nuk u ish ndarë si gjatë antikitetit në nderimin e Hënës, ashtu dhe gjatë mesjetës kur nderonin Jezuin. Kështu kjo i ndihmoi këta, kështu tek disa fise filloi feja tjetër, si më e butë e tolerante (ajo ortodokse). Kështu ligji universal i polarizimit vazhdoi veprimin e tij nën dy fetë e reja, katolicizmin dhe ortodoksinë, të cilat luftuan njëra-tjetërën me shekuj, duke i ndarë fiset në popujt të veçantë, herë-herë armiq me njëri-tjetrin, me gjuhë të ndryshme apo dhe të njëjtë, me kultura të ndryshme apo deri diku edhe të njëjtë. Edhe hordhitë tartaro-turko-mongole, qysh nga koha e Atilës, (por ka mundësi edhe më parë), e deri tek fiset osmane të shek. 13-14 pas Krishtit, (e biles deri sot), ua hapi rrugën ky konflikt i gjatë katoliko veri-perëndimor me atë ortodoks jug-lindor. Ndaj qysh nga Atila e deri tek myslimanët osmanë kemi patur marrdhënie deri diku paqësore me katolikët veri-perëndimorë, por kontradiktore dhe luftuese me ato ortodokse kristiane, e biles edhe me ato ortodokse myslimane, si bie fjala shitët dhe bektashinjë. Edhe prezantimi jashtëm, bie fjala, i sunitëve myslimanë dhe katolikëve kristianë ka të përbashktën e mos-përqafimit të ikonave.
Pa qëndruar shumë në aspektet fetare të popullsive të dikurshme, por aq sa për të kuptuar lëvizjet e ndryshme të njerzve në popullsitë e ndryshme apo në kufi të popullsive të ndryshme, kuptojmë së fundi edhe pse ardhja gjatë mijvjeçarit të parë para dhe pas Krishtit, pra gjatë rreth 1700-1800 vjetëve, pra po llogarisim shek 8 para e.s. deri shek 10 pas e.s.), bëri të mundur vendosjen e shumë të ardhurve nga lindja, të fesë me bazë trinitetin (dhe punimin e tokës), për shkakun edhe se punimi i tokës më pak ka qenë i përdorur nga europianët e vjetër. Të ardhurit gjenin pjesë të zhveshura kodrinore, moçalore dhe nisnin punimin e tokës pa shqetësuar vendasit më tej. Ndaj dhe kemi në gojdhëna të vjetra shqiptare përme-ndjen e faktit të ardhjes së serbëve dhe bashkjetesën paqësore komshikore si fillim me ‘ta, e më vonë konfliktet e ndezura, duket në kuadër të konfliktit të dy kishave. (vazhdon, Disa te...)

__________________
Kush i ben qejfin vetes, eshte
budall!

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Mesazh i vjetėr 23 Shkurt 2013 18:43
robert nuk po viziton aktualisht forumin Kliko kėtu pėr Profilin Personal tė robert Kliko kėtu pėr tė kontaktuar me robert (me Mesazh Privat) Kėrko mesazhe tė tjera nga: robert Shto robert nė listėn e injorimit Printo vetėm kėtė mesazh Shto robert nė listėn e monitorimit Ndrysho/Fshij Mesazhin Pėrgjigju Duke e Cituar
robert
Veteran ne forum

