Admirali
ITSD Engineer
Regjistruar: 07/01/2003
Vendbanimi: Durrės
Mesazhe: 2298
|
...
Ka qene nje film italian, titullin dhe aktoret me emra nuk i di.
Subjekti i filmit eshte pak a shume keshtu:
ne nje fshat te Sicilise, nje djali te vogel, Salvatore i vdes i ati ne lufte dhe mbetet jetim vetem me nenen. Ne fshat kishin nje kinema dhe ky djali shkonte perhere tek Alfredo, personi qe kontrollonte videoprojektorin ne salle, dhe mesoi sesi te perdorte aparaturen. Djali me vone kur u rrit ra ne dashuri me vajzen e bankierit te fshatit,Elena, mirepo per nje fare kohe vajza u largua me familjen dhe djalin e cuan ushtar. Gjate kesaj kohe vajza rikthehet dhe takon Alfredon, personin qe operonte videoprojektorin e kinemase dhe e pyet per djalin, si dhe i thote qe kur ai te rikthehet nga ushtria, te prese se ajo do vije perseri. Djali rikthehet dhe kur takon kete personin, e pyet per vajzen (gjate kesaj kohe djalit i jepet mundesia te shkoje ne Rome per studime), ky personi duke e kuptuar se po u takuan ata te dy, kjo do sillte fundin e nje te ardhmeje per djalin, i thote qe nuk din gje, dhe i thote djalit qe te lere fshatin, te shkoje ne Rome ku dhe ka nje te ardhme....
-----------------------------
Ajo qe me ka bere realisht te qaj me denese, sinqerisht, ka qene pikerisht momenti kur djalit i thuhet qe te largohet perfundimisht nga fshati dhe te mos kthehet me, pasi nuk ka te ardhme aty.
Ka qene me te vertete per mua nje moment mese prekes, dhe sa here e kujtoj me me vjen nje ngasherim, pasi ky moment me kujton te gjithe ne qe u larguam nga Shqiperia per arsye me te ndryshme per nje te ardhme me te mire.
__________________
Quis custodiet ipsos custodes?
Modifikuar nga Admirali datė 29/05/2006 ora 00:55
Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar
|