Regjistruar: 20/02/2004
Vendbanimi: Utopial
Mesazhe: 2981

Marezite duan te na demaskojne por nuk durojne qe t'i studiojme...

Nuk e mbaj mend ku e kam lexuar kete fraze, se di, as kush e ka thene as pse e ka thene, di vetem qe un kam kurjozitet te di, cfare ne njerezve,
si ne moshe te vogel ashtu edhe ne ate adoleshente e madhore, na shtyne te jemi here pas here te marre? Si mund ti shmangemi atyre?

Bashkebisedim te kendshem.

__________________
Gjysma e asaj qe shkruaj ndoshta eshte e pa kuptimte per ju, por un e shkruaj qe gjysma tjeter te mund te arrije tek ju. FIRDUSI

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 10/01/2003
Vendbanimi: .
Mesazhe: 5233

Kush thote qe duhet t'u shmangemi? Po nuk bere marrezira si do behesh me i/e mencur?
Eshte pjese e njeriut dhe pjese e zhvillimit te tij.

MEgjithate varet edhe nga natyra e personit. Dikush me shume dikush me pak ka tendencen per marrezira. Ne fakt jane te rralle njerezit qe nuk i bejne, sepse do vullnet e disipline personale hekuri dhe nje kontroll absolut te vetvetes permes arsyes.

Meqenese ne si qenie njerezore jemi ne thelb shpirterore dhe jo racionale- marrezia eshte pjese e pandare e jona.

Personalisht nuk u shmangem marrezive, madje i kam me shumice. Kjo sepse jam spontane dhe i ve prioritet ndjenjes para arsyes. Marrezite e kaluara apo edhe ato te tashmet? Apo edhe te ardhmet? MEndoj jane thjesht hapa qe kam hedhur ne jete qe me kane bere te jem kjo qe jam ne keto momente. Nuk kam pishman asgje.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 20/02/2004
Vendbanimi: Utopial
Mesazhe: 2981

Pershendetje Ana, jam krejtesisht dakort me ju,por:

Sipas disa psikologeve, eshte e mundur t'i shmangesh marrezive, ose te pakten ndjenjave qe na bejne te tille.
Le te sjellim ketu disa solucione:

Se pari, nja nga solucjonet mund te jete, ti largohesh Vetmise, izolimit, zakoneve te vjetra me te cilat jemi mesuar, e ne te kundert, te mbash gjalle kurjozitetin, te pasurosh jeten socjale, kulturore dhe ate intelektuale. shkurt te jesh shpirt i hapur.
Se dyti, te mendohemi me gjate. Mendimet e para jane zakonisht ato me "idjotet" ato qe dalin nen influencen e emocjoneve dhe inpulseve nervoze... keshtu vijne edhe pishmanet: Pse e bera kete, pse e thashe ate? Pra Te mendohemi me gjate.
Se treti, te mos jemi gjithmone shume te sigurte, por ti veme ne dyshim idete tona, eshte e rendesishme te mendojme qe jo gjithmone kemi te drejte. Kjo eshte e vetmja menyre qe te kuptosh idete e tjera qe jan krejt te kunderta me tonat.. Pra te dyshojme ne mendimet tona dhe te ti bejme pyetje vetes .
Se fundi, Cfare neve na ndodh nuk eshte gjithmone faji i " nuk kisha shans" ose i ndonje tjetrit. Mund shume mire te kerkojme pse-ne.. dhe si nje pjese e jona, e frikeve qe na karakterizon mund te jete arsyeja e ketyre idjotsirave, pra te mesojme te njohim me teper veten

Kaq per sot

__________________
Gjysma e asaj qe shkruaj ndoshta eshte e pa kuptimte per ju, por un e shkruaj qe gjysma tjeter te mund te arrije tek ju. FIRDUSI

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 08/10/2005
Vendbanimi: My soul
Mesazhe: 4073

Per cfare marrezish behet fjale se ka ne grada te ndryshme. Si psh. vetevrasja, sjellie e rezikshme per vetveten dhe te rjetit shoqeror, apo veprime te  papergjegjshme?

Ndersa ka perfeksioniste, ku jane gjithmone ne permiresimin e dickaje qe ka nevoje te regullohet, te pershtatet, te lustrohet, jane gjithmone te vetedijshem dhe kundra rezimit...nga ana tjeter ka dhe nga ata qe duan te rebelojne. Si jane keta te fundit "grifshat" apo "sensacionalet" ndryshe nga ata qe jane te kenaqur me qendrimin e nje kukulle?

Une kam filluar ta vezhgoj trurin dhe trupin tim si ushqim e si ajer te botes dhe si nje pasqyrim te cdo gjeje qe ekziston. A nuk eshte bota e vdekur pa speciet pra a nuk ne jemi ne pjese e ritmit te jetes? Dhe marrezite ("e shendetshme") jane pjese te zierieve te aktiviteteve. Here dalin here zhduken, shpesh truri tone eshte shume i ngadalshem per te pare se midis keto flluska s'ka diference...

Gjithsesi s'besoj se mbartim te njejta elemente kur arrijme te prekemi nga disa flluska qofshin ato marrezore.  Pastaj edhe varet sa duam te kompozojme apo te luajme me "notat" e ADN-se . Them se po te rrime pas te qenit te informuar sigurisht qe eksplorojme ama ka nevoje truri per nje pushim qofshin keto dhe marrezira duke ndryshuar sistemin e menyres se jeteses.

A nuk te te terheq shkujdesia e nje femije, mua me preken, e mgjs trupat e tyre jane si flluska sapunesh pikerisht shkujdesia ju jep shkelqim e rezistence.

Te me kete zene malli kaq shpejt per te shkruar esse , gjithsesi e bukur tema!

__________________
Fillimi i nje ngjarje, ku shpaloset ne kohe por lind jashte asaj, eshte njekohesisht perfundimi.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar

Regjistruar: 01/09/2006
Vendbanimi: .
Mesazhe: 12531

Nuk e di nese duhet te jete primare tek njeriu ideja e shpetimit nga marrezite e  tij.   Mua nuk me pelqen t'i shmangem marrezive,por te behen deri aty ku nuk preken plotesisht dhe thellesisht parimet apo karakteri dhe personaliteti. Shume mire mund te besh nje marrezi duke i ruajtur gjitha anet e tua te "paprekuara". Ne fund te fundit ne marrezi  njeriu ka nje shans per ta njohur me shume vetveten,per te pare deri ku shkon guximi i tij real ,apo deri ku ai "eshte dakort" per te "shkelur" parimet tij , racionalitetin e tij dhe per te shijuar nje /disa momente qe i japin kenaqesi dhe ndjesi te reja. Ne fund te fundit po nuk i shkele disa nga kufijte e tu , nuk ke as se si t'ia dish atyre vleren e vertete....pfffff....vjen nje moment qe te merzitet ai qendrimi prej "fasade" qe mbajme ne jeten e perditshme,qe e lyejme  si te duam e para kujt te duam. Marrezirat te vene ne sinkron me jeten , me ajrin e lire , me te "panjohuren" qe te magnetizon si pa e kuptuar, te ve ne sinkron me veten ,dhe "realizimi" i saj kthehet keshtu  ne nje sfide me vetveten.... 

ps: Agata te per temen. Dhe Enigmen qe shkruan esse kaq te bukura...

__________________
.

Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar