edzaloshnja
Anetar i regjistruar
Regjistruar: 30/09/2003
Vendbanimi: SHBA
Mesazhe: 83
|
Dorėheqje e dinosaurve?
EDUARD ZALOSHNJA
(Botuar ne gazeten Panorama)
Në qoftë se koalicioni që drejtoj nuk do të formojë dot një qeveri pas zgjedhjeve, do tërhiqem nga politika. Kjo është në esencë deklarata publike që ka bërë si Berisha edhe Nano. Të inkurajuar nga këto deklarata, dhe duke patur parasysh angazhimin e madh të komunitetit ndërkombëtar që zgjedhjet e 3 korrikut të prodhojnë një fitues legjitim, ata që duan të shohin të paktën njërin nga dinosaurët e politikës shqiptare të largohet nga ajo kanë filluar të shpresojnë se dëshira e tyre do të realizohet. Por këto shpresa ndoshta janë të parakohëshme.
Në kushtet kur sondazhet tregojnë se asnjëri kamp politik nuk ka mbështetje plebishitare të elektoratit (të ngjashme p.sh. me atë të vitit 92), si koalicioni i udhëhequr nga PD-ja, ashtu edhe ai i udhëhequr PS-ja, nuk pritet të arrijë një fitore të tillë që do tiu mbyllte udhëheqësve respektivë çdo shteg për justifikime. Pikërisht për këtë arsye, ata që shpresojnë të shohin një dorëheqje të Nanos ose Berishës, do të kenë rastin të dëgjojnë justifikime të njerit ose tjetrit me bollëk pas zgjedhjeve.
Kështu, në qoftë se zgjedhjet i fiton koalicioni i udhëhequr nga PD-ja, Nano dhe ZP-ja nuk do të lënë anatemim pa bërë për tradhëtarin Meta, këtë Hamza Kastriot të kohëve moderne, i cili, për inate personale, ia çoi fitoren në tepsi sulltan Berishws. Gjithashtu Nano do të ankohet se në bashkitë e drejtuara nga PD-ja, listat e zgjedhësve ishin manipuluar dhe votuesit e PS-së mbetën pa votuar, ndërsa në komisionet zonale të kryesuara nga e djathta, votat nuk u numëruan në rregull. Më tej, ai mund të thotë edhe se me paratë që mori dikur nga Gjallica dhe Vefa, Berisha pagoi komisionerët e varfër socialistë që të mbushnin kutitë me vota pro PD-së. Dhe nuk është çudi që, pavarsisht nga presioni ndërkombëtar, ai të bëjë ankesa pa fund në Tiranë, Vjenë e Bruksel, për ta shtyrë kështu sa më shumë transferimin e pushtetit.
Duke e vënë veten në epiqendër të një fushate të tillë paszgjedhore, Nano do të synojë të mbetet në sytë e militantëve socialistë si martiri i përhershëm i tyre përballë bajlozit Berisha. Si rezultat, militantët do të bëjnë peticione mallëngjyese, për hir të të cilave, Nano do të detyrohet të rrijë edhe për ca kohë në krye të partisë. Dhe duke përmendur krizën parlamentare që pritet të trokasë në dyert e Shqipërisë me rastin e zgjedhjes së presidentit të ri, ai do tiu premtojë militantëve një rikthim të shpejtë në pushtet.
Por përse do të mundohet Nano të kapet me thonj e me dhëmbë pas karriges së kryetarit të PS-së, edhe pse të qënurit e tij kryetar do të ishte shkaku i disfatës për socialistët? Frika se mund të shkojë përsëri në Bënçë nuk duket se do të jetë gjeneratori i këtyre përpjekjeve të tij; siç ka thënë Dashamir Shehi, burgun për mëkatet e sotme ai e mori si paradhënie që në vitin 1993. Përgjigjia për këtë pyetje mund të gjehet në analizën e një psikologu (të botuar para ca kohësh tek Koha Jonë), i cili e shpiegonte rienergjizimin politik të Nanos me problemet që i ka shkaktuar martesa me një grua njëzet e kusur vjet më të re se vetja.
Ti kthehemi tani binjakut politik të Nanos. Në qoftë se zgjedhjet i fiton koalicioni i udhëhequr nga PS-ja, kopje të shallit blu që Berisha ka vënë me kohë në qafë, do të shiten me shumicë në Tiranë. Dhe sheshi Skëndërbej do të mbushet plot me militantë të PD-së me shalla të tillë në qafë. Të njëjtat ankesa që Nano dhe ZP-ja do të bënin në rast humbje do ti bënte edhe Berisha dhe RD-ja. Në të njëjtën mënyrë, Berisha do të bënte ankesa pa fund në Tiranë, Vjenë, e Bruksel, për ta shtyrë sa më shumë kështu krijimin e qeverisë së re.
Duke e vënë veten në epiqendër të një fushate të tillë paszgjedhore, Berisha, ashtu si Nano në rastin analog, do të synojë të mbetet në sytë e militantëve demokratë si martiri i përhershëm i tyre përballë kryemafiozit Nano. Si rezultat, militantët do të bëjnë peticione mallëngjyese, për hir të të cilave, Berisha, si në rastin e Nanos, do të detyrohet të rrijë edhe për ca kohë në krye të partisë. Dhe duke përmendur krizën parlamentare që pritet të trokasë në dyert e Shqipërisë me rastin e zgjedhjes së presidentit të ri, do tiu premtojë atyre ardhjen e shpejtë në pushtet.
Por përse edhe Berisha do të mundohet të kapet me thonj e me dhëmbë pas karriges së kryetarit të PD-së, pavarsisht se të qënurit e tij kryetar përbën shkakun e disfatës së n-të për demokratët? Kush e ka ndjekur me vemendje udhëheqësin demokrat që prej krijimit të PD-së nuk mund të mos ketë vënë re në sytë e tij një ndriçim jo tokësor, i cili mund të shpiegohet vetëm me një bindje të tij të brendshme se është i caktuari i Zotit për tu regjistruar në faqet e historisë së Shqipërisë si njeriu që realizoi hopin më të madh në zhvillimin e saj. Gjatë këtyre 15 vjetëve në krye të PD-së, ai vetëm një herë e ka konsideruar seriozisht ndërprerjen e kësaj ëndërre. Dhe kjo ndodhi në një natë të largët të vitit 1994, kur mësoi dështimin personal në referendumin për kushtetutën. Më pas, disfata të tjera shumë më të rënda ka pësuar ai, por dorehqjen nuk duket ta ketë çuar nëpër mend. Ndërsa tani e përmend atë publikisht vetëm sepse është sinqerisht i bindur se do ti fitojë zgjedhjet e 3 korrikut.
Duke u kthyer tek ata që shpresojnë se këto zgjedhje do të sjellin dorëhqjen e të paktën njërit prej dinosaurve të politikës shqiptare, do të ishte mirë për ta që të mos i frynin shumë shpresat e tyre. Sepse gjasat janë të mëdha që ato të shfryhen. Ndërsa për ata që urojnë daljen në pension politik të Berishës dhe Nanos, e vetmja shpresë është që, një ditë, dikush tua marrë kalatë këtyre dinosaurve nga brenda, ose që të ndërtojë një makinë jashtë tyre, të aftë për ti shkërmoqur të dyja ato.
__________________
Mos i bej te tjereve ate qe nuk deshiron ta bejne te tjeret ty!
Denonco kėtė mesazh tek moderatorėt | IP: e regjistruar
|
20 Maj 2005 00:09
Forumi Horizont > Media dhe Politika > Politika Shqiptare > Analiza > Dorėheqje e dinosaurve?