Regjistruar: 08/05/2010
Vendbanimi: Gjermani
Mesazhe: 871

(vazhdim, Disa te...) Këto konflikte të mëvonshme do kenë bërë të vinin edhe të tjerë kolonë nga zonat lindore sllavo-folëse, duke bërë kështu të mundur futjen dhe zhvillimin e një gjuhe thuajse tjetër nga ajo arbëre apo latine. Arbërit veriorë, etj. janë asimiluar (dhe zhvilluar) me sllavo-folësit, -konfliktet arbër me arbër kanë ndikuar në këtë; por dhe sllavo-folësit janë asimiluar dhe përshtatur me arbo-folësit, patjetër nga kontakti i shumtë me këta banorë. (Ne folëm në këtë pasazh nën një këndvështrim tepër metafizik, sikur të kemi patur dy trupa krejt të huaj për njëri-tjetrin, por në fakt këto përzierje nuk kanë një fillim e mbarim, jo, ato kanë qenë të përhershme, por ne kapëm vetëm një periudhë të caktuar, atë disa shekuj para Krishtit deri disa shek. pas Kr., ndërsa për gjuhën sllave në territorin ballk. qëndror dhe perëndimor mendojmë se shekujt 4-5 deri 10-11 pas erës sonë i përshtaten futjes dhe zhvillimit të kësaj gjuhe në këtë territor të caktuar. Pra gjuha sllave është një pasuese e mëvonshme, ndërsa brumi etnik „sllav“ është më i hershëm. Njeriu i zakonshëm, i mësuar ti perceptojë fenomenet nën këndvështrimin metafizik, e ka të vështirë ta kuptojë këtë.)
Kështu nuk kemi të bëjmë me dy popullsi që kanë qenë të ndara prej mijra vjetësh tërësisht, por në të dyja popullsitë, atë kosovare shqiptare dhe atë serbe ka brum të vjetër të përbashkët, ka të rinj të ardhur të përbashkët, (më pak këta në brumin kosovar shqiptar), -gjithë këta i shohim jo vetëm në karakteristikat që përmendëm në fillim, por edhe në emrat dhe mbiemrat e mbetur. Biles këto tregojnë po aq qartë sa dhe fjalët e gjuhëve të ndryshme, se si popullsitë janë përzier. Dhe kur themi përzier, të kemi parasysh jo thjesht këndvështrimin metafizik, sikur kemi dy subjekte që nuk kanë kontaktuar kurrë me njëri-tjetrin, jo, kemi subjekte pjesë të të cilave largohen dhe pjesë të tjera të këtyre pjesëve bashkohen përsëri, ndërkohë që pjesë të tjera më tej bashkohen me të tjera, me të cilat dikur pjesërisht kanë patur të përbashkëta, e kështu pambarim. Pra, popullsitë janë ndërthurje pjesësh të brumrave që kanë patur të bëjnë dikur me ‘ta pjesërisht.
Meqë përmendëm emrat dhe mbiemrat, e shohim nga „Defteri i regjistrimit të Sanxhakut të Shkodrës i vitit 1485“ se shumë emra tingëllojnë puro sllav, të tjerë të përbashkët me ato të etnive të tjera. Biles aty gjen dhe emra tipikë myslimanë ose gjysma myslimanë e gjysma gjysëm-sllavë, pra/ose familje të përziera, gjë që tregon se si këta njerëz po kthenin pak e nga pak fenë për hir të favoreve të ndryshme apo për ti shpëtuar detyrimeve të ndryshme.
Përsa i përket emrave po zgjedhim dy emra, Milosh dhe Krajmir. Në pamje të parë duken si dy emra sllavë. Në fakt, shqipja e lashtë, e ruajtur pakza në jug të saj sot dhe në zona të Greqisë, e ka fjalën mil në kuptimin e të mirës. Pra kjo shqipe e lashtë thoshte mil dhe jo mir, siç thuhet sot ndër mbarë shqiptarët. (Si shkarazi po përsërisim se, kur unë dëgjoj sot polakë të ndryshëm që flasin, fonetika e tyre më kujton fonetikën e kësaj gjuhe të vjetër jugore, të dëgjuar nga goja e plakave dhe pleqëve të vjetër të jugut shqiptar. Për këtë kam folur pak në librin e fundit, „Komplekset…“)
Mendoj se edhe karakterin e veçantë të gjuhës greke ndër gjuhët europiane, fare mirë mund ta kërkojmë tek kjo gjuhë e lashtë „para-shqipe“, para-europiane të themi, e cila i përngjan të folurës së një fëmije të vogël, tek i cili nuk janë zhvilluar akoma mirë gjymtyrët morfologjikë të gojës. Kështu, ardhjet nga pellgu i Lindjes së Mesme, e transformuan atë gjuhë në greqishten e sotme, duke e ndarë nga kjo parashqipe e lashtë, e cila gjithashtu evoloi në tjetër drejtim. Ndërsa kontaktet më në veri me fise që përdornin boll tonin bashtingëllor „sh“, dhanë të tjera gjuhë, ku dallon polonishtja me paksa ngjashmëri fonetike me këtë „shqipe“ të lashtë, por në karakterin morfologjik kemi ngjashmëri edhe me çekishten, e sidomos me rumanishten dhe italishten, ngjashmërira këto që i gjejmë në të gjitha gjuhët europiane midis njëra-tjetrës. (vazhdon, Disa te...)

