Klodel
.
Regjistruar: 10/01/2003
Vendbanimi: .
Mesazhe: 5233
|
Allvanos
Këndo o muzë zemërimin e Papuliasit! Sepse mund të gjesh vetëm arrogancë, intolerancë, mllef dhe kërcënim në gërmadhat e një vizite të prishur dy ditë më parë në jug të Shqipërisë. Janë këto bija të zemërimit dhe aspak pasiguria e pretenduar, që e çuan diplomacisë greke dhe vetë Presidentin e Greqisë, Karolos Papulias, në vendimin absurd dhe aspak diplomatik, për të ndërprerë vizitën në Shqipëri dhe për ti kthyer pa asnjë respekt krahët presidentit të Shqipërisë, Alfred Moisiu, që kishte dalë ta presë gjithë respekt. Arrogancë, intolerancë dhe zemërim, sepse një grusht qytetarësh çamë kishin planëzuar të demonstronin paqësisht në prezencë të presidentit grek, për disa të drejta pronësore që ata besojnë se po iu dhunohen nga shteti grek. Dhe anë e prapme e kësaj medaljeje të turpshme të më të fortit është edhe shpërfillja e diplomacisë së shtetit të madh, të pasur dhe të fuqishëm për shtetin e vogël, të varfër dhe të dobët. Shpërfillja për një shtet që nuk ka forcë të reagojnë në mbrojtje të dinjitetit të tij. Shpërfillja për shtetin e allvanos-ëve.
Ka vite që emri allvanos (versioni greqisht i fjalës shqiptar) qarkullon nëpër Greqi me një konotacion pexhorativ. Allvanos është tashmë thuajse një damkë nëpër Elladhë. Aq sa edhe vetë allvanos-ët e shumtë që punojnë atje, përpiqen që ta fshehin që janë allvanos në mënyrë që ti shpëtojnë paragjykimit, diskriminimit, talljes, poshtërimit dhe shumë telasheve të tjera të mundëshme. Ndërrojnë emrat apo përpiqen të flasin sa më pak gjuhën e allvanosëve (që është shqipja) në ambiente me grekë apo edhe në shkolla universitete. Mungojnë vetëm tabelat ndalohet hyrja për shqiptarët. Kaq e dallon Greqinë e sotme nga Afrika e Jugut e djeshme. Aparteidi me shqiptarët është i thellë. Eshtë në shpirt. Dhe nuk ka asnjë rëndësi se çfarë kontributi kanë dhënë tash e 15 vjet qindra e mijë shqiptarë në ngritjen e ekonomisë greke. Ashtu sikundër në demokracitë e Athinës apo Spartës skllevërit prodhonin gjithçka materiale, por megjithatë ishin të damkosur si skllevër, ashtu edhe Greqia moderne nuk mund të bëjë pa skllevërit e saj modernë me damkën allvanos. Dhe sikundër skllevërit e lashtë, ashtu edhe këta modernët nuk mund të kenë të drejta si të gjithë qytetarët. Ata madje mund edhe të ndëshkohen kur ta dojë skllavopronari. Mund të përzihen madje, në ndonjë rast edhe të vriten. Të gjitha këto janë vërtetuar prej vitesh edhe me skllevërit modernë të shtetit evropian grek, allvanosët. Ndoshta nuk do të vonojë që përsëri, allvanosët të vuajnë përsëri për këtë incident të pakëndshëm diplomatik mes dy shteteve fqinje. Ose më saktë, të vuajnë fajin e shtetit të tyre.
E megjithatë dihet, paragjykimet masive lindin në momente të caktuara historike në marrëdhëniet mes popujve të ndryshëm. E keqja është se në rastin e vizitës së anuluar të Papuliasit është vetë shteti grek që në vend të gjuhës diplomatike, po përdor zhargonin dhe përjetimet që rëndom mund të ndeshësh në buzuqet apo rrugët e Athinës. Çfarë është, diplomacia e një shteti evropian në kurthin e një psikologjie raciste? Sepse që presidenti i një shteti të ndërpresë një vizitë në një shtet fqinj dhe të refuzojë të kryejë një takim të premtuar me homologun e tij, është dukshëm një akt që rrëfen zemërim. Madje jo të vogël. Po përse u zemërua Papuliasi me Shqipërinë, me Moisiun? Vetëm sepse rreth 150 çamë po protestonin paqësisht për mohimin e të drejtës së shtetësisë dhe pronës nga shteti grek. Unë nuk vij në takim, raportohet ti ketë thënë Papuliasi në telefon Moisiut, nëse nuk largohen ata. A ka kërkesë më absurde se kjo, kur dihet që qytetarët e një shteti demokratik i bëjnë protestat e tyre jo kur do qeveria por kur duan ata vetë? Si mund të zemërohesh dhe të fajësosh qeverinë e një vendi fqinj për protestën e një grushti qytetarësh të lirë? Në një deklaratë të presidencës greke shprehet keqardhja për anulimin e takimit pas një sjelljeje të papranueshme të elementëve ekstremistë që këmbëngulin në një çështje që nuk ekziston. Por edhe sikur të qe kështu, çlidhje ka qeveria, aq më pak presidenca shqiptare me këta elementë ekstremistë që me Kushtetutë gëzojnë të drejtën e protestës? Pastaj, përse kaq tërbim për një çështje që nuk ekziston? Frika se mos çështja që nuk ekziston apo më saktë që nuk të pëlqen, bëhet çështje? Dhe themeli i demokracisë është pikërisht kjo, që të pranosh atë që flet e proteston kundër teje, që mbron një çështje që nuk është e jotja. Po të mos pranonte protestën kundër demokracia nuk do të qe demokraci.
Por është e kotë të vazhdohet me argumente. Eshtë më se e qartë që përbuzja për allvanos-ët nuk është vetëm një dukuri që i përket popullit, por një psikologji që ka depërtuar deri në sferat e larta të politikës greke. Jo rastësisht, sepse ajo votohet nga ai popull, ndaj nuk do që të dalë kundër paragjykimeve të shumicës së tij. Kjo marrëdhënie populiste e mban të gjymtuar demokracinë greke me racizëm. Papuliasi dhe diplomatët grekë janë zemëruar që allvanosët e përbuzur dhe të përulur, guxuan të protestojnë, paçka se këtë herë allvanosët ishin në tokën e tyre. I dyti, në formën e një kërcënimi në deklaratën e presidencës greke ku ndër të tjera thuhet se ngjarja: është një shembull i keq i një vendi si Shqipëria, që kërkon të hyjë në Bashkimin Evropian. Eshtë një mesazh thuajse primitiv që përpiqet ti thotë Shqipërisë se integrimi i saj në Evropë kalon nga Athina. Një gjë që do të ishte e vërtetë vetëm në rast se BE nuk do të qe një bashkim demokratik dhe vullnetar popujsh, por një masoneri.
Protesta e komunitetit çam u shtua për shkak të një iniciative marrë në fund të tetorit nga prokurori i Përgjithshëm i Greqisë. Në fund të tetorit të këtij viti, ai i kërkoi Gjykatës së Lartë Greke që ti japë të drejtë shtetit grek të drejtën të shesë pronat e çamëve të konfiskuara qysh në vitet 40 të shekullit të kaluar me pretekstin qesharak, se çamët kanë qenë bashkëpunëtorë të nazifashistëve. Dhe i pëlqen apo nuk i pëlqen grekëve, shqiptarët janë të lirë të protestojnë jo vetëm kundër ndonjë vendimi të qeverisë së tyre, por edhe kundër vendimeve të qeverisë greke që dhunon të drejtat e shqiptarëve në Greqi, përfshirë ato të popullsisë çame. Madje, ata kanë të drejtë të protestojnë jo vetëm në Sarandë, por (ndoshta e ekzagjeruar për nivelin e demokracisë greke) edhe në Athinë. Ajo që ndodhi dhe njëherazi nuk ndodhi të martën në Sarandë, nuk ka të bëjë fare me mikpritjen. Ajo ka të bëjë me ekstremizmin. Veç jo me ekstremizmin çam, por me ekstremizmin grek që refuzon të njohë të drejtat e çamëve. Por, ndoshta jo vetëm kaq. Ndoshta dhe zhvillimet lidhur me pavarësinë e Kosovës i nxisin këto strategji të zemërimit. Gjithsesi, kjo e fundit është një hamendësim, i pasigurt si çdo hamendësim. E sigurt është që është primitive dhe jo evropiane, barbare dhe jo e qytetëruar, diktatoriale dhe jo demokratike, skllavëruese dhe jo liridashëse që të kushtëzosh një vizitë me dhunimin e lirisë së qytetarëve për të protestuar kundër asaj që ata besojnë se është një dhunim. Por sot, jo pak gjëra po iu serviren shqiptarëve me kusht. Kushte që gjithmonë përpiqen të dhunojnë atributet e lirisë nën maska nga më të ndryshmet. Në këtë rast u përdor edhe maska e mikpritjes e sjellë si argument nga Vangjel Dule që, megjithëse drejton një parti që mban emrin Partia e të Drejtave të Njeriut, duket se nuk e vret fort për të drejtat e dhunuara të çamëve apo të qindra mijë allvanosëve që rropaten në Greqi. Dhe e gjithë kjo po të perifrazojmë diçka nga deklarata e presidencës greke: është një shembull i keq i një vendi si Greqia anëtare e Bashkimit Evropian.
Andrea Stefani- Panorama
__________________
It takes just as much courage to express your love when it's right, as it does to walk away when it's wrong.
Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar
|