edzaloshnja
Anetar i regjistruar
Regjistruar: 30/09/2003
Vendbanimi: SHBA
Mesazhe: 83
|
Mjaft, ofertës apo kërkesës për trafiqe?
botuar te Shekulli
Mjaft, ofertës apo kërkesës për trafiqe?
EDUARD ZALOSHNJA
Jo të shumtë duhet të jenë ata shtetas shqiptarë që nuk e kanë pyetur të paktën një herë vehten gjatë 12 vjetëve të fundit se pse e paskërkemi patur mallkim që të mos udhëtojmë lirisht jashtë Shqipërisë. Ndërsa, siç e demonstroi në mënyrë tragjike ngjarja e Karaburunit, jo të paktë duhet të jenë ata shqiptarë që gjatë 12 vjetëve të fundit kanë vënë kokën në rrezik për të kapërcyer detet apo malet që na ndajnë me fqinjët.
Për të gjetur njëfarë ngushëllimi rreth kësaj gjëndje, mund të hidhen sytë rreth e rrotull nëpër botë e të shihet se nuk jemi i vetmi popull që vuajmë kalvarin e moslëvizjes së lirë. Në të njëjtën varkë janë edhe marokenet e tunizianët që lundrojnë me anije të ndryshkura për në Itali, edhe meksikanët e amerikanoqendrorët që rrezikojnë jetën nëpër shkretëtirat e Arizonës, edhe kurdët dhe aziatikojugorët e tjerë që marrin përsipër pesëqind rreziqe për të arritur në Europë.
Dhe karakteristikë e përbashkët e të gjithë këtyre bashkvuajtësve është se duan të ikin nga vende në të cilat klasa politike ka dështuar t’i japë arësye ose shpresë për të ndëjtur. Është pikërisht ky dështim që përbën edhe gjeneratorin e kërkesës së madhe që ekziston për shërbimet që ofrojnë trafikantët e qënieve njerzore retherrotull botës
Deri më sot, vendet e zhvilluara i janë përgjigjur këtij fenomeni në dy mënyra. Njëra i përqaset problemit nga ana e ofertës - d.m.th. luftohet kundër rrjeteve kriminale që ofrojnë trafikimin e qënieve njerzore. Ndërsa tjetra, i përqaset nga ana e kërkesës - d.m.th. punohet për eliminimin e shkaqeve që i bëjnë njerëzit të kërkojnë të emigrojnë ilegalisht.
Eksperienca ka treguar se përqasja e parë mund të japë rezultate të shpejta por të përkohshme, ndërsa e dyta, të ngadalta por të përhershme. Kjo sepse, për sa kohë ekziston kërkesa për emigracion ilegal, do të gjendet dikush që e ofron atë shërbim, pavarësisht nga vështirësitë për realizimin e tij. Kështu p.sh., kur Sh.B.A. bllokoi pikat kryesore të kalimit nga Meksika, trafikantët thjesht zgjodhën pik-kalime më të vështira Dhe kostoja kryesore e atij aksioni rëndoi mbi emigrantët, të cilëve iu duhej të pagonin më shumë dollarë për kalimin, ndërkohë që ndonjëherë iu binte ta pagonin edhe me çmimin më sublim - jetën.
Por shëmbullin më klasik të dështimit të kësaj përqasje mund ta gjesh tek Italia, e cila, megjithëse ka shpenzuar goxha për bllokimin e skafistëve shqiptarë, ka 12 vjet që nuk arrin rezultatet e dëshiruara. Fluksi i skafeve, të cilat shpesh dërgojnë edhe drogë përveç njerëzve, herë paksohet e herë shtohet, por asnjëherë nuk ndalon - shqiptarët nuk pushojnë së vëni kokën në rrezik për të kaluar Adriatikun.
Dhe në veçanti, politika që ka ndjekur Berluskoni si kryeministër e ilustron më së miri të metën e përqasjes që Italia ka zgjedhur në luftën me trafiqet ilegale që i vijnë nga Shqipëria. Ai i rrihte dikur shpatullat "mikut të tij" Berisha kur ndërmerrte ndonjë operacion anti-skaf, ndërkohë që harronte se me të në krye të vendit nuk krijohej dot shteti ligjor dhe prosperiteti ekonomik që do të eliminonte kërkesën për trafiqe ilegale. Dhe fatkeqsisht, të njëjtën gjë Berluskoni e bën edhe tani, kur në krye të shtetit shqiptar është "miku i tij" Nano - binjaku siamez i Berishës.
Por pas pesë vjetëve të kryesimit të mazhorancës nga Berisha dhe shtatë nga Nano, ta do mendja se Italia, vendi i fuqishëm më i interesuar për eliminimin e trafiqeve shqiptare, do t’i kthejë sytë më së fundi nga një alternativë e re politike në Shqipëri. Alternativë kjo që do t’i jepte garanci Italisë se do i përdorte me aftësi dhe ndershmëri ndihmat e huaja për krijimin e shtetit ligjor dhe prosperitetit ekonomik.
Dhe modele për aplikimin e kësaj përqasje ekzistojnë. Administrata Bush, e interesuar për krijimin e shtetit ligjor dhe prosperitetit në një vend të rëndësishëm strategjik si Gjeorgjia e vogël, pushoi së mbështeturi "mikun e vjetër" Shevarnadze, dhe duke filluar nga mesi i vitit 2002, investoi politikisht e financiarisht për fuqizimin e një lëvizje qytetare të ngjashme me "MJAFT!"-in tonë. Dhe ajo lëvizje, në fund të vitit 2003, nxorri në krye të shtetit një udhëheqës 36 vjeçar me arsimim dhe botkuptim perëndimor, i cili jep shpresë për një të ardhme më të mirë të Gjeorgjisë.
Në qoftë se Berluskoni dëshiron që një gjë e ngjashme të ndodhë edhe në Shqipëri, duhet të harrojë sa më shpejt zakonin e rrahjes së shpatullave të "miqve të tij" Nano e Berisha, dhe të mos vonohet në zbatimin e modelit gjeorgjian të "mikut të tij" Bush.
__________________
Mos i bej te tjereve ate qe nuk deshiron ta bejne te tjeret ty!
Denonco këtë mesazh tek moderatorët | IP: e regjistruar
|