__________________
Kush i ben qejfin vetes, eshte
budall!

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Mesazh i vjetėr 23 Shkurt 2013 18:47
robert nuk po viziton aktualisht forumin Kliko kėtu pėr Profilin Personal tė robert Kliko kėtu pėr tė kontaktuar me robert (me Mesazh Privat) Kėrko mesazhe tė tjera nga: robert Shto robert nė listėn e injorimit Printo vetėm kėtė mesazh Shto robert nė listėn e monitorimit Ndrysho/Fshij Mesazhin Pėrgjigju Duke e Cituar
robert
Veteran ne forum

Regjistruar: 08/05/2010
Vendbanimi: Gjermani
Mesazhe: 871

(vazhdim, Disa te...) Kështu kjo shqipe e lashtë „mil“ u përqafua nga fiset lindore gjysëm sllave dhe sllave, duke patur afërsisht kuptimin e vjetër, natyrisht jo krejt, pasi jugosllavët kanë fjalën e tyre „dobro“ dhe polakët kanë „dobzhe“, të cilat po ashtu kanë ato të vjetra internacionale „do“ dhe „bëro“, për të cilat do flasim më gjërë në shkrime historike. Biles unë kam vështirsi (pështirsi) kur flas në këtë formë kaq metafizike, duke i përcaktuar fjalët si kalime nga një gjuhë në një tjetër, pasi ky kalim është më tepër një proçes i gjithanshëm dhe i përbashkët zhvillimi, ku përfitohet si nga rrethanat, si nga përvoja, ashtu dhe nga ai më i zhvilluari. Prandaj kjo mil nuk zevëndësoi dobro-n por u përdor në një kuptim të përafërt me dobro-n.
Edhe tek Krajmiri kemi sërish ato fjalë të lashta, kraj, krej, kreu, si dhe mir. Në këtë rast nuk kemi mil, e përdorur hermërisht në një zonë të caktuar, atë jug-perëndimore ballkanike, por kemi tonin bashtingëllor „r“ e ardhur kjo më vonë, siç unë dyshoj, nga kjo popullsi para „gjermano-sllave-shqiptare“, lapët, pjesë përbërse këta (mendoj) edhe në perandorinë hetite, e të përhapur në Ballkan qysh në fillim të mijvjeçarit të parë para e.s.. Ky emër duhet të përdoret më shumë në pjesët jug-perëndimore sllave të sotme, si më me brum të vjetër këto jonian-german. Pra vështirë të gjindet në Serbinë lindore të sotme, aq më pak në Bullgari.
Interesant është edhe emri Olivir, i cili gjithashtu rrjedh nga kultura joniane, kulturë kjo e përhapur në të gjithë europën. P.sh. gurmanët (gjermanët) e lashtë nuk e njohin këtë emër, sepse ata nuk njihnin as kulturën e ullirit. Por sot ky emër përdoret shumë nga Gjermania deri në Angli, si Oliver; (tek skocezët nuk besoj se duhet të njihet shumë ky emër). Ky përdorim vjen sepse kultura joniane u përhap qysh në kohët antike lart e më lart në Europë.
Të gjitha këto kultura të vjetra u shpërfillën dhe u lanë pas dore, (për t’mos thënë edhe që u luftuan) në zonat ku hyri myslimanizmi turko-arab. Në këto zona hyri tjetër jetesë, tjetër tradita dhe të tjerë emra. Por tek boshnjakët paramyslimanë nuk kemi pse habitemi që duhet të kemi patur boll Krajmir, apo Bijan ose Dijan (=dy hënor, pasi boshnjakët janë popullsi e vjetër që kishin dyzimin si filozofi në fenë e tyre, pra boshnjakët nuk janë aq serbë, siç edhe thuhet, por kanë marrë gjuhën e tyre me kalimin e shekujve; para se triniteti ortodoks ti përfshinte, kohë kur ata nuk kanë qenë as katolikë „të pastër“ sepse kishin akoma shenja pagane të feve të vjetra gjermane, u duk në skenë myslimanizmi-sunit, kundërshtari i ortodoksve, i cili u erdhi në kohën e duhur si për ndihmë, dhe i cili mundi prijsat ortodoksë boshnjakë dhe i dha -me hir e me pahir- popullsisë fenë myslimane.)
E njëjta gjë ndodhi edhe me katolikët e Kosovës; kur themi Kosovës kemi parasysh edhe zona të tjera malore perëndimore. Këta pranuan myslimanizmin me kalimin e kohës, nga konfliktet që kishin me ortodoksët e jug-lindjes gjatë shekujve. Mbi këto konflikte fetare shekullore janë shkruar e do shkruhen akoma vepra, por këtu me pak fjalë i tregojmë lexuesit se si njerzit, familjet, fiset janë ndarë dhe bashkuar me të tjerë, duke formuar kombe dhe popullsi të caktuara.
Ky proçes as ka fillim e as mbarim, por vetëm vazhdim. Sot nuk duhet të habitemi që shumë mbiemra kosovarësh janë të njëjta me ato të serbëve, ku ndryshon vetëm nga një „iç“, „qiç“, „viç“, të cilat shoqërojnë në fund mbiemrat serbë dhe jugosllavë. Mbiemrat Krasniqi-Krasniqiç, Bogdani-Bogdanoviç, Radovani-Radovanoçiç, tregojnë atë proçes ndërthurës, i cili në formën metafizike quhet marrje-dhënie. Një syri të parrahur me lashtësinë, i duken të tre emrat njëlloj. Por jo, të tre kanë ato ndryshimet „e vogla“, që tregojnë se dhënia dhe marrja midis njerzve dhe fiseve një proçes më i ndërlikuar është nga sa duket.
Tek Krasniqi kemi atë gjuhë para shqipe, parasllave dhe paragjermane, qysh nga mijvjeçari i dytë para e.s.. Tek Bogdani kemi atë periudhë të mijvjeçarit të parë para e.s., që dallonte bi, big të dyzimit dhe dani-n internacional që tregonte dheun, tokën, vendin, pjesën e banimit, shtëpinë më pas. Ndërsa tek Radovani kemi një periudhë dhe zonë më të kufizuar, atë të shekujve të fundit para mbylljes së mijvjeçarit të parë para e.s. në jug-lindje të Ballkanit, patjetër kryesisht tek fise jugore thrakase apo të paktën kaluar në këto territore të kësaj kulture fetare dhe këtyre fiseve, pra të ndikuar nga kultura-fetare thrakase, të cilët kanë vënë tek ky emër simbolet e tyre fetarë, me prejardhje egjyptase, si Ra -perëndin e qiellit, Do -dheun që prodhonte të mirat materiale, Van-i -ndoshta uji apo vendi nga kanë ardhur; -në këto konkluzione na ndihmojnë edhe të dhëna të tjera si bie fjala lidhja e trojanve me thrakasit, Enea trojan u ndihmua nga perëndesha Hera në udhëtimin e tij drejt perëndimit, thrakasit kishin perëndinë Mëmë të Tokës quajtur Semelos (gr.), më saktë Semele (shiko Gogle-Thraker), që mund të zbërthehet në se me le , sheh/zë/ze me le, pra kjo e mirë e Perëndisë që lindte nga Toka. Sot këta emra duken si sllavë, por jo, ato përfaqsojnë sejcili kulturën e tyre fetare të fiseve të veçanta; gjithashtu tregojnë prejardhjen në pellgun ballkanik dhe transformimin e tyre përgjatë shumë shekujve. (vazhdon, Disa te...)

