Forumi Horizont (http://www.forumihorizont.com/index.php3)
- Bota e re e prozes (http://www.forumihorizont.com/forumdisplay.php3?forumid=338)
-- " Bushtra", nga Artan Gjyzel Hasani(Roman) (http://www.forumihorizont.com/showthread.php3?threadid=12553)

"Bushtra", nga Artan Gjyzel Hasani

PJESA E PARE

Deri ne castin kur njoha autoren e letres magjike kisha pasur ne marredheniet e mia erotike me teper deshtime, se sa suksese. Suksese te deshtuara. Deshtime te suksesshme.
Ne jeten dhe shtratin tim kishin kaluar me dhjetra femra. Nje pjese me veshtiresi ua kujtoja emrat me vone. Nje pjese nuk ua kujtoja dot fytyren . Nje pjese nuk ua mesova kurre ngjyren e syve apo bindjet politike qe mund te kishin.
Por te gjitha ato me kishin mesuar nje gje: une kisha aftesi te vecante per te zgjedhur pikerisht femra qe do te me benin te palumtur, sepse thjeshte nuk mund te me benin te lumtur.
E verteta kish qene se une asnjehere nuk kisha pretenduar te lumturohesha nga ato, por te pakten te mos me zhgenjenin shpejt ne ate ndjenje kalimtare qe lidh dy te panjohur, te njohur rasti.
Kur shikoja veten ne pasqyre, ishte e pamundur te mos ndizja nje cigare e te bija ne mendime duke pare ate qe pasqyra nuk e reflektonte dot, por qe une e shihja:jeten time. Rreth te dyzetave, pa profesion, i papune, pa asnje dysh ne xhep, autor i disa librave dhe i shume doreshkrimeve te mbetura sirtareve jo vetem pse nuk kisha para per t'i botuar, por as vullnetin e duhur per te bredhur pas botuesve me shprese qe t'i bindja per talentin tim.
Vetem nje njeri ne bote nuk kishte dyshuar kurre talentin tim letrar. Ky njeri sigurisht isha une. Asnjera nga te dashurat e mia nuk kish pasur durimin te lexonte deri ne fund ndonje tregim timin apo nje poezi. Kisha qene femra praktike: koha ne te cilen ato zhvisheshin para meje kish qene gjithmone me e vogel se koha e leximit te nje poezie. Dhe koha kishte aq shume vlere ne ato vite, saqe njerezia e perdornin vec per dy qellime, per te fituar sa me shume para dhe per te koleksionuar sa me shume seks. Ne kete kendveshtrim askush nuk mund ta keqtrajtonte kohen dhe morine e casteve duke e shpenzuar per leximin e ndonje poezie. Bota kishte evoluar aq shume saqe artistet tashme klasifikoheshin ne kategorine e dembeleve dhe te te pazoteve menjehere pas pensionisteve.

