Fajtori
Apo jo?
Regjistruar: 11/06/2002
Vendbanimi: Europe
Mesazhe: 10706
|
Qeveri Pangosh
Debati i ngritur tashmë në disa media të shkruara dhe vizive pas vendimit të Gjykatës së Tiranës në lidhje me rastin "Pango" rezulton të jetë shumë i lokalizuar dhe në shumicën e rasteve tejet i thjeshtëzuar.
Politika dhe shoqëria janë të pandashme nga njëra-tjetra. Politika nuk është gjë tjetër, por një nënsistem social, përmes së cilit bëhet shpërndarja autoritative e vlerave të një shoqërie. Politika i jep një hierarki vlerave të shoqërisë, pasi ajo nuk është veprimtari individësh, por veprimtari e grupimeve shoqërore me interesa dhe vlera të përbashkëta.
Dhe ja ku mbërritëm tek rasti "Pango". Ministri e kishte kthyer shtëpinë dhe dhomën e gjumit në zyrë shteti ku diskutonte dhe merrte vendime rreth aferave që kishin të bënin direkt me funksionin e tij të ministrit. Disa palloshë analistë deklarojnë se nuk ka asnjë problem ligjor me këtë akt të ministrit edhe pse ai veprim bie ndesh me interesat e shoqërisë. Nuk ka asnjë vend të botës demokratike ku ekziston një ligj që bie ndesh me interesat e shoqërisë. Këta syresh analistë trumbetojnë me të madhe të drejtën e privatësisë së ministrit.
Por këta syresh harrojnë se ministri Pango e humbi pritshmërinë e arsyeshme të privatësisë (reasonable expectation of privacy) në momentin kur ai e ftoi, hapi derën e shtëpisë, dhe bisedoi me vajzën (gazetaren). Ligji kërkon që vetëm njëra palë të japë pëlqimin për regjistrimin dhe publikimin e një bisede apo çështje që nuk është e karakterit të një marrëdhënie intime. Pango ishte koshient dhe i bindur se ai nuk gëzonte më të drejtën e privatësisë, pasi goca, si palë në bisedë, kishte të drejtën t'ia tregonte bisedën kujtdo.
Përpos kësaj, çështja duhej të publikohej për vetë faktin se ajo përbënte një interes publik dhe ishte objekt i ushtrimit të një funksioni shtetëror. Ja ku jemi. Tashmë po flitet se vendimi i gjykatës në rastin "Pango" është një përplasje midis medias dhe gjyqësorit. Madje, flitet se disa gjyqtarë të prekur sentimentalisht firmosën një listë-peticion si ai i artistëve që kërkonin ndërprerjen e grevës së urisë së opozitës. Absurditet dhe përralla me mbret! Ai vendim nuk ishte gjë tjetër, por një levë-instrument në duart e pushtetit Berisha për të goditur dhe nënshtruar median e lirë dhe kundërshtare.
Për kujtesë, në gjyqin për tragjedinë e Gërdecit, gjykata e la të lirë përgjegjësin kryesor të saj, ministrin Mediu, dhe e çmoi një jetë fëmije të barabartë me 20 milionë lekë të vjetra. Kurse në rastin e ministrit "Pango", po ky gjyqësor i jep të drejtën ministrit 60-vjeçar dhe e shpërblen atë me plot 400 mijë euro, ose 520 milionë lekë të vjetra.
Këto çudira dhe maskarallëqe ndodhin vetëm në Shqipërinë tonë.
Këtu tek ne duket se ka vetëm një shoqëri të fjetur, një klasë intelektualësh të dështuar, një klasë pushtetarësh finokë, bastardë dhe të babëzitur, një klasë teknokratësh të zellshëm për t'i shërbyer pushtetit, dhe një opozitë politike të pafuqishme për t'u përballur me gjithë të parët.
Në sistemin tonë politik nuk ka ruajtës të balancës së pushteteve; madje nuk mund të flitet për pushtete, por për klane. Parlamenti është kthyer në një teatër kukullash, ku deputetët flasin si kukulla të kurdisura.
Presidenti është i kujdesshëm të mos harrojë se si u zgjodh dhe se kujt ia detyron presidencën. Prokuroria ecën nën hapat e presidencës duke sajuar gjoja përplasje me ekzekutivin (për t'i hedhur hi syve publikut) edhe pse po mbushet viti dhe nuk po dëgjojmë gjë se çfarë ka ndodhur me votat në qarkun Shkodër.
Sistemi ynë gjyqësor nga një ruajtës besnik i të drejtës që duhet të ishte është shndërruar në një qen gjahu i pushtetit Berisha. Në gjuhën popullore, një shërbyes i këtillë mund të konsiderohet "laro" ose "balo".
Ka një sërë rastesh kryesore që vërtetojnë se pushteti gjyqësor nuk është gjë tjetër, por një instrument në duart e pushtetit ekzekutiv, i cili përdoret për të promovuar dhe mbrojtur interesat e pushtetit. Shenjat e para të një gjyqësori të instrumentalizuar ishin rehabilitimet në pushtetin ekzekutiv, pas vitit 2005-së, të personave publik me precedent të rrezikshëm për demokracinë dhe shoqërinë. Pasi pushteti krijoi bandën e tij, erdhi koha e kthimit të shtetit në funksion të pushtetit dhe interesave të klaneve të tij.
Si rezultat i kthimit të shtetit në shërbim të pushtetit dhe klaneve ndodhën dhe u orkestruan dy nga veprat më të rënda penale që ka përjetuar shteti shqiptar në periudhën post-komuniste: (1) tragjedia e Gërdecit, dhe (2) vjedhja dhe shpërdorimi nga pushteti i miliona eurove gjatë punimeve në rrugën Durrës-Kukës. Në të dyja rastet, të akuzuarit kryesorë ishin dhe janë dy ministrat e kabinetit Berisha, respektivisht Fatmir Mediu dhe Lulzim Basha. Në rastin e parë, Ministri i Mbrojtjes nuk vepronte i vetëm, por kishte dhe ndihmesën e djalit të kryeministrit Berisha. Odiseja dhe fundi i deritanishëm i procesit "Mediu" dihet nga mbarë publiku; padia kundër ministrit u rrëzua për shkak se ministri fitoi mandatin e deputetit në zgjedhjet e 28 qershorit.
Si "shpërblim" për punëtorët dhe fëmijët e vrarë në tragjedinë e Gërdecit, kryeministri Berisha i dha Mediut një post ministror. I njëjti fat do të gjente edhe çështjen "Basha".
Për tejkalim të afatit të hetimit, gjykata pushoi çështjen në ngarkim të ministrit Basha. Ashtu si edhe në rastin "Mediu", kryeministri Berisha "rehabilitoi" dhe "shpërbleu" deputetin Basha, duke i dhënë edhe atij një portofol ministror.
Pavarësisht mendimeve të mësipërme, lexuesi do të vazhdojë të pyesë nëse është ky pushtet pangosh që krijoi këtë drejtësi larosh, apo është kjo drejtësi larosh që krijoi këtë pushtet pangosh.
BLEDAR H. PRIFTI (Shekulli)
Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar
|
shume mbiemra te cuditshem kemi ne shqiptaret, ja merr pershembull krietarin e bashkise se Korces N. Peleshi ..... pune leshi mo 
29 Maj 2010 13:45
Forumi Horizont > Media dhe Politika > Mediat Shqiptare > Diskutime te ngjarjeve nga Shqiperia > Komente...