__________________
Kush i ben qejfin vetes, eshte
budall!

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Mesazh i vjetėr 23 Shkurt 2013 18:51
robert nuk po viziton aktualisht forumin Kliko kėtu pėr Profilin Personal tė robert Kliko kėtu pėr tė kontaktuar me robert (me Mesazh Privat) Kėrko mesazhe tė tjera nga: robert Shto robert nė listėn e injorimit Printo vetėm kėtė mesazh Shto robert nė listėn e monitorimit Ndrysho/Fshij Mesazhin Pėrgjigju Duke e Cituar
Ora tani: 19:53 Hap njė temė tė re    Pėrgjigju brenda kėsaj teme
Gjithsej 7 faqe: « 1 2 3 4 5 [6] 7 »   Tema e mėparshme   Tema Tjetėr

Forumi Horizont Forumi Horizont > Media dhe Politika > Politika Shqiptare > Referendumi Per Bashkimin Kosove+shqiperi

Pėrgatit Kėtė Faqe Pėr Printim | Dėrgoje Me Email | Abonohu Nė Kėtė Temė

Vlerėso kėtė temė:

Mundėsitė e Nėn-Forumit:
Nuk mund tė hapni tema
Nuk mund ti pėrgjigjeni temave
Nuk mund tė bashkangjisni file
Nuk mund tė modifikoni mesazhin tuaj
Kodet HTML lejohen
Kodet speciale lejohen
Ikonat lejohen
Kodet [IMG] lejohen
 

 

Kliko pėr tu larguar nese je identifikuar
Powered by: vBulletin © Jelsoft Enterprises Limited.
Materialet qė gjenden tek Forumi Horizont janė kontribut i vizitorėve. Jeni tė lutur tė mos i kopjoni por ti bėni link adresėn ku ndodhen.