Indrit
I pandreqshem.
Regjistruar: 01/04/2004
Vendbanimi: I ulur ne zemren e nenes.
Mesazhe: 1814
|
Adelaida
te falenderoj per kete post, tinke thene shume gjera te bukura dhe pajtohem me to pjeserisht por une mendoj pak ndryshe nga ti ne disa aspekte.
Po shkruaj dicka me poshte.
Mendimi i filozofisë materialiste tregon se: "ndërgjegjja është pushtet i qortimit dhe vërejtjes i mugulluar prej faktorëve shoqërorë". Në realitet, ajo është përvojë e tubuar e cila ndryshon prej një personi në tjetrin, prej një kohe në tjetrën dhe prej një populli në tjetrin. Kështu ju mendoni dhe flitni.
Mirëpo e vërteta është krejtësisht tjetër dhe kete e verejme me ane te shume shembujve.
Po cfare eshte ndergjegjia ne te vertete?
Ndërgjegjja është dritë të cilën Zoti e vendosi në natyrën e njeriut. Ajo është tregues dhe "busull" me të cilën lindemi. Kjo dritë na udhëzon nga të vërtetat. I gjithë roli i faktorit shoqëror reduktohet në "pastrimin" e qelqit të kesaj busulle dhe shkëlqimin e saj.
Ka shume argumente qe vertetojne kuptimin e veretete te ndergjegjies nder te tjera:
P.sh. Shiko botën shtazore e cila nuk njeh shoqëri në kuptimin e rëndomtë të fjalës. Në të ka fenomene të panumërta shumë interesante dhe të çuditshme. Shih. p.sh. macen e cila pas kryerjes së nevojës kthehet dhe e mbulon me dhe. Në cilën "shoqëri macesh" ajo e ka mësuar këtë. Prej nga ajo të dallojë ndyrësinë prej pastërtisë? Pastaj, e sheh macen duke e grabitur peshkun dhe kur e zë në vepër për këtë e rreh vëren se si ajo përulet dhe kapsallit sytë, haptas duke ndier se ka bërë diçka që është e ndaluar. Ose e vëren se si, duke luajtur me fëmijët nëpër shtëpi, e rrëzon goten qe thyhet. Macja prej frike iken dhe fshihet nën karrige, duke ndier se ka bërë diçka, për të cilën ndoshta do të dënohet.
Të gjitha këto janë dëshmi dhe manifestime të ekzistimit të ndërgjegjes.
Në pushtetin e maceve nuk ekziston nevoja për kultivimin e këtyre ndjenjave. Pastaj ne e dimë se në të vërtetë nuk ekziston "shoqëria e maceve".
Ta shikojmë tash një fenomen tjetër - zakonin e besnikërisë bashkëshortore te pëllumbat dhe të mendojmë për te. Pastaj fisnikëria e kalit e cila pasqyrohet nëpërmjet lidhjes së tij me të zotin; kryelartësia e luanit dhe njëkohësisht ngritja e tij mbi atë që mos ta sulmojë prenë e tij pas shpine; turpërimi i deves mashkull dhe ndërprerja e aktit seksual sapo të hetojë se dikush po e shikon. Pastaj aty është edhe rasti i luanit me stërvitësin e luajve në cirkun nacional të Kajros, kur luani pas shpine i vërsulet stërvitësit Muhamed El-Hilvi dhe duke ia ngulur kthetrat në shpatulla i shkakton plagë vdekjeprurëse. Çka ndodh me luanin me pas? Menjëherë pas kësaj, thanë se luani e bojkoton marrjen e ushqimit. Tërhiqet në kafazin e tij të cilin nuk e lëshon. E transferojnë në njërin prej kopshteve zoologjike. Edhe më tutje e bojkotonte ushqimin. Pas kësaj filloi ta kafshojë këmbën e tij "mëkatare" duke e këputur copa-copa. Plagët aq shumë i rridhnin gjak, saqë në fund luani ngordhi.
Çka shohim, kafsha pra bën vetëvrasje duke u penduar dhe duke paguar dëmshpërblim për krimin e bërë. Nga cila shoqëri në pushtetin e luajve, luani i përmendur i ka mësuar këto zakone dhe në shoqërinë e tyre copëtimi i njeriut a paraqet krimin i cili dënohet me vetëvrasje?! Ne këtu jemi para fakteve të fisnikërisë, moralit dhe ndërgjegjes të cilat nuk i hasim shpesh as te njerëzit. Ne jemi para dështimit të plotë të çfarëdo shpjegimi dhe kuptimi materialist të ndërgjegjes. I vetmi shpjegim i drejtë për të gjitha këto është ai të cilin e jep feja, i cili thekson se ndërgjegjja është dritë të cilën Zoti e mbolli në natyrën e njeriut dhe roli i gjithmbarshëm i faktorit social shqyrtohet në pastrimin e të keqes prej shpirtit, që të mund ai më shpejt ta zbulojë dhe ta kuptojë këtë dritë të Zotit. Kështu mund të komentohet edhe rasti i luanit dhe stërvitësit të tij. Jeta e përbashkët, dashuria reciproke dhe shoqërimi e kanë kalitur shpirtin shtazor, i cili, duke iu falënderuar kësaj, ia doli që ta ndezë dritën e Të Gjithëmëshirshmit. E vërejtëm luanin i cili pas rastit në cirk fort u dëshpërua. Ai u pendua dhe në fund bëri vetëvrasje për shkak të asaj që bëri, duke u sjellë kështu si njeriu.
"Çka është e lejuar është e qartë, dhe çka është e ndaluar është e shpjeguar...", thotë Muhammedi a.s.
"Kërko shpjegim prej zemrës tënde edhe nëse ke marrë (shpjegim) prej njerëzve".
Nuk nevojitet të kryhet Fakulteti i shkencave fetare që të mund të dihet se çka është e drejtë e çka e gabueshme; çështë e vërtetë e çka jo, që të mund të dallohet e lejuara prej se ndaluares. Në zemrën e secilit prej nesh Zoti xh.sh. e ka vendosur kete fakultet dhe kandarin i cili nuk gabon. Gjithçka që kërkohet prej secilit nga ne është që ti pastrojmë shpirtrat tanë prej rrobave të materies dhe shtresës së impulsit, të shikojmë, shqyrtojmë, mësojmë dhe të mund ti dallojmë gjërat pa shkopin i cili quhet "përvojë sociale", por me dritën e Zotit e cila quhet "ndërgjegje".
"O besimdrejtë, nëse ju u përmbaheni dispozitave të Zotit, dhe u shmangeni ndalimeve të Tij, Ai do tju udhëzojë që të mund të dalloni të vërtetën nga e pavërteta." (El-Enfal, 29).
Zoti xh.sh. thotë në një hadith - kudsijj prej sufistit Muhamed bin Abdul-Xhebbar:
"Si mund të dëshpërohesh prej Meje kur në zemrën tënde gjendet I dërguari Im dhe ai i cili flet në emrin Tim?!".
A eshte ndergjegjia dicka absolute dhe e pandryshueshme?
Ndërgjegjja është e vërtetë e pandryshueshme. Edhe vlerat themelore morale-etike po ashtu janë të pandryshueshme. Vrasja e njeriut të pafajshëm asnjëherë nuk do të bëhet vlerë, e po ashtu as vjedhja, as rrena, ofendimi, shkelja e kurorës, panjerëzia, brutaliteti, hipokrizia, tradhtia etj. Të gjitha këto janë të meta morale dhe si të tilla do të mbeten sa të jetë bota.
Nga ana tjetër dashuria, mëshira, sinqeriteti, bujaria, fjala e mirë dhe bamirësia janë vlera dhe si të tilla do të mbeten për të gjitha kohët - përveç nëse çrregullohen qiejt e Toka dhe sundon marrëzia dhe errësohet mendja.
__________________
Duro, duro...
Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar
|
07 Prill 2004 22:50
Forumi Horizont > Tema Shoqėrore > Filozofia > Ndergjegjia!