Ne keto rrethana kisha njohur Donen. Sapo kisha gjetur pune ngjitur me sallonin e saj te bukurise. Ne ditet e para pothuajse nuk ia kisha varur fare. Me kish dhene pershtypjen e nje femre "pa leng" dhe disi te ftohte. Nuk pershendeste askend. Nuk fliste me asnjerin nga fqinjet tane te punes. Me shume pershtypje me kishin here grate qe frekuentonin sallonin e saj: hynin si monstra te shpelara dhe dilnin shpesh me nje look qe edhe ne zemerngushtesine me te madhe mund ta quaje terheqes.
Nje dite Dona s'po mundte te hapte qepenet. E provuan disa nga fqinjet por nuk munden ta hapnin ate brave. Nje veshtrim i saj drejt meje me shtyu ta provoja edhe une ate celes qe po kalonte i pafat dore me dore. Ne fraksion te sekondes me kishin ardhur ndermend Ulisi, Penelopa, pretendentet dhe harku i famshem.
Qe ne ate cast, ne menyren me te cmendur instiktive e kisha ndjere qe me ate grua do te niste nje pervoje e re ne fushen e lashte te erosit. Ai celes kish hapur jo vetem braven, por edhe mundesine e nje falenderimi bujar qe e zonja e celesit ma kish falur teper shpenguar.
Te nesermen ne mengjez ishim shkembyer ne sheshin e vogel para dyqaneve dhe nuk ishim pershendetur. Duhet te them se ne gjithe ndertesen e dyqaneve tona Dona ishte e vetmja femer. Te tjeret ishin meshkuj, mesa dukej, shumica harbute dhe te pasjellshem.
Kisha ndaluar hapat para saj dhe i kisha thene: " Te pakten nje "miremengjez" s'ka arsye te mos e themi!" Kish buzeqeshur, me kish pershendetur dhe kish hyre ne sallonin e saj. Diten tjeter kish ridodhur dicka e papritur qe si katalizator i kish pershpejtuar ato gjera qe kishin filluar" te ngacmonin rutinen e jetes sime. Nje e njohura ime kish shkuar "per t'u zbukuruar, sic u shpreh vete ajo, tek Salloni. Kishte nen sqetull te vetmin liber qe une do te deshiroja te mbante ne ato caste: nje librin tim me poezi.
Pas nja gysem ore mikesha ime kish dale e zbukuruar, por pa librin tim ne duar. E kish mbajtur Dona qe ishte habitur pa mase qe ai fqinj i vrenjtur dhe indiferent na qenkesh poet. Nuk isha habitur aspak kur pas disa oresh ne dyqanin ku punoja, mes klienteve kisha dalluar koken bjonde te Dones. Kish shqiptuar te plote emrin tim dhe me kish uruar " shume poezi te bukura, bravo!". Ishte larguar duke i lene klientet e mi te habitur per dy gjera, per pranine e saj femerore ne ate dyqan ku zakonisht hynin vetem shofere te nevrikosur dhe per faktin se une shkruaja libra.

Po ate pasdite ndersa kisha qene i mbeshtetur tek porta, kisha verejtur se te njejten gje po bente edhe Dona. "Deshiron te lexosh ca tregime te miat?". "Me kenaqesine" me te madhe nese do te jene ne nivelin e poezive." Pas gjysem ore tregimet e mia ishin ne duart e saj. Ate nate me kish dale gjumi disa here duke menduar jo vetem se cfare pershtypjesh do t'i benin tregimet Dones, po edhe vete jeta ime qe tregohej ne to. Te nesermen kish qene e diele. Edhe pse ishte mengjez heret salloni ishte hapur. Ndersa po hapja drynat e shumte, ne porten ngjitur ish shfaqur Dona. Me buzeqeshjen e saj. Me pershendetjen e saj. Me veshtrimin e saj. Instiktivisht isha drejtuar per nga ajo. "I lexova per gjithe naten. Shume te bukur, vecanerisht "E PAPERBALLUESHMJA" dhe "Muzgje te ngrira".
E kisha kuptuar pse-ne. I pari bente fjale per nje grua te vetmuar dhe te braktisur. Me sa dukej si Dona. I dyti fliste per nje pjese te drames se jetes sime, per femijen tim pa nene. Ne pak fjale qe shkembyem mora vesh qe Dona kish studiuar per letersi, gje qe me habiti disi por me shume me kenaqi: per here te pare po ndodhte qe te lexonte shkrimet e mia femra qe mund te behej e imja nga casti ne cast. Nuk e di se si kish rene fjala tek martesa dhe e kisha pyetur: "A kishte shume njerez ne martesen tende?" " Pak, shume pak".
"Ne te dyten do te kete me shume", kisha folur une, pa e ditur qe me ato fjale e kisha vendosur Donen perfundimisht ne anen time. Me pas kish ardhur ajo dite e hene kur une e kisha ndjere se pasketaj ditet dhe netet e mia
do te ishin te gjitha te hena.