Regjistruar: 20/11/2003
Vendbanimi: Moscow
Mesazhe: 4646

Cdo poet, kush me shume e kush me pak, nne nje menyre vihet ne rolin e kerkuesit te vazhdueshem. Atij s'i mjafton as nje jete e tere per ta kerkuar fatin e njeriut.. fshehtesite e shumta te botes se tij.Ne nje rast ku edhe vete thote se "poetet jane si gjeologet, po s'kerkuan, sgjejne dot." Me kete bindje ai faktikisht vetepercaktohet ne rrugen krijuese, tregon temperamentin e tij specifik ne kete drejtim. E gjithe kjo nenkupton se Xhevahir Spahiu poezine e gjen brenda realitetit, qofte ne qenien e njeriut, qofte ne natyre. Gjithsesi i nevojitet vetem nje dhunti specifike per ta kapur ate brum dhe t'i jape nje forme te caktuar, kuptohet me peshe e me mesazh artistik. Ne librin e tij "Tek rrenja e fjaleve" po ashtu e shohim ate duke bredhur here ne njeren sfere, e here ne tjetren, duke kerkuar aromen e poezise si bleta neper lule. KJo flet qarte se kemi te bejme me nje poet te gjalle per nga natyra, e dinamik.
Me respekt

__________________
Poets were the first teachers of mankind. Horace

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 18/09/2003
Vendbanimi: U.s.a
Mesazhe: 266

Heshtje s'ka

Zhurmojne lumejte
qe nga koha e Adamit
Zhurmojne bletet dhe rete
permbi supet e malit.
Zhurmojne orkestrat e deteve
dhe bubullimat e avionave,
zhurmojne udhet e shteteve
dhe zerat e zogjve
zhurmon limfa neper drure
dhe gjaku neper trup,
zhurmojne shirat e ardhshem
neper qiejt e murme
dhe mendimet ne tru.

Ngopur bota me zhurma
te vogla e te medha
Heshtje s'ka.


Udhetimet e mia

Do ta shaloj rene,
te shkoj mbi malet e mia,
po deshen shi , t'u derdh pika lotesh.

Do ta shaloj kalin,
te ndiej shijen e eres,
kur dashuria pret.

Do ta shaloj lumin,
te me coj ne det,
te mbaj mbi vete anijet.

Do ta shaloj pemen,
mos pikellohet pa zogjte,
rrenjet ti ngulen me thelle ne toke.

Do ta shaloj endrren,
pa yzengji dhe pa fre,
te me coje tek e nesermja.

Do ta shaloj kengen,
zot i saj , rob i saj , ti kendoj,
levizjes dhe nga pika e vdekur.

Vjedhesit e bukurise

Antibiblike

Permbytja e perbotshme,
sic mblidhet nata po mblidhej.

Drure asgjekundi,
gjekundi brigje.

Njeriu hapi dritaren e barkes,
nisu , i tha pellumbit.

Asgjekundi drure
brigje gjekundi.

Pellumbi u kthye
me nje bisk ulliri ne sqep.

Atje ka toke
atje ka jete.

Po njeriut ia moren pellumbin , degen.

Linden maskat,
bukurine e vodhen profetet.

Ullijnte

Te heshtur rrime,
fytyregeryer
e te ngarkuar rende.

Nga burra
jane deformuar,
si nenat.

__________________
Rinia eshte mishngrense dhe pleqeria barngrense.

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 20/11/2003
Vendbanimi: Moscow
Mesazhe: 4646

Shembja e nje nate dashurie:

Ktheva koken, mbajta hapat:
binin tjegullat, binin traret,
binte qielli i nje nate dashurie.
Atje mbi papafingo, prane yjeve e pata puthur,
shemben yjet tani, behen pluhur.
Dritare s'ka, ka sy te zgavert,
s'ka mure me plasaritje te etshme,
skelete fjalesh ne gjysmerresire,
skelete enderrash, premtimesh te neserme.
Ngrihet tymi si nje mjegull e bardhe,
nje grusht eshtrash te nje nate germadhe.
Ne cep te rrenimit
dy burra po pine qete-qete cigare.
Ej, ju atje! Nuk degjoni si ulerijne brenda meje xhindet,
edhe pak e llava do te dale jashte meje si tek vullkanet.
Mos u kthe ne kujtim, i thashe
mos u kthe ne harrim, me tha;
botes i falem nje nate dashurie
dhe kjo s'eshte pak.
Nje nate. Dhe çfare nate!
Dora mbi sup,
hena mbi mal,
qielli i kalter i botes mbi krye...
Mbajeni, mbajeni!
Ajo po bie...po bie....
Dhe ishte nje nate e paemer,
siç ishin te paemert yjet.
Kini meshire, mos e shembni ate nate!
Eshte renkimi im apo klithma e saj?
Kini meshire, kini meshire!
Ajo ishte nje nate dashurie
qe kurre s'duhej te kish gdhire.
Kini meshire,
ne mos po atje nen gure,
nen peshen e nates se shembur do te shembem,
i vrare jo nga urrejtja, po nga dashuria,
qe, perjetesisht quhet dhembje...

Xhevahir Spahiu

__________________
Poets were the first teachers of mankind. Horace

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar

Regjistruar: 27/06/2007
Vendbanimi: ...prapa diellit...
Mesazhe: 3492

                             poezi  xh spahiu

                 Per ty do te shkruaja si Pablo Neruda

                 E  dashur mos vdis, mos vdis AGAVI (---- e dini ca eshte?----)

                Ti ke lulezuar mbi humbetirat e   vdekjes ,

                 C'pune ka vdekja me ty?????

__________________
Cdo gje shqiptare esht e dashur per mua

Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar